شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

دوباره روضه ی مادر روضه ها
دوباره کوچه و سیلی بی هوا
دوباره روضه ی کوچه و رد خون
روضه ی مادری که میمیره جوون
ناموس حیدر و کوچه ی تنگ و تار
یه سیلی از عدو یه سیلی از دیوار
جلو چشم پسر مادری خورد زمین
با گریه گفت فقط بچمو نزنین
ای خدا
امون ازین روضه ی لگد به پهلو زدن
از همه بیشتر امون از دل خون حسن
ای خدا
امون ازین کوچه و امون ازین دردسر
خیلی بده حمله به مادر کنار پسر

"مرو مادر 3 بی تو میمیرم"

امون ز بازی عجیب روزگار
خونه نشینی صاحب ذوالفقار
امون ز روضه ی شعله و میخ در
چادر سوخته و جنگجوی بی سپر
پهلو شکسته و دلی شکسته شد
دستای دلبر فاطمه بسته شد
بهار خونه ی علی خزونی شد
با رفتنش قد حیدر کمونی

• چهارشنبه
• 20
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 21:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نزن زهرا حرفي از رفتن-دل حيدر؛ رو بيا نشکن

ازت يک خواهش دارم خانوم-نرو از پيشم ميميرم من

از پيشم نرو-به جز تو؛ حيدر کيو داره؟!

حرف تابوتو-وسط.آوردي تو دوباره

سخته بسازم-يه تابوت با چوب گهواره

من ميگم زهرا ؛ پيش حيدرش؛ (ميمونه)۳

تو ميگي حيدر؛غسل بده من رو؛ (شبونه)۳

*بيا نرو علي غريبه*

*رومو زمين نزن حبيبه*

********

دوماهه تو بستر افتادي-برام تو؛در دِسر افتادي

شکستم از روزي که ديدم-به پشت در با سر افتادي

با سر افتادي-شکست از پا تا سرت خانوم

اون دره سوخته-شد آوار رو پيکرت خانوم

عده اي نامرد-گذاشتن پا رو پرت خانوم

کاش بجاي تو؛من به پشت در؛(ميسوختم)۳

داخل اون آ؛تيش شعله ور؛ (ميسوختم

• چهارشنبه
• 20
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 22:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گندم از دسته دستاس تو برکت دارد
دست لطف تو به هرچیز محبت دارد
بی وضو دست به نام تو زدن جایز نیست
نام تو عصمت محض است قداست دارد
سائل آمد در این خانه و حاتم برگشت
در کرم حضرت صدیقه قیامت دارد
تو به نه سالگیت ام ابیها شده ای
حرف ما نیست بگوییم، روایت دارد
ماجرای ورم پای تو در وقت نماز
متواتر شده از بس سندیت دارد
روز محشر همه بر پا و تو بر ناقه سوار
تا بدانند همه فاطمه حرمت دارد
خوش بحالش که کنیزی شما را میکرد
واقعا فضه چه اندازه سعادت دارد
بُرد باماست که مانوس به زهرا شده ایم
خاک بوسی درش حکم عبادت دارد
گریه روز و شبت تاب ز مردم برده
از تو بی بی در و همسایه شکایت دارد
دل از غصه کباب تو مرا آتش ز

• یکشنبه
• 24
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• محمد

عمری است رهین منت زهراییم
مشهور شده به عزت زهراییم
مردیم اگر به قبر ما بنویسید
ما پیر غلام حضرت زهراییم
***
ما زنده به لطف رحمت زهراییم
مامور برای خدمت زهراییم
روزی که تمام خلق حیران هستند
ما منتظر شفاعت زهراییم
***
با راز شکسته ی کبوتر چه کنیم
با خاطره ی غریب مادر چه کنیم
دیروز نبودیم فدای تو شویم
امروز بگو بگو که حیدر چه کنیم
***
من بودم و باب هل اتی را بستند
امکان رسیدن به خدا را بستند
ای کاش بمیرم که خجالت زده ام
من بودم دست مرتضی را بستند

