چون فاطمه مظهر خدای یکتاست
انوار خدا ز روی زهرا پیداست
همتای علی، در دو جهان بی همتاست
زهراست محمد و محمد زهراست
شاعر : حبیب الله چایچیان
این کیست اینکه شرحِ الفبای خود شده
زُهره شده است و محوِ تماشای خود شده
در بی زمانِ مانده به میلاد، سر بلند
از امتحانِ روشن فردای خود شده
با سیزده مناره خدا را صدا زده
قد قامت بلند مصلّای خود شده
منظومه های شمسی او بی نهایتند
گرم شکوه دیدن ژرفای خود شده
عقل فرشته ها که به جایی نمی رسد
خود پاسخ شگفت معمّای خود شده
حالا علی برای علی جلوه کرده است
آئینه ی تلألؤ همتای خود شده
اصلا خدا هر آنچه که می خواست، او شده
این کیست این که حضرت زهرای خود شده
اشراق آسمانی راز تبارک است
صبح نزول سوره کوثر مبارک است
دل می بری غزل غزل از این ترانه ها
شیواترین عزیزترین مادرانه ها
با جذبه های چادرِ خورشید دوزی ات
گ
عطر گل ها میبرد هوش از سر پروانه ها
بوی عشق و عاشقی پیچیده در میخانه ها
ساقی کوثر خودش امشب پذیرای همه ست
لب به لب پر میشود با دست او پیمانه ها
عقل هم اقرار دارد میکند از فرط شوق
عالمی دارند امشب تک تک دیوانه ها
در شب میلاد مادر هیچکس دل مرده نیست
از طرب کف میزند دستان زیر چانه ها
هرگلی بویی اگر دارد ز بوی فاطمه ست
ای به قربان چنین ریحانه ای ریحانه ها
ماه از رو میرود،خورشید غبطه میخورد
تا پیمبر میگذارد زهره را بر شانه ها
فاطمه یا فاطمه دارد تراوش میکند
از لب حوریه ها ، حانیه ها ، حنانه ها
بی نگاه رحمتش قطعا نمی آید به کار
"چارقل" یا "وان یکاد" سر در کاشانه ها
با محب حضرت زهرا برادرخوان
مکّه شده غرقِ سُرور ــ گشته وادیِ طور
خدیجه و خَتمِ رُسُل ــ غرق شادی و شور
»»»»»«««««
زِ بوسِتانِ وِلا / سر زده یاس سپید
زِ خانه‌ی مصطفی / حضرت زهرا رسید
خوش آمدی فاطمه (۴)
**************
پیچیده در کلّ جنان ــ عطر او بوی او
حضرت خدیجه زند ــ بوسه بر روی او
»»»»»«««««
گل به چمن وا شده / مکّه چه زیبا شده
زینت ارض و سماء / حضرت زهرا شده
خوش آمدی فاطمه (۴)
**************
از کرم و لطف اِلاه ــ باغ دین ثمر داد
امشب برای مصطفی ــ همسرش قمر زاد
»»»»»«««««
با شادمانی و شور / پیک خدا آمده
گوید به خَتمِ رُسُل / روح دعا آمده
خوش آمدی فاطمه (۴)
**************
تو هستیّ پیغمبر و ــ مظهر خدایی
بر شیعیان مرتض
دوست دارم مادر بی حد و اندازه
هر کی غلام توست خیلی سرافرازه
نگاه تو مجوزه پروازه
دستت برا شفاعت ما بازه
هر کی گدای تو نشد زندگی شو می بازه
تو اسمون ارزو مهتابی
همین بسه که مادره اربابی
یا حضرت مادر
۲
دنیا اگه دنیاست به خاطر زهراست
بهشت اگه زیباست به خاطر زهراست
