تفسیر آیه آیه قرآن علی بود
اسلام و دین و پایه ایمان علی بود
غیر از علی دگر به جهان نیست سروری
تنها امیر عالم امکان علی بود
در بزم جنگ لشگر دشمن سیاهی است
آن کس که برتر است به میدان علی بود
صد مرده زنده میشود از ذکر یاعلی
آن کس که داد بر تن ما جان علی بود
مولا علی به کل جهان سروری کند
شاه جهان و حضرت سلطان علی بود..
شاعر : امیر فرخنده
مهر علي را هر كسي دنبال دارد
كي در دلش ترسي ز قيل و قال دارد
مقبولي حب علي بر هر كه سخت است
آري يقينا نطقه اش اشكال دارد
شاعر : سید احسان طباطبایی
مولا اگر نبود ولايت نداشتيم
روز حساب، باب شفاعت نداشتيم
عاشق نمي شديم اگر مرتضي نبود
نسبت به اهل بيت ارادت نداشتيم
عشق علي كه قسمت هركس نمي شود
سلمان اگر نبود، سعادت نداشتيم
مولا اگر نبود، عجم سرشكسته بود
ما غير از او اميد حمايت نداشتيم
اسلام ما نتيجه ي لبخند مرتضي ست
با زور تيغ، ميلِ هدايت نداشتيم
مولا اگر نبود، ري از دست رفته بود
تاريخ هشت سال رشادت نداشتيم
اين انقلاب بي مددش پا نمي گرفت
شور قيام و شوق شهادت نداشتيم
ما از دعاي خيرِ علي رزق مي خوريم
اين طور اگر نبود، روايت نداشتيم
رونق نداشت حجره ي انصاف هايمان
بركت به كار و كسب تجارت نداشتيم
شب هاي جمعه گريه ی مان ارث مرتضي ست
ما بي كُميل حا
بر آسمان شهر شما مردم! این سایه مستدام نخواهد ماند
این مِی كه در غدیر خُم آماده ست، در جامتان مدام نخواهد ماند
چون برگه های باطله خواهد سوخت، در گیر و دار زلزله خواهد مرد
شعری كه از امام نخواهد گفت، شهری كه با امام نخواهد ماند
مردی كه جبرئیل به پابوسش، لبریز السّلامُ علیكم بود
در بین راه خانه و نخلستان، در حسرت سلام نخواهد ماند
سرمست حاكمیت تان بودید، او داغدار این حَكَمیت بود
آن‌جا كه حرف، حرف ابوموساست، از دین به غیر نام نخواهد ماند
وقتی نماز حربه ی دشمن شد، مانند روز بر همه دشمن شد
حتی نشانه های مسلمانی، در مسجدالحرام نخواهد ماند
طوفان شقشقیه به راه افتاد، تا آن نگاه خسته به ماه افتاد
دانس
پر شده از مي پياله هاي نگاهم
جوش و خروش آمده به چاه سياهم
ذرّه نوازي كند وگرنه بعيدست
ماه سري آورد به ظلمت چاهم
مثل كسي نيست دست هاي كريمش
مثل كسي نيست بينوايي ما هم
در حرم عشق اختيار ندارم
بر لب دريا رسيده قامت كاهم
منتظرم تا شراب ساقي كوثر
آتش اشكي زند به دشت گناهم
زنده شده عالم از نگاه رحيمش
كمترم از سنگ فرش هاي حريمش
شاعر : محمد بختیاری
ما ریزه خوار سفره ی احسان حیدریم
دل بیقرار گوشه ی چشمان حیدریم
ما جملگی ز میکده بیمار آمدیم
در انتظار جلوه ی درمان حیدریم
گرچه فلک ز ظلم به ما کم نمی نهد
اما خوشیم که دست به دامان حیدریم
آشوب در دلیم به نجوای نیمه شب
ما شیعیان همیشه پریشان حیدریم
آمد نسـیم و گفت که یا ایها العزیز
جئنا که جمع، جمله گدایان حیدریم
شاعر : حسین معصومی
نشست نخل كه در سوگ يار گريه كند
زصبر بي حد پروردگار گريه كند
دويد ابر كه در غربت هميشه ی مرگ
تمام سال به نام بهار گريه كند
كجاست مونس زهرا و قبر گم نامش
علي كجاست كه بر اين مزار گريه كند
براي پُر شدن جاي خالي يار
جهان چگونه وَ يا چند بار گريه كند؟
كدام كوچه بنالد به ياد آن شب گرد
كدام خانه ی اميدوار گريه كند
كدام حادثه ی شوم درمسير شب ست
كلاغ آمده تا قارقار گريه كند
اگر كه كفر نباشد خدا نشسته هنوز -
شبيه يك پدر داغ دار گريه كند
گذشته ست شب از نيمه و كنار چاه
كسي نيامده تا زار زار گريه كند
علي به پاي خودش آمده سر محراب
عجيب نيست اگر اختيار گريه كند
شكسته ماند نماز علي و خواست زمين
براين زمانه ی
جانم فدای فرق سر و زخم کاری ات
ای آبروی هر دوجهان برد باری ات
همواره در مدار تو می گردد آسمان...
