شهادت امیرالمومنین علی (ع)

بعد از رکوع رکعت دوم شهید شد
در پیش چشم این همه مردم شهید شد
جرمش همین که نان جو می خورد سفره اش
این مرد هم به خاطر گندم شهید شد
عمری از آشتی خدا گفت و عاقبت
در راه رفع سوء تفاهم شهید شد
او چشم بست از کلمه بیست و پنج سال
تا خواست پا دهد به تکلّم شهید شد
این شصت و سومین سحر بیست و پنجم است
پیدا کنید در شب چندم شهید شد
تنها نگین درّ نجف رفت زیر خاک
این دُرّ آبدار نشد گم، شهید شد

شاعر : حجه الاسلام رضا جعفری

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

چیزی شبیه رایحه ای می وزید و رفت
شب ها به شانه، نان و رطب می كشید و رفت
افسوس قدر و منزلتش را نداشتند
تا در جوار كوثر خود آرمید و رفت
زهرا همان علی و علی نیز فاطمه است
شكر خدا فراق به پایان رسید و رفت.
مردی كه شاهد صدمات مدینه بود
یك روز مرد... و در سحری شد شهید رفت
گر چه كنار بسترش از مردها پُر است
اما دریغ، محسن خود را ندید و... رفت
غیر از علی به عالم امكان مدار نیست
خلقت بدون اسم علی استوار نیست

شاعر : یاسر حوتی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

بابا اتاق پر شده از بوی مادرم
وقتش رسیده پر بکشی سوی مادرم
دیگر خجل نباش تو از روی مادرم
فرقت شده شبیه به پهلوی مادرم
از پشت در دوباره تو را می زند صدا
تا که به دست تو بدهد محسن تو را
سی سال در نبودن مادر شکسته ای
پهلو به پهلویش پس آن در شکسته ای
در کوفه های درد مکرر شکسته ای
از مردم و نبودن باور شکسته ای
گر چه شکسته ای و دلت هم شکسته تر
این دل شکسته را هم از این کوفه ها ببر
یادت که هست مادر ما قد خمیده بود
یادت که هست گیسوی مادر سپیده بود
یادت که هست محسن خود را ندیده بود
یادت که هست غنچه خود را نچیده بود
آنروزها که قد تو آنجا خمیده شد
موی منم شبیه تو بابا سپیده شد
مادر رسیده عطرپیمبر بیاورد

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

گره زلف تو در خواب گرفتارم کرد
زلف آشفته ات آشفته و بیدارم کرد
در شب زلف تو مشغول عبادت بودم
عسل لعل لبت طالب افطارم کرد
عذر می خواهم از این لحن طلبکارانه
خنده های شکر آمیز بدهکارم کرد
تیرهای مژه ات خرج سپاهیست ولی
تیر از چله برون نامده ناکارم کرد
نقطه خال لبت نقطه بسم الله است
قل هو الله چنین محرم اسرارم کرد

__________________________________

@amirhoseinolfat

شاعر : امیر حسین الفت

• شنبه
• 22
• تیر
• 1392
• ساعت
• 18:50
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رادمردی مهربان با دست های پینه دار
در میان کوچه های شهر غربت رهسپار
کیسه های نان و خرما روی دوش خسته اش
کیست این مرد غریبه ، با لباسی وصله دار؟
کهکشان ها شاهد غم های بی اندازه اش
ماه می گرید برایش چون دل ابر بهار
نیمه شب ها لابه لای نخل ها گم می­شود
چاه می داند دلیل گریه های ذوالفقار
در کنار چاه هرشب ایستاده جبرئیل
تا تکاند از سر دوش علی گرد و غبار
چند سالی هست بعد ماجرای فاطمه
لرزشی افتاده بر آن شانه های استوار
قامت سرو بلندش در هلال افتاده است
زیر بار رنج های تلخ و سخت روزگار
جای رد ریسمان های زمخت فتنه ها
سال ها مانده است بر دست کریمش یادگار

