شهادت امام جعفر صادق

غریب امام ِ صادق ، نوای آسمونا
عزاخونه شد از غم ، تموم کهکشونا
هر دلی بی قراره محزون ِ غم ِ یاره
اون شب ای آقا ، چی کشیدی تو
دنبال مرکب ، می دویدی تو
ای غریب آقا
******
دمی که می دویدی ، پیاده پشت مرکب
شده زنده برا تو ، مصیبتای زینب
نوحه ی روی هر لب وای زینب زینب زینب
کودکان گریان ، مادران نالان
سر روی نیزه ، میخونه قرآن
یا حسین مظلوم

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ز خدا و خلق او سلامت
چراغ راه زندگی ، کلامت
زنده بُوَد تا به ابد پیامت
قرآن ناطق ، امام صادق
******
پرچم حق ز تو در احتزاز است
وصیتت که گنج رمز و راز است
اهمیت دادن ِ بر نماز است
قرآن ناطق ، امام صادق
******
آقا برای شیعیان دعا کن
حاجتشان را از کرم روا کن
راهیشان به سوی کربلا کن
قرآن ناطق ، امام صادق
******
بر تو شده ز کینه ی ولایت
از آن جنایت پیشگان جنایت
یا سیدی فدای غصه هایت
قرآن ناطق ، امام صادق
******
بردند نیمه شب تو را ز خانه
زان آتش و اعمال ظالمانه
شد زنده خاطرات تازیانه
شهیده زهرا ، مظلومه زهرا

شاعر : حاج امیر عباسی

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

بقيع ! اين تنِ مولاي سالخورده‌ي ماست

بگير در بغل آرام ياس پرپر را

بدان كه شرح غم اين غريب دشوار است

غمي كه كاسه‌ي خون كرد ديده‌ي تر را

بميرد آنكه در اين سنّ و سال زهرش داد

كه آتشي زد و سوزاند پاي تا سر را

شرار زهر شبي را به خاطرش آورد

كه ديد شعله‌ي بر چار چوبه‌ي در را

ميان دود درِ خانه با لگد وا شد

كه باز زنده كند روضه‌هاي مادر را:

-چه ضربه‌اي كه سر و روي ميخ را خون كرد

شكست شيشه‌ي عمر عزيز حيدر را-

بقيع ! روضه‌ي شيخ الائمّه سنگين است

ولي بيا كه بگويم از اين فراتر را

چه گويم از شب و پاي برهنه‌ي آقا؟

كه زنده كرد عزاي سه ساله دختر را

چه گويم از غم آن نازدانه طفلي كه

ميان همهمه گ

• پنج شنبه
• 18
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز آتش شعله زده بر بيت الاحزان بهشتي مدينه
زنده شد با دست تقدير خاطرات تلخ زخم روي سينه
واي اي امان از اين مصيبت گشته در اين شهر غربت هتک حرمت بر ولايت
واويلا واويلا
گر هستي امام شيعه پس بگو عمامه ي روي سرت کو
مانده اي بي يار و ياور در ميان کوچه ها، پس لشگرت کو
آه امتي که سر رسيدند گرچه جسمت را کشيدند از تنت سر نبريدند
واويلا واويلا
مي سوزم از اين عزا که جانماز زير پايت را کشيدند
در بين غوغاي کوچه اشک چشم دخترانت را نديدند
آه دشمن تو وحشيانه آمده با تازيانه مي زند بر روي شانه
واويلا واويلا

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• یکشنبه
• 5
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی آن بی صفت از چشم، حیا را انداخت
با عزیز دل زهرا سر دعوا انداخت....
دید از پیش بنایش به زمین خوردن نیست
تازیانه زد و از پشت عبا را انداخت
ذکر یا فاطمه بر روی لبش داشت ولی
ضربهء سیلی آن مرد، صدا را انداخت
با سر شیخ حرم تا سر شوخی وا شد
یکی عمامهء آن مرد خدا را انداخت
وسط کوچه که افتاد، صدا زد: وای از
نیزه هایی که شه کرببلا را انداخت
یکی انگشت اشاره سوی نسوان می برد
آهِ زینب زد و آن بی سر و پا را انداخت

