محرمت هم ای حسین جونم دوباره رسید
قلب عاشقات توی سینه ها دوباره طپید
موهام از هجرت آقاجون همه شد سپید
عمر من گذشت و چشمام کربلا ندید
دررنج ومحتیم ماازغم حسین
دل میرودزدست باپرچم حسین
ازآسمان رسداین زمزمه به گوش
حی علی العزافی ماتم حسین
امیداین دلم دست کریم تو
زیرلحدچشام سوی حریم تو
سرهای قدسیان برزانوی غم است
عالم نشسته درسوگ عظیم تو
حی علی العزا,حی علی البکا
مازنده میشویم بایادکربلا
مجموعه اشعارشاعر
از کودکی به گردن من شال ماتم است
نابرده رنج ، گنج مرا دادی ای حسین
هوایِ ابری عالم
از برکت وجودِ شما دَم گرفته ایم
اذن عزا و روضه و ماتم گرفته ایم
ما دخل و خرج و رزقِ تمامی سال را
از گریه های ماه محرم گرفته ایم
ما را زآفتاب قیامت هراس نیست
تا سر به زیر سایه ی پرچم گرفته ایم
ما مرده را به ذکر شما زنده می کنیم
این معجزه ز سوره ی مریم گرفته ایم
اقرار میکنم که ز دربار فیضتان
بی عرضه بوده ایم، اگر کم گرفته ایم
این روزها که روضه خون و عطش به پاست
مثل هوایِ ابری عالم،گرفته ایم
راه ورود عمه ی سادات بوده است
سقف ورود هیئت اگرخَم گرفته ایم
محرم است ز داغت به دل شرر داریم
به یمن گریه برایت دو چشم تر داریم
خدا گواست برای فضایل گریه
حدیث های فراوان و معتبر داریم
به پای دل همه شب با دو دیدهی گریان
از این حسینیه تا کربلا سفر داریم
دوباره حلقه ی ماتم زدیم ای ای آقا
برای آنکه غمی از دل تو برداریم
برای سینه زدن، ناله کردن این شبها
تو سر نداری اگر ما دست و سر داریم
بگریم از غم عباس یا علی اکبر
غمی ز یاد نبردیم غم اگر داریم
برای خاطر ام البنین در این ایام
علم گرفته به دست و به یاد سرداریم
دوباره موقع سیلی زدن به دختر توست
شب رقیه که شد گریه بیشتر داریم
چه غم اگر پسرت کشته شد ز جا بر خیز
برای یاری تو ما همه پسر داریم
حسین ای غم تو اعظم مصی
عشق تو
تو بازار برده ها ارباب حسين(ع) منو خرید
سر سفره حسين(ع) چه چیزایی به من رسید
عکس تو اندازه قاب دل من شده است
عشق تو قاطی این آب و گل من شده است
صداهای شهداء تو گوش ما هی می خونن
قافله داره میره حسینی ها جا نمونن
زندگی بی شهداء برای ما جهنمه
هرچی از هجر اونا گریه کنیم بازم کمه
چی میشه با زینبت(س) ی شب بیای هیئت ما
به خودت قسم آقا، اینجا میشه کربُبلا
به دلم آرزوی مرقد کربلا دارم
دلخوشم یه ارباب کریم و باوفا دارم
هر کی ام یا هر چی ام آقا فقط تو رو دارم
این ی بار رو راست میگم، من بخدا دوستت دارم
کاش می دونستی آقا که من چقدر دوستت دارم
همه شب به عشق تو سر به بیابون می ذارم
دستت رو بذار رو قل
در راه طولانی شام
( شعر در سبک زلال )
زلال زیر در طول ریتم موسیقییائی « فاعلاتن فاعلات »
با دخالت « فاعلاتُن » با فرم ضرباهنگ « 4-6-8-6-4 » میاشد:
فاعلاتُن فاعلات
فاعلاتُن فاعلاتُن فاعلات
فاعلاتُن فاعلاتُن فاعلاتُن فاعلات
فاعلاتُن فاعلاتُن فاعلات
فاعلاتُن فاعلات
بسم ربّ العالمین
با سپاس و شکر بر اهل یقین
با درودی بیــکران بــر خاتـم پیغمبـران (ص)
بــا سلامـی داغ بـر آل امیـن
مـردم کلّ زمیـن
صحبت از یک راز بود
عــاشقی در عـالم اعجـاز بــود
صحبت ما ، در ادامـه، هیچ پایانی نداشت.