ای مایه ی شکوه زمین، تک سواری ات
آوازه ات رسیده به گوش هزاره ها...
شهره شده ست صاعقه ی ذوالفقاری ات
کعبه گرفته است در آغوش خود تو را...
پیچیده است در نفسش عطر جاری ات
جاری شده ست در نفس کوچه باغ ها...
عطر و گلاب معجزه های بهاری ات
جانم فدای غربت چشمان تو علی...
می بارد از زمین و زمان بی قراری ات
فریادِ استغاثه ی هفت آسمان رسید
وقتی کسی نبود بیاید به یاری ات
سینه دریده اند تمام انار ها...
در امتداد بال و پر رستگاری ات
امشب نگاه آینه ها مات می شود...
در لابه لای درد و غم سوگواری ات
شاعر : سید مهدی ن
در کسوت آیات مزامیری داوود
در شوکت ابیات حماسی و غم آلود
هم اوّل و هم آخر و هم باطن و ظاهر
هم حاضر و هم ناظر و هم شاهد و مشهود
در دست کلیمُ الله و در باور فرعون
در جان خلیل الله و در آتش نمرود
اغراق اگر نیست أنا العبد أنا الهیچ
یا کفر اگر هست هو العابد و معبود
تو در "دل حوّایی" و ابلیس چه خوش گفت: -
من برترم از آب و گل آدم مسجود
ای مژده ی أکملتُ لکم دینکم ای عشق
جبریل پر و بال زنان آمد و فرمود: -
مَن ماتَ علی حُبِّ علی ماتَ شهیدا
تا هست علی باشد و تا بود علی بود
شاعر : مهدی جهاندار
یک کوچه غیرت ای قلندر تا علی مانده ست
شمشیر بر دارد هر آن کس با علی مانده ست
دیشب تمام کوچه های کوفه را گشتم
تنها علی، تنها علی، تنها علی مانده ست
ای ماهتاب آهسته تر اینجا قدم بگذار!
