امام حسین علیه السلام

خوشگلی شیش گوشت ازهمه حرما سره

جون دادن پاضریح ازهمه جابهتره

عالمیه گریه تو صحن وسرای شما

این افتخاره واسم بهم بگن نوکره

ابی عبدالله،سورساط زندگیم عشق توبوده

توی راه تو باشم همیشه سوده

اسم دلربات برام (ذکر سجوده)۳

بیتاب وزغمت آبم بافکرت شبا میخوابم مدیونم تویی اربابم

(ثارالله یا حسین آقام)۴

میگن واسه روضه هات مادر تو بانیه

امضاءزیر براتم برای تو آنیه

پس بیا زائرم کن اینقد عذابم نده

من حاضرم رام بدی،حتی یه چند ثانیه

ابی عبدالله،چیه سره اون ضریح ،تربت پاکت

انسی داره این وجود باتو وخاکت

که شدم تموم عمر(عبدوهلاکت)۳

حسم با دم تو جوره با روضت دلا پرنوره ذکرمن وترالموتوره

(ثارالله یا

• دوشنبه
• 4
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 23:08
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین شفیع پور

سرور آقا خیلی والا وسع من نی مدحت آقا

پاک و خالص اوج هر حس ذکرنابت شورمجلس

سرورآقا(۴)

روی تورودیدن خوشه براتونالیدن خوشه

میون هرچی حس وحال ضریحوبوسیدن خوشه

امیرکل عالمی رازق ماه وسالمی

خوشی من توروضه ها محول احوالمی

آقام آقام ارباب من

توشهیدی دل خریدی عاشقی را آفریدی

ثارِ اَلله گَر به درگاه هیآتیم حمدُ لِله

حمدُ لِله(۴)

اشاره کن تا شم فدات یکی دوتانیست نوکرات

حق داری تحویلم نگیر شلوغه بس این روضه هات

خزونمو کن یک بهار به کام من تربت بذار

اگه بخوای ارباب من سرمو میذارم به دار

آقام آقام ارباب من

سبط دوم پرتلاطم زیر دستات آسمون گم

ازهمه سر عشق برتر یکه لشکر پورحیدر

پورحیدر(۴)

ح

• دوشنبه
• 4
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 23:36
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین شفیع پور

سرهای بر نی رفته! رفتید از جهان بالا
دنیا چه تاريك است! می بینید از آن بالا؟
ما را که در سرهایمان دف می زند عصیان
از دار دنیا رفته است ایمانمان بالا
روزی که آتش را به زخم آب پاشيدند
زد خون خورشید از گریبان جهان بالا
هفتاد ملت راه بر نور علی بستند
هفتاد و دو اختر زدند از کهکشان بالا
خنجر شگفتا! دست شيطان بود و ما ديديم
خون خدا زد از گلوي آسمان بالا
خنجركه با "اللهُ اكبر" مي بريد امّا -
خون خدا فواره مي زد ناگهان با "لا"
شن زارها لاجرعه نوشيدند از اين خون
بر پيكري مي رفت اسبي سُم زنان بالا
نيزه چه در سر دارد اين قرآن چه مي خواند؟
روي فلق هر صبح، با صوت اذان بالا
روی فلق هر صبح بازوی یدالله ست
ما

• سه شنبه
• 5
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

بايد غزل براي دل بي قرار گفت
از لحظه هاي پر شده از انتظار گفت
از مشرق نگاه تو بر اوج نيزه ها
از قامتي شکسته ولي استوار گفت
از رويش دوباره ي فصل بهار غم
يا از شروع حادثه اي ناگوار گفت
از مشک پاره پاره ي افتاده بر زمين
از رويش دو دست، در اين خاکسار گفت
از شعله اي که در تب آن سوخت خيمه ها
از زخم پاي دخترکان، درد خار گفت
اي خيمه هاي سوخته طاقت بياوريد
باید که شعله شعله از این لاله زار گفت
وقتي عطش لبان زمين را ترک زده ست
بايد ترک ترک غزل گريه دار گفت
بگذار تا گره زنم اين بيت را به عشق
با عشق مي شود غزلي سوگوار گفت
هفتاد و دو کبوتر خونين ميان شعر
شاعر بگو کدام؟ خزان يا بهار گفت؟
از گوشه ي حسيني ساز

