ما زندگي از چشـــم علي مي گيريم
گــر گفت بميـــريد همه مي ميريم
در شادي حضـــرتش همه دلشاديم
در موســم ماتمش همـــه دلگيريم
خوشتر ز مي چشم خمار تو كجا
دلكش تر از اين روي بهار تو كجا
اي نخـل شــكوه بــاغ زيبايي ها
كـوتاهـي مـن كجا و بـار تو كجا
شاعر : قنبر سماچی
حس کرد امیدوار هستم بخشید
وقتی به مناجات نشستم بخشید
من ذکر علی(ع) گفتم ازین روی خدا؛
صد بار اگر توبه شکستم بخشید
شاعر : مرضیه عاطفی
از قدیم و ندیم می گویند
دست بالای دست, بسیار است
دست بالای دست ها… اما
دست مشکل گشای کرار است
****
دسته ی ذوالفقار می داند
قدرت دست شیر یعنی چه
مرحب خیبری خبر دارد
ضرب شست امیر, یعنی چه
شاعر : قاسم صرافان
آتش درون حوض شبنم می نشیند
بر جرعه ی شهد لبش نم می نشیند
او آشنای صبح ِ پاییز ِ قناریست
بر با ل هایش ،دل مصمم می نشیند
صبحش علی کی؟ سرشودبی فاطمه تا
بر دیدگانش یک محرّم می نشیند
قصر امل ویران ِویران می شود باز
زهرا به پشت درب ِغم خَم می نشیند
این چشم های پر تهی از خنده امشب
بی فاطمه ،تنها وتوام می نشیند
بر قبر تنها مونس و دلدار خود ...او
با شاخه ی تنهای ِ مریم می نشیند
امشب پر ِپروانه ی زهرای اطهر
بر گنبد ِ خضرای خاتم می نشیند
یا علی امشب چه خوش با ما مدارا می کنی
شد شب قدر و تو خود دردم مـداوا می کنی
در کـنار ذکـر حــقّ و جـوشن و احیای شب
با نــمازآخرت دل را مــصفا می کــــنی
عــدل و احـسان شما حتی ز قاتل کم نگشت
کاسه شیری هم برای قاتلت مــولا مهیا می کنی
امشـب آقا با همین فرق شکسته، روی زرد
یاد آن میخ در و پــهلوی زهرا(س) می کنی
از شمار فضل تو حیدر قلم ها عاجــز است
در رکـوع خود زکات عشـــق اهدا می کنی
مـردم نا اهل کـوفه با تو بد کردند علی(ع)
ازخدای خود تو استغفارآنها را تمنا می کنی
"سروده : محسن زعفرانیه"
غروب و غربت و یک سامرا غم
گرفته قلب مهدی ،قلب خاتم
الا مولای من وقت عزا شد
شده کوفه سراسر غرق ماتم
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
نه همین خون علی دامن محراب گرفت
از دل زینب بی مادر خود تاب گرفت
او نشد کشته که عدل و شرف و تقوی مرد
مرگش از دیده ی صاحب نظران خواب گرفت
تازه شد محنت بی مادری اطفالش
که فلک از سرشان سایه ی آن بابا گرفت
نوح در نوحه که طوفان مصایب برخاست
خاک را گویی که یک بار دگر آب گرفت
روی قنبر که چو گیسوی حسن بود سیاه
از غم قتل علی گونه ی مهتاب گرفت
حسنش شال عزا کرد به گردن چو حسین
آه کاین منظره جان از تن اصحاب گرفت
خوشدل از خون علی لاله و گل رنگین است
نه همین خون علی دامن محراب گرفت
شاعر : خوشدل تهرانی
دیشب به چاه صبر کسی سر فرو نکرد
با نخلهای خسته کسی گفتگو نکرد
دیشب برای یافتن سفره های سرد
در کوچه های کوفه کسی جستجو نکرد
دیشب در آن دیار نمکدان شکن کسی
فکری به حال زخم پریشان او نکرد
دیشب دو دست سبز رفیق خدا نشد
قلبی شقا برای علی آرزو نکرد
در کوچه های نخل یتیمی سوال کرد
دیشب به چاه صبر کسی سر فرو نکرد؟
شاعر : کیوان روشنی