تو نور قبل نوری و خورشیدی
اومدی و سیاهی رو برچیدی
بهشتو افرید خدا همینکه تو خندیدی
کوثر افرینش و زهرایی
توو ذات خود مثل خدا یکتایی
یا حضرت مادر
۳
رو به خدا کردم همیشه با یادت
این جون ناقابل هدیه ی میلادت
تا وقتی سرسپردتم ازادم
با مهر تو ساخته شده بنیادم
پس نمی گیرم این دل و که به مادرم دادم
می خوام جنون باشه گریبان گیرم
از عقلی که تو رو
عرشيان يكسره تكبير زنان آمده‌اند
خيلِ خوبان جهان خنده كنان آمده‌اند
بوي ياس است و صدايي كه فقط مي‌گويد
مادرِ آل محمد به جهان آمده‌اند
هست اين برايم افتخار هستم گداي فاطمه
پر مي‌زند مرغِ دلم پر در هواي فاطمه
گر جان دهم در راه او صد پاره پيكر هم شوم
باشد سعادت اي خدا باشم فداي فاطمه
جز او ندارم در سرم هرگز خيالِ ديگري
خود را به مسلخ مي‌برم تنها براي فاطمه
هر دم كه ذكر نام او بر لب تجلّي مي‌كند
این سينه غوغا مي‌كند تحت لواي فاطمه
از كودكي تا مردنم هر جا که نامش مي‌برم
دارد تپش های دلم شور و نواي فاطمه
ای کاش روزی دختر ختم رسل خواهد ز من
عمر بدون مایه را ریزم به پای فاطمه
شد توتياي چشمِ من خاک بقیعِ خاکی اش
کی می رسد شیعه به آن غربت سراي فاطمه
بهشت زیرپاهای مادره
کلیدش تودستای حیدره
حسینش مارو به جنت میبره
دریای محبتی مادر
الگوی نجابتی مادر
سربازولایتی.حجت برامامتی،مادر
اللهم صلعلی فاطمة وأبیها و بعلها و بنیها
**********
ببین شأن خانومو تاکجاس
سرشت زهراییش نور خداس
محب فاطمه از دوزخ جداس
توحسن مجسمی مادر
بانوی معظمی مادر
توخیر مسلمی،تومحشرمقدمی،مادر
***********
دلم باعشق مادر میزنه
دعاش همیشه همراه منه
دلم به شوق کرمش روشنه
رومونو نزن زمین مادر
کربلا یه اربعین مادر
توآسمونوزمین،هستی مهربونترین،مادر
میلادیه حضرت زهرا (س)
محرم راز
از آسمان قدوّسیان آواز کردند
درهای رحمت را دوباره باز کردند
درموسم میلاد یاس باغ عصمت
درباغ جنت بلبلان آواز کردند
درآسمانهاعرشیان با شور وشادی
جشن سرور وشادمانی ساز کردند
در وصف ومدح کوثر ختم رسولان
امشب تمام قدسیان لب باز کردند
اومحرم راز خدا بعد از نبی بود
گر مکه را آئینه دار راز کردند
امشب ملائک برنبی تبریک گفتند
تا صبح گرد خانه اش پرواز کردند
آن دم که سرزد آفتاب روی زهرا
سادات زین مادر به عالم ناز کردند
حیرت مکن ای دل اگر گویم به عالم
پیغمبران با مهر او اعجاز کردند
درهر گرفتاری وغم حتی امامان
با ذکر نامش درد خود ابراز کردند
امروز آمد ازجنان امّا «و
میلادیه حضرت زهرا (س)
گل یاس
آن شب که احمد دربرخود دختری داشت
دختر نگویم بلکه گوین مادری داشت
یا بضعة منی همیشه برلبش بود
آن شب کنار مهد زهرا محشری داشت
هر روز مشتاق وصال روی او بود
