من زهجرحرم ای ؛ شاه ؛ بگوتاچه کنم
تو نشانم ندهی ؛ راه بگو تا چه کنم
شب جمعه است دلم باز هوایی شده است
در دلم مانده فقط آه بگو تا چه کنم
کجایی ای سرو روان حرم ماتم تو برده امان حرم
ساقی این تشنه لبان حرم بی تو عطش آمده جان حرم
نام تو بر روی زبان حرم روی لب پیـر و جوان حرم
داغ علمـدار جـوان حرم لرزه فکنـده به نهـان حرم
******
کجـایی ای نـور دل و دیـده ها
مانده عطش بر لب خشکیـده ها
در حـرم فـاطمـه سقّـا تـویی
کِـی بـرسـی داد بـلا دیـده ها
کجایی ای علمـدار به کربلا سپـه دار
یلِ همیشـه سـردار خدا تو را نگهـدار
حال حرم بی تو نفس گیر شـد
خـواهـرت از ماتـم تو پیر شـد
بعـد علی اکبـر و قاسـم ببیـن
نوبـت این طفلک بی شیر شـد
کجایی ای سرو روان حرم ماتم تو برده امان حرم
******
کجـایی ای مایـة مهـر و امیـد
پشـت مـن از داغ برادر خمیـد
شد ن
ذِکرِ خِیرِ تو به هَرجا شد و یادَت کردیم
دست بَر سینه به تو عَرضِ اِرادَت کردیم
.
پادشاهیِ جَهان حاجتِ ما نیست حسین
به غُلامیِ دَرِ خانه ات عادَت کردیم
.
زیرِ این بِیرَقِ پاکِ تو شَبیه شُهَداء
دَم به دَم ما طَلَبِ جامِ شَهادَت کردیم
.
آهِ مَحزون چو کِشیدیم به غَمهای شُما
طِبقِ فَرمایشِ مَعصوم؛ "عِبادَت کردیم"
.
رَحمتِ مَحضِ خُداوند تو هَستی ارباب
بَر دَرِ خانه ی تو کَسبِ سَعادَت کردیم
.
اَمر فرموده خُدا بَر غَمِ تو گریه کنیم
ما به دستور عَمَل از حینِ وِلادَت کردیم
.
با رخصت از نبی ی خاتم و با رخصت از امیرالمومنین
با رخصت از امام مجتبی با رخصت از یل ام البنین
می خونم یا اباعبدالله
مجنونم یا اباعبدالله
درمونم یا اباعبدالله
ثارالله یا اباعبدالله
با یاد عاشقای کربلا با یاد نوکرای سینه چاک
با یاد اون که می گفت یا حسین با یاد ذاکرای زیرخاک
می خونم یا اباعبدالله
بارونم یا اباعبدالله
سامونم یا اباعبدالله
ثارالله یا اباعبدالله
بی تاب توام تو ارباب منی
من ظلمتمو تو مهتاب منی
آقا بخدا تو در نایاب منی
آقای خوبان دو عالم ای
جان جان جان دو عالم
ای جان حسین جان دوعالم ای
جان جان جان دو عالم
هست تا ابد این/ دل/ در بند حسین
مسکین منمو/ هست/ بخشنده حسین
جانم بفدای گل لبخندِ حسین
ای ماه تابان دو عالم ای
جان جان جان دوعالم
آقای خوبان دو عالم ای
جان جان جان دو عالم
جان جان جان دو عالم
هم حسن ختام/ هم/ آغازه حسین
از دشمنشم/ حر/ میسازه حسین
تا کربلا بال و پر پروازه حسین
ای شاه و سلطان دو عالم ای
جان جان جان دو عالم
آقای خوبان دو عالم ای
جان جان جان دو عالم
جان جان جان دو عالم
اي عشق قلب هر عاشق
روياي صادق
قرآن ناطق ابي عبدالله