ولی اللهی اسداللهی،تو همه عالم تو یداللهی
از چشام جاریه عشق زلال تو
آرزومه تو دنیا وصال تو
از ازل یادمه که دارم بیرقه ولای تو به کف یا حیدر
خوب می دونیم خدا تریت سرشت با غبار نجف یا حیدر
حیرون و پریشون و حقیره هر کی تو دنیا ولی نداره
دستش خالی ته هر دو عالم هر کسی عشق علی نداره
((آقام علی ای شیر خدا منو ببر تا ایون طلا))
ندیده چشم زمونه عینت،کلاف هستی نخ نعلینت
دیدن روی تو صوم صلات من
ذکر یا حیدره رمز نجات من
تویی معنای دین حبل المتین امیر المومنین یا حیدر
تو قیامت برا شیعه ها حب تو میشه حصن حصین یا حیدر
هرکس حیدریه سر بلنده که دل می بنده به عشق مولا
امضا میشه تو روز قیامت برگ براتش به دست زه
اسم توآرامش صدر من ماه شب قدر من
تو فاتح بدر و خیبری یا علی
ایمان و آیه آیه قرآن و حقیقت انسان و
تو میزان روز محشری یا علی
آب و گل من، پناه و امید دل من
توی موج غم ساحل من علی یا علی
سرو کار قلبم با علی،می گه دلم هردم یا علی
من چه بگم آخه تا خدا،میگه لا فتی الا علی
((آقام آقام اسدالله الغالب،علی ابن ابی طالب))
عمریه که توسینه غم دارم رو شونه علم دارم
هوای حرم دارم غرق شور وشین
مهر تو توی دلا می جوشه داره دلامون توشه
زیارت شش گوشه عشقه حسین
مهتاب منی،تب دل بی تاب من
به خدا تو ارباب منی،ای خون خدا
اسم تو هوائیم می کنه،عرش و خدایئم می کنه
ایشالا دوباره مدد تو کرب و بلائیم می کنه
منبع:کتاب محراب
دم نبود آدم نبود و عالم نبود علی بود
بعد حضرت حق فقط یکی بود اونم علی بود
آب خاک و دریا نبود دنیا نبود علی بود
حضرت مسیحی نبود و موسی نبود علی بود
آسمون نبود کهکشان نبود شاه لو کشف بود
حرفی از بهشت در میان بود ایون نجف بود
ثروت سلیمان نگین انگشترش نمی شه
اون فاتحه خیبره کسی منکرش نمی شه
قربون سیاست مداری و حیبت و وقارش
رنگ رعد و برق می پره با یک برق ذوالفقارش
می زنه به میدون با ذکر یا زهرا دم می گیره
به چه صحنه ای پشت سرش اباالفضل قدم می گیره
همه گل ها بر جمالش قربون ابروی هلالش
هرکی تو میدان با حیدر رو به رو شد بد به حالش
یا علی علی یا حیدر 4
یا علی بگو خستگی برون کن
یا علی بگو اهل عالم و غر
اي خـدايـا بـوتـراب ،افتاده برروي تراب
ياكه درخون غوطه ور،گرديده امشب آفتاب
برجان عالم،آمدبلائي ازآسمانها،آمدصدائي
واي علي كشته شد،واي علي كشته،واي علي كشته شد
اي خداداغ بزرگي،شيعه رابرجان رسيده
ناگهان ازآسمانها، بانگ قدقُتل رسيده
برجان عالم،آمدبلائي ازآسمانها،آمدصدائي
واي علي كشته شد،واي علي كشته،واي علي كشته شد
اي خداافتاده در،اركان عالم واهمه
ساقي كوثررود كم كم بسوي فاطمه
برجان عالم،آمدبلائي ازآسمانها،آمدصدائي
واي علي كشته شد،واي علي كشته،واي علي كشته شد
مي چكدبردامن غم،اشك سوك زينبيش
گاه مي نالد حسن،گه مي زندبرحسينش
برجان عالم،آمدبلائي ازآسمانها،آمدصدائي
واي علي كشته شد،واي
دل که عاشق شود شرر دارد
آتش از حال ما خبر دارد
عاشقی قصه ای است دیرینه
که دو صد لیکن و اگر دارد