• سه شنبه
• 5
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 16:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

سر روی تن به درد تو نوکر نمیخورد
وقتی که عشق تو سرش از پیکرش جداست
خواب از سرم پریده ومدهوش گشته ام
این اول عنایت غم های کربلاست

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

بسم الشهيد، خون خدا ريخت بر زمين
خون مسيح امّت ما ريخت بر زمين
ديوارها و سقف جهان، بوي خون گرفت
دل هاي خقل را تب و تاب جنون گرفت
مردان كوفه مثل هميشه عوض شدند
وقت وفا به عهد، دچار مرض شدند
نامردهاي نامي تاريخ، كوفيان!
ننگين ترين اسامي تاريخ، كوفيان!
از كينه هاي جاهلي خود گداخته
با اسب، بر جنازه ي خوشيد تاخته
اخر گشود عقده ي «بدر» و «حنين» را
بر نيزه كرد عرب، سر پاك «حسين» را
بر نيزه شد سري كه رسولش به سينه داشت
خون ريخت از لبي كه «علي» لب بر آن گذاشت...
گفتم:«حسين»؟واي به حال زبان من
در شان اين پرنده نبود آسمان من
من لايق نوشتن نام تو نيستم
شايسته ي بيان مقام تو نيستم
مولا! اگر چه خوب تريني و

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

شوري به اشك مي دهد آواي ياحسين
امشب شب دعا، شب پرواز تا حسين
امشب كه ميهمان گل و نور مي كند -
لب تشنگان خيمه ی خورشيد را حسين -
نجواي زينب ست در آشوب اشك ها
با پاره هاي آن تن تبدار با حسين
مي گفت نيزه ها مگر از ياد برده اند
جاري ست در وجود تو خون خدا، حسين
اين سو كبود مي شود از درد، گونه ها
آن سوي دشت زير سم اسب ها حسين
اين سو كبوتران حرم، تشنه و اسير
آن سو وداع زينب بي يار، با حسين
فردا، خراب خطبه ی تقدير كوفه ها
فردا، شكوه جاري فريادها، حسين
فردا كه روح تازه به پرواز مي دهند
پروانه هاي سوخته در كربلا، حسين

شاعر : محبوبه برزم آرا

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق حسین رمز رسیدن به راه او
شرط به وجد آمدن از روی ماه او
او که به حال و روز شما گریه می کند
سهم شما چرا نشود اشک و آه او؟
آن که چراغِ اشک ندارد به دست دل
دست زمانه برده به یغما کلاه او!
اجرِ عظیم گریه چه باشد به جز شعف
وقتِ عمل اگر بِرَوی در سپاه او؟
مثل حسین می رسد از بامِ کربلا
شور دوباره ای بدمد از نگاه او
حجِّ قیام را به سرانجام می برد
دست شهید علقمه باشد گواه او
رُکنِِ نماز را به عطش مبتلا کند
کعبه، نه!، عشق، عشق شود قبله گاه او
خون حسین مظهر ایمان مهدوی
عطرِ ظهور پخش شود در پناه او
بخت امید منتظرش باز می شود
هر که به حق، حسین شود پادشاه او...

شاعر : مهدی ناصریان

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر شانه ی خاک غصّه و غم مانده
تا رویش عشق فرصتی کم مانده
امروز هوای کربلا داشت دلم
هفتاد و دو روز تا محرم مانده

شاعر : حسین سنگری

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما را نسیم پرچم تو زنده می کند
زخمی ست دل که مرهم تو زنده می کند
خشکیده بود چند صباحی قنات اشک
این چشمه را ولی غم تو زنده می کند
آه ای قتیل اشک، نفس های مرده را -
شور تو، روضه و دم تو زنده می کند
ای خون بهای عشق، چه خوش گفت پیر ما: -
اسلام را محرّم تو زنده می کند
ما با غذای نذریتان رشد کرده ایم
جان را عطای حاتم تو زنده می کند
آقا جسارت است، ولی داغ شیعه را -
انگشتر تو، خاتم تو زنده می کند
بالای تل هم آتش این قوم خفته را
آن خواهر مکرّم تو زنده می کند
این کشته ی فتاده به هامون حسین اوست
خود را به اسم اعظم تو زنده می کند
فردای محشر و غم و طوفان و تشنگی
ما را امید زمزم تو زنده می کند