اي شور شيرين مجنون
ميباره بارون
از لطفت ممنون ابي عبدالله
باوفا تر از تو نيست
توي عالم وجود
از غم حرم بيين
سينمون شده كبود
يا حسين جانم بده اذن حرم به مجنون
بيام از هييت يه شب جمعه زير ايوون
ببين از چشمام داره بازم ميباره بارون
"حسين اي جانم... "
————————
اي يارم بي تو بيچارم
از غم سرشارم
دارم ميبارم ابي عبدالله
اي جونم از تو ميخونم
درد و درمونم
با تو ميمونم ابي عبدالله
سايت اي اميد من
كم نميشه از سرم
گفتمو بازم ميگم
من مريد حيدرم
تو پناهم باش پرچمت بهترين پناهه
تو كنارم باش دل من با تو رو به راهه
بخدا آقا بي تو دنياي من تباهه
" حسين
همه از عشق حسین دم میزنن
دم از اون گنبد و پرچم میزنن
همه با یاد غریب کربلا
میسوزن آتیش به عالم میزنن
یاد سید جواد بخیر تو روضه ها
با یه حس خاص میخوند برای ما
ماهارو با نفس قدسیش میبرد
یه سفر زیارت کرببلا
من از حسین دم میزنم
آتیش به عالم میزنم
عشق حسین یار منه
دیوونگی کار منه
(انا مجنون الارباب)
ما یه اربابی داریم که باوفاست
غریب مادره و عشقه خداست
فقط اون گوشه ی چشمش باعثه
حل مشکل ما بچه شیعه هاست
یاد سید جواد بخیر تو روضه ها
با یه حس خاص میخوند برای ما
دلا رو با خوندنش صفا میداد
خیلی بی ریا میبرد کرببلا
یا حسین غریب مادر
تویی ارباب دل من
یه گوشه چشم تو بسه
واسه حل مشکل من
(انا مجنون ال
شب جمعه دلم کرده هوای تو
دلم رفته از اینجا کربلای تو
حسین جانم
شب جمعه دلم میخواست کربلا بودم
به یاد اکبرت پایین پا بودم
حسین جانم
شب جمعه دلم مولا هوایی شد
در این محفل به یادت کربلایی شد
حسین جانم
گل زهرا میشه مارو کنی دعوت
شب جمعه همه باشیم توی صحنت حسین جانم
شب جمعه شدم مولا پر از احساس
فتاده این دلم یاد تو وعباس
حسین جانم
شب جمعه به یاد اکبر افتادم
به یاد پاره پاره پیکر افتادم
حسین جانم
شب جمعه به یاد اصغرت هستم
به یاد غنچه های پرپرت هستم
حسین جانم
شب جمعه آقا،جان بر لبت هستم
به یاد غصه‌های زینبت هستم
حسین جانم
ای شاهِ شهیدانِ عالم جانا .. مولا ..
ای نمکِ عشقت حلالم جانا .. مولا ..
من روضه نشینِ تو هستم جانا .. مولا ..
تو عشرتِ هر ماه و سالم جانا .. مولا ..
من ، خاکِ پاتم گردِ راهِ زائراتم ، یا حسین
تو ، جانِ جانی من هلاکِ کربلاتم ، یا حسین
دلم اسیرِ دام حسینِ
کبوترِ بین الحرمینِ ..
یا حسین .. یا حسین ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای صنم گیسو کمندم جانا .. مولا ..
تو منو بگیر و ببندم جانا .. مولا ..
تا پیشِ شما سر به زیرم جانا .. مولا ..
هر کجا برم سربلندم جانا .. مولا ..