در آسمان دیده ماه انوری داشت
ازبس که در دریای رحمت غوطه ورگشت
از قلزم رحمت به دستش گوهری داشت
تنها نه گوهر بلکه خورشید نبّوت
درپیش رو دریای گوهر پروری داشت
کاشانه ی او چون بهشت آرزو بود
دراین بهشت سبز وخّرم کوثری داشت
اندیشه ای کی داشت از هر سرد مهری
تا آفتاب گرم وسایه گستری داشت
جا داشت شکر حق به جا آرد که ازحق
صدیقه ی زهرای پاک واطهری داشت
تا درجهان آن رحمت اللعالمین بود
این طایر عرش آشیان بال وپری داشت
میلادیه ام الائمه حضرت زهرا ( س)
شب قدر
روی بال نسیم رایحه ی
یاس مینو سرشت می آید
حوریان جنان به هم گفتند
فاطمه از بهشت می آید
فاطمه روشنی هر بدر است
شب میلاد او شب قدراست
آسمان حجاز ازاین خورشید
همچو آئینه صاف و روشن شد
دشت وصحرای مکه ازاین گل
سبز شد با صفا وگلشن شد
قدسیان با نشاط خندیدند
عطر ناب بهشت پاشیدند
روی دامان خود خدیجه دید
پرتوی از جلال یزدانی
بهترین میزبان عالم گفت
فاطمه آمده به مهمانی
میزبان مصطفی ومهمان اوست
مصطفی جان وپاره جان اوست
گرد بام حریم عصمت حق
تا سحرگه فرشتگان جمعند
سوره ی نورو قدر می خوانند
همه پروانه های این شمعند
از فلک هرفرشته می آید
پیش او سربه خاک می ساید
با
میلادیه حضرت زهرا سلام الله علیها
میهمان مکه
عشق امشب کرده روشن آسمان مکه را
با فروغش جلوه داده کهکشان مکه را
فرش سیمین اختران درآسمان گسترده اند
بسته اند آذین زانجم آسمان مکه را
می رسند ازعالم بالا ملائک فوج فوج
هریکی از دیگری گیرد نشان مکه را
درفلک همراه با نغمات قدسی عرشیان
می شنیدند از بلال امشب اذان مکه را
درکنار کعبه زیر ناودان باردگر
حق زنعمت های خود گسترده خوان مکه را
آفتاب شرم وعصمت کرد ازمکه طلوع
جلوه داده مهر او رنگین کمان مکه را
چاربانوی بهشتی درحریری غرق نور
گوهری دادند بانوی زنان مکه را
زمزم امشب با صفا ومروه می کوید که باز
صیقلی دادند با کوثر روان مکه را
برلبان باغبانش
خورشید شد و کنارِ او تابیدم
خیر از همهٔ دقیقه هایم دیدم
معنایِ بهشت را بدونِ اغراق
با بوسه به دستِ مادرم فهمیدم!
شب بود و تاریکی طنین انداخت در دشت
سرما خروشی سهمگین انداخت در دشت
شب بود اما اختری سوسو نمی‌زد
دست ترحُّم شانه بر گیسو نمی‌زد
آن شب صبوری در سرشت مادران بود
زنده به گوری سرنوشت دختران بود
ناگاه فجری مژدۀ روشنگر آورد
از خاوران نور محمد سر برآورد...
آن مرد دل را شور محشر گونه‌ای داد
زن را کرامت‌های دیگرگونه‌ای داد
می‌گفت زن چون آسمانی بی‌کران است
آری بهشتی زیر پای مادران است
زیباترین فصل کتاب او تو بودی
والاترین زن در خطاب او تو بودی
ای نور تو شمع دل‌افروز پیمبر
مزد عبادات چهل روز پیمبر...
