من که در علقمه نقشِ زمینم
من گلِ پَرپَر اُمُّ البنینم
سقای طفلان یار مظلومان
فرزند ساقیِ حوضِ کوثرم (2)
اُمُّ البنین مادر بیا تماشا
اشک و خون می چکد از چشم سقّا
بنما حلالم ترک وصالم
فرزند ساقیِ حوض کوثرم (2)
دشمن شکسته این بال و پر من
عمود آهنین زد بر سر من
دستم جدا شد فرقم دو تا شد
فرزند ساقیِ حوض کوثرم(2)
شاعر : حاج مهدی خرازی
دانلود سبک
ای لشکر حق را سر و سردار اباالفضل
وی دست علی در صف پیکار اباالفضل
هم خون حسین بن علی در تن پاکت
هم روح تو در پیکر ایثار اباالفضل
ریحانة دو فاطمه، ماه سه خورشید
آرام دل حیدر کرار اباالفضل
مانند تو در ارتش اسلام که دیده
فرمانده و سقا و علمدار اباالفضل
تو ماه بنی هاشمی و ما شب تاریک
تو لالة عباسی و ما خار اباالفضل
هم کاشف کرب پسر فاطمه هستی
هم خیل بنی فاطمه را یار اباالفضل
بر حاجت خود کرده صد و سی و سه نوبت
هر خسته دلی نام تو تکرار اباالفضل
در مصر ولایت شده بر یوسف زهرا
تو مشتری و علقمه بازار اباالفضل
عشق و ادب و غیرت و ایثار و شهادت
کردند به آقایی ات اقرار اباالفضل
تو رسته ای از خویش و گرفتار ح
ای داغ لب تو کرده آبم
عباس مرا بنوش آبم
هُرم عطشت کند کبابم
شرمنده ز آل بوترابم
دارم به جگر خروش عباس
یک جرعه ز من بنوش عباس
من آبم و آبرو ندارم
موجم شده کوهی از شرارم
شرمنده ز طفل شیرخوارم
مانند سکینه بی قرارم
سخت آمده ام به جوش عباس
یک جرعه ز من بنوش عباس
اعجاز به دشت نینوا کن
دست آور و حاجتم روا کن
از سینة آب عقده واکن
زخم دل بحر را دوا کن
از آب نظر مپوش عباس
یک جرعه ز من بنوش عباس
ای اشک تو آب را ستاره
بحر از نفست شده شراره
بر غربت آب کن نظاره
بشنو ز درون دل هماره
فریاد مرا به گوش عباس
یک جرعه ز من بنوش عباس
یک لحظه برآر آرزویم
مگذار بریزد آبرویم
گر چهره ز آتشت نشویم
در پاسخ فاطمه¬ چه گوی
فرزند علی ، فاطمه را نور دو عینی
سقا و سپهدار و علمدار حسینی
ای مظهر غیرت یا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
تقدیم برادر شده چشم و سر و دستت
بوسیده علی دست تو در روز الستت
ای مظهر غیرت یا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
گریان ز غمت زینب کبراست اباالفضل
در علقمه زوار تو زهراست اباالفضل
ای مظهر غیرت یا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
میر سپه و ماه منیر اسدالله
شمشیر حسینی تو و شیر اسدالله
ای مظهر غیرت یا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
نازند به بازوی تو در عرصة پیکار
زهرا و حسین و حسن و حیدر کرار
ای مظهر غیرت یا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
سقا شده در خیمه سرا چشم سکینه
ب
ای خدا چون شد، شاخه ی یاسم؟
در کجا افتاد، دست عباسم؟
من و این همه لشگر خونخوار
نه به جا علم و نه علمدار
خدا خدا خدا - خدا امیدم رفت «تکرار»
تشنه جان داده، بر لب دریا
جای او گشته، چشم من سقا
ز عدو چه ستم چه جفایی
ز تو چه ادب و چه وفایی!
