حضرت علی علیه السلام

اگر ما با علی باشیم در دنیا علی با ماست
نه تنها اندر این دنیا که در عقبا علی با ماست
علی با حق و حق با او گواهم پنح دم یا هو
به ابجد سیر کن تا بنگری معنا، علی با ماست
مسیح از مرتضی پرسید راه آسمان ها را
بگو بر پیروان مکتبِ عیسی علی با ماست
ز لطفش نامهٔ اعمال شیعه می شود اصلاح
علی پرونده ها را می کند امضا، علی با ماست
خروشان موج در پیش و از طوفان چه می ترسی
بگو یک یا علی و بگذر از دریا علی با ماست
تعال الله ولایت بر سر ما سایه گسترده
تو بنشین مدعی در سایۀ طوبا علی با ماست
شهیدان بر در و دیوار این کاشانه بنوشتند
قسم بر همت مردانۀ زهرا علی با ماست
به عالم تا قیامت کشور ما ناز خواهد کرد
و بر این ن

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب در میخانه، حق است که کوبیدن
لعل لب ساقی را حیف است نبوسیدن
گر مستم و هوشیارم، گر خوابم و بیدارم
کارم همه شب این است بر گرد تو گردیدن
ای شیر نجف حیدر وی شاه شعف حیدر
خوب است ز دست تو یک بادیه نوشیدن
ای پیر معارج تو وی باب حوائج تو
خوب است چنان باده در خم تو جوشیدن
ای کوه معانی تو ای بانگ ترانی تو
ای پیر و جوانی تو ای عمق پرستیدن
. . .
تو کیستی ای مولا سقا و اباالسقا
استاد ابوفاضل در آب ننوشیدن
چون بر لب آب افتاد زینب چو رباب افتاد
شد رخت اسارت را آماده ی پوشیدن

شاعر : محمد سهرابی

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر بلندای فلک ذکر ملائک یا علی ست
هر که گوید یا علی، در روز محشر با علی ست
در طواف کعبه گر با دیده ی دل بنگری
هر طرف آئینه ای باشد کزان پیدا علی ست
گر خدا خوانم علی را، کفر باشد کفر محض
به که گویم المثنای حق یکتا علی ست
ای یهودی، ای مسیحی، ای مسلمان، ای فلان!
رکن کعبه، چلچراغ مسجد الاقصی علی ست
در شب معراج احمد نور از لب نور بود
دید در افلاک، ماه لیلة الاسرا علی ست
مردگان دم می گرفتند ز عیسای مسیح
غافل از آن که مسیحای دو صد عیسی علی ست
اوست سرّ اسم اعظم، واقف است او بر امور
راز پنهان در عصای پنجه ی موسی علی ست
با علی بودن علو و عزت و آزادگی ست
جبرئیل عرش را استاد بی همتا علی ست
خواستگاران فراو

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

این سؤال از منطق مولا علیست
گفت فرزندم حسن جان، عقل چیست
گفت دل را آنچه بسپردی به او
هر چه پیش آید نگهدارش نکو
باز پرسید آن امام دادگر
دور اندیشی چه باشد ای پسر
گفت چون فرصت تو را آمد به دست
زود کن اقدام در کاری که هست
باز پرسید آن امام ممتحن
که بزرگی چیست ای فرزند من
گفت چون بار ضرر بردی به دوش
در مکارم هر چه بتوانی بکوش
باز پرسید آن امام عالمین
که چه می باشد گذشت ای نور عین
گفت سائل را جواب اندر نیاز
وآنکه از راه آمده بخشیش باز
باز پرسیدش که ای نور بصر
ای حسن جان چیست تنگیّ نظر
گفت اسراف است در کم داشتن
بذل مالت را تلف پنداشتن
باز لب بگشود آن فخر بشر
گفت رقّت چیست ای نور بصر
گفت کم را جستجو

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

طبع شعر کمیت می خواهم
مدد از اهل بیت می خواهم
طبع خواهم به وسعت دو جهان
که گشایم به وصف شیعه دهان
کیست شیعه حقیقتی مظلوم
یک تجسّم زچارده معصوم
شیعه یعنی کتاب اهل البیت
شیعه یعنی شرار شعر کمیت
شیعه یعنی روایتی کامل
شیعه یعنی قصیده ی دعبل
شیعه یعنی همیشه یار امام
چون فرزدق به پیش روی هشام
شیعه یعنی پیمبر و عترت
پای تا فرق، مظهر عترت
شیعه یعنی تب ولای علی
راه پیمای پا به پای علی
شیعه یعنی حقیقت ایمان
شیعه یعنی ابوذر و سلمان
شیعه یعنی مؤذّنی چو بلال
در نماز علی و احمد و آل
جان شیعه همیشه بر لب اوست
خون شیعه بقای مکتب اوست
پدر شیعه کیست شیر خداست
مادر شیعه حضرت زهراست
شیعه هر زخم کز عدو خورده
ارث ا

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

من شیعه ی توام ،تو مرا سَروَری علی
ارباب عالمی و حبیب پیمبری
خورشید از تو نور گرفته ست ماه هم
در یا پر آب از کرم توست چاه هم
کون ومکان به امر تو تکبیر می کنند
فردوس را زشوق خدا سیر میکنند
آتش به نام نامی تو سرد میشود
کودک به نام حضرتتان مرد میشود
باران به اشتیاق شما بارد از سماء
گلها معطرند ز بوی خُم شما
ای پادشاه عشق خدا را مدد نما
بر این فقیر خسته و دل زارو بی نوا
دستم بلند بهر گدایی به سویتان
قلبم دخیل بسته به زنجیر مویتان
ای مُقسم بهشت و جهنم علی علی
قلبم بُوَد به برکت نام تو منجلی
ایمان تویی به غیر حریم تو راه نیست
جان مرا به جز تو علی ،جان پناه نیست
دستم بگیر و جرعه ای از معرفت بده
از به

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

شبی به ذکر علی از لبم عسل می ریخت
به روی دفتر شعرم قلم غزل می ریخت
دل شکسته ی من با علی علی گفتن
برای مشکل خود طرح راه حل می ریخت
به یاد صحن نجف سینه در طپش افتاد
چقدر دل که به پایت در آن محل می ریخت
مرا اسیر خودت کرده ای تو تنها با
ملاحتی که از آن حُسن لم یزل می ریخت
برای درک تو دریای عشق در کامم
خدا دو قطره عطش کاش لااقل می ریخت
من از تبار تو هستم به آن نشان که خدا
غبارِ پای تو را در گلم ازل می ریخت
-------------------------------------------------------------

شاعر : سید حسن رستگار

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

کیستم من غرق بحر رحمتم
دوست دار اهل بیت عصمتم
پیش از آن کاب و گلم را سختند
با تولاّشان دلم را ساختند
هر که هستم پاک یا آلوده ام
سر به خاک عصمت سوده ام
روز اول انتخابم کرده اند
ذره بودم آفتابم کرده اند
شمع گشتم آب گشتم سوختم
عشق را با شاعری آموختم
شعر من با چاه کوفه هم صداست
نالۀ نشنیدۀ شیر خداست
شعر من یک شعله در جان همه است
آهی از فریادهای فاطمه (س) است
شعر من در خلوت و در انجمن
از سر بالای نی گوید سخن
شعر من جان رسیده بر لب است
شعله ای از خطبه های زینب است
شعر من نبود حکایتهای نی
نه به ساقی کار دارد نه به می
شعر من آوای چنگ و تار نیست
با خم زلف نگارش کار نیست
هر چه هستم یا ضعیفم یا قوی
در قص

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

الا ای تیرگی های شب ای خاموشی صحرا
زمین ها آسمانها کهکشان ها گوش سر تا پا
ببینید از دل بشکسته آوای که می آید
که نزدیک است بنیاد فلک را بر کند از جا
کدام افتاده از پائی به خاک تیره افتاد
که گوئی خاک ، معشوق است و او چون عاشقی شیدا
به پای نخل های کوفه اشک کیست میبارد ؟
که آب از چشمه چشمش بنوشد نخله خرما
به گرد نخل ها در ظلمت شب گشتم و دیدم
امیر المومنین را محوذات خالق یکتا
نه خوش از حجیم و نی هوای جنتش بر سر
نه در افسوس دیروز و نه در اندیشه فردا
ز خشم افکنده بر اعضای دنیا لرزه و گوید
که ای دنیا چه خواهی از علی عالی اعلا
منه پوسیده دامت را به زیر پنجه شاهین
میفشان دانه های پوچ خود را جانب عنقا
تو

