مدایح و مراثی امام حسین

اسمتو نگیر از صدای من من برای تو تو برای من
توی قلب من کربلای تو توی دست تو کربلای من
من محاله بی تو باشم لحظه ای ازت جدا شم
چقدر خدا کریمه که حسین توزند گیمه
کاری با کسی ندارم با تو خوبه روزگارم
ای آقا
حرم حرم نمیره فکرش از سرم
می خوام برم منم با پدر و مادرم
خرابم نکن جوابم نکن
با یه یا حسین به تو میرسم
عاشقت شدم به خدا قسم
تو زیاد داری مثل من ولی
من بدون تو خیلی بی کسم
التماسمو نگاه کن
به شبی منو صدا کن
همه زندگیم برا تو
ولی عشق کربلاتو
از دلم نگیری آقا
قسمت میدم به سقا
ای آقا
آقا فقط می مونی تو برام
بذار بیام آخه دیوونه ی کربلام
می خوامت تو رو نگو که برو

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 4
• تیر
• 1394
• ساعت
• 07:16
• نوشته شده توسط
• علی

*بند اول*

بهترین رفیق بچگیمی
اسمت نمیشه برام قدیمی
زیاده رفیق خوب اما من
فقط با توام آقا صمیمی...

ای یارم/همه کس و کارم/تویی راه چارم/ای سلطان
مجنونم/حرم برسونم/بده آشیونم/حسین جان...
زنجیرم/به عشقت اسیرم/بی تو من میمیرم/اربابم
مانوسم/ ضریتو میبوسم/بی عشقت میپوسم/دریابم...

ای آبروی؛دنیا و عقبا
ای شاه عالم؛فرزند زهرا
توچلچراغ؛راه هدایت
مجنونتم چون؛هستی تو لیلا...

///ثارالله مولا ابی عبدالله مولا...///

*بند دوم*

قبلم سمت کربلا مایل شد
دل مست تو و ابوفاضل شد
ماهی دلم یه عمره ارباب
لب تشنه کنار این ساحل شد

سرداری/منو بیقراری/کارم گریه زاری/حیرونم
ای دینم/با غم همنشینم/ببین که غمینم/داغونم..

• چهارشنبه
• 5
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

وقتی تو را معبود خلقت کرد ارباب
بر ما کرامت بی نهایت کرد ارباب

کوه گناهم پاک شد با گریه ای که
روضه به چشمانم عنایت کرد ارباب

بابا مرا با لقمه ی پاک و حلالش
آشفته ی شب های هیئت کرد ارباب

عیسی نفس شد پیرمردی که در عمرش
دائم میان روضه خدمت کرد ارباب

فکر جنان رفت از سر هر کس که یکبار
کرب و بلایت را زیارت کرد ارباب

خون گریه کرد عالم برایت لحظه ای که
نیزه به پهلویت اصابت کرد ارباب

دور از نگاه تو النگو های دست
دردانه ات را زجر غارت کرد ارباب

• دوشنبه
• 1
• مهر
• 1398
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• امیر روشن ضمیر

ای خلقت تو دلیل اثبات جهان
عشقت شده مایه ی مباهات جهان

جذابترین قبله ای و میگردد
دور حرمت تمام ذرّات جهان

• دوشنبه
• 22
• مهر
• 1398
• ساعت
• 09:44
• نوشته شده توسط
• امیر روشن ضمیر

آب روی ماست گریه آبروداریم ما..
با لباس مشکی ات عمریست خو داریم ما

باطهارت بودن از ارکان مجنون بودنست
حرف لیلا میشود هرجا وضو داریم ما

چشم ما بی اشک بی خیراست،بی خیرش نکن!
که فقط از دار دنیا دو سبو داریم ما..

حرف ما در روضه ها با اشک گفته میشود
درمیان گریه باهم گفتگو داریم ما

دامن آلوده شدیم اما تو پاکش میکنی
روسیاه از غفلتیم اما رفو داریم ما

حضرت عباس حامی علمداران توست!
چه هراس از این و آن وقتی عمو داریم ما

هرکسی دل را بدستت داد از مردم برید
تا که دریا هست کی سودای جو داریم ما؟!

خوب و بد ما به حسینیه پناه آورده ایم!
خوب و بد از پرچم تو رنگ و بو داریم ما!

آرزوی کربلا بر پیرها که عیب نیست..
کربلایی نیستیم و آرزو داریم ما!

شهر با یک یاحسین ما معطر میشود
هرکجا نام تو باشد های و هو داریم ما

لحظه های آب خوردن هم بفکر روضه ایم..
بغض خشکی لب و بغض گلو داریم ما..

