شهادت امیرالمومنین علی (ع)

امشب علي ميريزد اشك باورش را
در كوفه مي گويد اذان آخرش را
روي لبش انا اليه راجعون است
در آسمان ها دوخته چشم ترش را
مرغابيان خانه دامن را نگيريد
خالي كنيد اي عرشيان دور و برش را
با رفتن بابا خدا مي داند و بس
در بين خانه حال زار دخترش را
اي ابن ملجم زودتر از جاي برخيز
او قصد دارد كه ببيند همسرش را
او قصد دارد كه ببيند بار ديگر
رنگ كبود صورت نيلوفرش را
با تيغ زهرآلود فرقش را شكستند
هم فرق او را هم نماز آخرش را

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

بزن اي تيغ در دم راحتم كن
از اين شهر اين جهنم راحتم كن
مگر از دست تو كاري برآيد
بزن اي ابن ملجم راحتم كن
***
ز دلبر ارثيه بردن چگونه است؟
شبيه عشق خود مُردن چگونه است؟
بزن طوري بفهمم مثل زهرا
كه با صورت زمين خوردن چگونه است
***
تو كه در خون نشاندي گيسويم را
شكستي مثل زهرا ابرويم را
مرو اي تيغ كارت ناتمام است
مينداز از قلم اين پهلويم را

شاعر : علی صالحی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي تيغ! دمي كه يارم از پا افتاد
انگار علي زير قدمها افتاد
يك شهر براي بردنم رد ميشد
از روي دري كه روي زهرا افتاد
***
اي تيغ! نهان كردي افسوسم را
زخم تو تمام كرده كابوسم را
يك عمر نديدي به علي ميخندد
آن كس كه شكست دستِ ناموسم را

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

عاقبت همنشین دلتنگی
راحت از بغض بی کسی ها شد
استخوان سرش شکافی خورد
زخم سر بسته ی علی وا شد
وقت برگشت سمت خانه، علی
گریه می کرد و اشک می ریخت
خوب شد دستمال آوردند
ور نه از زخم سر به هم می ریخت
گویی یا مجتبی غریبانه
مادرش را به خانه برگرداند
دردهای مدینه را حس کرد
زیر لب روضه های مادر خواند
شانه ای که بلندتر شده است
بار دیگر عصای درد شده
کوچه آن کوچه نیست اما آه
کودک آن کودک است و مرد شده
مرتضی خانه آمد و زینب
ناگهان دید زخم بابا را
به سرش زد و کنار او افتاد
تیره شد در نگاه او دنیا
تازه این سومین غم او
مانده غم دلتنگی فردا
الامان از غم برادرها
وای دل از غریب عاشورا
تشنه ای روی خاک افتاده
تشنه ا

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه بشكافتي و زخم دلم وا كردي
چاره اي تيغ غم دوري زهرا كردي
آمدي روي مرا سرخ نمودي از خون
آمدي تا دل ابرو به سرم جا كردي
مي چكد خون من و نقش به محراب شده
آه زهرا تو علي را ز كمر تا كردي
از همان روز كه در حلقه ي آتش ماندي
در دلِ دود مرا تار تماشا كردي
از همان روز كه در كوچه زمين مي خوردي
باز با دست ترك خورده تقلّا كردي
من ِ شرمنده فقط گريه به حالت كردم
تو ولي خنده به من در دل غم ها كردي

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

نیمه شب بود و از بهشت خدا
ناله و سوز و آه می آمد
شعله های غم بزرگ کسی
از دل سرد چاه می آمد
***
بی کسی بود و بغض سنگینی
در گلوی یتیم های علی
نوبت گریه های آرام ِ
بچه ها شد ولی برای علی
***
چشم مهتاب سومین دفعه
شاهد گریه های دختر بود
بستری جمع شد از آن خانه
بستری که برای مادر بود
***
چادری را بغل گرفته حسین
چادری که برای زهرا بود
چادری را که تا دم آخر
بین آغوش گرم بابا بود
***
بغض اربابمان ترک برداشت
هق هقش را شنید خواهر او
و نمیشد در آن شب غربت
داغ بابای شهر باور او
***
گفت خواهر مدینه یادت هست
بنشین سر بزیر گریه کنیم
داغ مادر چو زخم سر وا کرد
بنشین تا که سیر گریه کنیم
***
وقت غسلی شروع شد این