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

خرد را یافتم گفتم علی (ع) کیست
بگفت آنکس که وصفش حد کس نیست
علی (ع)حسینست در آئینه غیب
که وصفش از زبان ما بود عیب
علی (ع) ویران نشین عرش پیماست
از این پایین تر از آن نیز بالاست
گه از اوج فلک بر خاک بیینش
گهی از خاک بر افلاک بینیش
نه لوح و نه سپهر و نه قلم بود
علی (ع) عبد خدا پیش از عدم بود
همه در هر زمان وصفش شنیدند
نمی دانم ورا کی آفریدند
علی (ع) روشنگر پیش از زمان هاست
علی (ع) خورشید آنسوی مکان هاست
علی (ع ) سری مگو در ذات معبود
علی(ع ) عبدی که پیش از بود هم بود
علی (ع ) چشم خدا دست خدا بود
خدا داند که کی بود و کجا بود
چه می گویم که میداند علی کیست ؟
علی(ع )اعجوبه ای در ملک هستی است
علی (ع )

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

کیستم من بنده ای از فرط عصیان شرمگینم
روز و شب باران خجلت بارد از ابر جبینم
خیزد از پرونده جرم و گناهم دود و آتش
خلق پندارند همچون لاله خلد برینم
زاغ بودم لیک در بین هزاران بوده جایم
خار بودم سالها در باغ با گل همنشینم
دانه ای از خود ندارم تا در این مزرع فشانم
هرچه است از خرمن فضل و معانی خوشه چینم
راه سخت و بار سنگین پای خسته دست خالی
مرگ بر گرد سراست و قبر دائم در کمینم
زینتی با خود ندارم اشک سرخ از دیده بارم
تا مگر رنگین ز خون دیده گردد آستینم
نه نهالم تا دهم گل ، نه گلم تا عطر بخشم
با که گویم وای برحالم که نه آنم نه اینم
خوی دیوم باشد و دستم به دامان فرشته
روی زشتم باشد و مشتاق وصل حور عین

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

بازوی کردگار، علی بود و بس، علی (ع)
سردار نامدار، علی بود و بس، علی (ع)
فردی که گشت گرد نبی بین دشمنان
با زخم بی شمار، علی بود و بس، علی (ع)
مردی که جبرئیل زسوی خدا بر او
آورد ذوالفقار، علی بود و بس، علی (ع)
در لیله المبیت به جای نبی که خفت
تا جان کند نثار، علی بود و بس، علی (ع)
شیری که روبهان همه از بیم تیغ او
گفتند الفرار ، علی بود و بس، علی (ع)
مرد افکنی که خواند رسولش تمام دین
در روز کارزار ، علی بود و بس، علی (ع)
آن کو به نص انفسنا جان احمدش
فرمود کردگار ، علی بود و بس، علی (ع)
آن بت شکن که بر سر دست نبی شکست
بت ها خلیل وار ، علی بود و بس، علی (ع)
آنکس که مصطفی به غدیرش امام خواند
در بین

• یکشنبه
• 28
• مهر
• 1392
• ساعت
• 17:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

فصل بهار آمد و صوت هزارها
آید بگوش جان زدل لاله زارها
کی دوست سبز شو تو هم از نکهت بهار
لبخند زن چو گل بسر شاخسارها
سر سبز شو زفیض بهار و بپای خیز
همچون نهال گل بلب جویبارها
اعجاز بین که از نفس صبحدم شده
دامان باغ چون دل شب زنده دارها
سوسن دهان گشوده به تبریک سال نو
نرگس بخنده دل برد از رهگذارها
هر برگ لاله آینۀ روی کبریاست
در آن توان جمال خدا دید بارها
بخشد گل بنفشه به گلزار نور سبز
چون تاج گوهری بسر شهریارها
دامان باغ با همه سبزی و خرمی
از ژاله سرخ گشته چو روی نگارها
دست نسیم ناز چمن میکشد بباغ
یا شانه میزنند بگیسوی یارها
یکسال شد خزان درون را کنی بهار؟
ای پشت سر نهاده خزان و بهارها
هر روز ت

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 04:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