در غمت آیات قرآن روضه خوانی می‌کنند
آب دریا و بیابان روضه خوانی می‌کنند

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 21:28
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

تن ها به روی خاک مانده، سر نمانده
چیزی به غیر از خاک و خاکستر نمانده

جسم جوانان بنی هاشم به خاک است
لشکر نمانده، ساقی لشکر نمانده

با احتساب آتش خیمه یقینا
چیزی برای دفن از اکبر نمانده

با احتساب نعل های تازه حتماً
چیزی هم از قنداقه ی اصغر نمانده

زیباترین پروانه در گودال مانده
پروانه ای که در تن او پر نمانده

مادر کنار پیکرش روضه گرفته
نایی برای گریه اش دیگر نمانده

تقصیر قلب سنگ نیزه دارها شد
حالا کنار او اگر خواهر نمانده

آقا رسید و دید از نزدیک انگار
انگشت آقا نیست، انگشتر نمانده!

گفتند با گریه که آقا جز حصیری
چیزی برای دفن این بی سر نمانده

پیچید پیکر را میان بوریا و
فرمود آقا: چیزی از پیکر نمانده

با احتساب ضربه های آخر شمر
حتما دگر چیزی از این حنجر نمانده

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 21:39
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

کنار تو بودنم آرزومه
اسم تو اون بغض توی گلومه
تموم سالمو برات زائرم
با عکسی که همیشه روبرومه

خودت میبینی وضع و احوالمو
میبینی پرونده‌مو که سیاهه
نگاتو برنگردونی که حالم
اگه نگات بتابه روبراهه

میون روضه تونه عاشقیمون
یه عشق عاقلونه ی عجیبه
دردمو تنها به خودت میگم که
غمت برای قلبمون طبیه

برای با تو بودنم جون میدم
خونم که از جُون تو رنگی تر نیست
تا آخر دنیا باهات میمونم
یاری راه تو که بی خطر نیست

ما ملت امام حسینیم آقا
پرچمتون تو اوج آسمونه
علیِ اکبرای ما زیادن
شهادت افتخار نسلمونه

قبله‌نمای عشقه کربلاتون
دلای آزاده به تو دخیلن
حر نگاهتون میشن اونا که
عاقبتم تو راهتون قتیلن

تربت تو کاممو واکرده پس
ذکر لبم چی باشه غیر اسمت؟
یه یاحسین کلید هر قفلیه
خیلی به ما رسیده خیر اسمت

من التماست میکنم بخوای که
سرم بره توی مسیرت آقا
یه بیرق سبز و یه یالثارات
یعنی که عاقبت به خیره دنیا

• شنبه
• 22
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 21:43
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

همچنان دانهٔ اسپند که از جوش افتاد
دخترت بی رمق و سوخته ،خاموش افتاد

بسکه از صبح ز عطر شهدا مست شدی
پیکرت تنگ غروب است که مدهوش افتاد

ما ندیدیم ولی عمه پیاپی میگفت
با سرِ زانوی خود،شمر به پهلوش افتاد

پشت پاخوردی و از پشت زمین افتادی
خواهرت چند قدم آمد و بی هوش افتاد

جگرت سوخت، دلم سوخت، حرم رفت به باد
یادگاریِ تو در واقعه از گوش افتاد

• دوشنبه
• 24
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 21:58
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

یا غیاث المستغیثین آه از کرب و بلا
از فلک آمد ندا واویلا واویلتا
تا ابد لعنت به هر چه کینه هست از مرتضی
کوفه زد بر طبل جنگ و عرش بر طبل عزا

بر سر و سینه زنان با عرشیان روح الامین
آسمان خون گریه کن زینب شده صحرا نشین

وای از مکر حرامی ها حرم آواره شده
آسمان از دل کشید آه و زمین بیچاره شد
کعبه مشکی پوش از این حج نیمه کاره شد
تا ابد شرمنده از حاجی ِ در گهواره شد

از منا آید ندایی ؛ خوش به حال کربلا
بهر قربانی حسین آورده اسماعیل ها

روبرو شد عاقبت با طور سینایش حسین
دارد اینجا وعده با رب تعالایش حسین
مانده با یک کوفه تنها ، مثل بابایش حسین
روضه خوانی می کند با هاهُناهایش حسین

باغبان سر بسته گوید با گلستان از خزان
کس ندیده بود زینب را چنین دل ناگران

کس نگفته خیر مقدم این چنین بر میهمان
با کمان ، با تیر ، با شمشیر ، با سنگ و سنان
شد رقیه دل پریشان ، شد سکینه بی امان
بر عقیق دست آقا ،خیره مانده ساربان

