کم کم دلم از این و از آن دیر می شود
با چشم مهربان تو تسخیر می شود
این لحظه ها مدام به این فکر می کنم
درباره من و تو چه تقدیر می شود
این خواب ها که همسفر هر شب منند
یک روز مو به مو همه تعبیر می شود
فرصت گذشت زمان زیادی نمانده است
تعجیل کن عزیز دلم دیر می شود
آرامشم ده تا که طوفان تو باشم
آیینه ام کن تا که حیران تو باشم
آزاده ام اما گرفتار تو هستم
خارم که خواهم در گلستان تو باشم
من سر به زیر و سر شکسته امده ام
تا سر بلند لطف و احسان تو باشم
دیشب حواسم را که جمع خویش کردم
دیدم فقط باید پریشان تو باشم
ایمان چشمانت مرا بیدار کرده
باید چه گویم تا مسلمان تو باشم؟
بر گیسوانم گرد پیری هست ام
من آمدم طفل دبستان تو باشم
دیروز کمتر از پشیزی بودم، امروز
با ارزشم چون جنس دکان تو باشم
دیروز تحت امر شیطان بودم امروز
از لطف چشمت تحت فرمان تو باشم
دیروز یک گرگ بیابان گرد و بی عار
امروز می خواهم که اصلان تو باشم
هرچه شما فرمایی اما دوست دارم
تا در منای عشق قربان ت
تو که در چشم ما کاشانه داری
میان اشک هامان خانه داری
تو که زیبا ترین شعر خدایی
حدیث عاشقی ما شمایی
به لبخندی دلم را زیر و رو کن
مرا با گریه ام با آبرو کن
برای قتل ما لبخند کافیست
سرم بر پیکرم امشب اضافیست
کجا بردی دلم را حضرت عشق
تناور کن غمم را حضرت عشق
مسوزان بیشتر از پیش ما را
به بادم ده به دست خویش آقا
شنیدم گریه کن می خواهی آقا
کمی از اشک من می خواهی آقا ؟
مرا بر نوکریت می گماری
سیاهی لشکرم لازم نداری ؟
به دردت می خورم ارباب شاید
دل من هم به کار تو بیاید
دم در مانده ام آقا بیایم ؟
اجازه می دهی اینجا بیایم ؟
دلم در ساخت روضه رفیع است
فضای عشق بازی ها وسیع است
اگر لاتم
درست مثل عقابی كه تير خورده پرش
چه پر شكسته می آيد ، چه آمده به سرش ؟
شكسته تر ز پر و بال او دلش باشد
فرار می كند از عمر پوچ و بی ثمرش
خجالت از سر و رويش عجيب می ريزد
مسافر است و پشيمانی است همسفرش
از آن طرف چه سراسيمه می دود آخر
در اين طرف چه كسی ايستاده منتظرش ؟
درست مثل اسيران می آيد اين طرف و
دو دست خالی خود را گرفته پشت سرش
اسير بود و دويد و رسيد و حر شد او
و گفت حرف دلش را زبان چشم ترش
هزار مرتبه شكر خدا كه برگشت از
مسير دوزخ و آن پيچ های پر خطرش
به يك شب او ره صد ساله را چنان پيمود
كه در زمين و سماوات پر شده خبرش
شاعر : محسن مهدوی
حسین فاطمه، در آن اوّل‌نگاه، چه کردی با دلم
به لطفت یا حسین، قبولم می‌کنی، اگر ناقابلم
به جان مادرت مرانم از درت
پشیمانم حسین حسین جانم حسین
من افکندم تو را، به دست دشمنان، خطا کردم خطا
تو بخشیدی مرا، ز لطف بیکران، عطا کردی عطا
تو خورشید سحر من از شب تیره‌تر
بتابانم حسین حسین جانم حسین
لب من تشنه بود، تو آبم داده‌ای، خریدی جان من
کنون شرمنده‌ام، چرا لب تشنه‌ای، تو ای مهمان من
تو باشی در محن پس از تو زنده من
نمی‌مانم حسین حسین جانم حسین
من آن حرّم اگر، تو آزادم کنی، دلم را مشکنی
به میدان وفا، منم سرباز تو، تو مولای منی
شوم قربان تو بلا گردان تو
تویی جانم حسین حسین جانم حسین
من آن آزاده‌ام، ک
يابن زهرا حسين من گنه‌كارم
حـرّ آزادم امّــا گـرفتارم
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
