امشب به وسعت حرمت آسمانی ام...
با هر نفس؛ برای تو در روضه خوانی ام....
با دعوتی که ”فاطمه” کرده زچشم من....
”شبهای جمعه”؛؛ ”کرب وبلا” میهمانی ام....
شاعر : مهدی قربانی
”کربلا” این ”شب جمعه” چه پریشان مانده....
درغم ”مادر ارباب” چه گریان مانده...
بی سبب نیست که این هفته هوا دلگیراست....
حرمی در تب مهمانی باران مانده....
شاعر : مهدی قربانی
این دو سه قطره ی اشکی که فدایت کردم...
سببی شد که ”شب جمعه” صدایت کردم....
”مادرت” آمده با چادر خاکی به حرم....
که چنین من هوس ”کرب و بلایت” کردم....
شاعر : مهدی قربانی
با لطف ”فاطمه” دل ما هرکجا نرفت....
”شبهای جمعه” روضه ات از یاد ما نرفت...
طوری دگر به دامن تو چنگ میزنم....
سالی گذشت و نوکرتان. ”کربلا” نرفت....
شاعر : مهدی قربانی
”شب جمعه”ز حرم، موج کرم می آید....
باز از ”کرب وبلا” شیون غم می آید....
امشب انگار هوای دگری خواهم داشت...
” فاطمه ” با کمر خم به حرم می آید...
شاعر : مهدی قربانی
در زیر پرچم تو خدا را شناختم....
حاجی شدم که ”کرب و بلا” را شناختم....
من در منای روضه ی ”شبهای جمعه ات....
با لطف ”مادر” توصفا را شناختم....
شاعر : مهدی قربانی
بر اشک ميهمان حرم گريه ميكنم...
مثل كبوتران حرم گريه ميكنم....
"شب هاى جمعه" "كرب و بلا"... نه ؛؛ نميشود....
بافكر آب و دان حرم گريه ميكنم...
شاعر : مهدی قربانی
هر ”شب جمعه” پر از شورش و شین است دلم....
”کربلا”، در پس دیوار حسین است دلم*
با عنایات کریمانه ی ”زهرای بتول”....
امشب انگار که بین الحرمین است دلم...
شاعر : مهدی قربانی
"شبهاي جمعه"فاطمه با صورتي كبود
آيد بكربلا و ناله زند وا محمدا
اى دلم غصه مخور. فاصله ،كم خواهد شد....
عاقبت، "كرب وبلا" برتو كرم خواهدشد....
منشاء گريه ى ما، هر "شب جمعه" زهراست....
كه خودش گريه كنان سوى حرم خواهدشد...
شاعر :مهدی قربانی
”شبهای جمعه” ”فاطمه” ایوان ”کربلا” ....
با اشک مادرانه تورا میزند صدا....
ای کشته ی فتاده به هامون، حسین من....
بر توکفن نبوده مگر غیر بوریا؟؟؟؟.
شاعر : مهدی قربانی
داردهوای"کرب وبلا"،میبرد مرا*
بالاتر از بهشت خدا میبرد مرا...
"شبهای جمعه" "فاطمه" تا ناله میکند....
گویا به پای راس جدا میبرد مرا....
شاعر :مهدی قربانی
"شب جمعه" حرم یار؛ تماشا دارد
فاطمه آمده گودال؛خدا رحم کند
بازآمده به"كرب وبلا" "مادرت"حسين...
عالم فداى تشنگى حنجرت حسين...
تاثير روضه ى"شب جمعه" مشخص است...
هر روز و شب به زندگى نوكرت حسين...
شاعر : مهدی قربانی
از فراق حرم تو؛جگرم آب شده
"شب جمعه" شده و فاطمه بی تاب شده
شاعر : ؟؟؟
”شبهای جمعه” جام بلا سرکشیده ام...
تا آسمان ”کرب وبلا” پر کشیده ام...
عکسی ز قتلگاه تو بر روی سینه ام....
من با حضور ”حضرت مادر” کشیده ام....
شاعر : مهدی قربانی
ما پاى لطف "فاطمه" شرمندگى كنيم.....
ارباب ما حسين و فقط بندگى كنيم...
اصلا نميشود كه "شب جمعه اى" ز عمر...
بى شور و حال "كرب وبلا" زندگى كنيم....
شاعر : مهدی قربانی
روضه "واعطشا" در شب جمعه" سخت است....
مادري ناله زنان سوي حرم آمده است...
حس ميكنم انگاركه در هر"شب جمعه
زهراست كه با گريه مرا كرده صدايم...
آقا گروه خونی من خاک کربلاست
اصلا به جز شما به کسی خون نمیدهم
شاعر : امیر حسام یوسفی
حرم خون خدا چشمه ی زمزم دارد
کربلا بوی گل نرگس و مریم دارد
مادری روضه ی گودال و عطش می خواند
شب جمعه به خدا بوی محرم دارد ....
هردل كه شب جمعه پر از شوروشرربود...
با ياد حرم، "كرب و بلا" فكر سفر بود...
آقاي غريبم به تو و "فاطمه" سوگند..
يك لحظه جدايي ز تو يك عمر ضرر بود...
شاعر : مهدی قربانی
”شبهای جمعه” عطر حرم، بوی عود شد...
”زهرا” رسید و ”کرب و بلایت” کبود شد....
این هفته هم نشدحرمت روزی دلم...
پس آرزوی هفته ی من مثل دود شد....