شاعر : وحید قاسمی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند
خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند
زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند
روز و شب،گوشه محراب به هم پیچیدند
زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد
همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند
شب پر از رخوت نامردی مردم گردید
آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند
صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند
کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند
هق هق چاه شناور شده در گریه نخل
همه از هم فقط از درد علی پرسیدند

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب جهان دارد نواي رستگاري
فقر و غنا گشته گداي رستگاري
اين ناله‌ي يك در ميان ما چه قابل
نالد خدا امشب براي رستگاري
جز قامت حيدر كسي را درخورش نيست
پوشد به تن زرّين رداي رستگاري
امشب اگر مي‌شد علي مسجد نمي‌رفت
خالي‌ترين مي‌ماند جاري رستگاري
سرّ شكاف كعبه و فرق علي چيست؟
هر دو گرفتار هواي رستگاري
كعبه به شوق روي حيدر رستگار است
حيدر به ديدار خداي رستگاري
وقتي كه خون مي‌ريخت بر سجاده و مُهر
محراب مي‌ناليد جاي رستگاري
يك يا علي گفتيم امشب دست ما گير
تا بشكفد اين عقده‌هاي رستگاري
مولا دل ما لك زده يك قطره نوشان
بر كام دل از جرعه‌هاي رستگاري
اين روز‌ها در كوچه‌ي دل‌ها صفا نيست
جايي ندارد جاي پاي رس

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوفه شده دارالعزا واغربتا واغربتا

در سوگ عزای مرتضی واغربتا واغربتا

هم ناله با عرض و سما واغربتا واغربتا

گریان دو چشم مصطفی واغربتا واغربتا

گردیده از جور و جفا واغربتا واغربتا

فرق علی امشب دوتا واغربتا واغربتا

بنشسته بر بالین او واغربتا واغربتا

زینب پریشان ای خدا واغربتا واغربتا

امشب یتیمان بیقرار واغربتا واغربتا

در پشت در چشم انتظار واغربتا واغربتا

عشق تو برده یا علی واغربتا واغربتا

از قلبشان صبر و قرار واغربتا واغربتا

بابا تو را بهر خدا واغربتا واغربتا

بر روی من دیده گشا واغربتا واغربتا

بابا تو با زینب بگو واغربتا واغربتا

سخن نمی گویی چرا واغربتا واغربتا

بابا پرستارت شدم واغر

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 09:16
• نوشته شده توسط
• امین بهاری زاده

شب قدر آمده و دیده ی شب تر شده است
عرش از بوی خوش وصل معطر شده است
این طرف صورت ماه است منوّر شده است
آن طرف چهره ی خورشید مکدّر شده است
شب وصل است، ولی فاجعه ای در راه است
آسمان دل از این فاجعه مضطر شده است
پدری آمده در خانه ی دختر اما
خانه پُر از نفس خسته ی مادر شده است
پدری آمده اما سر رفتن دارد
باز هم خونجگری قسمت دختر شده است
. . .
سحر نوزدهم آمده ای وای پدر
یا نرو، یا که مرا نیز به همراه ببر
مرغ ها دامن پُر مهر تو را می گیرند
یعنی ای مرغ سحر امشب از این خانه نپر
سر خود را به بیابان بگذار امشب باز
مسجد کوفه نرو، سر روی سجاده نبر
قاتلت را خبر از آمدن خویش نکن
سر خود شقّه نکن صاحب شمشیر دوس

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1393
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