هر که مست است مثل انگور است
چون که او هم لباس تر دارد
ما که رندیم و باده نوش چه غم
گر کسی جا نماز بردارد
آن که حال مرا نمی داند
چه نصیب از دل و جگر دارد
نکشم پا ز آستانه دوست
سائلش ز آن که تاج سر دارد
لب من در ترّنم یادش
ذکر او هر شب و سحر دارد
عَجَز الواصفون عَن صفتک
ما عَرفناک حقّ معرفتک
السلام ای حقیقت ایمان
ای رسول زمین امام زمان
یا علی ای حدوث را ممکن
یا علی ای وقوع را امکان
با تو هر لحظه می شود صادر
بر خلایق ز مهدی ات فرمان
لب لعل تو چشمه احیا
چشم پاک تو چشمه حیوان
موی
این چشم ها به راه توبیدار مانده است
چشم انتظارت از دم افطار مانده است
برخیز و کوله بار محبت به دوش گیر
سرهای بی نوازش بسیار مانده است
با تو چه کرده ضربه آن تیغ زهردار
مانندفاطمه تنت ازکار مانده است
آنقدر زخم ضربه دشمن عمیق هست
زینب برای بستن آن زار مانده است
آرام ترنفس بکش آرام ترب گو
چندین نفس به لحظه دیدار مانده است
از آن زمان که شاخه یاست شکسته شد
چشمت هنوز بر در و دیوار مانده است
سی سال رفته است ولی جای آن طناب
برروی دست و گردنت انگار مانده است
می دانی ای شکسته سر آل هاشمی
تاریخ زنده درپی تکرار مانده است
از بغض دشمنان به تو یک ضربه سهم توست
باقی آن برای علمدار مانده است
***محسن عرب
مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست
ای چاه خون گرفته کوفه علی کجاست؟
ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید
امشب شب غریبی و تنهایی شماست
دلها تمام، خیمه آتش گرفته‌اند
صحرای کوفه شام غریبان کربلاست
امشب علی به باغ جنان پیش فاطمه است
اما دل شکسته او در خرابه‌هاست
سجاده بی‌امام و زمین لاله‌گون ز خون
مسجد غریب مانده و محراب، بی‌دعاست
باید گلاب ریخت پس از دفن، روی قبر
امشب گلاب قبر علی اشک مجتباست
تو از برای خلق جهان سوختی علی!
اما هزار حیف که دنیا تو را نخواست
ای چاه کوفه اشک علی را چه می‌کنی
دانی چقدر قیمت این در پربهاست؟
باید به گریه گفت: علی حامی بشر
باید به خون نوشت: علی کشته خداست
هر
هر چند زخم کاری روی سرم شدی
اما علاج این دل زخمی ترم شدی
ای تیغ... حاجتم که روا شد... ولی بدان
تیری به قلب غم زده? دخترم شدی
یک تن در این دیار وفای تو را نداشت
در دست دشمن آمدی و یاورم شدی
اما نه... ضربه ای که زدی رنگ کوچه داشت
آیا تو در مدینه وبال پرم شدی؟
یادت که هست... حائل در بود و با قلاف
شلاق برگ های گل پرپرم شدی
یاری قنفذ آمدی و بین کوچه ها
زخم کبود بازوی نیلوفرم شدی
***
می بینم آن زمان که به دستان حرمله
تیری سه شعبه در گلوی اصغرم شدی
می بینم آن زمان که تو در هیبت عمود
روزی خراب بر سر آب آورم شدی
***محمد علی بیابانی***
گفتم بیا که با من دل خسته سر کنی
حقش نبود دختر خود خونجگر کنی
شرمنده ام ، زطرز پذیرایی ام مکن
افطار خویش را ز چه رو مختصر کنی
اصرار من به ماندن تو فایده نداشت
تو می روی که قصد نماز سحر کنی
اینقدر با نگاه خودت آتشم مزن
قصد تو چیست ؟ اینکه مرا شعله ور کنی!!.
ابرو شکسته زائر پهلو شکسته ای
دیدار با شهیده ی دیوار و در کنی
بعد از تو کوفه حرمت ما را نگه نداشت
از اهل خویش بلکه تو دفع خطر کنی
***حسن علیپور***
نه مراست قدرت آن که دم زنم از جلال تو یا علی
نه مرا زبان که بیان کنم صفت کمال تو یا علی
شده مات عقل موحدین همه در جمال تو یا علی
چو نیافت غیر تو آگهی ز بیان حال تو یا علی
نبرد به وصف تو ره کسی مگر از مقال تو یا علی
هله ای تجلی عارفان تو چه مطلعی تو چه منظری
هله ای موله عاشقان تو چه شاهدی تو چه دلبری
که ندیده ام به دو دیده ام چو تو گوهری چو تو جوهری
چه در انبیاء چه در اولیاء نه تو را عدیلی و همسری
به کدام کس مثلت زنم که بود مثال تو یا علی
توئی آن که غیر وجود خود به شهود و غیب ندیده ای
همه دیده ای نه چنین بود شه من تو دیده دیده ای
فقرات نفس شکسته ای سبحات وهم دریده ای
ز حدود فصل گذشته ای
از چه مهمان محاسن پیر من بابای من
هرکجا که حرف هجران است با من می زنی
یا مگو چیزی و یا گیسو پریشان می کنم
بعد عمری آمدی و حرف رفتن می زنی
بعد عمری من فقط یکبار بر تو رو زدم
کم بگو ،دست از سرم بردار زینب جان برو
می روی ، باشد برو در خانه ی من هم نمان
خب به جای رفتن مسجد به نخلستان برو
*
حیف جای مادرم خالی است ورنه ای پدر
شک ندارم راه مسجد رفتنت را می گرفت
چادرش را بر کمر می بست و بین کوچه ها
پا برهنه می دوید و دامنت را می گرفت
*
حیف جای مادرم خالی است ورنه ای پدر
گیسو یش را بر زمین می ریخت پیش پای تو
ناله از دل می کشید و باز مثل پشت در
استخوانش را سپر می کرد امشب جای تو
*
مادرم زهراست من ه
گر تو را نداشتم، بدان خدا نداشتم
آری خدا نداشتم، اگر تو را نداشتم
نبود اگر کرامتت، نبود اگر طبابتت
هزار درد داشتم ولی دوا نداشتم
به نام تو خدا صفا به زندگیم داده است
بدون نام تو در این جهان صفا نداشتم
نوای من علی علی،صدای من علی علی
بدون این علی علی،خدا خدا نداشتم
سنگ شدم طلا شدم،شاه شدم گدا شدم
چه میشدم اگر علی مرتضی نداشتم
اگر نبود زادگاه تو قسم به فاطمه
این همه سمت کعبه هم برو بیا نداشتم
من اسمه دوا علی و ذکره شفا علی
کمیل تو اگر نبود به لب دعا نداشتم
نبودی یا علی اگر، حسن نبود و هم حسین
بدون تو مدینه و کرب و بلا نداشتم
***علی اکبر لطیفیان***
می سوزد همچون لالۀ در خون طپیده
امشب علی در حال اغماء ناله دارد
گوئی که یاد از یار هجده ساله دارد
امشب حسن آئینه دار رنج وغمهاست
با سوز دل مرثیه خوان داغ باباست
امشب حسین از غم گریبان چاک سازد
خونابه از رخسار با با پاک سازد
امشب چونی کلثوم او فریاد دار د
فریاد از بیرحمی صیاد دارد
امشب به لحظه لحظه غمخواری زینب
تصویب شد حکم پرستاری زینب
امشب سفارش می کند مولا به زینب
از کربلا گوید برایش راز ومطلب
گوید به زینب دخترم آرام جانم
کم ناله کن ای محرم راز نهانم
هر چند بهر من تو قلب ریش داری