ای هم‌نشان با چاه در انبوه دردش
ای هم‌نشین ماه با گل‌های زردش
با آن جلالت پای پر آماس؟ آری
دستان پینه‌بسته
مفتاح صنع باب کرم بر جهان گشود
سرّ بقای نور هدی جلوه ای نمود
بشکافت پرده های حجابات تیرگی
بگسست از طبایع اوهام تار و پود
سرزد ز شوق عصمت و تقوا مهی کز او
شد سرخ رو ز گردش خود گنبد کبود
هر ذرّه ای گشود زبان بر ثنای وی
گردید کائنات پر از نغمه و سرود
تسبیح از زبان ملائک گرفت حق
تا سر کنند در حق او جملگی درود
این زهره گر نتافته بود از سپهر دین
روز جهان به جز شب یلدای غم نبود
نوری ز جلوه گاه ازل برکشید سر
آمد به شکل فاطمه اندر جهان فرود
قدری نداشت عالم امکان به جان او
او آمد و به کون و مکان منزلت فزود
چون صبح کز جهان بزداید ظلام شب
انوار او از آینه ی دین کدر زدود
گر او نبود گلشن هستی صفا ن
هستی ما چو پلک وا می‌کرد
به حضور تو التجا می‌کرد
ما ندیدیم خلقت خود را
لب تو شرح ماجرا می‌کرد
کیمیا بود نقرهٔ اشکت
که مس قلب را طلا می‌کرد
ای تبار زلال! مهریه‌ات،
آب‌ها را گران‌بها می‌کرد
بانوی زندگانی ساده
با تو دنیا چگونه تا می‌کرد
دست تو آب می‌کشید از چاه
دست تو گندم آسیا می‌کرد
و لبان تو سایه در سایه
باز همسایه را دعا می‌کرد
و چنین «إنّما یُریدُ الله»
جلوه تنها در این کسا می‌کرد
ما در این باغِ گل، وطن کردیم
عمر خود نذر پنج تن کردیم
عطر گل‌های آرزو داری
یک بغل یاس پیش رو داری
ای پیاله پیاله خم غدیر
ای که کوثر سبو سبو داری
گل داودی بهشت خدا
که مناجات در گلو داری
ما نداریم آبرو، ب
"صلی الله علیک یامولاتی یافاطمهً الزهراس"
میوه ی جانِ رسالت نورِ چشمِ مصطفی
بانوی حوری سرشت و باغِ رضوانِ خدا
حاصلِ یک اربعین زهد و ریاضت فاطمه
سیبِ بستانِ بهشت و نورِ جنت فاطمه
جلوه ی معراجِ بابا لیلهً الاَسرارِ او
ساکنانِ عرش یکسر محوِ در انوارِ او
گوشِ جان را نغمه ای از رویش گل میرسد
عالمِ درمانده با او بر تکامل می رسد
حضرت ختم رُسل تکریمِ نامش آمده است
جبرئیل از سوی حق سربر سلامش آمده است
یاسِ خوشبویی که عالم را معطر می کند
چشمِ جادوییِ او اعجازِ اکبر می کند
نامِ او سنگِ بنای هر چه خلقت میشود
نورِ او سرچشمه ی نورِ حقیقت میشود
روشنیِ عالم از نورِ وجودِ فاطمه است
آسمانها حیرت از اشکِ
نانجیبی گفت برپیغمبر ما ابتری
شد عطا از سوی خالق مصطفی(ص) را کوثری
بود عید جمعه وعیدی دگر از ره رسید
شد غروب غم به مکه با طلوع اختری
بانگ تکبیر وتبارک عرش را پر کرده است
چون محمد(ص) را خدا دادست والا دختری
دختری ریحانه، بر بابای خود مادر شود
دارد او بر کل زنهای دو عالم برتری
نام نیکش فاطمه(س)، انسیه الحورا بود
بعد مادر می کند همواره بابا یاوری
از ازل محبوبه ی حق بوده بانو فاطمه(س)
خوب داند قدر اینسان گوهری را،گوهری
آمده زهرا(س) به دنیا،همدم حیدر(ع) شود
