شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

دیده بگشا ای طبیبم ـ من غریبم من غریبم
در کنار بستر تو ـ غرق آهم غرق آهم
ای تمام آرزویم ـ با تو گرم گفتگویم
لحظه ای جان حسینت ـ کن نگاهم کن نگاهم
ای طرفدارم ببین دیگر طرفداری ندارم
ای سرو سامان من سر بر سر زانو گذارم
می زنی آتش به جانم ـ ای جوان قد کمانم
هر چه کردم التماس اما به پیش من نماندی
دیده بگشا و ببین من را به چه روزی نشاندی
کرده ای افسرده حالم ـ بس که گفتی کن حلالم
عاقبت افتادم از پا ـ دیده بگشا دیده بگشا
***
می روی دامن کشان من هم چکداشکم به دامن
از چه امشب رو به قبله بینمت ای قبله ی من
ای که بودی تکیه گاهم ـ یک تنه بودی سپاهم
ای تمام هست من رفته ز دستم راه چاره
من سلام بی جوابم تو س

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادر بیمار من بوسه به رویم بزن
دختر تو زینبم شانه به مویم بزن
می کنم لحظه به لحظه نگاهت
من عصای توأم می برم راهت
مرو مادر (3)
مادر مجروح من تمام هست منی
چرا به سختی دگر نفس نفس می زنی
کودکانت را به که می سپاری
زینب تو کجا و خانه داری
مرو مادر (3)
منم پرستار تو از سر شب تا سحر
شکوه ندارم اگر مرا نگیری به بر
چون که از سینه ات با خبرم من
لاله ات هستم و خونجگرم من
مرو مادر (3)
یار جوان علی لب بگشا بر سخن
ولی به زینب مگو سخن ز غسل و کفن
می زنی آتش سرتاپای من را
رفتنت می کشد بابای من را
مرو مادر (3)

شاعر : سید محسن حسینی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

یاس کبود مدینه رسم زمونه همینه

غصه نخور قد کمونم که علی خونه نشینه

زهرا ، بخدا، دل من،میخواست،همیشه ،بمونه ،واسه تو همدمی عزیزم

چی شد،روتو،میگیری،میخوام،همه ی وجودو به پای توزهرا بریزم

اما حیف شده خانم داری می میری آروم

((امون ازین شهر نامرد))

علی مگه من نباشم توروغریبی بگیره

غربت تو درد منه الهی زهرا بمیره

حیدر،خود من ،تا ابد واسه بلاهای عظیم وغم تومیشم یه سپر

تابوتی بساز ،واسه من،پیکرمنو عزیزم شبونه مخفیانه ببر

خداحافظ ای آقا شرمنده،شدی تنها

((امون ازین درد پهلو))

زهرا دیگه چیزی نگو دل علی تاب نداره

نگاه بکن به زینبت چند شبیه خواب نداره

ای وای ،خبر ،رفتن ،توروتاواسم ،آوردن ،به

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 01:04
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین شفیع پور

بی تو غریبم ای طبیبم ـ در ناله ی أمّن یجیبم
خزان مشو ای لاله ی پژمرده ی من
مرو مرو ای یار سیلی خورده ی من
بر من نظاره کردی ـ از من کناره کردی
کشتی مرا تو از بس ـ بر من اشاره کردی
یا فاطمه یا زهرا
ای مانده بین در و دیوار ـ کمتر بگو خدانگهدار
ای نور چشم با دو چشم همچو دریا
ره رفتی و من هم تو را کردم تماشا
قدت خمیده می شد ـ اشکت چکیده می شد
دستت به دست زینب ـ پایت کشیده می شد
یا فاطمه یا زهرا
من که به جز تو کس ندارم ـ تا کی به زانو سر گذارم
هر شب کنار بسترت افسرده حالم
کشتی مرا از بس که گفتی کن حلالم
با اشک دانه دانه ـ من شسته ام شبانه
هم روی نیلی ات را ـ هم جای تازیانه
یا فاطمه یا زهرا