شاعر : جواد حیدری

• یکشنبه
• 24
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• محمد

تفسیر آیه آیه کوثر تمام شد
تجهیز و غسل سوره پرپر تمام شد

خیلی زمان گرفت در آن نیمه های شب
تا اینکه خون بال کبوتر تمام شد

سلمان بیا دوباره بلندش کن از زمین
وقت وداع طاقت حیدر تمام شد

آن روز ها که مادر صورت کبودتان
افتاده بود خسته به بستر تمام شد

این شعر ها که روضه زهرا نمی شود
تنها برای روضه بگو در تمام شد

دختر ز داغ مادر خود پیر می شود
مادر که رفت کار دو دختر تمام شد

ایام خانه داری زینب شروع شد
ایام بی قراری مادر تمام شد
...
زینب رسید تا خود آن لحظه ای که ظهر
یک ماجرا به قافیه سر تمام شد
زینب دوید جانب سالار و دید که ...
صد حیف کار حنجر و خنجر تمام شد

شاعر : وحید محمدی

• سه شنبه
• 26
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 16:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مدینه غرق ماتم بود و دلها خانه غم بود
فضا تاریک و بر رخسار گردون گَرد مات بود
سکوت آفرینش با قیام حشر توأم بود
سراسر مسلمین را قامت از بار الم خم بود
خلایق با دلی بشکسته می‌گفتند پیوسته
محمد در سرای جاودانی رخت بر بسته
در آن روزی که خون جاری ز چشم هر مسلمان بود
گلوی آفرینش پاره از فریاد و افغان بود
سپهر نیلگون را در درون سینه طوفان بود
علی مشغول غسل آن سفیر پاک یزدان بود
به نقش دوستی دشمن سرکین آفریدن داشت
-ز جسم زنده قرآن هوای خون مکیدن داشت
سقیفه مرز شورای افرادی ستمگر بود
سقیفه پایگاه خصم سرسخت پیمبر بود
جنایت، حق کشی غارت ستم، در حق حیدر بود
نه بلکه جنگ با قرآن و اسلام و پیمبر بود
در آنجا

• یکشنبه
• 2
• فروردین
• 1394
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• محمد

چه زود گشت فراموش حکم داورشان

چه زود عهد شکستند با پیمبرشان

چه زود اجر رسالت به مصطفی ص دادند

چه زود رفت کلام خدا ز خاطرشان

جواب حق نمک، داده شد به غصب فدک

جزای ختم رسل شد شرار آذرشان

دو گوشوارۀ عرش خدای می لرزید

چو گوشواره به گلزار وحی پیکرشان

گهی به همره بابا فتاده اشک فشان

گهی به گریه دویدند دور مادرشان

همینکه مادرشان بر روی زمین افتاد

دو دست کوچک خود را زدند بر سرشان

ز ضربه ای که به مادر رسید فهمیدند

که شد شهید همان پشت در برادرشان

هزار سال فزون بعد دفن این دو شهید

ندیده کس اثر از تربت مطهرشان

علی به فاطمه می سوخت فاطمه به علی

شرارۀ دلشان بود اشک دخترشان

مغیره فاطمه را می

• چهارشنبه
• 5
• فروردین
• 1394
• ساعت
• 12:37
• نوشته شده توسط
• محمد

دشمن میان کوچه چو بگرفت بر تو راه
رویش سیاه باد کز او شد جهان سیاه
دستش بلند گشت نگویم دگر چه شد
ترسم که جان شود به تن انس و جان تباه
دستش بلند گشت ولی از درون خاک
از دل کشید ناله پیمبر که آه آه
خورشید مات شد که چرا نیمه‌های روز
در کوچه‌های شهر مدینه گرفته ماه
گفتی که شب بخاک سپارد تو را علی
تا بعد مرگ هم نکند بر رخت نگاه
بر طفل دل شکستۀ تو ناله سرکنم
یا بر تو بارَم اشک غم، ای عصمت اله
او صبحدم شفای تو را خواست از خدا
تو مرگ خویش را طلبی وقت شامگاه
مظلومتر ندیده جهان از تو و، علی
تاریخ هست بر سخنم بهترین گواه
تو رنج خویش در دل شب می‌بری بگور
او، راز خود بوقت سحر می‌برد بچاه
بردار سر ز خاک و شب

• چهارشنبه
• 5
• فروردین
• 1394
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• محمد