خدا خدا خدا - خدا امیدم رفت «تکرار»
از گل یاسم، نشنوم بویی
پرچمش سویی، دست او سویی
پسرِ یَل حبل متین کو ؟
مَه من گُل امِّ بنین کو؟
خدا خدا خدا - خدا امیدم رفت «تکرار»
بسکه نوشیده، می ز پیمانه
بر کمر دست، پیر میخانه
نه دگر، می و می زده باقی
نه خمّی و نه جام و نه ساقی
خدا خدا خدا - خدا امیدم رفت «تکرار»
منبع:سایت مدایح
ای آب دریا که خوشگواری درکام عباس طعمی نداری
دور از لبم چون با خبر از من حسین است
من تشنه و لب تشنه تر از من حسین است
دریا نبینی لعل لبم را خرّم نسازی تا زینبم را
گفته علی چون دجله را تسخیر کردم
آبی ننوشم من ز عهدم برنگردم
ای آب اگرچه آتش به جانم اول به فکر لب تشنگانم
من دجله را غرق تحیّر کرده رفتم
لب تشنه مشک آب را پُر کرده رفتم
دیدی که چون دست در آب بردم یک جرعه حتی آبی نخوردم
خود شسته دست از جان و از آب فراتم
تا تو بدانی تشنه آب حیاتم
دریا دعا کن من زنده مانم وین آب را بر طفلان رسانم
سقایم و سقایی ام این جا به کار است
چندین گل لب تشنه ام در انتظار است
یارب دل من در اضطراب است دار وندارم ای
در پیش دریا غم حجله بسته
سقای طفلان در خون نشسته
در خاک و خون افتاده دست و پرچم تو
پشت امامت را شکسته ماتم تو
برادر من سرلشکر من
برخیز و با من ای مرد برگرد
در خیمه ها باز برگرد، برگرد
ای گل که از خون رنگ و بو داری برادر
آبی نداری آبرو داری برادر
برادر من سرلشکر من
یک بار دیگر تکبیر بر گوی
مظلومی ام را تفسیر برگوی
تفسیر درد و غربتم بر گو به آهی
تسکین بده مولای خود را با نگاهی
برادر من سرلشکر من
ای دست یزدان بوسیده دستت
ضرب عمودی داده شکستت
محراب عشقم را دو دست تو چراغ است
هر قطره خونت زینت گل های باغ است
برادر من سرلشکر من
ای در کنارت مانده دل من
حمل ات به خیمه شد مشکل من
هر عضو پاکت را که بر
نسیم دجله ببر سلامم
به پیشگاه سوم امامم
بر گو که مولا بی قرار من نباشد
زینب دگر چشم انتظار من نباشد
حسین زهرا(2)
بر گو که سقّا لب تشنه جان داد
شاگرد دَرست خوب امتحان داد
من دجله را از غیرتم شرمنده کردم
با تشنگی مُردم وفا را زنده کردم
حسین زهرا(2)
ای صد مسیحا قربان نامت
بشتاب و بنگر حال غلامت
ای باغبان شرمنده ام تابی ندارم
از بهر گل هایت به کف آبی ندارم
حسین زهرا(2)
دریا خجالت از من کشیده
گذشت من را دنیا ندیده
عشق تو را بگرفته از دنیا گذشتم
با یاد تو لب تشنه از دریا گذشتم
حسین زهرا(2)
دستم فتاده فرقم شکسته
چشمم پر از خون عمرم گسسته
دادم سلامت چون که عطرت را شنیدم
گفتم سلام و پاسخ از زهرا شنیدم
ای از میِ عشقت سرمستی عباس
دست و دامن توست بی دستی عباس
پایه کرم بگذار بر سرم قدم بگذار
یا اخا حسین جان
مولای کریمم! باز هم کرم کن
عذرخواهی من از اهل حرم کن
چون نشد ز هر بابی آرم به حرم آبی
یا اخا حسین جان
چون دو دست غیرت زیر آب بردم
در آب رخت را دیدم و نخوردم
تا توام شوی ساقی با کمال مشتاقی
یا اخا حسین جان
من نخورده ام آب تا مگر توانم
آبی به حریمت زودتر رسانم
افسوس که خون دل شد آب آرزو گل شد
یا اخا حسین جان
گویی به سکینه گر عمو فدا شد
بر او تو مگو باز چون رفت و چه ها شد
کو را دل آهن نیست طاقت شنیدن نیست