شاعر : حسین قربانچه

• یکشنبه
• 5
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

مجلس چهل و نهم:
شهادت امام صادق(ع)
دلم مجنون و حیرون تو باشه
به روز و شب غزل خون تو باشه
ز بس نالیده ای از دوری تو
خدا داند پریشون تو باشه
آقا جان یابن الحسن امشب شب شهادت رئیس مذهب تشیع امام صادق است. امشب شب شهادت آقاییه که همه ی تشیع مدیون زحمات شب و روز اون آقای کریمه که از منصور دوانقی متحمل آزار و اذیت های زیادی شد تا بتونه دین اسلام رو رواج بده.
در زمان حکومت منصور اینقدر به شیعیان سخت می گرفتند که آنها را از رفتن در پی امام صادق و حق و حقیقت بازدارند؛ اما همانگونه که حق هیچ موقع پنهان نمی ماند نتوانستند این کار را بکنند.
آقا امام صادق رو منصور دوانقی درسن 65 سالگی به شهادت رسوند. آقا د

• چهارشنبه
• 8
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:07
• نوشته شده توسط
• feiz

وقتی کسی زمین بخورد درد می کشد
هر کس نفس زنان بدوَد درد می کشد
او هم شبیه مادر سادات فاطمه (س)
از ضربه های دست و لگد درد می کشد
با دست سفت و سخت ، کسی هم بیاید و
سیلی به صورتش بزند درد می کشد
بر ساحت مقدس زهرای مرتضی
وقتی جسارتی بشود درد می کشد
با یاد معجری که به آتش کشیده شد
آقا بدون حد و عدد درد می کشد
با دیدن بقیع ، بگویم برایتان
حتی درون قبر و لحد درد می کشد

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

درشب غصه دلم رنگ سحر میخواهد
وقت پرواز شده بال سفر میخواهد
غربت شهر مدینه همه جا معروف است
روضه اش خون دل و دیده تر میخواهد
حرمت موی سپیدم که در این شهر شکست
قصه ای شد که سرانجام جگر میخواهد
همه قوت من را اثر زهر گرفت
آهم از بغض ترک خورده اثر میخواهد
نیمه شب دشمن و بی حرمتی اش یادم هست
او چه از جان منِ سوخته پر میخواهد
طرف کوچه کشیدند و عبایم افتاد
بردن پیر مگر چند نفر میخواهد؟
آتش و هیزم و کوچه همه اش تکراری ست
غم این صحنه فقط ضربه ی در میخواهد
نه عمامه به سرم بود زمین افتادم
نه کسی دور و برم بود زمین افتادم
جام چشم من بی تاب پر از غم میشد
داشت لبریز غم و گریه ی نم نم میشد
هر قدم پشت سر مرکب

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

خورشید بود و ماه به نورش نظاره داشت
در كهكشان علم هزاران ستاره داشت
عطر كلام وحی ز لعل لبش چكید
فضل و مقام و منزلتی بی شماره داشت
در مكتب فضیلت و جاوید دانشش
او بوبصیر و مؤمن طاق و زُوراره داشت
كس پی نبرده است بر این نور لایزال
دریای فضل او مگر آخر كناره داشت
هرگز خزان ندید گلستان علم او
زیرا كه این بهشت بهاری هماره داشت
سوگند بر ترنم قرآن كه هل اتی
بر جود و بر سجیت او استعاره داشت
آتش برای خادم او چون خلیل شد
وقتی تنور شعله كشید و شراره داشت
پوشانده بود ابر غمی آفتاب را
هرگه به سوی كرببلا او نظاره داشت
لرزید بندبند تنش در عزای او
وقتی به داغ و ماتم زهرا اشاره داشت
حاجت به زهر دادن این مقتدا ن

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

از كار غربتت گره‌ای وا نمی‌كند
این شهر ، با دل تو مدارا نمی‌كند
این شهر ، زخم بی‌كسی‌ات را...عزیز من
جز با دوای زهر مداوا نمی‌كند
این شهر ، در میان خودش جز همین بقیع
یك جای امن بهر تو پیدا نمی‌كند
اینجا اگر كسی به سوی خانه‌ات رود
در را به غیر ضرب لگد وا نمی‌كند
این شهر ، شهرِ شعله و هیزم به دستهاست
با آل فاطمه به جز این تا نمی‌كند
ابن ربیع پست چه آورده بر سرت؟
شرم و حیا ز سِنّ تو گویا نمی‌كند
بالای اسب در پیِ خود می‌كشاندت
رحمی به قامتِ خَمَت امّا نمی‌كند
تا می‌خوری زمین به تو لبخند می‌زند
اصلاً رعایت رَمَقت را نمی‌كند
زخم زبانش از لب شمشیر بدتر است
یك ذرّه احترام به زهرا نمی‌كند
اینجا مدینه ه