ابدی ازلی زهرا زهرا
فداییّ ِ علی زهرا زهرا ، آه آه
تویی نورِ هدی ، عصمتِ خدا
ای مادرِ حسین شاهِ شهدا
انسیة الحورا
صدّیقه ی کبری یازهرا یازهرا
******
با قدِ خمیده زهرا زهرا
تو شدی شهیده زهرا زهرا
به درد و مصیبت مبتلا شدی
به راه ولایت تو فدا شدی
ز کینه ی اعدا
صدّیقه ی کبری یازهرا یازهرا
******
بی قرار حسین زهرا زهرا
غصه دار ِ حسین زهرا زهرا
دل سینه زنا غرقِ شرره
تویی نوحه خونِ جسم بی سرِ
شهید عاشورا
صدّیقه ی کبری یازهرا یازهرا

شاعر : حاج امیر عباسی

• چهارشنبه
• 14
• مرداد
• 1394
• ساعت
• 06:00
• نوشته شده توسط
• دلاور

ازحالم توخبرداری که
رفتی و خونمون تاریکه
می سوزم مثه شمعی هرشب
آب میشم پای اشک ِ زینب
غربت و غصه هام بی شماره – میخ در اشکمو درمیاره
بوی یاس ِ تنت مونده اینجا – جای ِ تو زینبت خونه داره
(بی تو یافاطمه –صبر حیدر تمومه
اینهمه بی کسی – بغض توی گلومه)
ازیادم نمیره اون روزو
اون حال و ناله ی جانسوزو
دیدمت پشت ِدر افتادی
پای من فاطمه جون دادی
بی هوا می زدن تازیونه – سیلی بر صورتت زد نشونه
تارسیدم دیدم رفتی از حال – روی دیوارو در ردِ خونه
(بی تو یافاطمه –صبر حیدر تمومه
اینهمه بی کسی – بغض توی گلومه)
می بارم با غم سنگینت
جون دادم لحظه ی تدفینت
دق کردم بخدا بریدم
وقتی که لحدت رو چیدم
پاشو که همسرت بی قر

• یکشنبه
• 22
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• مجید قنبری

گل های عالم را معطر كرده بویت

ای آن كه می گردد زمین در جست و جویت

یادش بخیر آن روزها ریحان به ریحان

می چید پیغمبر بهشت از رنگ و بویت

سیاره ها را در نخی می چیدی آرام

می ساختی تسبیحی از خاک عمویت

برداشتند از سفره ات نان، مردم شهر

جرعه به جرعه آب خوردند از سبویت

درهای رحمت باز می شد با دعایت

دردا كه می بستند درها را به رویت

تاریخ می داند فدک تنها بهانه است

وقتی بهشت آذین شده در آرزویت

وقتی منزه گشته خاک از سجده هایت

وقتی مطهر می شود آب از وضویت

چادر حمایل می كنی از حق بگویی

حتی اگر یك شهر باشد روبرویت

برخاستی با آن صفت های جلالی

این بار آتش می چكید از خلق و خویت

حتی زمان می ایست

• دوشنبه
• 3
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• حمید

باید چگونه بشکند بغض گلو را

مردی که نامش خم کند پشت عدو را

دستان ساقی بسته شد بعدش شکستند

در پیش چشمش زیر دست و پا سبو را

در چهره اش پیداست این غم را که زهرا

از او نهان کرده است چندین هفته رو را

سر روی دیوار غریبی گریه میکرد

حالا که فهمیدست اسرار مگو را

هق هق صدای گریه وقت شستن دست

هق هق صدای گریه آن وقتی که مو را ...

"با آب بی معنی است کوثر را بشویند"*

آری علی با اشکهایش شست او را

خیبر شکن را داغ پهلویی شکسته

دیگر نیازی نیست تا بغضی گلو را ...