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای تیغ گرچه خون به رخم هاله کرده ای
من را رها از این غم سی ساله کرده ای
سی سال می شود که شده گریه قوتِ من
شوق وصال می چکد از هر قنوت من
سی سال می شود که فقط آه می کشم
با مشک اشک چشم خود از چاه می کشم
سی سال می شود که مرا پیر کرده اند
از زندگی و جان و جهان سیر کرده اند
سی سال می شود که دلم غم گرفته است
بعد از فراق فاطمه ماتم گرفته است
سی سال می شود که عزادار مانده ام
آری سیاه پوش غم یار مانده ام
سی سال استخوان به گلو گریه کرده ام
با چشم خار رفته فرو گریه کرده ام
سی سال این نگاهِ مرا تیره کرده اند
چشم مرا به راه اجل خیره کرده اند
سی سال رنگ خواب خوشی را ندیده ام
آبی نخورده ام مگر آبِ دو دیده ام

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

ديگر عالم سياه و تاريك است
شده نور خدا دگر خاموش
تو هم اي آفتاب عالم تاب
در فراق علي سياه بپوش
***
مرتضي ميرود وليكن حيف
خار در چشم و استخوان به گلوست
مرگ زهرا و ماجراي فدك
به پيمبر قسم كه قاتل اوست
***
اي يتيمان شهر كوفه دگر
كيسه بر دوش عشق مولا رفت
نه يتيمان كوفه بي پدر گشتند
پدر مهربان دنيا رفت
***
لعن و نفرين بر اين جماعت پست
مردم دين فروش و درمانده
فرق حق شد دوتا همه گفتند
مگر آقا نماز ميخوانده
***
مردم كوفه يادتان باشد
يادِ آن روز ، روز ِ پُر باران
همه ي شهر با علي گفتيد
ميكنيم اين محبتت جبران
***
تا حسين ِ علي به كوفه رسيد
همه ي شهر عهد بشكستند
يا علي در ازاي آن همه لطف
آب بر روي كاروان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دلم آتشي از داغ تو بر پا شده است
بيشتر از سر ِ شب زخم سرت وا شده است
لخته خون بسته ببين چادر مادر امشب
قامتت سرخ شده قامت من تا شده است
قاتل از شير تو نوشيده به من ميخندد
يعني اي كوفه نشين نوبت بابا شده است
باز يك گوشه حسن گرم زبان ميگيرد
باز اين خانه پر از روضه ي زهرا شده است
ديدم آن روز در آن كوچه ي باريك چه شد
ديدم آن روز كه يك مشت مهيّا شده است
گرد و خاكي شد و افتاد به خاك و ديدم
ردِّ يك پنجه بر آن چهره هويدا شده است

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

كوفه امشب چه ساكت و سرد است
كوفه امشب چقدر پُر درد است
كوفه امشب نميرود در خواب
كوفه گرچه عجيب نامرد است
چشمهايِ يتيمها پُر خون
سر ِ راهِ امير ِ شبگرد است
كاسه ها خالي است از شير و
چهره از فرط گريه ها زرد است
آه مادر ، غريب، امشب عليست
نانِ ما را پدر نياوردست
نذر دارم كه بي پدر نشوم
من يتيمم يتيم تر نشوم
پيرمردي كه ميرسد اينجا
مو سفيدي كه در دلِ شبها
روي دوشش هميشه زخمي بود
ردّي از بار ِ كيسه ي خرما
در كنار تنور نان ميپخت
خنده اش ميزُدود غمها را
جاي بازيِ ما به دامن او
پهلواني كه بود مركب ما
آه مادر بگو كجا رفته؟
آي بابا دلم گرفته بيا
چهره اش بين خانه ديدن داشت
حرفهاي دلش شنيدن داشت
گفت با ما

