شهادت امام جعفر صادق

اف به قومی که به دست معجزه ایمان نداشت
حقشان است این چنین که سفره هاشان نان نداشت
خشکسالی لایق شهری ست که بعد از نبی
اعتقادی به دعای حضرت باران نداشت
آه باید این چنین ظلمی روا باشد به او
آن زمان که هیچ کس تعریفی از انسان نداشت
پا به نعلینش کند یک آن نخواهد شد ولی
پا برهنه می دوید و فرصت یک آن نداشت
ریسمان ها آنقدر محکم گلو را می فشرد
پشت مرکب ها نمی آمد یقینا جان نداشت
حرمت موی سپید قدکمان خواهد شکست
یک قدم آهسته گیرد استخوان خواهد شکست

**************
آه بی شرمانه آتش بر درش انداختند
هیزم سوزانده را روی پرش انداختند
حرمت موی سپیدش را نفهمیدند که
این چنین عمامه از روی سرش انداختند
آه انگاری که

• دوشنبه
• 6
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خانه صادق آتش گرفته
شعله از هر سو راهش گرفته
آسمان گرید در ماتم او
قلب آتش سوزد در غم او
قامت مه گردیده خم او
واویلا آه و واویلا
دشمن آمد در بین نمازش
نیمه کاره ماند راز و نیازش
همچو حیدر با دستان بسته
می کشیدندش با قلب خسته
پشت گردون از این غم شکسته
******
گر چه آنشب در اوج بلا بود
زار و گریان کرب و بلا بود
یاد آن راس از تن بریده
یاد آن جسم در خون طپیده
یاد قدی که از غم خمیده

شاعر : مجید احدزاده

دانلود سبک

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• علی

صادق آل پیغمبرم من
فرزند زهرا و حیدرم من
آتش گرفته خانه ام
سوزد همه کاشانه ام
آه و واویلا
دشمن به من کرد بی احترامی
بار دگد بست دست امامی
سویم همه می دویدند
هر سو مرا می کشیدند
آه و واویلا
چون درب خانه غرق شرر بود
چشم من خیره بر میخ در بود
آه از ته دل کشیدم
زهرا را پشت در دیدم
آه و واویلا
در بین آتش غرق نوایم
به یاد دشت کرب وبلایم
به یاد عصر عاشورا
آتش زدن به خیمه ها

شاعر : مجید احدزاده

دانلود سبک

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• علی

آرزوی قلب شیعه اینه حک کرده ایم آقا روی سینه
سینه زنون بیاییم (مدینه)3
شیعه بر مذهب تو مولا می نازه
دل به سوز و ماتمت آقا می بازه
آخرش حرمت و مولا می سازه
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
دلای عاشق شده در نوا از ماتم تو عزیز خدا
مدینه شد از غمت (کربلا)3
از غمت آقا دلامون پر شرر شد
بیاد غربت تو دیده ها تر شد
سوگوار ماتم تو پیغمبر شد
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق
******
گشته خون قلب دلای عاشق ورق ورق شد قرآن ناطق
شده عزای امام صادق ، (ای خدا)2
اگر چه حرمتِ تو آقا دریدند
نیمه ی شب پای برهنه کشیدند
ولی سرت از قفا که نبریدند
سیدی یابن الزهرا ، امام صادق

شاعر : رضا رسولی

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:21
• نوشته شده توسط
• علی

توی کوچه ی غم ها تنها تو رو میبردن آقا
شده دستات بسته خسته شدی شبیه مولا
تو رو میکشیدن تا آقا بدن عذابت انگار
دیگه جون نداره پات چشمات شده یه ابر خونبار
آروم آروم پر میکشه از این دیار بی وفا
شده این نفس آخری گریون اون خاطره ها
وای آقام آقام آقام
******
شده باز پر ماتم عالم به یاد اون دقایق
که شده بود مسموم مظلوم آقام امام صادق
رسیده بالا سر مادر پسرشو ببینه
آره دنیا اینه کینه شد عادت مدینه
آروم آروم وصیتش رو میگه توی گریه
شده این نفس آخری ذکر لبش مادر بیا
وای آقام آقام آقام
******
شده پر از تشویش آتیش دیگه تو خونه امشب
وقتی آتیشو میدید فهمید چی کشید عمه زینب
دیده زینب مضطر بی سر شده عزیز زهرا

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:40
• نوشته شده توسط
• علی

در آن ساعت که با پاي برهنه پیاده پشت مرکب می دویدم
بیاد راه شام و عمه خود ز دیده خون دلها می چکیدم
*******************
شبانه دشمنانم چون رسیدند غریبی ام چو در کاشانه دیدند
میان کوچه با پاي برهنه مرا هم مثل جدم می کشیدند
*******************
برهنه سر برهنه پا شرار غم به سینه ، ببر مرا از کوچه ها ي غربت مدینه
از کوچه هاي ماتم ، از کوچه هاي پر غم ، از کوچه هاي شهر خاتم
اما مبر به کوچه اي که زخم دل نمک خورد ، مادر بی گناه من از چهل نفر کتک خورد
ما بین اشقیا بود ، در زیر دست و پا بود ، یاریگر علی مرتضی بود

شاعر : مجید آخته

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1393
• ساعت
• 05:33
• نوشته شده توسط
• علی

یه کوه ماتم دارم تو دشت دلم امون از این زمونه
غم غریبی و بی کسی آقام بازم زده جوونه
از آسمون اشک غم می باره
رسیده فصل خزون دوباره
بازم برای امام صادق
می خونه روضه دل بیچاره ، واویلا
وای از درد و غصه های بی امون امام صادق
شد زهر کینه جواب خوبیای امام صادق
داغی دارم توی این سینه زداغ امام صادق
واویلا امون امون ای دل
******
یه عده نامرد دم در خونه مو آتیش زدن بی امون
به یاد مادر به یاد آتیش و در چشمام شده پر خون
دلم گرفته برای زهرا
می خونه از روضه های زهرا
برام شده زنده باز دوباره
مسمار در ، ناله های زهرا ، واویلا
پشت درب خونه ی مادر آتیش کینه به پا شد
دست های حیدر رو بستند ، پشت در مادرم فدا شد

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1393
• ساعت
• 06:49
• نوشته شده توسط
• علی

دارم براي رنگ تنت گريه ميكنم
پايِ نفس نفس زدنت گريه ميكنم
باور كنيم حرمت تو مستدام بود؟
يا بردن تو بردن با احترام بود؟
باور كنيم شأن تو را رد نكرده است؟
اين بد دهانِ شهر به تو بد نكرده است؟
گرد و غبار، روي تو اي يار ريختند
روي سر تو از در و ديوار ريختند
هرچند بين كوچه تنت را كشيد و برد
دستِ كسي به رويِ زن و بچه ات نخورد
باران تير و نيزه نصيب تنت نشد
دست كسي مزاحم پيراهنت نشد
اين سينه ات مكانِ نشست كسي نشد
ديگر سر تو دست به دست كسي نشد

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• چهارشنبه
• 1
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:21
• نوشته شده توسط
• علی

نه فقط شیعه ی صادق به دلش داغ و بلاست صاحب مکتب ماست
به خدا صاحب عزایش همه ی آل عباست صاحب مکتب ماست
******
مادرم فاطمه ، دریاب مرا جان حسین جگرم پاره شده
می زنم ناله به یاد لب عطشان حسین جگرم پاره شده
******
کشته شده رئیس مکتب ما
امام و مقتدای مذهب ما

شاعر : محمود ژولیده

• چهارشنبه
• 1
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• علی

جامه ی تموم ملائک آسمون سیاهه ، از دل زمین تا نهایت کهکشون سیاهه
این مسافر خسته امشب ، می سوزه بین تاب و تب
با بغضی که عمری بین گلوشه
چشماشو می بنده وقتی که ، می بینه وصلش نزدیکه
آغوش باز مادر روبروشه
ذکر لبش یا زهرا، نفسش نمیاد بالا
چهره ی درخشان ماه زهرا کبوده زرده ، زهر کینه ها با سلاله ی فاطمه چه کرده
اون که چشمه ی فیض یاره ، هزار هزار عاشق داره
رو دامنش اشک غربت می باره
درد سینه شو کی میدونه ، دلش از این عالم خونه
برای وصل یارش بیقراره ، توی غم اسیره
تا دمی که پر می گیره
ذکر لبش یا زهرا، نفسش نمیاد بالا
بیرق عزای ولی حق دست جبرئیله ، چشمه های چشم پر آب موسی شبیه نیله
کوچه کوچه از دل سرشار

• شنبه
• 18
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:38
• نوشته شده توسط
• علی

یا مولا مددی یا امام صادق
کوچه کوچه غرق ماتم شد مدینه
خانه خانه صوت قرآن بس حزینه
میرود با دست بسته مثل حیدر
کرده یاد پشت در با زخم سینه
رئیس مذهب ما کشته ی زهر جفا شد
به یاد جد عطشان حجره یِ او کربلا شد
شده ز تازیونه خسته
تو کوچه ها با دست بسته
از روزگار دلش شکسته
یا مولا مددی یا امام صادق

دانلود سبک

• شنبه
• 18
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:09
• نوشته شده توسط
• علی

آسمونا بی قرارن،كبوترا پرواز میكنن
زائرا بیاین كه دارن،در بقیع و باز می كنن
بارونیه آسمونش
لب پنجره ی ایونش
عالمیه روضه خونش
وای چه حكایتی
وای چه زیارتی
وای عجب غربتی
بیا و ببین مدینه،چه اشكی مردم می ریزن
تو بقیع دارن برای،كبوترا گندم می ریزن
بی ضریح و بارگاهه
این زیارت اگه كوتاهه
لبریز ِ از اشك و آهه
وای چه حكایتی
وای چه زیارتی
وای عجب غربتی
یا امام صادق آقا،چرا شب غم سر نمیآد
حرمی نداری اما،ازم یه كاری بر نمیآد
سمت بقیع پر كشیدم
رو به قبر تو سلام میدم
تنها تویی تو امیدم
وای چه حكایتی
وای چه زیارتی
وای عجب غربتی

• شنبه
• 11
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• علی

منو می سوزونه آتیش کینه
دیگه دارم میرم از این شهر مدینه
گوشه ی حجره ام نشسته
مادر پهلو شکسته
وااای مدینه شده کرببلا
فاطمه شده صاحب عزا
واااای امون امون ای دل
تو مدینه قلبم در تب تابه
رو دست من مثل علی رد طنابه
چشامون از گریه تر شد
خونه ی ما شعله ور شد
وااای دیگنه نبود اینجا خبری
از سیلی میخ دری
واااای امون امون ای دل
با موی سپید و قد کمونم
برای جد غریبم روضه می خونم
نیمه شب پشت مرکب
یادم اومد عمه زینب
وااای به روم اگه شمشیر کشیدن
دیگه سرم و کی بریدن
واااای امون امون ای دل

دانلود سبک

• شنبه
• 18
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:51
• نوشته شده توسط
• علی

ناگهان سجّاده را اززیرپایش می کشند
مثل حیدر(عليه السلام)درمیان کوچه هایش می کشند
نامسلمانان به فکر سنّ وسالش نیستند
پابرهنه،بی عمامه ،بی عبایش می کشند
بی مروّت ها سوار مرکب ودنبال خود
(پیرمرد)ی را(پیاده)،(بی عصا)یش می کشند
با(طناب)و(دست بسته)،(سیلی) و آتش به در(ب)
لحظه لحظه عکس مادر را برایش می کشند
نای رفتن را ندارد در تنش اما به زور
درمیان کوچه زیر دست وپایش می کشند
روضه هارا در خیالش هی مجسم می کنند
از مدینه نا گهان تا کربلایش می کشند
***
((زینت دوش نبی))افتاده (بی سر بر زمین)
وای بر من از کجاها تا کجایش می کشند
شاه غیرت روی خاک افتاده وبی غیرتان
نقشه ی حمله به سوی خیمه هایش می کشند
چون نمی

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• علی

آی شیعه ها می خوام بگم براتون از مرد خدا
مردی که پشت و پناه نبی بوده در همه جا
براتون از رشادت پهلوون عرب بگم
از اسوه شجاعت و از شکوه ادب بگم
حمزه کیه خورشیدی که نهایت شهامته
استاد رزم اهل دین معلم شهادته
تو سختی ها تو مشکلات پشت و پناه همه بود
از هیبتش توی دل سپاه کفر واهمه بود
اما امون از روزی که شهید شد اون مرد نجیب
همه دیدند روی لب رسول حق امن یجیب
پیمبر اسم حمزه رو شیری که همتایی نداشت
سید و سالار همه شهیدای احد گذاشت
اما گذشت تا یه روزی توی همین سرزمینا
یه آقای غریب اومد که شد آقای شهدا
اخه شهید کربلا حتی نداشت سر تو بدن
بوریا آوردند براش اخه آقا نداشت کفن
جراحتای بیشمار نیزه و شمشیر و س

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 15:48
• نوشته شده توسط
• علی

فروزنده شده آتش قهر خدا
زداغ جگر و سوزش زهر جفا
نشان از کبودی به چهره تارش
نشسته آثار تازیانه به جسم بیمارش
کاری تر آتش زهر خاطراتش
می سوزد به یاد درب خانه ی مادرش
زخم مدینه بر جگر او
برسر بالینش پسر او
می کشد از این غم نفس آخرش
مظلوم آقام آقام آقام آقام
غریب آقام آقام آقام آقام
امام صادق
چکد خون به زمین از جراحات تنش
مهیا کند از باب غسل و کفنش
زبغضی لبالب به وسعت صحرا
که می رسد بر مشام او عطر مادرش زهرا
در این بی قراری این چشم انتظاری
دارد روی گونه اشک روضه کربلا
پر شده از غم کاسه صبرش
وسعت این دنیا شده قبرش
پر کشد امشب سوی لقای خدا
مظلوم آقام آقام آقام آقام
غریب آقام آقام آقام آقام
امام صادق

• شنبه
• 25
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:40
• نوشته شده توسط
• علی

مردی که جبریل امین در محضرش بود
دریای علمش هدیه ی پیغمبرش بود
نام شریفش اسم نهری در بهشت است
خلد برین هم جلوه ای از مظهرش بود
فقه و کلام و منطق و عرفان و حکمت
این چشمه ها جاری ز چشم کوثرش بود
وقتی که در میدان دین آماده می شد
تازه زمان رزم و فتح خیبرش بود
هر احتجاجش چشم ها را خیره می کرد
تیغ کلامش ذوالفقار دیگرش بود
حتّی به همراه هزاران طالب علم
«نعمان ثابت»*پای درس منبرش بود
هارون مکّی ها کجا بودند آن روز
روزی که دست شعله سدّ معبرش بود
فرزند ابراهیم را آتش نسوزاند
این معجزه از معجزات محشرش بود
یاد مدینه بود و عکس آتش و دود ...
... دائم میان قاب چشمان ترش بود
پای پیاده ، پشت مرکب ، آه افتاد
آثا

• شنبه
• 12
• مهر
• 1393
• ساعت
• 01:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تو اوج روضهء امام صادق
می مونه از کجا بگه روضه خون
برا گریز،آخر روضه باید
کجا بره این دلای پریشون؟
یه پیرغلام میگه جوون رسم ادب همینه
به احترام مادرش اول بریم مدینه
...این بار اولی نیست
آتیش در ، یه خونه ای تو پیچ و تابه
این بار اولی نیست
غریبونه، دست امامی تو طنابه
*سخته ولی،خدا رو شکر خزون نیست
*یه مادر جوون نیست
*نه بار شیشه ای نه میخ مسمار
*رو در و دیوار لکه های خون نیست
واغربتا واویلا
*******

بوی بهشت میده اگر مقاتل
اگر حسینه و یه دنیا عاشق
خدا میدونه همه رو داریم از
عطر نفسهای امام صادق
*آقائی که،بانی شده تاروضه ها به پاشه
*مگه میشه،تو مجلسش ذکر حسین نباشه
...این بار اولی نیست
که شعله ه

• چهارشنبه
• 29
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• علی

دوباره غربت و
تنهایی و بی یاوری
میسوزه قلب پسری
باخاطرات مادرى
دوباره كوچه و
يك پيرمرد بى پناه
پاى خسته ميون راه
قلبى لبريزسوزوآه
واى،ميون كوچه،شده باز غوغا
زنده شدداغ،مادرش زهرا
می‌کشه كوچه،باراين دردو
دوباره بستن،دست يك مرد و
وای از غریبی و،وای از اهانتا
بى احترامى و جسارتا

ای وای،غریب آقام۳
********

نغمه ى بى كسى
جارى روى لباى تو
بغضى توى صداى تو
يافاطمه نواى تو
پشت مركب تورو
پابرهنه ميكشيدن
اشك چشماتو ميديدن
به گریه هات ميخنديدن
واى،بی کس و یاور،با دلی مضطر
تو رو میبُردن،شبیهِ حیدر
مث گل بین،کوچه پژمردی
چند دفعه آقا،به زمین خوردی
آقای بی کسم،همتای حیدری
تو وارث غمای مادری

ای وای،غریب آق

• چهارشنبه
• 29
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 20:59
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نه عمامه به سر و نه که ردا در بر داشت

در دلش حال و هوایی ز غم حیدر داشت

نیمه شب تا که به صورت به زمین خورد آقا

با لب غرق به خون زمزمه ی مادر داشت

شاعر : رضا رسولی

• چهارشنبه
• 29
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 21:19
• نوشته شده توسط
• محمد مبشری

آن فرقه ای که تیشه به نخل فدک زدند

بر زخم کاری دل مولا نمک زدند

او را ز خانه نبمه شب برد خصم دون

از کوچه ای که مادر ما را کتک زدند

• چهارشنبه
• 29
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 21:43
• نوشته شده توسط
• محمد مبشری

اصلاً بعيد نيست كسي را كه بي گمان،
بوده امام مفترض الامر شيعيان،
پاي برهنه باز بدون عمامه اش،
در كوچه ي غريب برندش كشان كشان.
اصلاً بعيد نيست كه روزي و يا شبي،
مردي كه رفته است ز عمق تنش توان،
را با تمام آنچه تصور نمي كنيد
بي حرمتش كنند به چشمان اين و آن.
اصلاً بعيد نيست كسي را كه سوخته
شعله ورش كنند دوباره حراميان
اصلاً بعيد نيست دوباره علي شود
تنهاترين، غريب ترين، زير آسمان
اصلاً بعيد نيست كه از جور روزگار
برگردد اين زمان پر از غم به آن زمان
وقتي كه حرف، بغض شده در گلوي تو
يعني كه زخم كهنه رسيده به استخوان
يعني كه ياد كوچه و آن روز مي كني
يعني كه بهت مي زني از سوز داستان
يعني كه روضه هاي دلت

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:26
• نوشته شده توسط
• علی

باید امشب بدون پر باشم
مثل پروانه شعله ور باشم
چون بریده بریده می گویم
شاید اینبار دردسر باشم
پیر مردی بدون آلایش
دلبر و دلربا و دلداده
با سر و صورت و به زور طناب
روی خاک مدینه افتاده
سرخی روی گونه اش از چیست؟
تازیانه به صورتش خورده؟
یاد آن کوچه .... مادرش زهرا....
روح او را دوباره آزرده
بی نفس ، غرق آه، پژمرده
پا برهنه ، خمیده ، بی لشکر
مثل زینب کنار دروازه
مثل فردی اسیر و بی یاور
روضه را واژه واژه می خوانم
روی پایم دگر نمی مانم
چون رسیده به جای باریکش
لال می شوم نمیخوانم
روضه امشب کنار دروازه است
پیش یک طفل و یک سر پر نور
لحظه ای که به نزد سر آمد
شد بساط غم ملائک جور
با همان لکنت زبان خودش
پ

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:31
• نوشته شده توسط
• علی

زهر اشکی شدو چشمان ترش را سوزاند
سینه ی بی رمق محتضرش را سوزاند
بارها حرمت این شیخ در این شهر شکست
ناله ی بی کسی اش هر سحرش را سوزاند
سالها بود که با روضه ی مادر می سوخت
آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند
قاتل مادر او باز سراغش آمد
هیزم آورده و دیوار و درش را سوزاند
باز هم شکر که پهلوی نحیفش نشکست
گرچه لرزیدن طفلان جگرش را سوزاند
پیر مرد است زمین می خورد و می گرید
یاد داغی که دل شعله ورش را سوزاند
یاد آن شهر که لبخند یهودی هایش
جگر دخترک رهگذرش را سوزاند
دخترک زیر پر چادر عمه می رفت
ناگهان آتش بامی سپرش را سوزاند
پنجه ی پیرزنی گیسوی او را وا کرد
ترکه ی چوب تری بال و پرش را سوزاند
دستِ در حلقه

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• علی

کاش می شد بگذارند مهیا گردد
شب او صبح به محراب مصلا گردد
شب او صبح نشد،نیمه شب او را بردند
تا که با زخم زبان آن شبش احیا گردد
شعله بر خانه اش انداخت حرامی تا زود
در این خانه به یک ضربه ی پا وا گردد
در آتش زده کم بود بیافتد رویش
باز کم بود که میخی به تنی جا گردد
پیش طفلان پی مرکب پدر پیری رفت
تا که این کوچه پر از ناله ی بابا گردد
دو قدم راه نرفته به زمین می افتاد
تا که تکرار زمین خوردن زهرا گردد
فرصتی هیچ ندادند و کشیدند تنش
قبل از آنی که نفس تازه کند پا گردد
گرچه می خورد زمین گرچه کشیدند زخاک
روضه ای خواند غمش باز مداوا گردد
روضه ی غربت پیری که به زانو آمد
به امیدی که گل گمشده پیدا گردد
پیر مر

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• علی

آتش انداخته انگار ز پا تا به سرم
بس كه زد طعنه به من،‌سوخت تمام جگرم
روح زنداني اين جسم نحيفم شده است
مانده در اين قفس تنگ، فقط بال و پرم
كارم افتاده به دست دو سه تا گزمه ي مست
زير اين بار بلا راست نمي شد كمرم
مي كشيدند مرا در وسط كوچه شبي
مي زدم بر رخ خود لطمه به ياد پدرم
سيلي و آتش و ميخ و در و ديوار و لگد
رد شد آن صحنه ي تاريك ز پيش نظرم
واي از سينه ي تنگي كه برايم مانده
واي از روضه ي مادر كه شده درد سرم
گرچه يك عمر دلم از غم او مي سوزد
بي پر و بالم و درگير عذابي دگرم
هيچ روزي نشده تلخ تر از عاشورا
مي دهد رنج همين روز، ز شب تا سحرم
طاقتم رفت.... كه مي گفت كسي در گودال
سرش اينجاست، ببر حمله

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 04:39
• نوشته شده توسط
• علی

در مدینه بی کس و بی یاورم
غربت شهر نبی شد باورم
مانده ام لشگر چرا آورده اند
من که تنها هستم و بی لشگرم
من که شمشیر هم ندارم بهر خویش
فکر پیکار هم ندارم در سرم
آتش و هیزم چرا آورده اید
رحم بر من نیست رحمی بر حرم
حرمت موی سفیدم جای خود . . .
از تبار حیدر و پیغمبرم
*****
کار خود را کرد آخر نا نجیب
حرمت من را شکست در محضرم
گُر گرفته آتش از این پای در
گُر گرفته آمده دور و برم
خانه ام پر شد ز این دود سیاه
تار می بیند دو چشمان ترم
وحشت اهل و ایالم این چنین
میزند روزی پر از ماتم رقم
آتش و درب و هیاهوی عدو
یادم آرد ناله های مادرم
هرچه گفت:آتش نزن بر خانه ام
هرچه گفت:نامرد من پشت درم
در به روی فاطمه آوا

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:00
• نوشته شده توسط
• علی

میوه ی باغ فدک زهر شد و جانم سوخت
این دل غمزده ی خسته ز هجرانم سوخت
باز هم آتش و در قصه ی تکراری شد
دود این فتنه گری دیده ی گریانم سوخت
لعن و نفرین به تو منصور دوانیقی که
حمله ی نیمه شب تو دل طفلانم سوخت
آتش قهر خدا بر تو ، مصلایم با
مهر و سجاده و ادعیه و قرآنم سوخت
مو پریشان دل شب پای برهنه هیهات
دست حرمت شکنی قلب پریشانم سوخت
کیست این ابن ربیع وه چه خدا نشناس است
شرر گفته ی او سینه ی بریانم سوخت
همه شاگرد ، ولی هیچ کسی یار نبود
دلم از آتش تنهایی دورانم سوخت
مزد تفسیر معلم همه جا لعل لب است
آخر ای زهر چه کردی ؟ لب عطشانم سوخت
روضه ی مادرم از زهر جگر سوز تر است
یاد سیلی زدنش ظاهر و پنهانم سوخت

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:06
• نوشته شده توسط
• علی

تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
پاک کردی عرق شرم ز پیشانی مست
پس روا نیست من اینگونه پریشان باشم
کیمیا خاک کف پای غلامان شماست
کیمیایی بده تا جابر حیّان باشم
نمی از چشمه ی توحید مفضّل کافی ست
تا به چشمان تو یک عمر مسلمان باشم
غم حدیثی ست که در چشم تو جریان دارد
باید از حادثه ی چشم تو گریان باشم
جای این بیت برایت حرمی می سازم
تا در آیینه ی ایوان تو حیران باشم
حرف آیینه و ایوان شد و دلتنگ شدم
کاش می شد حرم شاه خراسان باشم
« صبح صادق ندمد، تا شب یلدا نرود »
کاش در صبح ظهور آینه گردان باشم

شاعر: سید جواد میرصفی

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 06:14
• نوشته شده توسط
• علی

نه عمامه به سرو نه که ردا در بر داشت
در دلش حال و هوایی ز غم حیدر داشت
نیمه شب تا كه به صورت به زمین خورد آقا
با لب غرق به خون زمزمه ی مادر داشت

شاعر : رضا رسولی

• پنج شنبه
• 30
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 06:18
• نوشته شده توسط
• علی