سینه های چاک بر حق باز بود
هـر زمان،آغـاز بـود.
راست می افتاد حرف
طعمی از شهد و عسل میداد حرف
آن یکی از چرخش عالم وَ خ
مرا با غصّه مَحرم آفریدند
دلم را از گِل غم آفریدند
همیشه در درونم روضه خوانی است
مرا مثل محرّم آفریدند
بدون بال تا خورشید رفتم
مرا از نسل شبنم آفریدند
برای اشک ریزی در محرّم
خطائی بهر آدم آفریدند
اشاره بر قد زینب نمودند
که طاق آسمان، خم آفریدند
ز گیسوی رهای روی نیزه
به یک الهام پرچم آفریدند
شاعر:حجت الاسلام رضا جعفری
منبع:سایت حسینیه
یک چلّه از برای شما ناله سر دهم
تا در محرّمت بشوم مَحرمت،حسین
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
شال ماتمت آبرو به من داد
موج پرچمت دل را داده بر باد
قصه ی غمت دریای نگاهم
اسم اعظمت از لبم نیفتاد
تویی که جلوه تا بی کرونه داری
تو سینه ی من فقط تو خونه داری
قد تموم عالم دیوونه داری
ارباب خوبم ماه عزات رو عشقه
ارباب خوبم سینه زنات رو عشقه
ارباب خوبم کرب و بلات رو عشقه
ارباب خوبم پرچم سیاهت رو عشقه
وای دلم بی سر و سامونه
ماتمت درد بی درمونه
ارباب خوبم کرب و بلات رو عشقه
ارباب خوبم سینه زنات رو عشقه
ارباب خوبم پرچم سیاهت رو عشقه
با اشاره ی دست خواهر تو
سینه میزنه دست نوکر تو
خیمه ی عزات شد علم دوباره
با اجازه ی پلک مادر تو
اون که منو تا خیمه ی تو کشیده
منو برای عشق تو آفریده
عطر نگاهت توی دلم
استقبال از محرم
ای شاه وفا طاقتمان کم شده است
چون ذکر شما،ذکر دمادم شده است
با آنکه چهل روزِ دگر مانده هنوز
لیکن دل ما تنگ محرّم شده است
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
ای اهل عالم،شد فصل ماتم
دلهای مجنون،لبریز از غم
آمد دوباره،ماه محرم
در سینه زهرا دوباره غم به پاشد
ای سینه زنهای حسین وقت عزا شد آه و واویلا
(واویلتا2 وای3 حسین)3
گرد عزا بر، دلها نشسته
جاری شد اشک، بغضی شکسته
چشمان زهرا، در خون نشسته
ماه عزای شاه بی غسل و کفن شد
شال عزا بر گردن یا بن الحسن شد آه و واویلا
(واویلتا2 وای3 حسین)3
ماه عزا شد،دل بی قرام
دلتنگ روی،ماه نگارم
آقا کجایی،چشم انتظارم
صاحب عزا امشب کجا ماتم گرفتی
در کربلا یا خیمه هایت غم گرفتی
(واویلتا2 وای3 حسین)3
ز کوفه خبر می‌رسد از غربت مسلم
از کوفه و کوفی ببرم شکوه کجا؟ های
عباسِ علی تشنه و طفلان همه تشنه
فریاد و فغان از ستم قوم دغا، های
بازوی حرم، نخل جوانمردی و ایثار
عباس علی، حضرت شمع شهدا، های
آتش به سوی خیمه و خرگاه تو می‌رفت
