اشعار حضرت ابوالفضل العباس (ع)

مرتب سازی براساس
 سید پوریا هاشمی

حضرت علمدار قمر بنی هاشم علیه السلام -(پشت هرکس حرف باشد پشت ما حرف دل است) * سید پوریا هاشمی

355

حضرت علمدار قمر بنی هاشم علیه السلام -(پشت هرکس حرف باشد پشت ما حرف دل است) پشت هرکس حرف باشد پشت ما حرف دل است
آن‌ دلی که نیست در تسخیر چشمانش گل است

عشق او راه مرا سمت خدا انداخته
بی تعارف مذهبی جز عشق باشد باطل است

ماه اگر یک بار شام چهارده کامل شده
ماه ما سی روز و سی شب ماه رویش کامل است

تو بگو یک سکه! او صدکیسه ی زر میدهد
باب العباس است اینجا،خوش بحال سائل است

گر گدا کاهل بود عباس راهش میدهد!
لطف دارد بر همه حتی کسی که کاهل است!

هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو حاجت بگیر
از در این باکرم‌ نومید رفتن مشکل است

این مطب باز است صبح و ظهر و شب هرروز سال
این طبیب محترم کارش شفای عاجل است

از حسین عباس می‌خواهم از عباسش حسین
قبله گاهی اینطرف گاهی به آن سو مایل است

کاش جای دست او دستان ما را می‌زدند
دستهای سینه زنها محضرش ناقابل است

از کنار علقمه گودال پیدا میشود
دور تا دورش صدای خنده های قاتل است

  • دوشنبه
  • 16
  • مهر
  • 1403
  • ساعت
  • 13:56
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور
ادامه مطلب
فروشگاه پرچم

در عزای شب نهم محرم الحرام نذر_حضرت_اباالفضل_العباس_علیه_السلام -(روزِ زینب(س) شب شد از دلشوره؛ بر لب آه رفت) * مرضیه عاطفی

181

در عزای شب نهم محرم الحرام نذر_حضرت_اباالفضل_العباس_علیه_السلام -(روزِ زینب(س) شب شد از دلشوره؛ بر لب آه رفت) -لطفا حق روضه ادا شود-

روزِ زینب(س) شب شد از دلشوره؛ بر لب آه رفت
از میانِ آسمانِ خیمه وقتی ماه رفت

با حسين(ع) از "ضاق صَدري"گفت و دیگر إذن خواست
آه از قلبِ حسین بن علی(ع) ناگاه رفت

بی سپاهیِ برادر طاقتش را طاق کرد
غربتش را بینهایت دید، پس آنگاه رفت

مشکِ خالی را نگاهی کرده و شرمنده شد
هرچه که این روزها پیش رقیه(س) راه رفت

میرسید از کودکان هرآن صدایِ "العطش"
پس علَم برداشت و با ذکر بسم الله رفت

مشک را برداشت و شد مقصدش آبِ فرات
حضرتِ سقایِ-مان با هیبتی دلخواه رفت

موج زد در مشکِ تشنه سِیلی از آب فرات
خود نخورد آب و دوباره با عطش همراه رفت

عاقبت چشمش نظر خورد و به خون آغشته شد
تیرِ نحسی از کمانِ عده ای بدخواه رفت

بیهوا تیری اصابت کرد بر پهلویِ مشک
ریخت آب و خنده بر لبهایِ صد گمراه رفت

نالهٔ "أدرِک أخا"پیچید در گوش حسین(ع)
مُنکسِر شد! داغ دید و با غمی جانکاه رفت

اشک را با آستینِ گرد و خاکی پاک کرد
از نهانِ علقمه تا عرش اعلی آه رفت!

  • سه شنبه
  • 8
  • آبان
  • 1403
  • ساعت
  • 18:05
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور
ادامه مطلب
راهنمای علائم موجود در فهرست:
عدد کنار این علامت نشانگر تعداد کاربرانی ست که این مطلب را پسندیده و به دفترچه شعر خود افزوده اند
عدد کنار این علائم نشانگر میزان محبوبیت شعر یا سبک از نظر کاربران می باشد
اشعار ویژه در سایت برای کاربران قابل دسترس نیست و فقط از طریق خرید اپلیکیشن مورد نظر این اشعار در داخل اپلیکیشن اندرویدی قابل رویت خواهند بود
این علامت نشانگر تعداد کلیک یا بازدید این مطلب توسط کاربران در سایت یا اپلیکیشن می باشد