****
من دل اهلبيت تو بشكستم
شرمنده از تو و مادرت هستم
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
****
حرّم و آمدم ياورت گردم
دور گهواره اصغرت گردم
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
اي تولاي تو عشق و احساسم
آمدم تا ببخشي به عباسم
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
****
آمدم از براي فداكاري
مادرم در عزايم كند زاري
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
****
من به تو ره گرفتم تو راهم ده
بي‌پناهم به كويت پناهم ده
مولا يا مولا سيدي العفو
يوسف زهرا سيدي العفو
****
كن دعاي
ای مظهر الهی، بر حر خود نگاهی
اشک دو دیده‌ام را، آورده‌ام گواهی
من حر روسیاهم تنها تویی پناهم
من قلب زینبت را، در این سفر شکستم
رو در رویت ستادم، ره بر روی تو بستم
من حر روسیاهم تنها تویی پناهم
من بر اذیّت تو، در ره اراده کردم
من در میان دشمن، تو را پیاده کردم
من حر روسیاهم تنها تویی پناهم
دیشب به سینه‌ام بود، داغ گل مدینه
پیوسته آتشم زد، العطش سکینه
من حر روسیاهم تنها تویی پناهم
من بهر اصغرت آب، از اشک دیده دارم
بر پای اکبر تو، سر بریده دارم
من حر روسیاهم تنها تویی پناهم
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
من بی‌پناهم، غرق گناهم
اشک ندامت، باشد گواهم
بگذر ز جرمم، ای شاه خوبان
مولا حسین جان، مولا حسین جان
آمد به سویت، حرّ گنهکار
با قلب خسته، با چشم خونبار
بنما حلالم، هستم پشیمان
مولا حسین جان، مولا حسین جان
از عشق رویت، من مست مستم
پیمانه دارِ عهد الستم
از جام وصلت، ما را بنوشان
مولا حسین جان، مولا حسین جان
ساقی لبالب، کن ساغرم را
سوزانده عصیان بال و پرم را
هستم ز خجلت سر در گریبان
مولا حسین جان، مولا حسین جان
ای یادگارِ زهرای اطهرd
چشم و چراغ آل پیمبر
غرق غمم ای دریای غفران
مولا حسین جان، مولا حسین جان
فانوسهای اشک 2 – رحمت‌الله صادقی
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
ای پناه همه بر تو پنـــــــــــــــاه آوردم
حرم و رو به تو با نـــــاله و آه آوردم
خجلم از تو و از فـــــاطمه و از زینب
اشک شرمندگی خـــــویش گواه آوردم
نکند زینـــــــــب دل سوخته ات نفرینم
که تو را این همه لشکر سر راه آوردم
تو حسین هستی و من حُر گنه کار توأم
به امید کرمت بــــــــــــــــار گناه آوردم
من از اول دل اطفال تــــــو را سوزاندم
من سر راه تو ای شـــــــــه سپاه آوردم
کورم از خجلت عبـــاس و علی اکبر تو
چشم بگشوده به حــــرف تو نگاه آوردم
ای نجات همـــــــــــه من غم به درگاه تو
ای طبیــــــــب همه من حال کباب آوردم
روز من چون شب تاریک شده در نظرم
تــــا کنم کسب ضیاء
حرّم و نزد تو با روی سیاه آمده ام
بی پناهم من اینجا به پناه آمده ام
پسر فاطمه بگشا برویم باب کرم
شرمسار ز پی عفو گناه آمده ام
من خجالت زده از زینب و طفلان توام
تا نبخشی گنهم سینه پر آه آمده ام
تا کنی گوشة چشمی به من ای بحر کرم
در حضور تو امید نگاه آمده ام
راه بستم به تو ای راهگشای دو جهان
عذر خواهم ز تو و در پی راه آمده ام
نادم از کردة خود در طلب عفو آمده ام
سویت ای معدن غفران اله آمده ام
شاعر:سراج
حسین ای خسرو خوبان ، شها التوبه التوبه
ایا سلطان مظلومان ، شها التوبه التوبه