یا اخا حسین جان
زندگانی من موقوف دم توست
چشمه فراتم اندر قدم توست
هست در رهت مردن فیض جاو
لاله زار حرم باغ خزان دیده است
هر گل از تشنگی خسته و خشکیده است
همه را دیده به دست عموست
ساقی تشنه لبان چون که اوست
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بچه ها گردهم آمده نجوا کنند
گه اشاره به مشک، گهی به سقا کنند
که عمو عقده ما وا کند
چاره تشنگی ما کند
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بر لب کودکان ز سوز غم جان رسید
آب های ذخیره هم به پایان رسید
پیش دریا شده نایاب آب
غیر اشکی نبود آب آب
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بر دل تشنگان داغ علی اصغر است
طاقت تشنگی شکوفه را کمتر است
ناله ها می زند از تشنگی
دست و پا می زند از تشنگی
العطش عمو جان - العطش عمو جان
ناله العطش از همه جا می رسد
کی عمو دست پُر به خیمه
یارب چه شد ابوالفضل که او نیامد
بابا ز میدان آمد و عمو نیامد
در خون نشسته فرقش شکسته
عمو اباالفضل
از یاد ما نگردد عمو فراموش
کردیم تشنگی را بی او فراموش
دستش جدا شد، مست خدا شد
عمو اباالفضل
اَمّن یُجیبُ المُضطر گفتیم و خواندیم
صد دجله خون ز داغش، از دیده راندیم
کنار دریا، افتاده از پا
عمو اباالفضل
سقّا به خاک و خون خفت کنار دریا
آبی برای اصغر نشد مهیّا
با قلب پر درد، آبی نیاورد
عمو اباالفضل
کاش از عطش به سقا نگفته بودیم
تا داغ مرگ او را نمی شنودیم
از ما چه ها دید، که برنگردید
عمو اباالفضل
گلبرگ صورت او بی آب و رنگ است
شش ماهه را خدایا کی تاب جنگ است؟
شد دل پر اخگر، از یاد اصغر
عمو اباالفضل
د
مکـن از داس هراس بـاغ اگـر دارد، یاس
یـک بیابـان دشمـن منم و یک عباس
آسمانم مـن و عبـاس علـی ماه من است
چه غم از روبهیان، شیر به همراه من است
مرحبا عباسم
سفـر مــا شــد طـی یک سفر هست از پـی
تــو ولــی بـر ناقــه مـن ولـی بـر سـر نی
دست گلچین ننهد هیچ گلی در باغت
غم نهـد روی غم و داغ به روی داغت
مرحبا عباسم
وه از ایــن، اقبالــم فاطمـــه، دنبالـــم
همه جا با من هست تــا لــب گــودالم
منکه شمع و گل و پروانه و بلبل دارم
گلفروشـم مـن و هفتاد سبد گل دارم
مرحبا عباسم
فانوسهای اشک - علی انسانی
دانلود سبک
منبع:سایت مدایح
ساقی لب تشنگان زادۀ ام‌البنین
دست رشید حسین، بازوی حبل‌المتین
چهرۀ مهتابی و حنجر خشکم ببین
هم جگرم سوخته، هم شده قلبم کباب
عمو عمو، آب آب عمو عمو، آب آب
با چه گناهی عمو، آب به ما شد، حرام
خون جگر، جای آب، ریخته ما را به جام
می‌مکد انگشت خود، علی‌اصغر مدام
بال زند از عطش، بر روی دست رباب
عمو عمو، آب آب عمو عمو، آب آب
نفس، ز سوز عطش، شعلۀ آذر شده
جواب این آب‌آب، نیزه و خنجر شده
آل علی از چه رو، بی‌کس و یاور شده؟
نمی‌رود از عطش، دیدۀ طفلان به خواب
عمو عمو، آب آب عمو عمو، آب آب
آب، گریبان درید، بر لب عطشان ما
مثل دو دریا شده، دیدۀ گریان ما
بحر شده شعله‌ور، از دل سوزان ما
به خیمه هر کودکی، فت
مولا امیرالمؤمنین حقّت ادا شد
دست علمدار حسین از تن، جدا شد
تشنگان یک صدا می‌دهند این ندا
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
