یا حسین یا بن الزهرا
یا حسین یا بن الزهرا
پرستوی مهاجرم
یا حسین یا بن الزهرا
شکسته شد بال و پرم
یا حسین یا بن الزهرا
دیدی چه آمد بر سرم
یا حسین یا بن الزهرا
کشته شده برادرم
یا حسین یا بن الزهرا
ای چلچراغ محملم
یا حسین یا بن الزهرا
داغ تو گشته قاتلم
یا حسین یا بن الزهرا
شاه گفتاکربلا امروز میدان دین است
عید قربان من است ، عید قربان من است
مادرم زهرا در این گودال مهمان من است
عید قربان من است ، عید قربان من است
خواهرم زینب پرستار یتیمان من است
عید قربان من است ، عید قربان من است
تیغ برادر ای عدو از حنجرم
کن حیا از مادرم ، کن حیا از مادرم
آمده زهرا کنار پیکرم
کن حیا از مادرم ، کن حیا از مادرم
بوی سیب و ،حسین غریب و، حرم حبیب و، کرب و بلا
بوی عنبر ، خنجر روی خنجر کرب و بلا
بوی احمر ، شش ماه و اکبر کرب و بلا
بوی لاله، دختر سه ساله ، خدای آلاله ، رقیه با ناله ، کرب و بلا
بوی یاس و، خدای احساس و ، حرم عباس و ، کرب و بلا
شور و شین و ، حرم حسین و ، بین الحرمین ، کرب و بلا
بوی گلاب و ، فرات پر آب و ، بیچاره رباب و ، کرب و بلا
بوی عود و، ناله پُر دود و ، صورت کبود و ، کرب وبلا
بو ی شبنم ، نفس نفس دم دم ،من عاشقت هستم کرب و بلا
بوی نیلوفر ، روی نیزه ها سر، کرب و بلا
مسلیمه ، تل زینبیه ، صحرای ما ریه، کرب و بلا
گـــودال شد دریای خون
حسین حسین حسین حسین
شمــر آمد از مقتل برون
حسین حسین حسین حسین
آمــــد صدای فــــــاطمه
حسین حسین حسین حسین
از قتلگـــــاه و عــــلقمه
حسین حسین حسین حسین
در کربلا غـوغـــــا شده
حسین حسین حسین حسین
سکینه بــــــــی بـابا شده
حسین حسین حسین حسین
ای قـــــــــاتل بـد اخترم
حسین حسین حسین حسین
آبی رســـان بـر حنجرم
حسین حسین حسین حسین
مادر نگــــه کـــن از وفا
حسین حسین حسین حسین
ســــــرم جــدا شد از قفا
حسین حسین حسین حسین
دریای خون صحرا شده
حسین حسین حسین حسین
پـــــــرپر گل زهرا شده
حسین حسین حسین حسین
ای کتـودکان خون جگر
حسین حسین حسین حسین
سقــــــــا نـــمی آید دگر
ح
آخر اینجاست که در پیش عمو می ایستم و می مانم
پدرم افتاده چقدر سنگین است غم این لحظه ی تلخ
جای هر لحظه که بر پیکر او می آمد
زخم سرخی به رخش جا می کرد
هر چه جان داشت به دستانش داد
دست خود را طرفی برد و رها شد از بند
آستین پاره ای از او به کف زینب ماند
یادگاری یتیمی تنها
گوئیا عمه ی سادات
صدای حسنش را بشنید
خواهرم ممنونم
بگذار او برود
بگذارش ببرد
بگذارش بپرد
که گر این جا ندهد جان
دم آتش زدن و سوختن اهل حرم می میرد
لحظه ی سوختن خیمه گلم می میرد
لحظه ای که تو و طفلان
همگی شعله ورید
چادر سوخته ای نیست
که بر سر گیرید
خواهرم غیرتش را بنگر
بگذار او برود
می دود ناله کنان
تشنه تر عبدالله
می رود قربانگاه
سوز بده بر سخنم به دل سوخته ی خواهرت
حسین
تا که بگویم سخن از تن صد چاک علی اکبرت
حسین
ناله زنم یاد کنم ز لب خشک علی اصغرت
حسین
آقا گوهر اشکم شده ایثار تو