جز علی(ع) فردی نباشد لایق این همسری
خلق از نور خدا گردیده زهرا(س) بی گمان
یازده نور خدایی را نماید مادری
بیستم روز جمادی بهترین روز خدا
شب زمین و زمان نشاط و سرور
چرخ صافی چو صفحه ی بلّور
داده انجم به لوحه ی سیمین
همچو گل میخ های زرآذین
یا خطوط طلایی روشن
جلوه گر در جبین چرخ کهن
یا عیان قطره های باده ی صاف
در دل آبگینه ی شفاف
ماه هم چون عروس با تمکین
جاگزین در عماری سیمین
کرده اند از فروغ روحانی
قدسیان عرش را چراغانی
حوریان در بهشت جام به دست
از شراب طهور سرخوش و مست
خلدیان را به وجد می آرند
انتظار فروغ حق دارند
شب ز خود رانده فوج دل سیهی
عنبر افشان نسیم شامگهی
مکّه غرق است در فروغ اِلاه
هاله گویی گرفته چهره ی ماه
کعبه را نیز چشم در راه است
که ز راز سپیده آگاه است
باد عطر عفاف می آرد
از فلک نور وحی می بارد
یارب امش
ای که به جسم نبی، قلب تویی جان تویی
ای که به جان علی، جلوۀ جانان تویی
روضۀ احمد تویی جنّت و ریحان تویی
سیرتِ ختم رسل، سورۀ انسان تویی
در دو جهان صاحبِ سفرۀ احسان تویی
بطن نبوت تویی، باطن قرآن تویی
زهرۀ زهرا تویی نور الهی تویی
مرکزِ منظومۀ لایتناهی تویی
به بحرِ وحی خدا فرشته ماهی تویی
به جانبِ کبریا همیشه راهی تویی
آن که خدا عصمتش داد گواهی تویی
فخر تبار قریش، الفتِ ایلاف توست
دست شه اولیاست که بوریاباف توست
ستاره سجّاد تو، فرشته طواف توست
رهایی بندگان، رهین الطاف توست
هر چه بخوانم تو را، کمتر از اوصاف توست
هر چه بگویم تو را، خوبتر از آن، تویی
آن که بر او مصطفی گشته ثناگو تویی
شاخۀ مریم تویی
همۀ بهشتِ زیر قدمایِ مادر
طوطیایِ چشمام ، خاکِ زیر پای مادر
بویِ بهار میرسه به مشام جانها
باز ستاره بارونه همه آسمونا
جونم ، به فدایِ تو مادرِ خوبم تو دنیامی
هستم ، همیشه گدات مادرِ خوبم تو رویامی
سایۀ رو سر منی تا محشر مادر منی ...
همۀ بهشتِ زیر قدمایِ مادر
طوطیایِ چشمام ، خاکِ زیر پای مادر
مادر .. مادر .. مادر ..
داره باز ستاره میباره از عرشِ اعلاء
آیۀ تبارک ، همه وجودِ مولا
آسمونُ زمین همگی هلاکش
حور و پری و ملک ، همه سینه چاکش
هستم ، همیشه گدات مادر خوبم آسمونم
دستم ، خالیِ ولی شمارو دارم مهربونم
جونم ، به فدایِ تو مادرِ خوبم تو دنیامی
هستم ، همیشه گدات مادرِ خوبم تو رویامی
خواهشم
باز امشب این دلم پرواز کرد
نغمه های فاطمی آغاز کرد
رمز و راز عاشقی را ساز کرد
راه خود را سوی مکه باز کرد
مکه امشب شور و غوغایی بپاست
هر که رو سویش کند حاجت رواست
دسته دسته حور و غلمان میرسد
از سماآوای قرآن می رسد
شاد و خرسندند اهل آسمان
خنده برلب عرشیان و فرشیان
جبرئیل آید به شور و زمزمه
آمده منصوره زهرا فاطمه
خانه احمد پر از شور و نواست
ذکر زهرا بر لب اهل سماست
آمده حواو مریم از جنان
قابله ازبهر فخر بانوان