شاعر : عباس

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

مثل لبخند صبح، زیباییم
شبنم گریه های دریائیم
ای که دنبال شبنم مایی
روی گلبرگ های زهرائیم
"عطرِ در شیشه"های امروزیم
منتشر در هوای فرداییم
گرد و خاک عبای مجنونیم
راهی سرزمین لیلاییم
از سر نیزه می چکیم؛ آری
آسمان بلند بالاییم
گاهی اوقات از سر نیزه
با خدا غرق در تماشاییم
نام خود را از آب پرسیدیم
گفت: «ما آب مشک سقاییم»
گاهی اوقات علقمه هستیم
خاک پای عصای موساییم
ما بر آن مشک گریه ها داریم
ما گدای دو دست آقاییم
ما هنوز پشت تکیه های حسین
قد خمیده به خیمه می آییم

شاعر : رحمان نوازنی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 16:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل را به حريم يار بردن عشق است
با روضه ي عشق، غصه خوردن عشق است
در يك شب جمعه با شما اهل ولا
بين الحرمين جان سپردن عشق است

شاعر : اصغر چرمی

• شنبه
• 9
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

گشتم خراب ِ تو كه تو از نو بسازي ام
اصلاً مرا بيا بزنم من كه راضي ام
پيش ِ تو هستم و سر ِ من گرم ِ تو نشد
من را ببخش... پيش ِ تو دنبالِ بازي ام

شاعر : رضا قربانی

• یکشنبه
• 17
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 06:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن دل که مرا غم نپذیرد عجب است
عاشق که از او جدا بمیرد عجب است
ما عبد "حسینیم" و چنین مولایی
گر دست غلام خود نگیرد عجب است.

• یکشنبه
• 17
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 12:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

دور تو هزار نیزه می چرخیده
نیزار به دور قبله می چرخیده
از حالت رد پات پیداست سرت
مادام به سمت خیمه می چرخیده

• دوشنبه
• 18
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

از نام حسین است اگر عزت این دل
یا رب تو فزونی بده بر قیمت این دل
تحقیر شود هر که به دل خرده بگیرد
از خون خدا تا که شود شوکت این دل
از شور حسینی است که صلح حسنی را
یک لحظه اجازه ندهد غیرت این دل
کو شهد شهادت که بنوشد دل عاشق
کو کرب و بلایی که بود حسرت این دل
گر یاد حسینی مدد دل بنماید
از عرش خدا می گذرد همت این دل
امّید ، رسد تا حرم پاک حسینی
آواره ی مظلومیت و غربت این دل
هیچیم ولی رزق دل ما چه فزون است
شد عشق حسینی سبب برکت این دل
حیف است که غارت شود این دل به گناهان
ای کاش نگاه تو کند غارت این دل
مردانه به پا مانده سر عهد نخستیم
جز پیش غمت خم نشود قامت این دل

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• دوشنبه
• 18
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

دین خدا مست حسین است و بس
عزت ما دست حسین است و بس
منطق ما منطق ثاراللهی است
فطرت ما مست حسین است و بس
عشق فرآورده ی کرب و بلاست
عاطفه سرمست حسین است و بس
کرب و بلا قبله ی هر سرزمین
علقمه پابست حسین است و بس
عرش خدا حامل شش گوشه است
هر دو جهان پست حسین است و بس
سوز و نوا مشتری زینب است
زمزمه پیوست حسین است و بس
خلق جهان ریزه خور شیعیان
شیعه تهیدست حسین است و بس
روی حسین آینه ی کبریاست
هستی ما هست حسین است و بس
زینت دوش نبی و مرتضاست
فاطمه دلبست حسین است و بس
مهر قبول همه ی انبیا
مهر حسین است و حسین است و بس
مهدی موعود علمدار اوست
منتقم فاطمه غمخوار اوست

شاعر : سید محمد میرهاشمی

• دوشنبه
• 18
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 07:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

نام معشوقه ي ما را بنويسيد حسين
سر در جنت الاعلي بنويسيد حسين
نام ما را بنويسيد غلامان كريم
جلوي قسمت آقا بنويسيد حسين
قطره هستيم و به درياي حرم دل بستيم
لحظه ي وصل به دريا بنويسيد حسين
ضربان دل زهراست ، حسين ، جانم حسين
بهر آرامش زهرا بنويسيد حسين
نفسش نه ، و دمش نه ، كه نگاهش كافيست
منجي صد چو مسيحا بنويسيد حسين
گريه ي بر تو همانند نماز شكر است
علت زندگي ما ، بنويسيد حسين
كفر يا توحيد؟ ، اين اصل اصول دين ماست
بنويسيد خدا يا بنويسيد حسين
بين گودال غم افتاده و تنها مانده
دور او لشگر و تنها بنويسيد حسين

شاعر : مهدی برجلو

• سه شنبه
• 19
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 12:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

مرهم برای زخم دلم هم درست کن..
حتی اگر زیاد نشد کم درست کن..
دلدادگان عشق تو قامت شکسته اند..
دلداده ام بیا و مرا خم درست کن..
برکت بده به دست وبال قیامتم..
از دستهام چوبه ی پرچم درست کن..
تو جلوه میکنی و من از هوش میروم
عیسای خانواده بیا دم درست کن..
بازین چه نوحه و چه عزایش به پای من..
بازین چه شورش است درعالم درست کن..
داریم در خم غم تو ناب میشویم..
این جام را برای محرم درست کن
ما آدم توییم چه حاجت به دیگران..
جانم فدات"حضرت آدم درست کن!"
از سفره ی کریم گدا معتبر شود
از من به یک نگاه تو حاتم درست کن..
در حق تو مضایقه کردم مرا ببخش..
در زندگی خراب که کردم درست کن..
راه عذاب دادن من راه ساده

• یکشنبه
• 24
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

نامت هنوز هم هیجان می دهد مرا
این پرچم سیاه تکان می دهد مرا
وقتی شبیه مرده حسینیه می روم
سینه زنی دومرتبه جان می دهد مرا
من گریه می کنم عوضش مادرت به حشر
از آتش عذاب امان می دهد مرا
روزی من به مجلس اشک تو بسته است
اصلا همین عزاست که نان می دهد مرا
خوردم زمین و نام تو را بردم ای حسین
این دست خیر توست توان می دهد مرا
در ازدحام روز قیامت دلم خوش است
انگشت مادر تو نشان می دهد مرا
.من دست خالی آمده ام ، دست من بگیر
یا ایـــــها العزیز و یا ایـــها الامـــــیر

شاعر : مهدی باقری نژاد

• چهارشنبه
• 27
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

آيينه را فراق تو ديوار ميكند
اين قلب صاف را مرور زمان تار ميكند
مشق حسين كرده ام و باز ميكنم
تكليف را معلّم تكرار ميكند
نَم پس نميدهد دل خونم به غير اشك
اين پرده پوشي است كه ستّار ميكند
حتي بهشت ارزش اشك مرا نداشت
چشمم فقط براي تو كار ميكند
گفتم بخر مرا كه نيفتم به دست غير
گفتي كه حق معامله با يار ميكند
اميد وصل شاه و رعيت محال نيست
وقتي حسين روي به بازار ميكند
يك پرسش خدا جملات كليم شد
شوق تو كام را چه گُهر بار ميكند
از جلوه ي مُدام تو عالم ز تو پُر است
اين باده كاسه را خُم سرشار ميكند
من كربلا نديده به كسي جان نميدهم
آخر مرا وصال تو بر دار ميكند
عباس را فِرست كه آيد به پيشواز
روزي كه خاك دعو