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

سنگین تر از مصیبت تو درد و داغ نیست
وقتـی بـرای قـبـر تـو حـتـی چراغ نیست
مـسـت انـد از سـبـوی کـلامـت زراره ها
سروی به امتداد تو در صـحن باغ نیست
پـر می کشد کبوتر احساس من ... ولی
جـز بـر فــراز گــنـبـد تـو اشـتیاق نیست!
مـثل عـلـی مـسافر این کوچه ها شدی
ایـن مـثـل مرتضی شدنت اتفاق نیست
حـل می شود شـبـانه مـعمای بغض ها
وقتی که ماه روشن تو در محاق نیست

شاعر : علی سهرابی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

همه شب را به دعا سر کردی
شهر را جمله منوّر کردی
با نفس های لبالب عطرت
خانه را تا که معطّر کردی ،
ناگهان آتش ظلم آمد و تو
قصّه را قصّهء مادر کردی
یاد میخ و در و دیوار و فشار
چشم دریا شده را تر کردی
با زمین خوردن خود در پی اسب
یاد عبّاس دلاور کردی
عرق سرد جبینت می گفت
یاد دردانهء پرپر کردی
می شد از زخم دو دستت فهمید
یاد تنهایی حیدر کردی

شاعر : وحید محمدی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب بود ناگهان همه جا پر ز دود شد
بیت الحرام فاطمه جایِ یهود شد
نامرد تا که دید عزیز مدینه ام
بر این شکوهِ مادریِ من حسود شد
سجاده ام کشید و نماز مرا شکست
با ضربه ای قیام نمازم سجود شد
وقتی به رویِ خاک تنم را کشید و بُرد
جای عمامه دورِ گلویم کبود شد
بار دگر مدینه و یک مرد بد دهن
آنچه سزای آل پیمبر نبود شد
در بین شعله ناله زدم عمه جان کمک
در پیش دیده آتش خیمه شهود شد
شکر خدا ندید کسی سر برهنه ام
بر حفظ آبرو شب تاریک سود شد
آنکس که بین کوچة باریک ضربه خورد
داند چرا دو گونه مادر کبود شد

شاعر : قاسم نعمتی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

فقیر بذل نگاه تو یا ولی الله
اسیر زلف سیاه تو یا ولی الله
نشسته بر سر راه تو یا ولی الله
به انتظار پناه تو یا ولی الله
فقط نه اینکه برای تو مرثیه دارد
یکی دو دفتر اشعار مدحیه دارد
حدیث فضل تو اذکار هرشب شیعه
همیشه نام قشنگ تو بر لب شیعه
تویی رئیس بلاعزل مذهب شیعه
الا امیر و علمدار مکتب شیعه
به لطف کرسی درس تو جعفری شده ام
من از دعای شما بوده حیدری شده ام
تو عشق هر دل مجنون و عاشقی مولا
اصول دینی و قرآن ناطقی مولا
و ماورای تمام حقایقی مولا
تویی که پیر و مراد نوابغی مولا
دو دست خالی من هم گدای دستان ات
سرم فدای تو و "جابر بن حیان" ات
خوشابه حال دلی که فقط اسیر تو شد
اسیر و سائل و مسکین و مستجیر

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

ولین حادثه این بار نبود
ولی انگار که تکرار نبود
صحنه انگار شبیه آن روز ...
شهر را طاقت دیدار نبود
وقتی آمد که تو تنها باشی
نیمه شب بود و تو را یار نبود
در دل ابن ربیع نامرد
رحم و مردانگی انگار نبود
من بمیرم که برایت آقا
فرصت بستن دستار نبود
خوب شد وقت عبورت از در
حرفی از تیزی مسمار نبود
لااقل وقت عبور از کوچه
شادی و هلهله در کار نبود
سر تو روی نی و ناموست
سر هر کوچه و بازار نبود

شاعر : وحید محمدی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشکم روان و آه شرربار من حزین
می سوزد از درون جگر از زهر آتشین
گاهی به خاک می کشم از درد پای خود
گه بر دهان بگیرم از این درد آستین
هرکس دمی کنار من آید فغان کند
گویا ز رنگ من کند از مرگ من یقین
رنگ محاسنم به خدا که سفید نیست
با رنگ لاله ی جگر من شده قرین
من پیر مرد و حرمت من را عدو شکست
باید که گفت: خصم ستمگر صد آفرین!!!
آتش زبانه زد ز در خانه ام شبی
از این ستم دوباره فرو ریخت رکن دین
سجّاده ی مرا کسی از زیر پا کشید
بر خاک حجره خوردم از این ظلم با جبین
با دست بسته برد مرا بین کوچه ها
از بین دود و آتش بیداد، آن لعین
گویا دوباره حیدر کرّار شد اسیر
گویا دوباره فاطمه می خورد بر زمین
موی سفید من که