علی زیباترین نامِ جهان است
علی آن حلقه ی احمد نشان است
جهان چون یک صدف، دل بحرِ هستی
علی دُردانه ی دریایِ جان است
چو در غلطد به خون از شوقِ دیدار
که "فُزتُ رَبّ" زِ لب هایش روان است
چه گویم از درونی پر تلاطم
که نَم از آبِ کوزه در عیان است
دلم امشب قرار از دست داده
سرشکِ دیده آگه از نهان است
بیا دست از سرم بردار ساقی
که امشب وقتِ" مولا اَلْاَمان" است
به گردابِ رخش آشفته ام من
که فصلِ دیده چون فصلِ خزان است
دگر طفلان امیدِ نان ندارند
شبِ کوفه به فریاد و فغان است
سحر شد، لحظه یِ وصل است برخیز
لبت بگشا که هنگام اذان است
به دستِ ظلم شمشیری رسانید
علی در سجده، دل در آسمان است
دگر باید بکوچم از سیاهی

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

افتاده بين بستري آتش گرفته
با آتش غم حيدري آتش گرفته
بعد از علي دانست تنها چاه كوفه
راز قديمي پري آتش گرفته
باور نمي كردند مردم تا به امشب
افتادن نام آوري آتش گرفته
زينب كنار بستر او هل كرده
افتاده ياد مادري آتش گرفته
ديدند در چشمان حيدر حلقه مي زد
اشك وصال همسري آتش گرفته
پايان قصه مي رسد با فرق خوني
ساقي كنار كوثري آتش گرفته
مرهم ندارد زخم او ، جز چادري كه
خاكي شده پشت دري آتش گرفته
راز مگويش با حسين ، عباس ، زينب
حاكي شد از برگ و بري آتش گرفته
راز مگويي كه در آن يك خيمه بود و
در بين خيمه خواهري آتش گرفته
اي ابرهاي كربلا باران بباريد
روي زمين موي سري آتش گرفته
كار از هجوم آتش و دامن گذشته
ان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

شد چاه شبیه مدی از آه، علی
با آه شبانۀ تو همراه، علی
عمق غم تو که چاه دید، آه کشید
مثل تو کشید آه و شد چاه، علی
×××
مشتاق تو ماند آسمان، چشم به راه
مبهوت زمین است و زمان، چشم به راه
این است بهشت، با ملک، حورالعین
وآن: فاطمۀ تو، هم چنان چشم به راه
×××
منشق شده ماه از جبین در شب قدر
خورشید به خون نشسته بین در شب قدر
زخم است به سر گرفته، جای قرآن
تقدیر علی است این چنین در شب قدر...
×××
خم کرد ز غصه، پشت دنیا را تیغ
بر خاک نشاند فرق دنیا را تیغ
جبریل ز غم کوفت به هم دست دریغ
آن دم که شکافت فرق مولا را تیغ
×××
ای صبح به سجدۀ صلاتم برسان
مشتاق لقایم و براتم برسان
خضر رهم و تشنه میان ظلمات
ای تیغ، به

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

از کوچه های غربت کوفه یتیم تر
از قرن های تنگ پس از تو عقیم تر
شب های سفره های تهی صبح می شوند
در حسرت سلام دو دست کریم تر
دستی که می گشود گره های کور را
از دست های معجز موسی کلیم تر
شاید تویی که می وزی از پشت سالیان
بر گونه های داغ کویری، نسیم تر
ما را به روزگار رواج خودت ببر
جایی از این تمدن وحشی قدیم تر
راه بهشت از طرف خانۀ علی ست
ای عاشقان! نشانی از این مستقیم تر

شاعر : سودابه مهیجی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا علیم و یا حلیم و یاکریمم نام اوست
روح بسم الله الرحمن الرحیمم نام اوست
حمد رب العالمین گویم که او مولایم است
قصد و منظور از صراط المستقیمم نام اوست
سفره ای گسترده تا آفاق ‘ احسان ِ علی
جملگی هستیم بر این سفره مهمان ِ علی
هرکسی آمد نمک خورد و نمکدان را شکست
ما نمک پرورده هستیم از نمکدان علی
بی وفایی! این مرام مردم آزاده نیست!
جنگ نزدیک است اما هیچ کس آماده نیست
گفتن از قرآن و پیغمبر بدون نام او
عطر و تسبیح است اما مُهر در سجاده نیست!
درک توحید و نبوت بی امامت مشکل است
شب عبور از راههای بی علامت مشکل است
خار درچشم ‘ استخوانی درگلو ‘ آوردن ِ
طاقت این رنج تا روز قیامت مشکل است
در زمان جنگ کار ف

