نریز آبرومو تو ای مشک پاره
دو قطره نگه دار برا شیرخواره
اخا کربلایی شد آب آور تو
دو تا دست ساقی فدای سر تو
عموی غریبم عموی غریبم
دیگه واسه ماها نمونده پناهی
چرا مشک و دادم عجب اشتباهی
به پاهات می افتم عموی بی دستم
بیا خیمه برگرد که شرمنده هستم
عموی غریبم عموی غریبم
شاعر : حمید جواد زاده
دانلود سبک
شب تاسوعا
(زمینه)
اگه بره سرم رو نیزه ها
فدا سر تموم بچه ها
پاشو برو عزیز برادرم
کسی نره به سمت خیمه ها
از غصه آب شدم خونه خراب شدم
شرمنده ی تو و روی رباب شدم
مادر اومده بالا سرم
غرق خون شده پا تا سرم
محشری شده برا سرم ای برادرم
-----
غوغای حمله ی دشمن به گوش میاد
جدا شده دستم و خونم به جوش میاد
دوره می کنن من و تو رو
جان مادرت پاشو برو
جای من بگیر جلوی این سیل لشکرو
برو داداش قد کمون من
دیگه تو می مونی بدون من
داره می باره بارون از چشات
روی چشای غرق خون من
-----
تنها هستی و من بی تاب و مضطرم
چه جوری تنها بری از میدون تا حرم
داغ غربتت رو جیگرم
تنها می مونی اگه برم
پیش
شب تاسوعا
(واحد)
من کی ام عباس فرزند امیرالمؤمنینم
من کی ام صدق و صفایم من کی ام مهر و وفایم
من کی ام باب المرادم من کی ام مشکل گشایم
من کی ام دست حسین ابن علی دست خدایم
من کی ام فرمانده ی کل قوای کربلایم
من کی ام صاحب لوای سبط خیرالمرسلینم
من کی ام عباس فرزند امیرالمؤمنینم
من کی ام احمد خصالم من کی ام حیدر مثالم
من کی ام کوه جلالم من کی ام بحر کمالم
من کی ام سرباز قرآن من کی ام سقای عالم
من کی ام در کربلا ایثار و عشق و شور و حالم
من کی ام فخر زمانم من کی ام ماه زمینم
من کی ام عباس فرزند امیرالمؤمنینم
من کی ام شیر شجاعت من کی ام مرد شهادت
من کی ام عشق و ارادت من کی ام زهد و عبا
شام غریبان
(شور)
میاد صدای غریب مادر
وای وای وای وای
حسین تو گودال بی یار و یاور
وای وای وای وای
شلوغ شده دور و برش سادات ببخشن
قاتل اومد بالاسرش سادات ببخشن
قاتل اومد با خنجرش سادات ببخشن
از خیمه اومد خواهرش سادات ببخشن
تکیه به نیزه ها زد سادات ببخشن
فاطمه رو صدا زد سادات ببخشن
لب تشنه دست و پا زد سادات ببخشن
دانلود سبک
غروب تاسوعا
مشک آب پاره شد خیلی بد شد
خیمه بیچاره شد خیلی بد شد
زینب آواره شد خیلی بد شد
حیف شد به خیمه نرسیدم
حیف شد رقیه رو ندیدم
حیف شد حیف شد چقدر حیف شد
حیف شد چشم من نه مشک پرآب
حیف شد جون من نه طفل رباب
حیف شد حیف شد چقدر حیف شد
----
ناامید شد رباب خیلی بد شد
آرزوش شد خراب خیلی بد شد
رفتنم شد عذاب خیلی بد شد
افتادم رو زمین خیلی بد شد
روی خاکم همین خیلی بد شد
برا ام البنین خیلی بد شد