در جزر و مد چاه، یک دریا علی مانده ست
از خیل مردانی که می گفتند می مانیم
انگار تنها ابن ملجم با علی مانده ست
ای مرد! بر تیغت مبادا خاک بنشیند
برخیز! تا برخاستن یک «یاعلی» مانده ست
شاعر : مهدی جهاندار
این چشم ها به راه تو بیدارمانده است
چشم انتظارت از دم افطار مانده است
برخیز و کوله بار محبّت به دوش گیر
سرهای بی نوازش بسیار مانده است
با تو چه کرده ضربه ی آن تیغ زهردار
مانند فاطمه تنت از کارمانده است
آن قدر زخم ضربه ی دشمن عمیق هست
زینب برای بستن آن زار مانده است
آرام تر نفس بکش آرام تر بگو -
چندین نفس به لحظه ی دیدارمانده است
ازآن زمان که شاخه ی یاست شکسته شد
چشمت هنوز بر در و دیوارمانده است
سی سال رفته است ولی جای آن طناب -
بر روی دست و گردنت انگارمانده است
می دانی اِی شکسته سر آل هاشمی
تاریخ زنده در پی تکرارمانده است
از بغض دشمنان، به تو یک ضربه سهم توست
باقی آن برای علمدار مانده است
شاع
پوست می بُرّد و هم پوسته ی قوس و کمان
وهم می چرخد و هم همهمه تیر و سنان
همگان در همگان حرف و همه در کلمه
وَ همه یک کلمه در صفحاتی سیلان
حرف بر رگ رگ برگ است و همه روح رها
گله از درد خود و گلّه ی آشفته شبان
جوهر ذات تحرّک، همه در کلک کلام
وَ همه همهمه ی ساکن شن های روان
کلمه بر کلمه ساحل دریای کلام
موج های کلمه، پیرهن سِرّ نهان
کلمه سر وجودست و وجود از کلمه
کلمه کثرت کشف الف چرخ زنان
ذات گویای جهان، همهمه ی خاموشان
که خدای کلمات آمده در دیر مغان
نور واجب، به تنش پیرهنی از کلمه
به سجود آمده کثرت به سجودش به عیان
كلمه ی كلك محبّت به تن آتش قُدس
كلمه، عين ردا كو به تن حضرت آن
لام تفسيري لا را تو ب
به تو آموخت از اول، خدا رسم اميري را
شجاعت را، سخاوت را، حيا و سر به زيري را
غدير از چشم هاي تو خجالت مي كشيد امّا -
برايت حكم مي كردند عمري گوشه گيري را
هميشه بوي نان و عشق مي آيد از اين كوچه
كه با خود مي برد از خانه ها بوي فقيري را
زمينِ خسته با چشم خودش هر روز مي بيند
به زير پاي مرد آسمان، فرش حصيري را
تو را با چاه هاي كوفه تنها مي گذارم تا -
بريزي در دل اين واژه ها حسي كويري را
بدون تو زمين در انجماد سينه ها يخ زد
به دندانش گرفت آيينه ی بغضي ز مهري را
خدا در شيره ی جانت چكانده بود دريا را
عدالت را، قناعت را، حيا و سر به زيري را
شاعر : حسنا محمدزاده
عالم دهر دگر باره پریشان علی(ع)
مه و خورشید و فلک آینه گردان علی(ع)
آدمی گر به تشریف شرف مشرف شد
قدم اول او طفل دبستان علی(ع)
شمس و ماه و گوهر و چشمه نور ازلی
همه دیباچه نوری ز گریبان علی(ع)
چه چه بلبل مستانه به قلبم گل کاشت
همگی کار خدا بود ز بستان علی(ع)
عارفی گر که ز جان نور ولا دیده بدان :
همگی جلوه ای از قدرت ایمان علی(ع)
تا که گردد علم دست علی بر سر ما
حق یزدان همه جا شمع گلستان علی(ع)
حرف "فرخنده" همین است به عشاق جهان
شده ام در طلب عشق مسلمان علی(ع)
شاعر : امیر فرخنده
یا ایها الشراب و خــُم و ساغر و سبو
نام تو در صحیفۀ مستی به نام “هو”
ذکر لب ملائکه گردیده از ازل
یعنی شراب نام تو “احلی من العسل”
نام تو نزد حقّ ، “اسد الله غالب” است
یعنی که نام ِ نامی تو ، نام ِ واجب است
از شأن و فضل رتبۀ غیب الغیوبیت
حقّ مفتخر شده به صفاتِ ربوبیـَـت
ذاتی که ذات او چو خداوندِ اکبر است
الله اکبر است و ملقـّـب به حیدر است
دائـِـر مدار دایرۀ گنبد وزین !