شاعر : سید حسن رستگار

• دوشنبه
• 3
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• حمید

من با دم تیغم شهادت آفریدم

در فتح خیبر قلب مرحب را دریدم

چون کوه بنشستم بروی سینۀ عَمر

مردانه آن خصم خدا را سر بریدم

یکروز در جنگ اُحد خوردم نود زخم

دریای لشگر را به خاک و خون کشیدم

یک لحظه زانویم نلرزید و به گوشم

خود لافتی الاّ علی از حق شنیدم

یکدم نیاوردم ز محنت خم به ابرو

یکعمر در کام بلاها آرمیدم

با آنهمه وقتی که زهرایم زمین خورد

جان دادن خود را به چشم خویش دیدم

آن شب زمین خوردم که دور از چشم مردم

دنبال تابوت عزیز خود دویدم

با آنکه همچون آسمان بودم مقاوم

مثل هلال از غصّۀ ما هم خمیدم

یا فاطمه شرمنده ام از اینکه امشب

با دست خود خشت لحد بهر تو چیدم

«میثم» گنهکار است امّا شاع

• دوشنبه
• 3
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• حمید

گریه در دست گرفته است عنان را زهرا

ناله بُرده است ز کف تاب و توان را زهرا

بسته ای از چه تو بر روی علی دیدۀخویش

باز کن پنجرۀ باغ جنان را زهرا

آسمان برسرم آوار شد از جا برخیز

چون تحمّل کنم این بار گران را زهرا

ای چراغ دل من باز بزن سوسوئی

تا دهی نور دل و دیدۀجان را زهرا

گوشۀ چشم کبود تو به من می گوید

که نگفتی به علی درد نهان را زهرا

تازه شد با غم تو داغ و غم پیغمبر

گرد غم باز گرفته است جهان را زهرا

گر که آه از جگرم سوخته بر می خیزد

شعلۀداغ تو آتش زده جان را زهرا

با غمت تا به ابد عهد «وفائی» دارم

نذر تو کرده ام این اشک روان را زهرا

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• دوشنبه
• 3
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:21
• نوشته شده توسط
• حمید

امسال هم نوکر حسابم کردی آقا

بد بودم امّا انتخابم کردی آقا

در مجلس روضه مرا هم راه دادی

یک بار دیگر مستجابم کردی آقا

اصلاً نگفتی که برو ، برگرد ، جا نیست

آه از خجالت خیسِ آبم کردی آقا

کوهِ گناهم را تو نادیده گرفتی

با لطف خود غرق ثوابم کردی آقا

مثل همیشه آبرویم را خریدی

پیش همه عالی جنابم کردی آقا

از اولش کارِ تو ذرّه پروری بود

در آخرش هم آفتابم کردی آقا

بالِ فرشته فرشِ راهِ عرشی ام شد

تا «خادم الزّهرا» خطابم کردی آقا

زهرا نوشت و پای آن را مُهر کردی

با این قباله کامیابم کردی آقا

یک «آه مادر» گفتی و آتش گرفتم

از میخ در گفتی کبابم کردی آقا

شاعر : محمد فردوسی

• دوشنبه
• 3
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• حمید

من خسته تر از خسته ام ، بار سفر را بسته ام

علی بیا رو سوی من كن ، بیا مرا غسل و كفن كن

مظلوم علی مظلوم علی جان

******

شد لحظه های آخرین ، علی بیا سیرم ببین

شمعم كه در سوز و گدازم ، این باشد آخرین نمازم

مظلوم علی مظلوم علی جان

******

با تو چه ها گویم چه ها ، ماندم میان كوچه ها

ای قبله ام رویت علی جان ، بودم دعا گویت علی جان

مظلوم علی مظلوم علی جان

******

ای دلبر خانه نشین ، ای روی تو خلد برین

اگر چه من تمام دردم ، بیا بیا دورت بگردم

مظلوم علی مظلوم علی جان

******

بهارم عمرم شده خزان ، من میروم دامن كشان

پرستوی شكسته بالم ، رفتم علی جان كن حلالم

مظلوم علی مظلوم علی جان

شاعر :