ای ، تو بهایِ گریه هایِ روضه هایِ کربلا
من ، آرزومِ باشه قبرم هرکجایِ کربلا
شده لبالب کاسۀ صبرم
ببینمت شبِ اولِ قبرم
مرغ دل پر می زند پیوسته سوی کربلا
گشته ذکر صبح و شامم گفتگوی کربلا
پیش تر از آنکه مادر شیر نوشاند مرا
جام اشک و خون گرفتم از سبوی کربلا
کعبه و سعی و صفا و مروهء من کربلاست
هر کجا باشم دلم باشد به سوی کربلا
روز محشر چونکه سر از خاک بیرون آورم
می کند چشمم به هرسو جستجوی کربلا
«بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا»
از فراق کربلا پیوسته دارم زمزمه
ترسم این هجران دهد آخر به عمرم خاتمه
دوست دارم تا بگریم در کنار قتلگاه
بشنوم در گوشهء مقتل صدای فاطمه
دوست دارم تا شود از گریه چشمم جام اشک
با سرشک دیده سقّایی کنم در علقمه
دوست دارم مرقد شش گوشه، گیرم در بغل
اشک ریزم بر رخ و
مظلوم حسین غریبِ کربلا ۳بار
مظلوم...
السلام ای لاله ی پرپر به صحرا
یابن الزهرا ۲بار
قاری قرآنِ روی نیزه مولا
یابن الزهرا ۲بار
ای جمالت روشنای عرش اعلیٰ
یابن الزهرا ۲بار
ای سرت جدا شده از ظلمِ اعدا
یابن الزهرا ۲بار
مظلوم شَیب الخضیبِ کربلا
مظلوم خَدّ التّریبِ کربلا
مظلوم حسین غریب کربلا،مظلوم
مظلوم حسین غریبِ کربلا ۳بار
مظلوم...
ای تولّای تو ما را رُکن ایمان
ای حسین جان ۲بار
ای قیامِ تو برای دین و قرآن
ای حسین جان ۲بار
ذکرِ حق گفتی به کامِ خشک و عطشان
ای حسین جان ۲بار
بی کفن افتاده ای بر خاکِ سوزان
ای حسین جان ۲بار
مظلوم ای غرقِ خونِ بی کفن
مظلوم ای کشتهٔ بی پیرهن
مظلوم گلگون بدن دور از وطن،م
ذکر حور و ملک یا اباعبدالله
صلی الله علیک یا اباعبدالله...
گدای تو منم یا اباعبدالله
به سینه میزنم یا اباعبدالله
می دونی این حسینی شدن و
مدیون حسنم یا اباعبدالله
ذکر حور و ملک یا اباعبدالله
صلی الله علیک یا اباعبدالله...
دل من روشنه یا ثارالله
در راه عشق تو با سوز و آه
عاقبت به دعای شهدا
میشم فدای تو ان شاءالله
ذکر حور و ملک یا اباعبدالله
صلی الله علیک یا اباعبدالله...
#شور_امام_حسین
ایکاش دردمندِ دوایت شوم حسین(ع)
لبریز جرعه جرعه دعایت شوم حسین(ع)
آب از سرم گذشته! رسیدم که مثلِ حُر
در کشتیِ نجات، هدایت شوم حسین(ع)
جانم فدای حضرت زهرا(س) که از ازل
در طالعم نوشت؛ گدایت شوم حسین(ع)
ممنونم از امام-حسن(ع) که اجازه داد
روضه نشینِ بزم عزایت شوم حسین(ع)
مِهر شهادت است که افتاده بر دلم
مُهری بزن که نذرِ ولایت شوم حسین(ع)
قابل بدان و جانِ مرا هم قبول کن
تا که شهیدِ کرب و بلایت شوم حسین(ع)
شرمنده ام که «سر» به تنم هست! حیف شد...
در وُسعِ من نبود فدایت شوم حسین(ع)!
#صلی_ألله_علیک_یا_أباعبدالله_الحسین
#أللهم_ٱرزقنا_شهادة_في_سبیلک
#أللهم_ٱرزقنا_کربلا
#بند_اول
تا دنیا دنیاست این باورمه
خدا پشتیبان کشورمه
سردار شهید یاد داده به ما
جمهوری اسلامی حرمه
اگه این حرم بمونه
شکوه شیعه ی مرتضا میمونه
اگه این حرم بمونه
رَهنمای اهل این دنیا میمونه
اگه این حرم بمونه
تموم حرم ها پابرجا میمونه
کشور ما/ خار چشم هرکافره
کشور ما/ شیعه خانه ی حیدره
کشور ما/کشور شهیدپروره
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فَاِنَّ حِزبُ اللّهِ هُمُ الغالِبون
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
#بنددوم
بردن نام حسین عبادته
هرکی براش نخونه بی لیاقته
آخر کار هیئتی شهادته
تموم خواهش ما یک زیارته
رفیق هیئتی پاشو
به سوی حسین ؛ امشب بیا برگرد
از همینجا باصفا شو
راهی حرم بشو با کوهی از درد
شب جمعه کربلاشو
نمیشه تو دنیا با چیزی عوض کرد
کرببلا / حسرت دل نوکره
خود حسین/ اربعین مارو میخره
قتلوک /این صدای یک مادره
ته گودال / مادرش دیگه جون داده
ته گودال/ پیکر حسین افتاده
سرشو رو / نیزه میزد یه حرومزاده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای غریب مادر حسین یاحسین
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دست مرا به دست گرفتی همیشه زود
در جانِ من هوایِ تو دارد اگر وجود
جز تو کسی به حال دل من محل نداد
جز تو کسی طریق رفاقت بلد نبود
هرگز به زَرق و برق جهان اعتنا نکرد
آنکس که زیر پرچم تو چشم دل گشود
در کشتی نجات تو صبحِ علی الطلوع
از من سلام و از تو به من میرسد درود
روز جزا مرا بخر و قیمتم بده
طردم نکن به کوری چشم بدِ حسود
نگذار با یزید(لع) و سنان(لع) همنشین شوم
این است حاجتم همۂ عمر در سجود
دورم کن از جهنم و برگ امان بده
با یک نگاهِ ویژه همان لحظۂ ورود
در پیش چشم فاطمه(س) در حشر یاحسین(ع)
دست مرا بگیر و بگو اهل روضه بود
*
در پیش چشم فاطمه(س) بر سینه ات نشست
آن سینه ای که بود پُر از زخم و شد کبود
سرنیزه ها برای سرت ضجه میزدند
خنجر چقدر آمده بر حنجرت فرود!
ای سر و جان و تنم باشد فدایت یا حسین
جان متاعی بی بها باشد برایت یا حسین
ای شه گلگون کفن وی سرور آزادگان
شهریار ملک دین شمع هدایت یا حسین
سالها باشد که دارم آرزوی کربلا
کعبه ی عشق است چون کرب و بلایت یا حسین
هر کسی در سر هوای دلبری می پرورد
نازم آن سر را که باشد در هوایت یا حسین
ساغر عشق تو مستم کرده هر جا می روم
از فراق و وصل تو دارم حکایت یا حسین
کاش قبل از آن که در زیر لحد مسکن کنم
می شدم زوّار قبر با صفایت یا حسین
گر من بی دل روم ناکام از این دار فنا
می کنم آن دم ز بخت خود شکایت یا حسین
نوکری نالایقم امّا اسیر عشق تو
مستمندی بر در دارالشفایت یا حسین
نام نامیّ تو عزّت داده بر من در جهان
بهره مندم دائم از جود و سخایت یا حسین
کلب دربارم بخوان روزی شوم مهمان تو
استخوانی گیرم از خوان عطایت یا حسین
رشته ی عشق تو چون قلّاده ای بر گردنم
با خود آرم همرهانی بی نهایت یا حسین
دوستانی بی ریا از زمره ی خواهان تو
جمله محتاجان احسان و دعایت یا حسین
هیئتی در سر سرای صحن تو برپا کنم
قدسیان آیند در بزم عزایت یا حسین
گه زنم بر سینه گه بر سر گهی بر صورتم
تا ز خود بی خود شوم پایین پایت یا حسین
یادی از لب تشنگان روز عاشورا کنم
نوحه بر سر لشکر کان وفایت یا حسین
سیل اشکم بر سر قبرت چنان جاری کنم
تا ز من راضی شود روح ولایت یا حسین
من "صفا"یم قابل رحمت نیم دانم که خود
حرمت مولا نکردم چون رعایت یا حسین
گر چه دانم مجرمم دارم توقّع بیکران
لطف کن روز جزا بر من عنایت یا حسین
در هر دو جهان قبلهء من روی حسین است
یعنی : همه جا روی دلم سوی حسین است
با عشقِ حسین از دو جهان چون نَکَنم دل
مُلکِ دو جهان قیمتِ یک موی حسین است
فردوسِ برین با همهء حور و قصورش
مشتاقِ حریمِ حرمِ کوی حسین است
در سجده دلم حاجت محراب ندارد
محرابِ نمازم خمِ ابروی حسین است
گشتم همه بازارِ جهان را و نجستم
مُشکی که نه در حسرت مُشکوی حسین است
خضر آنچه به صد سِیر و سفر در طلبش بود
آبی است که سرچشمهء او جوی حسین است
اَجرامِ فَلک جلوه ای از خویش ندارند
روشنگری مِهر و مه از روی حسین است
خُلق که کنم وصف و خصال که ستایم؟
از خوی که گویم که بِه از خوی حسین است؟
سرهای سلاطین که به چوگان قضا گوست
شأن و شرف از اوست که او گوی حسین است
حورانِ بهشتی همه در گلشنِ فردوس
بویند گلی را که در او بوی حسین است
طوبی' به چنان جلوه گری ، روز قیامت
نظّاره گِر قامتِ دلجوی حسین است
در معرکه چون دید فَلک صولت او گفت :
نیروی علی در ید و بازوی حسین است
بوم و بَرَت ای کرب و بلا دشت خُتن گشت؟
یا این همه مشکین نفس از بوی حسین است؟!
آخر همه را خوابگهی هست در این خاک
از اوست سعادت که به پهلوی حسین است
اینجا اگرش اَهل جفا قدر نسنجید
آنجا همه سنجش به ترازوی حسین است
(نظمی) گنهش گر چه بود بیشتر ، امّا
توفیقِ وی این بس که ثنا گوی حسین است
بند اول
پیش تو شرمنده منم
آخه اسیر غفلتم
هر موقع که گناه کنم
بازم تو میدی مهلتم
آخه تو مهربون تر از
مادرمی آقا برام
تا که تورو دارم حسین
من از خدا هیچی نمیخوام
روزیِ من تو روضته
با تو خیالم راحته
نوکری میکنم برات
که نوکریت عبادته
(انت حبیبی یا حسین)
بند دوم
اشکی که میریزم برات
هدیه به مادره توئه
آهی که میکشم برات
از غم خواهره توئه
به قلب من نظر کنی
که جای دوری نمیره
مثه نفس میمونی برام
اگه نباشی قلبم میگیره
بدون تو برای من
دنیا یه دنیای غمه
اگه بهشتم ببرن
بی تو برام جهنمه
(انت حبیبی یا حسین)
بند سوم
غیر تو که صاحبمی
کسی هوامو نداره
غیر تو که طبیبمی
کسی دوامو نداره
مدیونتم شاه با کر
ای که نور مهر و ماهی دوستت دارم حسین
مظهر لطف الاهی دوستت دارم حسین
هستی من را خدا با مهر تو پیوسته است
یا بخواهی یا نخواهی دوستت دارم حسین
تا شنیدم دوست می داری غلام خویش را
با وجود رو سیاهی دوستت دارم حسین
هر کجا نام تو آید می رود تاب از کفم
من چه گویم خود گواهی دوستت دارم حسین
گر بخواهی با کلامی در رهت جان می¬دهم
ور برانی با نگاهی دوستت دارم حسین
آن چنان خوبی که هر بد بسته بر لطفت امید
شرمگین از هر گناهی دوستت دارم حسین
ای که خواندت رحمه للعالمین فُلک نجات
تا که جویم بر تو راهی دوستت دارم حسین
بر تو گر رو کرده ام دارم امید مرحمت
تا به من بخشی پناهی دوستت دارم حسین
کرده ام با هر زبانی بر جلا
نه ارادتم به تو کم شود چه بخوانی وچه نخوانیم
همه عمر حلقه دراین درم که برون چو حلقه نرانیم
چه کنم که دلم شده صددله چه کنم به این همه فاصله
تو اگر به من بدهی صله چه نیاز دعوت و بانی ام
سر من هماره به پای تو دم من همیشه برای تو
نه اگر مدیح سرای تو سگ خانه تو فلانیم
سگ تو ، به پرسه نمی رود پی نان ولقمه نمی دود
که فقط صدای تو بشنوم پی غیر خود ندوانیم
به لبم سرود و مدیح تو به دلم هوای ضریح تو
کرمی که تا نفسی مراست به حریم خود برسانیم
به فدای کاکل اکبرت به فدا ی حنجر اصغرت
به کبودی تن دخترت که شرار دل ننشانیم
شاعر : حاج علی انسانی
دل از جهان بريدم و گفتم حسين حسين
عشقش بجان خريدم و گفتم حسين حسين
دادند چونكه باده ي قالوا بلي مرا
ز آن جرعه اي چشيدم و گفتم حسين حسين
عكس جمال دوست در آيينه ي ضمير
در يك نگاه ديدم و گفتم حسين حسين
چون مرغ پر شكسته ي از آشيان جدا
تا كوي او پريدم و گفتم حسين حسين
مي گفت يا حسين، شب و روز مادرم
من هم از او شنيدم و گفتم حسين حسين
هر جا مجال يافتمي بزم ماتمش
با اشك و آه چيدم و گفتم حسين حسين
برگرد شمع روشن بزم عزاي او
پروانه سان پريدم و گفتم حسين حسين
در نيمه هاي شب به اميد حريم او
آه از جگر كشيدم و گفتم حسين حسين
گاهي زدم به سينه و گاهي به سر زدم
گه پيرهن دريدم و گفتم حسين حسين
دنبال دسته هاي حس
اي از ازل به مهر تو دل آشنا حسين
وي تا ابد لواي عزايت بپا حسين
حسرت برم به محتضري كآخرين نفس
روي تو ديد و خنده زد و گفت يا حسين
بيگانه مي كني ز جهان و جهانيان
آنرا كه گشت با تو دمي آشنا حسين
نامت عجين شده است در آب و گل همه
بر لوحه سينه ها شده منقوش يا حسين
اين غم كجا برم كه نگه كرد فاطمه
قاتل بريد راس تو را از قفا حسين
خون تو آب غسل و كفن خاك كربلا
تشييع توست زير سم اسبها حسين
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
كليم اگر دعا كند بي تو دعا نمي شود
مسيح اگر دوا دهد بي تو دوا نمي شود
اگر جدايي اوفتد ميان جسم و جان من
قسم به جان تو دلم از تو جدا نمي شود
گريه كنم اگر همي بهر تو گريه مي كنم
ور نه ز ديده ام عبث اشك رها نمي شود
گرد حرم دويده ام صفا و مروه ديده ام