الا ای مظهر یکتا ، به حق سید بطحا
به حق مادرت زهرا ، شها التوبه التوبه
حسین ای سبط پیغمبر ، حسین ای زادة حیدر
به حق شافع محشر ، شها التوبه التوبه
اگر ره بر تو سد کردم ، به حق خویش بد کردم
عدو را گر مدد کردم ، شها التوبه التوبه
به عباس علمدارت ، به خون پاک انصارت
بیاران وفادارت ، شها التوبه التوبه
شها بین سوز آه من ، نگر حال تباه من
تو بگذر از گناه من ، شها التوبه التوبه
من آن حرّ پشیمانم ، به کار خویش حیرانم
ز فعل خود پشیمانم ، شها التوبه التوبه
اگر راه تو را بستم ، دل زار تو را خستم
مبر از دامنت دستم ، شها التوبه ال
عزیز فاطمه! بر درگه عفوت سر آوردم
گناهی از تمام کوه ها سنگین تر آوردم
من آن حُرّم کز اول خویش را سد رهت کردم
تو را در این زمین بین هزاران لشگر آوردم
به جای دسته گل با دست خالی آمدم اما
دلی صد پاره تر از لاله های پرپر آوردم
نشد تا از فرات آب آورم از بهر اطفالت
ولی بر حنجر خشکیده ات چشم تر آوردم
غبارم کن، به بادم ده مرا، دور سرت گردان
فدایم کن که در میدان ایثارت سر آوردم
گرفته جان به کف در محضرت، فرزند دلبندم
قبولش کن که قربانی برای اصغر آوردم
سرشک خجلت از چشمم چو باران بر زمین ریزد
زبان عذرخواهی بر علیّ اکبر آوردم
همین ساعت که بر من یک نظر از لطف افکندی
به خود بالیدم و مانند فطرس پر برآوردم
بد
یوسف زهرا! زشما پُر شدم
تا که اسیر تو شدم حُر شدم
از دل دشمن به سویت پر زدم
آمدم و حلقه براین در زدم
آمده ام تا که قبولم کنی
خاک ره آل رسولم کنی
حرّ پشیمان تو ام یا حسین
دست به دامان تو ام یا حسین
یک نگه افکن همه هستم بگیر
ای پسر فاطمه دستم بگیر
روز نخستین به تو دل باختم
در دل من بودی و نشناختم
دست نیاز من و دامان تو
کوه گناه من و غفران تو
ناله ی العفو بُوَد بر لبم
تا صف محشر خجل از زینبم
روی علی اکبر تو دیدنی است
دست علمدار تو بوسیدنی است
مهر تو کُلّ آبروی من است
هستی من خون گلوی من است
چه می شود کشته ی راهت شوم؟
خاک قدم های سپاهت شوم؟
حرّ ریاحی به درت آمده
فطرس بی بال و پرت آمده
با نگه خویش
ای ز خود خالی و از حق پر شده
ای گرفتارت هزاران حر شده
حرّ ما، امروز حرّ ما شدی
قطره بودی غرق در دریا شدی
ما شدی و ما خطابت کرده ایم
ذره بودی آفتابت کرده ایم
خواجة اسری صدایت زد، بیا
مادرم زهرا صدایت زد، بیا
این که گفتم بر تو گرید مادرت
بی سبب آزرد از ما خاطرت
بی جهت از خشم ما رنجیده ای
من دعا کردم، تو نفرین دیده ای
خشم ما بر دوست، عین رأفت است
رحمت است و رحمت است و رحمت است
خشم کردم تا به خود وصلت کنم
در کتاب عشق سرفصلت کنم
از همان اول که برخوردم به تو
با نگاه خویش دل بردم ز تو
دیدم از آغاز پرواز تو را
با شهادت می خرم ناز تو را
در تن پاک تو دیگر خون ماست
این عروجت تا خدا مدیون ماست
جذبة ما جا
یوسف فاطمه من حر گنه کار توام
از دو عالم شده آزاد و گرفتار توام
تو به لطف و کرم خویش خریدار منی
من به جرم و گنه خویش خریدار توام
با چه رویی به تو رو آورم ای روی خدا
همه دانند که من باعث آزار توام
جان ناقابل من گشته کلافی به کفم
کمترین مشتری عشق به بازار توام
تا لب خشک تو دیدم جگرم سوخت حسین
من جگر سوختة آه شرر بار توام
دوش اگر عبد خطاکار تو بودم، العفو!