من کی ام حبل المتینم من کی ام حق الیقینم
من کی ام باب المرادم من کیم فتح المبینم
من کی ام کهف امانم من کی ام حصن حصینم
من کی ام شیرین کلامم من کی ام شور آفرینم
من کی ام مهر سپهرم من کی ام ماه زمینم
من علی (ع) عالی اعلا امیرالمؤمنینم
من کیم من نار و نورم من کیم من عشق و شورم
من کیم عیسی و چرخم من کیم موسی و طورم
من کیم پیدا و پنهان من کیم نزدیک و دورم
من کیم من عرش و فرش من کیم من خلد و حورم
من کیم من اصل و فرعم من کیم من ماهُ و تینم
من علی (ع) عالی اعلا امیرالمؤمنینم
من کی ام دریای جودم من کی ام پیر و جودم
من کی ام جان رکوعم من کی ام روح سجودم
من کی ام سر قیامم من کی ام رمز قعودم
من کیم ایمان

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا علی عبد شرمسار توام
هر که ام زائر مزار توام
آنچه یک عمر آرزو کردم
در حریمت به دست آوردم
جنّت من دیار تو است علی
کعبۀ من مزار تو است علی
گر نهند آفتاب را به کفم
نیست مانند سایۀ نجفم
سالها دُّر ز دیدگان سفتم
همۀ عمر یا علی گفتم
سنگ بودم که گوهرم کردند
زائر قبر حیدرم کردند
یا علی یا علی گنه کارم
روز محشر فقط تو را دارم
تو حیات من و ممات منی
حجّ من صوم من صلاةِ منی
جنّت من به خاک تربت تو است
اشک چشمم نثار غربت تو است
به تجلاّی تو درخشیدم
با ولای تو شیر نوشیدم
شیر من کوثر ولای تو بود
ذکر لالائیم ثنای تو بود
تا زبان را به حرف بگشادم
پدرم داد یا علی یادم
تا که طفلی دو ساله گردیدم
تاب برخواستن به خ

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

الا تمامی تاریخ شرحِ غربت تو
نجف نه، بلکه جهانِ وجود تربت تو
نه خاک مسجد کوفه، که چهرۀ اسلام
گرفته رنگ خدائی ز خون تربت تو
قسم به روح عدالت قسم به خون شهید
که بوده قتل تو از شدت عدالت تو
زمامدار دو عالم توئی ولی افسوس
که کرد بر تو ستم روز و شب رعیّت تو
به گنج های جهانت احاطه بود ولی
نبود زره و اسب و تیغ، ثروت تو
تو آن بزرگ جوانمرد روزگار استی
که دشمن آمده شرمنده از عنایت تو
چگونه در بر طفل یتیم لرزیدی
الا زمام دو گیتی به دست قدرت تو
عبادت همه پیغمبران اطاعت خلق
قبول حضرت حق نیست بی ولایت تو
نکوتر است ز طاعات جنّ و انس و ملک
به نامۀ عملم حرفی از محبّت تو
به لحظه های شب قدر می خورم سوگند
که شام

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

کیست وصیّ نبی آنکه ولّی خداست
کیست ولیّ خدا او علی مرتضاست
کیست وصیّ نبی بن عم و داماد او
علی که میلاد او در حرم کبریاست
کیست وصیّ نبی آنکه کنار نبی
نغمۀ وحیش به گوش در دل غار حراست
کیست وصیّ نبی لحم و دم مصطفی
علی که مدّاح او خواجۀ هر دو سراست
کیست وصیّ نبی نفس نفیس رسول
باب حسین و حسن شوهر خیر النّساست
کیست وصیّ نبی آنکه به میدان جنگ
تیغش مرحب فکن، دستش خیبر گشاست
کیست وصیّ نبی آنکه به حفظ رسول
سینه سپر در آُحد پیش هجوم بلاست
کیست وصیّ نبی آنکه کتاب خدا
سوره به سوره همه منقبتش را گواست
کیست وصیّ نبی آنکه مقامش فزون
بعد رسول خدا از همۀ انبیاست
کیست وصیّ نبی شیر خدا پشت حق
آنکه به تیغ کجش قامت