شاعر : س

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

من دیده ام روز سیه را ـ من دیده ام خسوف مه را
به پیش چشمان تر من لاله پژمرد
اگر نبودم مادرم در کوچه می مرد
گل پیش من خزان شد ـ مادر من کمان شد
یاس علی تنها ـ در کوچه ارغوان شد
واویلتا واویلا (2)
خون ازدوچشم من چکیده ـ من دیدم آن چه کس ندیده
امشب سخن از روی حکاکی بگویم
امشب سخن از چادر خاکی بگویم
دیدم در آن زمانه ـ بر روی مه نشانه
دیدم که مادر من ـ گم کرده راه خانه
واویلتا واویلا (2)
دربین ره کردم دعایش ـ به کوچه هابودم عصایش
آتش زدند پرم را ـ از پای تا سرم را
در بین کوچه ها گرفتم ـ من دست مادرم را
واویلتا واویلا (2)

شاعر : سید محسن حسینی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

شمع شب تارم مرو ـ ای یار بیمارم مرو
تنها طرفدارم مرو
افتادی تو از نفس، من ـ در سینه نفس ندارم
ای مشکل گشای حیدر ـ افتاده گره به کارم
از چه رو می زنی حرف از جدایی
چشم خود را به سختی می گشایی
فاطمه فاطمه مظلومه زهرا

ای جان من جانان من ـ ای کوثر قرآن من
ای مادر طفلان من
آتش می زنی به جانم ـ هر شب ای جوان پیرم
دیده وا کن و ببین من ـ زانو در بغل بگیرم
تا به کی از علی تو رو بگیری
به گمانم که از علی تو سیری
فاطمه فاطمه مظلومه زهرا

شاعر : سید محسن حسینی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من خود همه دردم و هستی تو طبیبم
گریم به غریبی تو ای یار غریبم
جانانه ی عالم بیمار تو جان داد
آنقدر علی گفت تا از نفس افتاد
مظلوم علی جان(2)

در کوچه به سختی به خدا دیده گشودم
هر جا که شدم نقش زمین یاد تو بودم
با آن که سراپا من پر غم و دردم
تا لحظه ی آخر دور توبگردم
مظلوم علی جان(2)
سر تا به قدم آب شده شمع وجودم جانم
بین در و دیوار دعا گوی تو بودم
به لب آمد جان من لب نگشودم
امشب تو بشویی این روی کبودم
مظلوم علی جان(2)

شاعر : سید محسن حسینی

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تا شاهد شمس و قمر و دورِ زمینیم
جز دستِ خدا درپسِ هـر کار نبیـنیم
از گردش ایّام و تحوّل به مه وسال
یاد آور آن قـادرِ بی چـونِ مُبینـیم
یک عدّه اگر شاد شوند از پی نوروز
در شادی و غم یکـسره ما تابع دینـیم
هفت سین نبود سفره ما چون به همه عُمْر
از سفره احسان علی خوشـه بچینـیم
ما شیعـه نظر بر جَم و جمشید نداریم
سَـروَر بجز از آل پیمبــر نگزینـیم
نوروز مصادف شـده با ماتم زهـرا
ما نیـز ادب کـرده به شادی ننشینـیم
مهدی چو عزادارِ غم مادرِ خویش است
ما هم به تَبَع گشتـه عزادار ؛ چنینـیم
سرگرم به نوروز شدن ؛ غفلتِ از دین
این شرطِ وفا نیست اگر اهل و امینـیم
ایّامِ شهادت شده ما عیــد نگیریم
کز کـوثرِ پرپر چ

• دوشنبه
• 26
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 19:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ای یار بیمارم مرو ـ تنها طرفدارم مرو
ای یار قد کمانم ـ ای یار قد کمانم
من سر به دیوارم مرو ـ تنها تو را دارم مرو
فاطمه ی جوانم ـ فاطمه ی جوانم
ای شمع خانه حالت سوسو مگیر
ای کشتی بشکسته ام پهلو مگیر
من عاقبت می میرم از شرمندگی
جانم بگیر اما تو از من رو مگیر
زهرا مرو زهرا مرو زهرا مرو
بار سفر را بسته ای ـ گمانم از من خسته ای
ای یاس ارغوانم ـ ای یاس ارغوانم
خیزوببین هستم غریب ـ ذکرم شده امن یجیب
بیمار نیمه جانم ـ بیمار نیمه جانم
ای یار من بار دگر کن یاری ام
تنها میان موج غم مگذاری ام
ای یاس من داری چرا رنگ خزان
ای وای بر این امانت داری ام
زهرا مرو زهرا مرو زهرا مرو
ای شمع خاموش علی ـ یارکفن پوش ع

