شهادت امیرالمومنین علی (ع)

اي قرار ِ دلِ پريشانم
كه ز دل آه ميكشي گاهي
با من ِ دل پريش حرفي زن
گريه ام را اگر نميخواهي
***
ميتواني اگر پدر وا كن
لحظه اي چشم هاي بسته تان
نيمه جان،جانِ من به لب آمد
با نگاهِ سر ِ شكسته تان
***
جان زينب به خاطر مادر
بار ديگر بايست بر سر پا
كوري چشم ابن ملجم ها
حال تو خوب ميشود بابا
***
بعدِ مادر نديده بودم كه
موي خود ذره اي خضاب كني
نكند قصد كردي از داغت
خانه را بر سرم خراب كني
***
نذر كردم مُفَتِحُ الابواب
دري از روي لطف بگشايد
چه كنم هرچه ميكنم آخر
سر ِ بشكسته هم نمي آيد
***
با دو شيشه گلابِ چشمانم
شسته ام خونِ خشك گيسويت
ياد پهلوي مادر افتادم
با تماشاي وضع ابرويت
***
چشم ِ من ردِّ خون س

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 12:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی ای آن که غمت خون بر دلِ ما می کند
ناله هایت را دلم با ناله سودا می کند
هر سحر چون یادم آید از شبانگاهت علی
اشکِ شمعی بر رخم، عشقت هویدا می کند
از فراقت جانِ بی تابم چنان برگِ خزان
زیرِ پایِ عاشقان، هجرِ تو نجوا می کند
دیده ها هر لحظه تصویرِ نجف را می کشد
پاسخِ دل را سلامی از تو پیدا می کند
وصلِ رویت آرزو چون می کنم ای ساقیا
دستِ مهرت جامِ من را غرقِ صهبا می کند
نورِ تو ای اوّل و آخر خدایی، شمسِ دین
تا بتابد ذرّه را تا عرش بالا می کند
نفرت و عشق و صفا و، خشم و مهر و کینه را
هر یکی را با عدالت، نمره اعطا می کند

• دوشنبه
• 24
• تیر
• 1392
• ساعت
• 07:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

از صحبت اغیار گذشتیم علی الله
ما از همه جز یار گذشتیم علی الله
شد وعده ی دیدار من و یار شب تار
از خواب شب تار گذشتیم علی الله
خاکم به سر ار جز به وصالش بنهم سر
از جنت و از نار گذشتیم علی الله
از زهد ریایی که بود شیوه ی خامان
ما سوخته یک بار گذشتیم علی الله
در اهل زمانه دل بیدار ندیدیم
زین مردم بیمار گذشتیم علی الله
چشم طمع از مال جهان پاک ببستیم
از اندک و بسیار گذشتیم علی الله
از حرف ندیدیم به جز تیرگی دل
ناچار ز گفتار گذشتیم علی الله
حق راست انا الحق خساگر چو حلاج
از بیم سر دار گذشتیم علی الله

شاعر : علامه حسن زاده آملی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

پریشان میکند امشب مرا چشمان آهوها
درون آشیان کِز کرده اند امشب پرستوها
نگاه آسمان کعبه می گردد به دنبالت
تو ماه کعبه ای مولای بی همتای هوهو ها
تو را پس کوچه های شهر، هر شب انتظاری هست
که بنشانی یتیمان را به روی عرش زانوها
تو رفتی و زمین تنهایی اش را در خودش پیچید
به چاه آسمانها چنگ زد این سو و آن سوها
ستبر ذوالفقارت تا ابد هنگامه ی عدل است
توازن از تو میگیرند تعدیل ترازوها
متون دفتر تاریخ لبریز از رثای توست
کلامت عطر میپاشد جهان را تا فراسوها
اگرچه نیستی... هستی میان هستی ممتد
تو را می بویم امشب لا به لای خواب شب بوها