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

زخورشید گردون فراتر منم من
که خاک کف پای حیدر منم من
سزد گر ملک لب گشاید به مدحم
که مداح مولای قنبر منم من
علی (ع) آن که گر پرسی از وی که هستی
بگوید که ساقی کوثر منم من
نگهبان دین دست حق روح قرآن
رسول خدا را برادر منم من
مسیحا شود زنده با یک نگاهم
که جان عزیز پیمبر (ص) منم من
به دریای طوفانی دهر کشتی
به کشتی توحید لنگر منم من
به پیغمبران رهنما در بلاها
به ختم رسل یار و یاور منم من
چه بالاتر از این چه نیکوتر از این
که همتای زهرای (س) اطهر منم من
علی (ع) جان احمد علی (ع) کفو زهرا
علی (ع) باب شبّیر و شبّر منم من
علی (ع) نوح ایمان علی (ع) روح قرآن
علی (ع) صاحب سِرّ داور منم من
علی (ع) قطب عالم علی

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

فرمانروای دو عالم ساقی کوثر علی جان
روی خدا پشت احمد جان پیمبر علی جان
هم اول الاولین را شخص تو مخلوق اول
هم آخر الاخرین را موجود آخر علی جان
ای گفته با امر حق کُن خالق ولی در تُعیُّین
ذات خدا صادر کل شخص تو مصدر علی جان
خلقت به دست خدا شد لکن تو دست خدائی
ای چشم و گوش الهی ای دست داور علی جان
ممدوح حق در غدیری ختم رسل را وزیری
از صبح خلقت امیری تا شام محشر علی جان
این نیست مدحت که گویم سردار بدر و حنینی
قدر تو ظاهر نگردد با فتح خیبر علی جان
خورشید، با پنجۀ تو از راه خود باز گردد
دست خدا را چه باشد یک کندن در علی جان
گر صف ببندند روزی عالم به یک سو تو یک سو
تنها تو حقی و عالم باطل سراسر علی جا

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

فروزندۀ بزم جان ها علی (ع)
امیر و بزرگ جهان ها علی (ع)
به بی انتها ملک پروردگار
امام تمام زمان ها علی (ع)
زداغ محبت بدل های پاک
زده نقش و دارد نشان ها علی (ع)
به هر جا که جمعند مردان حق
در آن جاست ورد زبان ها علی (ع)
به افلاک، افلاکیان را همه
بود نَقل و نُقل بیان ها علی (ع)
همه آفرینش پر از نام اوست
زمین ها علی آسمان ها علی (ع)
فروزندۀ دین به عماق کفر
بهار آفرین در خزان ها علی (ع)
از آن است چرخ و فلک را نظام
که بنوشته بر کهکشان ها علی (ع)
به بستان نظم و به گلزار نثر
بود حاصل باغبان ها علی (ع)
به میدان مردی و مردانگی
بود نعره قهرمان ها علی (ع)
در آن جا که نتوان برد وهم راه
توان داده بر ناتوان ه

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

آنکه را بهر ولا ما انتخابش می کنیم
اول از جام بلا مست و خرابش می کنیم
جان اگر جان گشت با برقی به نارش می کنیم
دل اگر دل بود با یک شعله آبش می کنیم
قطره، دریایی چو شد دریا خطابش می کنند
هر که با ما بود از خود حسابش می کنیم
بنده هر جا میگریزد ما بدنبالش رویم
بار دیگر خوانده عبد خود خطابش می کنیم
گر گنه کاری بیاید بر در غفران ما
هیچ کس جز ما ندارد کی جوابش می کنیم
بندۀ مومن بکانون بلا همچون گلیست
ما بنار خویش جوشانده گلابش می کنیم
آنکه رو با اشگ خجلت می نهد در کوی ما
گر گناه آرد مبدل بر ثوابش می کنیم
هر که شد مشتاق ما تا سر کسد از جیب ما
گام اول خاک پای بوترابش می کنیم
با تولای امیرالمؤمنین در کو

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

من دل به دو چشم یار دارم
با ساغر و می چه کار دارم
هم بار فراق را کشیدم
هم دیده ی اشکبار دارم
کارم به فراق بی قراریست
با یار چنین قرار دارم
هر فصل خزان که آید از راه
با یاد رخش بهار دارم
بگذار که زار زار گریم
من گریۀ انتظار دارم
گر پای نهم به چشم خورشید
بی روی تو شام تار دارم
ای وای به درد بی دوایم
من درد فراق یار دارم
هر غصّه و درد را حسابی است
من غصّۀ بی شمار دارم
از حسن ثواب دست خالی
وز کوه گناه بار دارم
هر کس زده چنگ خود به تاری
من دامن هشت و چار دارم
از تیغ حوادث چه باک است
من صاحب ذوالفقار دارم
از آتش عشق او هماره
در سینۀ خود شرار دارم
خاک کف پای اهلبیتم
ینجاست که اعتبار دارم
من «میثم» خا