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 11:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای مادر بیمار من ـ ای شمع شام تار من
جانم رسیده بر لب ـ جانم رسیده بر لب
خیزو زجا ای نیمه جان ـ هرشب رسدبر آسمان
أمّن یجیب زینب ـ أمّن یجیب رینب
بی تو ندارد خانه ی ما دلخوشی
می لرزی و شانه به مویم می کشی
بار سفر را بسته ای اما بدان
با رفتنت بابای من را می کشی
مادر مرو مادر مرو مادر مرو
ببین کنار بسترت ـ نشسته زینب دخترت
ای مادر جوانم ـ ای مادر جوانم
آشفتم از آشفتنت ـ عجّل وفاتی گفتنت
آتش زده به جانم ـ آتش زده به جانم
از آه تو می سوزد از پا تا سرم
درد تو را با جان خود من می خرم
هستم عصای دست تو ای مادرم
من در میان خانه راهت می برم
مادر مرو مادر مرو مادر مرو
ای کاش وباچشمان ترـ جای تو بودم پشت د

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 11:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماندن که هست صحبت رفتن برای چه؟
زهرای من حلالیت از من برای چه؟
وقت نفس نفس زدنت پیش پای من
لاله نریز این همه گلشن برای چه؟
دارم به جمله ی پدرت فکر می کنم
وقتی که هست فاطمه جوشن برای چه؟
باشد نخند... از تو توقع نداشتم
این دل شکسته هست شکستن برای چه؟
زهرا کشان کشان دم در آمدی چرا؟
گفتم نیا که... آمدی اصلاً برای چه؟
ما را برای همسفری آفریده اند
بی من تلاش بهر پریدن برای چه؟
اَسما که بود دور و برت فضه هم که بود
تابوت خویش خواستی از من برای چه؟
...
هنگام دور گردن این پیرهن که شد
جان حسین این همه شیون برای چه؟

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

قصه ی کوچه ی باریک سرش معلوم است
حرف کوچه که بیاید خطرش معلوم است
خوب پیداست زمین خورده کسی در کوچه
جای زانو زدن رهگذرش معلوم است
این زمین خورده زنی بوده جوان ،تقریبا
رد پای پسری دور و برش معلوم است
یک نفر مرد ،نه،نامرد از اینجا رفته
این مغیره که برایم هنرش معلوم است
خبرآمد که به یک ضربه زمین افتاده
فاطمه رفتنی است از خبرش معلوم است
جای سیلی دو سه روزی به سرو رو باقی است
گاه حتی دو سه هفته اثرش معلوم است
هرچه هم روی بگیرد ز علی می فهمد
قصه از حال و هوای پسرش معلوم است
عاقبت منتقم خون شما می آید
صبح وعده شده کم کم سحرش معلوم است

شاعر : نادر حسینی

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

برهم بساط شادی کاشانه می زنی
وقتی که حرف رفتن از این خانه می زنی
کم کم که برگ برگ تنت می شود کبود
رنگ خزان به چهرۀ گلخانه می زنی
با هر نفس چو شمع سحر ذوب می شوی
آتش به بال کوچک پروانه می زنی
تنها زمان دیدن بابا به چهره ات
دیدم تبسمی که غریبانه می زنی
دیشب که خواب چشم مرا لحظه ای بود
دیدم دوباره موی مرا شانه می زنی

شاعر : حسن لطفی

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

گل پاییزی من برگ خزانت شده ام
خیز از خاک و ببین فاتحه خوانت شده ام
از سر صبح یتیمان همه به دنبال تواند
آه شرمنده از این گریه کنانت شده ام
رفتی و بعد خود انگشت نمایم کردی
بعد تو بی کس و بی تاب و توانت شده ام
سر شب خواست حسینت که بخوابد اما
گفت دلتنگِ کمی لقمه ی نانت شده ام
چادرت بر سر زینب چقدر می آید
حال با دختر تو فاتحه خوانت شده ام
مشتی از خاک به روی سر خود می ریزم
مُردم و آب از این بار امانت شده ام
در افتاده و دیوار سیاه و خونت
همه جا هست و پریشان نشانت شده ام

شاعر : حسن لطفی

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

ازدلم تاحرمت پل میزنم
به شمادست توسل میزنم
اومدم روزی ه بیشتربگیرم
نخی ازچادرمادربگیرم
اومدم بیمه بشم پیش شما
یروزی بشم شهیدسرجدا
اومدم بیمه بشه جون وتنم
براتون جداجداشه بدنم
اومدم که نوکرشمابشم
باشماراهی کربلا بشم
(شادی روح شهداوشهید