تعریفِ ذات تو شده با کبریا قرین
چون ضرب ِ “هو” به “هو” کـُـنی آن “یا علی” بوَد
یعنی خدا خدای تو هم با علی بوَد
پرسیده مصطفی ز علی در بیان وحی
با من سخن بگو نفسی از زبان وحی
گفتا ز پشت پردۀ غیبی به من رسَد
نائی نوای ِ ناطق ِ حقّ
عمری است حلقهٔ در میخانه‌ایم ما
در حلقهٔ تصرف پیمانه‌ایم ما
از نورسیدگان خرابات نیستیم
چون خشت، پا شکستهٔ میخانه‌ایم ما
مقصود ما ز خوردن می نیست بی غمی
از تشنگان گریهٔ مستانه‌ایم ما
در مشورت اگر چه گشاد جهان ز ماست
سرگشته‌تر ز سبحهٔ صد دانه‌ایم ما
گر از ستاره سوختگان عمارتیم
چون جغد، خال گوشهٔ ویرانه‌ایم ما
از ما زبان خامهٔ تکلیف کوته است
این شکر چون کنیم که دیوانه‌ایم ما؟
چون خواب اگر چه رخت اقامت فکنده‌ایم
تا چشم می‌زنی به هم، افسانه‌ایم ما
مهر علی در آب و گل ما سرشته‌اند
صائب خمیرمایهٔ میخانه ایم ما
هر جا صداي غربت مولا بلند شد
او مثل كوه يك تنه تنها بلند شد
هر كس كه سنگ عشق علي را به سينه زد
با دست با كفايت زهرا بلند شد
شاعر : مهدی برجلو
رادمردی مهربان با دست های پینه دار
در میان کوچه های شهر غربت رهسپار
کیسه های نان و خرما روی دوش خسته اش
کیست این مرد غریبه، با لباسی وصله دار؟
کهکشان ها شاهد غم های بی اندازه اش
ماه می گرید برایش چون دل ابر بهار
نیمه شب ها لابه لای نخل ها گم می شود
چاه می داند دلیل گریه های ذوالفقار
در کنار چاه هر شب ایستاده جبرئیل
تا تکاند از سر دوش علی گرد و غبار
چند سالی هست بعد ماجرای فاطمه
لرزشی افتاده بر آن شانه های استوار
قامت سرو بلندش در هلال افتاده است
زیر بار رنج های تلخ و سخت روزگار
جای رد ریسمان های زمخت فتنه ها
سال ها مانده ست بر دست کریمش یادگار
شاعر : وحید قاسمی
براي بندگي ام عشق يك ولي كافيست
براي قلب و دلم صوت ينجلي كافيست
تمام هستي خود را به خلق ميبخشم
براي زندگي من فقط علي كافيست
شاعر : مهدی برجلو
سراسر مملو از حُسن و کمالی
میان سینه ام عشقی زلالی
دلم امشب هوای یار کرده
مرابا خود ببر تا آن حوالی
تو صاحب اختیار کوثر هستی
وصی و وارث پیغمبر هستی
تو تنها در زمین و آسمانها
امیرالمومنینی ، حیدر هستی
چه شوقی دارد از گل بوسه چیدن
تمام عمر وصفت را شنیدن
برای نوکرانت افتخاریست
به سویت یاعلی باسر دویدن
من امشب مست آقای بهشتم
گره دارد وجودش با سرشتم
به کوری حسودان تو آقا
به قلبم یا علی مولا نوشتم
دلم لبریز از شور وشعف کن
شبیه گوهر بطن صدف کن
بیا و یک شبی هم این گدا را
دخیل صحن و ایوان نجف کن
تو در هفت آسمان تابنده هستی
شبیه تیغ خود برّنده هستی
هنوزم مات ومبهوتم به زهرا
خداوندی علی یا بنده هستی ؟
دل
هوس نموده دلم توبه بشکنم عشق است
زجام نام علی باده می زنم عشق است
نهاده بند بلایش به گردنم عشق است
ولی زلطف خودش داده جوشنم عشق است
امیر لم یزلی ای قلندر ابدی
علی علی مددی یا علی علی مددی
***
شده است جلوه ی ناسوتیت نصیب زمین