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

شمشیر خصم تارک حیدر شکسته است
محراب، همچو لاله در خون نشسته است
فلک نجات و قائمه عرش کردگار
از موج خیز حادثه بى تاب و خسته است
آزادمرد صف شکن خیبر و احد
چشم از جهان و هر چه در او هست، بسته است
مولا چو شمع ز آتش بیداد آب شد
تار حیات و رشته عمرش گسسته است
«تائب» کسى که درد دل خود به چاه گفت،
از قید این جهان تبه کار رسته است

شاعر : حسین اخوان

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن که امشب در تب وصل خداست
سفره دار مردمان بی نواست
آن که گوید راز دل را با زمین
نیست مردی جز امیر المومنین
پُر شده گوشِ تمامی فلک
از صدای لطمه ی خیلِ مَلک
مرد می آید به سوی سجده گاه
ماه می گوید که بر بندید راه
در میان کوچه، بالِ جبرئیل
بسته راه رفتنِ پیرِ دلیر
کی خدای بیت! راه بیت گیر
دست ما بر دامن پاکت امیر
عالمی را غرقه در ماتم نکن
سایه ات را از سرِ ما کم نکن
یا به تنهایی مرو مولای من
یا کسی بفرست دنبال حسن
دستِ هستی شد گره بر دامنش
بادها بستند راهِ رفتنش
نوح آمد با تمام انبیا
مرتضی در ازدحام انبیا
هر یک از خیل رسل تا می رسید
آستینش یا عبایش می کشید
کی خدای بیت! راه بیت گیر
دست ما بر دامنِ

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

شهر! آرامش بگیر، آهسته ترکت میکنم
چند سالی باتو بودم ،رفع زحمت میکنم
در مقامم آیه های «هل اتی...»آمد ولی
یک نفر بر پیکرم باشد قناعت میکنم
انتظار همسرم را میشکم اما بس است
از همان روزی که رفت احساس غربت می کنم
مثل هر روز خدا رد سلامم می کنید
مثل هر روز خدا با چاه خلوت میکنم
یاد آن لعن قنوت هر شب و روز شما...
همچنان بر مردم این شهر خدمت میکنم
آه،من رفتم ولی ای قاتل زهرای من
گریه تا مرگم به یاد آن مصیبت میکنم
چند خطی هم برای روضه اش می آورم
از همین جا قتلگاهت را زیارت میکنم :
«آه فرزندم،ترک برداشته لبهای تو
اکبرم،آب گلو را با تو قسمت میکنم»
انتظار منتقم تسکین قلبم می دهد
حیف دارم غیبتت را کم کم ع

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب همه بر سوزش تن گريه كردند
امشب همه با آه زينب گريه كردند
زينب تو بايد زخم چون مادر ببيني
باچادر زهرا سر حيدر ببيني
ناله زند بابا مرو از خانه ما
ويران مكن با رفتنت كاشانه ما
اذنم دهي در ماتم تو اي عزيزم
خاك تمام كوفه را بر سر بريزم
بار دگر بر زخم ما مرحم نيامد
چون پهلوي مادر سر تو هم نيامد
اصلا بدم مي آيد از كوفه پدر جان
اي كاش ديگر بر نگردم دل پريشان
رسم است اينجا عشق را تنها گذارند
راحت به روي خون دلبر پا گذارند
در نيزه سازي جمله قهارند اينان
وقت غنيمت گرگ بازارند اينان
پرتاب سنگ كوفه مشهور است بابا
تير سه شعبه با گلو جور است بابا