حسین
گریه کنم یاد علمدار تو
حسین
ای پدر و مادر من به فدای لب عطشان تو
حسین
نیزه و شمشیر و سنان کفن پیکر عریان تو
حسین
بر سر نی جلوه کنان سر همچون مه تابان تو
حسین
من را مران از درت
حسین
به پهلوی شکسته ی مادرت
حسین
شعله ی دل جای نوا همه شب سر کشد از نای من
حسین
اله برایت همه وقت به سما از همه اعضای من
حسین
کز که جدا شد ز بدن لب عطشان سر مولای من
حسین
وای من و وای من و وای من
شسته شد از خون رخ مولای من
اهل حرم
جامه دران
موی کنان
لطمه زنان
به خی
شب های محرّم یه غمی تو آسمونه
شب های محرّم دل من روضه می خونه
مست از می ارباب ـ آن گوهر نایاب
ارباب تو دریاب (2)
شب های محرّم چشامون ابر بهاره
شب های محرّم عطش از لبا می باره
شاه عالمینم ـ در شورم و شینم
مست حسینم (2)
شب های محرّم همه جا بارون اشکه
شب های محرّم همه جا روضه ی مشکه
ذکر ملک و ناس ـ با شور و با احساس
یا حضرت عباس (2)
شب های محرّم شبای سوزه و ناله ست
شب های محرّم روضه ی طفل سه ساله ست
بی صبر و قراره ـ درداش بی شماره
گوشش شده پاره (2)
شب های محرّم صحبت از کوفه و شامه
شب های محرّم صحبت از سنگ رو بامه
کوفه شده صد رنگ ـ با حیله و نیرنگ
دست همه شون سنگ (2)
***
دانلود سبک
دلی که سینه زن هر شب محرم شد
صدای هر تپشش ذکر یا حسینم شد
به یاد غربت یک لحظه ی تو این گونه
بساط گریه ی هر روز من فراهم شد
شبی که در دل من خیمه زد غم از هر سو
دلم حسینیه ی بغض و آه و ماتم شد
فدای زلف پریشان تو که بر نیزه
برای قافله سالاری تو پرچم شد
فرشته مثل رقیه سیاه می پوشد
حسین! سایه ی تو از سر همه کم شد
همیشه هر شب جمعه امید دارم که
دوباره زائر شش گوشه ی تو خواهم شد
قسم به عشق! که رنگ حسین می گیرد
دلی که سینه زن هر شب محرّم شد
شاعر : یوسف رحیمی
مناجات با امام حسین (ع)
لطفا حسین... بی کفنم کن به وقت مرگ
لطفا حسین پاره تنم کن به وقت مرگ
چون وقت مرگ از وطنت دور مانده ای
تو دورمانده از وطنم کن به وقت مرگ
سروده جعفر ابوالفتحی
حرم شاه – بانک اشعار مذهبی
www.harame-shah.rozblog.com
ز هر طرف مه رخساره ات، به جلوه گری است
خموش باد، نگاهی که ناظر دگری است
دو صد مسیح نفس، مانده واله و مبهوت
که در فضای شفاخانه ات، عجب اثری است
کنم به تاجوران ناز، از غلامی تو
که نوکری، در این خانه، فوق تاجوری است
اگر تو جلوه نمایی به وقت دادن جان
به عمر، افضل ساعات بنده، محتضری است
به دهر، هر خبری هست، زیر گرچم توست
اگر کسی در دیگر زند، ز بی خبری است
سزد، تمام بخوانم نماز، در حرمت
که حائر توأم، ای شاه! خانه پدری است
ز عمر نوح فزونتر دهند اگر کس را
به هرزه می رود، ار بی غم رخت، سپری است
هزار سال ز سر دادنت گذشت و فلک
هنوز هم به عزای تو، گرم نوحه گری است
صف جزا، نفسی، خنده از لبش نرود
«رحیق»! آن
چون تو سر دادی باید سرمو بدم پرمو بدم
ولی از من نخا توفیق زیارتمو بدم
چشمامو بزار به زیر پاهاتو جونمو بگیر
به پای تو چی میشه که چشای ترمو بدم
یا رقیه ذکر لبهای منه حسین غریب
چون رقیه همه دنیای منه حسین غریب
دل به زینب دادم و شادم از این کرده ی خود
اون امید منو و فردای منه حسین غریب
پیش شیش گوشه ی تو حضرت زهرا رو دیدم
ناله های مادر غریبتو من شنیدم
یه محرم یادمه مادر من به من میگفت
بیا و ببین برات پیرهن مشکی خریدم
پیرن مشکی تو زینت دنیای منه
به همه گفتم آقا که علی بابای منه
ته قلبم یه چیزی مونده باید بگم آقا
اون اینه: ذکر حسین جان همه دنیای منه
یا حسین ذکر لب و سوده ی الماس علی
یا حسین کل تپ
می نشستم با تو با نام تو برمی خاستم
هر دم از مداح خود در روضه ، در می خواستم
جمعه ها بعد از عشا آقای ما در کربلا
سوز ِ سر می داد و من سوز ِ جگر می خواستم
گاه شبها همچو طفلی می شدم نقش زمین
می گرفتم هی بهانه چون پدر می خواستم
شاعر: محمد رضا فروغی
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبکروحان عاشق
پرنده‌تر زمرغان هوایی
کجایید ای ز جان و جا رهیده
کسی مر عقل را گوید کجایی؟
کجایید ای در زندان شکسته
بداده وامداران را رهایی
کجایید ای در مخزن گشاده
کجایید ای نوای بی‌نوایی
هر نی فغان نای تو را در می آورد
آوای ربنای تو را در می آورد
با اینکه زنده ای! چه حریصانه نیزه دار
دارد لباس های تو را در می آورد
پا بر زمین مکش،که کمان دار ِسنگ دل
می خندد و ادای تو را در می آورد
دارد نگاه مات من از متن تیغ ها
تفسیر بوریای تو را در می آورد
در حیرتم که سنگ به من می خورد ولی
بالای نی صدای تو را در می آورد
زخم لبت هم اشک مرا در می آورد
هم گریه ی خدای تو را در می آورد
وقت نماز افسری از خورجین خویش
عمامه و عبای تو را در می آورد
شاعر:وحید قاسمی
ببین گریه کن هاتو ببین سینه زنهاتو
سرم سایه بون می خواد، همون چتر دستاتو
خودم کمترم از قطره ولی چشمامو دریا کن
گناه دست من و بسته تو دستای منو وا کن
برا بدهایی مثل من که سر گردون و سرگشتن
همیشه آقا تو راهی میذاری برا برگشتن
حسین جانم حسین جانم 4
دارم قلبی پر غم رو، قبول کن همین کم رو
غنیمت میدونم من، توی روضه هر دم رو
طبیبی مثه تو دارم که دردامو مداوا کرد
سر سفره ی احسانت میشه سفره ی دل وا کرد
ما رو به خودمون آقا برا لحظه ای وانگذار
آقا داغ زیارت رو بر این دلهای ما نگذار
حسین جانم حسین جانم 4
کی گفته زمین خوردم، به تو من رو آوردم
همین حرف آخر رو بگم فیضم و بردم
آقا سود و زیان ما خلاصه تو همی
خونی که شد روان ز تن پُر جراحتش
امروز نافه گشته، ببویید تربتش
این خاک مُشک بو ز جگرهای سوخته است
کز تشنگی گداخت ز اصحاب و عترتش
سیبی که گشته بود نصیبش ز باغ خُلد
از بوی، ره نمای جهان شد به ساحتش
گویند در خُتن ز جگر مُشک می کنند
شد مُشک، آن جگر ز خطاهای اُمتش
دل سوزدم بر آن تن صد چاک ای دریغ
کآن خاک مُشک بو چه کند با جراحتش؟
زآن دم که شد به خاک، نهان، گوشوار عرش
بر عرش، خاک، فخر کند از شرافتش
از وی تراب ماریه را فخر می رسد
زآن بوتراب، فخر نماید به نسبتش