از دست ابالفضل چو افتاد لوا، های
با یاد جوانمردی عباس و غم تو
خورشید جدا گریه کند، ماه جدا، های
خورشید نه این است که می‌چرخد هر روز
خورشید سری بود جدا شد ز قفا، های
می‌چرخد و می‌چرخد و می‌چرخد، گریان
هفتاد قمر گرد سرِ شمس ضُحی، های
خونین شده انگشتری سوّم خاتم
از سوگ سلیمان چه خبر، باد صبا!؟ های
از داغ علی اصغر محزون، جگرم سوخت
با رفتن عباس، قدم گشت دو تا، های
منبع: سایت هئ
طفلان عطش نوش تو را حنجره، خون شد
از خفتنِ فریاد در آن حنجره‌ها، های
بگذار که از اکبر داماد بگویم
با خون سر آن کس که به کف بست حنا، های
تنها چه کند با غم شان زینب کبری
رأس شهدا وای، غریو اسرا، های
بر محمل اُشتر سر خود کوبید، زینب(س)
از درد بکوبم سر خود را به کجا؟ های
امشب شب دلتنگی طفلان حسین(ع) است
این شعله به تن دارد و آن خار به پا، های
این مویه کنان در پی راهی به مدینه‌ست
آن موی کنان در پی جسم شهدا، های
این پیرهن پاره، تن کیست؟ خدایا
گشتیم به دنبال سرش در همه جا، های
در آینه سر می‌کشد این سر، سر خونین
در باد ورق می‌خورد آن زلف رها، های
این حنجر داوودی سرهای بریده ست
ترتیل شگفتی‌ست ز سرهای ج
من تشنه و دل تشنه و عالم همه تشنه
کو آب که سیراب کند زخم مرا، های
آتش شده‌ام آتش نوشان منا، هوی
عنقا شده‌ام، سوخته جانان منا، های
هنگام اذان آمد و در چِک چک شمشیر
او حی غزا می‌زد و من «حی علی» های
امشب شب شوریدگی، امشب، شب اشک است
شمشیر مرا تیز کن از برق دعا، های
خون خوردن و لبخند زدن را همه دیدید
گل دادن قنداقه ندیدید الا، های
با فرق علی(ع) کوفه‌ی دیروز، چها کرد؟
از کوفه ندیدیم بجز قحط وفا، های
بر حنجره تشنه چرا تیر سه شعبه؟
کس نیست بپرسد ز شمایان که چرا؟ های
این کودک معصوم چه می‌خواست؟ چه می‌گفت؟
در چشم شما سنگدلان مُرد حیا، های
منبع: سایت هیئت بنی هاشم اراک
هر راه که رفتید همه خبط و خطا بود
هر کار که کردید هدر بود و هبا، های
این قوم نبودند مگر نامه نبشتند
گفتند که ما منتظرانیم بیا! های
گفتند اگر رو به سوی کوفه کنی، نَک
از مقدم تو می‌رسد این سر به سما، های
گفتند به شکرانه‌ی دیدار شما شهر
آذین شده با آینه و نور و صدا، های
آیینه‌تان پر شده از زنگ و دورویی
چشمان شما پر شده از روی و ریا، های
مختار، به حبس اندر و میثم، به سر دار
در کوفه ندیدیم بجز حرمله‌ها، های
این بود سرانجام وفا؟ رسم امانت؟
ای اف به شما، اف به شما، اف به شما، های
ای اف به شمایان که سرم بر سر نیزه‌ست
بس نیست تماشای شهیدان مرا؟ های!