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا حاجیان زکعبه سنگی در آمدند
با کعبه ؛ سوی قبله گه دیگر آمدند
گرچه نبود تلخ تر از زهر روزگار
زنبور وار جمله سر شکر آمدند
صبح طلوع آیه تطهیر بود ظهر
فصل طهارت است همه اطهر آمدند
از جای جای شرق و شمال و جنوب و غرب
با نیت بلند برآن ششدر آمدند
خیف از منی شور عرفات از تف شعور
کردند اتحاد و بر مشعر آمدند
لب تشنگان واحه تفتیده، از عطش
له له زنان و خسته لب کوثر آمدند
شب یازه ها فکنده به حول و ولایشان
.بر دامن ستاره روشنگر آمدند
خمیازه می کشید بجای قدح چرا
مستان وضو کنند . می و ساغر آمدند
با باری از امانت سنگین به روی دوش
آن پنج تن ملائک اعظم سر آمدند
اینک صدا صدای بلال است می رسد
اینک همه به حاشیه من

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن صبح سراسر هيجان خواند اذان را
انگار که می ديد نماز پس از آن را
قد قامت... قد قامت... قد قامت ديدار
در حی علی خير عمل ديد نهان را
تسبيح به دست چپ و قرآن به کف راست
آماده که تسليم نمايد سر و جان را
اين عطر صلات است؟ نه عطر صلوات است
خوشبو به گل نام نبی کرد دهان را !
اکنون به نماز آمده اين مرد تر از مرد
انگار که در دست گرفته ست زمان را
آن سايه که شمشير کشيده ست نديده ست
در پشت سر عشق جهانی نگران را
اين سجده همان سجده سرخ است که بايد
از قدر تو لبريز نمايد رمضان را
محراب به خون شسته شد و مسجد کوفه
از حادثه ای سرخ خبر داد جهان را!

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

صدا زد دخترم این سهم شیر ونان مهمان است
که پر رونق ترین افطاری ما تکه ای نان است
خدا را شکر خرما هست و نان هست و کمی حلوا
که سهم عاشقان از هر چه کم،از غم فراوان است
اگرچه نان غم مردم شود،غم نان خورشت ماست
بهای این خورشت تلخ و شیرین،شیره جان است!
چه شبهایی که در این انتظار سرخ سر کردم
سحر کردم خدا را شکر،گویا رو به پایان است!
نماز صبح بود و سجده بارانی تر از هر وقت
زمین وآسمان را سرخ دیدم،وقت طوفان است
ترک برداشت دیوار زمین از لرزش کوفه
که فصل اول از زلزال طولانی قرآن است
ترک برداشت فرقی...فرق دارد این ترک این بار
ترک نه این شکاف سرخ زخم عشق و ایمان است!
شب قدر است و قدرش را علی داند که می داند

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

گل داد بذر سجده و دنیا دو نیمه شد
وقتی که فرق حضرت مولا دو نیمه شد
شمشیر آب دیده به دریا نمی رسد
سحر عصا کجاست که دریا دو نیمه شد؟
در انتظار زائر تنها و خسته اش
قبر غریب حضرت زهرا(س) دو نیمه شد!
پشت درخت های دو عالم خمیده باد
وقتی تن تناور طوبی دو نیمه شد!
انگار ذکر سجده ی مولا عوض شده
سبحان ربّ...فزت...و اعلی...دو نیمه شد
شب زوزه می کشید و دل تنگ عاشقان
با رأی اکثریّت آرا دو نیمه شد
نیمی میان کوفه و نیمی که سال هاست
در امتداد غیبت کبری دو نیمه شد
خون بر خطوط کوفی محراب سجده کرد
فرقی دو نیمه...وای نه، دنیا دو نیمه شد!