• یکشنبه
• 9
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• حمید

چادرت وقتی یهودی را مسلمان می کند
یک نگاهت عالمی را مثل سلمان می کند

نوکرانت جای خود آنها که صاحب منصبند
بلکه مور خانه ات کار سلیمان می کند

مادرانه پا به روی چشم خشک من گذار
خاک پایت هر کویری را گلستان میکند

خنده ات آرامش قلب نبی و مرتضی است
اخم هایت در جهان تولید طوفان می کند

قطره وقتی که به دریا رفت،دریا می شود
بی سواد کوی تو تدریس عرفان می کند

هرکه شد خاک تو ای مهتاب،عالم تاب شد
ذره را نور رخت خورشید تابان میکند

بار هرکس را به معیار علی سنجیده ای
حب حیدر کار ما را پیشت آسان می کند

ای صفای خانه حیدر بیا و رو نگیر
این حجابت حال مَحرم را پریشان میکند

چند جمله با علی خسته ات حرفی بزن
بغ

• چهارشنبه
• 19
• اسفند
• 1394
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مرگ حق است ولی داغ جوان جانفرساست
این زاحوال عزادار جوانها پیداست
وای از آن لحظه جوانمرگ بود یک مادر
مادری که دو سه فرزند زاو مانده بجاست
همسرش مانده وبی طاقتی فرزندان
این چنین،حال علی بعد غروب زهراست
بر سر قبر عزیزش به دل خون می گفت
خیز زهرا که علی بی تو غریب وتنهاست
باوفا ، این چه وفا بود که بی من رفتی
همچو نی، ناله غم، از دل خونم به نواست
پشت حیدر بشکستی به فراغت بانو
ذوالفقارم به غلافست وبرایم چوعصاست
زینبین وحسنین تو به دورم جمعند
شیون وزاریشان در غم هجرت برپاست
توامانت زپیمبر به علی داده شدی
عذر تقصیر علی عرضه به مولا طاهاست
دشمنان طعنه زنندحیدر بی زهرا را
همه گویند که او غم زده تسلیم قض

• یکشنبه
• 29
• فروردین
• 1395
• ساعت
• 09:16
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر چه گفتيم و شنيديم نَمى از درياست/
ما چه گوئيم به مدح تو كه مدّاح خداست.

سال‌ ها مى گذرد از شب دفن تو ولى/
شيعه ميسوزد ازين غصه كه قبرتو كجاست.

بيت‌ الاحزان تو را دشمن اگر كرد خراب/
خانه‌ ى حزن تو از روز ازل در دل ماست.

حاجى كعبه شدن نيست طواف گِل و سنگ/
حاجى آنست طوافش به تولاى شماست.

از من مُحرم ميقات، تو از قبله مپرس/
قبله‌ ى من گل سرخيست كه نامش زهراست.

جزعلى كيست ولى،كيست نماينده‌ ى حق/
كرسى عدل كجا مَسند هر بى سر و پاست.؟

واى بر آنكه نباشد به دلش مهر على/
خجل آن شخص كه پرونده ى او بى امضاست.

موسى ار تكيه نموده به عصا نيست عجب/
خمسه طيبه نقشى است كه بر روى عصاست.

هر كسى خورده به

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فصل خزان باغ مرا دلگیر کرده
حال و هوای خانه ام تغییر کرده

از کوچه بیزارم خدا... این کوچه ی تنگ
یاس جوانم را کمان و پیر کرده

صبر و سکوت من برای حفظ اسلام
روباهِ یثرب را برایم شیر کرده

ریحانه ام در بستر است و درد دارد
سرتاسرش از ضربه ها تغییر کرده

این که چرا زهرایم از من رو گرفته
این روزها فکر مرا درگیر کرده

پهلو به پهلو کرد... رنگش مثل گچ شد
سرّ درونش را رخش تفسیر کرده

در خواب دیدم فضه با اسماء می گفت:
مرهم به زخم بازویش تأثیر کرده

سجاده اش را نیمه شب انداخت زهرا
دیدم نشست و نیت تکبیر کرده

رفته به سجده دست بر پهلو گرفته
هنگام برگشتش چرا تأخیر کرده؟!

شأن نزول آیه‌ی تطهیر قرآن
با خون خود

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مادرخوبم چرا فقط میباری
باورم نمیشه که تنهام میزاری
حسنت که پیرشده ببین شکسته
چند شب که مادرم تو بیقراری

غم،تو دل نهفته ای ببین شکستم
تو چرا آشفته ای ببین شکستم
نون با دستات پخته ای ببین شکستم

اشک چشمامو ببین ببین شکستم
زینبت شده حزین ببین شکستم
عمریه میشم غمین ببین شکستم

فاطمه.... عزیز حیدر

دیگه دل خوشیه ما رفته دستم
به خداخون میبارم تا زنده هستم
دوست دارم که مادرم صدساله باشی
که ببین تو بچگی مادر شکستم

کوچه ی باریکمون مادر زمین خورد
کوچه ی تاریکمون مادر زمین خورد
تا اومد نزدیکمون مادر زمین خورد

الهی که مادری مادر زمین خورد
جلو چشم پسری مادر زمین خورد
مادرم پست دری مادر زمین خورد

