تاب و تب مان علی شده ... شکرخدا
نان شب مان علی شده... شکرخدا
دیگر چه سعادتی ازین بالا تر
ذکر لب مان علی شده... شکرخدا
شاعر : سید مجتبی شجاع
تا ذکر علی به روی لب قاب شده
انگار که قند در دلم آب شده!
این قلب که حک گشته به رویش نامت
عمری ست که از عشق تو بی تاب شده
***
شاعر : محسن زعفرانیه
از جلوۀ جمال تو باران درست شد
از خشم تو، جلال تو، طوفان درست شد
ته مانده گِل تو شده ابتدای من ...
از خاک تو حقیقتِ انسان درست شد
ما جمله نیست ها و عدم ها و سایه ها ...
روح تو تا دمید به تن، جان درست شد
وقتی نقاب از رخ تو بر کنار شد ...
صد ها هزار واله و حیران درست شد
حتی رسالت نبوی بی تو ناقص است
روز غدیر معنی ایمان درست شد
عشق تو آتش است، من آتش پرست عشق
از شعله های عشق تو سلمان درست شد
تو مهربان ترین پدر امتی و با ...
نان پختن تو وضع یتیمان درست شد
تاریخ شاهد است وقت گرفتاری رسول
کار نشد به ذکر علی جان درست شد
یک قطره از وضوی تو تا بر زمین چکید
مُشک و گلاب قمصر کاشان درست شد
عرش خدا که روی ز
ماه، در گردش مدار علی
کهکشان بوده وامدار علی
خلقت آسمان و انسان از...
روز اول شده است کار علی
نه فقط کعبه پیرهن چاکش
صاحب کعبه بی قرار علی
ریشه کفر را درآورده
ذکر هوهوی ذوالفقار علی
فتبارک به خود خدا می گفت
لحظۀ جنگ و کارزار علی
تا به میدان رزم می آمد
نعره می زد عدو: فرار...، علی
مایه ی آبروی خلقت شد
(شجره نامه ی تبار علی)
جز خدا و رسول و زهرا نیست
احدی جلوه گر کنار علی
یاعلی ذکر هر شب زهرا
ذکر یا فاطمه شعار علی
شاعر : حسین ایزدی
خیره نگاه عالمیان سوی قبله بود
حیران و بی قرار کسی موی قبله بود
تاریخ در مسیر تکامل قرار داشت
در کل شهر نغمه هو هوی قبله بود
کعبه ز شوق ناله زد و سینه چاک داد
زخمش عمیق تا لب ابروی قبله بود
در نفی لات و هُبَّل و عُزّی علی رسید
دیگر زمان چهچه یاهوی قبله بود
از قلب قبله آمدی و قلب قبله ای
یک قبله ایستاده در آن سوی قبله بود
پیش تو جن و انس و ملک سجده می کنند
مسجود بودن عادت نیکوی قبله بود
هر جا که میروی به شما سجده می کنند
از بس که در وجود شما بوی قبله بود
شاعر : حسین ایزدی
با عشق و محبت علی بی تردید
بر روی زمین و آسمان بنویسید
فاروق و ابو تراب و صدیق علی است
تا کور شود هر آنکه نتواند دید
***
نوشته بر دل اولاد آدم
فقط حیدر بود فاروق اعظم
شنیدم من حدیثی از پیمبر
فقط حیدر بود صدیق اکبر
شاعر : نوید اطاعتی
با آب و خاکِ دلِ من سرشته
نوشته روی بالِ هر فرشته
تموم دنیا میدونه رو قلبم
نام علی مرتضی نوشته
..
از قدیما خوب یادمه مادرم
با دعای "ناد علی" شیرم داد
می گفت که قلب حضرت فاطمه
با ذکر "یا علی مدد" میشه شاد
...
می گفت یه چیزی رو بهت میگم که
تا آخر زندگی سربلن شی
همیشه وقتی که زمین میفتی
با ذکر "یاعلی باید بلن شی
...
یادمه هر سال، شبِ عیدِ غدیر
تمومِ کوچه مون چراغونی بود
یادمه توی مسجدا صدای
نغمه زیبای غزل خونی بود
...
یادمه این دعای مادرم رو
می گفت الهی پسرم پیر بشه
دیشب تو خواب دیدم که رفته نجف
الهی که به زودی تعبیر بشه
...