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

يك جور زدند كه از دو زانو افتاد
يا فاطمه اي گفت و به پهلو افتاد
از شدت ضربه سر فقط باز نشد
چه فاصله اي بين دو ابرو افتاد
***
بالت اگر افتاد پرت ضربه نخورد
ديگر به كنارت پسرت ضربه نخورد
هرچند كه بي خبر ز پشتت زده اند
صد شكر دگر پشت سرت ضربه نخورد

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

كم كم شِنَوَم فاطمه جان بوي تورا
در پرده ي خون مينگرم روي تو را
از ضربه ي تيغ بر سرم حس كردم
در پشت در آن ضربه ي پهلوي تو را
***
اي تيغ نجات بخش حيدر بودي
از تيغ ِ زبانِ خلق بهتر بودي
هرچند شكافتي سرم را الحق
صدمرتبه مهربان تر از در بودي
***
هر غصه كه خورده اي ز غربت خوردي
يك ضربه نه ضربه بي نهايت خوردي
اين عمق شكاف را كه من ميبينم
انگار كه با غلاف ضربت خوردي

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم دریایی از غمهای بسیار
غم غربت غم یارو غم یار
من از روز ازل مظلوم بودم
زحق خویشتن محروم بودم
هم از اهل مدینه ظلم دیدم
هم از این کوفیان طعنه شنیدم
دلم سوزان بسانِ آفتاب است
سلامم بین مردم بی جواب است
از آن روزی که بی زهرا شدم من
در این عالم تک و تنها شدم من
خدا داند که زهرا جانِ من بود
به درد بی کسی درمان من بود
ولی از او فقط یک شکوه دارم
به سینه غُصه ای نا گفته دارم
تو که تنهائیم را دیده بودی
مرا ای کاش با خود برده بودی
زدنیا سوی جنت رهسپارم
که تنها با اجل یک حرف دارم
اجل فارغ ز رنج و محنتم کن
زدیدار مغیره راحتم کن
اگر زینب گذارت کوفه افتاد
به بازار و میان کوچه افتاد
بدان معنای نام کوفه ننگ

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلِ من خون و تو هم گريه مكرر داري
در دلت داغ شكسته شدن سر داري
خنده ي تلخ دو چشم پُر ِ دردت گويد
قصد داري كه غم از جان علي بر داري
گريه كم كن تو مرا فاطمه اي ديگر باش
اي كه بر سر همه شب چادر مادر داري
دگر اصرار نكن دختر من كه نروم
تو كه زينب خبر از غصه ي ديگر داري
تو كه ديدي چه به روز پدرت آوردند
تو كه زينب خبر از واقعه ي در داري
در همان روز كه زهرا به روي خاك افتاد
تو دويدي كه سر ِ مادر خود بر داري
از همان واقعه ي آتش و دود و مسمار
به دلت تاب و تب محسن پرپر داري
اينقدر بر سر بالين پدر گريه نكن
كه در اقبال خودت روضه ي يك سر داري
روضه ي شا بلا روضه ي زندان نمور
بين فوج ِ نگهِ كفر تو معجر داري

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد از این –بی تو- دگر تشنه ی دست تبرند
نخل هایی كه به دست تو فقط بار ورند
ابرهایی كه به پای تو سخاوتمندند
امشب از هر شب دیگر همه پُر بارترند
این چه داغی ست كه نی های نیستان ها را
آنچنان غمزده كرده كه چنین نوحه گرند
كوچه هایی كه قدمگاه عدالت بودند
چون یتیمان عرب چشم به راه پدرند
كیسه های رطب و نان تو را می طلبند
تشنه ی بركت آن نانِ اگر مختصرند
امشب ای ماه مگر واقعه ای رخ داده ست
كه ملائك همه در خانه ی تو رهگذرند؟!
كیست در بستر بیماری این خانه مگر؟
كه یتیمان به عیادت همه در پشت درند
كار از كار گذشته ست... طبیبان گفتند
كه قدح های پر از شیر دگر بی اثرند.