غم،تو

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خزون شده بهارمون
خراب روزگارمون
داری بدون من میری
پس چی میشه قرارمون

ستاره ی شبای من
آیینه خدای من
ازت خجالت میکشم
آخه شدی فدای من

کنار من میزدنت
زخمی کل بدنت
با کسی حرف نمیزنه
مگه چی دیده حسنت

تو رو چهل نفر زدن
پری و با تبر زدن
جلوی چشم دخترم
سر تو رو به در زدن

گرفته میخ امون تو
تمومیِ توون تو
الهی حیدر بمیره
شکسته استخون تو

ابری و داری می باری
تو این غَمایی که داری
داره منو میکشه این
خونی که بالا می یاری

شاعر : ابراهیم لالی

• شنبه
• 7
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

فاطمه بعد از پیمبر دائمأ سردرد داشت
دستمالی بر سرش می بست دیگر ؛ درد داشت

غصه اسلام را می خورد جای نان شب
انحراف دین برایش خیلی آخر درد داشت

شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر را زدند؟
شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر درد داشت؟

خاک عالم بر دهانم در به پهلویش گرفت
خاک عالم بر دهانم ضربهء در درد داشت

بوسه بر دست علی زد تا دلش آرام شد
دیدن آن دست بسته صد برابر درد داشت

صبح تا شب زخم برمیداشت ، شب تا صبح درد
آه ، سر تا پای زخم و پای تا سر درد داشت

یک نفر از بچه ها هم سمت آغوشش نرفت
بچه ها هر وقت می دیدند ... مادر درد داشت

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 07:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رونقی داشت ، خانه ام با تو
که همان هم به بستر افتاده
غصه ی جانگداز تو بانو
با دل حیدرت در افتاده

یار نُه ساله ام ، بمان با من
تو جوانی هنوز ، رفتن نه !
رحم کن بر دل پر از داغم
حرف رفتن نزن تو با من ، نه !

یار نُه ساله ام ! بمیرم که
تو نداری توانِ یک ناله
سن و سال تو دست خورده شده
شده ای مثل یک نود ساله

سن و سالت به قامتت نخورَد
و به این لرزش تمام تنت
تو نفس می کشی و می میمرم
بهر خونهای روی پیرهنت

مادر بچه های دلخونم !
بچه هایت عجیب دلگیرند
آخرش هم کنار بستر تو
بهر درد تن تو می میرند

دخترت را ببین کنار خودت
دارد امن یجیب می خواند
زیر لب بر خودش دهد امّید
"ماندنش حتمی است ، می ماند"

نا امی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بهر نزول رحمت حق آیه می شوی
گریان برای حاجت همسایه می شوی
بانو بس است این همه گریه که می کنی
داری خیال می شوی و سایه می شوی

اذکارِ آسمانیِ تسبیح مرتضی
پر پر شدی چقدر مفاتیح مرتضی
دیروز هر کجای مدینه که سر زدم
دیدم نشسته اند به تقبیح مرتضی

مردم توجهی به کلامم نمی کنند
قدری حیا ز شأن و مقامم نمی کنند
جای همه بیا و جواب مرا بده
حالا که کل شهر سلامم نمی کنند

هفتاد روز مبهم و مسکوت مانده ای
از آن دوشنبه فاطمه مبهوت مانده ای
با صد امید گفتی و گهواره ساختم
حالا به فکر روکشِ تابوت مانده ای؟!

رد خزان به چهره ات ای یاس مانده است
وضعت هنوز فاطمه حساس مانده است
خیلی دلم شکسته... بدان می کشد مرا
خونی ک

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تا قیامت بنویسم اگر از پروانه
ندهم جز خبرى مختصر از پروانه

زندگى‌کردن عشاق تماما درس است
می‌شود یاد گرفت آنقدر از پروانه

آبرو را همه از برکت چیزى دارند
عارفان از سحر، اما سحر از پروانه

عالمى را نفس سوخته‌اى زنده کند
معجزه هیچ ندیدم مگر از پروانه

سوز معشوق به سوز دل عاشق نرسد
شمع هم سوخته، نه بیشتر از پروانه

عاشق آن است که معشوق‌فروشى نکند
هیچگه دل نبرد سیم و زر از پروانه

آنقدر وصل تو سوزنده‌تر از هجران است
که نمانده‌است نه بال و نه پر از پروانه

تا سحر سوختنش را به تماشا بنشین
تو فقط اول شب دل ببر از پروانه

جگر سوخته‌ی من خبرش پیچیده
چه بگیرى چه نگیرى خبر از پروانه

تا نفس هست مرا دور س

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 22:11
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما اهل دلیم و در و بامی نشناسیم
از جنس گلیم و جم و جامی نشناسیم