ساربان ! قدری بچش از لطف این نعم الامیر
تا نگشته دیر از او هر چه می خواهی بگیر

آه دارد می رسد فصل زمستان رباب
لرزه افتاده است در این خاک بر جان رباب
کمتر از ده روز اصغر ، هست مهمان رباب
حرمله ، تیر سه شعبه ، چشم حیران رباب

بیشتر از اصغرش دلواپس آقاست او
رفته زیر آفتاب و فکر فرداهاست او

در مدینه کن خبر ام البنين را ای صبا
کمتر از ده روز دیگر می شود حاجت روا
تا ابد عباس گردد ساقی آب بقا
هست آماده برای دیدنش خیرالنسا

ای صبا اصلا نگو بر او حسین تنها شده
او نفهمد که امامش ساکن صحرا شده

چند روزی مانده تا در این جهان غوغا شود
اربا اربا شبه پیغمبر در این صحرا شود
همچو سروی ، سیزده ساله گلی ، رعنا شود
دختر شیرین زبانی کاملا زهرا شود

مرتضی ها روی نی قاری قرآن می شوند
فاطمه ها روی ناقه سنگ باران می شوند

شام را دارند از امروز تزئین می کنند
خویش را پیش خلیفه خوب شیرین می کنند
خوب مردم را به حق دارند بدبین می کنند
کودکان زخم زبان در خانه تمرین می کنند

نامه ای آمد : حسین بن علی شد رفتنی
باید آماده شود بزم شرابی دیدنی

• یکشنبه
• 9
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

حق شور تو را روز ازل در سرم انداخت
بر گردن من شال عزا مادرم انداخت

روح پدرم شاد که با پاکی نیت
بگرفت سر دوشم و آورد به هیئت

مادر به خدا هیئتی از کودکی ام کرد
بر تکیه و بر گریه به تو متکی ام کرد

پیراهن مشکی به محرم به تنم بود
عشقم همه بر نوحه و سینه زدنم بود

هر چند که من رو سیَه و موی سپیدم
یک دَم ز شما قطع نگردیده امیدم

غسال! مریز آب، غمش شستشویم داد
هر قطرهء اشک از غم او آبرویم داد

وقتی که نَهم سر به لحد، چشم به راهم
تا آن که بیایی کنی از لطف نگاهم

• پنج شنبه
• 13
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 18:25
• نوشته شده توسط
• احسان مشفق

تا دید چشمِ خشکم تصویرِ کربلا را
با زمزمش صفا داد ، این قلبِ بی صفا را

در شوق وصل جانان ، جان میدهم به صد شوق
(باشد که باز بینم ، دیدارِ آشنا را)

هرکس به گوشه ای یافت ، یک جلوه از خداوند
من‌ یافتم به روضه صد جلوه از خدا را

هر بار با توسل شد وا گره ز کارم
با روضه دفع کردم ، از خویشتن بلا را

هرگز نمیفروشم بر منصبی و مالی
یک لحظه ای نشستن در مجلس عزا را

اشکی که در عزای محبوبِ من در آید
میشوید از دل من آثار هر خطا را

• شنبه
• 22
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 08:32
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

زرق و برق ظاهری خواب و خیالی بیش نیست
با درونت کار دارد روضه های خانگی

نیست کمّیت مهم، چون با حضور فاطمه
میهمان بسیار دارد روضه های خانگی

• یکشنبه
• 23
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 11:05
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

غم گرفته دل آدم و خاتم همه
خفته بر خاک غم دلخوشی فاطمه
سر دهد زینب آه / بین شام سیاه
ای حسین جان ای حسین جان ۲

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

رفته بین تنور زینت دوش نبی
هستی کوثر و نور نگاه علی
یک بیابان بلا / زینب و بچه ها
ای حسین جان ای حسین جان ۲

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

میرسد بوی دود بوی غم از هر طرف
گم شده دختری در دل صحرای طف
در پی نوگلان / میدود بی امان
ای حسین جان ای حسین جان ۲

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

خیمه ها سوزد و غصه لبالب شده
راس گلها به نی قاتل زینب شده
گشته غارت حرم / ساق پا و ورم
ای حسین جان ای حسین جان ۲

• یکشنبه
• 30
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دهه ی اخر عشق بازی دارد به پایان می رسد
خداکند که با قبولی مادرش زهرا به پایان برسد
ما که عمری نمک پروده ی بضم حسینیم
خدا کند که با رضایت حسین به پایان برسد
حسین جان قسم به لطف کرمت ارباب خوبان
بادلی اسوده امدم سمت هیتت
خدا کند که ما را خریده باشی و
بعد دهه ی اخر ت به پایان برسد