هيچ كجا براي من كرب و بلا نمي شود
گشته به هر زمان زمين سرخ ز خون اهل بيت
خون كسي چو خون تو خون خدا نمي شود
كسيكه گشت گرد تو گرد گنه نمي رود
پيرو خط كربلا اهل خطا نمي شود
عمر گذشت و قسمتم نشد روم كرببلا
حاجت اين شكسته دل چرا روا نمي شود
جز سر غرقه خون تو كه شد چراغ قافله
راس بريده بر كسي راهنما نمي شود
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
هوای حرم ، هوای حسین می بره دلو بین الحرمین
دلم دوباره پر زد میون عرش اعلا
شکر خدا دوباره اومدم پیش آقا
آقا خودت میدونی تویی نعم الامیرم
اگه مادر نداری خودم برات میمیرم
حسین ، وای
******
کبوتر کربلای توام آقا همیشه گدای توام
گدای تو که شاهه تموم عالمینه
بهشتو من نمیخوام، بهشت من حسینه
یه روز میام تو هیئت براتم و می گیرم
برات من همینه پایین پات بمیرم
حسین ، وای
******
دخیل دلم به پرچم تو هرچی دارم از محرّم تو
سیاهی عزاته روی دیوار عالم
برای گریه بر تو آفریده شد آدم
هر کسی مست عشقه ، باچشمی غرق احساس
میخونه از ته دل اَنامجنون العباس
حسین ، وای
شاعر : حمید رمی
دانلود سبک
فقیرم نوشتید، من راضی‌ام
به این شب به شب در زدن راضی‌ام
دل من شکسته‌ست چیزى بگو
بوالله حتى به " لن" راضی‌ام
مرا هم معطل کنى، اولا :
تو رب منى، ثانیا: راضی‌ام
به این پنج نوبت نمازم قسم
خدایا ازین پنج تن راضی‌ام
کلاف مرا برنگردان، ولو
ببافى از آن پیرهن راضی‌ام
فقیر حرم را سلیمان نکن
ازین منصب خویشتن راضی‌ام
به پروانه‌هاى سحر گفته‌ام
که من هم به این سوختن راضی‌ام
مرا آخر عمرى آواره کن
به شب‌هاى دور از وطن راضی‌ام
اگر تن نباشد، به سر راضی‌ام
اگر سر نباشد، به تن راضی‌ام
فداى حسینم، ولیکن مرا
بخوانى شهید " حسن" راضی‌ام
حرم می‌روم باز در میزنم
اگر هم ندادند، من راضی‌ام
**
مرا آخرش هم کفن م
یک گوشه چشم بر دلِ ما تا کند حسین
ما را شبیهِ اکبرش آقا کند حسین
پای غمش جوانیِ خود را گذاشتیم
تا خاکمان به مقدمِ زهرا کند حسین
شرطِ قبولِ توبه، فقط اشک و گریه است
هر شب بساطِ عفو، مهیّا کند حسین
می بخشد و دوباره گُنهکار می شوم
با نوکرش همیشه مُدارا کند حسین
با "یا حسین"، آتشِ دل را فرو نشان
دل را خلیل وار، مصفّا کند حسین
با دامنش دو دست خودم را گره زدم
هرگز نخواهم این گره را وا کند حسین
پیش از رسیدن غم و دردی به جان ما
دیدیم آمده، که مُداوا کند حسین
جبریل، روضه خوانِ قدیمیِ داغ اوست
تکیه علم، به عرشِ معلّي کند حسین
امروز این همه کرمش جلوه کرده است
ماندم چها به عرصه ی فردا کند حسین!؟
این آرزوی
اشكامو ببين
اشكاي غمين
اشكائيه مادرت بهم داد رحمته
من از كوچيكيم
از اون بچگيم
پا روضه بزرگ شدم آقاجون يادته
پس من مالِتم
هرجا دنبالتم
تو هوامو داشته باش اگرچه زحمته
منــــو ببخش ....
آره خيلي من رو سياهم
منــــو ببخش ....
تو نبخشي آقا تباهم
منــــو ببخش ....