نگهم کن که دگر یار فداکار توام
پا به سرداری لشکر زدم و برگشتم
جان نثار ره عباس علمدار توام
دسته گل ساختم از اشک و نهادم روی چشم
تا صف حشر خجل از گل رخسار توام
چه برانی، چه بخوانی، در دیگر نزنم
چه کنم خارم و وابسته به گلزار توام
"میثم" از سوز ج
آه، در پناه توأم رو سیاه توأم
عذر خواه توأم پشیمانم حسین
آه، رَه به کویم بده شست و شویم بده
آب رویم بخر پشیمانم حسین
آه، پیش خَیرُ البَشر نام جُرمم مَبَر
آبرویم بِخر پشیمانم حسین
آه، به حَقّ مادرت آمده در برت
چاکر اکبرت پشیمانم حسین
شاعر:مهدی خرازی
آمدم بر درگهت با روسیاهی
تا کنم از محضر تو عذرخواهی
کن نگاهی، کن نگاهی، کن نگاهی «تکرار»
من دل اطفال مظلومت شکستم
تو نبَستی گر چه من راه تو بستم
گیر دستم، گیر دستم، گیردستم «تکرار»
توتیای دیدة من خاک پایت
دِِه اجازه تا کنم جانم فدایت
کو عطایت، کو عطایت، کو عطایت «تکرار»
شاعر:سراج
سد کرده ای از کینه چرا راه مرا حر؟!
از جان من امروز چه می خواهی یا حر؟!
هر بار کسی آمد و پیکی ز بلا داشت
این بار چه آورده ای از معرکه، ها؟! حر!
در دست تو شمشیر نمی بینم انگار
بی اسب و سلاح آمده ای جانب ما، حر!
سردار نباید که فرود آید از اسب
افتاده مگر کار تو امروز به ما، حر!
من تشنه ترم از همه حتّی ز خورشید
تو سرخ شده چهره ات از شرم چرا، حر!
دنبال که ای؟ ما همه آنیم که بودیم
شاداب نمی بینم امروز تو را، حر!
تو آب شدی، آب وجودش همه دریاست
جاری شدی و روی به ما کردی تا حر!
دیر آمده ای، امّا شیر آمدی ای مرد
دیر آمده ای، زود بیا، زود بیا، حر!
دیر آمدی و شور جنون داری، این راه
این را
کار من هم ساده و هم سخت شد
یکشبه هم می شود خوشبخت شد
ساده چون رفتن بود دست خودم
باز خواهم کرد بن بست خودم
سخت چون باشد نگاهم بر زمین
شرمگینم شرمگینم شرمگین
خواستم تا آسمان درکم کند
پایبندی زمین ترکم کند
خواستم بر اشتباهم خط کشم
عاشقانه بر گناهم خط کشم
توبه جز معنی بسم الله نیست
جز خدا از حال تو آگاه نیست
توبه یعنی از اراده پر شدن
یکشبه در بین دشمن حر شدن
توبه یعنی دادن دل صیقلی
از ته دل گفتن یک یا علی
شاعر:خلیل روئینا
دید چون مردان تضرع کردنش
کرد طوق بندگی در گردنش
گفت بازا که در توبه است باز
هین بگیر از عفو ما خط جواز
گر دو صد جرم عظیم آورده ای
غم مخور رو بر کریم آورده ای
گفت ای شاهان غلام درگهت
چون در اول من شدم خار رهت
هم مرا نَک پیش تاز جنگ کن
در قطار عشق پیش آهنگ کن
تاخت سوی رزمگه چون شیر مست
خط آزادی ز مولایش به دست
گه سواره گه پیاده جنگ کرد
عرصه را بر لشگر دون تنگ کرد
شاعر:نیر تبریزی
ای که عفو از تو بود جرم فراوان از من
چه کنم در طلب عشق تو تاوان از من
حُرّم و تشنه آزادی ام ای روح نماز
باز کن سلسه سلطه ی شیطان از من
آه ای سایه نشین حرم عصمت و قدس
سر و سامان تو شد بی سر سامان از من
عرق شرم نشسته است به رویم که شدند
اهل بیت حرم وحی پریشان از من