شاعر : غلامرضا میرزایی

• شنبه
• 17
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشک ارث زلال فاطمه است

هر چه دریاست مال فاطمه است

آفریده خدا فقط او را

پس جهان در خیال فاطمه است

از ازل داغدار زهراییم

تا ابد سال سال فاطمه است

سال نو با لباس های سیاه

دور هر سبزه شال فاطمه است

در دفاع از ولایت مولا

احسن الحال حال فاطمه است

در و دیوار و دود جزئی از

سفره ی هفت دال فاطمه است

نه فقط فاطمه کمال علی

که علی هم کمال فاطمه است

خوش به علی است با زهرا

با علی خوش به حال فاطمه است

آنچه گفتند چهارده معصوم

همه در اصل قال فاطمه است

نوکری کار خانواده ی ما

سروری کار آل فاطمه است

بازویی که شکست در کوچه

تا به معراج بال فاطمه است

زده بر سینه سنگ مولا را

میخ شاهد مثال فاطمه

• یکشنبه
• 18
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 09:15
• نوشته شده توسط
• abolfazl

زهرا به ما قدم به قدم لطف کرده است

نه هر قدم که دم همه دم لطف کرده است

هو هوی ذوالفقار هم از هوی فاطمه است

یعنی که دم به تیغ دو دم لطف کرده است

ما بچه های ناخلفی بوده ایم که

مادر به ما هزار رقم لطف کرده است

سوگند می خوریم به پهلوی فاطمه

زهرا به ما بدون قسم لطف کرده است

با سفره داری پسر ارشدش به ما

نه اشتباه شد به کرم لطف کرده است

شب های جمعه ناله ی شش گوشه می رسد

بانوی بی حرم به حرم لطف کرده است

عباس اگر به عرصه ی محشر گره گشاست

زهرا به آن دو دست قلم لطف کرده است

ضرب غلاف و ضربه ی در ضری دست کفر

دنیا مگر به فاطمه کم لطف کرده است...

شاعر: سعید پاشازاده

• یکشنبه
• 18
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• abolfazl

...وَ ناگهان وسط کوچه مادرم افتاد
تمام عرش خدا در برابرم افتاد
ستون مسجد پیغمبر خدا لرزید
ز عرش ناله ای می گفت: دخترم افتاد
کتاب صامت حق هم به نطق آمد و گفت:
شکست حرمت قرآن و کوثرم افتاد
کمک گرفت ز دیوار تا زمین نخورد
ولی مقابل این دیده ی ترم افتاد
یکی دو مرتبه مادر اگر زمین خورده
هزار مرتبه بابا برابرم افتاد
ولی تمام نشد قصه زمین خوردن
دوباره وقت سحر بود... مادرم افتاد

شاعر : حسین ایزدی

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

كينه ها شعله شد و بال و پرش را سوزاند
گرمي هيزم و آتش سپرش را سوزاند
سپرش تاب و تحمل به خود آخر نگرفت
قنفذ و ميخ در آمد پسرش را سوزاند
با همان حالت بشكسته ز دل آه كشيد
ناله ي بي رمقش دور و برش را سوزاند
تا كه حيدر گل خود را چو لگد مال بديد
بار غم آمد و آنجا كمرش را سوزاند
اخر آن ناله ي مظلومه چنين كرد مرا
پشت در سينه ي هر سينه زنش را سوزاند

شاعر : محمد دیلمی

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن قدر گریه کرد ، که آخر ضعیف شد
تا اینکه عاقبت بدن او نحیف شد
از بعد مصطفی همه شب درد می‌کشد
آزرده دیده از عربانی کثیف شد
او یک زن است و، بین همین کوچه‌های تنگ
با چهل نفر مرد مبارز حریف شد
دیوار کوچه‌ها، وَ درَ خانه، میخ در
هر سه برای کشتن زهرا ردیف شد
از بسکه دردِ غربت حیدر زیاد بود
آن قدر گریه کرد، که آخر ضعیف شد

