وفات شهادت گونه حضرت رسول الله

فریاد یامحمد می‌آید از مدینه
رنگ علی پریده زهرا زند به سینه
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
در ماتم پیمبر رکن علی شکسته
علی غریب و تنها در خانه‌اش نشسته
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
امت ز بیت زهرا شنیده آه و ناله
آورده هدیه بر او هیزم به جای لاله
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
سقیفه گشته برپا جنازه بر زمین است
سخن ز غصب حقِّ امیرمؤمنین است
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
قومی کمین گرفتند حقِّ علی ربودند
قومی ز کینه حمله بر فاطمه نمودند
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
آن طفل بی‌گناهی که پشت در فدا شد
با گریه گفت مادر حقِّ علی ادا شد
مدینه شد قیامت زهرا! سرت سلامت
ظلمی که در سقیفه به آل مصطفی شد

• دوشنبه
• 18
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:10
• نوشته شده توسط
• feiz

رحلت رحمةللعالمین است
خون به قلب امیرالمؤمنین است
جن و انس و ملک ذکرشان یک‌به‌یک
السلام علیک یا محمّد
رنگ مولا علی از رخ پریده
اشک زهرا بود جاری ز دیده
ذکر عالم همه همره فاطمه
السلام علیک یا محمّد
این سخن در تمام انجمن‌هاست
یامحمد علی تنهای تنهاست
در عزای حبیب گشته مولا غریب
السلام علیک یا محمّد
یامحمّد ببین بر در خانه
می‌کشد شعلۀ آتش زبانه
گشته بی‌واهمه حمله بر فاطمه
السلام علیک یا محمّد
در سقیفه لوای فتنه برپاست
صحبت از آتش و خانۀ زهراست
محسن خون‌جگر می‌زند بال و پر
السلام علیک یا محمّد
بی‌محمّد شده شهر مدینه
می‌زند حضرت زهرا به سینه
کوه و دشت و چمن ذکرشان این سخن
السلام علیک یا محمّد
در سقی

• دوشنبه
• 18
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• feiz

حوادثی‌ست کـه قلـب مدینـه می‌لرزد
مدینه چون دل امّت بـه سینه می‌لرزد
سپاه شب، شده مست تصرّف خورشید
نسیم، شعله شد و در فضا شراره کشید
تمـام وسعت ملک خـدا شبِ تـار است
چه روی داده که خورشید هم عزادار است؟
ز کـوه و دشت و بیابـان خدا‌خدا شنوم
ز جنّ و انس و ملَک «وامحمّدا» شنوم
اجـل دریــده گریبـان و اشـک افشاند
امیـن وحـی خداونـد، نوحـه می‌خواند
پیام می‌رسد از خشت‌خشت خانۀ وحی
که منقطع شده از آسمـان ترانـۀ وحی
برون خانه اجل گشته گرم اذن دخـول
درون خانه چکد خون‌دل ز چشم بتول
الا الا ملــک المــوت! مـاتــم آوردی
ز آسمان به زمین یک جهان غم آوردی
ز دیدن رخ تو گشتـه رنگ فاطمه زرد
چه سخت حلقه به در می‌ز

• دوشنبه
• 18
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:47
• نوشته شده توسط
• feiz

پاشو چند خطی برای ما وصیت بنویس
وصیت برا هدایت این امت بنویس
کوری چشم دومی تو از سعادت بنویس
چند خط برا حمایت از شاه ولایت بنویس
کن نظاره بر چشای پر از اشک دخترت
داره فاطمه نگاه تأسف به پیکرت
می مونه تا صبح با یه قلب خون پای بسترت
ای رسول اعظم الوداع 3
پشت خونه علی یه تل هیزم می سازن
در جنّتو به روی دختر تو میندازن
توجّهی نمیکنن به ناله های دخترت
تا که دیگه بیهوش میشه اون گل یاس پرپرت
داره می بینه چشای چو دریای فاطمه
دست بسته شد تو این خونه مولای فاطمه
داره قطع میشه صدای نفسهای فاطمه
ای رسول اعظم الوداع 3
شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• دوشنبه
• 18
• دی
• 1391
• ساعت
• 18:01
• نوشته شده توسط
• feiz

دانلود متن و سبک زمینه سینه زنی برای وفات پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی (ص)

شدم عزادار، رسول آخرالزمان
دل منو آتیش زده، با غصه های بی کران
قصه های رسالتش قصه های عجیبیه
سهم آقا ز امتش بی کسی و غریبیه
تنها و بی یاور در این مدت مدید
خون دل می خوردی ای پیغمبر شهید
مولانا مولانا صلی الله علی رسول

بیست و سه ساله که، شده شکسته قامتت
دلم میخواد که جون بدم، به پای اوج غربتت
دستای بسته علی جواب و رنج و زحمتت
شعله های آتیش میشه اجر و مزد رسالتت
آقای تنهای شهر ظلم و کینه ای
مظلومی گرچه مدفونِ در مدینه ای
مولانا مولانا صلی الله علی رسول

شب عروج تو، شب زیارتی شده
بیا ببین کرببلا، عجب قیامتی شده
شب جمعه با

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 05:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای رسول عشق و رحمت کرده ای تو عزم هجرت 2
وای؛ طعنه و تهمت شنیدی
خیری از مردم ندیدی
وامصیبت وامصیبت
آقا! کشته زهر جفا آقا! سیدی یا مصطفی 2
آقا! رَحمَتٌ لِلعالَمین 3

دیدگانت مثل دریا تو شنیدی ناسزاها 2
وای؛ این جماعت حلقه بستند
سر و دندانت شکستند
وامصیبت وامصیبت
آقا! از غم تو دیده تر آقا! فاطمه شد خونجگر 2
آقا! رَحمَتٌ لِلعالَمین 3

پیرمرد سوره ی هود شرح صدر تو حسین بود 2
وای؛ با دل پر شور و شینت
روضه خواندی از حسینت
وامصیبت وامصیبت
گفتی شاه، عطشان می شود بعد از قتل، عریان می شود 2
آقا! رَحمَتٌ لِلعالَمین 3

شاعر :رضا تاجیک
منبع : بی پلاک

دانلود سبک

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

متن نوحه وفات حضرت محمد (ص) به همراه لینک مستقیم دریافت سبک مداحی

عاقبت از شهر کینه پر گرفتی

روز آخر دخترت در بر گرفتی

با دل خون وقت رفتن ذکر یا حیدر گرفتی

وای؛ رنج و زحمت ها کشیدی خیری از مردم ندیدی وامصیبت

وای؛ طعنه و تهمت شنیدی زیر بار غم خمیدی وامصیبت

أنت شهیدٌ مسموم واویلا واویلا

سیّدُنا یا مظلوم واویلا واویلا

جبرئیل هم رخصت از این در بگیرد

گرچه اشک از دیده اش حیدر بگیرد

همسرش نیست تا ز رویش خون و خاکستر بگیرد

وای؛ آسمانها سوگوارش عرشیان دل بی قرارش وامصیبت

وای؛ پیر مرد سوره هود شرح صدر او حسین بود وامصیبت

دشمن نادان او واویلا واویلا

شکسته دندان او واویلا واویلا

این جماعت ب

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب
گریان، زغمى دیده عالم شده امشب
آهنگ سرشكم، كه رسد بر لب مژگان
با این دل سودا زده همدم شده امشب
پایان شب آخر ماه صفر است این
یا آنكه زنو ماه محرّم شده امشب
مهتاب، رخ خویش نهان كرد زماتم
چون رحلت پیغمبر خاتم شده امشب
از داغ جگر سوز نبى سیّد ابرار
نخل قد زهرا و على خم شده امشب
شد كار فلك، خون جگر خوردن از این غم
گردون، ز محن با رخ درهم شده امشب
سیماى جهان، غرقه خون دل «یاسر»
در سوگ رسول اللّه اعظم شده امشب
شاعر : محمود تاری

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 07:05
• نوشته شده توسط
• feiz

مدینه شد ز داغ مصطفى بیت الحزن امشب
فضاى عالم هستى بود غرق محن امشب
مكن اى آسمان روشن چراغ ماه را كز كین
چراغ لاله شد خاموش در صحن چمن امشب
نه تنها ماتم جان سوز پرچمدار توحید است
كه هستى شد سیه پوش امام ممتحن امشب
گهى گریم ز داغ جانگداز حضرت خاتم
گهى نالم چو نى در سوگ فرزندش حسن امشب
فدا شد ناخداى فلك حق در بحر طوفان زا
كه شد دریاى دیده در عزایش موج زن امشب
دهد غسل از سرشك دیدگان با زارى و شیون
علىّ بت شكن جسم نبى بت شكن امشب
نمى دانم چه حالى مى كند پیدا امیر عشق
چو مى سازد تن آن جان جانان را كفن امشب
شد از داغ دو ماتم قلب زهرا لاله سان خونین
كه در دشت بلا گم كرده یاس و یاسمن امشب
چراغ انجمن آ

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 07:42
• نوشته شده توسط
• feiz

مقصد اینجاست ندای طلب اینجا شنوند
بختیان را ز جرس صبح‌دم آوا شنوند
عارفان نظری را فدی اینجا خواهند
هاتفان سحری را ندی اینجا شنوند
خاکیان را ز دل گرم روان آتش عشق
باد سرد از سر خوناب سویدا شنوند
همه سگ‌جان و چو سگ ناله کنانند به صبح
صبح دم نالهٔ سگ بین که چه پیدا شنوند
خاک پر سبحهٔ قرا شود از اشک نیاز
وز دل خاک همان نالهٔ قرا شنوند
خاک اگر گرید و نالد چه عجب کاتش را
بانگ گریه ز دل صخرهٔ صما شنوند
گریه آن گریه که از دیدهٔ آتش بینند
ناله آن ناله که از سینهٔ خارا شنوند
چون بلرزد علم صبح و بنالد دم کوس
کوه را نالهٔ تب لرزه چو دریا شنوند
صبح گلفام شد ارواح طلب تا نگرند
کوس گلبام زد ابدال بگو تا شنون

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:15
• نوشته شده توسط
• عفاف

هر صبح سر ز گلشن سودا برآورم
وز صور آه بر فلک آوا برآورم
چون طیلسان چرخ مطرا شود به صبح
من رخ به آب دیده مطرا برآورم
بر کوه چون لعاب گوزن اوفتد به صبح
هویی گوزن‌وار به صحرا برآورم
از اشک خون پیاده و از دم کنم سوار
غوغا به هفت قلعهٔ مینا برآورم
خود بی‌نیازم از حشر اشک و فوج آه
کان آتشم که یک تنه غوغا برآورم
اسفندیار این دژ روئین منم به شرط
هر هفته هفت‌خوانش به تنها برآورم
بس اشک شکرین که فرو بارم از نیاز
بس آه عنبرین که به عمدا برآورم
لب را حنوط ز آه معنبر کنم چنانک
رخ را وضو به اشک مصفا برآورم
قندیل دیر چرخ فرو میرد آن زمان
کان سرد باد از آتش سودا برآورم
دلهای گرم تب زده را شربتی کنم
ز آن خوش

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:17
• نوشته شده توسط
• عفاف

از بس که چهره سوده تو را بر در آفتاب
بگرفته آستان تو را بر زر آفتاب
از بهر دیدنت چو سراسیمه عاشقان
گاهی ز روزن آید و گاه از در آفتاب
گرد سر تو شب پره شب پر زند نه روز
کز رشک آتشش نزند در پر آفتاب
گر پا نهی ز خانه برون با رخ چه مهر
از خانه سر به در نکند دیگر آفتاب
گرد خجالت تو نشوید ز روی خویش
گردد اگر چه ریگ ته کوثر آفتاب
از بس فشردن عرق انفعال تو
در آتش ار دود به در آید تر آفتاب
گویی محل تربیت باغ حسن تو
معمار ماه بوده و برزیگر آفتاب
آیینه ی نهفته در آیینه دان شود
گیرد اگر به فرض تو را در بر آفتاب
از وصف جلوه ی قد شیرین تحرکت
بگداخت مغز در تن بی‌شکر آفتاب
گر ماه در رخت به خیانت نظر کند
چشمش ب

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:20
• نوشته شده توسط
• عفاف

کنون گویم ثناهاى پیمبر
که ما را سوى یزدانست رهبر
چو گمراهى ز گیتى سر بر آورد
شب بى دانشى سایه بگسترد
بیامد دیو و دام کفر بنهاد
همه گیتى بدان دام اندر افتاد
ز غمرى هر کسى چون گاو و خر بود
همه چشمى و گوشى کور و کر بود
یکى ناقوس در دست و چلیپا
یکى آتش پرست و زند و استا
یکى بت را خداى خویش کرده
یکى خورشید و مه را سجده برده
گرفته هر یکى راهِ نگونسار
که آن ره را به دوزخ بوده هنجار
به فصل خویش یزدان رحمت آورد
ز رحمت نور در گیتى بگسترد
بر آمد آفتابِ راست گویان
خجسته رهنماى راه جویان
چراغ ِ دین ابوالقاسم محمّد
رسول ِ خاتم و یاسین و احمد
به پاکى سیّد ِ فرزندِ آدم
به نیکى رهنماى خلق عالم
خدا از آفرینش آف

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:22
• نوشته شده توسط
• عفاف

روحی فداک ای محتشم لبیک لبیک ای صنم
ای رای تو شمس‌الضحی وی روی تو بدرالظلم
مایه ده آدم تویی میوۀ دل مریم تویی
همشهری زمزم تویی یا قبلة الله فی العجم
دانم که از بیت‌اللهی شیری بگو یا روبهی
در حضرت شاهنشهی بوالقاسمی یا بوالحکم
نی نی پیت فرٌخ بود خلقت شکر پاسخ بود
آنرا که چونین رخ بود نبود حدیثش بیش و کم
ای جان جانها روی تو آشوب دلهای موی تو
وندر خم گیسوی تو پنهان هزاران صبحدم
رو رو که از چشم و دهان خواهی عیان خواهی نهان
خلق جهان را از جهان هم کعبه‌ای و هم صنم
رویت بنامیزد چو مه زلفت بنامیزد سیه
هم عذر با تو هم گنه هم نور با تو هم ظلم
هر چینت از مشکین کله دارد کلیمی در تله
هر بوست از لب حامله دار

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:24
• نوشته شده توسط
• عفاف

ای گزیده مر ترا از خلق رب‌العالمین
آفرین گوید همی بر جان پاکت آفرین
از برای اینکه ماه و آفتابت چاکرند
می طواف آرد شب و روز آسمان گرد زمین
خال تو بس با کمال و فضل تو بس با جمال
روی تو نور مبین و رأی تو حبل ‌المتین
نقش نعل مرکب تو قبلهٔ روحانیان
خاکپای چاکرانت توتیای حور عین
مرگ با مهر تو باشد خوشتر از عمر ابد
زهر با یاد تو باشد خوشتر از ماه معین
ای سواری کت سزد گر باشد از برقت براق
برسرش پروین لگام و مه رکاب و زهره زین
بر تن و جان تو بادا آفرین از کردگار
جبرییل از آسمان بر خلق تو کرد آفرین
از برای اینکه تا آسان کند این دین خویش
آدمی از آدم آرد حور از خلد برین
جبرییل ار نام تو در دل نیاوردی به ی

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:26
• نوشته شده توسط
• عفاف

اين روايت كه رسيده به همه
نقل گرديده ز ام‏السلمه
گفت ديدم كه به هنگام وداع
با نبى دشمن او كرد نزاع
خواست احمد كند از حق تأييد
جانشينى على را تأكيد
لب چوتر كرد به تمجيد على
شد عيان كينه خصم ازلى
دست ديرين عداوت رو شد
مصطفى را، عدويش بد گو شد
تير كين در هدف جانش كرد
خسته از تهمت هذيانش كرد
بين حضار پر از همهمه شد
نگران‏تر ز همه فاطمه شد
به عدو خرده گرفتند همه
اشك از ديده بسفتند همه
شد پيمبر چو مهياى جنان
آمد از مأذنه آواى اذان
راه ابليس به محراب افتاد
اولى، جاى پيمبر استاد
مصطفى خسته و بى تاب آمد
سر خود بسته به محراب آمد
دل پر غصه حيدر بگرفت
زير آغوش پيمبر بگرفت
با تب و تاب به محراب رسيد
خويش را

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• feiz

مصطفایی به صفای دو رخ و لعل تو آل
ابرو و خال سیاه تو هلال است و بلال
صورت بینی ِسیمین تو اشک نبی است
که رُخت گشته دو نیمه است ازو ماه مثال
طرف رویت به خط سبز بود لوح کلیم
که برو کرده یدالله رقم آیات جمال
نیست گنجایی مستقبل و ماضی ما را
مرکز همٌت ما نیست بجز نقطه و خال
شویم از اشک ِ نَدَم میل می از دل حاشا
کی به شورا به قناعت کنم از آب زلال
محتسب خُمّ و سبو می شکند رندی کو
کش کند ریش تًر از دُرد و تراشد به سفال
مَی به عشرت طلبان ده که بود جامی را
قدح از دیده پُر و دیده ز دل مالامال
منبع:بایگاه اشعار محمدی

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:27
• نوشته شده توسط
• عفاف

دیده پر غم ز غم ِ زمزم و بطحا دارم
دیدن کعبه بدین دیدۀ بینا دارم
راویه چشم تر و زاد غم و راحله شوق
بهر این ره همه اسباب مهیّا دارم
خار پایم شده خاک وطن ای کاش کند
ناقۀ خارکن این خار که در پا دارم
تن من خاک عجم , مرغ دلم مرغ حجاز
تنم اینجاست ولی جان و دل آنجا دارم
کعبه عذرست پس ِ پرده و من وامق وار
دست همّت زده در دامن ِ عذرا دارم
نیست جز خال ِ سیاه حجرالاسود او
در سویدای دلم بین که چه سودا دارم
کردم از شوق مغیلان به ره بادیه روی
تنگ دل گشته هوای گل و صحرا دارم
ساربان گفت که جامی مکن از فرق قدم
که قوی راحلۀ بادیه پیما دارم
گفتمش رو که دو صد راحله نتواند برد
این همه بار که من بر دل شیدا دارم
منب

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• عفاف

از نور نبی واقف این راه شدیم
وز مهر علی عارف الله شدیم
چون پیروی نبی و آلش کردیم
ز اسرار حقایق همه آگاه شدیم
منبع:بایگاه اشعار محمدی

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:30
• نوشته شده توسط
• عفاف

نصيبم شد غمت الحمدللَّه
دلم شد محرمت الحمدللَّه
من و درماندگى صد شكر يارب
من و بيش و كمت الحمدللَّه
تبارم كوثر و از طيف نورم
سرشكم زمزمت الحمدللَّه
دلم در صيقل دستت جلا يافت
فتادم در يَمَت الحمدللَّه
تو را تا وسعت رب مى‏پرستم
اگر مى‏گويمت الحمدللَّه
تويى كه ريشه هر ذوالمعالى
اميرالمؤمنين مولى الموالى
به دشت سينه‏ها اُلفت نشينم
كه مدّاح اميرالمؤمنينم
گره بند قباى مرتضايم
پى يك رشته از حبل المتينم
اگر خواهى بسوزان يا كه بردار
هر آنچه كشت كردى در زمينم
تملّك نيست حتى در حياتم
تصرّف كن دلم را مستكينم
يمينى گم شده، اندر يسارم
يسارى نيست گشته در يمينم
غمت باده، دلم جام هلالى
اميرالمؤمنين مولى الموال

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• feiz

یا محمد شده دیوانۀ رویت دل ما
دائما مست می جام سبویت دل ما
ای فدای تو که صد معجزه بر پا کردی
غنچۀ دین خدارا تو شکوفا کردی
یا محمد همه از داغ غمت حیرانند
تا سحر جن وملک واله وسرگردانند
توبه رحلت نرسیدی تو شدی کشتۀ حق
شد دل عاشق تو عاقبت آغشتۀ حق
ای شهیدی که جهانی به تو ایمان دارد
اینهمه دهر به عشق تو مسلمان دارد
گرچه یک عده به اسلام تو توهین کردند
گرچه با بی هنری خون به دل دین کردند
ما ولی پای تو تا آخر جان می مانیم
سرفرازیم که بی نام ونشان می مانیم
پیروان تو همه متحد وبیدارند
تا ابد دین تورا عاشق وپرچمدارند
اشک ریزان همه از هجر تو بی تاب وتبیم
این چه داغیست که از آمدنش در عجبیم
لحظۀ رحلت پیغمب

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 09:24
• نوشته شده توسط
• عفاف

ای محمّد ای رسول بهترین کردارها
حسن خلقت شهره در اخلاقها ، رفتارها
در بیانت بند می آید زبان ناطقان
قامت مدحت کجا و خلعت گفتارها
بال رفتن تا حریمت را ندارد این قلم
قاب قوسینت کجا و مرغک پندارها
طفل ابجد خوان تو سلمان سیصد ساله است
استوار مکتب ایثار تو عمّارها
تا نفس داریم و تا خورشید می تابد به خاک
دل به عشق بی زوالت می کند اقرارها
پای بوسی تو عزّت داده ما را اینچنین
گُل نباشد کس نمی آید سراغ خارها
کی رود از خاطرم یادت؟ که در روز ازل
کنده اند اسم تو را بر سنگ دل حجّارها
داغ تو در سینه ی ما هست چون خاک توایم
لاله کی روییده در آغوش شوره زارها؟
گل که منسوب تو گردد رنگ و بویش می دهند
شاهد حرفم گلاب

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 09:26
• نوشته شده توسط
• عفاف

ختم رسل امشب بار سفر بسته
از ماتمش گریان زهرای دلخسته
از رحلت بابا سیه پوش است
آن اسوده ی تقوا ا گریه مدهوش است
امشب فلک ازدل شور و نوا دارد
خیل ملک برسر دست عزا دارد
شب رحلت جانگداز رسول خدا است ، شب شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی ،عاشقان مدینه دلها را روانه مدینه منوره کنیم ، یا رسول الله اگر چه این عاشقان مدینه نیستند اما به یاد شما در این جا اقامه عزا گرفتند . میان بستر قلب عالم خلقت افتاده ،اطراف بستر عزیزانش نشسته اند . ( پدر چراغ خانه است ) پیغمبر گاهی از هوش می رود گاهی به هوش می آید ، علی گریه می کند ، فاطمه گریه می کند ، وقتی پیغمبر اشکهای چشم دخترش فاطمه را دید فرمود : گریه نکن د

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:12
• نوشته شده توسط
• عفاف

ختم رسل امشب بار سفر بسته
از ماتمش گریان زهرای دلخسته
از رحلت بابا سیه پوش است
آن اسوده ی تقوا ا گریه مدهوش است
امشب فلک ازدل شور و نوا دارد
خیل ملک برسر دست عزا دارد
شب رحلت جانگداز رسول خدا است ، شب شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی ،عاشقان مدینه دلها را روانه مدینه منوره کنیم ، یا رسول الله اگر چه این عاشقان مدینه نیستند اما به یاد شما در این جا اقامه عزا گرفتند . میان بستر قلب عالم خلقت افتاده ،اطراف بستر عزیزانش نشسته اند . ( پدر چراغ خانه است ) پیغمبر گاهی از هوش می رود گاهی به هوش می آید ، علی گریه می کند ، فاطمه گریه می کند ، وقتی پیغمبر اشکهای چشم دخترش فاطمه را دید فرمود : گریه نکن د

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:14
• نوشته شده توسط
• عفاف

مدینه شهر ناله های رسول
شهرلاله های سرسبز بتول
تو بهشتی ولی بهارت كو
ای قرار همه قرارت كو
شكوه بر درگه خدا داری
ناله وا محمدا داری
شهر احمد كجاست احمدتو
از چه خاموش شد محمد تو
آسمانها همه خراب شوید
كوهها در شراره آب شوید
ناله ها، آه از جگر خیزید
اختران بر زمین فرو ریزید
لحظه ها محشری عظیم شُدید
امت مصطفی یتیم شُدید
ای جهان وجود هستت رفت
خاتم النبیاء ز دستت رفت
گرد غم بر فلك نشست
پشت شیر خدا شكست
گرد غربت مدینه را به سر است
از مدینه علی غریب تر است
دیگه كسی رو نداره علی،یه پیغمبر بود حامی علی بود،دیگه یه مدینه می مونه، یه زهرا و علی،اونم زهرایی كه از رنگ و روش پیداست دیگه نمی دونه.
او كه بار بل

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:16
• نوشته شده توسط
• عفاف

آقا جان ممنونم که باز امشب من روسیاه رو به مجلس روضه ی مادرت راه دادی، ممنونم با این بار گناه که هیچ کجا راهم نمیدن شما منو به مجلس عزای مادرت، برای اینکه پاکم کنی راهم دادی ،آقا جان تو این ایام فاطمیه شما کجا برای برای مادر پهلو شکسته ات مجلس عزا بر پا کردی ؟اقا جان امشب بیا با هم سری بزنیم به مدینه ،مدینه بعد از رحلت یه خبرایی هست !توی ایامی که امیر المومنین در پی مراسم کفن و دفن بدن رسول اکرم است یه عده نامرد توی سقیفه جمع شدن و برای غضب خلافت برنامه ریزی کردن، آقا جان سرت سلامت یا صاحب الزمان !آجرک الله فی مصیبت امک فاطمه الزهرا سیده نساءالعالمین...
منبع:باب الحرم

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:17
• نوشته شده توسط
• عفاف

در آن مرضی که پیامبر اکرم از دار دنیا رحلت کرد حضرت فاطمه به حضور پیامبر آمد و پیامبر مطلبی در گوش او فرمود که خندان شد عایشه می گوید من از علت تبسم فاطمه سوال کردم آن حضرت فرمود الان صلاح نیست وقتی که پیامبر خدا از دنیا رحلت کرد من راجع به تبسم از او پرسیدم حضرت فاطمه فرمود وقتی پیامبر خدا خبر وفاتش را به من داد من گریان شدم چون فرمود تو اولین کسی هستی از اهل بیتم که به من ملحق میشود خندان شدم و از این عباس روایت شده است که پیامبر اکرم (ص)زمان مرگ صدیقه طاهره را هم تعین کرده و به دخترش فاطمه زهرا فرمود فاطمه گریه نکن بعد از من هفتاد و دو روز بیشتر عمر نمیکنی تا به من ملحق شوی و از این خبر زهر

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:18
• نوشته شده توسط
• عفاف

گاهی که پیغمبر را سنگ می زدند، یه دفعی خانمی می اومد خودش را سپر قرار می داد، سنگ ها را به جان می خرید، اون خدیجه بود ... باید از چنین مادری دختری مثل فاطمه (سلام الله علیها) بیاید که سپر ولایت بشه ... .
منبع:كتاب گلواژه های روضه

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:19
• نوشته شده توسط
• عفاف

شروع به وصیت کردن، پیغمبر فرمود: دو چیز برای شما امانت می گذارم که با این دو چیز دنیا و آختر سعادتمند بشوید. یکی قرآن و یکی هم عترت عرضه بداریم یا رسول الله ! عجب این اُمت امانت داری کردند. قرآن را که پشت در و دیوار قرار دادند.
قرآن را که ریسمان به گردش انداختند، میان کوچه ها کشاندند ... .
قرآن را پاره پاره کردند، تیرباران کردند.
عترت را هم به کربلا کشیدند و بر نیزه ها کردند، آواره ی کوه و بیابان کردند.
منبع:كتاب گلواژه های روضه

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:20
• نوشته شده توسط
• عفاف

مگه پیغمبر برا علی وصیت نکرده، می شه برا امام حسن (علیه السّلام) و امام حسین (علیه السّلام) که امامند، وصیت نکرده باشه؟ (زبانحال) پسرم یه روز با مادرت می ری مسجد، فدک را مادر می گیره، دست در دست مادرت داری ...
امام حسن (علیه السّلام) فرمود: حسین جان !
ما قصه ی یک روح و دو پیکر بودیم
از حق برادری فراتر بودیم
در نرگس تو طشت طلا را دیدم
آن شب که گل سینه ی مادر بودیم
امروز سر به سینه ی پیغمبرند، دو تا داداش به هم خیره شدند، چند جا اینطور، چشمشون به هم افتاده، یکی امروز رو سینه ی پیغمبر، یه دل شب هم علی گفت: بیایید وقت وداع با مادره، همین که سر به سینه ی مادر گذاشتند، چشمشون به هم افتاد ... .
منبع:

• سه شنبه
• 19
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:21
• نوشته شده توسط
• عفاف