هم محمد هم خدیجه شادمان
آمده نور ولایت در جهان
آمده نور خداوند جلی
همسر و شایسته و کفو علی
فاطمه آن نوگل باغ رسول
فاطمه انسیه الحورا بتول
فاطمه نور دو چشم عالم است
ام اب دخت نبی خاتم است
ف
دوبیتی ولادت حضرت فاطمه زهرا(س)
گفتم به مادرم چو تو پیدا نمی شود
در سینه غیرِ عشق شما جا نمی شود
دستی کشید بر سرِ من، عاشقانه گفت
هر مادری که حضرت زهرا نمی شود
سلام مادر باران... سلام عطر نسیم
سلام روضه ی رضوان... سلام خُلقِ عظیم
کرامتی و نشسته به دامنِ تو کریم
ملائکانِ مقرٓب به خانه ی تو ندیم
تو زلفِ اهل زمین را به آسمان بستی
بنای عرش خدا را ...تو پلکان هستی
تو ماورای بهشتی ... تو‌کوثری بانو
در آسمان هدایت منوری بانو
تو ذوالفقارِ امیر دلاوری بانو
به کار زارِ ولا، از همه سری بانو
به صدق‌ِ خطبه ی طوفانی فدک... زهرا
قسم که دستِ خدایی بدون شک... زهرا
تو عشق اهلِ سمایی چه شد که اینجایی؟!
چرا چو اهلِ زمین سر به خاک میسایی؟
فروغ چشمِ پدر .. ای کمال زیبایی
چقدر پیشِ علی با وقار می آیی
جوان شده به نگاهت دوباره عالم پیر
به ذره ذره یِ هستی رسیده خیر کثیر
عشق يعنى عاشقى كردن به پاى فاطمه
مزد آن باشد بدون شك دعاى فاطمه
حا و سين و نون يعنى انتهاى عاشقى
عين و شين و قاف تازه ابتداى فاطمه
موقع خلقت خدا فرمود او مال من و
من براى او و اين عالم براى فاطمه
لطف مادر بود اينكه نوكر مولا شديم
بعد مولا خاك پاى بچه هاى فاطمه
-
بوسه بر دستش از اين پس برهمه واجب شده
ذكر زهرا يا على ابن ابيطالب شده
-
شعر مادر برد مارا سمت ايوان نجف
تا كه بنويسند مارا عبد سلطان نجف
عيدى ما از على باشد به دست فاطمه
مدح مولا،صحن زهرا،زير باران نجف
كعبه با چاكى كه بر سينه زده اثبات كرد
با تمام هيبتش دستش به دامان نجف
ياعلى گفتيم ما و بعد زهرايى شديم
جان زهرا مرتضى و فاطمه جان
بند اول:
دنیا اومده بِضْعَةُ مِنّیِ محمدْ رسولِ خدا
ملائک واسه تَهنیت و تبریک اومدن از آسمونا
چراغونه کهکشونا
نورانیه عرشِ خدا
چون که دنیا اومده بی بی زهرا
زهرا کُفْوِ حیدر، زهرا به پیامبر، زهرا بِنْت و اُمِّ اَبیها
زهرا اُمُّ الْحسن،زهرا اُمُّ الْحسین،زهرا همسرِشیرِخدا
خوش اومدی یا زهرا
بند دوم:
شب عیده و سور و ساتیه به پا تویِ عرشِ معلا
شب عیده و عیدیتو بگیر از دستای پر مِهرِ مولا
اومده نسیمِ بهار
اومده بشه موندگار
اومده برا علی یار و دلدار
زهرا نورِ سرمد،زهرا بنتِ احمد،زهرا دلبر آلِ عبا
زهرا ماهِ تابان،زهرا سَنَ قربان،زهرا محورِ اهلِ کسا
خوش اومدی یا زهرا
بند سوم:
اُمِّ اَبيها ،
آمده کعبه دلها
آمده عصمت کبری
کوثر و قدر و تبارَک
حضرت امّ ابیها
ای گل یاس هل اتیٰ
حضرت زهرا
جلوهٔ ذاتِ کبریا
حضرت زهرا
نورِ دو چشم مصطفیٰ
حضرت زهرا
ای مادرِ کرببلا
حضرت زهرا
یا فاطمه یا فاطمه...
