رباعی میلاد
حضرت زینب(س)
ناموس خدا، ستر و عفاف آورده
آداب حرم روح طواف آورده
زین اب حضرت ولی الله است
یعنی همه را به اعتکاف آورده
رباعی
میلاد حضرت ام‌المصائب
حضرت زینب‌کبری(س)
زینب که حقیقت خدای ازلیست
زین اب و نامش زخداوند جلیست
سرتا به قدم جلوه زهرا شده است
منصوره ی مستوره به دامان علیست
شور و سرود جشن میلاد
حضرت زینب
با ملودی جدید
بنداول
ای جانم ....جانانم
ای روح و روانم
ای دخت امامت
ای روح شهامت
من...بنده‌ی درگاهت
من....نشسته در راهت
تو....خواهر اربابی
تو.... به مثل مهتابی
يا.....زینب
یازینب(۴)
بنددوم
ای ساغر.... کوثر
ای ثانی.... مادر
زینت بابایی
تو هم بی‌همتایی
تو...دختر زهرایی
تو ماه دل‌آرایی
تو عمه‌ساداتی
تو روح مناجاتی
یا.....زینب
یازینب(۴)
غزل ولادت حضرت زینب(س)
نوه ی حضرتِ پیغمبری آمد، زینب
بانویِ فاطمی و حیدری آمد، زینب
رسد از عالم بالا غزل و شعر و سرود
مژده بادا که چنین دختری آمد، زینب
آن قدر غنچه شبیه است به مادر، زهرا
گویی از نسلِ علی کوثری آمد، زینب
بر دلِ کنگره ی عرش نوشتند به زر
حضرت فاطمه ی دیگری آمد، زینب
تا که تابید رخش بر رخِ زیبای حسن
شکر حق گفت چنین یاوری آمد، زینب
تا که قنداقه ی او داد حسن دستِ حسین
همه گفتند عجب خواهری آمد، زینب
خواهر افتاد دو چشمش به دو چشمانِ حسین
فصلِ دلدادگی و دلبری آمد، زینب
عشقم يازينب/ جونم يازينب
ذكر دل ديوونم يازينب
از عشق تو مجنونم يازينب
هستى سر و سامونم يا زينب
دارم روياى عشق تو/جون ميدم پاى عشق تو
سفينة النجاة ما/هست توو درياى عشق تو
يا زينب عقيلة العرب
__________________________________
دين و آيينم/ شور شيرينم
خاك حرمت ميده تسكينم
خواب حرمت رو من مى بينم
دل مى تپه با عشقت توو سينم
سايه لطفت رو سرم/ذكر اول و آخرم
ايشالا قسمت شه بيام/زينبيه با مادرم
يا زينب عقيلة العرب
__________________________________
شور نوكرها/ ذكر منبرها
هستى تو فراتر از باورها
يعنى به فداى تو مادرها
مى ريزه به پاى عشقت سرها
هستى تو نور نيرين/ دختر شاه عالمين
خواهر ابوالفضلى و/
رگبار عشق اقرار عشق
آره از راه رسیده سردمدار عشق
آوای عشق رؤیای عشق
اومده همون بت بی همتای عشق
زینب مدد ۶
زینب اومده همونکه زیر پاش یک دنیاس
یه پا زهراست و به وقتشم شبیه مولاس
یه زن و اینهمه شوکت بخدا ای والله
پرچم حضرت زینب تا قیامت بالاس
ای والله حضرت زینب
@angoorezarih
@eyvoontala
اومد سحر اومد خبر
اومد اونکه با کلام جنگید چون پدر
اومد بهار کوه وقار
اومد اونکه خطبه شه مثل ذوالفقار
زینب اومد عاشقا رو تا ابد مجنون کرد
ما رو از مدار عقل و عاقلا بیرون کرد
یادمون داد چجوری میشه تا آخر جنگید
شهر شام و یه تنه جای باباش ویرون کرد
ای والله حضرت زینب
@angoorezarih
@eyvoonyala
فوق بیان ای قهرما
چه دختری – که زینتِ به حیدر
چه دختری – که بوده مثل مادر
چه دختری – که هستی حسینه
چه دختری – به کربلا پیمبر
منکه * مستِ عنایتِ زینبم
منکه *نامِ قشنگه اون برلبم
منکه * دیوانه اش به روز وشبم
جانانم زینب زینب
ایمانم زینب زینب
قرآنم زینب زینب
ای جانم زینب زینب
**********
چه دختری – که صاحب احترامه
چه دختری – که رهبره قیامه
چه دختری – شریکتُ الحسینه
چه دختری – که نائبِ امامه