سقّای دشت نینوا، عباس عباس
فرماندۀ کل قوا، عباس عباس
تو میرسپاهی تو ما را پناهی
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ای یوسف زهرا دگر، سقّا نداری
از بازوی عباس تو، خون گشته جاری
این علمدار توست مرد ایثار توست
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ماه علی، خورشیدِ پیشانی‌شکسته
افتاده‌ای و قامتت در خون نشسته
گشته در علقمه زائرت فاطمه
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ام‌البنین کو؟ تا کند در خون نظاره
قرآن او در علقمه، شد پاره‌پاره
یابن ام البنین اشک زینب ببین
ابالفضل ابالفضل ابالفض
از شاخه گردیده جدا، لالۀ یاسم
افتاده زیر دست و پا، دست عباسم
عباس من عباس من یا ابوفاضل
ای هر دو دستت دست من، ای همه هستم
تنها طرفدارم، چرا، رفتی از دستم
عباس من عباس من یا ابوفاضل
جان عزیزان پر ز اشک مشک توخالی
طفلان همه چون طایر بی‌پر و بالی
عباس من عباس من یا ابوفاضل
جای تو ای میر حرم خواهرم زینب
باید دهد پاس حرم تا سحر امشب
عباس من عباس من یا ابوفاضل
گشته کنار علقمه، آه و واویلا
صاحب‌عزایت فاطمه، آه و واویلا
عباس من عباس من یا ابوفاضل
رشتۀ تدبیرم، گسست، نیرویم کم شد
رنگم پرید از چهره و قامتم خم شد
عباس من عباس من یا ابوفاضل
برخیز و بین بر گلشن سبز زهرایی
چشم سکینه در حرم کرده
افسوس، که سقای حرم، آب، ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
افسوس که ششماهه دگر تاب، ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
از سوز عطش، گشته نفس، شعله به سینه
خونْ گریه کند، آب به گل‌های مدینه
سقا شده بر اهل حرم چشم سکینه
دردانۀ زهرا به حرم، خواب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
در سینۀ اطفال، نفس‌ها شده ناله
گریان، حرم ذات خدا جلّ جلاله
افسوس، که از سوز عطش طفل سه ساله
در دیده به غیر از گهر ناب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
دریا، ز غم تشنه‌لبان، جامه دریده
آبی به حرم نیست به جز اشک دو دیده
از صورت ششماهه دگر رنگ پریده
زردی رخش را رخ مهتاب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
آه از عطش آل علی در دل ص
ساقی انصار خدا، چشم و چراغ شهدا
پرتو مصباح هدا، دست جدا، فرق جدا
ز علقمه رسد ندا، فاطمه می‌زند صدا
جان برهت باد فدا، شهان عالمت گدا
ابوالفضل ابوالفضل (2)
تو نور چشم حیدری، تو بر حسین برادری
غضنفـری و صفـدری، ام البنیـن را پسری
بـه هـاشمیّون قمـری، بـر تشنگـان آب‌آوری
سقّای بی دست و سری، به موج خون شناوری
ابوالفضل ابوالفضل (2)
عزیـز مصطفا تویـی، سقّـای بـا وفـا تویی
به درد ما شفا تویی، لب‌تشنه از جفا تویی
حافظ خیمه‌ها تویی، شهید کربلا تویی
قتیـل اشقیـا تویـی، سـالار نینوا تویی
ابوالفضل ابوالفضل (2)
خیز و به خیمه کن نظر، آب به خیمه‌ها ببر
سکینه بـا دو چشم تر، خاک عزا کند به سر
زهرا کند پسرپسر
دست سقای من، شد ز بازو قلم
گشته نقش زمین، یاورم بـا عَلَم
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
چون علمدار من، در یم خون نشست
داغ جــانسوز او، کمــرم را شکـست