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

براي زخم علي (ع) اشك شور، مرهم نيست
دواي درد عـــدالـــت، سرشــك ماتــــم نيست
ز دست شيعه ي خود نيز، زار و دلخون است
كسي به خون جگري چون عـلي به عالم نيست
هــــزار و سيصد و انـــدي چو ابــر مي باريم
ولـــي زميـــن عــدالـــت هــنــوز خـرّم نيسـت
بـــه فــرق خود مـــزن اي شيــعه، كربلايي شو
كـــه هيــچ پايـه ي عـــدلي به گريه، محكم نيست
چــرا بـــه زخــم عــدالــت نمــك فشان شده ايــم؟
مگــر بـه غـــيــر نمــك، مرهـمي فراهـم نيست؟
ز جهـــل خويـــش، گـــرفـــتـار دام بـــيــداديــم
عــلاج جهـــل و ستـــم، گـــريـه ي د ما د م نيست
چگـــونه درد نهـــان را بــيــان كــنم اي دوســـت
كه در ديــــار ر

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکستم باز هم بغض و سکوتم
عجین شد ذکرِ مولا با قنـوتم
بیا ای دل هــوادار علی باش
و تا آخـــر عــزادار علی باش
بیا و ناله کن همپـای زینب
میان کوچه های کوفه هرشب
بیا هم ناله ی مـرغ حَرَم شو
هم آوازِ قناری های غم شو
بیا با چشم های مانده بــر در
به بالین ســرِ مجروح حیدر
بیا تا خــود قیامت را ببینی
به چشمت داغِ امّت را ببینی
بیا و ناله کن این زخم کاریست
خدا را از علی مظلوم تر کیست ؟
بیا از چشمه ی اشکت وضو کن
دَمی با چشمِ مولا گفتگــو کن
بگو ای زخمِ پروازت به دوشم
بده از غُصّه ات جامی بنوشم
چه کــرده داغِ زهرا با دل تو؟
نکـرد آن گــونه تیغِ قاتل تو
کجایی فاطمــه ، ذکر شبت بود
سحر " فُزتُ وَ رَبّی" ب

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک شهر غم گرفته و یک شهر بی حَرَم
دارم میان شهر شما کم می آورم
در کوچه ها دویده و مردی ندیده ام
یک قوم بی تفاوتِ مزدور ، بد رَقم
در لابلای قلب شما ها نمانده است
چیزی بجز هجوم گناهی ز بیش و کم
دلخوش به اینکه هر دو به جایی رسیده اید
وقتی نگاه بسته اتان می رسد به هم
از لابلای دست شما چکّــه می کند
هر بیعتی که بوده.....به این پینه ها قَسَم !
با هر نسیم خسته به هر سو روانه اید
مانند نقش حک شده بر روی یک عَلَم
هی می روید و می شود از دستتان شهید
فرقی شکسته بر لب شمشیر این ستم
***
از کوفه می برم دل خود را ولی دریغ
جا مانده داغ تازه ی این قصه بر قلم !

• دوشنبه
• 31
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

***
شمع مى‏ سوخت ولى نور نداشت
جمع، بى پرتو او شور نداشت
ماهتابى كه به رخ رنگ نداشت
غير ناله به لب آهنگ نداشت
لاله‏ اى سرخ كه پرپر مى‏ گشت
مست از باده كوثر مى‏ گشت
باغبان و غم مرگ ياسش
ديدن سوختن احساسش
كيست اين بحر غم ديرينه
كيست اين كشته زخم سينه
مردِ حق باشد و حقش بردند
همه عمر دلش آزردند
مغرب عشق عجب پر شفق است
مردِ حق رَهسِپَرِ كوىِ حق است
نخلها، زمزمه قرآن كو؟
ناله هر شب نخلستان كو؟
كيست بر كوفه دل جان بخشد
نان و خرما به يتيمان بخشد
ياد ويرانه نشينان باشد
خسته ازغربت دوران باشد
كيست غم درنگهش اوج زند
خون سر در غم او موج زند
پر فلك هست ز فرياد دلش
خون سر آمده امداد دلش
شهر، پر از غم افزون