آخه زهرا داده پناهم
حسين آقام آقام ، حسين آقام آقام
با اينكه همش
دستم خاليه
اما دخترت هنوز حسابم ميكنه
وقتي كه دارم
گريه ميكنم
معلومه كه داره انتخابم ميكنه
هر يه اربعين
كه حرم ميبره....
از خجالت لطفش آبم ميكنه
رقيــــــه جان....
ميشه تو روضه ها بميرم
ســـــرم باشه....
زير پاي شما بميرم
تو صحـــنِ تو....
يا توي كربلا بميرم.....
حسين آقام آق
اسم تو رو می برم تا خدا می پرم
یقین دارم که حسین می بریم تا حرم
دلبر و دلدارم
محرم اسرارم
با تو چه غم دارم
ابی عبدالله
سرور و مولایی
آخر دنیایی
محشر کبرایی
ابی عبدالله
ماه کربلا پادشاه کربلا
دست من و دامان ثارالله کربلا
شش گوشه ی تو کعبه ی دلخواه کربلا
" حرم حرم حرم حرم
حاجت چشمای ترم"
بند دوم
حُسن معلّا حسین عشق زهرا حسین
تا وقتی من نوکرم تویی مولا حسین
گوهرنایابی
مهربون اربابی
قبله ی اصحابی
ابی عبدالله
قلبی که مدهوشه
می ره تو آغوشه
مرقد شش گوشه
ابی عبدالله
دل غرق تبه که حسینی مذهبه
اینک می خونم همه جا شصت و نه مرتبه
کربلای ما همگی تو دستای زینبه
" حرم حرم حرم حرم
حاجت چشمای ترم"
بند سوم
حتی
یه نگاهي کُن به حالِ خستم
تو جَوازم رو بِده به دستم
اشک چشمام میریزه رو گونم
خیلي وقته چشم به راهت هستم ۲
آقا
نَکنه لیاقته نوکریتو ندارم
که بیام سَر روي شیش گوشه ي تو بِزارم
شب جمعه مثه مادرت تو خُون ببارم ۲
یا ابا اعبدالله ، بِده دردمو دَوا
یا ابا اعبدالله ، ببرم به کربلا ۲
کِي به جز تو دردمو میدونه
کِي پاي درد و دلم میمونه
آقا خیلي رفیق دارم امّا
مثلِ تو ندیدم تُو این زمونه ۲
آقا
خدا اون روزا نیاره که ازم جُداشي
حتي یک لحظه نخاي تو زندگیم نباشي
درِ خُونه ي تو خوبه که فقط گداشي ۲
یا ابا اعبدالله ، بده قلبمو جَلا
یا ابا اعبدالله ، ببرم به کربلا ۲
شباي جمعه کربلا غوغاس
زائرِ آقا حضرت زهرا
شُهرتِ ماست، مُحبّانِ اباعبدالله
ریزه خواریم سَرِ خوانِ اباعبدالله
.
نظرِ فاطمه از روزِ اَزَل بر ما بود
نامِ ما بوده به دیوانِ اباعبدالله
.
اشکِ ما از کَرمِ زینبِ او تامین است
تا که هستیم پریشانِ اباعبدالله
.
"یاعَلی" گفتم و دیدم که علی گفت؛ "حُسین"
پدرش رفته به قربانِ اباعبدالله
.
قَلمِ عَفو کِشیدند به پَرونده ی ما
تا نِشَستیم به اِیوانِ اباعبدالله
.
دینِ ما را نَبی آوَرد و حُسین اِبقاء کرد
زیر دِینیم و مسلمانِ اباعبدالله
.
مرگ حَقّ است، ولی در دلِ میدان خوب است
کاش باشَم زِ شهیدانِ اباعبدالله
.
مادرم لُقمه ی نانی که سَرِ سُفره گذاشت
همه خوردیم به اِحسانِ اباعبدالله
.
جُرعه آبِ خُنَکی خوردم و