صبری نما چون گریه ها در پیش داری
چشم تو دیده مادر پهلو شکسته
دست پدر را با طناب کینه بسته
چشم
می رود سمت مسجد کوفه
با دلی خسته از زمانه‌ی خود
خسته از کوفیان و بی دردی
غرق اندوه بی کرانه‌ی خود
می رسد با دل پر آشوبش
مرد غربت ، انیس سجاده
همدم چشمهای بارانیش
می شود چشم خیس سجاده
*
رنگ دلتنگی شفق دارد
سالها آفتاب چشمهانش
مصحف غربت و غم و درد است
صفحه صفحه کتاب چشمانش
*
گریه های شبانه‌ی او را
گونه‌ی خیس ماه می داند
شرح سی سال بی کسی اش را
دل بی تاب چاه می داند
*
سر خود را شب پریشانی
می گذارد به دوش نخلستان
می شود سوگوار چشمانش
دیده‌ی گریه پوش نخلستان
می رود سمت مسجد کوفه
تا که با عشق بی حساب شود
می رود تا محاسن خورشید
بین محراب خون خضاب شود
می رود تا که مستجاب شود
ندبه های شبانه اش
ترتیل بیا به گریه خوانیم
سیل از رخ هر دو دیده رانیم
امشب شب گریه است و ناله
داغ است به دل بسان لاله
اى واى شکسته کاسه جم
از ضربتِ تیغ ابن ملجم
گویا که چو فرق فجر بشکفت
آن ضارب تیغ یا على گفت
با نیل رقابتى مگر داشت
فرقى که شکاف تیغ برداشت
آن روز على نبود در خاک
افلاک فتاده بود بر خاک
آهنگ حزین فُزْتُ یا رب
پیچید در آسمان در آن شب
خندید به تیغ فرق دریا
بشکفت دریغ فرق دریا
هستى همه هستى اش ز کف داد
روزى که على به خاک افتاد
ترتیل بیا به گریه خوانیم
خون از دل هر دو دیده رانیم
خون گریه ماست زاد توشه
از گوشه چشم خوشه خوشه
هر ذره من على على گوست
هر قطره اشک من على جوست
ما را به زبان زبانه
خون جبین به گلشن حسنش گلاب شد
چون شمع سوخته نور پراکند و آب شد
از خون او به دامن محراب، نقش بست
بر این شهید، ظلم و ستم بی‌حساب شد
شمشیر، گریه کرد به زخم سر علی
حتی به غربتش جگر خون کباب شد
محراب! ناله از دل خونین کشید و گفت:
یا فاطمه! دعای علی مستجاب شد
مویی که شد سفید زهجران فاطمه
جرمش مگر چه بود که از خون خضاب شد؟
هرکس گرفت سهم خود از دست روزگار
سهم تراب، خون سر بوتراب شد
فرق علی دوتا شد و جبریل صیحه زد
ای وای! چار رکن هدایت خراب شد
هر پادشه ستم به رعیت کند ولی
پیوسته بر علی ز رعیت عذاب شد
هم شیر حق برای شهادت شتاب داشت
هم خصم بهر کشتن او در شتاب شد
«میثم!» سرشک دیده و خونجگر کم ا
ای دل صدپاره گل باغ تو
تا ابدیت به جگر داغ تو
ظلم‌کُش از همه مظلوم‌تر!
رهبر از فاطمه مظلوم‌تر!
پادشه وسعت ملک خدا!
صدرنشین حرم ابتدا!
محفل انس تو دل سوخته
عدل به نوع بشر آموخته
ساخته و سوخته با آه خود!
رانده جهان را ز سر راه خود!
سینه‌ات از لوح و قلم پاک‌تر
از گل پرپر شده صدچاک‌تر
باغ جنان شیفت? قنبرت
روح‌الامین مستمع منبرت
خان? تو کعب? عالم شده
خاک قدم‌های تو آدم شده
ماه، طلوعش به تو آغاز گشت
مهر به دست تو ز ره بازگشت
ای همه جا طور مناجات تو
چشم اجابت پی حاجات تو
در دل شب هم‌سخن چاه‌ها!
سوخته با نال? تو آه‌ها
جام طهورای خدا مست تو
وسعت گردون به کف دست تو
قنبر کوی تو سراج‌الهدی‌س
با اينكه مداراي تو شد شامل قاتل
جز بغض تو در سينه آن خصم ولي نيست
آنانكه به كف شير گرفتند برايت
در عهد و وفاشان به تو اهل عملي نيست
با طايفه كوفه بگوييد پس از اين
آسوده بخوابيد كه جنگ جملي نيست
ميبينم از اين پس بخدا غربت خود را
من بعد براي حسنت تنگ دلي نيست
ديگر نتوان ماند ز بعد تو به كوفه
همدردي و دلسوزي شان جز حيلي نيست
در شيون كوفي اُفقي تار ببينم
تا هلهله لشگر كوفي خللي نيست
يا علي (ع)ادركني
اي همه افلاكيان فرمان برت
اي دو صد خورشيد عبد قنبرت
اي تو لبيك دعاي مصطفي
يا اميرالمؤمنين يا مرتضي
عرش باشد عاشق سجادهات
منبر و محراب هم دلدادهات
اي دل تو همسفر با فاطمه
اي اذان
یتم های شهر از غمت گریون حزینن
با گریه آقا امشب و پشت در می شینن
گرفته برات دل های غرق آه ناله
دعای شفامی خونند تا حاجت بگیرند
وای ظرف شیر خرما2
در اضطراب دلها
کی پشت در نشستند
با غم علی یتیم ها
علی علی علی علی علی علی
دانلود سبک
آمد زعرش این ندا – قد قتل المرتضی – حیدر غریبه 2
گویند یتیمان همه نوحه برایت علی حیدر غریبه
قسمت قاتل کنی سهم غذایت علی - حیدر غریبه
ای کاش و ما می شدیم کشته بجایت علی حیدر غریبه
ذکر همه انبیا ایهالعالم حیدر غریبه
آمد زعرش این ندا – قد قتل المرتضی – حیدر غریبه 2
عالم و آدم کنند یا مرتضی امشب گریه برایت
امشب چو خاموش شود یا مرتضی دیگر صوت دعایت
حیف آن که درخاک نهند و یا علی جان آن قد رسایت
هستی ما هم بود یا علی جان آن مهر و ولایت
آمد زعرش این ندا – قد قتل المرتضی – حیدر غریبه 2
وقتی که زد از جفا شمشیر و آن بی حیا فرقت شکسته
بودی به یاد در و دیوار و آن مادر پهلو شکسته
کردن جسارت به
با تو ای فاطمه جان وقت ملاقات من است
رویت ای یار علی قبله ی حاجات من است
بر لب خونی من زمزمه ی یازهراست
نامت آرام دل و رمز فتوحات من است
وقت تنهایی من یاور و یارم بودی
بر تو ای دخت نبی فخر و مباهات من است
استخوان از گلویم، خار زچشمم بردار
گه نگاه و سخنت اوج مناجات من است
عاقبت شان نزول من و تو شد تاویل
سیلی،آیات تو زخم سر، آیات من است
تو و آن سینه ی مجروح، من و فرق دوتا
آن مدال تو این طرح موالات من است
من و این چهره ی خونین تو آن روی کبود
یعنی ای یاس علی روی تو مرآت من است
سرو پهلوی شکسته دل و این دیده ی خون
آن علامات تو این هم علامات من است
سجده گاه من و تو، هردو به خون آغشتند
از عطای فاطمه من مبتلا بر حیدرم
از ازل تا روز محشر ریزه خوار این درم
مرتضی خود گفته بابای ِمنِ مسکین بود
او بود بابا و زهرای مطهر مادرم
ظهر عاشورای او لب تشنه سینه می زنم
تا دهد با دست خود روز قیامت کوثرم
شامیان گفتند علی آیا مسلمان بوده است
از غریبی علی خاک مصیبت برسرم
لیله ی قدری سحر کرب و بلا یا که نجف
کی شود احیاء بگیرم از عطای دلبرم
ذات هر کس در قیامت نقش پیشانی اوست
نقش پیشانی من باشد غلام حیدرم
شکر اینکه عاشق اولاد زهرا گشته ام
تا دم مرگم بگریم یاد شاه بی سرم
مرگ عشاق علی عین زیارت رفتن است
بهر دلجوئی ما آید امام و سرورم
ذکر ما لحظه به لحظه ساقی کوثر مدد
تا بیاید مهدی ص