می گفت الهی پسرم همیشه
نگاه مولا تکیه گاهت باش
هر که با شورِ علی دمساز می گردد
از حرم بیرون نرفته باز می گردد
بر دلِ شب غبطه باید خورد وقتی با ...
قلبِ تابانِ علی همراز می گردد
در الفبا گشتم آخر کار فهمیدم
عشق از «عین» علی آغاز می گردد
هر که زیر سایه ی مضمونِ ابرویش ...
عشق را جست او غزل پرداز می گردد –
با چنین کشفِ بدیع و ناب ، بی تردید ...
در میانِ شاعران ممتاز می گردد
انعکاسِ جلوه ی مهرِ علی هرچند ...
در تمامِ کائنات ابراز می گردد –
مهرِ او هرگز نگنجد در مکان وقتی ...
عشق در چشمِ علی ایجاز می گردد
در رهِ عشقش ز سر باید گذشت ، آری ...
هر که دارد شورِ او سر باز می گردد
منظور خدا از این اذان چیست
مقصود نبی در این اذان کیست
از عرش خدا نوا بلند است
بی نام علی اذان اذان نیست
شاعر: استاد همایونی
زبانی که برذکر وا می شود
ستایشگر مرتضی می شود
اگر بنده بیگانه شد با همه
به عشق علی آشنا می شود
دل افتاد اگر بر کمند علی
ز زنجیر ذلت رها می شود
علی در حرم پا به عالم نهاد
ورا کعبه مولد سرا می شود
حیات علی خاطرات صفاست
که گاهی مسرت فزا می شود
ز لوح لطایف حدیثی شنو
چو گویم گل عشق وا می شود
ندانم کی افتاده این اتفاق
که یاد آور مامضی می شود
عمر بود و بوبکر و مولا علی
که گاه این تقارن به جا می شود
علی در وسط آن دو همراه وی
گل اندر میان با صفا می شود
علی قامتی داشت کوته ولی
بلندی به همت سزا می شود
عمر گفت به خنده یا مرتضی
ببین خلق خیره به ما می شود
لنائیم و تو نون مابین ما
که کوتاه نون لنا می شود
علی
انبیا لحظه تقدیس علی می گویند
زحل وزهره و بجیس علی می گویند
صالح و یوشع و جرجیس علی می گویند
تا نخ و سوزن ابریس علی می گویند
دائم از هر طرف عرش خبر می شوند
ها علی بشر کیف بشر می شنوند
یوسف از دست زلیخا به علی برد پناه
نوح با دیدن دریا به علی برد پناه
هرنفس حضرت عیسی به علی برد پناه
دل در سوخت و زهرا به علی برد پناه
هیچ کس در طلب میکده سر در گم نیست
به خدا غیر علی میکده ای در خم نیست
«ع» تو هست به معنی علو درجات
«ل» تو هست همان لام سلام و صلوات
«ی» تو «ی» حسین است که بین دو صلات
می کشاند دل غمگین مرا سمت فرات
سند غربت تو خون حسین است علی
راز خقانیتت در ثقلین است علی
زخم شمشیر غمت بر سر عالم خور
به نام خاک ديار خدا ، به نام نجف
به نام حضرت سلطان دين امام نجف
به نام خاک زمينی که جمع ضدين است
که پادشاه و گدا می شود غلام نجف
دليل خلقت عالم ، دليل خلق زمين
به احترام علی بود و احترام نجف
گمان کنم که خدا از ازل به دست خودش
نوشته واژه ی (( الله ))را به بام نجف
به جای مِی خود ساقی به کام او افتاد
و با حضورعلی شد جهان به کام نجف
((علی عليه السلام است کعبه ی سيار))*
که واجب است کنی سجده در تمام نجف
بشر کنار ، که حتی بعيد نيست اگر
که کعبه هم بزند بوسه بر مقام نجف
در آرزوی غبارش بمير ، چونکه خدا
به دست فاطمه داد اختيارتام نجف
به روی کافر و مومن در حرم باز است
که رد هيچ کسی نيست در مرام نجف
***
دو
کیمیای عشق حب حیدر است
هر که باور کرد خاک این در است
گر علی را دوست می داری بدان
این همان تاثیر شیر مادر است
شاعر: اصغر چرمی
صدای چاه می پیچد خدا را در هیاهویی
تو میخندی میان گریه مثل نوش دارویی
به روی دوش خواهی برد یک دنیا مدارا را
که زیر پوستین ِ شب نشسته چشم آهویی
صدای پای تو همرنگ صبح است و همین کافیست
چو بر دوشَت گل ِ خورشید می بخشی به هرسویی
صدای پای تو با تکه نان و دانه خرمایت
مرا حلاج خواهد کرد بر دار ِ خدا جویی
چکید از ابر دستانت ترنج ِ مهربانی ها
به روی دشت خشک سینه ها باران ِ شب بویی
تو در جغرافیای عشق ، ترسیم ِ خداوندی
که در ابعاد تو هرگز نگنجد سحر و جادویی
شبیه ِ هیچ کس هم نیستی ، تو ذات ِ عرفانی
که می پیچی همیشه در صلابت های هوهویی
بیاور ذوالفقارت را ،در این بازار ِ نامردی
به تیغ ِ عدل و دادت ، تا نمان
به تو مستان لقب ساقی کوثر دادند
بیخود از خود شده و نادعلی سر دادند
از شراب تو به جبریل تعارف کردند
شوق پرواز تو را هم به کبوتر دادند
جامی از عشق تو را حضرت سلمان نوشید
جرعه ای نیز به مقداد و ابوذر دادند
گاهی اوقات به این فکر میافتم که چرا
به یکی کم به یکی چند برابر دادند
کاش میشد که میان همه تقسیم کنند
ساغر معرفتی را که به قنبر دادند
معجزاتی که خدا داد به پیغمبرها
همه را جمع نمودند و به حیدر دادند
شاعر : احمد علوی
ای نخستین مرد مسلم، معنی اسلام تو
ای نخستین محرم، مسجد الاحرام تو
ای که در وقت خطر جای نبی خوابیده ای
درد و رنج جاهلیت را کنارش دیده ای
غیر زرگر، قدر زر، هرگز نداند هیچکس
لایق زهرا تو و تو لایق زهرا و بس
این ولایت حق حیدر هست با این اقتدار
لافتی الی علی لاسیف الی ذوالفقار....
چشمه آب حیات اندر میان دستتان
اب دریا هست محو آب بین چشمتان
نور خورشیدی و نور کل عالم از شماست
عزتی گر هست بین خلق و آدم از شماست
رشته ی حبل المتین آن وصله ی نعلین تان
زیر وایت هست یا حیدر همه هفت آسمان
از وجودت مینمایم حمد و شکر کردگار
لافتی الی علی لا سیف الی ذوالفقار.....
شاعر : ابوذر رسولیان
مدح امیرالمونین و گریز به روضه ی حضرت زهرا س
قدرت به دست کیست به دستان حیدر است
او شاه عشق و شاه شفیعان محشر است
همپای جبرئیل سفر میکند به عرش
آنکس که خاک پای غلامان قنبر است
بوسه بزن به بین دو ابروی مادرت
چون عشق او ز پاکی دامان مادر است
منکه به گرد پای غبارش نمیرسم
گرد و غبار راه علی مالک اشتر است
حیدر اگر کمی بکند بر دلم نگاه
دیگر نمیکشم ز ته قلب خویش آه
عرش از هوای پاک نجف میکشد نفس
دنیا بدون عشق تو مانند یک قفس
غیر از نبی خاتم و زهرا که کفو توست
دیگر نمی رسد به مقام تو هیچ کس
لعنت به منکران ولایت که چند سال
رفتند در دو دیده ی تو مثل خار و خس
مغزی درون جمجمه ی دشمن تو نیست
حتی به قدر په
گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود
چنگی به دل نمی زد اگر مرتضی نبود
ما را نوشته اند گدایان مرتضی
بر روی سینه حک شده این لوح یاد بود
شایسته است رو به نجف، عاشق علی
شب را سحر کند همه در حالت سجود
روح الامین ز جانب حق ذاکر علی است
گهگاه اگر به سمت نبی می کند فرود
ما را ز خاک پای علی آفریده اند
در کثرتیم اگر همه از وحدت وجود
تنها امیر هر دو جهان گشته مرتضی
کوری چشم دومی و آن زن حسود
حاجی به دور کعبه و ما دور مرتضی
حج ها بدون حب علی واقعا چه سود؟!
من خاک پای هرکه شده زائر علی
بر زائران خاک نجف رحمت و درود
مشهد بهشت، کعبه بهشت، کربلا بهشت
خاک بهشت هم به دلم چون نجف نبود
حال دلم بد است، نجف روزیم کنید
رح
سرّ توحید احمدی اینست: که علی را فقط خطاب کند
عرصه‌ی جنگ هم که تنگ شود روی حیدر فقط حساب کند
آی مرحب! برو کنار بایست، هدف انگار کندن در نیست
شیر حق اینچنین که می‌غرّد آمده قلعه را خراب کند
روح انگار روح تازه گرفت، آمد از فاطمه اجازه گرفت
تا که در عرش، عکسِ حیدر را ـ درِ قلعه به دست ـ قاب کند
می‌پری آن طرف سواره، ولی عمرو! آن سوی خندق است علی
جنگجویی ندیده‌ام چون تو سوی مرگش چنین شتاب کند
دلت از او شنید و نرم نشد؟ پیش خورشید بود و گرم نشد؟
پس لب ذوالفقار او تنها می‌تواند تو را مجاب کند
فرق او را شکافتی، بشکاف! مُحرِم است او و خواست قبل طواف
در وضویش به رسم عاشق‌ها روی خود را به خون خضاب کند
تیغ
از عـلـی گویم که سرآغـاز اوست
دیگـران زشتنـد و تنها نـاز اوست
از عـلـی گفتـن نیـاز شیعه است
رکـن واجـب چون نماز شیعه است
از عـلـی گفتـن سرورت می دهد
وصـف حـال او شعـورت می دهد
ای که هـر دم دم ز مولا می زنی
هـی بـه سینه سنگ او را می زنی
ادعـای شیعه بـودن سـاده است
کو کسی که شیعه ای دل داده است
شیعه یعنی بـا تمـام جان و پوست
محو گشتـن در کمـال ذات دوست
شیعـه خـود را وقـف مولا میکند
در نـداری هـا مـدارا می کنـد
شیعـه سختـی را تحمـل می کند
مشکلـی دارد تـوسـل می کنـد
شیعـه خـود را می سپارد دست یار
تـا بمـانـد در امـان در روزگـار
شیعـه راضـی به رضای خالق است
شیعه بی قال وغش است وصادق است
شیعه بیت ا
از هجر حريم علوى خسته شدم
چون مرغ شكسته بال و پربسته شدم
يك بار پريدن به هوايت كافيست
بر گنبد زرين تو وابسته شدم
شاعر : اصغر چرمی
کرده ای بر انبیا هم تو امامت یا علی
حضرت حق داده از بالا سلامت یا علی
عدل تو شهره شده در آسمان ها و زمین
شاه عادل معنی عدل و عدالت یا علی
داده ای انگشرت را تو به سائل در رکوع
کس ندیده مثل تو مرد سخاوت یا علی
گشته ای از بهر پیغمبر وصی و جانشین
من به قربان بهین جاه و جلالت یاعلی
ای تو داماد پیمبر هم مقام فاطمه
کیست غیر ام ابیها هم مقامت یاعلی
با همه فضلت غریبی در میان مردمان
غیر زهرا کس نکرد از تو حمایت یاعلی
بشکند دستی که دستت بسته است
پیش تو گردیده بر یاست جسارت یاعلی
زد عدو سیلی به روی همسرت در کوچه ها
زین سبب زهرا نداد رویش نشانت یاعلی
شعر (سید) که ندارد وسعت وصف شما
خود نما بر شعر این مسکین
الحق الحق که ز وصلت هیجان باید داشت
بین ابروی کمانت جریان باید داشت
وقت دیدار رخ عرش نشین تو علی
نغمه ی دلشکن جامه دران باید داشت
قالب از روح تهی می شود از یک نگهت
آری از برق نگاه تو امان باید داشت
بهر دلدادگی از ماه چهارم خم عشق
نامه ای از بر برج سرطان باید داشت
لفظ حیدر بخدا سر ببریدن دارد
تحت الفاظ کمی تیغ و سنان باید داشت
من خوشم باز خم زلف تو آتش کده شد
جامه در آر که لحمی عریان باید داشت
تا گل دلشدن از عالم فانی است بگو
چه نیازی به گل گاو زبان باید داشت
شاعر : جعفر ابوالفتحی
یا حیدر ابوتراب
با دلی غمزده با دیده ی تر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
روبروی حرمت با دو سه سر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
من به خاک قدمت خاک نه، زر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
پدرم هستی و من مثل پسر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
صبح تا عصر، و شب تا به سحر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
با زبانم نه.... من از عمق جگر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
موقع خواب ، به دیوار و به در می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
من پروانه به دنبال شرر می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
نام تو میکندم زیر و زبر ، می گویم
ها علی بشر کیف بشر می گویم
تا که ماند به دلم از تو اثر ، می گ
از ازل نوکریت مست وخرامانم کرد
خواندن مرثیه ات بی سروسامانم کرد
این دل بی ثمرم لایق دیدار نبود
نقش ایوان تواینگونه خروشانم کرد
درهوای نجفت یادغمت افتادم
غم زهرای تو پیوسته پريشانم کرد
درفرات تن من قطره ای از عشق نبود
این حسین جان توچون چشمه جوشانم کرد
ساقیاقطره ای ازکوثرعشق تومرا
ذاکرمرثیه ساقی عطشانم کرد
ردمکن نوکر خود را ز درت یا مولا
نوکریت به جهان یک شبه سلطانم کرد
عاقلی بودم و راهی نجف گشت دلم
بوی ایوان نجف یکسره حيرانم کرد
شاعر : سعید پورمحمد
هر آنکــس دیده بر مولا بدوزد
شراری نیست تا او را بسوزد
جهــنم هم تن آن بنده ای را
که ذکر یا علـــی دارد نسـوزد
شاعر : جواد مزنگی
هر دیده ای که لایقِ باران نمی شود
هر سینه ای قدمگـهِ جانان نمی شود
هر خاطری گره ، شده با زُلفِ یادِ یار
آشفته همچو موی پریشان نمی شود
دل ، جایگاه و وادی انوارِ قدسی است
این جایگاه که وادی عُصیان نمی شود
بی مهرِ مصطفی و ولای علی کسی
عمّار و حُجر و بوذر و سلمان نمی شود
شیعه که گشته بنده ی در بندِ بوتراب
در بندِ نفس و بنده ی شیطان نمی شود
ایمانی که مبانی و بنیانِ آن علیست
لرزان شبیهِ بـید هراسان نمی شود
شیرِ یلی شبـیه علی ، والیَّ الوَلی
پیدا میانِ لشگرِ یزدان نمی شود
تا نوح و ناخدا ، وَلیُّ الله الاعظم است
کشتی جان به ورطه ی طوفان نمی شود
قلبی که شعله ور، شده از عشقِ مرتضی
شعله ور از شرا
یا علی گفتم جنونم باز هم بسیار شد
نقطه بودم حب حیدر دور من پرگار شد
معصیت کردم ولی هربار دستم را گرفت
اولش ستار شد، بعدش خودش غفار شد
بی وفا بودم ولی آقا فقط لطفش رسید
بر گدایی که همیشه بر سرش سربار شد
حب جنت، نه... که مقصود اقتدا بر مرتضاست
در دل شب ها اگر عبد علی بیدار شد
نام مولا چون محمد رکن آیین من است
پس دو باری نام او هم در اذان تکرار شد
حق تعالی خواست تا حیدر مراد ما شود
در قبول هر عمل حب علی معیار شد
روی هر برگِ درختی حک شده نام علی
این علی های رُخَم را فاطمه معمار شد
ذکر هر مرغی در عالم نام زیبای علی است
هر دم و هر بازدم که خارج از منقار شد
دشمنانش هم همه مدح و ثنایش گفته اند
آخر مرابه خاک وبه خون می کشانیم
تا اوج قله های جنون می رسانیم
در راه تو فنا بشوم جاودانیم
باشم غبار کوی غمت آسمانیم
ناقابلم، اگرچه پر از خالیم ولی
سر میدهم به پای سرت مرتضی علی
امشب مرا به خاک درت انتخاب کن
با یک نگاه غوره کالم شراب کن
ای بت شکن میان دلم انقلاب کن
این کاخهای پر ز"منم" را خراب کن
یا مرتضی علی به دلم کن عنایتی
شکر خدا که نوکرتان شد ولایتی
گاهی بروی منبر عرشی در آسمان
گاهی میان خانه ی ایتام میهمان
هر چند نامتان شده کابوس دشمنان
لبریز مهر و عاطفه ای شاه مهربان
ای منتهای غیرت و ای منحصر بفرد
الحق که روز آمدنت گشته روز مرد
تو آمدی و یوسف کنعان شده حراج
شیرین بیان من نمکت گشته
از نخستِ زندگــــی تا به اَبَــــد
در شبِ اوّلِ قبـر ، زیــرِ لَحَــــد
ورد و ذکرِ شیعه بی حَدّ و عدد
یا اَمیــرالمومنیــن حیـــدر مدد
شاعر : حمیدرضا گلرخی