منکه * مثلِ سیاهیه لشگرم
منکه * نازِ نگاهِ اون می خرم
آخر *میشم شهیدِ راهِ حرم
خاتونم زینب زینب
مجنونم زینب زینب
در خونم زینب زینب
مدیونم زینب زینب
******
چه دختری – که قبله گاهِ عشقه
چه دختری – ملیکة دم
روی دست عاشقی هرگز ندیدم منصبی
هر کسی عاشق نشد اصلا ندارد مذهبی
عشق یعنی کیمیاگر ، عشق یعنی معجزه
مرگ یعنی زندگی بی عاشقی روز و شبی
آسمان عشق می ارزد به هر هفت آسمان
تا درخشان است در آن مثل زینب کوکبی
ای دل دیوانه خاک پای زهرا را ببوس
هر که این روزی ندارد تا بگردد زینبی
بنده ی آن شیر بانوی دلیرم که نشاند
حاء و سین و یاء و نون را همتش بر هر لبی
بانی سینه زنی و روضه و دم زینب است
《این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است》
نور می بارَد خدا کوثر به کوثر داده است
بر تمام آفرینش شور دیگر داده است
لرزه افتاده به جان ابتران رو سیاه
حق دوباره یک خدیجه بر پیمبر داده است
قدر زر ، زرگر شناسد ، قدر زینب
اگر خسته جونی بگو یا زینب
اگر ناتوونی بگو یا زینب
اگر تا ابد نوکر این درگاه
می خوایی بمونی بگو یا زینب
یا زینب
ملیکة السماء، بهشت مرتضی، عزیز عالمین
یا زینب
عزیز فاطمه، ستاره وفا، شریکة الحسین
شریکة الاربابم
بیا منو دریابم
....
اگه بی قراری بگو یا زینب
اگه مست یاری بگو یا زینب
اگه جز هوای حسین تو قلبت
هوای نداری بگو یا زینب
یا زینب
حسین منجلی، حقیقتا علی، فقط خود تویی
یا زینب
ستاره ادب، عقلیة العرب، فقط خود تویی
تو کوثر زهرایی
تو رحمت دریایی
تا دنیا دنیا باشه
همیشه بی همتایی
شریکة الاربابم
بیا منو دریابم
.....
اگه با خدایی بگو یا زینب
اگه با ولایی بگو یا زینب
اگه با هوای حرم سرمستی
شدی با
بنداول:
قلب من در / تابه و تبه
نوکریمون / کار هر شبه
عیدی میده / فاطمه اخه
ولادت ِ / بی بی زینبه
تو آسمون فاطمه امشب قمری اومد
یطهرکم تطهیرا٬نور اطهری اومد
برای امیرالمومنین چه دختری اومد
ای جانم
عشق قلب علی
دخت حیدر تویی
مستم امشب آخه
بنت الکوثر تویی
مولاتی زینب مدد
بند دوم؛
ریسه بندون/ شده اسمون
تو زندگیش/ داره یه نشون
زینبه و / یه داداش حسین
لیلی و / عالمی مجنون
شده شب عشق و شب شادی و شب نوره
دیگ از دل عاشقا امشب غصه ها دوره
بساط می و مستیمون امشب حسابی جوره
ای جانم..
چشماش افتاده به
روی ماه حسین
یعنی هستم فدا_
_ئیه راه حسین
مولاتی زینب مدد
بند سوم؛
عیدی ما/باشه از شما
تحویل سا
بارون رحمت از آسمونها میباره
مژده ی شادی رو واسه دلها میاره
باز بهاره باز بهاره باز بهاره
منم اون قطره ی تنها تو آغوش دریا
به جون خسته ی عالم تو هستی مسیحا
مث یک ماه درخشان میمونی تو شبها
تو شبها می مونی مث یک ماه درخشان
تو قرار دل بی تابی،گوهر نایابی ،خواهر اربابی،بی بی
تویی که زینت بابایی،وسعت دریایی،اسوه ی زیبایی،بی بی
یا بنت الفاطمه
چادر تو تا همیشه سر پناه عالمینه
نور تو از جنس نور پاک آقامون حسینه
سیدتی یا ۳
بنت الحیدر
بند دوم
کی جز تو میتونه ارباب و یاری کنه
لبخند و رو لبها ی حیدر جاری کنه
جاری کنه جاری کنه جاری کنه
توو بهشت آرزوها تو مثل یه حوری
میون خشکی صحرا تو دریای نوری
مث
بند اول
آسمونا پره نوره
بساط من جوره جوره
مِی می زنم هی پیاپی_شب شوره
آخه خدا به فاطمه دختر داده
یه آیه ی تازه به پیغمبر داده
سوره ی زینبی شده نازل امشب_روسجاده
دل من عاشق نگاه گیراشه
سر من تا ابد خاک کف پاشه
گل نگو زینت دامن باباشه
جان جانان زینب_جان زینب
بند دوم
شور و شعف شده بر پا
باز وسط عرش اعلی
عیدی میده به ملائک_خود زهرا
آخه خدا به فاطمه دختر داده
روی دومن مرتضی ماه افتاده
بارون اشک شوق زهرا می ریزه_رو سجاده
چقدر سجده ی شکر علی دیدنیه
پر قنداقه ی این شکوفه بوسیدنیه
عطر گلهای این خونه چه بوئیدنیه
جان جانان زینب_جان زینب
بند سوم
هر نفسش یا حسینه
آرومه تا با حسینه
تبسم روی لبهاش_
حامد شریف و سجاد شرفخانے
بند اول
چقدر شور از چشای علی و آل علی می باره
صف کشیدن همه هستی برای بوسه به این گهواره
خیل ملک میخونه از تو آسمون یا زینب
فرشته ها گهوارشو میدن نشون یازینب
یازینب_ای جااااان
شکوفه می باره از آسمون امشب
حک شده ، رو قلبم یا حضرت زینب
*زینب بساط کاخ ستم رابه هم زده
زینب به رویِ قلّه يِ عصمت علم زده
زینب نگو بگو همه يِ هیبت علی
کفار را به خطبه چو تیغ دو دم زده*
مددی ای جان یا حضرت زینب
بند دوم
ملائک شاد و غزل خون چی شده دل پیمبر شاده
پیچیده تو عرش اعلی خدا به فاطمه دختر داده
جلوه ی اقتدار حیدر اومده ماشاالله
غرش ذوالفقار حیدر اومده ماشاالله
ماشاالله_ای جااااان
ع
یا لطیف
سحر است و دمیده دولت عشق
نوبتی باشد است نوبت عشق
کوه می لرزد از اُبُهَت عشق
می نویسم به نام "حضرت عشق"
ما همه عاشقیم و شیداییم
همه مجنون عشق لیلاییم
عرش خوشبو شده است با کرمت
می چکد عطر مریم از قدمت
قُدسیان مات ذات محترمت
عرشیانند خادم و حشمت
آمده سوره ی وفا،"زینب"
السلام ای عقیله یا زینب
بال جبریل بالِش سر توست
کوچه باغ بهشت معبر توست
ظلمت شب نخی ز معجر توست
شاه کرببلا برادر توست
ما همه نوکر حسین تواییم
تا قیامت به زیر دِین تواییم
نوکری تو کار نوکرها
ای همه اعتبار نوکرها
مایه ی افتخار نوکرها
حرمِ تو قرارِ نوکرها
شرزه شیرانِ دشت ایرانیم
دشمنت را ز شام می رانیم
ما همه ریزخوار خ
بطن یاسین و مومنون امد
قلب قران به تاب و تب افتاد
رب الارباب را در او دیدند
پرده از جلوه های رب افتاد
کعبه میخواست سینه چاک کند
۶۹ را به خود پلاک کند
بوی بنت الخلیل می آمد
خانه‌ی کعبه در طلب افتاد
اسدلله دیگر امده است
دختر شیر خیبر امده است
در جمادی دوباره می افتد
اتفاقی که در رجب افتاد
آمد و حیدر مؤنث شد
اسدالمرتضی مشخص شد
زینبش خواند خالق خلاق
از لبش گوییا رطب افتاد
مایه ی عزت بنی هاشم
زِین اَب زینت بنی هاشم
با وجود عقیله بیش از پیش
چه شکوهی در این نسب افتاد
قله ها زیر گام همت او
مرد و مردی غلام همت او
هر یلی دید هیبت اورا
یاد نام اور عرب افتاد
غرق مهرش شود دلم ای کاش
جای ماه است در د
بند اول
داده خدا به علی یه دختر
دختری که میده بوی کوثر
داره میدرخشه مثل خورشید
تو آسمونه شهر پیمبر
خواهر سفینه النجاته
زَمزَمه و آب حیاته
حجب و حیاشه مادری و
حیدری از همه جهاته
دختر شیره/دل براش میره
هم عمداره/هم جهانگیره
دُرِّ نایابه/باده ی نابه
زینت بابا/عشق اربابه
(بنت الحیدر،سیدتی زینب)
بند دوم
اومده حسین نباشه تنها
اومده باشه به جای مولا
بزنه با تیغ تیز حرفاش
زخمی عمیق به قلب اعدا
بریزه بهم کوفه و شام و
برسونه بهترین پیام و
بزنه بهم تخت یزید و
ابن زیاد بن حرام و
دختر شیره/دل براش میره
هم علمداره/هم جهانگیره
دُرِّ نایابه/باده ی نابه
زینت بابا/عشق اربابه
(بنت الحیدر،سیدتی زینب)
بند اول
اومده نماینده ی حیدر
تو کوفه و عرصه ی شامات
به امر حق اسمِ بی بی شد
زینت پدر،زینب سادات
به فاطمه نور دو عین اومد
خواهر شاهه عالمین اومد
مژده شریکه الحسین اومد
زینت مولاست،حیدره داره امامت میکنه
دلبر دلهاست،تو دلا داره حکومت میکنه
پرچمش بالاست،توی عاشقی قیامت میکنه
شافع عقباست،به حسینیا عنایت میکنه
(مددی زینب،عمه ی سادات)
بند دوم
توی حیا و توی نجابت
اومده نماینده ی زهرا
تا همین الان شبیه زینب
مادری نیاورده به دنیا
گل بریزید نور عیان اومد
اسوه برای بانوان اومد
به قلب عاشق ضربان اومد
اومده تا که،از برادرش حمایت بکنه
کربلایی شه،بره کربلا قیامت بکنه
اومده تا که،بکنه ریشه ی ظلم و ست
بند اول
شب شبه سرور و جشنه
شادن اهل آسمونا
مژده که رسیده امشب
دختر علی و زهرا۲
گریه هاش طنینه عشقه
عشقو با خودش میاره
دل میبره با خنده هاش
وقتی تو آغوش یاره۲
اومده زینت برای
دامن حیدر مبارک
از قدمش شهر نبی
شده معطر مبارک
خوش اومدی بی بی زینب
?️بند دوم
شب شبه قشنگه عشقه
اون عشقی که موندگاره
از کوچیکی قلب زینب
واسه حسین بیقراره۲
عشق بین این دو عاشق
حرفشم مثه مثاله
هچیکی عینشو ندیده
تازه فکرشم محاله۲
اومده دنیا یه عاشق
که یاور و یار عشقه
خواهری که تو کربلا
همراهه سالار عشقه
خوش اومدی بی بی زینب
بند سوم
بانوی جلیله زینب
عالمه،رشیده زینب
برای عاشق آیت و
مرجع تقلیده زینب۲
بانوی شجاعه زین
توی آسمونا امشب
می پیچه دم یا زینب
زهرا خوشحاله و حیدر
داره خنده به روی لب
جانم
نور علی نوری
آیه مستوری
عالمه فهیمه زینب
عمه ساداتی
قبله ی حاجاتی
بانوی کریمه زینب
زینب
خورشید فاطمه تویی مهتاب
ای عشق همیشه ی ارباب
ای جان حسن منو دریاب
دریاب
یا زینب مدد...
وارث شوکت حیدر
تو لحنت هیبت حیدر
زینت عالمین مولا
تو هستی زینت حیدر
حَفیدةُ المختار
سیدةُ الابرار
واجب الاحترام زینب
الگوی ایمانی
تو جان جانانی
بی بی جان السلام زینب
زینب
صبر از صبر تو میشه عاصی
کوه عشق و صبر و احساسی
توو باغ علی گل یاسی
یاسی
یازینب مدد...
من میخوام محترم باشم
همینکه نوکرم باشم
آرزومه بی بی جانم
مدافع حرم باشم
جانم
شرف الشمس علی حضرت علیا زینب
سومین اختر منظومه ی زهرا زینب
شب میلاد، خودش اذن به این دنیا داد
که شب آمدنش گفت: «بفرما زینب»
«آسمان بار امانت نتوانست کشید»
شد جلودار در آن مرحله امّا زینب
سرّ مستور خدا؛ بارقه ی نور خدا
آیه ی طور خدا حجت موسی؛ زینب
نام او معجزه ساز است، یقین دارم که
ذکر روی لب عیساست؛ "مدد یا زینب"
کوثر خانه ی کوثر به جز این بانو کیست؟
گوهر ناب علی در دل دریا زینب
شک ندارم که شبیه پدر خود دارد
ربط بی واسطه با عالم بالا زینب
دختر شیر خدا وارث شمشیر خداست
قبضه کرده همه‌ی معرکه ها را؛ زینب
خطبه های علوی‌اش به همه ثابت کرد
علم تقسیم شده بین علی با زینب
سخنش خاتمه ی عمر بنی
ای عاشقان مژده آمد شب شادی
پنجم جمادی میلاد زینب
قلب همه عالم افتاده در این دام
دلها شود آرام با یاد زینب
فرزند مولا امشب خوش آمد
دلبند زهرا زینب خوش آمد
در شهر مدینه شوری به پا گشته
از غم رها گشته زهرا و حیدر
چشم حسن روشن نور دو عین آمد
بهر حسین آمد دردانه خواهر
خورشید نورافزا بار دگر سوزد
در آسمان پر زد روح برادر
فرزند مولا امشب خوش آمد
دلبند زهرا زینب خوش آمد
فصل خزان رفت و شد نوبهار امشب
از مقدم زینب الحمدلله
بلبل بخوان نغمه در گلشن حیدر
زد غنچه ای دیگر خوشرنگ و زیبا
از مقدم این گل عالم گلستان شد
غمها گریزان شد از جمله دلها
فرزند مولا امشب خوش آمد
دلبند زهرا زینب خوش آمد
بنشسته آهسته در
زینب آن بانوی علیاجاه و با تقواستی
کاندر اوصاف و فضائل زهراستی
عصمت پروردگار و قطب عصمت را مدار
دخت ناموس الهی زینب کبراستی
زن چنین باشد اگر ایکاش زن بودی تمام
آنچه در عالم ز نسل آدم و حواستی
گر نبودی مادرش زهرای اطهر گفتمی
او در افراد زنان بی مثل و بی همتاستی
گوهر گنج ولایت دختر شیر خدا
خواهر سبطین رحمت در حیا دریاستی
بی معلم عالمه،آرام جان فاطمه
در شجاعت همچو بابابش علی تنهاستی
قطره از علم زینب مادر عیسی نداشت
عصمتش را گرچه قرآن ناطق و گویاستی
با شهادت گر حسین اسلام را رونق فزود
در اسارت زینب کبری از آن بالاستی
وه چه زینب زین‌اب فخر زنان روزگار
صورتش در لفظ عصمت مستتر معناستی
رونق قرآن بود بسته به تبلیغات وی
گرچه در کوفه اسیر لشگر اعداستی
مفتضح شد این مرجانه زپاسخ های او
هرچه بر لب راند زینب متقن و باجاستی
کاخ ظلم آل هند از نطق وی شد پایمال
آفرین برآن زنی کاین فضل را داراستی
هست سعدی زمان را این شرف این افتخار
کاو بعالم مادح ذریه طاهاستی
زینب آن کانِ حیا ، گنجِ ادب
زینتِ آغوشِ مادر ، زینِ اَب
گوهرِ والای دریای شرف
دخترِ شاهنشهِ ملکِ نجف
بنتِ زهرا ، دختِ شاه لافتی
خواهرِ مقتولِ دشتِ کربلا
عصمتِ حق ، عفّتِ پروردگار
زن و لیکن مردِ روزِ کارزار
دستیارِ شهریارِ حق پرست
پای بندِ قیدِ میثاقِ الست
سرگران و مستِ صهبای بلا
مشعل افروزِ منای کربلا
دختِ حیدر ، آن مهین بانوی حق
بُرده در ناموس ، از حورا سَبَق
زینب آن فرماندهِ جِیشِ اَلَم
ناخدای کشتی دریای غم
مِهرِ عالمتابِ چرخِ عزّ و ناز
دختِ زهرا ، بنتِ سالارِ حجاز
کیست زینب؟ دخترِ شاهِ نجف
معدنِ حلم و حیا ، کانِ شرف
کیست زینب؟ بانوی مُلکِ حجاز
در کنارِ جوی عصمت ، سروِ ناز
کیست زینب؟ کشتی دریای غم
ناخدای بحرِ طوفانزای غم
کیست زینب؟ در مصائب شیر زن
دخترِ زهرا و بنتِ بوالحسن
کیست زینب؟ دستیارِ شاهِ عشق
پای بندِ رشتهء جانکاهِ عشق
کیست زینب؟ زُهرهء زهرا شیَم
پاسدارِ خیمه گاهِ ذوالحَشم
کیست زینب؟ قائد و سالارِ غم
پیشتازِ عشق و پرچمدارِ غم
کیست زینب؟ بانوی مُلکِ حجیز
امّهاتِ اربعه او را کنیز
کیست زینب؟ زیبِ مام و زینِ اَب
چشمهء جوشانِ فیّاض ادب
کیست زینب؟ در قبالِ سیل ، کوه
مرتضائی منطق و زهرا شکوه
کیست زینب؟ عصمت و عفّت مآب
آبروی باد و آتش و خاک و آب
کیست زینب؟ کون و امکان را سبب
چشمهء حیوان به لعلش تشنه لب
آنکه شهبانوست بر خیلِ زنان
بذلِ جانان کرد تنها نقدِ جان
اشکِ غم بر دیدهء بیمار داشت
چشمِ حسرت بر در و دیوار داشت
بسکه جان می سوخت در تاب و تبش
تا فلک می رفت یا رب یا ربش
خانه اش تاریک و دل در پیچ و تاب
کنجِ تنهائی و دختِ بو تراب؟
آنکه تکوین راست جدّ او سبب
کنج تنهائی و غم؟ یا للعحب!
وه کجا شد خیمه و خرگاهِ او
آن سلیمانی شکوه و جاهِ او
آن جلالِ حیدری یا رب کجاست؟
دخترش را سنگِ خارا متّکاست
ای علی باز آ که درمانش توئی
جانش اندر جسم و جانانش توئی
مرگِ زینب را به زهرا کن خبر
گو به بالینش کند یک دم گذر
تا نهد سر بر سرِ زانوی او
وین دمِ آخر ببیند روی او
ای جمالِ باغِ جنت بی تو زشت
کنجِ غربت را به زینب کن بهشت
ای قدومت هر زمان بالای چشم
غسل دِه با اشکِ خون پالای چشم
ای لعلِ لبت به خضر ، آبِ حیات
هان بیار آبش ز تسنیم و فرات
شد خطا گر بردم از تسنیم نام
کشته شد چون تشنه شاهِ مُستظام
آب را دیگر به پیشم آب نیست
جلوه دارد لیک آب و تاب نیست
بر دلِ آل علی آتش نهاد
خاکِ عالم بر سرِ این آب باد
زینب ای بانوی مُلکِ عزّ و ناز
وی جهان را بر درت روی نیاز
زینب ای افسردهء بادِ ستم
وی حریمت شهریاران را حرم
زینب ای عنقای حق در قُربِ قاف
وی حریمت کعبهء اهلِ مطاف
زینب ای خاکِ درت کُحلِ بَصَر
وی مهین دختِ شهِ خیرالبشر
زینب ای حلّال جمله مشکلات
وی بشر صورت ، به سیرت حق صفات
زینب ای معجز بیانِ حیدری
وی به مِهرِ عارضت ، مَه مشتری
کاخِ ظلم از همّتت بر باد رفت
بر فنا آمالِ استبداد رفت
گر قیامِ دختِ شاهِ حق نبود
نامِ شاهِ کربلا مطلق نبود
خطبه های گرم و آتشبارِ او
رونقی بخشید بر بازارِ او
در فصاحت در بلاغت مرتضی
شرزه شیرِ بیشهء سِلم و رضا
از سخن تا بر دهن گوهر گرفت
پرده از روی جنایت برگرفت
بر بُنِ نخلِ حسینی آب داد
تا نخشکد از سمومِ تندباد
تا جهانِ هست را هستی به جاست
نهضتِ مردانهء این زن به پاست
زن مگو این زینبِ کبراستی
بانوی دنیا و مافیهاستی
سرگران از بادهء جامِ الست
تا دمِ محشر ، ز جامِ عشق مست
شاهِ بیکس را مهین یار و معین
زه بر آن مادر که زاده ست این چنین
دید چون مانده ست بی یار و سپاه
کرد همراهِ شهنشه ، خیلِ آه
رفت با تعجیل ، دختِ بوتراب
ذوالجناح آورد تا گیرد رکاب
ای حسین ای بهترینِ ماسوا
ای حسین ای خوب و محبوبِ خدا
ای مسخّر کرده مُلکِ عشق را
ناخدایی کرده فُلکِ عشق را
زینبت با تو به جولانگاهِ عشق
کوسِ همّت زد به قربانگاهِ عشق
عشق یعنی با تو بودن هم قیام
وز تو بردن بر همه عالم پیام
زیورِ عشق است اسمِ زینبت
شیوهء عشق است رسمِ زینبت
نطقهای زینبت تفسیرِ عشق
گریه هایش آیتِ تأثیرِ عشق
عشق از زینب توان آموختن
عشق یعنی از فراقت سوختن
عشق یعنی زینب ، آن روحِ بزرگ
آن شکوهِ همت ، آن عزمِ سُترگ
عشقِ کامل معنیش در یک کلام
زینب استی زینب استی ، والسّلام
السّلام ای زینب ای معنای عشق
السلام ای رتبهء والای عشق
السلام ای اسوهء صبر و ثبات
السلام ای روشنی بخشِ حیات
السلام ای قُرة عین الرّسول
السلام ای مُهجة قلبِ البَتول
السلام ای عزم و رأی استوار
السلام ای مرتضی را یادگار
السلام ای صولتِ دشمن شکن
ای قیامت پیروِ صلحِ حسن
السلام ای رهروِ راهِ حسین
السلام ای جانِ آگاهِ حسین
السلام ای زینب ای جانِ صبور
السلام ای در همه غم ها شکور
ای بلند آوازهء عزّت مدار
ای مهین بانوی ملک افتخار
ای حماسه آفرینِ جاودان
کاخِ قدرت سرزده از لامکان
ای روان در کوی نامت شطِّ اشک
وی به یادِ تو مُوشَّح خطِّ اشک
ای که نامِ اقدست باشد قرین
با بهارِ گریهء شور آفرین
هر کجا نامِ تو آید بر زبان
اشک می جوشد به استقبال آن
من کیستم؟ فروغ سپهر امامتم
نورِ خدا و معنی سر ولایتم
هر جا که عشق جلوه کند ، حُسنِ یوسفم
هرجا عفاف پرده کِشد ، رازِ خلوتم
کوشیده ام به شوق ، مگر بانگِ شادیم؟
جوشیده ام به درد ، مگر آهِ حسرتم
از بند بندِ من به نوا خاست سوزِ عشق
یعنی که شورِ نای غم و سازِ محنتم
در بارگاهِ قدس ، نبرده است هیچ کس
حتّی فرشته ره به حریمِ جلالتم
از جلوهء عفاف به گردون ندیده ست
چشمِ ستاره ، پرتوی از رنگِ عفّتم
من زینبم ، سلالهء زهرای اطهرم
فرزندِ پاکِ فاطمهء عرش رتبتم
آن شیر دل زنم که به بزمِ یزیدِ دون
در هم شکست خصم ، ز نیروی صولتم
خوارم مَبین یزید به بزمت ، از آن که هست
ذرات کائنات ، گواه اصالتم
من زینبم سُلاله زهرای اطهرم
دختِ امام و زاده پاک پیمبرم
مهر رخشان رسالت در مدار زینب است
ماه تابان ولایت وامدار زینب است
عصت او جلوگاه عصمت زهرا بُوَد
هم عیار عصمت کبری عیار زینب است
بانوان شیعه گر اسطوره های عفّتند
عفّت ایشان در عالم یادگار زینب است
مرده باد آن زن که باشد شیعه امّا بی حجاب
آری آن زن در دو عالم ننگ و عار زینب است
او اسیر ظلم گشت و عفّتش را حفظ کرد
حفظ عفّت حفظ حیثیّت شعار زینب است
انقلاب کربلا از همّتش جاوید شد
این حسینیّت که بینی شاهکار زینب است
دوستاران ولایت همه را مڑده دهید
کافتابی دگر از مشرق توحید دمید
آفتابی که بقا گیرد از او آبِ حیات
آفتابی که دهد بر دل هر شیعه امید
آفتابی که خودش سایه ی التافِ خداست
آفتابی که از او نور به آفاق رسید
آفتابی که به جز عترت پاک نبوی
مثل او را به جهان دیده تاریخ ندید
شأنش آنقدر عظیم است که جبریل امین
به جهان آمدنش را به نبی داد نوید
کای حبیب حق یکتا به تو از برج حیا
اختری هدیه نموده است خداوند وحید
گر تمسک کند انسان به وجودش ز خلوص
میدهد حی تبارک به تنش روح حمید
روز میلاد کسی است که مثل پدرش
پشت ظلم و ستم از خطبه ی غراش خمید
انقلابی که پس از کرببلا کرد هنوز
لرزه بر پیکر اعدای حسین است چو بید
شعر خوب است ولی مرتبه زینب را
نتوان با هنر و ذوق به تصویر کشید
مؤمنان پنجره خانه دل باز کنید
کافتابی دگر از مشرق توحید دمید
خدا به هیبت یک زن فرود می آید
و نسل سینه زنان به وجود می آید
و زن اگر که توئی ما کداممان مردیم ؟
اگر تو روح زنی زن پرست میگردیم
دوباره طرح تو در ذهن من مجسم شد
برایم آیه ی توحیدی ات مسلم شد
در آسمان عدم دو سه قطره از اشکت
به خاک پست نبودن چکید و آدم شد
شب تولد تو گریه بر حسینم چیست؟
گمان کنم که از امشب ، شب محرم شد
تو ظهر فاجعه یک لحظه چشم خود بستی
زمین برای اهالی چونان جهنم شد
غروب کرب و بلا عشق شد پراکنده
و بعد با زدن نبض تو منظم شد
تو گریه دار ترین شعر شاعران غمی
تو عمق آخر دریای بی کران غمی
تو هر چقدر غمی باز شکل لبخندی
و با شکوه تر از قله دماوندی
تو از غزل بوجود آمدی ترانه شدی
تو اوج مرثیه بودی و جاودانه شدی
تو فاطمه ،تو علی ، تو پیمبری بانو
تو مجتبی،تو حسینی تو محشری بانو
تو انتشار شمیم نجیب شب بوها
سحر که شد تو اذان معطری بانو
برای اهل صفا آن دو رکعت جسمی
که از هزار رکعت با صفا تری بانو
بیا و آخر این شعر را خودت بنویس
برای اینکه خودت حرف آخری بانو
گوش کن از دل افلاک خبر می آید
به سرِ اهل زمین دُرّ و گهر می آید
چه خبر هست؟ فرشته چقدر می آید
سوره صبر در آغوش سحر می آید
شد اجابت ز خدا باز دعای حیدر
فاطمه دختری آورده برای حیدر
دختری آمده تا همدم مادر باشد
دختری آمده تا حیدر حیدر باشد
خواهری آمده عشق دو برادر باشد
گوییا آمده یک برهه پیمبر باشد
عصمت و عفت و تقواش همه مادری است
به خداوند قسم لایق پیغمبری است
فاطمه محو گل روی درخشانت بود
مرتضی زمزمه میکرد و غزلخوانت بود
گرم بوسیدن پیشانی و چشمانت بود
احمد آنروز چه می دید که گریانت بود
احمد آنروز تجلی رسالت را دید
یا که ظرفیت تحویل امامت را دید؟
قلمی نیست که املا کند اوصاف تو را
دهنی نیست که انشاء کند الطاف تو را
یا که توصیف کند وسعت انصاف تو را
یا که تشریح کند قله ی اهداف تو را
عقل عاجز شد و از درک وجودت شد مات
به گل روی بهشتی تو بانو صلوات
بعد زهرا احدی مثل تو اکرام نشد
زنی اینگونه پیام آور اسلام نشد
طائر عقل کسی مَحرَمِ این بام نشد
دست در دست شدی گریه ات آرام نشد
دیدی از دور و برت عطر کسی می آید
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
چشم بر هم زدی و عشق مجسم آمد
بَه که بالای سرت خیر دو عالم آمد
اشک از گوشهٔ چشم همه آن دم آمد
کودکی سوی تو با دیده ی پر نَم آمد
گفت خوش آمدی ای نور دو عینم زینب
کمی آرام عزیزم که حسینم زینب
بانوی مُلک وجودی و وجودت خیر است
قلب تو وقف حسین است و جدا از غیر است
پیش تو عشق حسین اصل سلوک و سِیر است
سِیر تو کرب و بلا، کوفه و شام و دِیر است
آمدی تا که بفهمیم خدا یعنی چه
صابره بودن در کرب و بلا یعنی چه
ای که در عشق حسینی به دو عالم عَلَمی
کعبه‌ی عشق برادر شدی و محترمی
مریم از جام حیای تو چشیده است نمی
نائب فاطمه، صدیقه‌ی ثابت قدمی
کوفه و شام اسیر دَمِ زهرایی توست
مات و مبهوت سخنرانیِ مولایی توست
جای امثال شما در کُره خاکی نیست
چون زمین قابل این گوهر افلاکی نیست
گفتی ای درد بیا از تو مرا باکی نیست
داغها دیده ای اما لب تو شاکی نیست
چه عبارات عجیبی روی آن تَل گفتی
پیش آن پیکر صد چاک تَقَبَّل گفتی
آمدی جلوه کنی نام علی زنده شود
زن ندیده است کسی مثل تو رزمنده شود
در دل جهل زمان شمسه‌ی تابنده شود
با زبان وقت بیان خنجر بُرّنده شود
روی نی گفت برادر همه جا در هر راه
طَیِّب الله به غوغای تو ماشاءالله
ای تمنای دل خون خدا یا زینب
در تو دیدند همه فاطمه را یا زینب
مرحمت کن به منِ بی سر و پا یا زینب
نشوم از سرِ کوی تو جدا یا زینب
نظری کن که در این خانه بمانم یک عمر
تا نفس هست فقط از تو بخوانم یک عمر
غم سرآمده ، که کوثرآمده که نورِ چشم حیدر آمده
زینت پدر ، عقیلةُ العرب ، امیدِ قلب مادر آمده
نورِ خانۀ محمدی ، مونسِ علی خوش آمدی
تو صبور آلِ احمدی ، نور فاطمه خوش آمدی
جان فدایِ تو ، خاکِ پای تو
ای که عرشیانُ فرشیان همه گدای تو
نور راه من ، صبر و عشق تو
تا ابد بُوَد ، قبلۀ دلم دمشق تو
«زینب ای گل محمدی
همدم حسین خوش آمدی»
ای حریم تو ، حریم کبریا
دخیل تو تمام اولیا
دل شکسته ام، اسیر و خسته ام
به پای مهدیت نشسته ام
ای که قلب ما دچارِ تو، ای زمانه بی قرار تو
مثل شیعیان نشسته است ، زینبت به انتظار تو
ای امید ما ، یک نگاه تو ،
چشم کاروانِ عاشقان همه به راه تو
عمه زینبت ، بی قرار تو
کی شود گل دلم شکفته در بهار تو
«زینب ای گل محمدی
همدم حسین خوش آمدی»
از حرم ، نمی شود جدا
نگاه شوق و چشم خیس اشک ما
جان من فدای راه تو
جوانی ام فدای بارگاه تو
ما مدافعِ ولایتیم ، مرد صبر و استقامتیم
وارثانِ ظهر کربلا ، تشنۀ خُم شهادتیم
تیغ حیدریم ، گر بُرنده ایم
ما فدایی توییم و صحن و بارگاه تو
تا زیارت تربت حسین
خورده کار ما گره به گوشۀ نگاه تو
«زینب ای گل محمدی
همدم حسین خوش آمدی»