شاعر : اکرم بهرامچی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی امشب میان کوچه ها تنهاتر از ماه است
پریشان تر ز مرغان عزادار شبانگاه است
به روی ارغوانش عطر لبخندی شکوفا شد
علی آیا ز توفیقی که امشب دارد آگاه است؟
شتاب گام هایش بیشتر می گردد از نبض اش
مسیر زندگی در چشم او امشب چه کوتاه است
خزیده در ردای شب تمام ناجوانمردی
و شمشیری که قصدش فرق خورشید سحرگاه است
علی آرام می سوزد علی آرام می جوشد
علی آرام می نوشد از آن جامی که دلخواه است
میان چشم هایش قطره ی اشک شکوفا شد
میان چشم هایی که دلیل هر چه گمراه است
علی آرام می گرید ز داغ کودکانی که
فراق مهربانی ها بر آنها سخت جانکاه است
یتیمان کاسه های شیر را بر خاک اندازید
مجال دلنوازی با علی بسیار کوتاه است
صدای

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

گر که بر مرکبش سوار شود
وارد بزم کار و زار شود
کار دشمن تمام زار شود
دست اگر او به ذوالفقار شود
شیر شرزه عجیب می غرد
ذوالفقار از دو سمت می برد
در یمین و یسار می چرخد
شش جهت را سه بار می چرخد
نصف را شه سوار می چرخد
نصف را ذوالفقار می چرخد
نصفه ای را که تیغ می پیمود
هنر دستهای حیدر بود
نصفه ای را که شاه می جنگید
این دو دیده چه چیزها که ندید
تیغ چون رقص نور می رقصید
در فرود آمدن نمی لرزید
کله ای با کلاه می پرد
ذوالفقار است سینه می درد
ذوالفقاری که بی غلاف آمد
تیغ کج را ببین که صاف آمد
تیز و بران و موشکاف آمد
یا علی گفت و در مصاف آمد
ذوافقارش بدون واهمه است
خواهر ذوالفقار فاطمه است
نَه که در سال س

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

سالیست که من دوخته‌ام چشم به راهی **** آن ماه که هر سال کند جلوه چو ماهی
خورشید ولایت به رحب چهره عیان کرد **** خورشید نتابیده چنین خوب به ماهی
ای قبله دلها افق کعبه بیارای **** بهتر ز تو بر قدرت حق نیست گواهی
هم عشق خبر داد ازین مسئله **** هم عقل جز حب تو دیگر نتوان یافت پناهی
هر جا که روم نام تو بی خویشتن آنجا **** چون سائل آشفته نشینم سر راهی
جان آوردم مژده که در جمع احباست **** از عین عنایت به منت نیز نگاهی
آنگاه کنم فخر به عالم که نباشد **** چون بنده گدایی و به کردار تو شاهی
نامت به زبان جاری و از شوق نمانده‌ست **** در دیده و در سینه دگر اشكی و آهی
روشن به امید است دل امروز که فردا **** ش

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا كند **** قسم به ذات كبریا، ز یُمن مرتضى كند
خدا چو هست رهنمون، مگر دگر چرا و چون **** كه او كند هر آنچه را كه حكمت، اقتضا كند
ز قدرت یداللّهى، كسى ندارد آگهى **** وسیله‎اش بود علىّ، خدا هر آنچه را كند
به جنگ بدر و نهروان، علىّ است یكّه قهرمان **** نِگر كه دست حقّ عیان، قتال اشقیا كند
به روى دوش مصطفى، نهد چو پاى مرتضى **** نگر به بت شكستنش، كه در جهان صدا كند
به رزم خندق و اُحد، به قتل عمرو و عبدود **** خدا بدستِ دست خود، لواى حقّ به پا كند
چو افضل از عبادت خلایق است ضربتش **** علىّ تواند این عمل، شفیع ما سوى كند
به پیشگاه كردگار، ز بس كه دارد اعتبار **** دیون جم

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی تو آمدی دل ما پیش چاه بود
از فاطمه بزادی و زهرا گواه بود
وقتی تو آمدی همه نخل‎های تو
از پیش آمدند به بزمی که آه بود
وقتی تو آمدی همه آسمان شنید
فریاد دیو را که سرا پا سیاه بود
یک کعبه در شکاف تمنای دوست بود
یک قبله در سکوت سجود اله بود
وقتی تو آمدی همه کودکان شهر
دیدند ماه بهر یتیمان پناه بود
فرقت شکافت تا که دل کعبه نشکند
آری که سجده‎گاه تو چون قبله‎گاه بود