جلال جلوه ی لاهوتیت به خلد برین
تجلی ملکوتت به طاق عرش نگین
خماری دل مارا به چشم رحم ببین
توئی مثال کرامت منم مثال بدی
علی علی مددی یا علی علی مددی
***
به هر کرانه نظر میکنم تو آنجایی
تو باب علم نبی ،عین راز اسمائی
تو تکیه گاه دل و پاسدار طاهائی
منادی دم روحی فداک زهرائی
امیر بدر و حنین و دلاور احدی
علی علی مددی یا علی علی مددی
***
خدای کعبه گشوده بغل به مادر تو
دلیل خلقت
سراسر مملو از حُسن و کمالی
میان سینه ام عشقی زلالی
دلم امشب هوای یار کرده
مرابا خود ببر تا آن حوالی
تو صاحب اختیار کوثر هستی
وصی و وارث پیغمبر هستی
تو تنها در زمین و آسمانها
امیرالمومنینی ، حیدر هستی
چه شوقی دارد از گل بوسه چیدن
تمام عمر وصفت را شنیدن
برای نوکرانت افتخاریست
به سویت یاعلی باسر دویدن
من امشب مست آقای بهشتم
گره دارد وجودش با سرشتم
به کوری حسودان تو آقا
به قلبم یا علی مولا نوشتم
دلم لبریز از شور وشعف کن
شبیه گوهر بطن صدف کن
بیا و یک شبی هم این گدا را
دخیل صحن و ایوان نجف کن
تو در هفت آسمان تابنده هستی
شبیه تیغ خود برّنده هستی
هنوزم مات ومبهوتم به زهرا
خداوندی علی یا بنده هستی ؟
د
باز افتاده به دل شور وشعف
تیرعاشق به گمان خورده هدف
خوانم از گوهر در بطن صدف
ازجوانمردی سلطان نجف
کیست جز او به خدا اهل نظر
« ها علی ٌ بشرٌ کیف بشر »
عشق بی نام علی سوزان است
نام او فلسفه ی توفان است
تیغ در دست علی برّان است
اولین تک یل در میدان است
می زند بر دل کفّار شرر
« ها علیٌ بشرٌ کیف بشر »
دل بی حب علی طاهر نیست
نام او را نبرد شاکر نیست
مست مولا نشود زائر نیست
هرکه مدحش نکند شاعر نیست
می درخشد به جهان مثل قمر
ها علیٌ بشرٌ کیف بشر »
اولین زائر او آدم بود
خادم مادر او مریم بود
میوه ی قلب و دل خاتم بود
هرچه گفتیم زمدحش کم بود
کیست دریای عبادات سحر
« ها علیٌ بشرٌ کیف بشر »
این چه صیدیست که
ای دست خداوند ، اي جان پيمبر
عالم بفدايت ، اي ساقي كوثر
حيدر - قرار قلب بي قرار
حيدر - صاحب تيغ ذوالفقار
حيدر - دوستت دارم ديوونه وار
علي ولي الله
****
بر كل خلايق ، سلطاني و مولا
آقا تو نگاه كن ، بر اين دل رسوا
حيدر - ذكر دل پير و جوون
حيدر ذكر دلاي بي نشون
حيدر - ذكر لب صاحب زمون
علي ولي الله
****
عشقت توي دنيا ، بين الملليه
سربند سر من ، يا مولا عليه
حيدر - دست خدای ازلي
حيدر - شاه دلاي منجلي
حيدر - يا مرتضي علي علي
علي ولي الله
شاعر : رضا رسولی
دانلود سبک
چون لب تیغ تو مستـانه دهن وا کردم
مرده بودم که ز عشق تو کفن وا کردم
یا علی گفتم و از هرم شــــــراب نامت
این زبان بسته دهن را به سخن وا کردم
تو خدایی خودت راکن و من بنــدگی ات
که به شوق تو فقط سر به چمن وا کردم
از می ناب خودت در خم این مست بریز
چون ز صهبای تو من خمره ی تن وا کردم
ای عقیـــق لب سرخ تو شـــــراب آلوده
بهـــر یک بوســه ز تو ره به یمن وا کردم
بین ایوان تو دیدم که خدا معتکف است
