گر تیغ. تیغ ناز توست. دست تو
عالم تمام کشته ی چشمان مست تو
مقصد بایمال جفا و ستم شود
بیچاره ای که شیشه جانش به دست توست
در حیرتم که وصف جمال تو چون کنم
گر افتاب و ماه و بگویم شکست تو
حاجت به باده نیست که مستیه عاشقان
از چشم مست و لعل و لب می برست تو
با دین مرا چه کار که در کیش عاشقی
امروز و حق به جانب چشمان مست تو
جلوه کن در دلِ شب صورت مهتاب بکش
خَم بیانداز به ابرویت و محراب بکش
فکر ما نیز بکن، شانه مزن مویت را
عاشقان را به سر ِ دار ِ پُر از تاب بکش
مادرت گفت که تا آخر عمرت عباس
مِنّتِ خادمی ِ محضر ِ ارباب بکش
دست در رود ببر، آب رویِ آب بریز
باز سقایی ِ خود را به رُخ ِ آب بکش
بین ِ بیداری و رویا، به سر ِ انگشتت
قطره‌ای رویِ لبِ کودکِ در خواب بکش
تو نگفته همه يِ حرف مرا می دانی
سحری پایِ مرا نیز به سرداب بکش
شاعر:محمد رسولی
امشب براي فاطمه گوهر رسيده است
شادي به قلب و جان پيمبر رسيده است
حيدر نظاره كن كه دلبر رسيده است
مزده بده حسن برادر رسيده است
كوري چشم دشمن زهرا و مرتضي
حالا دوباره فاطمه مادر شده خدا
او آمده تا كه خدايي كند مرا
مشغول كسب و كار گدايي كن مرا
بال و پرم دهد هوايي كند مرا
امشب زلطف كرببلايي كند مرا
او امده تا كه مرا مبتلا كند
عاشق ترين گدا كند و پر بها كند
اي مدعي جذبه ي روحاني اش ببين
بالاترين رتبه ي عرفاني اش ببين
از كودكي قاري قراني اش ببين
عشاق اين قبيله ي سلماني اش ببين
مجنون اگر كه خواستي ز ايراني اش بخوان
اسلام ما همه زمسلماني اش بدان
اين بزم عيش بايم چه عالي است
اينقدر عالي است كه گويا خيا
روی دستای آسمون خنده ی ماه و ببین
امید همه ی نا امیدا رو ببین رو دامن ام البنین
علم می زنه بوسه به دستات
حرم می زنه بوسه به چشمات
کرم می زنه بوسه به لبهات
امیری مدد آقام اباالفضل
مثه سیبی که خدا دو نیمه کرده از میون
صورت طفلُ نگاه با صورت اربابمون
ترانه ی زمین و آسمون
اینه به قدمای آقامون
علم می زنه بوسه به دستات
حرم می زنه بوسه به چشمات
کرم می زنه بوسه به لبهات
امیری مدد آقام اباالفضل
سراسرش معجزه است جلوه پا تا سرش
می گیره آسمونو زیر بال و پرش
با یه نگاه خوا هرش
کشتی عشق حسین به سمت ساحل اومده
پسر شیر خدا ابو الفضائل اومده
دلدار این همه دل اومده
شبیه ماه کامل اومده
نسب داره از نسب حیدر
لقب د
هر کی پا عشقت بشینه
آخر کارش همینه
ماه و ستاره نُقل بزم
سفره ی ام البنینه
امیر میخونه تویی تویی تو
عاشق دیوونه منم منم من
قسم به مهر بونیت
به اسم آسمونیت
قسم به تار زلفت
به ابروی کمونیت
وقتی که حرفت می شه
گل می کنه جنونم
اسم تو رو میارم
می لرزه چار ستونم
دین و دل و دنیام ابا الفضل
ترانه لبهام ابا الفضل
تمومی عالم می خونه
آقام آقام آقام ابا الفضل
والشمس والضحی ها
والقمر اذا تلی ها
قمر بنی هاشم اومد
بعد از خورشید زهرا
خدای خوشگلا تویی تویی تو
گدای کربلا منم منم من
کار دلم بهونه بهونه ی ابا الفضل
شهره شدم دیوونه دیوونه ی ابا الفضل
بذ ار بیام که این بار می خوام که بر نگردم
نذرمه تا قیامت دور سرت ب
شب غم رفت و سحر زد سپیده سپیده
نور میلاد ابالفضل دمیده دمیده
روی گهواره عباس نوشتم نوشتم
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
دیگه ترس وغم از امشب حرومه حرومه
کار دشمنای زهرا تمومه تمومه
آخه مهر و ماه حیدر رسیده رسیده
تک یل سپاه حیدر رسیده رسیده
بنازم توی چشماش برق غیرت می درخشه
ابالفضل دشمنای مرتضی رو نمی بخشه
یا ابا الفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای فدای ادب تو ابالفضل ابالفضل
ذکر زینب به لب توابالفضل ابالفضل
صد گره خورده دلم با ابالفضل ابالفضل
روز و شب ذکر دلم یا ابالفضل ابالفضل
نشستم پای درس عشقت ای صاحب احساس
گرفتم نمره عاشقی از روضة العباس
یا ابا الفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
محو این دیده و ابروش
بازم دلم به هوای تو آهنگی سروده
یادش میاد وقتی بین الحرمین تو بوده
امیر لشگر عشق
یل دلاور عشق
تویی تو سرور عشق
دلا من عاشق و مست جنونم
اگه دنیا به من بگن دیوونم
باز به عشق ابوفاضل میخونم
تو دلم پر شده عطر گل یاس
حرمش مرکز عشقه و احساس
از بس قشنگه این ضریح عباس
آقام ابوفاضل آقام ابوفاضل
شاعر:حسین سیب سرخی
با می عشق سرشته آب و گلم
یكی نوشته رو ساق عرش دلم
ابالفضل ای بهار علی
ابالفضل ای قرار علی
ابالفضل شیر شیر خدا
ابالفضل ذوالفقار علی
حرم امنت شده به عالم پناه
دلا رو بردی با گوشه ی یك نگاه
ابالفضل ای خدای ادب
ابالفضل ای ستاره نسب
ابالفضل ماه عرش خدا
ابالفضل افتخار عرب
ابالفضل ای بهار علی
ابالفضل ای قرار علی
ابالفضل شیر شیر خدا
ابالفضل ذوالفقار علی
رو در خونت نوشته دارالشفا
قطره ای از تو چكید و شد كربلا
ابالفضل آبروی علی
ابالفضل نور روی علی
ابالفضل ضرب شاه نجف
ابالفضل آبروی علی
ابالفضل ای بهار علی
ابالفضل ای قرار علی
ابالفضل شیر شیر خدا
ابالفضل ذوالفقار علی
اونیكه با تو بی خبر از عالمه
اگه برا تو
تو دستای آسمون
خنده ی ماهو بببین
امید همه ی نا امیدا رو ببین
رو دامن ام البنین
علم می زنه بوسه به دستات
حرم میزنه بوسه به چشمات
كرم می زنه بوسه لبهات
امیری مدد آقا ابالفضل
مثل سیبی كه خدا دو قسمت كرد از میون
صورت طفلو نگاه با صورت اربابمون
ترانه ی زمین و آسمون
اینه به قدمای آقامون
علم می زنه بوسه به دستات
حرم میزنه بوسه به چشمات
كرم می زنه بوسه لبهات
امیری مدد آقا ابالفضل
سراسرش معجزه است
جلوه جلوه ی پا تا سرش
می گیره آسمونو زیر بالو پرش
با یه نگاه خواهرش
كشتی عشق حسین
به سمت ساحل اومده
پسر شیر خدا
ابوالفضائل اومده
نگار اینهمه دل اومده
شبیه ماه كامل اومده
نسب داره از نسب حیدر
لقب داره از صاحب
علمدار عشق خدای دلم
تو دنیا تویی لیلای دلم
می سوزه دل از تب عاشقی
اومد شب تو شب عاشقی
تو اوج خدا می بری من را
فقط تویی که می خری من را
دل را می بره عطر نفست
بذار بمونم کنج قفست
میاد صدای تیغ دو دمت
خدا را دیدم توی حرمت
علمدار عشق خدای دلم
تو دنیا تویی لیلای دلم
به پرچم تو نگاه همه
تو را می خونند یل فاطمه
تو را می خونند پناه حسین
نگاه تو به نگاه حسین
ماه آسمون روی ماه تو
می خوام بشینم سر راه تو
منم آواره ی مرام تو
تا زنده باشم غلام تو
من را برسون به برادرت
می خوام بمیرم برا خواهرت
برات می تپه دل نوکرت
من را می کشی فدای سرت
امید همه به بازوی تو
می شینه فلک روبروی تو
دلم اسیر چشم سیاهت
تو قلب منه
آسمان جلوه ای اگر دارد از نماز شب قمر دارد
روز میلاد تو همه دیدند نخل ام البنین ثمر دارد
آمدی و حسین قادر نیست از نگاه تو چشم بردارد
کوری چشم ابتران حسود چقدر فاطمه پسردارد
ای رشید علی نظر نخوری شه چشمان خیره سر دارد
نام حاجت تلاطم خیرات بر تو و قد و قامتت صلوات
ای نسیم پر از بهار علی ماه در گردش مدارعلی
چقدر مشکل است تشخیصت تا که تو می رسی کنار علی
با تو یک نور دیگری دارد شجره نامه ی تبار علی
دومین حیدر ابو طالب صاحب غیرت و وقار علی
به شما می رسد تمام و کمال همه ی ارث ذوالفقار علی
ای علمدار و سرپناه حسین حضرت حمزه ی سپاه حسین
خوش سایه حی قدیم دنیا من
جستجوهای پشت دریا من
روی این خاک ها بکش دس
ماه آلِ هاشم آمد، همچو خورشید، رخ بپوشید
چون حسین و، همچو حیدر، دست سقا، را بوسید
بــــوسه بــر دســتان ســـــقا
رمـــــز عــــشق آل طــــه
آمـــده بـــــر ایـــن زیــارت
عـــلقمه دلــخسته زهـــــرا
یـــا ابــو فاضل مــدد 4
آمد آن مهتاب حیدر، آن که با هر، دل عــجین بـــود
بر بنی هاشم چو مــاه و، هــستی ام البــنین بــود
ای هـــمه هـــــستی مـــــادر
جـــــــلوه ثـــــانی حــــیدر
مَشک پــر تــیر تو بــــــاشد
جـــرعه ای از جــام کـوثر
یـــا ابــو فاضل مــدد 4
با دو دستِ حیدری ات، هر گره را مـــی گشایی
جــام دل ها، را پـر از جـــام ولایت مـــی نمایی
کــــــربلا مــــیخانه تـــــو
هــــر دلـــی
دلــــبر و دلــدار آمـــده، یـــار آمـــده یـــار آمـــده
ســتاره و گـــل بـــریــزید، چــــون کـــه علمدار آمده 2
مولا ابـــو فـــاضل مـــدد 2 2
ســاقی تــشنه کــامــانِ، دشت شـــقایق آمـــــده
از بهر مولایش حسین، سردار عـــــاشق آمده 2
مولا ابـــو فـــاضل مـــدد 2 2
دسته گلی خوش رایحه، از باغ احساس آمـــده
شاخه گل ام البنین، حـــضرت عـــباس آمده 2
مولا ابـــو فـــاضل مـــدد 2
هستی خـــود فدایی، آن ســـاقی مــــه رو کــــنم
جـــان را فــدای آن رخ، یـــار کــمان ابـــرو کنم 2
مولا ابـــو فـــاضل مـــدد 2
ســاقی کـوثر آمـــده، بــوسه زند بــر دست او
تــا که ز دستش تــا ابد، عالم شود سر مست او)2
مـــــهتاب بـــــنی هـــاشم خــانه حـــیدر
گـــردیده مــنور بــر دامـــن مــــادر
بوسیده علی دست تـــو ای ســاقی لشگر
صد بار و مکرر ای جــــان بـــردار
ابـــــو فــاضل مــــدد یــــا ابــــو فـــاضل 2
ای حــــیدر ثــانی، ای روح مـــعانــی
ای ســـرور مــا بـــا، ابــروی کمانی
بــا لــــعل لـــَبت ســـاقی مـــا بـــاده کــــشانی
ابـــــو فــاضل مــــدد یــــا ابــــو فـــاضل 2
همه هوش مرا ز مِــــی ات بــــردی
به کجا قلب مرا ز پی ات بــــردی
دل ما بردی و هم هستی ما عــــباس
شده ای جام مِـــی مستی مــا عباس
ابـــــو فــاضل مــــدد یــــا ابــــو فـــاضل 2
مـــــن خاک کف پای غلامان تو هستم
دل را ب
پـــیچیده تُو، مدینه باز، عطر و بوی گل یاس 2
از آسمونا سر زده، مــــاه جـــــمال عـــــباس 2
گل امــیرالمــــومنین، ابـــا الـــفضل
نـــــــور دل ام الــــبنین، ابــــا الفضل
عشق تو با دلم عجین، ابا الفضل 2
مــــــاه شــــــــــبم، ذکــــر لـــــــبم
ســـتاره روی زمــــین، ابـــا الــفضل2
تـــویی گــل، ابـــا الحسن، تـــجسم وفـــــایی 2
تـــو کــعبه، حـــاجت مـــن، بـــاب نـــیاز مـــایی 2
هـــستی ما ز هست تو، یــــا عــباس
ســــــــاقی مــست مـست تــو، یـا عباس
بــوسه زده بــه دست تــو، یـــا عـــباس2
ســــاقی مــــــا، روز جــــــــــــزا
بــیا و حال ما بــبین، یـــــا عـــباس 2
پـــیچیــــد
عـــطر و بـــوی گــل یــاس، آمــد بــه شــور و احـــساس
در بــین بــاغ گــلها، ســر زده جــمال عــباس
عـــالم پــر از گـــل شــد، وقــت تــوسل شـــد
بــاب الحــوائج آمـــد 2
روشـــن تــــر از ســــپیده، مــســتانه ســر کشــیده
زیـــــبا تر از گــل مــن، هــرگـــز کــسی نـــدیده
یـک گـل شکوفا شد، وقت تماشا شــد
بــاب الحــوائج آمـــد 2
بــــــر گــــلشن شـــقایق، آمـــد نـــگار عـــاشق
بـــاید شــــبیه او شـــد، بـــهر حـــسین لایــق
شــد بــزم عشــق کــامل، آمـــد ابـــو فـــاضل
بــاب الحــوائج آمـــد 2
ســـــــاقی دل دائـــــمی، مــــا بـــنی هـاشمی
در عـــــلقمه عـــیان شــد، او هـــم بُــوَ
نــــور چشــــمان ام البــنین آمـــد
نـــــوگل بـــاغ مــــولای دیـــن آمد
شد جهان روشــن از مـه کــــامل
یـا ابــو فـــاضل – یــــا ابـــوفاضل
از صفای او عـالم شـده گـــــلشن
از تــــــــماشایـش چشم علی روشن
دل به ســـوی او مــی شود مـایل
یـا ابــو فـــاضل – یــــا ابـــوفاضل
می زند بــوسه بر دست او حیدر
آمــــده از ره زیــــبا گـــلی دیگــــر
پــــهلوانان بر درگهش ســــــائل
یـا ابــو فـــاضل – یــــا ابـــوفاضل
ســاقی دشت کــــرببلا، عـــباس
ای عـــلمدار و مـــیر وفــا عــــباس
صــاحب جـــان و نـــا خدای دل
یـا ابــو فـــاضل – یــــا ابـــوفاضل
بـــعد میــــــلاد حـــــسین بـــن عــلی
آمــــــــد عـــباس فــــروغ ازلـــی
مــهر و مـه از پــی هـم تــابان شــــد
قـــلب زهــرا و عــلی شـــادان شد
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
مــــژده ســـادات بــنی فاطـــمه را
عـــید عــباس بــشارت هـــــمــه را
بیت مـولا شــده چــون خــلد برین
از رخ دســــــته گــــل ام البــــــنین
هـــمه گـــویید مــــبارک بــــاشد
بـه بـه ایـــن عـــید مبارک بـاشد
عـــید مــیلاد ابـو الـــفضل رشــید
بــه امــــام شـــهدا مــــژده دهــــید
بـــر دو دستش که علی بـوسه زند
خـــنده گــــــــــاهی گــــریه کــــند
هـــمه گـــویید مــ
امشب مدینه بوی عطر یاس دارد
ام البنین بر دامنش عــــباس دارد
امشب همه قدسیان محو زمین اند
محو تـــماشای گــل ام البــنین انـد
بـــگشا در مـــیخانه ایام سه عید است
بر باده بیفزا که سه عـید سعید است
عید دو امام است و علمدار امام است
عـید سه شهید است، بگو شهید است
عــــــباس که غیرتش معما گـــردید
تنها یـــار حـــسین، تـــنها گــــردید
جانبازی و پاسداری عـــاشورا کرد
تا لایق فــــرزندی زهـــرا گـــردید
دوبــاره موسم میلاد آفـــتاب آمــــد
به شام تیره غم، روح ماهتاب آمــد
گذشت شام سیاه و رسید وقت سحر
نــــوید آیــه تــفسیر آفـــتاب آمـــــد
چون صبح دم سوم شعبان گردیــد
خــورشید رخ حسین، تـابان گــ
بر چشم کسی که روشن است از احساس
زیبایی نسترن فریبایی یاس
لبخند ستاره ها درخشیدن ماه زیباست
ولی نه چون جمال عباس
در جبهه ی عشق آسمان جایی تو
سردار سپاه فضل اللهی تو
منظومه ی زیبای بنی هاشم را
خورشید حسین است ولی ماهی تو
اباالفضل
پیمان وفا بین تو و بین من است
جان بازی در راه خدا دین من است
چشم تو گذرنامه ی معراجم داد
ابروی تو نیز قاب قوسین من است
اباالفضل
حسین
شوق سفر کرب وبلا در سر توست
برخیز گذر نامه دو چشم تر توست
آغاز مسافرت شروع عشق است
پایان سفر تولد دیگر توست
عباس رخ تو ماه نو خواسته شد
از جلوه ی تو رونق مه کاسته شد
از پرده در آمدی و گفتی که حسین
گل بود و به سبزه نیز آراسته شد
ای ز جمال تو هویدا علی
وز قد و بالای تو پیدا علی
به عشق نبود به تو کس همنشین
ای پسر ارشد اُمّ البنین
ای که احسان یم بی ساحلی
بر تو سزد نام ابوفاضلی
فخر به تو شاه نجف می کند
کسب شرف از تو شرف می کند
مهر و وفا ریزه خور خوان تو
صدق و صفا دست به دامان تو
چکیده صداقت اَبی تو
خلاصة حسین و زینبی تو
یافت ادب از ادبت آبرو
عشق بَرَد نام تو را با وضو
نی علیّت نور بصر خوانده است
فاطمه هم ترا پسر خوانده است
چهار امامی که تو را دیده اند
دست علم گیر تو بوسیده اند
چشم خداوند چو دست تو دید
بوسه زد و اشک به چشمش چکید
با لب آغشته به زهر جفا
بوسه زد دست تو را مجتبی
دید چو در کرب و بلا شاه دین
دست تو افتاده به روی
امشب بهشت وحی باغ یاس دارد
امشب سحر عطر گل احساس دارد
امشب امام الناس خیر الناس دارد
امشب امیرالمؤمنین عباس دارد
روشن چراغ دیدةحیدر شد امشب
اُمّ الادب اُمّ البنین مادر شد امشب
امشب مه شمس ولایت اختری زاد
بر شمس دین ماه محمّد منظری زاد
در بیت حیدر بهر حیدر حیدری زاد
در چهارم شعبان حسین دیگری زاد
گلواژة دیوان عاشوراست این طفل
اُمّ البنین ریحانة زهرا ست این طفل
امشب که شب خجستة میلاد است
ذکر ملکوتیان مبارکباد است
شادند اگر جمله محبان چه عیب
بیش از همه دلها دل زهرا شاد است
بر روی حسین نور داور صلوات
بر موی اباالفضل دلاور صلوات
میلاد حسین است و اباالفضل رشید
بفرست تو بر این دو برادر صلوات
برخیز که نور مشرقین آمده است
از بهر علی نور دو عین آمده است
زهرای عزیز شادمان است زیرا
عباس به یاری حسین آمده است
تو ای تنها ترین سقا اباالفضل
دلاور مرد عاشورا اباالفضل
تو بی آب آمدی لب تشنه ماندی
میان ساحل دریا اباالفضل
در شط فرات ، کام عطشان عباس
سر داد به راه حیِّ سبحان عباس
جان کرده نثار راه فرزند رسول
گردید فدای دین و قرآن عباس
ای صفدر میدان شجاعت عباس
وی قلزم م
شام مارا سحر رسید امشب
آسمان را قمر رسید امشب
می به ما بیشتر رسید امشب
که علی را ثمر رسید امشب
عشق اینجا قدم قدم آمد
حضرتِ صاحبِ علم آمد
بنویسید او ابالادب است
او به خلق تمام ما سبب است
از دم او مسیح در عجب است
شیر غران حیدری نسب است
در کرمخانه کار او بذل است
مرحبا هر که با ابالفضل است
ذکر هر روز ما ابوفاضل
درد هارا دوا ابوفاضل
شاه مشگل گشا ابوفاضل
کاشف الکرب یا ابوفاضل
عالمی غرق در جمال تو باد
شیر ام البنین حلال تو باد
مرد میدان ما جگر دارد
رزم حیدر در او اثر دارد
مالک از خشم او خبر دارد
وای اگر که نقاب بردارد
کیست او؟ اینقدر مثال علیست
که در او عزت و جلال علیست
آمده اقتدا به یار کند
شب میلادِ تو، میلاد به هم می ریزد
این جهان علی آباد به هم می ریزد
خیره بر بازویِ شاگردِ خودش با بوسه
اشک می ریزد استاد، به هم می ریزد
شب قبل از تو حسینِ تو، شب بعد از تو
سرِ بازوی تو سجاد، به هم می ریزد
چه نیازی ست بپوشید زره و جنگ کنی
به تماشای تو صیاد به هم می ریزد
مثل این رود که از دست تو موجی شده است
کار هر کس به تو افتاد، به هم می ریزد
چون که بُرقَع بگشاید، دلِ آب، آب شود
زلف آشفته کند، باد به هم می ریزد
سین، که شد حرف نهایی حروف عباس
از حسودیش به سین، صاد به هم می ریزد
رسيد ماه قبليه ز هر چه بالادست
نگاه ها همه حيران به رويش افتادست
عزيز مصر بداند جمال زيبا را
خدا ز مبدأ خلقت فقط به او دادست
رشيدي قد او سايه گستري كرده
كه قلب حضرت زينب ز بودنش شادست
فاد آيه ي والشمس و القمر يعني
دقيقه اي كه كنار حسين اِستادست
علي به بازوي كه بوسه مي زند ، به به
براي مشك گرفتن چقدر آمادست
قسم به هيبت او لحظه هاي جنگ و نبرد
هر آنكه تن به ستيزش دهد زنا زادست
اگر كه قبضه ي شمشير را بچرخاند
بقدر ذره اي از دشمنش نمي ماند
خدا گواست كه مثل پدر جگر دارد
كه از مقابل او جرات گذر دارد؟
وقبل آمدن او كسي نمي دانست
كه در ميان زمين فضل هم پدر دارد
شبيه فاتح خيبر قدم به غزوه نهد
نشان دهيد به
شیرمرد حماسه ها آمد
هر و مهتاب کربلا آمد
درد داری بیا دوا آمد
یاور شاه باوفا آمد
چشم امِّید اولیاء آمد
اسدالله مرتضی آمد
گل امُّ البنین شکوفا شد
شب غیرت شب تولـّا شد
قمر هاشمی هویدا شد
ماه آمد مدینه زیبا شد
یا علی گفت و یار آقا شد
کاشف الکرب عشق ما آمد
آمده روح مردی ُّو غیرت
اصل دوریِّ شیعه از ذلّت
آسمان مات ِ اینهمه شوکت
فتبارک بگو بر این خلقت
به غلامش خدا دهد عزّت
عزّت لشکر خدا آمد
این اباالفضل غیرت الله است
بنده ی بارگاه الله است
افتخار خلیفة الله است
رجز و رزم او مِن الله است
مثل بابا علی یدالله است
یل اردوی نینوا آمد
تو تجلّای عشق و ایثاری
ماه شبهای غربت یاری
زاهد و عالمیُّ و سالاری
وَ ق
روی دستـان مـادرت خـوابی
مثل خورشیدی و تو می تابی
بـاب فضلی و بـاب حاجاتـی
بَه چه نـامی و بَه چه القابی
مـاه زهـرا و مـاه ام بنـیـن
منبـع جلـوه هـای مهتابی
کربلا هم سرای عشـق شمـاست
ساقـی تشنـه کـام اربـابی
تشنـه کـام لب تو بـود فـرات
کی تـو عبـاس تشنـه آبی؟
پسر شیـر حرب بـدر و حنیـن
ای علمـدار باوفـای حسین
ماه شب هـای تـار مـا عبـاس
شیـر میـدان جنگ ها عباس
هم شجـاعـی تو مثـل بابایت
هم تو عابـد تو پارسـا عباس
من شنیـدم کریـم هـم هستی
رحمتی کن به این گدا عباس
امشب عیدست و عیدی ام بدهید
یک سفـر تا به کربـلا عباس
ذکـر هـر عاشقی به لب امشب
یا ابوفاضـل است و یا عباس
ماه حیـدر شبیـه خورشیـدی
باب حاج
ای دل هر دو جهان محو فریبائی تو
در چمن هیچ گلی نیست به زیبائی تو
همه گل ها به گلستان ادب صف بستند
تا ببینند دمی روی تماشائی تو
تا پراکند خدا عطر دل انگیز تو را
غرق گل شد همه جا فصل شکوفائی تو
چون نسیم سحری عقده گشائی تو بود
بر لب مرغ سحر نغمۀ شیدائی تو
شب میلاد تو با بوسه زدن بر دستت
می کند دست خداوند پذیرائی تو
ادب آموز جهانی و به دانشگه عشق
پُر شد از شرم و ادب دفتر دانائی تو
از غبار قدم نور دل فاطمه بود
به خدا در همه جا سرمۀ بینائی تو
همه شب تا به سحر بر سر سجّادۀ عشق
غرق ایمانم و دعا شد دل دریائی تو
تکیه بر بازوی خیبر شکن حیدر زد
شور اخلاص تو و دست توانائی تو
چشمۀ علقمه شرمنده ز ایثار تو شد