در جان شما مرده دلان زمزمه‌ای نیست
در شهر شما سنگدلان
یک تن ز شما دم نزد آن روز که می‌رفت
از کوفه سوی شام سر کشته ما، های
یک مشت دل سوخته پاشیدم زی عرش
یعنی که ببینید، منم خون خدا، های
آن شام که از کوفه گذشتند اسیران
از هلهله، از هی هی و هی های شما، های
دیروز تنی بودم زیر سم اسبان
امروز سری هستم در طشت طلا، های
ما این همه با یاد شماییم و شما حیف
ما این همه دلتنگ شماییم و شما... های
منبع: سایت هئیت بنی هاشم اراک
در مشعر زخم تو رسیدم به تشهّد
تا از عرفات تو رسیدم به منا، های
با گریه و با نذر کجا را که نگشتیم
حیران تو ای آینه غیب نما، های
در غربت این سینه برافروز چراغی
در خلوت این دیده جمالی بنما، های
آن شاعر شوریده که می‌گفت کجایید
اینجاست بیایید شهیدان بلا! های
من حنجره‌ام نذر شهیدان خدایی ست
من حنجره‌ام وقف تمام شهدا، های
از خویش بپرسیم کجاییم و چه داریم
از خویش برون می‌زنی امشب به کجا؟ های
ماندیم در این خاک و پری باز نکردیم
مُردیم در این درد و ندیدیم دوا، های
های ای عطش آغشته ترینان! عطشم کُشت
آبی برسانید به این تشنه هلا، های
یک بار بپرسید ز حالم که چرا هوی
تا پاسخ‌تان گویم یاران که چرا های ...
منبع
فتاد و دو دف هر صبح می‌کوبد در من
هفتاد و دو نی هر شب در من به نوا، های
این جاده همان جاده خون است بپویید
این در، در دهلیز بهشت است، درآ، های
ای عاشق دل باخته، آهی بکش از جان
ای شاعر دلسوخته، اشکی بسرا، های
حالی چه کنم گر نکنم شکوه و فریاد
در منقبت و مرثیت آل عبا، های...
منبع: اسیت هئیت بنی هاشم اراک
مشك بر دوش سوي علقمه رفت
تا كه شق‌القمر نشان بدهد
تا كه چشمش هزار معجزه را
بين خوف و خطر نشان بدهد
شيهه در شيهه اسب و گرد و سوار
آسمان مكث كرده تا چه كند؟
خيمه در خيمه گريه مي‌شنود
آب را شعله‌ور نشان بدهد؟!
مشك لب‌تشنه گرم زمزمه شد
گريه‌هاي رقيه در گوشش
تا كه يك دشت لاله‌عباسي
غرق خون جگر نشان بدهد
قبضه‌ي ذوالفقار در مشتش
خشم درياست در سر انگشتش
كربلا قلعه قلعه خيبر شد
رفت مثل پدر نشان بدهد
با خودش فكر مي‌كند كه فرات
عطش باغ را نمي‌فهمد
مي‌رود معني شكفتن را
فوق درك بشر نشان بدهد
همه خشم خونفشان علي
در صدايش وزيده، مي‌خواهد
خطبه شقشيقه‌اي ديگر
با رجز‌ها مگر نشان بدهد
ساعتي بعد آفتاب گرفت
لحظه ب
چند روزیست دلم خسته زعالم شده است
طالب روضه و شور و دم و ماتم شده است
اشک از دیده فشانید الا یا عشاق
موسم روضه ی غم ، اشک دمادم شده است
شیعیان اشک نه ، خون در غم آقا ریزید
خون دو چشم فلک از نوحه ی این غم شده است
ماه اگر روبه کمان می رود از نیمه ی حج
زیر بار غم ارباب قدش خم شده استa
بارها روح خدا ، پیر خمینی(ره) فرمود :
زنده اسلام از این ماه محرّم شده است