و "تـــرانی" تو را از سـر "لـن" وا کــردم
شاعر : مجيد نجفی
در روز جزا ولوله ای خواهد شد
باذکر علی هروله ای خواهد شد
ای وای اگر علی غضبناک شود
در عرش خدا زلزله ای خواهد شد
***
جز نبی کس قرار حیدر نیست
بی شرف از تبار حیدر نیست
وتو"عمروبن عبدود" برو گم شو
زدن بچه کار حیدر نیست
***
یاعلی حب شما شیره ی ایمان من است
سیره و سنت تو معنی قران من است
من گدایی زگدایان تو هستم آقا
خاک نعلین شما سرمه ی چشمان من است
***
کورشواهل ثقیفه که عرب یل دارد
خوش قدوقامت ورعناست و هیکل دارد
وسط معرکه فریاد زند پیغمبر
اسدالله برو کار تو ایول دارد
***
به کوری دو چشم شور این قوم اراذل
زدم قابی به روی سر در کاشانه ی دل
نوشته روی ان با خط زیبای خدایی
سگ شیعه شرف دارد به صد سنی بز
هر صفا با علي صفا دارد
هر كسي با علي خدا دارد
روي قلب ستاره بنويسيد
مثل آقاي ما كجا دارد
چه كسي جز امام اول ما
پسرش شهر كربلا دارد
وقت معراج جز علي چه كسي
جا به دوش فرشته ها دارد
يا كدامين بزرگ در دنيا
دور خود اينقدر گدا دارد
عشق اگر عشق هم بُوَد تنهاست
با ولاي علي بها دارد
آيت والي الولي مددي
صده و ده بار يا علي مددي
صاحب رودخانه ي كوثر
دست پرورده اش بُوَد بوذر
آن امامي كه در زمان نماز
مي دهت در ركوع انگشتر
آن كه در لابلاي جنگ اُحُد
با نود زخم مي كند محشر
آن بزرگي كه كار كوچك او
كندن چهار چوبه ي خيبر
آن جواني كه عَبُدوَدها را
با يكي ضربه مي كند بي سر
ذكر هر پهلوان به ميدان ها
اسد ا... يا علي
دیشب به چاه صبر کسی سر فرو نکرد
با نخل های خسته کسی گفتگو نکرد
دیشب برای یافتن سفره های سرد
در کوچه های کوفه کسی جستجو نکرد
دیشب در آن دیار نمکدان شکن کسی -
فکری به حال زخم پریشان او نکرد
دیشب دو دست سبز، رفیق خدا نشد
قلبی شقا برای علی آرزو نکرد
در کوچه های نخل، یتیمی سوال کرد:
دیشب به چاه صبر کسی سر فرو نکرد؟
شاعر : کیوان روشنی
با آن که آفریده شده ست آدم از خدا
گاهی به اتّفاق ندارد کم از خدا
ای اتّفاق ممکن ناممکن ای علی
ای جوهر تو، هم ز تو پیدا، هم از خدا
بین تو و خدا ، الف الفت و ولاست
علم از تو سربلند شد و عالم از خدا
ماهی شدم در آینه ی چشمه ی غدیر
شور تو ریخت در گِل من، یک نَم از خدا
در جبر و اختیار، مرا داد اختیار
خاک از ابوتراب گرفتم، دَم از خدا
من قهر می فروشم و او مهر می خَرد
خوفم ز قهر نیست، که می ترسم از خدا
شاعر : علیرضا قزوه
ديده اگر با تو برابر شود
چشم من آيينه ی محشر شود
دم بزن ای غنچه ی باغ ازل
تا نفس خاک معطّر شود
دم به دم از نام تو دم می زنم
تا سخنم قند مکرّر شود
منظره در منظره گل می کند
چشم تو گر آينه گستر شود
پاسخ لبخند دلم تا به کی -
قهقهه ی تيغه ی خنجر شود؟
خسته شدم خسته ز ديوارها
عشق مگر پنجره پرور شود
همت حيدر مدد عاشق ست
روی زمين گو همه خيبر شود
درقفسم آينه ای نصب کن
تا پر و بالم دو برابر شود!
شاعر : حسن حسینی