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا در اوصاف امیرالمؤمنین آید به کار
نه قلم را اقتدار و نه زبان را اختیار
مظهر حق شیر حق مرآت حق میزان حق
کشور حق را مدیر و لشگر حق را مدار
گو که بنویسند جّن و انس وصفش را مدام
نیست ممکن وصف مولا را یکی از صد هزار
قصّه جانبازی آن جان شیرین رسول
جان شیرین می دهد بر تن برادر گوش دار
کافران دادند با هم دست از هر طایفه
بهر قتل خواجۀ لولاک در یک شام تار
گفت پیغمبر به شیر حق امیر المؤمنین
کی نبی شیرین ای ولیّ کردگار
کافران بر قتل من با یکدیگر بستند عهد
باید امشب جای من در بسترم گیری قرار
گفت حیدر ای دو صد جان علی قربان تو
این تو، این جان علی، این تیغ خصم نابکار
جان پاک تو سلامت جان من بادا فدات
گو بب

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

این شنیـدم غریب خستـه‌دلی
دل شـب زد درِ سـرای علـی
گفت ای خاک مقدمت شاهی!
یا علـی میهمـان نمی‌خواهی
شیرحق، آن بـزرگ‌مرد حجاز
در به رویش گشود با روی باز
کای برادر خوش آمدی از راه
میهمــان عزیــز! بســم‌الله!
کـرد آن مظهـر تمـام کمـال
میهمـان را به خنـده استقبـال
از کرم چون شبیر و شبر خویش
میهمان را نشاند در بر خویش
گفت میـل طعـام هـم داری؟
گفت جـانم تـو را فـدا! آری!
شیرحق تـا چنین جواب شنید
پشت پـرده ز فاطمـه پـرسید
کای نبـی را خجستـه ریحانه!
هسـت آیــا طعـام در خانــه؟
گفـت باشـد کمـی طعـام، ولی
که فقـط از بـرای تـوست علی
آن گشـوده بـه میهمان آغوش
کـرد ناگـه چـراغ را خامــوش
سفـره گستــرد بـا

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی ای بازوی تقدیر خدا
دست و شمشیر خدا شیرخدا
ای بزرگان جهان کوچک تو
چار امّ هفت پدر کودک تو
ملَک و مُلک خدا را قائد
روزها شیر و دل شب عابد
روز فرماندهِ این هفت سرا
شب فروزنده چراغ فقرا
روز در دست زمام افلاک
شب نهاده سر تسلیم به خاک
روز با تیغ تو کفار هلاک
شب کنی اشک یتیمی را پاک
شهریاری که ز عدل بسیار
دیده دائم ز رعیّت آزار
دردمندی که شفا پابندش
مرهم زخم همه لبخندش
آسمانی که درون دل شب
گشته برگرد یتیمان عرب
جنگجویی‌که چو کوهی است عظیم
لرزه بر پیکرش از اشک یتیم
آفتابی شده نقش محراب
رویش از خون جبین گشته خضاب
نام داری که به احسان کوشید
صورت از چشم فقیران پوشید
رادمردی که محال است محال
سهم افزون

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

حدیثی است زیبا و روشن بسی
که فرموده علامۀ مجلسی
که روزی رسول خدا با علی
علی آنکه بودی خدا را ولی
گره خورده چون دل به هم دستشان
دل عالمی گشته پا بستشان
بدیدنـد بـر شانۀ چارتـن
غریبانه تشییع از یک بدن
تنی با نگاه نبی جان پاک
ولیکن به غربت رود زیر خاک
بفرمود ختم رسل با علی
که ای از ازل کبریا را ولی
مقدر چنین کرده دادار پاک
من و تو سپاریم او را به خاک
اگر چه به ظاهر ندارد کسی
بوَد نـزد داور مقرب بسی
چو اختر به دوش دو خورشید نور
بدن گشت تشییع تا نزد گور
خلایق به دنبال فخر عرب
گرفتند انگشت حیرت به لب
رسول خدا کشف این راز کرد
از آن مرده بند کفن باز کرد
بدیدند از ضعف افسرده‌ای
یکی پیرمرد سیه چرده‌ای
چ

