شهادت امام جعفر صادق

حضرت موسي بن جعفر گفت با اطرافيان
در همان منزل كه صادق، داد مظلومانه جان
تا سحر، هر شب چراغ حجره‌اش، روشن كنيد
راضي از اين كار، قلب داغدار من كنيد
جاي دارد گويم اكنون، اي امام هفتمين
اين زمان، آرامگاه حضرت صادق ببين
آن حريم بي‌چراغ و خلوت و بي‌ زائرش
چون كلام‌ الله بي ‌جلد است، قبر طاهرش
بارگاه آن جناب از كينه ‌ي دشمن خراب
روز و شب در معرض باران و باد و آفتاب
در شگفتم، دشمن آيا شرم از زهرا نكرد
كاين بناي علم و تقوي را چنين ويرانه كرد
مي‌كشد غيرت مرا، اي حجت ثاني‌ عشر
تا بكي مظلوم و بي‌ كس، عترت خير البشر؟
دشمن از هر سو، به قصد محو قرآن در كمين
العجل، اي مجري عدل خدائي در زمين
تا بكي در انتظارت

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو بگو از کدام طایفه ای ؛ که همیشه خدای عاطفه ای
لطفها می کنی برای کسی ؛ که برایت نمی کند کاری
پس کجایند نافله خوان ها که دل نافله شبانه شکست
کی به درد تو می خورد آقا ! نافله های سرد و تکراری
پس کجایند عالمان سحر یک نفر از چهار هزار نفر
که شبانه امام را بردند پا برهنه به خفت و خواری
کوچه ای در مدینه منتظر است ؛ تا که روضه بخوانی از دیوار
تا تو هم مثل مادرت آنجا ؛حس کنی بین درب و دیواری
تا که کوچه به کوچه پخش شود ؛ هم صدایی غربتت با او
تا بفهمند فاطمی هستی ؛ مثل مادر به غم گرفتاری
تا که دست تو را نبندند و هی به یاد علی نخندند و
نکشندت پیاده اینگونه هی به قصد امام آزاری
تا به تو زهری از جفا ندهن

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادر بیا به دادم برس
آتش زده شد ای دل بر خانه ی من / شد همچو سرای فاطمه کاشانه ی من
از بس که در این مدینه غربت غوطه ور است / جایی نرسد نوای غریبانه ی من
دست بسته میان کوچه روان / پا برهنه دلم پر از غم فغان
پیر خسته شکستگی من عیان وااای
گرچه بیمار پیر قد خمیده ام / کوچه ها را شبانه من دویده ام
در مدینه چه ها که من کشیده ام وااای
مادر بیا به دادم برس
از موی سپید من ندارن شرم حیا / این دشمن دین مرا برد آخر به کجا
در آتش دود، خانه ی خود می شنوم / آوای حزین گریه های فاطمه را
همچو حیدر کشان کشان به سوی غم / همچو زهرا میان دود آتشم
ای مدینه ببین دوباره این ستم وااای
دست پایم تهی ز قدرت توان / پیر مرد

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا مولا مددی یا امام صادق
کوچه کوچه غرق ماتم شد مدینه
خانه خانه صوت قرآن بس حزینه
میرود با دست بسته مثل حیدر
کرده یاد پشت در با زخم سینه
رئیس مذهب ما کشته ی زهر جفا شد
به یاد جد عطشان حجره یِ او کربلا شد
شده ز تازیونه خسته
تو کوچه ها با دست بسته
از روزگار دلش شکسته
یا مولا مددی یا امام صادق
مداح:مهدی سلحشور

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمی دونم چرا امشب دل من گرفته بونه
شده بیقرار و مضطر به سوي بقیع روونه
سوي اون مزار خاکی که ازش غربت می باره
نه چراغ داره نه یک شمع قبري که گنبد نداره
می خوام آي مردم دنیا از آقاي مهربونم
از همون که اهل درده براتون قصه بخونم
گمونم تو عالم ما هر کی از فاطمه باشه
به جاي جواب خوبیش سیلی و لگد سزاشه
چرا هر کی از علیِ دو تا دستاشو می بندن
حرمتش رو می شکنند و به غریبی هاش می خندن
وا غربتا وا غربتا
مداح:مهدی مختاری