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
قطعه قطعـه شـده، پیکـر صـف شکـن
گشته در خاک و خون، غوطه‌ور ماه من
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
آمده از جنان، مادرم فاطمهd
تا ببیند چـه رخ، داده در علقمه
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
مـادرم از وفـا، ســوگـواری کند
از جگر ناله با اشک جـاری کند
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
جسم عباس من، گشته آماج تیر
ای سکینـه سـراغِ عمـو را مگیر
ساقی کودکان داده لب تشنه جان(2)
فانوسهای اشک 2 – حاج حسینعلی محمودی
دا
کنم بر پا لوایت یا ابوالفضل
سر و جانم فدایت یا ابوالفضل
خوشا آن‌کس که می‌کوبد شب و روز
درِ دولت‌سرایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
به ما آموختی درس وفا را
بنازم بر وفایت یا ابوالفضل
در اقلیمِ عواطف شهریار است
کسی کو شد گدایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
فضای جان ما شد عطرآگین
ز نام دلربایت یا ابوالفضل
هنوز از نینوای عشق آید
به گوش جان نوایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
به بزم عشق می‌سوزم چو شمعی
به یاد ماجرایت یا ابوالفضل
چو لاله شد نهان در محفل خون
قد و سرو رسایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
خدا شد خونبها گر بر حسینش
حسین شد خونبهایت یا ابوالفضل
ز شرق
نفس از پردۀ احساس زنم بر دهن از باغ ادب، عطر گل
یاس زنم تا که دم از منقبت حضرت عباس زنم؛ ساقی
صهبای ولا، تشنه‌لب جام بلا، یکّه امیر سپه کرب‌و‌بلا، حیدر
حیدر، قمر هاشمیان باب امامت یل افراشته قامت، قد و
بالاش قیامت، صلوات پسر فاطمه بر ماه جمالش، به
جلالش، به کمالش، به خصالش، همه دلباختۀ عهد
الستش، اسدالله، یدالله، زده بوسه به دستش، شده
تقدیم حسین‌بن‌علی، یوسف زهرا همه هستش، همه
جان‌ها به فدایش، همه محتاج عطایش، چه بیارم به
ثنایش؟ نتوان گفت به جز شیرخدا، منقبت آن پسر شیرخدا را.
پسر فاطمه‌ام، ام‌بنین کز شب میلاد، پدر بوسه به دستش
زد و مادر به تولای حسین‌بن‌علی پرورشش داد و سپس
دور سر
مولا امیرالمؤمنین! حقت ادا شد
دست علمدار حسین از تن جدا شد
نقش خاک و خون، شاخۀ یاس است
زیر دست و پا دست عباس است
یا ابوفاضل
****
ای آل‌عصمت از دو دیده خون فشانید
عباس شد نقش زمین قرآن بخوانید
بوی غربت شد در حرم احساس
آه و واویلا کشته‌شد عباس
یا ابوفاضل
****
پژمرده از غم دسته‌گل‌های مدینه
سقای تشنگان شده چشم سکینه
پیکر سقا در بیابان است
جام خالی در دست طفلان است
یا ابوفاضل
****
از داغ سقا خیمه‌ها را غم گرفته
زهرا کنار علقمه ماتم گرفته
رفته از دست تشنگان چاره
همه می‌گردند دور گهواره
یا ابوفاضل
****
واویلتا این شاخۀ یاس حسین است
قرآن زهرا دست عباس حسین است
چشم آل‌الله سو
علم افتاد و دست از تن جدا شد
کنار علقمه سقا فدا شد
فدا شد هست عباس جدا شد دست عباس
ابوفاضل ابوفاضل ابوالفضل
****
بهشت یاس را در خون کشیدند
تن عباس را در خون کشیدند
فدا شد هست عباس جدا شد دست عباس
ابوفاضل ابوفاضل ابوالفضل
****
بنال ای بلبل باغ مدینه
بزن بر سینه و بر سر، سکینه!