بی جا پیمبرش "بِاَبی اَنت" می نگفت
می دید فیض ها که رساند به اُمتش
زآن سرنگون لوا که به دشت بلا فتاد
افراخت روز حشر، لوای شفاعتش
بر محضر شهادت
ما دو پیاله ایم که لبریز باده ایم
این دو پیاله را به ملک هم نداده ایم
تا وقت می کنیم حسینیه می رویم
ما سال هاست شیعه ی گریان جاده ایم
با هر سلام صبح به آقای بی کفن
انگار روبروی حرم ایستاده ایم
با رعیتی خانه ی ارباب با وفا
احساس می کنیم که ارباب زاده ایم
شکر خدا که نان شب ما حسین شد
ممنون لطف مادر این خانواده ایم
بال ملائک است که ما را می آورد
یعنی سواره ایم اگر چه پیاده ایم
داریم با حسین حسین پیر می شویم
خوشحال از این جوانی از دست داده ایم
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
مناجات با امام حسین (ع)
ماروضه دار حضرت خیرالنسا شدیم
در روضه های حضرت مادر فدا شدیم
شکر خدا که نان حسسنیه می خوریم
شکر خدا که از همه عالم رها شدیم
در سفره ی پر از نمک او نشسته ایم
گاهی ز ازدیاد نمک در کما شدیم
شکر خدا که روضه ی زینب شنیده ایم
ما سامعان روضه ی کرب و بلا شدیم
در گیر و دار روضه ی ارباب مرده ایم
زنده کننده ی همه ی زنده ها شدیم
از روز اولی که خدا مستمان نمود
مدیون جرعه ای ز می نینوا شدیم
ما در حسینیه ز ازل سینه می زنیم
ما در همین حسینیه مرد خدا شدیم
"سالار زینبی" که ز لب های ما دمید
روزی نشان دهد که دخیل شما شدیم
ما هم نگه به سینه ی زخمی نموده ایم
با گریه بر غم تو عزیزم فنا شدیم
مناجات با امام حسین (ع)
الحق کریمان سفره ای پر نور دارند
در آن غذاهای لذیذی می گذارند
الحق غذای روحی ما دست آنهاست
آنها به جز اکرام که کاری ندارند
الحق کریمان زحمت بی حد کشیدند
تا نام قلب عاشقان را دل گذارند
آنان برای دادن یک نان و خرما
بر مرکب جود و سخا هر شب سوارند
الحق کریمان یک یه یک صیاد قلبند
حق ده بگویم که همه اهل شکارند
آنها برای دست گیری از گداها
یک یک تمام لحظه ها را می شمارند
من هم گدایم یک نظر بر من بینداز
الحق گداها با غم عشقت خمارند
شکر خدا مادر پدرهامان از اول
ملکیت ما را به دستت می سپراند
آقا خزان ها گشته طولانی نگاهی
با گوشه چشم تو خزان ها هم بهارند
سروده جعفر ابوالفتحی
مناجات با امام حسین (ع)
همه ی رحمت حق را به گدا بخشیدند
به گدایان شما دست دعا بخشیدند
نفسم تنگ شد از جرم و خطا و نیرنگ
تا که رفتم به حریم تو هوا بخشیدند
خیمه ای که همگی جمع در آنیم همان
چادر خاکی زهراست به ما بخشیدند
مادرم حضرت زهراست خدا می داند
حال با من تو بگوئی که چرا بخشیدنپ
وقت رفتن به حرم با دل زارم گفتم
شکر لله که به من عشق تو را بخشیدند
یادتان هست کنار حرمت با عشقت
به گدایت لقب بی سر و پا بخشیدند
چه شود بعد زیارت تو بگوئی آقا
به همه یک سفر کرببلا بخشیدند
عاقبت این دل من هم حرمت خواهد شد
عاشقان را ز حرم سوز صدا بخشیدند
من خودم معترف جرم و خطایم هستم
عشق ارباب کرم را به که ها بخشیدند
"
یا حسین .....