شاعر : مهدی قربانی
جون عالم توکف دست ارباب من حسین
ستونای عرش حق نخلای بین الحرمین
نگی کربلا مثه شهرای دیگه رو زمینه
چون شب جمعه ها زهرا روی خاک اون میشینه
هرکی زائر یا مسافر بشه از مادر اون اذن ورود میگیره
خالی از فرش تا خود عرش جای اون میشه که توی روضه هات بمیره
من کم تو خیلی من مجنون تو لیلی تا تویی لیلی نیس به لیلی میلی
سالار زینب دلدار زینب
********
فدای تار موهات پدر مادر من ایشا الله
سایه بیرق تون سقف رو سر من ایشاالله
خجل از زخم تنت آب شه پیکر من ایشاالله
نطر پای مهدیتون چشمای تر من ایشادالله
سید مظلوم لازم الملزوم ببری مارو برای حرمت زیارت
رزق هر سالم مال واموالم غبار و خاک به روی گنبد طلایت
من کم تو خی
تنها دل تو آقا برا من می سوزه
من بی خیالم اما هنوز که هنوزه
فردای محشرم رو چه جوری بسازم
کی می شه باورم شه که دنیا دو روزه
هوای صحن دلم دوباره بارونیه
یه عمره جونم آقا تو جسمم زندونیه
حسین ذکر روز و شب حسین هاشمی نسب منو آقا بطلب حرم(2)
کرب و بلا(5)
********
وقتی که کربلا هست بهشت یک دروغه
حتی شبای جمعه بهشت کم فروغه
مشهد تموم هفته شلوغه تو اما
یک شب میون هفته ضریحت شلوغه
نمی خوام دنیا ازت یه چیز بهتر بده
به من یک کرب و بلا به مردم زیور بده
من و حرارت تب بده نوبت مطب منو آقا بطلب حرم(2)
کرب و بلا(5)
********
شرمنده ام نشد وقف تو تار و پودم
تو محشری ولی من همونم که بودم
تنها خود تو درمون من رو
یك نیم رخت، اَلست منكم ببعید
یك نیم دگر انّ عذابی لشدید
بر گرد رخت نوشته یُحیی و یُمیت
مَن مات مِن العشق فقد ماتَ شهید
شاعر : ابوسعید ابوالخیر
این حسینی است که حق دلبر جانانۀ اوست
بحر عصمت صدف گوهر یکدانۀ اوست
این همان شمع شبستان ولایت که زعشق
شمع ایوان فلک سوخته پروانۀ اوست
گاه چون آیۀ رحمت شرف دوش نبی است
گاه چون مهر نبوت به سر شانۀ اوست
این همان شاه که با خیل ملک روح الامین
به گدائی همه شب بر در کاشانۀ اوست
این همان رند قدح نوش که با چرخ نهم
از ازل تا به ابد نالۀ مستانۀ اوست
می گساری است که هر درد و غم و زهر و الم
داشت ساقی ازل جمله به پیمانۀ اوست
هر کسی رند قلندروش و صافی مشرب
جرعه نوش وی و دردی کش میخانۀ اوست
آنکه افسانه خوبان شده در عرصۀ حسن
گوش آفاق پر از قصه و افسانۀ اوست
گرچه آئینۀ حق خانه ندارد ذوقی
گاه گاهی دل ویرانۀ ما خا
شاهنشهی که شیشه ي جانها به دست اوست
گـر بشکند به سنـگ ، فقـط مُزد شَست اوست
در خانــه ای کــه قبله بُوَد مشتبـه بـه خلـق
ابروش قبله ، قبله نما چشم مست اوست
شاهنشهی که عـرش مقـام نشست اوست
بـا لطف حق ، لوای شفاعت به دست اوست
بـا اين جـلال و مـرتبـت و جـاه و منـزلت
گر نوكرش رود به جهنم شکست اوست
شاهنشهي كه دوش نبي جا نشست اوست
مفتاح باب جنت و دوزخ به دست اوست
گر خوانمش خداي يقين كفر گفته ام
غير از خداي هر آنچه بگويم شكست اوست
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
موج اشک توبه دریا زد و دریا را شست
سیل ویرانگر عشقت غم دنیا را شست
چشم ها همچو کویری سر راهت افتاد
تا که باران دعا صحن تماشا را شست
شرجی بازدمت گشت مبدل به فرات
غسل چشمان ترت عالم بالا را شست
ما لب خویش گره بر پر فطرس زده ایم
که سلامش به حضورت، گنه ما را شست
عاقبت هر که جنون کرد و ز کویت رد شد
خادم سفره ی خدام شما خواهدشد
تو که گهواره ات از بال و پر جبریل است
لحن قرآنی لالایی تو ترتیل است
خنده ات روح دهد بر شریان تورات
گریه ات آیه به آیه سند انجیل است
در مطاف لب تو سعی کند ابراهیم
مست در هروله ی چشم تو اسماعیل است
گفته ام تا بنویسید که از روز ازل
کشته ی نیم نگاه تو خود هابیل است
قاب کردم به طل
شاهی که نیست دور و برش چند تا گدا
بگذار نام نامی آن شاه را گدا
عالم گدای صاحب این پرچمند پس
درها گدا گدا ، همه دیوارها گدا
بودا گدا گدا و بِرَهما گدا گدا
موسی گدا گدا و مسیحا گدا گدا
بگذار جای واژه ی آل عبا "خدا"
تحت کسای واژه ی آل عبا "گدا"
محتاج یک نگاه کریمانه ام فقط
لطفا ملاطفت بنمایید با گدا
چون رب این گدا سرش از تن جدا شده
ای کاش که شود سرش از تن جدا گدا
ای خوش بحال موی سپید حبیب چون
از ابتدا گدا شد و تا انتها گدا
عمری گدایی حرمت را نموده ام
خوشبخت می شود ته این ماجرا گدا
در راه تو که زیر سم اسب رفته ای
ای کاش بشنود دو سه تا ناسزا گدا
شاعر : جعفر ابوالفتحی