منبع: سایت بیت های سوخته
درعشق اقتدا به اویس قرن كنیم
این دیده را ز اشك عقیق یمن كنیم
امسال هم تمام پس انداز گریه را
قسمت شده كه خرج سیاهی زدن كنیم
«حی علی العزای» خدا می رسد به گوش
باید لباس مشكی خود را به تن كنیم
یعقوب خون جگر شده ی چشم من بیا
گریه برای غارت یك پیرهن كنیم
هنگام غسل دادن من، روضه خوان بگو
هرگز نخواسته بدنش را كفن كنیم
او نوكر است، نوكر ارباب بی كفن
خوب است بوریا كفن این بدن كنیم
شاعر:وحید قاسمی
از کوفه خبر می‌رسد از غربت مسلم
از کوفه و کوفی ببرم شکوه کجا؟ های
عباسِ علی تشنه و طفلان همه تشنه
فریاد و فغان از ستم قوم دغا، های
بازوی حرم، نخل جوانمردی و ایثار
عباس علی، حضرت شمع شهدا، های
آتش به سوی خیمه و خرگاه تو می‌رفت
از دست ابالفضل چو افتاد لوا، های
با یاد جوانمردی عباس و غم تو
خورشید جدا گریه کند، ماه جدا، های
خورشید نه این است که می‌چرخد هر روز
خورشید سری بود جدا شد ز قفا، های
می‌چرخد و می‌چرخد و می‌چرخد، گریان
هفتاد قمر گرد سرِ شمس ضُحی، های
خونین شده انگشتری سوّم خاتم
از سوگ سلیمان چه خبر، باد صبا!؟ های
از داغ علی اصغر محزون، جگرم سوخت
با رفتن عباس، قدم گشت دو تا، های
منبع: سایت ع
بچه شیعه ها بازم محرمه
دیگه شادی رفته و نوبت غمه
نمی دونم با چه جرعتی بگم
که زمان مرگ اسم اعظم
وقت بیمار شدن دل های ماست
دوای هر دلی اشک نم نم
غم عالم همه به دل های همه است
دل ما اندازه یک عالمه
پسر فاطمه آواره شده
هر سیاهی دیگه رخت ماتمه
اومدم از بی بی مهلت بگیرم
که شاید توی این محرم بمیرم
واویلا واویلا،کرب و بلا غوغاست
واویلا واویلا،خون به دل زهراست
دانلود سبک
ناریم و نور گشتن ما وقت میبرد
کوریم و عادت به عصا وقت میبرد
شاعر صبور باش که انزال "وحی شعر"
تا به "غزلسَرای حرا" وقت میبرد
عمری سراب دیدم و فهمیدم عاقبت
تشخیص آب از آب نما وقت میبرد
گفتی که شرط آینگی آدمیت است
آدم شدن به جان شما وقت میبرد
تهذیب نفس عاقل و تذهیب آن به عشق!!
بر خشت، نقش آب طلا وقت میبرد
فطرس سلام ما به حضورش خودت ببر
با پای لنگ باد صبا وقت میبرد
من زیر قبه ی تو دعا میکنم حسین
حالا بگو قبول دعا وقت میبرد؟
نام تو را به "کاخ تمّرد" نوشته ایم*
پس لاجرم نزول بلا وقت میبرد
در صف نشسته ایم و به دستت نگاهمان
اخذ برات کرببلا وقت میبرد
یا ایهّا الصبور من، اِصبِر به قتل صبر
جان د
بی شک گدای خانه ات آقا شود، حسین
هر قطره زود پیش تو دریا شود، حسین!
فیض گدایی تو به هر کس نمیرسد
باید که زیر نامه اش امضا شود:"حسین"
هر کس شنید کار گنهکار با شماست
خواهد که رو سیاه دو دنیا شود، حسین
وقتی که درب خانه ی لطف تو در دل است
ما سینه میزنیم که در وا شود، حسین!