حیف شد نشد با تو بمونم
حیف شد که مشکو برسونم
حیف شد حیف شد چقدر حیف شد
حیف شد قد رعنای تو خمید
حیف شد کارمون به اینجا کشید
حیف شد حیف شد چقدر حیف شد
دانلود سبک
مصیبت حضرت عباس (ع)
بهر ارادت پلک خم آورده چشمم
مثل همیشه آب ، کم آورده چشمم
یک سر به چشمانم بزن تا خود ببینی
که چه بلایی بر سرم آورده چشمم
امشب به اشک و خون و خاک و سرمه ی درد
ویرانه ای را در حرم آورده چشمم
دل میکند حس شب ، شب اکرام ساقی است
از دیده های من فقط یک مشک باقی است
از ساقی لب تشنگان خواندم دلم رفت
از کودکان قد کمان خواندم دلم رفت
قلبم میان سینه زندانی غم بود
از دلبر و از دل ستان خواندم دلم رفت
تا علقمه بال و پرم را بسته دیدم
از یک عموی پهلوان خواندم دلم رفت
دل میکند حس شب ، شب یاس و اقاقی است
از قصه ی ساقی فقط یک مشک باقی است
از روی مرکب بر زمین افتاد ساقی
با یک عمود آهنین افت
جز تو به فکر خیمه گاهم هیچ کس نیست
بعداز تو آب آور بخواهم هیچ کس نیست
پای شریعه لشکرم را دادم از دست
جز یک حرم زن، در سپاهم هیچ کس نیست
غربت سراغم آمد عباسم که می رفت
غیر از علی اصغر، گواهم هیچ کس نیست
زیر بغل های مـرا باید بگیری
من داغ دیدم عذرخواهم هیچ کس نیست
تنها شدم اطرافم اما ازدحام است
هم هست یعنی آشنا هم هیچ کس نیست
بی دست می شد کــــاش دسـتم را بگیری
حالا که بی تو تکــیه گاهم هیچ کس نیست
فرقت شکسته با علی فرقی نداری
پاشیده تر از جسم ماهم هیچ کس نیست
شاعر : صابر خراسانی
من قدرتی دیگر به تن ندارم
دستی دگر چون در بدن ندارم
دشمن چو بسته راه من ز هر سو
به خیمه راه آمدن ندارم
افتاده ام تنها به چنگ دشمن
و آن بازوی لشگر شکن ندارم
زین حال من ، عدو گرفته نیرو
چون قدرتی دیگر به تن ندارم
شد پاره مشگ و آب ها فرو ریخت
به خیمه ، روی آمدن ندارم
شرمنده ام اخا ، چو پیشم آیی
من قدرت بر پا شدن ندارم
زینب مگر چشم مرا ببندد
در کربلا ، مادر که من ندارم
پوشیده ام لباس فخر و عزت
چه غم اگر که من کفن ندارم
به مادرم ام البنین بگوئید :
دیگر غمی ازین محن ندارم
جز وصف حال عاشقان حسانا
در مطلبی میل سخن ندارم
شاعر : حبیب الله چایچیان
دیده ام در کربلای دست تو
عالمی را مبتلای دست تو
کربلا اینقدر شیدایی نداشت
بی تو و بی ماجرای دست تو
علقمه در علقمه تکثیر شد
موج پژواک صدای دست تو
دیدم از آغاز پایانی نداشت
قصۀ خونگریه های دست تو
چشم من با گریه می بندد دخیل
بر ضریح با صفای دست تو
هر که با دست تو دارد عالمی
من که می میرم برای دست تو
تا همیشه دست تو مشکل گشاست
ای خدا مشکل گشای دست تو
اوفتاد از پا امام عاشقان
تا که خالی دید جای دست تو
خم شد و برداشت و با احترام
بوسه زد بر پاره های دست تو
آب پاکی روی دست آب ریخت
ای به قربان صفای دست تو
شاعر : محمد علی مجاهدی
با وجودت در هجوم درد سنگر داشتم
دست تو در دست هایم بود شَهپَر داشتم
گرچه در دل داغ قاسم، داغ اکبر داشتم
لا اقل دلخوش به این بودم برادر داشتم
تکیه گاه شانه ی مجروح من بودی اَخا
تو برای قلب من مثل حسن بودی اَخا
جان من در علقمه افتاده ای جانم بیا
من اسیر شام تارم ماه تابانم بیا
رحم کن عباس بر حال پریشانم بیا
من اگر گفتم که سقا شو پشیمانم بیا
تشنگی سخت است اما بی کسی مشکل تر است
به حرم برگرد که در خیمه هایم محشر است
از نفس افتاده ام که با تقلا میرسم
تشنه لب دارم سر بالین سقا میرسم
قامتم خم میشود بالا سرت تا میرسم
بوی زهرا میرسد هر وقت اینجا میرسم
حال و روز پیکرت از جوشنت معلوم بود
این قصه ی درد است پس آخر ندارد
این شعله سوزان است خاکستر ندارد
از کربلا تا عرش تنها یک قدم بود
غیر از حسین (ع) این یک قدم را بر ندارد
وقتی که آمد کربلا اصحاب بودند
وقتی به میدان می رود یاور ندارد
وقتی عمود خمیه را انداخت یعنی
روزی برادر داشت و دیگر ندارد
شش ماه کافی بود تا عالم بفهمند
اصغر تفاوت با علی اکبر ندارد
از اربن اربا تازه فهمیدند مردم
اکبر تفاوت با علی اصغر ندارد
ما از شنیدن بیخودیم از خویش ، ای وای
زینب که میبیند ولی باور ندارد
زینب که میبیند تنش پیراهنی نیست
زینب که میبیند که انگشتر ندارد
از من چه میخواهی عزیزم پای این شعر
"روضه نمی خواهد تنی که سر ندارد"
روضه نمیخواهد تنی
(شب تاسوعا)
سلام ای علمدار لشکر
سلام ای امیر دلاور
سلام ای عموی حرم، ماه خیمه
علیک السلام یابن حیدر
سلام ای روح و، روان زینب، مدد کن ما را، به جان زینب
مدد یا عباس ۴
شکسته دل خواهر تو
دمی که شکسته سر تو
چه شد آخر ای ماهِ زیبای حیدر
که شد خون دو چشم تر تو
امید خیمه، پناه زینب، به دستان توست، نگاه زینب
مدد یا عباس ۴
(روز تاسوعا)
پناه حرم یا اباالفضل
امیر کرم یا اباالفضل
تو هستی امید حسین و تو هستی
سپاه حرم یا اباالفضل
امید خیمه، امیر لشکر، تویی امّیدِ، رباب و اصغر
مدد یا عباس ۴
(زبانحال حضرت عباس علیه السلام)
دلم از غمت در عذاب است
نگاه حرم سوی آب است
برادر به خیمه نبر پیکرم را
که رویای طفلان
اشکم شده جاری مثه بارون مثه دریا
مثل لب اصغر پر از چاکه لبت سقا
بنفسی انت
چی شد ماه حرم/ شکستی دلبرم/ امید خواهرم
بنفسی انت
گل ام البنین/ نکش پا بر زمین/ میبینه مادرم
ابا القربه (بنفسی انتْ اخا)۳
پشتم شکست آخر چی شد دستات علمدارم
موندم داداش از خاک کدوم عضوت رو بردارم!
ای وای ای وای
امون از کربلا/ امون از کوفیا/ شده فرقت دو تا
مثل گرگا
دریدن وایِ من/ تنت رو یاسمن/ به تیغ و نیزه ها
اباالقربه (بنفسی انتْ اخا)
شاعر : احسان جاودان
دانلود سبک
ای قبله من روی تو ای شام قدرم موی تو محراب من ابروی تو
ای بود و هستم دل بر تو بستم
افتاده ام از صبر و تاب لب بسته ام من از جواب
سقای طفلانم ولی نه مشک دارم من نه آب
ای یوسف زهرا بیا مولا بیا مولا بیا
*****
بر گو تو ای بهتر ز جان با اصغر شیرین زبان چشم انتظار من نمان
تا زنده هستم شرمنده هستم
بشکسته جام و ساغرم خون ریزد از چشم ترم
افتاده مشکم روی خاک ای خاک عالم بر سرم
ای یوسف زهرا بیا مولا بیا مولا بیا
*****
شد لحظه های آخرم تا زنده ام ای دلبرم من را مبر سوی حرم
هستم حسین جان خجل ز طفلان
من ذره ام تو آفتاب در علقمه بر من بتاب
آبی ندارم من ولی من را خجالت کرده آب
ای یوسف زهرا بیا مولا بیا مولا ب
شد مدتي ، کز تو خبر ندارم
جز فکر تو ، فکري به سر ندارم
فخر تو بس ، که خادم حسيني
من هم جزين ، فخر دگر ندارم
بنشسته ام در راه انتظارت
يک دم نظر زين راه بر ندارم
عباس من ، عباس من ، کجائي ؟
صبر و توان ، زين بيشتر ندارم
من ره نشين وادي بقيعم
آن طايرم ، که بال و پر ندارم
جز خواب تو ، خواب دگر نبينم
جز ياد تو ، شب تا سحر ندارم
چشمم ز بس که بر تو زار بگريست
ديگر به ديده اشک تر ندارم
اي عمر من ، برگ و برم تو بودي
من ، آن شجر ، که برگ و بر ندارم
ديگر اميد بازگشتنت را
اي جان مادر ، زين سفر ندارم
فرق تو و عمود آهنيني ؟
من باور اين قول و خبر ندارم
با من مگوئيد اين خبر ، خدا را
در زندگي جز او ثمر ندارم
مر
راه من ، از کثرت دشمن ، زهر سو بسته بود
داغها پي در پي و غم ها به هم پيوسته بود
بس که از ميدان ، درون خيمه ، آوردم شهيد
بود سرتاپاي من خونين و زينب خسته بود
هر شهيدي ، شاهکاري داشت در اينجا ، ولي
کارهايت اي برادر جان همه برجسته بود
تا به سوي خيمه برگردي مگر با مشگ آب
جام در دستش رقيه ، منتظر بنشسته بود
من تک و تنها ، گشودم راه قربانگاه تو
گرچه دشمن ، هر زمان ، در هر طرف ، يک دسته بود
بر زمين افتاده ديدم پيکرت را غرق خون
مشگ خالي و دو دست و پرچمي بشکسته بود
پشت من ، از داغ جانسوزت ، برادر جان شکست
چون که رکن نهضتم ، بر همتت وابسته بود
هر چه کوشيدم ، که در بر گيرمت ، ممکن نشد
بس که دشمن ، جمله ا
نیاز داشت چو طفل رباب جو به عمو
سپرد علقمه چون تشنه ها گلو به عمو
به سمت رود که دریا نمیرود باید
که علقمه برسد بعد جستجو به عمو
به رتبه اش شهدا غبطه میخورند اما
نمیرسد به خدا بال آرزو به عمو
شبیه ماه نبوده ست، او شبیه عموست
عمو به ماه نرفته ست رفته او به عمو
عمو, عمو , چه عمویى که محرم عمه ست
چقدر داده خداوند آبرو به عمو
چگونه دست به دستش زدند این مردم
فرشته دست نداده ست بى وضو به عمو
بساط خجلت عباس را فراهم کرد
امان، امان ز امان نامه ى عدو به عمو
سکینه جان! نفس کودکم نمیاید
بلند شو برو میدان برو بگو به عمو
عمو که رفت به عمه چقدر سخت گذشت
میان محمل خود می نشست رو به عمو
کنار علقمه رفت
آنكه از جمعِ امامان دو برادر دارد
دلبری از همه‌یِ ما دو برابر دارد
طرفی اُم‌ِبنين و طرفی فاطمه است
كيست در بينِ عشيره كه دو مادر دارد
لشكری زهره ندارد كه نگاهش بکند
خاصه وقتی که کنارش علی اکبر دارد
چقدر بر رویِ پیشانیِ او می اید
دستمالی که به سر حضرت حیدر دارد
ایستاده به سرِ کعبه بخواند خطبه
تا بدانند که این طایفه منبر دارد
علمش را بزند کرببلا چیزی نیست
کعبه تا کوهِ اُحُد نیز تَرَک بردارد
وقتِ صفین بزن چند قدم در میدان
چشم بر تیغِ شما مالکِ‌اشتر دارد
هر امامی که تو را دید دو دستت بوسید
بوسه بر بازویِ تو لذّتِ دیگر دارد
حق بده اینهمه اسفند برایت می سوخت
قد و بالایِ تو در سایه دو دختر دا
سقا تویی و دست به دریا برسان
یک مشک پر از آب گوارا برسان
نجوای غریب کودکان را بشنو
عباس عمو زود خودت را برسان!
شاعر : مرضیه عاطفی
چه بلایی است خدایا به سرم آمده است
ازره دور غمی در نظرم آمده است
تاپذیرای غمی سخت شوم، باردگر
اشك غم بدرقۀ چشم ترم آمده است
ما جگرسوختگان آب نخواهیم ولی
این چه داغی است كه سوی جگرم آمده است
اشكها پرده به چشمان تر من نـزنید
آه با قد خمیده پدرم آمده است
خبر از ساقی مـا نیست ولی می دانم
چه غمی بر جگرشعله ورم آمده است
علم خیمۀ سقا كه روی خاك ا فتاد
گشت معلوم بلائی به سرم آمده است
علقمه عطرگل یاس گرفت و پیداست
از جنان مادر نیكو سیرم آمده است
عمۀ غمزده ام باهمه غم های دلش
به تسّلای دل نوحه گرم آمده است
ای «وفائی»بنویس از اثر غصه و غـم
اشك و خون همره هم از بصرم آمده است
شاعر : استاد
تا قامتِ قیامتش افتاد روی خاک
شرمنده پر زدند ملائک به سوی خاک
از تن که دست های علمدار را زدند...
نقشِ بر آب شد همه ی آرزوی خاک.
تکثیرِ ماه نور به افلاک میدهد...
تغییر کرده است اگر خُلق و خوی خاک.
طوری تَرک نشسته به این تارُکِ بلند...
خونش گرفته راهِ نَفَس از گلوی خاک.
از پاره های مشکِ حرم ریخت تا ابد...
هم آبروی آب و هم آبروی خاک!
پا تا سرش ، بِراه حسین خاکِ راه شد
انگار آمده ست حسین جستجوی خاک!
عرشِ خدای عَزّوَجَل از کمر شکست...
در علقمه پریده اگر رنگُ روی خاک!
صاحب مقامِ چادر خاکیست زائرش
یک دشتِ یاس پُر شده از عطر و بوی خاک!
_
بالای نیزه هم سرش عمامه پیچ شد
عباس عالِم است چه آنجا چ
جلو چشای من
پاتو نکش زمین
تو رو خدا پاشو
یل ام البنین
بدون تو چی جوری برگردم
خونِ دل از چشام میاد نم نم
خمیده میشه کمرم کم کم
داداش...
جواب زینبو
خودت پاشو بده
از دَمِ خیمه ها
به اینجا زُل زده
پاشو که آبروم داره میره
اگه پاشی علی نمی میره
رحمی بکن برادرت گیره
داداش...
باور نمیکنم
دستات جدا شده
خونی شده چشات
فرقت دوتا شده
تو رو به حق حیدر کرار
پاشو علم رو از زمین بردار
تا بچه هام نرن سرِ بازار
داداش...