• چهارشنبه
• 27
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

ساده می گویم که قلبم جای توست
دیدگانم نیز ردّ پای توست
این تو هستی جای خون در رگ رگم
این دل و جان نیز هم مأوای توست
عقل، کفش کهنه ای در پای تو
عشق، موج سرکش دریای توست
عشق تو ما را ضمانت می کند
عاشقی یک جرعه از معنای توست
هرچه زیبائیست در روی زمین
پرتوی از تابش سیمای توست
غنچه ها نام تو را وا می شوند
هر شکفتن لهجه ی شیوای توست
با بهاری که تو بر پا کرده ای
سرو، مفتون قد و بالای توست
می زند بر سینه دل با یاد تو
کربلای سینه عاشورای توست

• سه شنبه
• 2
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 07:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای شفق از خونِ تو رنگین شده
دینِ پیمبر زِ تو تمکین شده
هر دو جهان قیمتِ خونِ تو نیست
غیرِ خداوند نداند که چیست؟
آینه ­دارِ احدیّت تویی
یوسفِ مصرِ ابدیّت تویی
نامِ تو سرلوحه­ ی لوحِ ازل
عاشقِ نامِ تو حقِ لم یزل
بارگهِ قدسِ تو رنگِ فلک
خادمِ دربارِ تو خیلِ ملک
خاک نشینِ حرمت خاکیان
معتکفِ کویِ تو افلاکیان
قبله­ ی حاجات همه کائنات
خضر زِ تو یافته آب حیات
نامِ تو چون روحِ مناجات ماست
کرب و بلا قبله ­ی حاجات ماست
شمس و قمر شیفته­ی رویِ توست
طرّه­ ی شب آیتی از مویِ توست
روز زِ فیضِ تو ضیا پوش شد
شب زِ عزایِ تو عزا پوش شد
چشمِ فلک چون تو ندیده شهی
سکّه زنِ کشورِ ثاراللهی
شاهیِ اقلیمِ شهادت تو راست
مس

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای روضه ات زِ روضة رضوان حکایتی
حتّی بهشت از سرِ کویت علامتی
گودالِ قتلگاهِ تو محراب عشق بود
در بندگی، خدایِ خلوصِ عبادتی
انگشترِ تو حاجتِ دشمن روا کند
یعنی که در سخاوتِ خود بی نهایتی
گاهی به رویِ نیزه و گاهی به زیرِ تیغ
لب تشنة فراز و نشیبِ هدایتی
راهی به شهرِ کوفه شدی تا نشان دهی
بر " اشبح الرّجال " که مردِ صداقتی
موسایِ عشق یکدله همراهِ خواهرت
( مهمانِ چوبدستیِ بزمِ جسارتی )1
پیچیده در ترنُّمِ هستی صدایِ تو
ای نایِ سر بریده شکوهِ فصاحتی

شاعر : غلامرضا رهنمایی قراملکی

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

محشور می‌شویم‌ قیامت‌ چو با حسین‌
جای‌ سلام‌ جمله‌ بگوئیم‌ "یا حسین‌"...
تاریخ‌ زنده‌ از جریان‌ محرّم‌ است
سرچشمۀ‌ بقاست،‌ ز خون‌ خدا حسین‌...
در قلب‌ سنگ‌ زمزمه‌ تاثیر می‌كند
كرده‌ جماد را، به‌ غمش‌ مبتلا حسین‌...
حتی‌ درخت‌ مویه‌ كند در عزای‌ او
بیچاره‌ كرده‌ اُستُنِ‌ حنّانه‌ را حسین‌...
امواج‌ بحر و غرّش‌ رعد و نوای‌ نی
اكسیر عشق‌ و جاذبۀ‌ كهربا، حسین‌...
لطف‌ سحر، نشاط‌ محبت‌، صفای‌ دل
بوی‌ بهشت‌ و عطر نسیم‌ صبا، حسین‌
عالم‌ فدای‌ بانوی‌ مظلومه‌ای‌ كه‌ گفت:
"آیم‌ به‌ خیمه‌ها، چو بگوئید یا حسین"...‌
خنجر، سنان‌، سه‌ شعبه‌ و شمشیر و نیزه‌ها
با اذن‌ وی‌ مقاتله‌ كردند با حسین‌...
هر جا زنید خی

