شهادت امام جعفر صادق

منصور دستور داد: بروید امام جعفر صادق(ع) را بیاورید. جوان رذلی که اسمش محمد بود شبانه نردبان گذاشت و از روی دیوار بی خبر آمد بالای بام و از آنجا به صحن خانه نگاه کرد، دید امام صادق دارد نماز می خواند. جوان پایین آمد و بعد از آنکه نماز آقا تمام شد به آقا گفت: آقا من مأمورم شما را ببرم. فرمود: مانعی ندارد. پس بگذار من به اتاق بروم و لباس بپوشم. گفت: نمی شود آقا. هر چه آقا اصرار کرد این جوان بی ادب قبول نکرد. با آن وضعیت از خانه بیرون آمدند. این پسر رذل سوار بر استر شد امام صادق(ع) پیرمرد هم پیاده به راه افتاد. این جوان هی استر را تند می راند. محمد بن ربیع می گوید: یک وقت نگاه کردم دیدم از بس آقا

• یکشنبه
• 3
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

همه عمرم در فغانم ، زغم نهان صادق زند آتشی به جانم ، غم جاودان صادق
دو هزار ننگ و نفرین ، به تمام دشمنانت که نموده هتک حرمت ، به حریم جان صادق
به فدای خاک پایش ، شده ام غرق عزایش دل عاشقان شکست از ، غم بی امان صادق
چه خوشا اگر کنم رو ، به مدینه و بقیعش به زلال اشک شویم ، قبر بی نشان صادق
در مدینه اش بگردم ، پی قبر مادر او که بیابم آن مزار ، مام قد کمان صادق
منصور چند بار امام صادق را درقصر حود احضار نمود ، اما هر مرتبه کرامات و معجزاتی می دید حضرت را با احترام بر می گردانید .اما از همه دلخراش تر زمانی بود که منصور دوانقی از حاجب خواست حضرت را احضار کند ، او جرئت نکرد ، لذا او پسرش (محمد ) که خ

• یکشنبه
• 3
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

خداحافظ اشک نیمه شب خداحافظ دیده ترم
به خدا از سوز زهر کین می سوزه اعضای پیکرم
غریبونه بال و پر می زنم ، نفس نفسای آخرمه
دلم از ماتم مادرم ، برای همیشه غرق غمه
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
کوچه ها غرق آتیش و دود همه جا پر شد از همهمه
میون شعله ها افتادم به یاد مادرم فاطمه
توی کوچه ها به دستای من ، طناب غریبی بسته شده
همه می دیدن که حرمت من ، شبیه علی شکسته شده
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
ز غم ساکن کربلا همیشه غرق تاب و تبم
جگرم می سوزه از عطش به یاد شاه تشنه لبم
پر میگرم از دنیا ولی ، یه حرفی توی گلوی منه
کفنی برای من نیارید ، که یوسف زهرا بی کفنه
واویلا واویلا واویلا واویلا
شاعر:

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

به گوش عرشیان هر دم،رسد افغان من مادر
زده زهر جفا آتش،به جسم و جان من مادر
واویلا آه و واویلا
ز دست دشمنان دین،چه محنت ها که دیدم من
شب و روز از ستمهاشان،مصیبت ها کشیدم من
واویلا آه و واویلا
امان از این جنایات و،ازین کاشانه سوزاندن
گمانم که شده عادت،مدینه خانه سوزاندن
واویلا آه و واویلا...
میان آتش ای مادر،به یادت خونجگر هستم
به یاد داغ مسمار و ،غم دیوار و در هستم
واویلا آه و واویلا
میان آتش ای مادر،به یاد رویت افتادم
غم آن صورت نیلی،دوباره آمده یادم
واویلا آه و واویلا
در آن شب در پی مرکب،چو دستم بسته شد مادر
فتادم یاد اوباش و طناب و گردن حیدر
واویلا آه و واویلا
بگو مادر بگو مادر،چه شد که رزق

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

بیت العزا شده هر قلب مشتاق و عاشق
شعله گرفته در دل داغ امام صادق
مولای بی نظیرم من عبد و تو اَمیرم
خدا رو شکر کار آقام دلبریه
خدا رو شکر که عشقِ ما نوکریه
خدا رو شکر که دین ما حیدریه
خدا رو شکر مذهب ما جعفریه
مولا امام صادق...
آتش گرفته یا رب بیتش از ظلم اعدا
انگار دوباره اومد صوت جانسوز زهرا(س)
از پا دگر فتادم فضّه برس به دادم
ملائکه رو لبشون زمزمه بود
اون دل شب همه فلک همهمه بود
زنده برا،آقا غم فاطمه(س) بود
بین آتیش سوز دلش مادریه
خدا رو شکر.مولا امام صادق
در ماه خوب شوال دارم به یاد تو غم
آقا به سینه زنها بده رزق محّرم
تا تذکره بگیریم با یا حسین بمیریم
تو بانی روضه های نینوایی
احادیثت می کن

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 08:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

پیر مردی،میون کوچه های غربت،میره با یک دل ِ شکسته
به سویِ کاخ ظلمِ اَعدا
اون دلِ شب،به پشت مرکبی شبونه،می دَوه و ذکر رو لبهاش
ناله ی جانسوز یا زهرا(س)
آسمون گریه کن برا غربتش
بی امون گریه کن برا غربتش
نوحه ی دلها واویلا...ناله ی زهرا(س)...واویلا
*نا نجیبا،شبونه ریختن توی خونه،در اوج ظلم و بی حیایی
آتیش زدن به بیت مولا
زنده شد باز خاطره ی چادر خاکی،خاطره ی کوچه و سیلی
خاطره ی علی و زهرا(س)
روضه ی کوچه خوند دو چشم تَرِش
تازه شد تو دِلِش غم مادرش
لاله ی پرپر وای مادر فدای رهبر وای مادر
حجت الله،دلم به یاد قبر پاکِت،که زیر نور آفتابه،شده کبوتر هوایی
آرزومه،که با دعای تو آقا جون،مثل اهالیِ شلمچه،من

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

من صادق آل عبایم
مسموم زهر دشمن دین خدایم
یارب – در نوایم
از آتش زهر جفایش – در گدازم (۲)
تنها در این شهر مدینه – جان ببازم (۲)
***
غم در دلم مأوا گرفته
فرزند من در خانه یازهرا گرفته
چشمش – را گرفته
محزون و خسته دیده گریان – کاظم من (۲)
بی من شود ساکن به زندان – کاظم من (۲)
***
درد دلم پایان ندارد
حتی گلویم طاقت افغان ندارد
پایم – جان ندارد
دشمن به جانم آتش افروخت – وای مادر (۲)
مانند زهرا خانه ام سوخت – وای مادر (۲)

دانلود سبک

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

صادق که بود عشق و قرار شیعه
گلواژه قدر و اعتبار شیعه
همواره بود مکتب انسان سازش
در بین مکاتب افتخار شیعه
**************************
صادق که از او جهان منّور باشد
نام و سخنش نشاط آوار باشد
فرمود که ای مردم آزاده،غضب
در نزد بشر کلید هر شر باشد
***************************
صادق که از او سینه طرب ناک شود
با نگهش گُنه ز دل پاک شود
حیف است که آن گهر علم و تقوا
ای اهل ولا در صدف خاک شود
*****************************
این نکته از امام صادق آن نیک سرشت
در دفتر رهروان توحید نوشت
از روز ازل شیعه ما را یزدان
از طینت آل پیمبر بسرشت

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو بگو از کدام طایفه ای ؛ که همیشه خدای عاطفه ای
لطفها می کنی برای کسی ؛ که برایت نمی کند کاری
پس کجایند نافله خوان ها که دل نافله شبانه شکست
کی به درد تو می خورد آقا ! نافله های سرد و تکراری
پس کجایند عالمان سحر یک نفر از چهار هزار نفر
که شبانه امام را بردند پا برهنه به خفت و خواری
کوچه ای در مدینه منتظر است ؛ تا که روضه بخوانی از دیوار
تا تو هم مثل مادرت آنجا ؛حس کنی بین درب و دیواری
تا که کوچه به کوچه پخش شود ؛ هم صدایی غربتت با او
تا بفهمند فاطمی هستی ؛ مثل مادر به غم گرفتاری
تا که دست تو را نبندند و هی به یاد علی نخندند و
نکشندت پیاده اینگونه هی به قصد امام آزاری
تا به تو زهری از جفا ندهن

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو بگو از کدام طایفه ای ؛ که همیشه خدای عاطفه ای
لطفها می کنی برای کسی ؛ که برایت نمی کند کاری
پس کجایند نافله خوان ها که دل نافله شبانه شکست
کی به درد تو می خورد آقا ! نافله های سرد و تکراری
پس کجایند عالمان سحر یک نفر از چهار هزار نفر
که شبانه امام را بردند پا برهنه به خفت و خواری
کوچه ای در مدینه منتظر است ؛ تا که روضه بخوانی از دیوار
تا تو هم مثل مادرت آنجا ؛حس کنی بین درب و دیواری
تا که کوچه به کوچه پخش شود ؛ هم صدایی غربتت با او
تا بفهمند فاطمی هستی ؛ مثل مادر به غم گرفتاری
تا که دست تو را نبندند و هی به یاد علی نخندند و
نکشندت پیاده اینگونه هی به قصد امام آزاری
تا به تو زهری از جفا ندهن

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

فصل غم آمده زمان عزاست
کنج سينه شراره ها دارم
رخت ماتم به تن نمودم و باز
بين چشمم ستاره ها دارم
*****
آسمان نگاه غمبارم
رنگ و بوي مدينه را دارد
هر چقدر آه هم اگر بکشم
از تب سينه باز جا دارد
*****
آنکه يک عمر پاي مکتب خود
روضه مي خواند و عاشقانه گريست
گريه هايش شبيه باران بود
آن امامي که صادقانه گريست
*****
ظلم تاريخ باز جلوه نمود
وقت تکرار قصه شومي است
با تبانيِّ آتش و هيزم
جاري از چشم، اشک مظلومي است
*****
آتش دشمنان به پا شده در
خانه اي در ميان يک کوچه
مي رود بي عمامه مردي در
غربت بي امان يک کوچه
*****
داغيِ سينه مي کند باور
با نفس هاش آه سردي را
خاک اين کوچه ها نمي فهمند
غربت اشک پير مردي ر

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

حضرت موسي بن جعفر گفت با اطرافيان
در همان منزل كه صادق، داد مظلومانه جان
تا سحر، هر شب چراغ حجره‌اش، روشن كنيد
راضي از اين كار، قلب داغدار من كنيد
جاي دارد گويم اكنون، اي امام هفتمين
اين زمان، آرامگاه حضرت صادق ببين
آن حريم بي‌چراغ و خلوت و بي‌ زائرش
چون كلام‌ الله بي ‌جلد است، قبر طاهرش
بارگاه آن جناب از كينه ‌ي دشمن خراب
روز و شب در معرض باران و باد و آفتاب
در شگفتم، دشمن آيا شرم از زهرا نكرد
كاين بناي علم و تقوي را چنين ويرانه كرد
مي‌كشد غيرت مرا، اي حجت ثاني‌ عشر
تا بكي مظلوم و بي‌ كس، عترت خير البشر؟
دشمن از هر سو، به قصد محو قرآن در كمين
العجل، اي مجري عدل خدائي در زمين
تا بكي در انتظارت

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 13:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر شب میگم ای دل امون از زمونه
دنیا با آل علی نامهربونه
هر بار دل یه بچه اش رو می شکونه
داره بارون می باره
دوباره اشکای طفلی روونه
آخه دشمنای بابا شبونه
با آتیش اومدن درِ خونه
داره بارون می باره
شاهدِ من شب است و ماه و ستاره
که می دوید آقام پیِ یک سواره
افتاد تو کوچه نفسش در شماره
داره بارون می باره
به یاد بابای خسته افتاده
به یاد دستای بسته افتاده
به یاد پهلو شکسته افتاده
داره بارون می باره
یاد دل های در تلاطم افتاده
یاد آتیش و یادِ هیزم افتاده
یاد جسارتای مردم افتاده
داره بارون می باره
شب بود و مثل روز ولی، آقام می دید
که آقام دنبال حیدر می دوید
می دید از پهلوی اون خون می بارید
داره بارون می

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

جامه ی تمومه ملائک آسمون سیاهه
از دل زمین تا نهایت کهکشون سیاهه
این مسافر خسته امشب
می سوزه بین تاب و تب
با بغضی که عمری بین گلوشه
چشماشو می بنده وقتی که
می بینه وصلش نزدیکه
آغوش باز مادر رو به رو شه
پر از اشک دیده
این محاسن سفیدش
واویلا، واویلا، واویلا یابن زهرا
واویلا، واویلا، واویلا یابن زهرا
چهره ی درخشان ماه زهرا کبود و زرده
زهر کینه ها با سلاله ی فاطمه چه کرده
اون که چشمه ی فیض یاره
هزار هزار عاشق داره
رو دامنش اشک غربت می باره
درد سینه شو کی می دونه
دلش از این عالم خونه
برای وصلِ یارش بی قراره
توی غم اسیره
تا دَمی که پر می گیره
واویلا، واویلا، واویلا یابن زهرا
واویلا، واویلا، واویلا یاب

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

گر چه آخر به لبانم گل لبخند آمد
آه مادر، نفسم از عطش بند آمد
بال و پر می زنم و بال و پرم می سوزد
جرعه آبی که تمامِ جگرم می سوزد
منم آن دل که ز داغ تو به دریا می زد
روضه خوانی که شرر مرهم دریا می زد
نیمه جانی که در آتش پیِ طفلانش بود
شعله وقتی ز درِ سوخته بالا می زد
مو سپیدی که دو دستش به طنابی بستند
پیرمردی که نفس در پیِ آن ها می زد
آن طرف گریه ی طفلان منو در این سو
خنده بر خستگی ام، دشمن زهرا می زد
آه از آن بزم شراب که در آن افتادم
یاد آن زخم که نامرد به لب ها می زد
یاد آن طفل که زنجیر تنش مانع بود
تا ببیند که به آن چوب کجا را می زد
همه ی قدرت خود جمع نمود، اما دید
خیزران را به لب زخمیِ بابا

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

غم رو دلم می شینه
آرزوم همینه
برم از مدینه
غم دل من قدر وسعت یه آسمونه
شکسته قلبم با دست های جُور این زمونه
یه عده نامرد آتیش زدن دلِ پر از ملالمو
به پیش چشم های جوجه هام، طناب زدن دو بالمو
کمی نکردند بی غیرتا رعایت سن و سالمو
من بس که غصه دیدم
زهر غم چشیدم
زهر غم چشیدم
غم رو دلم می شینه
آرزوم همینه
برم از مدینه
شبی که دشمن اشک غربت چشمامو ندید
با دست بسته من رو بین کوچه ها می کشید
به یاد اون لحظه افتادم
که یک شبی تو کوچه ها
مادر خسته ام نفس می زد
میون دود و شعله ها
دخیل دستای آسمون
نگاه مأیوس بچه ها
ای دلِ من تو ببین
قاتلم شده همین
مادرو رو زمین
غم رو دلم می شینه
آرزوم همینه
برم از مدینه
اگر

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

فروزنده شده آتش قهر خدا
ز داغ جگر و سوزشِ زهر جفا
نشان از کبودی به چهره ی تارش
نشسته آثار تازیانه به جسم بیمارش
کاری تر از آتش، زخم خاطراتش
می سوزد به یاد درب خانه ی مادرش
زخم مدینه بر جگر او
بر سر بالینش پسر او
می کشد از این غم نفس آخرش
مظلوم، آقام آقام آقام
غریب، آقام آقام آقام امام صادق
چکد خون به زمین از جراحات تنش
مهیا کند از باب و غسل و کفنش
ز بغضی لبالب به وسعت صحرا
که می رسد به مشام او عطر مادرش زهرا
در این بی قراری
این چشم انتظاری
دارد روی گونه اشک روضه ی کربلا
پر شده از غم کاسه ی صبرش
وسعت این دنیا شده قبرش
پر کشد امشب سوی لقای خدا
مظلوم، آقام آقام آقام
غریب، آقام آقام آقام امام صادق

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

حضرت موسي بن جعفر گفت با اطرافيان
در همان منزل كه صادق، داد مظلومانه جان
تا سحر، هر شب چراغ حجره‌اش، روشن كنيد
راضي از اين كار، قلب داغدار من كنيد
جاي دارد گويم اكنون، اي امام هفتمين
اين زمان، آرامگاه حضرت صادق ببين
آن حريم بي‌چراغ و خلوت و بي‌ زائرش
چون كلام‌ الله بي ‌جلد است، قبر طاهرش
بارگاه آن جناب از كينه ‌ي دشمن خراب
روز و شب در معرض باران و باد و آفتاب
در شگفتم، دشمن آيا شرم از زهرا نكرد
كاين بناي علم و تقوي را چنين ويرانه كرد
مي‌كشد غيرت مرا، اي حجت ثاني‌ عشر
تا بكي مظلوم و بي‌ كس، عترت خير البشر؟
دشمن از هر سو، به قصد محو قرآن در كمين
العجل، اي مجري عدل خدائي در زمين
تا بكي در انتظارت

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو بگو از کدام طایفه ای ؛ که همیشه خدای عاطفه ای
لطفها می کنی برای کسی ؛ که برایت نمی کند کاری
پس کجایند نافله خوان ها که دل نافله شبانه شکست
کی به درد تو می خورد آقا ! نافله های سرد و تکراری
پس کجایند عالمان سحر یک نفر از چهار هزار نفر
که شبانه امام را بردند پا برهنه به خفت و خواری
کوچه ای در مدینه منتظر است ؛ تا که روضه بخوانی از دیوار
تا تو هم مثل مادرت آنجا ؛حس کنی بین درب و دیواری
تا که کوچه به کوچه پخش شود ؛ هم صدایی غربتت با او
تا بفهمند فاطمی هستی ؛ مثل مادر به غم گرفتاری
تا که دست تو را نبندند و هی به یاد علی نخندند و
نکشندت پیاده اینگونه هی به قصد امام آزاری
تا به تو زهری از جفا ندهن

• دوشنبه
• 4
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادر بیا به دادم برس
آتش زده شد ای دل بر خانه ی من / شد همچو سرای فاطمه کاشانه ی من
از بس که در این مدینه غربت غوطه ور است / جایی نرسد نوای غریبانه ی من
دست بسته میان کوچه روان / پا برهنه دلم پر از غم فغان
پیر خسته شکستگی من عیان وااای
گرچه بیمار پیر قد خمیده ام / کوچه ها را شبانه من دویده ام
در مدینه چه ها که من کشیده ام وااای
مادر بیا به دادم برس
از موی سپید من ندارن شرم حیا / این دشمن دین مرا برد آخر به کجا
در آتش دود، خانه ی خود می شنوم / آوای حزین گریه های فاطمه را
همچو حیدر کشان کشان به سوی غم / همچو زهرا میان دود آتشم
ای مدینه ببین دوباره این ستم وااای
دست پایم تهی ز قدرت توان / پیر مرد

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا مولا مددی یا امام صادق
کوچه کوچه غرق ماتم شد مدینه
خانه خانه صوت قرآن بس حزینه
میرود با دست بسته مثل حیدر
کرده یاد پشت در با زخم سینه
رئیس مذهب ما کشته ی زهر جفا شد
به یاد جد عطشان حجره یِ او کربلا شد
شده ز تازیونه خسته
تو کوچه ها با دست بسته
از روزگار دلش شکسته
یا مولا مددی یا امام صادق
مداح:مهدی سلحشور

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

حسرت گرفته باز حصار مدینه را / غم تیره کرده است، دیار مدینه را
آثار حزن فاطمه و غربت علی / پُر کرده است گوشه کنار مدینه را
در کوچه هاي شهر چو ماه علی گرفت / رنگی دگر نماند عذار مدینه را
داغ عزاي حضرت صادق فکنده باز / با اشک و آه ما سر و کار مدینه را
تا خاك ریختند بر اندام آن امام / کردند دفن دار و ندار مدینه را
گویا فشانده اند بر آن قبر بی چراغ / غمهاي بی نشانه مزار مدینه را
می گریم از مصیبت جانسوز او / مگر بر دیده ام زنند غبار مدینه را
در خلوت بقیع بجز اشک مهدیش / شمعی کجا بود شب تار مدینه را
من جان نثار مکتب اویم مؤیدم / دارم از او امید جواز مدینه را

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

در راه خـداونـد خـريـدي تـو بلا را

بر جامعه آموخته اي درس وفا را

شد شيعه ي اثني عشري زنده ز نامت

دادي تو حيات ابـدي مـذهـب ما را

----

اي حضرت صادق سر و جانم بفدايت

درياب دلي را كه نشسته است به پايت

مـن بـر در ايـن خـانـه گـدا بوده و هستم

اي يـوسـف زهـرا مددي كن به گـدايـت

شاعر: اصغر چرمی

• چهارشنبه
• 6
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:28
• نوشته شده توسط
• اصغر چرمي

به مناسبت شهادت امام صادق(ع)
وقتی کسی زمین بخورد درد می کشد
هر کس نفس زنان بدوَد درد می کشد
او هم شبیه مادر سادات فاطمه (س)
از ضربه های دست و لگد درد می کشد
با دست سفت و سخت ، کسی هم بیاید و
سیلی به صورتش بزند درد می کشد
بر ساحت مقدس زهرای مرتضی
وقتی جسارتی بشود درد می کشد
با یاد معجری که به آتش کشیده شد
آقا بدون حد و عدد درد می کشد
با دیدن بقیع ، بگویم برایتان
حتی درون قبر و لحد درد می کشد
سروده جعفر ابوالفتحی

• جمعه
• 8
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:20
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

نفس نفس زدنم را حسین می بیند
جراحت بدنم را حسین می بیند
نحیف هستم و آتش به جانم افتاده
و شعله های تنم را حسین می بیند
دویدن از پیِ مرکب برای من سم است
نحیف تر شدنم را حسین می بیند
حریم شخصی من جای این اراذل نیست
غریبی وطنم را حسین می بیند
چقدر سخت بُوَد مادرت زمین بخورد
ندای واحَسَنم را حسین می بیند
شبیه دامن طفل سه ساله می سوزم
عزای سوختنم را حسین می بیند
تمام فکر من این است لحظه ی تدفین
سفیدی کفنم را حسین می بیند
فقط برای حسین سینه زن شوید امّا
دو دست سینه زنم را حسین می بیند

شاعر : حمید رمی

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

ندارد قبر تو صحن و مناره
جگرها در فراقت پاره پاره
بگو با من حدیثی از غمت را
عطایم کن دلی مثل زراره
***
چه سوزِ غربتی دارد صدایت
چه کرده زهرِ غم با چشم هایت
بیا امشب برای آخرین بار
روایت کن روایت کن روایت
***
اگرچه بغض ها جان بر لبش کرد
نفس ها را فدای مذهبش کرد
به شامِ جاهلیت، نور آورد
همان کاری که عمه زینبش کرد

شاعر : زهرا بشری موحد

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی با روح من آمیخت در طوفان دلتنگی
مرا در حسرتی پیچید در کوران دلتنگی
تمام آن­چه با خود داشتم با خود از اینجا برد
و اشکم روی دستم ماند بر دامان دلتنگی
دلم سیر است از این دست شادی ها، شبی ای کاش
به پای سفرۀ غم می شدم مهمان دلتنگی
دلم شد بیت الاحزانی، همه اشک و همه اندوه
بقیعی تازه شد دل، این غریبستان دلتنگی
در این حال و هوا همراه با اندوه شیرینت
طراوت می دهد جان مرا باران دلتنگی
صدایم کن، و گرنه در سکوتی گنگ می پوسم
رهایم کن رهایم کن، ازین زندان دلتنگی
در این فصل پریشانی، نگاهت را مگیر از من
کنون من ماندم و یک روح سرگردان دلتنگی
سلام ای غربت معصوم ای روح سترگ عشق
درود ای بهترین آغاز بر پایان د

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه وجودم را شرار نار سوزاند
کی سینه ام را حملۀ اغیار سوزاند؟
من بین شعله بودم و یاران همه خواب
قلب مرا این غفلت انصار سوزاند
با آنکه خواندم ذکر «حرِّم شیبتی» را
اما تمام صورتم را نار سوزاند
من تازه فهمیدم چرا مادر جوان مُرد
پهلوی من را هم نوک مسمار سوزاند
با پای عریان چون دویدم در پی او
گلبرگ پایم را فشار خار سوزاند
مُردم ز غیرت لحظه ای که ناسزا گفت!
این بد زبانی قلب من بسیار سوزاند

شاعر : قاسم نعمتی

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

گرچه غمم به شدت مولا نمی شود
این ریسمان ز گردن من وا نمی شود
پیری که هیچ غربت و حتی امامتم
مانع برای کینۀ اعدا نمی شود
یک ذره هم رعایت حال مرا نکرد
ورنه به سادگی که کمر تا نمی شود
یک یک مصائبم به خدا مثل مادر است
گرچه یکی مصیبت زهرا نمی شود
آتش زدند باز دوباره به این حرم
اما شبیه خانۀ طاها نمی شود
گفتم امان بده که عبایی به تن کنم
یک لحظه صبر ! گفت که اصلاً نمی شود
پایی که طعم خار بیابان چشیده است
دیگر برای صاحب خود پا نمی شود
گاهی نماز نافله در راه خواندنی ست
وقتی بساط سجده مهیا نمی شود
گرچه گهی مصائب من مثل عمه است
اما نصیب من که تماشا نمی شود
دیگر مرا به سیلی و با کعب نی نزد
این ظلم جز به زی

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار جام محبت به غربتت تقدیم
هزار غنچه عطوفت به تربتت تقدیم
سلامت است تشیّع ز رنج دیدن تو
سلام خاصِ الهی به همّتت تقدیم
در آن زمانه ی تاریک جهل ای خورشید
تو نور علم نمودی به امّتت تقدیم
شبی نبود که همیان کهنه ات نکند
به سائلان مدینه کرامتت تقدیم
بپای روضه ی تو سالیانه یک دفعه
بهار اشک شود بر مصیبتت تقدیم
تو را شبانه کجا پا برهنه می بردند؟
سرشک دیده و دل ها به غربتت تقدیم
خدا نکرده به کوچه مگر زمین خوردی؟
هزار آیه شفا بر جراحتت تقدیم
به جای حرف جسورانه که نثارت شد
سرود مهر به قلب پر عصمتت تقدیم
به جای سرزنش دست سیلیِ گلچین
تمام بوسه ی گل ها به ساحتت تقدیم
زمان خوردن سیلی نسیم شاهد بود
سلام یاس

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 04:52
• نوشته شده توسط
• یحیی