در روضه ها به قرب خداوند میرسیم
شبهای هیئتت شب احیا شود، حسین
آقا جوان سینه زنت حاجتش شده:
در کاروان کرب و بلا جا شود، حسین
از کودکیم تا دم مرگم به روی لب
تنها حسین بوده و تنها شود : حسین
ای کاش وقت مردن من! وقت احتضار
ذکر مدام بر لبم آنجا شود: "حسین..."
***سینا نژاد سلامتی***
دلبر آن است که خون ریزد و تاوان ندهد
یا اگر هم بدهد خون عزیزان ندهد
ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
بکش امروز که جز تیغ تو فرمان ندهد
گفته بودم که شوم مَحرم این خانه، نشد
چه توان کرد ؟ حسین است و ره آسان ندهد
زخم اگر نیست به دل، گریه ندارد نمکی
بی نمک را سر این سفره کسی نان ندهد
هر که خالی شود از خویش دهد شور نشور
هیچ کس شور ز دل همچو نمکدان ندهد
شهر ری مملکت توست به جان تو قسم
کس خراج سر زلف تو به جز جان ندهد
عشقم این است که من خانه به ری ساخته ام
گریه هر جا که کنم لذت تهران ندهد
صله ها داده ام از اشک به دربان حسین
گرچه گویند گدا باج به سلطان ندهد
بر حذر باش که در حشر به نی جا نکنی
سعی کن ماد
نگاه و گوشه ی چشمی به این گدا کافیست
- تو را به جان رقیه، همین مرا کافیست -
خدا کند که نگاهی کنی، زمین خوردم!
که بر به خاک غم افتاده ای نگاه کافیست
دلم که دست خودش نیست،گاه می شکند
در این میانه فقط نامی از شما کافیست...
برای راحتی از آتش جهنم هم
دو قطره اشک فقط پای روضه ها کافیست
تویی حسین!شروع تمام عاشقی ام
برای عشق، حسینیه ی عزا کافیست
همه حوائج من بسته بر اشاره ی توست
همه حوائج من هیچ، "کربلا" کافیست
تمام حاجت من دیدن ضریحت بود
چقدر فاصله افتاد بین ما...کافیست!
***یحیی نژاد سلامتی***
زیر ایوانت اگر روزی کبوتر می شدم
آنقدر پر می زدم در خون که پرپر می شدم
آتشم گل کرد و بالم سوخت با پروانه ها
کاش چون پروانه در آتش شناور می شدم
کاش در هنگام توفان سیاه نیزه ها
مرهمی بر زخم خونین برادر می شدم
ای سر انگشت جنون در فصل رقص عاشقان
زخمه ای گر می زدی تا شعله ور تر می شدم
سوی تو پر می زدم، با بوی تو پر می زدم
از شمیم روح انگیزت معطر می شدم
با برادر گفت زینب:کاش بی تو در جهان
مرغ بی پر، باغ بی بر، نخل بی سر می شدم
در حریم تو کبوترها به باران می رسند
گر به کویت راه می بردم کبوتر می شدم . . .
***حبیب الله بخشوده***
با قلب بشر مونس و دمساز حسین است
در خلوت دل،محرم و همراز حسین است
زهرا و علی،هر دو چو دریای گوهربار
خلقت،صدف است و گهر راز حسین است
آن عاشق فرزانه و،معشوق دو عالم
بر طاق فلک غلغله انداز حــــسین است
هر آیتی از جانب حق،معجزه ای بود
آن آینه که هر دم کند اعجاز حسین است
راهی که بشر را به خـــداونـــــد رساند
عشق است و در این فاصله پل ساز حسین است
در راه نگهداری قرآن محمد
سرباز فداکار سرافراز حسین است
شاهی که ز حر بن یزید،از ره اکرام
بگذشت و نمود آنهمه اعزاز حسین است
فطرس که پرش را شرر قهر خدا سوخت
باز آنکه بدادش پر پرواز حسین است
ماهی که به هر کلبه ی تاریک بتابد
شاهی که به سائل نکند ناز حس