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 12:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب جمعه دوباره در هیات
روضه حال و هوای دیگر داشت
کوچه‌ای با زبان سینه زنی
خبری از حضور مادر داشت
روضه خوان در حوالی گریه
سخنی از وداع خواهر گفت
و گریزش به یک وصیت بود
وقتی از بوسه‌های آخر گفت
ناگهان مادری رسید از راه
صورتش قطره قطره در باران
چادرش هم هنوز خاکی بود
همچنان از نگاه‌ها پنهان...
بعد تا یک غریب مادر گفت
شانه‌ها گریه گریه لرزیدند
قلب‌ها پر کشید و سینه‌زنان
کربلا را به چشم خود دیدند
این شب جمعه باز می‌پیچد
ناله‌ای بین قتلگاه، آنگاه:
- یا بنی قُتلت عطشانا...
- السلام علیکِ یا اماه

شاعر : سید محمد غفاری

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 12:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

لب خو گرفته است فقط با ثنای تو
پرواز می کند دل ما در هوای تو
هر روز جبرییل میان قنوت خود
می خواهد از خدا که شود مبتلای تو
باید گذشت بالاخره از هوای نفس
این گونه می شود کسی آخر فدای تو
ما راه مستقیم تو را گم نمی کنیم
شد مایه ی هدایت ما، روضه های تو
روز دهم زمین و زمان گریه می کند
گریان تر از همه شده حالا خدای تو
حتی میان قتلگه ت در عبادتی
پیچیده در تمام جهان ربنای تو
در ازدحام نیزه و شمشیر و تیر و تیغ
دیگر نمی رسید به خیمه صدای تو

شاعر : حسین ایزدی

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 12:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

ناگهان عطر تو پیچید در آغوش اتاقم
با سر انگشت نسیم آمده بودی به سراغم
زیر و رو کرد مرا دست نسیمی که خبر داشت
من خاموش سراپا همه خاکستر داغم
بین آغوش تو بگذار بسوزم به جهنم -
که به آتش بکشد باغ مرا چشم و چراغم
بیت در بیت بیا پیرهنم باش از آن پس -
آشنا می شود آغوش تو با سبک و سیاقم
حرف چشمان تو مانند غزل های ملمّع
واژه در واژه کشیده ست از ایران به عراقم

شاعر : سید حمید رضا برقعی

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

بین این ها چه فرق خواهد داشت، داستان از کجا شروع شود
خون شش ماهه ای بریزد و بعد، باقی ماجرا شروع شود
سر بریدند فکر می کردند، داستان هم تمام خواهد شد
داستانی که می فرستادند، بر سر نیزه تا شروع شود
داستان، سرنوشت انسان بود، مرز بین خدا و شیطان ها
ماجرایی که می شود روزی، از درون شما شروع شود
مرگ بر آب های هر دو جهان، لحظه ای که لبانشان خشکید
فکر این روز را نمی کردند، عصر مرداب ها شروع شود
آسمان و زمین یکی شده بود، عشق می خواست تاطلوع کند
بی شک آن روز هم خدا می خواست، قصّه ی کربلا شروع شود
بگذاریم پس خدا تنها، راوی داستانشان باشد
داستانی که آخرش باید، از زبان خدا شروع شود...

شاعر : علی اکبر رشیدی

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

من در طلب خون توأم تا به کجاها
تو پر زده ای مثل مسیحا به کجاها
ای محشر پاشیده در این سینه زنی ها
رفته ست به دنبال تو دریا به کجاها
رفته ست که در خویش تو را حل کند و بعد -
تبخیر شود تا به ثریّا... به کجاها
هر قطره ی اشکی غزل داغ تو گشته ست
تا شرح دهد خون خدا را به کجاها
لب باز کند نوحه بخواند که ز هر سنگ
جاری شود آبی سوی فردا، به کجاها
ویران شده ام، ریخته ام زیر قدم هات
رفتم پی ادراک تو حالا به کجاها
تا جاذبه ات بر دل هر قطره بریزد
راهی کنی این اشک رها را به کجاها
بویت ز افق ها به زمین می چکد ای ماه
تا بال بگیریم از اینجا به کجاها
سمتی که نفس های تو بر خاک چکیده ست
سمتی که تو را برده اهورا به ک

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• یحیی