من که ای صبح سعادت به تو نزدیک شدم
دور کن سوز و گداز شب هجران از من
خیمه گاه تو بود قبله ی ایمان و امان
جای دارد که بپرسد دل و وجدان از من
من که ناخوانده به مهمانی عشق آمده ام
میزبان حال بپرسد به چه عنوان از من؟
آبرویی که ندارم به کجا عرضه کنم
دستگیری بکن ای کوثر احسان از من
ای که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
یک اشارت ز
اگر بر آستان خوانی مرا خاک درت گردم
و گر از در برانی خاک پای لشگرت کردم
به درگاهت غبار آسا نشستم بر نمی خیزم
و گر بفشانی ام چون گَرد بر گِِرد سرت گردم
علی شیر خدا باب تو شیر خود به قاتل داد
تو ای دلبندِ او مپسند نومید از درت گردم
دل و جانم ز تاب شرم هم چون شمع می سوزد
بده پروانه تا پروانه وش خاکسترت گردم
ببین از کرده خود سر به زیرم سر بلندم کن
مرا رخصت بده تا پیش مرگ اکبرت گردم
اگر باشد به دستم اختیاری بعد سر دادن
سرم گیرم به دست و باز بر گرد سرت گردم
به صد تعظیم نام فاطمه آرم به لب یعنی
که خواهم رستگار از فیض نام مادرت گردم
شاعر:حاج علی انسانی
گناهی از تمام کوه ها سنگین تر آوردم
عزیز فاطمه! بر درگه عفوت سر آوردم
من آن حرم کز اول خویش را سد رهت کردم
تو را در این زمین بین هزاران لشکر آوردم
به جای دسته گل با دست خالی آمدم اما
دلی صد پاره تر از لاله های پرپر آوردم
نشد تا از فرات آب آورم از بهر اطفالت
ولی بر خنجر خشکیده ات چشم تر آوردم
غبارم كن، به بادم ده مرا، دور سرت گردان
فدایم کن که در میدان ایثارت سر آوردم
سرشك خجلت از چشمم چو باران بر زمین ریزد
زبان عذر خواهی بر علی اکبر آوردم
همین ساعت که بر من یک نظر از لطف افكندی
به خود بالدیم و مانند فطرس پر برآوردم
بده اذنم که خم گردم، ببوسم دست عباست
که روی عجز بر آن
آزاد ترین غلام در میدان بود
از زمره پارساترین یاران بود
در صحنه حق ّ و باطل عاشورا
حر بود که بازگشته از ایمان بود
شاعر:قاسم صرافان
پروانه عشقم من و شمع سحرم نیست
خواهم که زنم بال ولی بال و پرم نیست
از شدت شرمندگی از زینب و عباس
آنگونه شدم آب که دیگر اثرم نیست
سوی تو سرافکنده بیایم که بدانی
در پیش وجود تو نمای دگرم نیست
اذنم بده تا جان به فدایت بنمایم
والله کز این آرزوی بیشترم نیست
حرّم من و در بین کمند تو اسیرم
جز آتش عشقت به دل شعله ورم نیست
از چشمه ی چشمم شده یک نهر روانه
جز خون دل آرامش اشک بصرم نیست
شاعر:قاسم نعمتی
يا اباعبدالله سيدي ثارالله (۴)
كاشكي مي شد تا دلِِ عاصي ام رو
بنده ي سر به راه كني آقا جون
من كه نمي شم خاكِ پاي حرّت
تا من و بي گناه كني آقا جون
ماه رمضون گشته محرمِ من
مي شه به من نگاه كني آقا جون
اومده ام تا نظري به حالِ
اين دلِ رو سياه كني آقا جون
* * *
كاشكي مي شد راضي بشي ز كارم
غير شما من كه كسي ندارم
روي دو تا دستاي قلبِ عاشق
نذر شما عمرم رو من مي آرم
اين روزا من حالِ عجيبي دارم
واسه غمت اشكِ جنون مي بارم
وقتي كه تو زندگي كم مي آرم