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

گریه برای زخم تو مرهم نمی‌شود
یک لحظه از مصیبت ما کم نمی‌شود
راز میان کوچه‌ی خود را به من بگو
چون هرکسی برای تو محرم نمی‌شود
آنچه میان کوچه گذشته بگو، ولی
هرچند که اینچنین مجسم نمی‌شود
هم کار می‌کنی، وَ هم درد می‌کشی
بانوی من به جان تو باهم نمی‌شود
از آنچه آمده به سرت رنج می‌بری
داغی شبیه داغ تو ماتم نمی‌شود
همسایه‌ها برای تو پیغام داده‌اند
گریه که لحظه لحظه و هر دم نمی‌شود
جان حسین و جان من و جان زینبت
گریه برای زخم تو مرهم نمی‌شود

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي كاش ميخي بين بال و پر نميرفت
يا لااقل زهرا به پشت در نميرفت
آتش گرفته درب آن بيتي كه حتي
در داخلش بي اذن پيغمبر نميرفت
طاقت نياورد و زمين افتاد و غش كرد
تا آن زمان كه هوش بود حيدر نميرفت
شايد اگر آرام خون از سينه ميريخت
يا كه جنين ميماند يا مادر نميرفت
زخمي شده پهلوي بي بي دو عالم
ورنه ميان راه خون تر نميرفت
گر ماجراي كوچه ناموسي نميشد
در بين مردم آبرو ديگر نميرفت
وقتي كه سيلي بر رخ مادر نميخورد
در كربلا از دخترش معجر نميرفت

شاعر : محسن اوجانی

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

هیجده سال داشت اما حیف، گیسوانش سفید شد مادر
چقدر روزهای پایانی ، دردهایش شدید شد مادر
رد شد از بین چادر خاکیش ، تندبادی ز تازیانهء غم
بعد از آن ضربه های پی در پی ، سرو قدش چو بید شد مادر
دستی آمد شبیه ابر سیاه روی خورشید عشق را پوشاند
صورتی همچو آسمان نیلی ،رنگ و رویش جدید شد مادر
تا که شمشیر در غلاف آنروز باز کرد بند بند بازو را
وحی بارید و شآن تنزیل آیه های حدید شد مادر
پای یک میخ در میان بود و سینه اش مثل باغ میخک شد
دیگر از زنده ماندن محسن ، پشت در ناامید شد مادر
او به یک دست خود قنوت گرفت ، ذکر"عجل وفاتی"اش برلب
چون دعا کرد تا رسد مرگش ، طول عمرش بعید شد مادر
ناله می کرد بین خواب حسن : ر

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

مثل شمعی و مقابل من ای نگار من
آب می شوی و می چکی دار و ندار من
غصه تمام زندگیم را گرفته است
فکری بکن به حال دل غصه در من
یا فاطمه گرفته زمین در خودش مرا
با رفتنت مکن تو سیاه روزگار من
با التماس و گریه و خواهش عزیز دل
خواهم دمی ز تو که بمانی کنار من
مرد دلیر خیبر و زانوی غم کجا
دیدی چه آمده به سرم غم گسار من
اندوه و غم شبیه خیزان کرده است
حرفی بزن تو با من خسته بهار من
پیچده در مدینه که زهرا نماندیست
بی تو شدن برابر با انکسار من
حالا که می روی تو به من وعده ای بده
کرببلا قرار تو باشد ،قرار من

شاعر : فرزاد نظافتی

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

مه در محاق رفت و دل آسمان گرفت
خورشید تیره گشت و زمین و زمان گرفت
ناموس حق چو گشت شهید از جفاي خصم
دربارگاه قدس دل عرشیان گرفت
برقی زد و ز ترکش پیر فلک جهید
تیر غمی که سینه ما را نشان گرفت
دانی چه شد چرا که به هم ریخت روزگار
دانی چرا ز غم دل صاحب زمان گرفت
دانی چه سوگواري و اندوه و ماتمی
شور و نشاط و سرخوشی شیعیان گرفت
زان لطمهاي که بر رخ خیر النساء زدند
آتش ز غصه بر جگر مرتضی زدند
عیدي براي مردم صاحب عزا نماند
جز خون دل به ساغر اهل ولا نماند
از آتشی که بر در بیت الشرف زدند
جز اشک غم به دیده خونبار ما نماند
از ضرب در چو پهلوي زهرا شکسته شد
بر شیعیان به غیر غم و ابتلا نماند
از آتشی که کرد بپا غ

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلا بنال که غم با نشاط توأم شد
عزاي حضرت زهرا و عید با هم شد
نواي شادي اهل ولا در این نوروز
ز داغ دخت پیمبر بَدَل به ماتم شد
ز سوگ حضرت صدیقه کار ما این عید
کشیدن از دل خود آه و خوردن غم شد
ز داغ فاطمه نوروز شیعیان علی
در این بهار، غمانگیز چون مُحّرم شد
فغان که دامن دلهاي زار غمزدگان
در این مصیبت عظمی ز اشک چون یم شد
گریست ساقی کوثر ز داغ همسر خویش
روان ز دیده او اشک همچو زمزم شد
نخواست شادي نوروز را چو (ناظر) دید
نشاط عید و غم آن شهیده توأم شد

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم گرفته خدایا ، چگونه عید بگیرم؟
رسیده ماتم زهرا(س) ، چگونه عید بگیرم؟
به یاد ماتم مادر(س) ، شکسته شد دل مهدي(عج)
در این مصیبت عظمی ، چگونه عید بگیرم؟
عزیز جان پیمبر(ص) ، انیس و مونس حیدر(ع)
شدي فسرده ز غمها، چگونه عید بگیرم؟
زدند آتش کین بر در سراي تو دو نان
تو سوختی ز غم آنجا ، چگونه عید بگیرم؟
شدي شهیده و بعد از تو دشمنان تو گفتند
علیست بیکس و تنها ، چگونه عید بگیرم؟
حسن(ع) ز غصه پریشان ، حسین(ع) غمزده گریان
به ناله زینب کبري(س) ، چگونه عید بگیرم؟

شاعر : محمد حسن زاده

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

میان حنجره ام بغض بی صدا دارم
و بینِ خواب، سحرها ستاره می بارم
زمانه با منِ مضطر نکرد همدردی
زمانه کرد چنانکه هنوز تبدارم
نه می شود که بگویم، نه می شود گریم
نه می شود بنِویسم، که سخت بیمارم
اگرچه زنده ام و می کشم نفس، اما
شهید سینه زخمی و درب و دیوارم
خدا کند که کسی نشنود صدایم را
چگونه پرده من از راز کوچه بردارم
خدا کند که دگر مادری زمین نخورد
که من هنوز از آن ماجرا عزادارم
کنار مادرم افتادم از نفس، وقتی
میانِ کوچه زمین خورد دلبر و یارم
*****
رسید روضه به اینجا که مادرم افتاد
تمام دار و ندارم برابرم افتاد
خدا گواست پدر را خمیده تر دیدم
صدای ناله مادر که در حرم افتاد
تمام موی سر من سفید شد، زی

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن غنچه که پژمرد شکوفا شدنی نیست
آن سینه که بشکست مداوا شدنی نیست
زخمی که نمک خورد تحمل نتوان کرد
درد دل بی تاب شکیبا شدنی نیست
مشکل که دو چندان بشود حل شدنی نیست
وقتی گره ای کور شود وا شدنی نیست
آبی که ز جو رفته دگر باز نگردد
این خون زمین خورده حاشا شدنی نیست
حرمت شکنی سخت ترین غصه و درد است
حرفی که زمین خورد دگر پا شدنی نیست
تا روز قیامت فدکش رفت ز دستش
وقتی سندی پاره شد امضا شدنی نیست
ای وای از آن غصه که عنوان شدنی نیست
ای وای از آن رخ که هویدا شدنی نیست
گیرم پس از این هیچ کس از یاس نگوید
این داغ جگر سوز که امحا شدنی نیست
از روزنه ی چشم کبودش به علی گفت
زهرای تو ای دل شده زهرا شدنی نیست
تا

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

دو ماه نه، سه ماه است،کرده‌ای پیرم
سکوت کرده‌ای و کرده‌ای زمین‌گیرم
دو چشم خیس و ترت را به روی من وا کن
به خواب رفته‌ای و من ز زندگی سیرم
کنار بستر تو بستری شدم اما
مریض عشقم و اینگونه گشته تقدیرم
تو درد می‌کشی و من به سینه می‌کوبم
برای درد تو، باچاه روضه می‌گیرم
برای غربت خود نه، برای پهلویت
گمان کنم به کنارت خلاصه می‌میرم
وَ باورم نشود اینکه عاقبت روزی
جنازه‌ی تو به روی دو دست خود گیرم

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 20
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:41
• نوشته شده توسط
• یحیی