ای شیر خدا و شیر احمد
ای یار و فدایی محمّد
ای عمِّ رسول و عمِّ حیدر
برختم رسل علّیِ دیگر
سر تا به قدم همه فتوّت
شمشیر تو حامی نبوّت
ایثار زتو، شجاعت از تو
حکم از نبی و اطاعت از تو
روی تو به بدر نور بخشد
شمشیر تو در اُحد درخشید
تو قلب رسول را امیدی
سردار مبارز و شهیدی
تاریخ کند هماره اعلام
کز بَدوِ طلوع دینِ اسلام
حمزه همه جا محمّدی بود
احیاگر دین احمدی بود
ای شیر خدا، سلام بر تو
شمشیر خدا، سلام بر تو
روزی که زجور خصمِ نا اهل
وز بغض و عداوت ابوجهل
بردند هجوم بر محمّد (ص)
زد لطمه عدو به جان احمد
از همسر خویش تا شنیدی
با خشم به هر طرف دویدی
فریاد زدی کجاست بوجهل
آن سنگدل زاصل نا اهل
از خشم رهش به کوچه بستی
پیشاپیش از کمان شکستی
فریاد زدی که ای ستمگر
این مزد جفایت با پیمبر
زین واقعه تلخ بود کامّت
دل برد به مسجد الحرامّت
دیدی که رسول حیّ دادار
بنشسته غریب و بی کس و یار
از سوز درون زدی صدایش
گلبوسه زدی به دست و پایش
کای سیّد و سرورم محمّد (ص)
فرزند برادرم محمّد (ص)
بر خصم تو ره زخشم بستم
پیشاپیش از کمان شکستم
من حمزه ام، ای سرم فدایت
پیوسته کنم زتو حمایت
فرمود رسول حیّ داور
کای عمّ گرامی پیمبر
من عفو و کرم بود مرامم
هرگز نه به فکر انتقامم
تا نور دهی به هر دو عینم
خوشنود کن از شهادتینم
دُر از لب همچو لعل سفتی
از قلب، شهادتین گفتی
برد از سخنت رسول حق نوش
لبخند زنان گشود آغوش
کای عمّ گرامی نکویم
این بود همیشه آرزویم
با قصّه ی حمزه و پیمبر
یاد آمدم از عموی دیگر
عبّاس علی گل مدینه
آب آور بلبل مدینه
سقّای نخورده آب در بحر
گشته جگرش کباب در بحر
دل را زشراره تاب داده
از اشگ به آب آب داده
یک باغِ مدینه دیده در آب
تصویرِ سکینه دیده در آب
دریاش روان زهر دو عین است
خجلت زده از لب حسین است
با یک یمِ اشگ و یک یم خون
لب تشنه شد از فرات بیرون
بار غم تشنگان به دوشش
در سینه شرر، به دل خروشش
یاد لب خشک شیر خواره
میزد به وجود او شراره
جان کرده سپر به تیر دشمن
گردیده جدا دو دستش از تن
تیری زکمان رسید بر مشک
از دیده ی مشک شد روان اشک
عبّاس نگه به آب می دوخت
آب از غم او چو شعله میسوخت
ای حمزه ی کربلا اباالفضل
سینه سپر بلا ابالفضل
سوزی که هماره سوزِ «میثم»
آتش فکند به قلب عالم
- چهارشنبه
- 5
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 12:32
- نوشته شده توسط
- taherehsadat
ادامه مطلب