فدا شد هست عباس جدا شد دست عباس
ابوفاضل ابوفاضل ابوالفضل
بسوز ای کودک ششماهه، اصغر!
مزن ناخن دگر بر قلب مادر
فدا شد هست عباس جدا شد دست عباس
ابوفاضل ابوفاضل ابوالفضل
****
عمود آهنین مهر جبین شد
گل ام‌البنین نقش زمین شد
فدا شد هست عباس جدا شد دست عباس
ابوفاضل ابوفاضل ابوالفضل
****
ز مقتل نالۀ عباس
عمود آهن آخر، مهر جبین شد
ام‌البنین! عباست نقش زمین شد
دو شـاخۀ یـاس دو دست عباس
سرت سلامت زهرا شد کشته عباس
****
زینب زند در خیمه بر سر و سینه
سقای طفلان گشته چشم سکینه
اصغر زند پر در دست مادر
سرت سلامت زهرا شد کشته عباس
****
پریده رنگ از روی عزیز زهرا
امید او افتاده به خاک صحرا
آن پیکر پاک گردیده صدچاک
سرت سلامت زهرا شد کشته عباس
دریا خجل گردیده از اشک سقا
کو علم و کو دست و کو مشک سقا؟
طفل سه‌ساله گوید به ناله
سرت سلامت زهرا شد کشته عباس
****
دستی که حیدر بوسید از تن جدا شد
دو چشم او تقدیم خون خدا شد
بازو بریده سینه دریده
سرت سلامت زهرا شد کشته عباس
یک ماه خون گرفته 5
آسمان خیمه‌ها را دود آه غم گرفت
ماه رخسار صغیران، هالۀ ماتم گرفت
العطش از تشنه‌کامان، صحنۀ عالم گرفت
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
****
ما بی‌پناهیم عمو جان در سوز و آهیم عمو جان
آب از تو خواهیم عمو جان
****
ای عمو آتش فشان قلب ما خاموش کن
آب آب تشنه کامان حرم را گوش کن
مشک خشک از آب را آویزۀ آغوش کن
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
****
سالار زینب عمو جان با ذکر یا رب عمو جان
می‌سوزم از تب عمو جان
گر ببینی حال طفلان را تو لرزان می‌شوی
گر ببوسی لعل عطشان را تو عطشان می‌شوی
گردن کج را اگر بینی پریشان می‌شوی
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
****
کودک ششماهه من از عطش پر می‌زند
نالۀ بی‌آه او بر سینه
سقّا، سقّا بی‌دست و سرگشته
بـابـا، بـابـا، بـه خیمـه بـرگشته
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد
بابا، بابا، قدش دو تا گشته
عمـو عمو، دستش جدا گشته
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد
****
طفلان رو در صحرای خون آرید
تیـر از چشـمِ سقـا بـرون آریــد
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد
****
غوغا، غوغا، در علقمه بر پاست
آنجا آنجا، صـاحب عزا زهراست
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد
****
عمّه، عمّه، با گریه و زاری
جـای عمـو، کنـد عـلمداری
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
منبع:سایت مدایح
جدا شد ز شاخه، گل یاس من فتاد از بدن، دست عبـاس من
تو رفتی ز دستم من از پا نشستم
علمدار مـن علمدار مـن
****
برادر! ز داغ تو پشتم شکست دگر رفته تاب و توانم ز دست
به اشک غم من کند خنده دشمن
علمدار مـن علمدار مـن
****
نثـار تـو در دامـن علقـمه شده اشک چشم من و فاطمه
غمت شد نصیبم غـریبم، غـریبم
علمـدار مـن علمـدار مـن
****
تو سقا و اصغر تلظّی کند لب خشک او آتشم می‌زند
حرم، قحط آب است جگرخون، رباب است
علمدار مـن علمدار مـن