کهکشانِ رحمتی و
بیکَرانِ رحمتی و
آفتابِ بی نشانِ
آسمان رحمتی و
حقیقتِ عنایتی
حضرتِ زهرا
تجلّیِ هدایتی
حضرتِ زهرا
بی حَد و بی نَهایتی
حضرتِ زهرا
تو یاورِ ولایتی
حضرتِ زهرا
یا فاطمه یا فاطمه...
کیه زهرا
به رکاب ِ عالمین مثلِ نگینه
نازنین دختره ختم المرسلینه
همسرِ مولا امیرالمومنینه
خاتون ِ زمینه
نقشِ انگشتره زرد این خانومه نامِ نامیه حیدر
هرکجا که میاد دست به سینه میشه پیش پاهاش پیمبر
زهرایعنی یک نورِ لامکان
هر دو دنیا تاجِ سرِ زنان
می نازد بر او صاحب الزمان
یامولاتی یا فاطمه مدد
همه از عرش
دسته دسته اومدن برا زیارت
جبرئیل داره به این خانم ارادت
می کنه یک نخ چادرش قیامت
همه رو شفاعت
مثله خورشید و گرمی زندگی میشه با یک تبسم
خونه ساده شون بوده از اولش باب حاجات مردم
قنوت اون مهتاب هر شبه
ازبسکه این بانو مودبه
در بندگی الگوی زینبه
یا مولاتی یا فاطمه مدد
سفره داره
خونه داره حیدره دُل د
کوثر اومد از راه/چه شوری به پاست/خونه ی مصطفی/جنت الاعلاست
انسیه الحورا/ما رو هم بخر/پشت در خونت/این همه گداست
انبیا و اولیا دیدن کوثر اومدن
مریم و آسیه و حوّا و هاجر اومدن
کل ملائک برا بشارت اومدنش
دسته دسته خونه ی حضرت حیدر اومدن
پیچیده بوی بهار/تو صدیقه با وقار
بهم دادی اعتبار/داری برْکت بی شمار
فاطمه مادرم نوکر حیدرم
.....
بانوی عالمین/ثمر نبی/غلامتم بی بی/به چه منسبی
زندگیمم میدم/به پای تو که/مادر ارباب و /عشق زینبی
بوی عشق و عاشقی پیچیده تو میخونه ها
لب به لب پر میشه با دست شما پیمونه ها
همسر شیرخدا همیشه سرباز توایم
تا قیامت علمت میمونه روی شونه ها
نگاه تو مهربون/واسه حیدر هم زبو
دنیا زیبا شد ، غصه رسوا شد
مجنون شیدا شد، دلبر اومد
خندون لبها شد، صد غنچه وا شد
روشن دلها شد ، مادر اومد
دنیا رو به پای تو می ریزم
از عشق و محبتت لبریزم
تو هستی بهارمو من بی تو
پاییزم
دنیای منی - عقبای منی
امید امروز و فردای منی
جان احمدی- نور سرمدی
ام الائمه بی بی خوش اومدی
جانم فاطمه...
کوثر طاها، ام ابیها
حضرت زهرا ، دنیا اومد
معنی مادر ، جلوه ی داور
دلبر حیدر ، زهرا اومد
جبریل داره مولودی میخونه
آسمونا آیینه بندونه
احمد با خدیجه و با حیدر
خندونه
ای سیب بهشت - ربانی سرشت
اسمت رو دست حق رو قلبم نوشت
قبله ی دلم - ای آب و گلم
یازهرا میگم حل میشه مشکلم
جانم فاطمه ....
ای نور عالم ،