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب جمعه به لب نوا دارد
نفسش بوي کربلا دارد
به روي سر در حسينيه اش
پرچم صاحب اللوا دارد
بارها گفته کربلا رفتن
پا برهنه عجب صفا دارد
روضه مي خوانَد اشک چشمانش
مگر اين روضه انتها دارد؟
هر کسي که دلش حسيني شد
سهمي از آن همه بلا دارد
نيمه شب شعله مي کشد آتش
از دري که حريم ها دارد
آمده اين کسي که دنبالش
از جسارت مگر اِبا دارد؟
پا برهنه، کشان کشان، مي بُرد
نه عمامه وَ نه عبا دارد
وسط کوچه دست بسته ي او
يک مدينه غم و عزا دارد
به رويش تيغ مي کشند اما
آهِ مظلوم ماجرا دارد
آمد اينجا پيمبر خاتم
آري اين مرد هم خدا دارد
او پي فرصتي ست تا هر دم
روضه ي کربلا به پا دارد
آتشش مي زند غمي جانسوز
ولي از گفتنش حيا

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب بود و سر گرم نماز آخرش بود
غرق مناجات و دعا با دلبرش بود
از زیر پایش جا نمازش را کشیده است
مَردَک نفهمید پیش چشم دخترش بود؟
وضع بدی شد ، سر برهنه ، پا برهنه...
اما نه... گویا بال جبریل بر سرش بود
در شعله ها می سوخت اما بیشتر از
تصویر مولایی که در چشم ترش بود
باید گریز ِ فاطمی زد بین روضه
آنقدر این آقا به فکر مادرش بود
آری شبیه چادر مادر عبایش
انگار پای دشمنی روی پرش بود
جبریل آمد بعد دفنش اندکی برد
از تربت پاکی که روی پیکرش بود

شاعر : ماشاءالله دهدشتی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

ناگهان سجّاده را از زیر پایش می کِشند
مثل حیدر درمیان کوچه هایش می کشند
نامسلمانان به فکر سنّ وسالش نیستند
پابرهنه،بی عمامه ،بی عبایش می کشند
بی مروّت ها سوار مرکب ودنبال خود
(پیرمرد)ی را(پیاده)،(بی عصا)یش می کشند
با(طناب)و(دست بسته)،(سیلی) و آتش به در(ب)
لحظه لحظه عکس مادر را برایش می کشند
نای رفتن را ندارد در تنش اما به زور
درمیان کوچه زیر دست وپایش می کشند
روضه هارا در خیالش هی مجسم می کنند
از مدینه نا گهان تا کربلایش می کشند
***
((زینت دوش نبی))*افتاده (بی سر بر زمین)
وای بر من از کجاها تا کجایش می کشند**
شاه غیرت روی خاک افتاده وبی غیرتان
نقشه ی حمله به سوی خیمه هایش می کشند
چون نمی برّید

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرم آتش حال انسان را دگرگون می کند
درد تنهایی انسان را صد افزون می کند
هر کسی یک بار شرح ماجرایش را شنید
کوه هم باشد دلش را سخت محزون می کند
حرف بد ، زخم زبان ، دشنام ، بی حرمت شدن
هر که باشی باز هم چشم تو را خون می کند
دل ندارد بی حیایی که به تاریکی شب
مرد حق را بی عبا از خانه بیرون می کند
قصه ویرانی قبرت عزیز فاطمه
قلب های شیعیان را سخت محزون می کند
زائر تو بودن و گریه نکردن ساده نیست
حال قبرت حال ما را هم دگرگون می کند
روز محشر باز هم لطف خدایی شما
این بدهکار تو را این بار مدیون می کند

شاعر : حسین صیامی

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

آتش گرفت خانه سرت درد می کند
انگار باز هم کمرت درد می کند
سنی ازت گذشت تو شیخ الائمه ای
دارد تمام دور و برت درد می کند
وقت نماز بود گمانم رسید و بعد
دنیا دوباره در نظرت درد می کند
آن قدر بد تو را وسط کوچه ها کشید
دارد تمام بال و پرت درد می کند
عمامه ات کجاست؟چرا پا برهنه ای؟
از خجلت است چشن ترت درد می کند
دشنام مثل نقل و نبات است بر سرت
این بار قلب پر شررت درد می کند
دستت سپر شده نخورد تازیانه ها
نقطه به نقطه سپرت درد می کند
این روضه یادگاری گودال قتلگاه
با این سخن دوباره سرت درد می کند
یا حضرت حسین فدای لبت شوم
از فرط تشنگی جگرت درد می کند
یا حضرت حسین چرا زیر سم اسب
این جسم ریز و مختصرت درد

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب رفت و رفت بر تن عالم لباس صبح
روشن شد آسمان شب از انعکاس صبح
خیل ملک به حالت تعظیم دور اوست
اما به سوی هوست تمام هواس صبح
نامش همینکه معجزِ پروردگار شد
ایمن شد از وساوس خناس ناس صبح
از باغ ساوه بوی انار آمد و سپس
دریاچه اش به خاک نشست از هراس صبح
داردطلایِ بتکده ها زنگ می زند
از خواب می پرند همه با تماس صبح
دارد دوباره کار خدا سکه می شود
خورشید قلب ها پسر مکه می شود
تو آمدی و رحمت للعالمین شدی
خورشید اولین و مه آخرین شدی
در پیچ وتاب زلف تو یک خلق واله اند
با گیسوان ریخته حبل المتین شدی
از آن طرف تو را همه ساحر صدا زدند
از این طرف برای همانها امین شدی
تنها به خاطر پدر فاطمه شدن
در اعتکاف رفت

• شنبه
• 5
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 11:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلام الله، مولانا ! سلام الله ای رهبر
سلام الله یا صادق، سلام ای حضرت جعفر
چه شبهایی نمازت را بنی العباس بر هم زد
و بُردت با جسارتها ، همانند پدر ، حیدر
میان کوچه ها بهرت ، مجسم گشت غمهایی:
همان ایام تاریکی، که آمد بعد پیغمبر
گـَـهی یک ابر تاریکی، به اوج آسمان دیدی
همان ابری که زد رعدی ، به رخسار گل ازهر
گـَهی باران پر بغضی، ز اشک مجتبی دیدی
که راه رجعت منزل ، نشان میداد بر مادر
گـَه از فریاد بیجانی ، "خذینی فضّه" می آید
"همانا کشته شد محسن"، که افتاده به رویش در
و دَر گفتم به یاد آمد، حکایتهای آتش را
که تفتیده کند میخی، و سوزد مو و هم معجر
و باز از آتشم روضه، میان ذهن من جاری:
غروب کربلا وقتی

• دوشنبه
• 7
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 07:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

اف به قومی که به دست معجزه ایمان نداشت
حقشان است این چنین که سفره هاشان نان نداشت
خشکسالی لایق شهری ست که بعد از نبی
اعتقادی به دعای حضرت باران نداشت
آه باید این چنین ظلمی روا باشد به او
آن زمان که هیچ کس تعریفی از انسان نداشت
پا به نعلینش کند یک آن نخواهد شد ولی
پا برهنه می دوید و فرصت یک آن نداشت
ریسمان ها آنقدر محکم گلو را می فشرد
پشت مرکب ها نمی آمد یقینا جان نداشت
حرمت موی سپید قدکمان خواهد شکست
یک قدم آهسته گیرد استخوان خواهد شکست

**************
آه بی شرمانه آتش بر درش انداختند
هیزم سوزانده را روی پرش انداختند
حرمت موی سپیدش را نفهمیدند که
این چنین عمامه از روی سرش انداختند
آه انگاری که

• دوشنبه
• 6
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خانه صادق آتش گرفته
شعله از هر سو راهش گرفته
آسمان گرید در ماتم او
قلب آتش سوزد در غم او
قامت مه گردیده خم او
واویلا آه و واویلا
دشمن آمد در بین نمازش
نیمه کاره ماند راز و نیازش
همچو حیدر با دستان بسته
می کشیدندش با قلب خسته
پشت گردون از این غم شکسته
******
گر چه آنشب در اوج بلا بود
زار و گریان کرب و بلا بود
یاد آن راس از تن بریده
یاد آن جسم در خون طپیده
یاد قدی که از غم خمیده

شاعر : مجید احدزاده

دانلود سبک

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• علی

صادق آل پیغمبرم من
فرزند زهرا و حیدرم من
آتش گرفته خانه ام
سوزد همه کاشانه ام
آه و واویلا
دشمن به من کرد بی احترامی
بار دگد بست دست امامی
سویم همه می دویدند
هر سو مرا می کشیدند
آه و واویلا
چون درب خانه غرق شرر بود
چشم من خیره بر میخ در بود
آه از ته دل کشیدم
زهرا را پشت در دیدم
آه و واویلا
در بین آتش غرق نوایم
به یاد دشت کرب وبلایم
به یاد عصر عاشورا
آتش زدن به خیمه ها

شاعر : مجید احدزاده

دانلود سبک

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• علی

آرزوی قلب شیعه اینه حک کرده ایم آقا روی سینه
سینه زنون بیاییم (مدینه)3
شیعه بر مذهب تو مولا می نازه
دل به سوز و ماتمت آقا می بازه
آخرش حرمت و مولا می سازه
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
دلای عاشق شده در نوا از ماتم تو عزیز خدا
مدینه شد از غمت (کربلا)3
از غمت آقا دلامون پر شرر شد
بیاد غربت تو دیده ها تر شد
سوگوار ماتم تو پیغمبر شد
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
گشته خون قلب دلای عاشق ورق ورق شد قرآن ناطق
شده عزای امام صادق ، (ای خدا)2
اگر چه حرمتِ تو آقا دریدند
نیمه ی شب پای برهنه کشیدند
ولی سرت از قفا که نبریدند
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق

شاعر : رضا رسولی

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:21
• نوشته شده توسط
• علی

توی کوچه ی غم ها تنها تو رو میبردن آقا
شده دستات بسته خسته شدی شبیه مولا
تو رو میکشیدن تا آقا بدن عذابت انگار
دیگه جون نداره پات چشمات شده یه ابر خونبار
آروم آروم پر میکشه از این دیار بی وفا
شده این نفس آخری گریون اون خاطره ها
وای آقام آقام آقام
******
شده باز پر ماتم عالم به یاد اون دقایق
که شده بود مسموم مظلوم آقام امام صادق
رسیده بالا سر مادر پسرشو ببینه
آره دنیا اینه کینه شد عادت مدینه
آروم آروم وصیتش رو میگه توی گریه
شده این نفس آخری ذکر لبش مادر بیا
وای آقام آقام آقام
******
شده پر از تشویش آتیش دیگه تو خونه امشب
وقتی آتیشو میدید فهمید چی کشید عمه زینب
دیده زینب مضطر بی سر شده عزیز زهرا

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:40
• نوشته شده توسط
• علی

در آن ساعت که با پاي برهنه پیاده پشت مرکب می دویدم
بیاد راه شام و عمه خود ز دیده خون دلها می چکیدم
*******************
شبانه دشمنانم چون رسیدند غریبی ام چو در کاشانه دیدند
میان کوچه با پاي برهنه مرا هم مثل جدم می کشیدند
*******************
برهنه سر برهنه پا شرار غم به سینه ، ببر مرا از کوچه ها ي غربت مدینه
از کوچه هاي ماتم ، از کوچه هاي پر غم ، از کوچه هاي شهر خاتم
اما مبر به کوچه اي که زخم دل نمک خورد ، مادر بی گناه من از چهل نفر کتک خورد
ما بین اشقیا بود ، در زیر دست و پا بود ، یاریگر علی مرتضی بود

شاعر : مجید آخته

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1393
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• علی

یه کوه ماتم دارم تو دشت دلم امون از این زمونه
غم غریبی و بی کسی آقام بازم زده جوونه
از آسمون اشک غم می باره
رسیده فصل خزون دوباره
بازم برای امام صادق
می خونه روضه دل بیچاره ، واویلا
وای از درد و غصه های بی امون امام صادق
شد زهر کینه جواب خوبیای امام صادق
داغی دارم توی این سینه زداغ امام صادق
واویلا امون امون ای دل
******
یه عده نامرد دم در خونه مو آتیش زدن بی امون
به یاد مادر به یاد آتیش و در چشمام شده پر خون
دلم گرفته برای زهرا
می خونه از روضه های زهرا
برام شده زنده باز دوباره
مسمار در ، ناله های زهرا ، واویلا
پشت درب خونه ی مادر آتیش کینه به پا شد
دست های حیدر رو بستند ، پشت در مادرم فدا شد

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:49
• نوشته شده توسط
• علی