****
فرات از تو و تو، ز اصغر، خجل هم از تو هم از او، برادر خجل
که با کام عطشان کنارم دهی جان
علمدار مـن علمدار مـن
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
منبع:سایت م
مَپسَند ای امید من و میر لشگرم
دونان کشند بانگ شعف در برابرم
پشتم شکست و رسته امید من گسست
هرگز چنین شکست نمی بود باورم
گر آب مشک ریخت، چه غم؟ آبرو به جاست
بین اشک دیده گان من ای آب آورم
سقایی تو گشته محول به چشم من
مشکی ز اشک دارم و در خیمه می برم
از من صدای گریه به گوش حرم رسید
آگه شدند داغ چه آورده بر سرم
روح ادب، تو بودی و در عمر خویشتن
نشنید گوشم از تو که خوانی برادرم
خواندی مرا برادر و، دانستم از جنان
پیش ازمن آمده به سراغ تو مادرم
گفتی تن تورا نبرم سوی خیمه ها
اما، تنی نمانده ز تو پاره پیکرم
شاعر:حاج علی انسانی
یاكاشف الكرب عن وجه الحسین اكشف كربنا بحق اخیك الحسین علیه السلام
بر لب آبم و از داغ لبت می میرم
هردم از غصه جانسوز تو آتش گیرم
مادرم داد به من درس وفاداری را
عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم
یادم نمیره ، همون روز اول قنداقه ام رو هی دور سر تو می چرخوند آقام،هی میگفت بچه ام فدای حسین،اصلاً من برا همین به دنیا اومدم كه فدای تو بشم.
اكبرت كشته شد و نوبتم آخر نرسید
سینه ام تنگ شد از بس كه بود تأخیرم
کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام
شد در این قبله عشاق دوتا تقصیرم
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم
امشب باید یه جور دیگه بگی،دستت رو بیار بالا،عین پرچم تكون
باز زدم آقا به تو رو، من بشکسته سبو
اومدم دیگه نگو،چه عجب بی وفا
این بد اگه کرده بدی، تو که خوبی بلدی
بطلب کربلا
میگن حسین محشریه، نه لوتی گریه
این آقا مادریه
تو رو به مادرت، ار حرمت دل میخونه
نزار عقدش بمونه به دل نوکرت
گر به حرم نروم، به کجا بروم، به کجا بروم
بی تو بهشت به خدا، به خدا نروم ، به خدا نروم
(کربلا نروم، کجا بروم)2
(حسین وای وای وای)2
آخ که دارم دق میکنم ، همش هق هق می کنم
یاد سابق می کنم
شب اول حرم، هیچ شبی اون شب نمیشه، تو خیالم همیشه
یاد اون دلبرم
اون که بزرگواری کنه، بیاد و یاری کنه ، میتونه کاری کنه
بشه نذرم ادا، من که نبینم حرمو، لااقل مادرمو، ببره کربلا
من که رضای دلم به ر
گر نخیزی تو ز جا، کار حسین سخت تر است
نگران حرمم، آبرویم در خطر است
قامت خم شده را هر که ببیند گوید
بی علمدار شده، دست حسین بر کمر است
داغ اکبر رمق از زانوی من بُرد ولی
بی برادر شدن از داغ پسر سخت تر است
دست از جنگ کشیدند و به من می خندند
تو که باشی به برم باز دلم گرم تر است
نیزه زار آمده ام یا تو پُر از نیزه شدی
چو ملائک بدنت پُر شده از بال و پر است
پیش من با سر منشق شده تعظیم نکن
که خدا هم ز وفاداری تو با خبر است
علقمه پر شده از عطر گل یاس، بگو
مادرم بوده کنارت که حسین بی خبر است
اصغر از هلهله کردن بدنش می لرزد
گر بداند که تو هستی کمی آرام تر است
تیر باران که شدی یاد حسن افتادم
دستت افتاده ز