دانلود سبک

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

حسرت گرفته باز حصار مدینه را / غم تیره کرده است، دیار مدینه را
آثار حزن فاطمه و غربت علی / پُر کرده است گوشه کنار مدینه را
در کوچه هاي شهر چو ماه علی گرفت / رنگی دگر نماند عذار مدینه را
داغ عزاي حضرت صادق فکنده باز / با اشک و آه ما سر و کار مدینه را
تا خاك ریختند بر اندام آن امام / کردند دفن دار و ندار مدینه را
گویا فشانده اند بر آن قبر بی چراغ / غمهاي بی نشانه مزار مدینه را
می گریم از مصیبت جانسوز او / مگر بر دیده ام زنند غبار مدینه را
در خلوت بقیع بجز اشک مهدیش / شمعی کجا بود شب تار مدینه را
من جان نثار مکتب اویم مؤیدم / دارم از او امید جواز مدینه را

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

در راه خـداونـد خـريـدي تـو بلا را

بر جامعه آموخته اي درس وفا را

شد شيعه ي اثني عشري زنده ز نامت

دادي تو حيات ابـدي مـذهـب ما را

----

اي حضرت صادق سر و جانم بفدايت

درياب دلي را كه نشسته است به پايت

مـن بـر در ايـن خـانـه گـدا بوده و هستم

اي يـوسـف زهـرا مددي كن به گـدايـت

شاعر: اصغر چرمی

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:28
• نوشته شده توسط
• اصغر چرمي

به مناسبت شهادت امام صادق(ع)
وقتی کسی زمین بخورد درد می کشد
هر کس نفس زنان بدوَد درد می کشد
او هم شبیه مادر سادات فاطمه (س)
از ضربه های دست و لگد درد می کشد
با دست سفت و سخت ، کسی هم بیاید و
سیلی به صورتش بزند درد می کشد
بر ساحت مقدس زهرای مرتضی
وقتی جسارتی بشود درد می کشد
با یاد معجری که به آتش کشیده شد
آقا بدون حد و عدد درد می کشد
با دیدن بقیع ، بگویم برایتان
حتی درون قبر و لحد درد می کشد
سروده جعفر ابوالفتحی

• جمعه
• 8
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:20
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

نفس نفس زدنم را حسین می بیند
جراحت بدنم را حسین می بیند
نحیف هستم و آتش به جانم افتاده
و شعله های تنم را حسین می بیند
دویدن از پیِ مرکب برای من سم است
نحیف تر شدنم را حسین می بیند
حریم شخصی من جای این اراذل نیست
غریبی وطنم را حسین می بیند
چقدر سخت بُوَد مادرت زمین بخورد
ندای واحَسَنم را حسین می بیند
شبیه دامن طفل سه ساله می سوزم
عزای سوختنم را حسین می بیند
تمام فکر من این است لحظه ی تدفین
سفیدی کفنم را حسین می بیند
فقط برای حسین سینه زن شوید امّا
دو دست سینه زنم را حسین می بیند

شاعر : حمید رمی

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

ندارد قبر تو صحن و مناره
جگرها در فراقت پاره پاره
بگو با من حدیثی از غمت را
عطایم کن دلی مثل زراره
***
چه سوزِ غربتی دارد صدایت
چه کرده زهرِ غم با چشم هایت
بیا امشب برای آخرین بار
روایت کن روایت کن روایت
***
اگرچه بغض ها جان بر لبش کرد
نفس ها را فدای مذهبش کرد
به شامِ جاهلیت، نور آورد
همان کاری که عمه زینبش کرد

شاعر : زهرا بشری موحد

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی با روح من آمیخت در طوفان دلتنگی
مرا در حسرتی پیچید در کوران دلتنگی
تمام آن­چه با خود داشتم با خود از اینجا برد
و اشکم روی دستم ماند بر دامان دلتنگی
دلم سیر است از این دست شادی ها، شبی ای کاش
به پای سفرۀ غم می شدم مهمان دلتنگی
دلم شد بیت الاحزانی، همه اشک و همه اندوه
بقیعی تازه شد دل، این غریبستان دلتنگی
در این حال و هوا همراه با اندوه شیرینت
طراوت می دهد جان مرا باران دلتنگی
صدایم کن، و گرنه در سکوتی گنگ می پوسم
رهایم کن رهایم کن، ازین زندان دلتنگی
در این فصل پریشانی، نگاهت را مگیر از من
کنون من ماندم و یک روح سرگردان دلتنگی
سلام ای غربت معصوم ای روح سترگ عشق
درود ای بهترین آغاز بر پایان د

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه وجودم را شرار نار سوزاند
کی سینه ام را حملۀ اغیار سوزاند؟
من بین شعله بودم و یاران همه خواب
قلب مرا این غفلت انصار سوزاند
با آنکه خواندم ذکر «حرِّم شیبتی» را
اما تمام صورتم را نار سوزاند
من تازه فهمیدم چرا مادر جوان مُرد
پهلوی من را هم نوک مسمار سوزاند
با پای عریان چون دویدم در پی او
گلبرگ پایم را فشار خار سوزاند
مُردم ز غیرت لحظه ای که ناسزا گفت!
این بد زبانی قلب من بسیار سوزاند

شاعر : قاسم نعمتی

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه غمم به شدت مولا نمی شود
این ریسمان ز گردن من وا نمی شود
پیری که هیچ غربت و حتی امامتم
مانع برای کینۀ اعدا نمی شود
یک ذره هم رعایت حال مرا نکرد
ورنه به سادگی که کمر تا نمی شود
یک یک مصائبم به خدا مثل مادر است
گرچه یکی مصیبت زهرا نمی شود
آتش زدند باز دوباره به این حرم
اما شبیه خانۀ طاها نمی شود
گفتم امان بده که عبایی به تن کنم
یک لحظه صبر ! گفت که اصلاً نمی شود
پایی که طعم خار بیابان چشیده است
دیگر برای صاحب خود پا نمی شود
گاهی نماز نافله در راه خواندنی ست
وقتی بساط سجده مهیا نمی شود
گرچه گهی مصائب من مثل عمه است
اما نصیب من که تماشا نمی شود
دیگر مرا به سیلی و با کعب نی نزد
این ظلم جز به زی

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار جام محبت به غربتت تقدیم
هزار غنچه عطوفت به تربتت تقدیم
سلامت است تشیّع ز رنج دیدن تو
سلام خاصِ الهی به همّتت تقدیم
در آن زمانه ی تاریک جهل ای خورشید
تو نور علم نمودی به امّتت تقدیم
شبی نبود که همیان کهنه ات نکند
به سائلان مدینه کرامتت تقدیم
بپای روضه ی تو سالیانه یک دفعه
بهار اشک شود بر مصیبتت تقدیم
تو را شبانه کجا پا برهنه می بردند؟
سرشک دیده و دل ها به غربتت تقدیم
خدا نکرده به کوچه مگر زمین خوردی؟
هزار آیه شفا بر جراحتت تقدیم
به جای حرف جسورانه که نثارت شد
سرود مهر به قلب پر عصمتت تقدیم
به جای سرزنش دست سیلیِ گلچین
تمام بوسه ی گل ها به ساحتت تقدیم
زمان خوردن سیلی نسیم شاهد بود
سلام یاس

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

شوق ماندن دگر از چشم کبوتر افتاد
گریه می کرد که در سجدۀ آخر افتاد
بی هوا شعله کشیدند، که بالا می رفت
بی هوا پنجه کشیدند، که با سر افتاد
چشم هایش نگران بود به گیسوی کسی
این چنین بود که تا کوچه مکرر افتاد
خوب شد پشت سرت کاسۀ آبی نشکست
یک قدم مانده به پهلوی شما، در افتاد
دود نگذاشت که چشم تو تماشا بکند
از سر دخترکی سایه ی معجر افتاد
ناگهان یاس کبود از دهنت می ریزد
نظر سنگ که بر سورۀ کوثر افتاد
باز لا یَوم کَیومک دو لبت را سوزاند
چشمت انگار به دندانه ی خنجر افتاد
نفسی تنگ شد و سینه به خس خس افتاد
گذر چکمه ای انگار به حنجر افتاد
کوچه انگار همان کوچه، همان گودال است
روضه ی مختصری خواندی و....مادر اف

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

بازهم بی کسی یک آقا
باز هم ماجرای دست و طناب
پیش چشمان آسمانی ها
باز شهر مدینه گشته خراب
باز هم زنده شده در این کوچه
قصه ی تلخ آتش و خانه
خودشان را به زور جا کردند
شعله ها روی بال پروانه
آبرو دار این دیار چرا ؟
شده بی تکیه گاه و بی یاور
نا نجیبانه سوی او آمد
بی کسی و غریبی حیدر
پیرمرد قبیله شد هدفِ
آتش و تازیانه و تهدید
مَرد ها مرده اند در این شهر
به غریبیش دشمنش خندید
حرمت کعبه ی مدینه شکست
تا شده ظالمانه زانویی
شکر حق در میان این خانه
بار شیشه نداشت بانویی
بی خدا ها نگه نمی دارند
حرمت سن و سال آقا را
وای من باز هم در آوردند
اشک های دو چشم زهرا را
بچه های سقیه در دل شب
«عزت و احترام را بردند

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

وسط شهر نبی غوغا بود
روضه در قامت عاشورا بود
همه جا بوی مصیبت می داد
باز هم فصل غم دنیا بود
روضه خوان بود دل بی تابت
گریه کن مادر تو زهرا بود
خانۀ آل علی بود که باز
شعلۀ آتش در بالا بود
زن و فرزند تو در خانه و ترس
در نگاه همگی پیدا بود
کف پایت همه تاول زده بود
حرف از دخترکی تنها بود
دختری که همه جا دنبال
نیزه داران سر بابا بود

شاعر : وحید محمدی

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن که با همت او دین خدا تضمین بود
صادق آل رسول و گل باغ دین بود
مکتب علم از او قدر و شرف پیدا کرد
شجر پر ثمر باغ گل یاسین بود
بس که در ذائقۀ علم حلاوت می ریخت
شرح هر نکته ای از لعل لبش شیرین بود
نه عجب گر که خدا را همه جا او می دید
چشم او چشم خدا بود و حقیقت بین بود
همره عرش نشینان همه شب در محراب
شاهد حال و مناجات شبش پروین بود
دیده ای داشت که خون جگر از آن می ریخت
دامنی داشت که از خون جگر رنگین بود
گاه از کرب وبلا گه ز مدینه غم داشت
دل آزرده و غمدیدۀ او خونین بود
همه شب شمع صفت از غم زهرا می سوخت
اشک بر آتش غم های دلش تسکین بود
ای دریغا گل گلزار علی را چیدند
بشکند دست ستمگر که چنین گلچین بود

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل دریایی ام دریای خون شد
پر از انّا الیه راجعون شد
هوا را از جفا لبریز کردند
برای عشق دندان تیز کردند
خدایا جای ما را غصب کردند
به جایش تخت خود را نصب کردند
غضب های خدا را هم خریدند
محبت را به مسلخ می کشیدند
به پای حرفشان صادق نبودند
به خویشاوندی ام لایق نبودند
من آنم که نبی را جانشینم
برای دست ها حبل المتینم
من آنم که فلک غرق تماشاست
مَلَک گوید که این فرزند زهراست
من آن نورٌ علی نورم که فرمود
تمام خلقتم از نور او بود
منم گنجینه ی اسرار توحید
منم باران، منم دریا و خورشید
منی که عالمی را دست گیرم
میان بند نااهلان اسیرم
دو دست ظلم بر در آتش انداخت
همانی که به مادر آتش انداخت
درِ آتش گرفته کنده

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

نه فقط شیعه ی صادق به دلش داغ و بلاست صاحب مکتب ماست
به خدا صاحب عزایش همه ی آل عباست صاحب مکتب ماست
******
مادرم فاطمه ، دریاب مرا جان حسین جگرم پاره شده
می زنم ناله به یاد لب عطشان حسین جگرم پاره شده
******
کشته شده رئیس مکتب ما
امام و مقتدای مذهب ما

شاعر : محمود ژولیده

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

یه کوه ماتم دارم تو دشت دلم امون از این زمونه
غم غریبی و بی کسی آقام بازم زده جوونه
از آسمون اشک غم می باره
رسیده فصل خزون دوباره
بازم برای امام صادق
می خونه روضه دل بیچاره ، واویلا
وای از درد و غصه های بی امون امام صادق
شد زهر کینه جواب خوبیای امام صادق
داغی دارم توی این سینه زداغ امام صادق
واویلا امون امون ای دل
******
یه عده نامرد دم در خونه مو آتیش زدن بی امون
به یاد مادر به یاد آتیش و در چشمام شده پر خون
دلم گرفته برای زهرا
می خونه از روضه های زهرا
برام شده زنده باز دوباره
مسمار در ، ناله های زهرا ، واویلا
پشت درب خونه ی مادر آتیش کینه به پا شد
دست های حیدر رو بستند ، پشت در مادرم فدا شد