ما رهرو عشقیم و جنون مدرسه ی ماست
جز زمزمه ی عشق کلامی نشناسیم

دردیست عوامی که دگر چاره ندارد
ما یکدله گانیم و عوامی نشناسیم

هر لحظه پیامی رسد از سوی نگاری
جز دستخط دوست پیامی نشناسیم

ما شیعه ی اوییم که از نطفه ی پاکیم
ما نطفه ی نا پاک و حرامی نشناسیم

این سلطنت عشق فقط لایق مولاست
جز آل علی هیچ زمامی نشناسیم

صد شکر که بیزار از این پست و مقامیم
ما سوته دلان پست و مقامی نشناسیم

در دایره ی مذهب و در سیطره ی حق
جز سلطه ی اسلام نظامی نشناسیم

ما نسل غدیریم و پس از رحلت احمد
جز حیدر کرار امامی نشناسیم

ننگ است سر سفره ی هر سفله ن

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

جنت که خود به نام شبستان فاطمه است
سجاده ای به گوشه ایوان فاطمه است

بال فرشتگان خدا غرق حسرت ِ
خاک گلیم حجره طفلان فاطمه است

نام علی شده به عدد با نمک یکی
نام علی خودش زنمکدان فاطمه است

فرمود مصطفی که فدایش شود پدر
روحی که هست در تنم از آن فاطمه است

وقتی که روح فاطمه در جسم احمد است
جان علی و آل علی جان فاطمه است

تنها نه جلوه گاه رخش مهر و ماه شد
چشمان حیدر آینه گردان فاطمه است

جایی که جود و بخشش پرودگار هست
بخشش به روز حشر به فرمان فاطمه است

عارف کسی شده است که زهراست قطب اوست
فانی در ولی شدن عرفان فاطمه است

از جان خود به پای ولایت گذشته و
اسلام وامدار ز ایمان فاطمه است

فرمانده قیام

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آتش افروخته و مادری افتاده زمین
در بر دیده از خون تری افتاد زمین

پشت در بود ولی پشت ولی بود یقین
ناگهان مادر و بعدش دری افتاد زمین

هیچکس فکر نمیکرد که سیلی بخورد
گوئیا حیدر و پیغمبری افتاد زمین

تا که آتش به سر چادر او پنجه کشید
با دو تا ضربه پر آخری افتاد زمین

بی حیا دید علی را و به طعنه میگفت:
خوب شد فاطمه آخر سری افتاد زمین

روزها طی شد و مسمار چونان تیری شد
خورد بر حنجره و پیکری افتاد زمین

کاش میشد که دگر قصه به پایان برسد
از فراز سر یک نی سری افتاد زمین

اینکه عباس سر نیزه سرش می افتاد
از سر دخترکی روسری افتاد زمین

دختری از سر یک ناقه زمین خورد ولی
گوئیا پشت دری مادری افتاد زمین

شاع

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حالا که داری می روی من بی قرارم
راضی به این رفتن شدی حرفی ندارم

من میوه ی اشکم رسیده.... کن نگاهی
این روزها خیلی ز داغت آبدارم

راضی نبودم وا کنی در را ؛ ولیکن
من این دم در آمدن را دوست دارم

مانند روز عقدمان برخیز از جا
یک زیوری در دست کن ای خواستگارم

دست خودم که نیست این باران اشکم
در این قضیه جان تو بی اختیارم

هم من توام ، هم تو منی هنگام دیدار
انگار در دستان خود آئینه دارم

حیف دو چشمت نیست می گریی عزیزم
با خنده هایت نوبهارم ای بهارم

وقتی تو هستی پیش من، دنیا به کام است
گویی که از الماس بر سر تاج دارم

من ساعت عشقم که با لبخندهایت
ثانیه ها را لحظه لحظه می شمارم

مردم همه به شوهر تو پشت

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض