امام حسین علیه السلام

از روز ازل عشق مقيم دل من شد
يك كرببلا غصه و غم حاصل من شد
روزيكه ملايك گل آدم بسرشتند
خاك قدم يار نصيب گل من شد
من بي سر و پا هستم و بي جا و مكانم
صد شكر كه كنج حرمش منزل من شد
صد بار به شكرانه ي عشقش بدهم سر
كين مهر الهي ز ازل شامل من شد
سوز دل عاشق ز غم دوري معشوق
وا... كه دوري حسين مشكل من شد
من غير حسين بن علي را نشناسم
نامش بخدا گرمي هر محفل من شد
گوييد اجل را كه نيايد به سراغم
كين عشق حسين بن علي قاتل من شد
بر هودجي از نور سوارم پس مرگم
چون نور حسين روشني محمل من شد

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• یکشنبه
• 19
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای شهید سر جدا، یا لیتنا کنا معک
کشتۀ راه خدا، یا لَیتَنا کُنامَعَک
ای به موج خون زده در پیش چشم فاطمه
زیر خنجر دست و پا، یا لیتنا کنا معک
ای که از دریای خون تا خیمه گه زینب تو را
ناله کرد و زد صدا، یا لیتنا کنا معک
آب، مهر فاطمه، فرزند او را تشنه لب
سر بریدند از قفا، یا لیتنا کنا معک
زیر تیغ از حنجر خشک تو می جوشد خون
کردی امت را دعا، یا لیتنا کنا معک
میهمان اهل کوفه بودی و سنگت زدند
در زمین کربلا، یا لیتنا کنا معک
مصحف خونین زهرائی و از سُّم ستور
پیکرت شد توتیا، یا لیتنا کنا معک
ای سرت مهمان خولی از چه دیگر ساربان
کرده دستت را جدا، یا لیتنا کنا معک
می رسد از قتلگاهت تا قیامت بر فلک
نالۀ واغر

• دوشنبه
• 20
• آبان
• 1392
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک خیابان کرده مجنونم تو می دانی کجاست
آن خیابان کوی جانان قطعه ای از کربلاست
یک خیابان دل ربوده از تمام عاشقان
هست آنجا جای پای مهدی صاحب زمان
یک خیابان گشته منزلگاه جبرئیل امین
یک طرف استاده زهرا یک طرف ام البنین
یک خیابان گشته تنها جلوه گاه عالمین
یک طرف قبر اباالفضل یک طرف قبر حسین
یک خیابان را صفا و مروه می خوانیم و وبس
یا حسین گوییم و یا عباس ما در هر نفس
یک خیابان است زینب بسته احرام ولا
کعبه عشق است آن جا یا زمین نینوا
گام گام آن خیابان جای پای زینب است
پر فضای آن خیابان از صدای زینب است
کاش در بین دو شاهد عمر پایان می گرفت
کاش جانم را اجل در آن خیابان می گرفت
یک خیابان کرده عاشق سید س

• چهارشنبه
• 29
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

پاي هر روضه ي تو گريه نمودن زيباست
از گدايان سر كوي تو بودن زيباست
جز در خانه ي تو هيچ كجا بهتر نيست
نوكر هيچ كسي جز تو نبودن زيباست
داشت فطرس به تمامي ملائك ميگفت
در حوالي حرم بال گشودن زيباست
هر كه را طبع روانيست به اون ميگويم
از تو و كرب و بلا شعر سرودن زيباست

شاعر : محمدحسن بیات لو

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

عالمی هست پریشان اباعبدالله
عاشق و بی سر و سامان اباعبدالله
حق گواه است که پاینده و جاوید شود
هرکه جان داد به جانان اباعبدالله
بی نیاز از دو جهان می کند هر سائل را
کرم و لطف فراوان اباعبدالله
شکر لله که از بین همه خلق جهان
ما شدیم جزء محبان اباعبدالله
هستی خود همه قربانی حق کرد حسین
هستی ما همه قربان اباعبدالله
همه بیمار و نخواهیم شفا را ز مسیح
چشممان هست به درمان اباعبدالله
به شهان سلطنت هر دو جهان ارزانی
ما گداییم گدایان اباعبدالله
دَرِ این خانه نخوردیم غم روزی را
روزی ماست به دستان اباعبدالله
ما نه تنها به سر سفره او ریزه خوریم
آفرینش همه مهمان اباعبدالله
شاه ما نوکریش سلطنت است پس بی شک
پا

• شنبه
• 2
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

این هیات حسینی وابسته بر حسین است
چون پیروان حق را نور بصر حسین است
در پرچم سیاهش با خون دل نوشتم
ما را رهاند آنکه از هر خطر حسین است
رأس بریده ی او در نیزه خواند قرآن
این دید و گفت زینب تاجم به سر حسین است
ما از حسین مظلوم درس وفا گرفتیم
گمگشتگان شب را نور سحر حسین است
ما در پناه یاریم سرباز آن نگاریم
آنکه کند به محشر ما را نظر حسین است
گفته نبی وی از من، من نیز از حسینم
فریاد کن " کلامی " خیرالبشر حسین است

شاعر : کلامی زنجانی

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

عاشق درد همان درد بود درمانش
زخم گردد پر پرواز هُمای جانش
نازم آن خانه به دوشی که پس از طیّ طریق
تیغ عشق تو کند در یَم خون، مهمانش
روح عاشق که عروجش گذرد از ملکوت
مرغ عشق است و بود لانۀ تن زندانش
این حسین است، حسین است، حسین است، حسین
که به توحید دهد روح، تن عریانش
سینۀ بحر کشد شعله به یاد عطشش
بر دل آب بُود، داغِ لبِ عطشانش
اوست آن قاری قرآن که پس از بوسۀ وحی
بوسۀ چوب بُود، اجر لب و دندانش
روز محشر که غضب از همه سو موج زند
رحمت واسعه، جاری بُود از دامانش
پای میزان چو کمر بهر شفاعت بندد
نبرد قاتل او هم طمع از احسانش
رحمت و عفو دو قطره بُود از خون گلو
وسعت حشر بُود، گوشه ای از میدانش
آن چنان سی

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی میان بزم عزای تو می رسم
حس می کنم به عرش خدای تو می رسم
در این دهه که لطف تو چندین برابر است
حتماً به اوج کوه عطای تو می رسم
شکر خدا که هر شب ماه محرّمت
بر کاروان اهل بکای تو می رسم
بی اختیار چشمه ی چشمم روان شود
وقتی به هر فراز دعای تو می رسم
با گریه ی برای تو پر در می آورم
پرواز می کنم به هوای تو می رسم
رحمت به مادرم که مرا نوکر تو کرد
با شیر پاک او به لقای تو می رسم
شکر خدا که بر سر این سفره ی عزا
هر وقت می رسم به غذای تو می رسم
با خواندن مداوم «یا لیتنا معک»
من هم به رتبه ی شهدای تو می رسم
با این امید زنده ام آقا... بدون شک
یک روز من به کرب و بلای تو می رسم

شاعر : محمد فردوسی

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

رنج تو را به گنج فراوان نمی دهم
درد تو را به دارو و درمان نمی دهم
زخم تو را به مرهم و خاک تو را به مُشک
خار ره تو را به گلستان نمی دهم
سنگ غم تو شیشۀ قلب مرا شکست
این سنگ را به گوهر غلطان نمی دهم
عمری به بزم روضه ات، الفت گرفته ام
این روضه را به روضۀ رضوان نمی دهم
من با محبّت تو، در این عالم آمدم
والله بی محبّت تو، جان نمی دهم
مهر تو را به مهر و مه و آسمان دهم؟
هرگز! خداگواست، به قرآن نمی دهم
یک قطره اشک در غم تو، هستی من است
این قطره را به بحر خروشان نمی دهم
از کودکی به بزم عزایت گریستم
این گریه را به صد گل خندان نمی دهم
من گوشه گیر مجلس انس تو بوده ام
این گوشه را به عالم امکان نمی دهم
من چشم

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

به راه توست شهادت به از ولادت من
عنايتي كه شود مرگ من شهادت من
گداي سابقه دارم مرا مران كه بود
كرم سجية تو، التماس عادت من
هزار مرتبه ام گر براني از در خويش
هماره بر تو فزون تر شود ارادت من
هزار مرتبه بيماري از سلامت به
تو گر كني قدمي رنجه بر عيادت من
سرم فداي قدم هاي دلبري گردد
كه برده دل زِ من از لحظة ولادت من
سعادت دو جهان بهر من سعادت نيست
تو گر مرا بپذيري بود سعادت من
به بندگي درت مي خورم قسم مولا
كه بردر تو بود بندگي سيادت من

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا خاک توست دست به گوهر نمی زنم
تا کوی توست سوی جنان پر نمی زنم
درهای آستان تو یک لحظه بسته نیست
جایی که در گشوده بود در نمی زنم
من باد نیستم که زنم سر به هر دری
جز بر در سرای شما سر نمی زنم
حتی اگر تو در نگشایی به روی من
جایی نمی روم ، در دیگر نمی زنم
مادر مرا به مهر و ولای تو شیر داد
من پشت پا به فطرت مادر نمی زنم
تا از گلاب ذکر ، نشویم دهان خویش
بوسه بر این مزار مطهر نمی زنم
جاری بود ز هر نفسم معجز مسیح
بیهوده دم ز آل پیمبر نمی زنم
حتی اگر به میکده ی جنتم برند
جز کوثر ولای تو ساغر نمی زنم
گر باز شد به روی تو "میثم" هزار در
بر گو دری به جز در حیدر نمی زنم

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

کعبه یک زمزم اگر در همه عالم دارد
چشم عشاق تو نازم، که دو زمزم دارد
هر کجا ملک خدا هست، حسینیه توست
هر که را می نگرم، شور محرم دارد
نه محرم نه صفر، بلکه همه دوره سال
کعبه با یاد غمت، جامه ماتم دارد
روضه خوان تو خدا، گریه کن تو آدم
اشک ارثی است که ذریه آدم دارد
اشک در ماتم تو بسکه عزیز است، حسین!
جای در چشم رسولان مکرم دارد
می کند آتش دریای غضب را خاموش
هر که در دیه خود، یک نم از این یم دارد
روز محشر نفروشد به دو صد باغ بهشت
هر که یک میوه ز نخل تر میثم دارد

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• یکشنبه
• 3
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

زمـانِ نـامتناهـی همـان محـرّم تـوست
تمـام مُلک خداونـد زیـر پرچـم تـوست
اگر که سیل سرشکم وجود را برده است
خدا گواست که روز عزای تو، کم توست
به عرصه‌ای که خدا خونبهای توست حسین!
بهشت، قیمت یک قطره اشک ماتم توست
چگونه کشته بخـوانم تـو را که می‌بینم
هنـوز مکتب اسلام، زنـده از دم تـوست
روا بـوَد کـه همیشـه نمـاز، بوسـه زنـد
به وقت سجده به مهری که خاک مقدم توست
اگــر ولادت شیعــه غـدیــر بـود اول
ولادت دگـــرش اوّلِ محــرّم تــوست
چـه قابـل اسـت تـو را خـاتم سلیمـانی
تمـام وحی خداونـد، نقش خـاتم توست
نبـی نبـودی و بـر تــو کتـاب نـازل شد
شکاف سینۀ خونین، کتاب محکم توست
اگـرچـه اهـل نمـازیم و اهـل

• دوشنبه
• 4
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم همينكه مرا سوي موي يار كشيد
سر ِ مرا سر ِ عاشق شدن به دار كشيد
خودم نيامده ام محضرش ، خودش آورد
مرا به پيش ِ خودش جذبه ي نگار كشيد
مني كه آه نگفتم براي هيچ كسي
همينكه نام تو آمد دلم هوار كشيد
حلال كن كه اسير ِ نگاهِ تو نشدم
گُنَه برايِ دلم نقشه يِ فرار كشيد
درونِ آتش ِ دوزخ نسوزد آن نوكر
كه رويِ سينه ز داغ ِ تو يادگار كشيد
درود بر پدرم از همان طُفوليَتَم
براي روضه ات از من هميشه كار كشيد
براي آنكه منم عاقبت بخير شوم
مرا به دست تو داد و خودش كنار كشيد
فراق ِ كرب و بلايت خودش مرا كُشته
به رويِ كشته نبايد كه ذوالفقار كشيد
خدا كُنَد كه منم اربعين حرم باشم
چقَدر برايِ حرم بايد انتظار كشيد؟!...

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 15:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

در بزم عشق درد كشی باده در كشید
پای تعلّق از همه عالم به در كشید
در اوج ذوق مستی و شوق حضور دوست
بشكست جام و ساغر خونین به سر كشید
تاریخ را ورق زد و هر صفحه لكه دید
بزدود و جای آن خطی از نور و زر كشید
تا دیده غیر دوست نبیند به كائنات
نقشی ز حسن او به سواد بصر كشید
شب تیره بود و دامن آفاق پر كدر
روشن خطی به جیب افق چون سحر كشید
بت بود و بت‌پرستی و آوای غول و دیو
او لب گشود و نعره الله بركشید
شوری فكند در همه ذرات كائنات
بر نقش كفر خطّ زوال و خطر كشید

شاعر : محمد عابد تبریزی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

بند اول
حبّک نعمتی کربلا قبلتی
با دعای حسین من شدم هیاتی
سینه می زنم برا غمت ۳
پر می گیره دل تا حرمت ۳
زیارت صحن و سراتون
ایشالا قسمت منم شه
یعنی می شه یک شب جمعه
روز نوکرت حرم شه
"حسین سلطان عشق"
بند دوم
حبّک نعمتی کربلا قبلتی
واسه ی شش گوشه باز بده رخصتی
روی چشم من قدم تو ۳
روی شونمه علم تو ۳
از کوچیکی دارو ندارم
نذر دو چشمون حسینه
آب و خاک نوکر ارباب
از خاک بین الحرمین
"حسین سلطان عشق"
بند سوم
حبّک نعمتی کربلا قبلتی
بین قرآن دل سوره ی غربتی
هر چی دارم از کرمته ۳
آرزوی دل حرمته ۳
خدا کنه حاجت رواشم
که حاجتم این اربعینه
برگ برات من به دست
عباس یل ام البنینه
"حسین سلطان عشق"

• پنج شنبه
• 13
• دی
• 1397
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر
بلند مرتبه پیکر، بلند بالا سر
فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد
که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هر جا سر
قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق
که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر
نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن
به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر
سری که گفت: "من از اشتیاق لبریزم
به سرسرای خداوند می‌روم با سر
هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم
مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر"
همان سری که "یحب الجمال" محوش بود
جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر
سری که با خودش آورد بهترین‌ها را
که یک به یک، همه بودن سروران را سر
زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان
حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر
سپس به معرکه عاب

• پنج شنبه
• 14
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرفتار و زار و ذلیلم حسین
دخیلم دخیلم دخیلم حسین
زمین خورده تو به افلاک رفت
که بالاتر از جبراییلم حسین
هر آنکس مرا دید از تو شنید
تویی دائما قال و قیلم حسین
غلامان کویت سفیر تو اند
چنان مسلم ابن عقیلم حسین
دو چشمم ز هر روز گریانتر است
پر از گریه ام ، رود نیلم حسین
زده آتشم روضه اکبرت
در این شعله همچون خلیلم حسین
در خانه هیچکس چون تو نیست
تویی دلبر بی بدیلم حسین
فقط امر کن تا سرم را دهم
قتیلم، قتیلم ، قتیلم حسین
اسیرم، اسیرم، مجیری مجیر
امیری حسین و نعم الامیر

شاعر : سید پوریا هاشمی

• پنج شنبه
• 21
• آذر
• 1392
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد عمری نوکر در حسرتم دیدار را
کار را ول کرده ام چسبیده ام دلدار را
من غلامی میکنم او خوب شاهی می کند
حق نگیرد از من این ارباب و این دربار را
کار نوکر حرص و جوش روضه ات را خوردن است
حضرت زهرا به دست ما سپرده کار را
سوخته ی در آتش غم را ز آتش باک نیست
قطره های اشک ما خاموش سازد نار را
دار نه!ما را فقط در خاک و خون باید کشید
بهر عاشق گوشه ای انداخت باید دار را
امتحان کن روی من شاید زهیر تو شوم
داخل خیمه بگو در گوش من اسرار را
بی لیاقت بودنم آخر بدستم کار داد
بعد عمری نوکری در حسرتم دیدار را

شاعر : سید پوریا هاشمی

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر قافله انداخت نگاهی نگران را
پر کرد سفرنامه ی اندوه جهان را
این قافله هرچند سبکبال و سبکبار
بر شانه ی خود داشت بسی بار گران را
می رفت غریبانه به طوفان بسپارد
گل های به بار آمده در باغ جنان را
هر صبح بهاری شد و افتاد ز چشمش
هر شام غباری شد و آورد خزان را
از بغض، به تنگ آمد و با اشک وضو ساخت
از آه، به تنگ آمد و سر داد اذان را
با ذکر قیامش به فغان برد زمین را
با ذکر سجودش به خود آورد زمان را
برخاست به منبر، نفسی بانگ برآورد
تا فاش کند بر همگان سود و زیان را:
لا حول و لا قوة الّا به الــــهی
دلتنگ، به اطراف خود انداخت نگاهی!
هفتاد و دو قرآن مجید از سخن اش ریخت
هر خاطره اشکی شد و بر پیرهن اش ریخت

• یکشنبه
• 24
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده ایم حسین
عشق سوغاتِ کربلاست اگر، مزه اش را چشیده ایم حسین
هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروری دادند
ما که هر وقت گفته ایم خدا، از خدایت شنیده ایم: حسین
از خدایت شنیده ایم که گفت: نقش ها ما کشیده ایم امّا
اَحسنُ الخالِقین از آن روییم که تو را آفریده ایم حسین
زینت شانه های پیغمبر! تا شنیدیم ساعت آخر:
دل چگونه بریدی از اکبر، دل از عالم بریده ایم حسین
این عَلَم ها و این علامت ها، این چنین بی دلیل خم نشدند
همه ی ما شریک غم های، خواهری قد خمیده ایم حسین
تن بی دست مانده ی سقّا، دیده ای، وای از دلت آقا
در عوض ما کنار هر آبی، عکس دستی کشیده ایم حسین
ب

• سه شنبه
• 26
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

آفتابید و من غبارمتان
مثل گردی که بی قرارمتان
اتفاقی اسیرتان نشدم
روزگاری ست که دچارمتان
با وجودی که این دلم، دل نیست
به خدا باز دوست دارمتان
به شما سجده می کنم وقتی
روی سجاده می گذارمتان
ای حریران فاطمه، حتی
با پر قو نمی نگارمتان
کاش می شد به جای نی روی
چشم گلدانیم بکارمتان
بچه های محله ی بالا
به خداوند می سپارمتان

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

بس که این دل مرده را آقا تواحیا میکنی
این نفسهای مرا آخر مسیحا میکنی

مثل کودکها میفتم بر زمین و بازهم
بهتر از اُم و اَبم من را تو برپا میکنی

من به این پشتوانهٔ لطف تو عادت کرده ام
واقعا آقا چرا با من مدارا میکنی؟

بهترین یاران عالم دور تو هستند ولی
باز هم با نوکر بی ارزشت تا میکنی

سیّئاتم را همیشه روضهٔ تو حُسن کرد
هر زمان یاد توام در قلب غوغا میکنی

آنقدر خوبی تو کردی تا نمک گیرت شدم
آخرش من را تو دل سیر از دو دنیا میکنی

زنده یا مرده چه فرقی میکند در جنتم
چون مرا همیشه آقا در دلت جا میکنی

نقد، بوده جنتم هر وقت که با تو بوده ام
در بهشتم تا مرا دعوت به اینجا میکنی

لا موثر فی الوجود بعد الالٰه حب النبی
روز حشر این جمله را بر خلق معنا میکنی

آن زمانی که عرق ریزان٬ پی کار تو ام
نوکری ام را یقین دارم تماشا میکنی

تو نمیذاری بماند داغ روضه بر دلم
بعد روضه این دل ما را مدوا میکنی

روضه های توعزانیست منشأ آرامش است
چون گره های مرا با دست خود وا میکنی
قطره گرچه کوچک است اما تو با این روضه ات
قطرهٔ ناچیز را وصل به دریا میکنی

من جهنم هم روم آخر تو حُرمِ نار را
عاری از دلداده ٔ اولاد زهرا میکنی

من به تو بد میکنم بازهم تو دعوت میکنی
این چنین قلب مرا غرق تمنا میکنی

• شنبه
• 21
• تیر
• 1399
• ساعت
• 14:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سرخیم که از ریشه ی عاشوراییم
سبزیم که در بیشه ی عاشوراییم
ای روح زلال آب، ما را دریاب
ما تشنه ی اندیشه ی عاشوراییم!

شاعر : خدیجه رحیمی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 15:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي كاش ماجراي بيابان دروغ بود
اين حرف هاي مرثيه خوانان دروغ بود!
اي كاش اين روايت پر غم، سند نداشت
بر نيزه ها نشاندن قرآن دروغ بود!
يا گرگ‌هاي تاخته بر يوسف حجاز
چون گرگ هاي قصه كنعان دروغ بود!
حيف از شكوفه ها و دريغ از بهار... كاش -
بر جان باغ، داغ زمستان دروغ بود

شاعر : محمد مهدی سیار

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

من شیفته بنده نوازی حبیبم
بازار سر کوی حسین داده فریبم
چند قطره اشک داد م و عقبی بخریدم
پر سودترین معامله گردیده نصیبم

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

اعضای تنت یکی یکی کاسته شد
از عرش صدای ناله بر خاسته شد
هر تیر، گلی در بدنت کاشته است
گل بود به نیزه نیز آراسته شد

• چهارشنبه
• 17
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

هواي کوي تو بيرون ز سر نخواهم کرد
بدون ذکر تو شب را سحر نخواهم کرد
ازآن زمان که غلامت شدم يقين کردم
ازاين معامله هرگز ضرر نخواهم کردم

شاعر : محمد مبشری

• جمعه
• 26
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

احسن احسن که نشانی ز ولایت دارید
همه انصار حسینید لیاقت دارید
همه آقاییتان از کرم و جود علیست
چون شما فاطمه دارید شرافت دارید

شاعر : سید حسن خوشزاد

• یکشنبه
• 28
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 08:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نسیم یاد تو بر باغ جان صفا بخشد
حسین نام تو بردن چه لذتی دارد

• جمعه
• 11
• آبان
• 1397
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور