تا خداوند به حبّش بنمود ایجادم
نیست جز مهر علی خاطره ای در یادم
مادرم گفت که تو نوکر این آقایی
چقدر خوب که من نوکر مادر زادم
ذکر لالایی من فتح در خیبر بود
مادرم شیر به احسان علی می دادم
پدرم گفت به جز راه علی راهی نیست
پرورش یافته در مکتب این بنیادم
تا دم مرگ لبم ذکر علی خواهد گفت
(چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم)
شاعر : علیرضا برات وند
هر كس به سر كوي تو جايي دارد
هر كس كه تو را خواست خدايي دارد
از كعبه شنيدم كه به عشاقش گفت
ايوان نجف عجب صفايي دارد
شاعر : سید احسان طباطبایی
هر آینه صد جلوه کند نور ضریحت
خورشید دمید از دم منشور ضریحت
انصاری و حلی شده تا صبح قیامت
چون خادم درگاه و دو مامور ضریحت
"رب ارنی" گویمت ای کشف و شهودم
من موسی بی کفشم و در طور ضریحت
بگذار که بر پای خودم مست بمیرم
با مزه ی یک غوره ی انگور ضریحت
شیرینی لبخند خداوند عیان است
از جذبه ی آغوش تو و شور ضریحت
سوگند بر آن چادر پاره نگهم دار
تا اینکه شوم وصله ی ناجور ضریحت
شاعر : محمد امین سبکبار
در معرکه وقتی خبر پیچید حیدر آمده
پس حق بده لشگر اگر پاچید، حیدر آمده
احمد الم نشرح لک صدرک شنید از جبرئیل
این آیه نازل شد نبی تا دید حیدر آمده
دلشوره دارد لشگر اسلام خیبر روبه روست
وقتی اسد آمد، نبی خندید حیدر آمده
ابر سیاه صحنه ی پیکار گویا رفته است
بر روی دل دل همچنان خورشید حیدر آمده
طوفان شبیه صاعقه بر جان بید افتاده است
حتی ستون قلعه می لرزید حیدر آمده
بی خود نبوده که سه روز او در میان کعبه ماند
یعنی که مردم منتظر باشید حیدر آمده
از شوق صاحب خانه،خانه پیرهن را پاره کرد
دیوار کعبه بی گمان فهمید حیدر آمده
شاعر : علی قدیمی
کشتی اسلام را غیر از علی لنگر کجاست؟
امّت آزاده را جز مـــرتضی رهبر کجاست؟
پهنـه ی ایمان و ملک عزّت و اخــلاص را
جز امیرالمومنین حیدر یکی سرور کجاست؟
گو بمیر آن را که بدخواه علی وآل اوست
خالی از عشق علی دل در کجا سر در کجاسـت؟
آسمان روشن توحید را در هـــر زمــان
نورافشانتر ز گفتار علی اختر کجاست ؟
دین اسلام و مرام شیعـــه را در قرن ها
جز علی مرد خدایار و خدامحور کجاسـت ؟
تا گذارم سر به پای خــادمان کوی او
میثم و مقداد کو ؟ عمّار کو؟قنبرکجاست؟
شاعر : عباس خوش عمل کاشانی
علی در آسمان ها مست دارد
هزاران نوکرِ پابست دارد
مشخص می شود یک روز مردم
علی درخلق عالم دست دارد
قلم در دست می گیرم ولی ذهنم پریشان است
چه بنویسم از اوصافش؟ که او پیدا و پنهان است
صراط المستقیم و نقطه ی در باء بسم الله
علی تفسیر قرآن نه علی خود روح قرآن است
اگر مولا نخواهد برگی از شاخه نمی افتد
امیرالمومنین شان نزول باد و باران است
تورق کرده ام تاریخ بیت الله را کامل
فقط مولای ما مولای ما مولود این خانه ست
فقط مولای ما در بستر مرگ نبی خوابید
و ثابت کرد تنها او برای مصطفی، جان است
خدا در آسمان هایش برایش تخت شاهی بست
ولی او در زمین در فکر نان مستمندان است
یتیمان مدینه دردهایش را نمی دانند
دلش لبریز از داغ است با این حال خندان است
اگر انسان علی باشد، دگر ما را چه می نامند ؟!