شاعر : سید جعفر علوی

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی تنهاست مولود عزیز خالق اکبر **** که از دیوار، مهمان شد نه مثل انبیا از در
علی تنهاست نوزادی که گوید: باز کن مادر **** ید از قنداق تا گویم هزاران ذکر بر داور
علی تنهاست یاور در میان قوم پیغمبر **** که شد در دعوت اول، وزیر و وارث و سرور
علی تنهاست مومن، عین کشف پرده آخر **** علی تنهاست مردِ اول مومن به پیغمبر
علی تنهاست باب علم، هر کاو طالب است از در **** علی تنهاست باب حِطّه، داخل کی شود کافر؟
علی تنهاست صاحب، منزلت، هارون پیغمبر **** علی تنهاست میزان عمل در وادی محشر
علی تنها احب خلق، نزد خالق اکبر **** کنار سفره طائر شده مهمان پیغمبر
علی تنهاست همسر، از برای دخت پیغمبر **** علی تنها برادر

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 17:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدح امیرالمومنین (ع)

من ز عشق مرتضی دم می زنم

شعله بر کفار عالم می زنم

می گساری می کنم با جام عشق

طعنه ها بر آب زمزم می زنم

عشرت من بردن نام علیست

چنگ بر دامان میثم می زنم

عزت من در دوعالم این بود

دیگ نذری ورا هم می زنم

هر که شد منکر ولای مرتضی

بر دهانش مشت محکم می زنم

سروده جعفر ابوالفتحی

• جمعه
• 14
• تیر
• 1392
• ساعت
• 20:13
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

علــی بـوم علــی شیر خـــــداره
شب نـوزده طـی هـکرده شه راره
به ســوی راه حق وه راهـــــی بیه
تمــــومه انس و جن ره حـــالی بیه
دونسه شه شهیدی ختم عمــــــــره
به وقت صبح اذان و قتل نــومــــره
تو ملجم دوندی که چه کار هکردی
زمین و آسمـــــون ره زار هکردی
مـدینه کــــــوفـــــه ره تنها هکردی
چه ظلمی در زمین ، چـه ها هکردی
ته ضربت کـوه و دل ره زار هکرده
تمومه جــــای جــــاره ، تار هکرده
علـــــــی فـــزت فـــزت سر هـــدائه
تمـــومــه اهلــــه بالـــه ور هـــدائه
بـه هنگامـــــه نماز وه بی گناهــه
قسم خــــرمه کــه قاتل بی وفاهــه
دتر بـــــی بابا بیه ، بــرمــــه کنده
بی بابا چشه اصلــــی بنـــ

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

از پس پنجره ای شب هنگام،
زن افسرده ی پیر،چشم بر کوچه ی تنگ دوخته است.
ناشناسی هر شب،کوله باری بر دوش،
پیش از این می آمد،
یک جهان عاطفه همراهش و دستاری نان،
کوله باری از مهر،
گویی از عرش تعالی به پرستاری پیران محل می آمد،
امشب از نیمه گذشت،
پیر زن منتظر است،
خیره در ظلمت شب،چشم بر کوچه ی تنگ دوخته است.
غافل از اینکه به محراب دعا،
فرق آن شیر خدا چاک شدست.
صبح آن روز منادی خبر آورد "علی"،
حجت حق خدای ازلی،
ناشناس دل شب،
سوی رضوان خدا بال گشود.
ریشه ی نخل عدالت خشکید
ریشه ی نخل عدالت خشکید.

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

نخل خرماست خم و سر به گريبان علي است
شب قدر است وَ يا شام غريبان علي است
چشم ما پر شده از خون دل شير خدا
دل ما قطعه اي از تربت پنهان علي است
بوي زهرا رسد از خاک بيابان نجف
امشب اي اهل نجف فاطمه مهمان علي است
پاي هر نخل که در کوفه مناجات کنيد
جاي خون جگر و ديده ي گريان علي است
بعد از اين شب چه شب عيد بيايد چه عزا
همه شبها شب اشک و شب هجران علي است
گر چه در سجده علي کشته شد از شدت عدل
عدل يک لاله ي خندان ز گلستان علي است
کرم و جود و جوانمردي و آقايي بين
قاتل جان علي دست به دامان علي است
يک طرف فاطمه ، يک سو فقرا چشم به راه
يک طرف پير زني منتظر نان علي است
خاک ، دلباخته ي سجده ي طولاني او
چاه دلس

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

باران شدم از شوق پریدن به هوایت
شد کفتر بی‌گنبدِ تو، باز رهایت
ای صاحب آن «جامعه‌» پر شده از عشق!
خالی است چرا این همه در جامعه جایت؟
گفتی: «فَتَحَ اللهُ بِکُم» پنجره وا شد
گفتی: «و بِکُم یَختِم» و دل کرد هوایت
کی می‌رسد آن «اَشرَقَتِ الارض» بنورت
کی مست شود جامعه از جام دعایت
هر نیمه شب از ذکر تو روشن شده عالم
مستند ملائک همه از عطر عبایت
در بزم شراب آه! بگو مستِ خدایی
شاید متوکل کند اینگونه رهایت
رخصت بده یک لحظه که این پرده بیفتد
تا کاخ و ستونهاش بیفتند به پایت
وقتی که امامی و علی هم شده نامت
پیداست که در سامره شاهست، گدایت
یاد نجف افتادم و اشکم شده جاری
کو گنبد و گلدسته و ایوان طلایت؟
«اَن

• یکشنبه
• 23
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب علي ميريزد اشك باورش را
در كوفه مي گويد اذان آخرش را
روي لبش انا اليه راجعون است
در آسمان ها دوخته چشم ترش را
مرغابيان خانه دامن را نگيريد
خالي كنيد اي عرشيان دور و برش را
با رفتن بابا خدا مي داند و بس
در بين خانه حال زار دخترش را
اي ابن ملجم زودتر از جاي برخيز
او قصد دارد كه ببيند همسرش را
او قصد دارد كه ببيند بار ديگر
رنگ كبود صورت نيلوفرش را
با تيغ زهرآلود فرقش را شكستند
هم فرق او را هم نماز آخرش را

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

بزن اي تيغ در دم راحتم كن
از اين شهر اين جهنم راحتم كن
مگر از دست تو كاري برآيد
بزن اي ابن ملجم راحتم كن
***
ز دلبر ارثيه بردن چگونه است؟
شبيه عشق خود مُردن چگونه است؟
بزن طوري بفهمم مثل زهرا
كه با صورت زمين خوردن چگونه است
***
تو كه در خون نشاندي گيسويم را
شكستي مثل زهرا ابرويم را
مرو اي تيغ كارت ناتمام است
مينداز از قلم اين پهلويم را

شاعر : علی صالحی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي تيغ! دمي كه يارم از پا افتاد
انگار علي زير قدمها افتاد
يك شهر براي بردنم رد ميشد
از روي دري كه روي زهرا افتاد
***
اي تيغ! نهان كردي افسوسم را
زخم تو تمام كرده كابوسم را
يك عمر نديدي به علي ميخندد
آن كس كه شكست دستِ ناموسم را

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

عاقبت همنشین دلتنگی
راحت از بغض بی کسی ها شد
استخوان سرش شکافی خورد
زخم سر بسته ی علی وا شد
وقت برگشت سمت خانه، علی
گریه می کرد و اشک می ریخت
خوب شد دستمال آوردند
ور نه از زخم سر به هم می ریخت
گویی یا مجتبی غریبانه
مادرش را به خانه برگرداند
دردهای مدینه را حس کرد
زیر لب روضه های مادر خواند
شانه ای که بلندتر شده است
بار دیگر عصای درد شده
کوچه آن کوچه نیست اما آه
کودک آن کودک است و مرد شده
مرتضی خانه آمد و زینب
ناگهان دید زخم بابا را
به سرش زد و کنار او افتاد
تیره شد در نگاه او دنیا
تازه این سومین غم او
مانده غم دلتنگی فردا
الامان از غم برادرها
وای دل از غریب عاشورا
تشنه ای روی خاک افتاده
تشنه ا

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه بشكافتي و زخم دلم وا كردي
چاره اي تيغ غم دوري زهرا كردي
آمدي روي مرا سرخ نمودي از خون
آمدي تا دل ابرو به سرم جا كردي
مي چكد خون من و نقش به محراب شده
آه زهرا تو علي را ز كمر تا كردي
از همان روز كه در حلقه ي آتش ماندي
در دلِ دود مرا تار تماشا كردي
از همان روز كه در كوچه زمين مي خوردي
باز با دست ترك خورده تقلّا كردي
من ِ شرمنده فقط گريه به حالت كردم
تو ولي خنده به من در دل غم ها كردي

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

نیمه شب بود و از بهشت خدا
ناله و سوز و آه می آمد
شعله های غم بزرگ کسی
از دل سرد چاه می آمد
***
بی کسی بود و بغض سنگینی
در گلوی یتیم های علی
نوبت گریه های آرام ِ
بچه ها شد ولی برای علی
***
چشم مهتاب سومین دفعه
شاهد گریه های دختر بود
بستری جمع شد از آن خانه
بستری که برای مادر بود
***
چادری را بغل گرفته حسین
چادری که برای زهرا بود
چادری را که تا دم آخر
بین آغوش گرم بابا بود
***
بغض اربابمان ترک برداشت
هق هقش را شنید خواهر او
و نمیشد در آن شب غربت
داغ بابای شهر باور او
***
گفت خواهر مدینه یادت هست
بنشین سر بزیر گریه کنیم
داغ مادر چو زخم سر وا کرد
بنشین تا که سیر گریه کنیم
***
وقت غسلی شروع شد این

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای تیغ گرچه خون به رخم هاله کرده ای
من را رها از این غم سی ساله کرده ای
سی سال می شود که شده گریه قوتِ من
شوق وصال می چکد از هر قنوت من
سی سال می شود که فقط آه می کشم
با مشک اشک چشم خود از چاه می کشم
سی سال می شود که مرا پیر کرده اند
از زندگی و جان و جهان سیر کرده اند
سی سال می شود که دلم غم گرفته است
بعد از فراق فاطمه ماتم گرفته است
سی سال می شود که عزادار مانده ام
آری سیاه پوش غم یار مانده ام
سی سال استخوان به گلو گریه کرده ام
با چشم خار رفته فرو گریه کرده ام
سی سال این نگاهِ مرا تیره کرده اند
چشم مرا به راه اجل خیره کرده اند
سی سال رنگ خواب خوشی را ندیده ام
آبی نخورده ام مگر آبِ دو دیده ام

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

ديگر عالم سياه و تاريك است
شده نور خدا دگر خاموش
تو هم اي آفتاب عالم تاب
در فراق علي سياه بپوش
***
مرتضي ميرود وليكن حيف
خار در چشم و استخوان به گلوست
مرگ زهرا و ماجراي فدك
به پيمبر قسم كه قاتل اوست
***
اي يتيمان شهر كوفه دگر
كيسه بر دوش عشق مولا رفت
نه يتيمان كوفه بي پدر گشتند
پدر مهربان دنيا رفت
***
لعن و نفرين بر اين جماعت پست
مردم دين فروش و درمانده
فرق حق شد دوتا همه گفتند
مگر آقا نماز ميخوانده
***
مردم كوفه يادتان باشد
يادِ آن روز ، روز ِ پُر باران
همه ي شهر با علي گفتيد
ميكنيم اين محبتت جبران
***
تا حسين ِ علي به كوفه رسيد
همه ي شهر عهد بشكستند
يا علي در ازاي آن همه لطف
آب بر روي كاروان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دلم آتشي از داغ تو بر پا شده است
بيشتر از سر ِ شب زخم سرت وا شده است
لخته خون بسته ببين چادر مادر امشب
قامتت سرخ شده قامت من تا شده است
قاتل از شير تو نوشيده به من ميخندد
يعني اي كوفه نشين نوبت بابا شده است
باز يك گوشه حسن گرم زبان ميگيرد
باز اين خانه پر از روضه ي زهرا شده است
ديدم آن روز در آن كوچه ي باريك چه شد
ديدم آن روز كه يك مشت مهيّا شده است
گرد و خاكي شد و افتاد به خاك و ديدم
ردِّ يك پنجه بر آن چهره هويدا شده است

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

كوفه امشب چه ساكت و سرد است
كوفه امشب چقدر پُر درد است
كوفه امشب نميرود در خواب
كوفه گرچه عجيب نامرد است
چشمهايِ يتيمها پُر خون
سر ِ راهِ امير ِ شبگرد است
كاسه ها خالي است از شير و
چهره از فرط گريه ها زرد است
آه مادر ، غريب، امشب عليست
نانِ ما را پدر نياوردست
نذر دارم كه بي پدر نشوم
من يتيمم يتيم تر نشوم
پيرمردي كه ميرسد اينجا
مو سفيدي كه در دلِ شبها
روي دوشش هميشه زخمي بود
ردّي از بار ِ كيسه ي خرما
در كنار تنور نان ميپخت
خنده اش ميزُدود غمها را
جاي بازيِ ما به دامن او
پهلواني كه بود مركب ما
آه مادر بگو كجا رفته؟
آي بابا دلم گرفته بيا
چهره اش بين خانه ديدن داشت
حرفهاي دلش شنيدن داشت
گفت با ما

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

يك جور زدند كه از دو زانو افتاد
يا فاطمه اي گفت و به پهلو افتاد
از شدت ضربه سر فقط باز نشد
چه فاصله اي بين دو ابرو افتاد
***
بالت اگر افتاد پرت ضربه نخورد
ديگر به كنارت پسرت ضربه نخورد
هرچند كه بي خبر ز پشتت زده اند
صد شكر دگر پشت سرت ضربه نخورد

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

كم كم شِنَوَم فاطمه جان بوي تورا
در پرده ي خون مينگرم روي تو را
از ضربه ي تيغ بر سرم حس كردم
در پشت در آن ضربه ي پهلوي تو را
***
اي تيغ نجات بخش حيدر بودي
از تيغ ِ زبانِ خلق بهتر بودي
هرچند شكافتي سرم را الحق
صدمرتبه مهربان تر از در بودي
***
هر غصه كه خورده اي ز غربت خوردي
يك ضربه نه ضربه بي نهايت خوردي
اين عمق شكاف را كه من ميبينم
انگار كه با غلاف ضربت خوردي

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم دریایی از غمهای بسیار
غم غربت غم یارو غم یار
من از روز ازل مظلوم بودم
زحق خویشتن محروم بودم
هم از اهل مدینه ظلم دیدم
هم از این کوفیان طعنه شنیدم
دلم سوزان بسانِ آفتاب است
سلامم بین مردم بی جواب است
از آن روزی که بی زهرا شدم من
در این عالم تک و تنها شدم من
خدا داند که زهرا جانِ من بود
به درد بی کسی درمان من بود
ولی از او فقط یک شکوه دارم
به سینه غُصه ای نا گفته دارم
تو که تنهائیم را دیده بودی
مرا ای کاش با خود برده بودی
زدنیا سوی جنت رهسپارم
که تنها با اجل یک حرف دارم
اجل فارغ ز رنج و محنتم کن
زدیدار مغیره راحتم کن
اگر زینب گذارت کوفه افتاد
به بازار و میان کوچه افتاد
بدان معنای نام کوفه ننگ

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلِ من خون و تو هم گريه مكرر داري
در دلت داغ شكسته شدن سر داري
خنده ي تلخ دو چشم پُر ِ دردت گويد
قصد داري كه غم از جان علي بر داري
گريه كم كن تو مرا فاطمه اي ديگر باش
اي كه بر سر همه شب چادر مادر داري
دگر اصرار نكن دختر من كه نروم
تو كه زينب خبر از غصه ي ديگر داري
تو كه ديدي چه به روز پدرت آوردند
تو كه زينب خبر از واقعه ي در داري
در همان روز كه زهرا به روي خاك افتاد
تو دويدي كه سر ِ مادر خود بر داري
از همان واقعه ي آتش و دود و مسمار
به دلت تاب و تب محسن پرپر داري
اينقدر بر سر بالين پدر گريه نكن
كه در اقبال خودت روضه ي يك سر داري
روضه ي شا بلا روضه ي زندان نمور
بين فوج ِ نگهِ كفر تو معجر داري

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد از این –بی تو- دگر تشنه ی دست تبرند
نخل هایی كه به دست تو فقط بار ورند
ابرهایی كه به پای تو سخاوتمندند
امشب از هر شب دیگر همه پُر بارترند
این چه داغی ست كه نی های نیستان ها را
آنچنان غمزده كرده كه چنین نوحه گرند
كوچه هایی كه قدمگاه عدالت بودند
چون یتیمان عرب چشم به راه پدرند
كیسه های رطب و نان تو را می طلبند
تشنه ی بركت آن نانِ اگر مختصرند
امشب ای ماه مگر واقعه ای رخ داده ست
كه ملائك همه در خانه ی تو رهگذرند؟!
كیست در بستر بیماری این خانه مگر؟
كه یتیمان به عیادت همه در پشت درند
كار از كار گذشته ست... طبیبان گفتند
كه قدح های پر از شیر دگر بی اثرند.

شاعر : مطهره عباسیان

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• یحیی