شب جمعه حرم یار حسین را عشق است
ذکرمان اول هر کار حسین را عشق است
به گمانم که ملاقات کنی حیدر را
گر بگویی صد و ده بار حسین را عشق است
بخداوند قسم حضرت زهرا فرمود :
در میان در و دیوار حسین را عشق است
تا شنیدم که حسین است عزیز زینب
وسط روضه زدم جار حسین را عشق است
روز عاشور پس از کشتن دشمن می گفت :
با لب تشنه علمدار، حسین را عشق است
دور ارباب بگردند همه سیارات
ذکر سیاره ی سیار ، حسین را عشق است
نام دلچسب حسین گوی که با نام او
راه عشق است چه هموار حسین را عشق است
بر لب میثم تمار بود نام عشق
ذکر میثم به سر دار حسین را عشق است
سروده جعفر ابوالفتحی
حرم شاه -بزرگترین و به روزترین بانک
نایِ نی تر شد از فغان افتاد
گوشه ای جام شوكران افتاد
روضه ات را جگر نمی فهمد
ردِ اشكم به استخوان افتاد
چقدر گرمِ ذكر و تسبیحی !؟
تشنه لب، نیزه از دهان افتاد
گیسوانت ضریح حاجات است
سرتان دستِ این و آن افتاد
یاد انگشتر تو افتادم
تا نگاهم به ساربان افتاد
عاقبت شهر سایه اش را دید
نام زینب سرِ زبان افتاد
روی نی هم قمركنارت بود!
پابه پای تو هم زمان افتاد
لبِ یحیایی ات، كلیم شهید
سر و كارش به خیزران افتاد
سیل اشك آمد و غزل را بُرد
قلم شاعر از توان افتاد
شاعر : وحید قاسمی
دستمو گرفتی با دستای خالی یادته
بخشیدی منو تو صحنت پر و بالی یادته
سحرا من بودم و اون ضریح آسمونی
شابرك ترین دل و گل های قالی یادته
شیشه ی بغض دلم كنار شش گوشه ی تو
می شكست مثل یك كوزه ی سفالی یادته
اما حالا منم و خاطره های یه سفر
سفری به اوج یه عرش خیالی یادته
یه شال مشكی دارم تبركی از حرمت
كه محرما می شه دستمال اشك ماتمت
كربلا كعبه دلهاست خدا می داند
دیدنش آرزوی ماست خدا می دادند
اولین مستمع مجلس پر فیض حسین
مادرش حضرت زهراست خدا می داند
مداح:سلحشور
مناجات با امام حسین (ع)
کارم اگر گره بخورد نام یار هست
همواره بعد فصل زمستان بهار هست
آقا .....ندارم و تو کریمی... نگاه کن...
همواره پیش اهل کرم یک ندار هست
امشب اسیر میکده ام چون شنیده ام
در میکده همیشه دو چشم خمار هست
بوی ضریح کرببلا مست می کند
سیبی که خورده ای چه قَدَر آب دار هست
کارم فقط برای تو گریه نمودن است
شکر خدا همیشه مرا کار و بار هست
بسته شده دو درب جهنم به روی ما
تا لطف این قبیله و ایل و تبار هست
با کوله بار لطف شما راه می روم
عشق شما درون همین کوله بار هست
وقتی قسیم نار و بهشت است خواهرت
عبدت جهنمی بشود .... خنده دار هست!