شاعر : مطهره عباسیان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد از رکوع رکعت دوم شهید شد
در پیش چشم این همه مردم شهید شد
جرمش همین که نان جو می خورد سفره اش
این مرد هم به خاطر گندم شهید شد
عمری از آشتی خدا گفت و عاقبت
در راه رفع سوء تفاهم شهید شد
او چشم بست از کلمه بیست و پنج سال
تا خواست پا دهد به تکلّم شهید شد
این شصت و سومین سحر بیست و پنجم است
پیدا کنید در شب چندم شهید شد
تنها نگین درّ نجف رفت زیر خاک
این دُرّ آبدار نشد گم، شهید شد

شاعر : حجه الاسلام رضا جعفری

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

چیزی شبیه رایحه ای می وزید و رفت
شب ها به شانه، نان و رطب می كشید و رفت
افسوس قدر و منزلتش را نداشتند
تا در جوار كوثر خود آرمید و رفت
زهرا همان علی و علی نیز فاطمه است
شكر خدا فراق به پایان رسید و رفت.
مردی كه شاهد صدمات مدینه بود
یك روز مرد... و در سحری شد شهید رفت
گر چه كنار بسترش از مردها پُر است
اما دریغ، محسن خود را ندید و... رفت
غیر از علی به عالم امكان مدار نیست
خلقت بدون اسم علی استوار نیست

شاعر : یاسر حوتی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

بابا اتاق پر شده از بوی مادرم
وقتش رسیده پر بکشی سوی مادرم
دیگر خجل نباش تو از روی مادرم
فرقت شده شبیه به پهلوی مادرم
از پشت در دوباره تو را می زند صدا
تا که به دست تو بدهد محسن تو را
سی سال در نبودن مادر شکسته ای
پهلو به پهلویش پس آن در شکسته ای
در کوفه های درد مکرر شکسته ای
از مردم و نبودن باور شکسته ای
گر چه شکسته ای و دلت هم شکسته تر
این دل شکسته را هم از این کوفه ها ببر
یادت که هست مادر ما قد خمیده بود
یادت که هست گیسوی مادر سپیده بود
یادت که هست محسن خود را ندیده بود
یادت که هست غنچه خود را نچیده بود
آنروزها که قد تو آنجا خمیده شد
موی منم شبیه تو بابا سپیده شد
مادر رسیده عطرپیمبر بیاورد

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

گره زلف تو در خواب گرفتارم کرد
زلف آشفته ات آشفته و بیدارم کرد
در شب زلف تو مشغول عبادت بودم
عسل لعل لبت طالب افطارم کرد
عذر می خواهم از این لحن طلبکارانه
خنده های شکر آمیز بدهکارم کرد
تیرهای مژه ات خرج سپاهیست ولی
تیر از چله برون نامده ناکارم کرد
نقطه خال لبت نقطه بسم الله است
قل هو الله چنین محرم اسرارم کرد

__________________________________

@amirhoseinolfat

شاعر : امیر حسین الفت

• شنبه
• 22
• تیر
• 1392
• ساعت
• 18:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رادمردی مهربان با دست های پینه دار
در میان کوچه های شهر غربت رهسپار
کیسه های نان و خرما روی دوش خسته اش
کیست این مرد غریبه ، با لباسی وصله دار؟
کهکشان ها شاهد غم های بی اندازه اش
ماه می گرید برایش چون دل ابر بهار
نیمه شب ها لابه لای نخل ها گم می­شود
چاه می داند دلیل گریه های ذوالفقار
در کنار چاه هرشب ایستاده جبرئیل
تا تکاند از سر دوش علی گرد و غبار
چند سالی هست بعد ماجرای فاطمه
لرزشی افتاده بر آن شانه های استوار
قامت سرو بلندش در هلال افتاده است
زیر بار رنج های تلخ و سخت روزگار
جای رد ریسمان های زمخت فتنه ها
سال ها مانده است بر دست کریمش یادگار

شاعر : وحید قاسمی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند
خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند
زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند
روز و شب،گوشه محراب به هم پیچیدند
زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد
همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند
شب پر از رخوت نامردی مردم گردید
آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند
صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند
کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند
هق هق چاه شناور شده در گریه نخل
همه از هم فقط از درد علی پرسیدند