جهانی کافرند ان
به خدا که خلقت ماسوا، همه شد برای تو یا علی
که بود طفیل وجود تو، همه ما سوای تو یا علی
شجر وجود تو بارور، بشد از عنایت دادگر
همه بود مقصد از این شجر، ثمر ولای تو یا علی
چو گذشت از شه انبیا، به جلال و فضل و شرف تو را
بگزید از همه ماسوا، به خدا خدای تو یا علی
زلبت بروز مقال حق، به کف حواله نوال حق
مثل و مثال تو جان حق، رُخ حق نمای تو یا علی
ز رُخت بهشت کنایتی، ز کف تو بحر روایتی
نفحات خُلد حکایتی، بود از لقای تو یا علی
بود این صحائف نُه طبق، ز کتاب فضل تو یک ورق
نرسد کسی به رضای حق، مگر از رضای تو یا علی
تویی آن خدیو ملک خدم، تویی آن امیر حبش خیم
که به فرق پادشهان قدم، بنهد گدای تو یا علی
تو هما
دل شیعه ی آفتاب باشد چه خوش است
مست از نفس گلاب باشد چه خوش است
زائر به نجف که می رسد می فهمد
ماهی که میان آب باشد چه خوش است
شاعر : میثم مومنی نژاد
هرچند ما فقط به خداسجده می کنيم
اما پس ازخدابه شماسجده می کنيم
گاهی به کعبه يا به نجف يا به سوريه
گاهی به سمت کرببلا سجده می کنيم
بعد ازنبی ولايت حق،حق حيدر است
پس ما برای شاه ولا سجده می کنيم
چون جلوه ی تمام نمای خداتوئی
مقصود ما خداست،توراسجده می کنيم
هرکس که سجده کرده به تو عارف است وبس
زاهد دگر نپرس چرا سجده می کنيم
**
درجانماز شيعه فقط مهر تربت است
بر خاک سيدالشهدا سجده می کنيم
حج فقير مشهد وماهم فقير،پس
برگنبدامام رضا سجده می کنيم
******
اين سجده ها تمام دليلش ولايت است
زيرا به اولياء خدا سجده می کنيم
شاعر : مجتبی خرسندی
در اولین سحری که سرشته شد گِل ما
نشست مهرِ علی در تمامیِ دل ما
میان خیل ملائک در آن شب پر نور
سخن ز نام علی بود در مقابل ما
و ما به نام علی استغاثه کردیم و
از آن زمانه علی گشت نقل محفل ما
صدای اشهدُانَّ علی ولیُ الله
طنین فکنده ز هر مأذنِ قبائل ما
سپس به دامن لطف علی فقیه خدا
دراز گشت دو دست گدا و سائل ما
چگونه سجده به جا آوریم پیش خدا
که شد محبت مولا تمام حاصل ما
اگر نبود علی بی جواب می ماندیم
چه می شد حکم قضاوت، و یا مسائل ما
علی امیر شد و مصطفی به خود بالید
و کور شد دو چشمان کِید جاهل ما
شاعر : رضا باقریان
چه غم دارم از لحظه مردنم
به قبر و به زیر لحد خفتنم
به میزان عدل خدا بردنم
در آتش بخواهد بسوزد تنم
که مولا علی دستگیر من است
میان دو عالم امیر من است
امامم علی اعتبارم علی
پناهم علی افتخارم علی
قرار دل بی قرارم علی
همه لحظه ذکر و شعارم علی
علی فاتح غزوه خیبر است
نفسهای روز و شب کوثر است
علی مرد میدان و مرد نبرد
علی پشت خود را به دشمن نکرد
علی درد را زار و بیچاره کرد
علی مقتدا، پیشوا، رادمرد
علی دست حق است در آستین
ولیِّ فقیه خدا در زمین
علی هست، دین نبی کامل است
عبادت بدون علی باطل است
کسی که علی داشته عاقل است
و هرکس ندارد علی جاهل است
تپشهای قلب نبی یا علی
به معراج می رفت تا با علی
علی عطر سج
امشب از مستی ز خود بی خود شدم این گوهر است
دستگیری ساقیا غیر از تو ننگی ابتر است
جسم من گردیده چون خم دستهایم همچو جام
جای خون در پیکرم می از سبوی حیدر است
افتخارم این بود من از ازل مست توام
باده مینوشم می نابم ز آب کوثر است
هر که لب بر نام مولایش علی وا میکند
مطمئنا روز محشر در رکاب صفدر است
من کیم تا دم زنم از نوکری کوی او
صد هزاری همچونان عیسی در آنجا نوکر است
در پی سیم و زر دنیا مرو ای دل بیا
کیمیا خاک کف پای غلام قنبر است
هرکه را در دل بود بغض علی و ال او
مشکلش از خویش نبود مشکلش از مادر است
کل علم کون و امکان در کف عین تو است
چون که حیدر صاحب علم لدن اکبر است
لال با لام علی و لام لعل هر
بسته لبخند خداوند به يک خنده ي تو
شده مشغول مباهات به پرونده ي تو
هر که يک خط ز عنايات تو را درک کند
تا که هست عمر برايش شده شرمنده ي تو
بشري يا که خدا ؟! اين شده که فرقي نيست
بنده ي او شده باشيم و يا بنده ي تو
عمر يک نوح نياز است که تفسير شود
قدر يک،ثانيه از لحظه ي ارزنده ي تو
خيبر و بدر و احد که عددي نيست ، بر
فيض انگشتري رکعت بخشنده ي تو
دل ما نيز شد از جمله فتوحات سر
تيغ رحم و غضب ابروي برّنده ي تو
نحوه ي سلطنتت روي زمين شاهد ماست
نام حيدر چقدر هست برازنده ي تو
شاعر : مجتبی کرمی
ولایت از ازل وصفش چنین است
فقط حیدر امیرالمونین است
تجلی گاه حق ذات و وجودش
یل خیبر همیشه برترین است
به دنیا مثل او هرگز نباشد
جهان انگشتر و مولا نگین است
امام عادل و اول مسلمان
به وقت رزم عزمش آهنین است
صفای عشق و سودای عدالت
گل یاسش خدای صابرین است
ولی حق و الحق عبد صالح
به دامانش یل ام البنین است
حسینش گشته وارث در شجاعت
کریم اهل بیت اهل یقین است
بهار خلقت و قرآن ناطق
نوایش در قرائت بهترین است
همه گویند دستش دست حق است
زمان وعظ کلامش دل نشین است
ولایت بی علی معنی ندارد
فقط حیدر امیر المومنین است
شاعر : سید هاشم حسینی
پا از ره عشق، پس کشیدن ممنوع
آهی ز سر هوس کشیدن ممنوع
بر سر در خانه دل خود بنویس
بی حب علی نفس کشیدن ممنوع
شاعر : سید مجتبی شجاع
از همان روزی که زلف یار را کج ساختند
ذوالفقار این تیغ معنادار را کج ساختند
زلف یار در حجاب و ذوالفقار در نیام
علتی دارد که این آثار را کج ساختند
خشت اول نام حیدر بود و چون بنا نگفت
تا ثریا قد این دیوار را کج ساختند
قبله‌گاه اهل معنی چون شکاف کعبه شد
قبله‌گاه مردم دین دار را کج ساختند
تا نریزد نام مولا مثل قند از گوشه اش
پس برای طوطیان منقار را کج ساختند
مهر حیدر ریخت همراه گناهان زیاد
روی دوشم تا که کوله‌بار را کج ساختند
تا خلایق در ازل سرگرم مولا بوده اند
در علی پیمانه اسرار را کج ساختند
من که ایوان نجف را دیده ام حس میکنم
پیش آن ایوان در و دیوار را کج ساختند
تا که در هر پیچ و خم نام علی را
با دیــده شبی ندیـده هـا را دیـدم
بی پــرده تــمـام ماســــوا را دیدم
ایوان نجف نشسته بودم که سحر
در وجـــه علی ذات خــــدا را دیدم
شاعر : مجيد نجفی
اسم علی خلاصه اسما اعظم است
هر کس که خواند ناد علی او معظم است
وقتی خدا برای علی سینه چاک کرد
حب علی به کل فرائض مقدم است
عیسی نبود گر که ولای علی نداشت
مهر علی مسیح چو عیسی بن مریم است
موسی شدن به راحتی آب خوردن است
هر شیعه ای معلم موسی در عالم است
یک ذره از محبت حیدر مرا بس است
دنیا بدون ذکر علی در جهنم است
هر کس فضائل تو شنیده یقین کند
دنیا برای مدح تو گفتن کم کم است
من زنده ام به عشق تو یا مرتضی علی
آقا ارادتم به شما سفت و محکم است
هر کس ولایتت نبود توی سینه اش
بالله قسم که هر دو جهانش جهنم است
شاعر : روح اله گائینی
چه قدر نام علی یاد علی شیرین است
چه قدر خواندن یک ناد علی شیرین است
چشمه فیض تو هر آینه جوشید از تو
حیف از آنکه تو را دید و ننوشید از تو
حیف از آنکه نپرسید کنی با خبرش
یا چو پرسید ،چه پرسید ؟ زموهای سرش
علم شهریست ندارد چو نشانی بی تو
که هلاکند فلانی و فلانی بی تو
من تو را زاهد شب شیر عرب میخوانم
من تو را معجزه ی ماه رجب می خوانم
پدر خاک نه بابای یتیمانی تو
مثل آنان غزل نان و رطب میخوانم
نام زیبای تو از ماذنه ها ، عاقبت از
مکه و مصر،قطر،شام و حلب می خوانم
یک به یک شرح حکایات و قضاوت هایت
خط به خط ،علم و یقین ،بهت و عجب میخوانم
هیچ کس چون تو رها گشته و آزاد نبود
یچکس چون تو چنین جامع اضداد نبود
دارم دلی از شوق تو لبریز علی جان
آه ای تو بهار دل پائیز علی جان
عالم همه سرمست تو من نیز علی جان
جان همه عشاق سحر خیز علی جان
امشب به دل بی سر و پایم نظری كن
از حاشیه ی قلب سیاهم گذری كن
رخصت بده از قدر تو یك قدر بخوانم
رخصت بده در حلقه ی عشاق بمانم
من طوطیم و جز دم استاد ندانم
من مشتعل عشق علی ورد زبانم
ای جان جهان در دل چشمان سیاهت
ای شمس و قمر مشتری گاه به گاهت
ای سر زده از مشرق چشم تو اذانها
بر قله ی توحید تو، توحید نشانها
ای گمشده ی زلف سیاه تو شبانها
ای قدر تو مستور در اوج رمضانها
كی می شود از رفعت قدر تو قلم زد
باید فقط از وصله ی نعلین تو دم زد
كی می شود از قدر تو بی پرده بگویم
از كندن
علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست
پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست
زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست
علیست محرم اسرار رب بی همتا
کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست
بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست
وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست
علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست
علی است خانه یکی با خدای بی همتا
درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست
علی است فرد نمودار خلقت کامل
که عقل در عجب از خالق یگانه اوست
مقام صید علی برتر از تفکر ماست
چو بی نظیر بعال
قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
محب ات را بسوزانی محبت را چه خواهی کرد
تو آقاتر از آن هستی گدایت را برنجانی
گرفتم اینکه رنجاندی کرامت را چه خواهی کرد
تو سفره دار احسانی تو بابای کریمانی
نمی بخشی نمیدانم که عادت را چه خواهی کرد
قیامت دست آویزی ندارم جز ولای تو
امید من تویی آقا شفاعت را چه خواهی کرد
قیامت خوب میفهمم عجب چیزیست حب تو
تو با آن جلوه ی عشق ات قیامت را چه خواهی کرد
شنیدم آتش دوزخ نصیب دشمن زهراست
قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
نفس جاری و جانپرور عشق است علی
روح پرواز به بال و پرعشق است علی
معنی آیه ی جاوید سفرنامه ی نور
غزل منتخـب دفتــر عشق است علی
نور سیال حقیقت ز کران تا به کران
شورگلبانگ حق از حنجر عشق است علی
روشنان فلکی را به سراپرده ی غیب
دردبخش از قدح کوثر عشق است علی
نکند پند کسی گوش دل عاشــق مـن
خطبه خوان تا به سر منبر عشق است علی
عشق تاج سر مردان الهی است اگـر
به خداوند که تاج سرعشق است علی
«خوش عمل»راه بسرمنزل عزت نبـرم
تا نگوید دل من رهبر عشق است علی
شاعر : عباس خوش عمل کاشانی
هر چند از همه به همه مهربان‌تری
هرچند با رسول خدا هم برادری
هرچند از لب تو مناجات می‌چکد
همواره از شمیم خدایت معطری
در جنگ‌ها که با تو و با ذوالفقار تو
هرگز کسی اگرچه نکرده برابری
هرچند شب به یاد یتیمان شهرخود
مانند سایه از دل دیوار بگذری
تیری زپای زخمی تو در نماز...یا
انگشتری ز دست خودت دربیاوری
مردم ولی چه ساده فراموش می‌کنند
مردم ولی چه ساده به تو جور دیگری...
حتی سلام سادۀ تو بی‌جواب ماند
گویا گناه کرده‌ای انگار کافری
یوسف‌ترین غریبی و حق می‌دهم به تو
سر از درون چاه اگر در بیاوری
شاعر : سید محمد جواد شرافت
هر كس سر و كارش با على است
باید برود، هر جا على است
هر كس كه بگوید «لافتى»
دنباله‌‌ی آن، «الّا» على است
تعظیم على در «هل اتى» است
راز نبأ و طه، على است
منظور خدا آن جا كه گفت
«قد افلح من زكّا» على است
در علم و ورع، تقوا و زهد
در هر عملی، یكتا على است
آذوقه‌كش بی‌چارگان
پنهان ز كسان، شب‌ها على است
آن كس كه نمىافتاده است
در خدمت خلق از پا، على است
هان! اى بشر حق‌ناشناس!
بالله قسم! حق با على است
فرمود نبى: مولاى شما
امروز منم، فردا على است
آن كس كه ولى بعد از من است
باشد على و «هذا على» است
آن كس كه بنا بر امر حق
شد همسر او زهرا، على است
آن كاو احدى كفوش نبود
جز انسیه‌ى حورا، على است
القصّه؛ خدا
سال ها بود که این راز نمی فهمیدم
موسم حج به حرم دور چه می گردیدم
مروه را تا به صفا سعی چه سودم می داد
سنگ برداشتن و رمی چه سودم می داد
حلق و احرام و منا و عرفات و تقصیر
تلبیه،زمزمه و ذکر ودعا و تکبیر
این همه بارش دستور خداوند چرا؟
که چنین گوی و چنان باش و زبان بند چرا؟
نه مرا زهره که این راز بگویم با کس
نه ز حی ازلی سر زند افعال،عبس
من در اندیشه که این کار عجب مشکل شد
که سر انجام مراد و فرجی حاصل شد
هاتفی گفت که در کشتی جان نوحی هست
این که گفتی همه جسم است ،در آن روحی هست
سر تراشیدن و قربانی و رمی جمرات
ذکر و تسبیح و مناجات و وقوف عرفات
استلام حجر و منزلت رکن و مقام
این همه اوج و فرود ،آن همه
در کشورم گدای علی موج می زند
شکر خدا ولای علی موج می زند
خالی نرفته دست گدایان مرتضی
دست گدا عطای علی موج می زند
مرغ دلم میان نجف جلوه می کند
تا در اذان ندای علی موج می زند
بال و پر ملائک حق دیده می شود
هر جا که ردّپای علی موج می زند
ذکر قنوت اهل سما ذکر حیدر است
پیش خدا صدای علی موج می زند
پیغمبری که عازم معراج گشته است
زیر لبش ثنای علی موج می زند
در دست سیدی که شبیه پیمبر است
گر بنگری لوای علی موج می زند
وقتی به روی کعبه ی حق نعره میزند
بردوش او عبای علی موج می زند
شأن نزول تک تک آیات حیدر است
ماهِ خدا هوای علی موج می زند
در قامت رشید اباالفضل فاطمه
لاحول و لا فتای علی موج می زند
ماهِ محّرمی
هرطرف رو به کعبه می نگری
کعبه گویا در اختیار شماست
گردش حاجیان به وقت طواف
مثل پروانه در مدار شماست
اسمان سایه بان شده وقتی
تکیه اش روی ذوالفقار شماست
طعنه بر عرش می زند زیرا
همه جا صحبت از مزار شماست
حال من مثل حال کعبه شده
شورو حالم پراز شعف باشد
با دعای کمیل پرزدم و
مقصدم جاده نجف باشد
قطره ای از میان فضل شما
روی ادم چکیدو ادم شد
از نگاهت به پای اسماعیل
این زمین غرق اب زمزم شد
از دم تیغ ذوالفقار گذشت
لشگری عازم جهنم شد
معتقد هستم اینکه با قدمت
کعبه در کعبه ی تو محرم شد
خوب میشد برایتان مولا
مثل تمار سر به دار شوم
لا اقل یک نگاه اندازی
جزء یاران در انتظار شوم
با کسی هم برادری نکنیم
شیعه از ن
امشب دوباره شاعرت لوح و قلم دارد، علی!
بر دوش هر قافیه اش چندین علم دارد، علی!
در اینکه من دیوانه ام، عبد در میخانه ام
شمعی و من پروانه ام، جای قسم دارد علی؟
هرکس که تو یادش کنی همواره آبادش کنی
از غصه آزادش کنی، هرکس که غم دارد علی!
جاروکشت حوریه شد، جایی برای من نبود
هر حجره ی صحن شما چندین خدم دارد علی!
أ أدخلُ یا مرتضی؟ اذن دخولم را بده
این دل هوای بوسه بر درب حرم دارد علی!
با ختم ذکر نام تو حس تعبد میکنم
اما چرا تسبیح من ده دانه کم دارد علی؟
بوی رطب می آید و مستی مضاعف میشود
در زیر ایوان نجف باب الکرم دارد علی!
ای وای اگر که مشرکی با جان خود بازی کند
تنها حریفش مرتضاست، بسکه جَنَم دارد عل