عباسیم چرا که امیرم ابوالادب
فرماندهی قل
رسیده میوه قلبم به پای مجلستان
دوباره پر زده ام در هوای مجلستان
خدا گواه به نان و نمک قسم آقا
که میدهم سر خود را برای مجلستان
گمان کنم که همان روز خلق من زهرا
نوشته منصب من را گدای مجلستان
بهشت با همه زیبایی اش نمی ارزد
به لحظه های خوش و باصفای مجلستان
کتاب زندگی ام را اگر ورق بزنی
شروع میشود از ابتدای مجلستان
به پای منبرتان درسها گرفتم من
و سوختم وسط روضه های مجلستان
دگر نیاز ندارم به چشمه های بهشتی
که مست کرده مرا عطر چای مجلستان
به سلطنت نشود قلب نوکرت راضی
فراتر است مقام گدای مجلستان
کنار نام من ارباب جان خودت بنویس
همان گدا...که نه...ازبچه های مجلستان
شاعر : حسین صیامی
پر می زند دلم به هوای نگاهتان
تا کربلا، به شهر شما، بارگاهتان
تا وقف خرج بزم عزای شما شوم
عمریست می شود که نشستم به راهتان
از کودکی درون حسینیه بوده ام
بوده سرم به سایه ی چتر پناهتان
آیا نمی شود که برای سعادتم
من هم شوم غلام غلام سیاهتان
اینجا همه برای شما گریه می کنند
از ماجرای بی کسی و سوز و آهتان
من آب می شوم ز خجالت که آن غروب
یک نیزه ی شکسته شده تکیه گاهتان
ای وای من که بوی گل یاس می دهد
هر قطره خون خاکی آن قتلگاهتان
مظلوم و بی حبیب و غریبانه کشتنت
با ما کسی نگفت چه بوده گناهتان
شاعر : محمدحسن بیات لو
کوه صفا کنار صفای شما کم است
ذبح منا به پای منای شما کم است
من از تو پادشاهی عالم نخواستم
این چیزها برای گدای شما کم است
آماده ام که دعبل دربارتان شوم
بر شانه ام هنوز عبای شما کم است
در ثبت اسم نوکریم گیر کرده ام
وقتی که مهر کرب و بلای شما کم است
دیگر نمی شود نفس راحتی کشید
این جا چقدر حال و هوای شما کم است
ماها کجا و دست علمدارتان کجا
سرها به خیر مقدم پای شما کم است
زخم شما که خوب نشد خاک بر سرم
این گریه ها چقدر برای شما کم است
در قتلگاه لحظه ی تقطیع جسمتان
معلوم شد که چند هجای شما کم است
شاعر : حسین رستمی
(به سبک ای که بر عالمی مقتدایی)
عالمی غرقه در سوز و آه است سومِ (هفتمِ) عزای ثارالله است
شد شهید حفظ مکتب جان یاران گشته بر لب
غربت و رنج اسارت ای امان از قلب زینب
وامصیبت...
******
در بند عده ای لاابالی شیران بیشه ی ذولجلالی
تا بماند زنده نهضت رفته زینب بر اسارت
دخترک های یتیم و طعنه و ظلم جسارت
وامصیبت...
******
پیام کربلا آشکار است جنگ و نبردهِ با استکبار است
با اطاعت از ولایت در خط قرآن و عترت
جملگی هستیم همیشه با ولایت تا شهادت
انشاءالله...
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
مرغ روح سینه زن پَر زده در هوای کربلا همیشه
می سوزیم به لطف زهرا پای روضه های کربلا همیشه
آه ، اصغر و اشک بابا پیکری اربااربا
آهن و فرق سقا
آه ، زینت دوش طاها غرق خون بین صحرا
می زند ناله زهرا
مظلوم حسین جان
******
با خنجر میون گودال گل لاله رو ز شاخه می بُریدَن
زینب از بالای تَل دید که تن حسینش و به خون کشیدن
آه ، پاره پیکر حسینم جانِ خواهر حسینم
شاه بی سر حسینم
آه ، بارِ دین را تو بردی تشنه لب جان سپردی
از عدو نیزه خوردی
مظلوم حسین جان
******
می گیره جونم و آخر صدای ناله ی بچه ها ، برادر
کوفیان آماده هستند برای غارت خیمه ها ، برادر
آه غربتِ بی کرانه ستمِ ظالمانه
کعب نی ، تازیانه
آه ، من و ام
زدی به قلب عالَم از غمت شرر
ببین شده مادر از غصّه خونجگر
میان مقتل شمر از حبّ سیم و زر
جدا نموده از جسمت ز کینه سر
غریب مادر نور عین من وای وای وای وای
شهید لب تشنه حسینِ من وای وای وای وای
******
غمت نموده اندوهِ مرا فزون
تویی تو نور حاء و سین و یاء و نون
میانِ گودال افتادی به موجِ خون
تنت به روی خاک کربلا وای وای وای وای
سرت شده خورشید نیزه ها وای وای وای وای
******
رَوی به نیزه سوی کوفه سوی شام
کند سلامت سنگ دشمنان زِ بام
کسی نمی نماید بر تو احترام
به شام و کوفه زینب هست و ازدحام
نگاه ناپاک حرامیان وای وای وای وای
یهود و سنگ و ظلمِ شامیان وای وای وای وای
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