ذكر حسين مدد هميشه يارم
* * *
كاشكي مي شد تنگِ غروب جمعه
تو حرمت قربون كربلات شم
يا كه ميون هيئتا يه لحظه
جون بدم و عاشقونه فدات شم
پادشه عشق همه جهاني
يك ن
حرّ ریاحیِ حسینم، یار امام عالمینم
شد عشق ثارالله دینَم
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا کرده قبولم
گشته نصیبم این سعادت، در موج خون کنم عبادت
سعادتم گشته شهادت
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا کرده قبولم
با آن همه جرم و خطایم مشمول این لطف و عطایم
که کشته ی خون خدایم
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا کرده قبولم
من خاک اکبر حسینم هدیه به اصغر حسینم
خجل ز مادر حسینم
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا کرده قبولم
لب تشنه ی جام بلایم سیراب کوثر ولایم
آزاد مرد کربلایم
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا کرده قبولم
آمده ام با عشق و احساس تا در حضور سید الناس
بوسه زنم بر دست عباس
ممنون زعفو آل رسولم فرزند زهرا
من حُرّم و والله تا زنده هستم
از روی ماه تو من شرمنده هستم
حسین حسین جان حسین جانم حسین جان (2)
اگر که من راه و بر رویت ببستم
اگر دل کودکانت را شکستم
حسین حسین جان حسین جانم حسین جان (2)
شرمنده ام ای گل گلشن طاها
بگذر زمن ای عزیز دل زهرا
حسین حسین جان حسین جانم حسین جان (2)
حاج مهدی خرازی
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
تو یار امام عالمینی، خوش آمدی ای حر
امروز دگر حر حسینی، خوش آمدی ای حر
تو یاور مایی، حر شهدایی (تکرار)
توبه ات به نزد ما قبول است، زهرا ز تو راضی
خشنود ز تو آل رسول است، زهرا ز تو راضی
تو یاور مایی، حر شهدایی (تکرار)
تو حر شهید کربلایی، توبه ات قبول است
سینه سپر تیر بلایی، توبه ات قبول است
تو یاور مایی، حر شهدایی (تکرار)
روزی که سر رهم ستادی، دست تو گرفتم
امروز که رو به ما نهادی، دست تو گرفتم
تو یاور مایی، حر شهدایی (تکرار)
من با خبر از دل تو بودم، دیدم تو ز مایی
با یک نگه از تو دل ربودم، دیدم تو ز مایی
تو یاور مایی، حر شهدایی (تکرار)
زینب به حرم کند دعایت، ای یار ولایت
سقای حرم زند صدایت، ای
یـابن‌زهرا منم حرّ گنه کار تو
شـده در کـربلا دلم گرفتار تو
بر درت بنده‌ام از تو شرمنده‌ام
مولا حسین جان(2)
****
من بـه دشت بلا راه تو بستم حسین
خجل از مادرت فاطمه هستم حسین
دارم این زمزمه پسـر فـاطمه
مولا حسین جان(2)
****
سیدی سیدی عزیـز زهـرا حسین
مظهر رحمت خدا تویی یا حسین
به علی‌اکبرت به علی‌اصغرت
مولا حسین جان(2)
من که پا تا سر از شرم تو آبم حسین
داغ لـب‌هاي تـو کـرده کبـابم حسین
در حرم از عطش اصغرت کرده غش
مولا حسین جان(2)
****
آمـدم تـا دعا کني ز لطف و کرم
کـه کند گریه در عزای من مادرم
حجـت کبریا التمـاس دعـا
مولا حسین جان(2)
****
خارم و آمدم چو گل زهم وا شوم
اذن جنگم بـده کـه حرّ زهرا