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

فرق شكسته بين بستر مانده بابا
در بين بستر ياد كوثر مانده بابا
در فكر رودررويي با زهراست اينك
چشم انتظار روي دلبر مانده بابا
بگذار باهم غصه اش را باز خوانيم
گويا كه ياس اش پشت آن در مانده بابا
اما چرا در لحظه هاي آخرينش
ذكر حسين دارد وَ مضطر مانده بابا
مابين حرف هايش مدام از هوش مي رفت
با گريه گفتم حرف ديگر مانده بابا ؟
گفتا كه عباس و حسينم را صدا كن
كرببلا ....حرف برادر مانده بابا
روزي رسيد كه دختري فرياد ميزد
روي زمين اي واي بي سر مانده بابا

شاعر : یاسر مسافر

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

من منتظر نشسته ام اما نیامدی
تنهاترین مسافر دنیا! نیامدی
انبان به دوش هر شبه ی کوچه های شهر
دیگر چرا به دیدن ماها نیامدی
اصلا قرار بود که بابای من شوی
این چندمین شب است که بابا نیامدی
من روی دوش تو چقدر تاب خورده ام
رفتم زشانه های تو بالا …! نیامدی
بی دست های گرم تو بدخواب می شوم
کابوس دیده ام همه شبها نیامدی
دیدم شکسته است ستون های آسمان
مسجد ، نماز صبح ، خدایا! … نیامدی
رفتی به سجده ، بارقه ی تیغ و … بعد ازآن
محراب غرق خون شد و بالا نیامدی
کابوس بود … من بخدا باورم نشد!
حتما دلیل داشت که اینجا نیامدی
شب تا به صبح، خیره به در … منتظر شدم
چشمم به در سفید شد اما نیامدی
خاکم به سر، خدا نکند، خوا

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

آئینه ای و سهم دلت آه می شود
وقتی که هم نوای غمت چاه می شود
غرق عزاي فاطمه هستي هنوز که
اينقدر ناله هاي تو جانکاه می شود
در چشمهات طاقت ماندن نمانده است
شب رفتني شده ست و سحرگاه مي شود
خون سرت دهد به زمين باز آبرو
وقت ظهور سرّ فدیناه می شود
تو مي روي و دست يتيمان تو چه زود
از آستان لطف تو کوتاه می شود
امروز اگر که فرق شما را شکسته اند
در کربلا چه با سر آن ماه می شود
در ازدحام نیزه و شمشیرها سرش
آماده‌ی سلوک الی الله می شود
از اشک خيز علقمه تا شامِ هلهله
با بي کسي قافله همراه مي شود

شاعر : یوسف رحیمی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

از لطف و دستگیری تو حرف می زنم
از شیوهٔ‌ امیری تو حرف می زنم
از وصله وصله هاي رداي خلافتت
مولا ز بي نظيري تو حرف می زنم
از سفره های نیمه شبت در خرابه ها
از کهکشان شیری تو حرف می زنم
بر شانهٔ‌ تو جای یتیمان کوفه بود
از اوج سر به زیری تو حرف می زنم
از چاه اشک و آه فراق و حکايتِ
شبهاي گوشه گيري تو حرف مي زنم
از بیست سال خانه نشینی و بی کسی
از غربت غدیری تو حرف می زنم
ديگر نفس به سينهٔ‌ من حبس مي شود
وقتی که از اسیری تو حرف می زنم
داغ تو بیشتر به دلم چنگ می زند
هر چه که از دلیری تو حرف می زنم
از کوچه ها و روضهٔ‌ يار جوان تو
از ماجراي پیری تو حرف می زنم
دستان حيدري تو را صبر بسته بود
آنروز اگر که پ

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• یحیی