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

ديده ها تا به ابد در غمتان گريان است
اشك روز و شب ما موهبت يزدان است
چشم عشاق شده خيره به دستان شما
صحن دل منتظر آمدن باران است
لاعلاج است شب عشق شما در سر من
چقدر درد عزيزيست كه بي درمان است
سهمم از مهريه ي مادرتان ناچيز است
قطره اشكيست كه برچهره ي من مهمان است
حرف از مهريه و كوچه وُ آب آمده است
اصلاً انگار فلك در غم او نالان است
حسّ سرماي زمستان به دلم رخنه نمود
اين چه حاليست خدا در دل تابستان است؟
نكند باز كسي فزتُ و ربّي گفته
يا كه در كوچه ي غربت بدني لرزان است
گفت منصور تو را مي كشد از بغض علي
يارب انگار فلك بر سر اين پيمان است
بارالاها فرج مهدي ما را برسان
اين دعا ذكر لب دائمي ياران است

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• اصغر چرمي

زیر این گنبد دوّار و کبود
کلبه ای سمت خدا در دارد
سال خورده پدری روحانی
حجره ای گوشه ی بستر دارد
ششمین مرد که یک دریا غم
آب جاری شده ی عِینش بود
قسمت بال و پر میکائیل
آستان بوسی نعلینش بود
وضع حالات وخیمش از صبح
روز را در نظرش شب کرده
بسکه بالاست دمای بدنش
چند دفعه به خدا تب کرده
زهر خیمه زده روی بدنش
می کشد پا به زمین می سوزد
سرفه ای خشک و عطش... این یعنی...
سینه ی عرش برین می سوزد
بخت برگشته کسی که دیشب
اذیتش کرده سر سجاده
آتش انداخت به جان درب
خانه ی حضرت زهرا زاده
زد به هر آتش و آبی جبریل
نکند حادثه تکرار شود
مادری پشت در خانه ی خود
مانده با طفل و گرفتار شود
لحن آلوده ی این قوم او را
گرچه

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

توی کوچه ی غم ها ، تنها تو رو می بردن آقا
شده دستات بسته ، خسته ، شدی شبیه مولا
تو رو می کشیدن تا ، آقا ، بِدَن عذابت انگار
دیگه جون نداره پات ، چشمات ، شده یه ابر خونبار
آروم آروم پر میکشه ، از این دیار بی وفا
شده این نفس آخری ، گریون اون خاطره ها
وای ، آقام آقام آقام
******
شده باز پر ماتم ، عالم ، به یاد اون دقایق
که شده بود مسموم ، مظلوم ، آقام امام صادق
رسیده بالا سر ، مادر ، پسرشو ببینه
آره دنیا اینه ، کینه ، شد عادت مدینه
آروم آروم وصیتش ، رو میگه تویِ گریه ها
شده این نفس آخری ، ذکر لبش مادر بیا
وای ، آقام آقام آقام
******
شده پر از تشویش ، آتیش ، دیگه تو خونه امشب
وقتی آتیش و دید ، فهم

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 11:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

آرزوی قلب شیعه اینه حک کرده ایم آقا روی سینه
سینه زنون بیاییم (مدینه)3
شیعه بر مذهب تو مولا می نازه
دل به سوز و ماتمت آقا می بازه
آخرش حرمت و مولا می سازه
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
دلای عاشق شده در نوا از ماتم تو عزیز خدا
مدینه شد از غمت (کربلا)3
از غمت آقا دلامون پر شرر شد
بیاد غربت تو دیده ها تر شد
سوگوار ماتم تو پیغمبر شد
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
گشته خون قلب دلای عاشق ورق ورق شد قرآن ناطق
شده عزای امام صادق ، (ای خدا)2
اگر چه حرمتِ تو آقا دریدند
نیمه ی شب پای برهنه کشیدند
ولی سرت از قفا که نبریدند
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق

شاعر : رضا رسولی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 11:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای مغموم ، ایها المظلوم ، ای امام ِ ز کینه مسموم
شرار زهر ، نانجیبا ، آتیش و جون تو شد
گواه ِ سوز ِ ، دلت آقا ، اشک روون تو شد
مرثیه ی جون و ، دل عاشق حدیث غم یاس و شقایق
برات بمیرم حضرت صادق
غریب آقا
******
واویلا ، آه و واویلا ، از آتیش جفای اعدا
خونَت و آقا ، زدن آتیش ، کینه ها شد جلوه گر
باز شده زنده ، برای تو ، روضه ی دیوار و در
مادرت و کشتن ، تو مدینه ماجرای اشک ، تو همینه
قنفذ و غلاف و بازو و سینه
غریب آقا
******
الرّحمن ، عَلّمَ القرآن ، شده ذکر لبت حسین جان
میون آتیش ، زدی ناله ، به یاد کرببلا
به یاد جسمِ ،روی خاک و ، سوزوندن خیمه ها
یاد غم زینب ، شدی گریون آسمون چشمات ، می باره خون
ش

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

غریب امام ِ صادق ، نوای آسمونا
عزاخونه شد از غم ، تموم کهکشونا
هر دلی بی قراره محزون ِ غم ِ یاره
اون شب ای آقا ، چی کشیدی تو
دنبال مرکب ، می دویدی تو
ای غریب آقا
******
دمی که می دویدی ، پیاده پشت مرکب
شده زنده برا تو ، مصیبتای زینب
نوحه ی روی هر لب وای زینب زینب زینب
کودکان گریان ، مادران نالان
سر روی نیزه ، میخونه قرآن
یا حسین مظلوم

شاعر : حاج امیر عباسی

دانلود سبک

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ز خدا و خلق او سلامت
چراغ راه زندگی ، کلامت
زنده بُوَد تا به ابد پیامت
قرآن ناطق ، امام صادق
******
پرچم حق ز تو در احتزاز است
وصیتت که گنج رمز و راز است
اهمیت دادن ِ بر نماز است
قرآن ناطق ، امام صادق
******
آقا برای شیعیان دعا کن
حاجتشان را از کرم روا کن
راهیشان به سوی کربلا کن
قرآن ناطق ، امام صادق
******
بر تو شده ز کینه ی ولایت
از آن جنایت پیشگان جنایت
یا سیدی فدای غصه هایت
قرآن ناطق ، امام صادق
******
بردند نیمه شب تو را ز خانه
زان آتش و اعمال ظالمانه
شد زنده خاطرات تازیانه
شهیده زهرا ، مظلومه زهرا

شاعر : حاج امیر عباسی

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

بقيع ! اين تنِ مولاي سالخورده‌ي ماست

بگير در بغل آرام ياس پرپر را

بدان كه شرح غم اين غريب دشوار است

غمي كه كاسه‌ي خون كرد ديده‌ي تر را

بميرد آنكه در اين سنّ و سال زهرش داد

كه آتشي زد و سوزاند پاي تا سر را

شرار زهر شبي را به خاطرش آورد

كه ديد شعله‌ي بر چار چوبه‌ي در را

ميان دود درِ خانه با لگد وا شد

كه باز زنده كند روضه‌هاي مادر را:

-چه ضربه‌اي كه سر و روي ميخ را خون كرد

شكست شيشه‌ي عمر عزيز حيدر را-

بقيع ! روضه‌ي شيخ الائمّه سنگين است

ولي بيا كه بگويم از اين فراتر را

چه گويم از شب و پاي برهنه‌ي آقا؟

كه زنده كرد عزاي سه ساله دختر را

چه گويم از غم آن نازدانه طفلي كه

ميان همهمه گ

• پنج شنبه
• 18
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز آتش شعله زده بر بيت الاحزان بهشتي مدينه
زنده شد با دست تقدير خاطرات تلخ زخم روي سينه
واي اي امان از اين مصيبت گشته در اين شهر غربت هتک حرمت بر ولايت
واويلا واويلا
گر هستي امام شيعه پس بگو عمامه ي روي سرت کو
مانده اي بي يار و ياور در ميان کوچه ها، پس لشگرت کو
آه امتي که سر رسيدند گرچه جسمت را کشيدند از تنت سر نبريدند
واويلا واويلا
مي سوزم از اين عزا که جانماز زير پايت را کشيدند
در بين غوغاي کوچه اشک چشم دخترانت را نديدند
آه دشمن تو وحشيانه آمده با تازيانه مي زند بر روي شانه
واويلا واويلا

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• یکشنبه
• 5
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• یحیی