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب جهان دارد نواي رستگاري
فقر و غنا گشته گداي رستگاري
اين ناله‌ي يك در ميان ما چه قابل
نالد خدا امشب براي رستگاري
جز قامت حيدر كسي را درخورش نيست
پوشد به تن زرّين رداي رستگاري
امشب اگر مي‌شد علي مسجد نمي‌رفت
خالي‌ترين مي‌ماند جاري رستگاري
سرّ شكاف كعبه و فرق علي چيست؟
هر دو گرفتار هواي رستگاري
كعبه به شوق روي حيدر رستگار است
حيدر به ديدار خداي رستگاري
وقتي كه خون مي‌ريخت بر سجاده و مُهر
محراب مي‌ناليد جاي رستگاري
يك يا علي گفتيم امشب دست ما گير
تا بشكفد اين عقده‌هاي رستگاري
مولا دل ما لك زده يك قطره نوشان
بر كام دل از جرعه‌هاي رستگاري
اين روز‌ها در كوچه‌ي دل‌ها صفا نيست
جايي ندارد جاي پاي رس

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوفه شده دارالعزا واغربتا واغربتا

در سوگ عزای مرتضی واغربتا واغربتا

هم ناله با عرض و سما واغربتا واغربتا

گریان دو چشم مصطفی واغربتا واغربتا

گردیده از جور و جفا واغربتا واغربتا

فرق علی امشب دوتا واغربتا واغربتا

بنشسته بر بالین او واغربتا واغربتا

زینب پریشان ای خدا واغربتا واغربتا

امشب یتیمان بیقرار واغربتا واغربتا

در پشت در چشم انتظار واغربتا واغربتا

عشق تو برده یا علی واغربتا واغربتا

از قلبشان صبر و قرار واغربتا واغربتا

بابا تو را بهر خدا واغربتا واغربتا

بر روی من دیده گشا واغربتا واغربتا

بابا تو با زینب بگو واغربتا واغربتا

سخن نمی گویی چرا واغربتا واغربتا

بابا پرستارت شدم واغر

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 09:16
• نوشته شده توسط
• امین بهاری زاده

شب قدر آمده و دیده ی شب تر شده است
عرش از بوی خوش وصل معطر شده است
این طرف صورت ماه است منوّر شده است
آن طرف چهره ی خورشید مکدّر شده است
شب وصل است، ولی فاجعه ای در راه است
آسمان دل از این فاجعه مضطر شده است
پدری آمده در خانه ی دختر اما
خانه پُر از نفس خسته ی مادر شده است
پدری آمده اما سر رفتن دارد
باز هم خونجگری قسمت دختر شده است
. . .
سحر نوزدهم آمده ای وای پدر
یا نرو، یا که مرا نیز به همراه ببر
مرغ ها دامن پُر مهر تو را می گیرند
یعنی ای مرغ سحر امشب از این خانه نپر
سر خود را به بیابان بگذار امشب باز
مسجد کوفه نرو، سر روی سجاده نبر
قاتلت را خبر از آمدن خویش نکن
سر خود شقّه نکن صاحب شمشیر دوس

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

علی زیباترین نامِ جهان است
علی آن حلقه ی احمد نشان است
جهان چون یک صدف، دل بحرِ هستی
علی دُردانه ی دریایِ جان است
چو در غلطد به خون از شوقِ دیدار
که "فُزتُ رَبّ" زِ لب هایش روان است
چه گویم از درونی پر تلاطم
که نَم از آبِ کوزه در عیان است
دلم امشب قرار از دست داده
سرشکِ دیده آگه از نهان است
بیا دست از سرم بردار ساقی
که امشب وقتِ" مولا اَلْاَمان" است
به گردابِ رخش آشفته ام من
که فصلِ دیده چون فصلِ خزان است
دگر طفلان امیدِ نان ندارند
شبِ کوفه به فریاد و فغان است
سحر شد، لحظه یِ وصل است برخیز
لبت بگشا که هنگام اذان است
به دستِ ظلم شمشیری رسانید
علی در سجده، دل در آسمان است
دگر باید بکوچم از سیاهی

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

افتاده بين بستري آتش گرفته
با آتش غم حيدري آتش گرفته
بعد از علي دانست تنها چاه كوفه
راز قديمي پري آتش گرفته
باور نمي كردند مردم تا به امشب
افتادن نام آوري آتش گرفته
زينب كنار بستر او هل كرده
افتاده ياد مادري آتش گرفته
ديدند در چشمان حيدر حلقه مي زد
اشك وصال همسري آتش گرفته
پايان قصه مي رسد با فرق خوني
ساقي كنار كوثري آتش گرفته
مرهم ندارد زخم او ، جز چادري كه
خاكي شده پشت دري آتش گرفته
راز مگويش با حسين ، عباس ، زينب
حاكي شد از برگ و بري آتش گرفته
راز مگويي كه در آن يك خيمه بود و
در بين خيمه خواهري آتش گرفته
اي ابرهاي كربلا باران بباريد
روي زمين موي سري آتش گرفته
كار از هجوم آتش و دامن گذشته
ان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

شد چاه شبیه مدی از آه، علی
با آه شبانۀ تو همراه، علی
عمق غم تو که چاه دید، آه کشید
مثل تو کشید آه و شد چاه، علی
×××
مشتاق تو ماند آسمان، چشم به راه
مبهوت زمین است و زمان، چشم به راه
این است بهشت، با ملک، حورالعین
وآن: فاطمۀ تو، هم چنان چشم به راه
×××
منشق شده ماه از جبین در شب قدر
خورشید به خون نشسته بین در شب قدر
زخم است به سر گرفته، جای قرآن
تقدیر علی است این چنین در شب قدر...
×××
خم کرد ز غصه، پشت دنیا را تیغ
بر خاک نشاند فرق دنیا را تیغ
جبریل ز غم کوفت به هم دست دریغ
آن دم که شکافت فرق مولا را تیغ
×××
ای صبح به سجدۀ صلاتم برسان
مشتاق لقایم و براتم برسان
خضر رهم و تشنه میان ظلمات
ای تیغ، به

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

از کوچه های غربت کوفه یتیم تر
از قرن های تنگ پس از تو عقیم تر
شب های سفره های تهی صبح می شوند
در حسرت سلام دو دست کریم تر
دستی که می گشود گره های کور را
از دست های معجز موسی کلیم تر
شاید تویی که می وزی از پشت سالیان
بر گونه های داغ کویری، نسیم تر
ما را به روزگار رواج خودت ببر
جایی از این تمدن وحشی قدیم تر
راه بهشت از طرف خانۀ علی ست
ای عاشقان! نشانی از این مستقیم تر

شاعر : سودابه مهیجی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا علیم و یا حلیم و یاکریمم نام اوست
روح بسم الله الرحمن الرحیمم نام اوست
حمد رب العالمین گویم که او مولایم است
قصد و منظور از صراط المستقیمم نام اوست
سفره ای گسترده تا آفاق ‘ احسان ِ علی
جملگی هستیم بر این سفره مهمان ِ علی
هرکسی آمد نمک خورد و نمکدان را شکست
ما نمک پرورده هستیم از نمکدان علی
بی وفایی! این مرام مردم آزاده نیست!
جنگ نزدیک است اما هیچ کس آماده نیست
گفتن از قرآن و پیغمبر بدون نام او
عطر و تسبیح است اما مُهر در سجاده نیست!
درک توحید و نبوت بی امامت مشکل است
شب عبور از راههای بی علامت مشکل است
خار درچشم ‘ استخوانی درگلو ‘ آوردن ِ
طاقت این رنج تا روز قیامت مشکل است
در زمان جنگ کار ف

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

شمشیر خصم تارک حیدر شکسته است
محراب، همچو لاله در خون نشسته است
فلک نجات و قائمه عرش کردگار
از موج خیز حادثه بى تاب و خسته است
آزادمرد صف شکن خیبر و احد
چشم از جهان و هر چه در او هست، بسته است
مولا چو شمع ز آتش بیداد آب شد
تار حیات و رشته عمرش گسسته است
«تائب» کسى که درد دل خود به چاه گفت،
از قید این جهان تبه کار رسته است

شاعر : حسین اخوان

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• یحیی