شاعر : حامد شریف و سجاد شرفخانی
منبع: گروه شاعران جواز نوکری
دانلود سبک
دانلود سبک
دانلود سبک
آبی برسان بر لبانم
آبی برسان بر لبانم عبّاس عموی مهربانم
از سوز عطش در فغانم عبّاس عموی مهربانم
بنگر که دگر ناتوانم عبّاس عموی مهربانم
اشکم چکد از دیدگانم عبّاس عموی مهربانم
******
ای ماه منیر عالم آرا
بنگر لب خشکیدة مارا
از لطف و کرم نما عمو جان
با خواهش کودکان مدارا
ای ساقی و سردارم عموی وفادارم
آبی برسان بر این لب های شرر بارم
ای ساقی سرفراز لشکر
عباس علی میر غضنفر
آبی برسان بر لب خشکم
ای زادة باوفای حیدر
آبی برسان بر لبانم عبّاس عموی مهربانم
******
در موج عطش غوطه ورم من
با درد و بلا همسفرم من
ای یاور خیمه های طاها
باز آ که دو دیده بر درم من
ای ساقی و سردارم عموی وفادارم
رحمی بنما عمّو بر
برادرم عباسم
برادرم عباسم به خیمه آور آبی
به چهرة گلها بین نشانة بی تابی
******
برادرم عباسم امیر با احساسم عزیز خوش انفاسم
سروش غم می آید به گوش جان از هر سو
عیان ببین از ماتم نشان غم بر ابرو
ز كودكانم بشنو نوای آب آب عمو
به خیمه آور آبی رهانم از بی تابی گل مرا دریابی
به جرعه آبی از مهر گل مرا دریابی
برادرم عباسم به خیمه آور آبی
******
برادرم عباسم امیر با احساسم عزیز خوش انفاسم
گل رخ طفلانم ز تشنگی پژمرده
درون سینه مرغ امید و عشق افسرده
نهال صبر یاران به كوی غم ره برده
به خیمه آور آبی رهانم از بی تابی گل مرا دریابی
ز بوستانم رفته طراوت و شادابی
برادرم عباسم به خیمه آور آبی
******
برادرم
درد من بی یاریست
نه علم داری ماند نه مرا یاری ماند درد من بی یاریست
نه سپه داری ماند نه وفـاداری ماند درد من بی یاریست
رفتـه عبـاسم روح احساسم
جانِ من دیدم از پیکرم رفت
بی علـمـدارم بی سپـه دارم
پیشِ چشمانم سرلشکرم رفت
در کـنـار آب تشنه لب بی تاب
ساقیِ لشکر آب آورم رفت
یـارِ بی دسـتم رفته از دستم
آن عزیزِ از جان بهترم رفت
نه علم داری ماند نه مرا یاری ماند درد من بی یاریست
نـورِ چشـمانم راحـتِ جـانم
نو گُلِ باغم شهـزاده اکبـر
مرد میدان بود اهل پیمان بود
رفت و من ماندم بی یار و یاور
طفل خاموشم رویِ آغـوشـم
مثل گل گردید نورسته پرپر
دل دگرگون شد دیده ام خون شد
غنچه را دیدم در خون شناور
نه علم داری
سقای آب آورم
الوداع الوداع ، سقای آب آورم
الوداع الوداع ، ای یـار مه پیکـرم
الوداع الوداع ، ای بهتـرین یاورم
الوداع الوداع ، سـردار همسنگرم
الوداع اکبرم ، الوداع اصغرم الوداع ، سقای آب آورم
در بیـابـان بـلا داغ فــراوان دیـده ام
سوگ اکبر ، داغ اصغر ، نعـش یاران دیده ام
تاب هجرانـت ندارم باوفا سقـای من
بر سر نعشـت به چشمم رفتنِ جان دیده ام
ای باوفـا سقـّای من عبـاس مه سیمای من
ای یار بی همتای من لب تشنه بر دریای من
بر زمین افتاده ام بشکستـه بال
ماندنم در این جهان باشد محال
الوداع سـالـار تنهـایم حسیـن
می روم امـا مـرا بنـمـا حـلال
الوداع سرورم ، الوداع یاورم الوداع ، ای وارث حیدرم
الوداع الوداع
تشنة دریای نگاه
من که لب تشنة دریای نگاهت بودم
قسمتم بوده علمدار سپاهت باشم
تشنه لب روی گِل علقمه درخون غلطم
تا دم آخر خود ، دیده به راهت باشم
مادرم داده مرا شیر وفاداری تو
تا که هر لحظه خریدار نگاهت باشم
یادم آید پدرم دست مرا می بوسید
تا به هنگام بلا پشت و پناهت باشم
منم عبّاس ، علمدار سپاهت همه لحظه همه جا پشت و پناهت
تشنة جام دلآرای نگاهت مانده بر روی زمین دیده به راهت
آسمان دلِ من عرصة خورشید تو بود
تا نگاهم به رُخ سرخ پگاهت باشد
عاشقت بوده و هستم بخدا شمس منی
دور تو گردم و سیارة ماهت باشم
یار دیرینة من یکه سوارت بودم
قاتل دشمن ملعون و تباهت باشم
خبر مهر و وفایم تو ببر در خیمه
چون
علمدار حسینم
من علمدار حسینم
من سپه دار حسینم من علمدار وفادار حسینم در دو عالم من علمدار وفادار حسینم
******
منم زادة حیدر ، ابالفضل جوان میر غضنفر
امیر صف لشکر ، گل سرسبد باغ پیمبر
سپه دارم و افسر ، به اردوی سرافراز برادر
دلاور ، تکاور ، همه عشق و امید دل خواهر
همه دار و ندارم ، نهم در هدف دیدن یارم
بهارم ، قرارم ، حسین پادشه لاله عذارم
اگر جان بسپارم ، در این ره به سر و پای نگارم
و گر دشمن خوارم ، کند با لب خشکیده شکارم
ابالفضل دلیرم به امّاره امیرم حسین را چو وزیرم
امان نامة دشمن نپذیرم ، نپذیرم ، نپذیرم
من علمدار حسینم
******
منم عشق صغیران ، دلیر خلف کوی دلیران
ز بی کینه ضمیران ، مه هاش
بر نعش عباس
برادر مُرده می داند چه می گوید حسین بر نعش عبّاسش
چه می دیده چه می بیند خزان گردیده برگ سبز احساسش
چه حالی در درون دارد عزیز فاطمه پیش گل یاسش
******
چه سخت است بر تنت دستی نباشد ولی از زین بیفتی با دو زانو بر سر خاک
به چشمت نیزه باشد پیش پا را نبینی جسم بی بازو بغلطی روی خاشاک
چه حال ناگواری داشت مولا
که سقا را بدید افتاده از پا
دو چشمش اشک خون بود و دمادم
فغانش می رسید تا آسمان ها
چه می دیده چه می بیند خزان گردیده برگ سبز احساسش
برادر مُرده می داند چه می گوید حسین بر نعش عبّاسش
******
شنیدم بانگ اَدرک یا أخایت دویدم تا رسیدم خونجگر دیدم نشستت
نه چشمی تا ببینی اشک خونم نه دستی تا
گل خوش رنگ و بويم
گُل خوش رنگ و بويم يا اباالفضل علمدار نكويم يا اباالفضل
نهال آرزويم يا اباالفضل علمدار نكويم يا اباالفضل
مزيد آبرويم يا اباالفضل علمدار نكويم يا اباالفضل
******
(شرر در خرمن احساسم افتاد(
(به تيغ از شاخه دست ياسم افتاد(
بيا زينب ببين قامت خميدم
(علم چون از كف عباسم افتاد(
گل خوش رنگ و بویم علمدار نکویم
ز هجرانت شکسته نهال آرزویم
شرر افتاده اركان وجودم
نواي غم ز سوز دل سرودم
كنار علقمه افتاده بي دست
علمدارم تمام هست و بودم
امید و آرزویم یا ابالفضل علمدار نكويم يا اباالفضل
گُل خوش رنگ و بويم يا اباالفضل علمدار نكويم يا اباالفضل
******
به خاك و خون شناور ديدم او را
درون سينه كشت