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

شهریار ملک دلهایی نمی‌دانم که‌ای؟
جانشین حق تعالایی نمی‌دانم که‌ای؟
تا خدا می‌بینمت یا با خدا می‌بینمت
هم‌نشین با ذات یکتایی نمی‌دانم که‌ای؟
سین سِرّی، رای رمزی، حای حییّ، نون نور
تحت بسم‌الله را بایی، نمی‌دانم که‌ای؟
آسمانی یا زمین؟ یا ماه یا مهری، بگو
رعد؟ باران؟ ابر؟ دریایی؟ نمی‌دانم که‌ای؟
آدمی، نوحی، خلیلی، هود و نوح و صالحی؟
یا کلیمی یا مسیحایی؟ نمی‌دانم که‌ای؟
زمزمی رکنی مقامی یا صفا و مروه‌ای؟
گرچه دانم فوق اینهایی نمی‌دانم که‌ای؟
انبیا را رهنمایی، اولیا را رهبری
مؤمنین را نیز مولایی، نمی‌دانم که‌ای؟
از بشر بالاتری و از ملک نیکوتری
فوق فوق معرفت‌هایی نمی‌دانم که‌ای؟
همچنان شمعی که تنها

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای قبای عدل زیبا بر قد و بالای تو
وی تو را معنای عدل و عدل را معنای تو
قتل تو از شدت عدل تو در محراب خون
خون تو تفسیر کلِّ عدل بر سیمای تو
بس که پاکی، آیۀ تطهیر بوسد دامنت
بس که نوری، چشم بینایی است نابینای تو
قد «رعنایی» بوَد خم پیش سروِ قامتت
روی «زیبایی» خجل از طلعت زیبای تو
جای دست کبریا بر شانۀ ختم رسل
این عجب که جای آن دست است جای پای تو
از سرِ انگشت تو مهر قبولی ریخته
پای هر پرونده تأییدی است از امضای تو
نخل خرما سبز از اشک مناجات شبت
چاه کوفه، محفل غم‌های جانفرسای تو
قرن‌ها سر تا قدم گوش است انسان همچنان
تا شبی از چاه کوفه بشنود آوای تو
دست خیبرگیر و پای عدل و کفش وصله‌دار
کیستی تو ای

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

تویی شمع وجود و عالمت پروانه یا حیدر
مرا از عشق خود دیوانه کن، دیوانه یا حیدر
جدا از بود و هستم کن ز جام عشق مستم کن
دلم را از شراب نور کن پیمانه یا حیدرu
اگر مقصود از می، کوثر عشق تو می باشد
کرم کن تا شوم خاک در میخانه یا حیدرu
گنه کارم ولی با پرچم گلرنگ عبّاستu
مدال نوکری دارم به روی شانه یا حیدرu
اگر از ساغر فیضت، چشانی قطره ای بر من
زنم تا حوض کوثر، نعرة مستانه یا حیدرu
نمی دانم کی ام مولا ولی آنقدر می دانم
ولای تو بود گنج و دلم ویرانه یا حیدرu
وجودم کربلا، قلبم نجف، عشقم شده عبّاسu
مبادا دور گردم از دَرِ این خانه یا حیدرu
اگر من جسم بی جانم، تویی جانم، تویی جانم
اگر سر تا به پا جانم، تویی

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای در سفینة دو جهان ناخدا علی
ممسوس در حقیقت ذات خدا علی
یار و برادر و وصی و نفس مصطفی
باب نبوتّی و ابوالاولیا علی
شمشیر و دست و چشم خدا کیست غیر تو
بر دوش مصطفی که نهد جز تو پا علی
در بدر، بدر بدری و در قدر، قدر قدر
هم هل اتاست مدح تو هم لا فتی علی
همچون دو قهرمان که ز تیرت یکی شوند
گردد به ذوالفقار تو یک تن دو تا علی
تکمیل بذل قرصة نان تو گر نبود
قرآن نداشت در ورقش هل اتی علی
با آنکه دست وهم به پایت نمی رسد
داری همیشه در دل بشکسته جا علی
اقرار می کنم تو خدا نیستی ولی
آرند انبیا به درت التجا علی
آنجا که جای پای تو مهر نبوت است
اوج جلالت تو کجا ما کجا علی
بالاتری از اینکه شوم من گدای تو
داری ه

• دوشنبه
• 29
• مهر
• 1392
• ساعت
• 06:41
• نوشته شده توسط
• یحیی