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 10:07
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

تا ابد من زیر دین مادرت هستم حسین
لطف زهرا بوده الآن نوکرت هستم حسین

نوکرت عباس باشد، میکنم این اعتراف
نوکرت نه ، من سیاهی لشگرت هستم حسین

مستی مِی میپرد آخر ز جان مِیگسار
من همیشه مست جام کوثرت هستم حسین

هرکسی را عشق لیلایی به صحرا میکشد
من که سرگردان کوی اکبرت هستم حسین

روسیاهم خوب میدانم ولی ردم مکن
از طفولیت گدای این درت هستم حسین

از همان اول مرا مادر سپرده بر شما
از همان روزاست که دوروبرت هستم حسین
...
با چه حالی بر در خیمه رسیدی از فرات
اشک ریزِ آن وداع آخرت هستم حسین

من نمیفهمم چه شد بر جسم تو در قتلگاه
دائماً در فکر رأس و پیکرت هستم حسین

خنجر کندی شنیدم ذبح را دشوار کرد
اشک ریزِ پاره های حنجرت هستم حسین

زینبت که پیر شد آنجا به روی تل،ولی
من به فکر زخم گوش دخترت هستم حسین

من به دنیا آمدم تا اشک ریزم در غمت
“زائری” با دست خالی بردرت هستم حسین

• شنبه
• 5
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 09:13
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بند 1

حالو هوای حسینیه حالو هوای کربلاس
تموم آرزوی من ؛ دیدن گنبد طلاس
الهی کربلایی شه پسر من امام حسین
بخدااین آرزوی ؛ قلبی کل مادراس

اربابم اربابم

به عشق تو سینه زدیم/هرچی داریم برات میدیم/ گداتیم آقا از قدیم

اربابم اربابم
یه بار منو بیار حرم/میگم با چشمای ترم / ای شاه با لطف و کرم

(ثارالله ثارالله حسین اباعبدالله)
______________________________
بند 2

من عاشق حریمتم دوای دردمی حسین
اسمتو آقا میبرم ؛ هردقیقه باشوروشین
دعای رو لبای من اینه که آقای کریم
الهی که خاکم کنن منو تو بین الحریمن

اربابم اربابم

هرشبو روز تو هییءتم/یه عمره زیر دیینتم/ من نوکر رقیتم

اربابم اربابم

تاب و توان من تویی / ورد زبان من تویی / روح و روان من تویی

(ثارالله ثارالله حسین اباعبدالله)
________________________________
بند 3

هر شبو روز فکر منه حریم باصفای تو
تاعمر دارم نوکرتم ؛ جونم آقا فدای تو
هوامو داری همیشه دستمو آقا میگیری
همیشه پشت سرمه؛ آقای من دعای تو

اربابم اربابم

اونی که غم داره منم / شکر خدا سینه زنم / پیرن سیاته کفنم

اربابم اربابم

یه عاشق و مجنونم / برای تو میخونم / از غم تو محزونم

(ثارالله ثارالله حسین اباعبدالله)(ع)

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 23:16
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

کم دیده بودم لحظه های اینچنینی
چشمان خیسش غرق دیدار حرم بود
در خانه پشت جعبه جادو نشسته
اما دلش در بین زوار حرم بود
همچون کبوتر عاشق گلدسته ها و...
روی لبش تمجید معمار حرم بود
بید دلش کم لرزه بود و با تحمل
این لرزش و این گریه آثار حرم بود
روی دلش گویی غم عالم نشسته
روی دلش انگار ، آوار حرم بود
جسمش درون خانه و روحش گمانم
چون سائلی در کنج دیوار حرم بود
تجویز دکتر بهر قلبش بی اثر بود
چون که دلش دربند و بیمار حرم بود
از بچگی در یاد دارم که همیشه
او در دلش دائم عزادار حرم بود
در مشکلات و هر گرفتاری لبانش
مشغول ذکر یا علمدار حرم بود
با ذکر این روضه همیشه گریه میکرد
روی زمین دست سپه دار حرم بود
شمشیر بر سر تیر بر مشک و دوچشمش
از بس خجالت داشت خونبار حرم بود
جسمش کنار نهر علقم ماند و راسش
بر روی نیزه بین نیزار حرم بود

• شنبه
• 22
• مهر
• 1402
• ساعت
• 23:39
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

فدای آن لب پر خون و لعل عطشان
فدای آن سر بشکسته ، دیده گریانت
فدای سینه و پهلوی زخم خورده تو
فدای آن تن صد چاک پاک و عریانت
افتادی از فرس زینب برات بمیره
عمری نوکرت در داغ تو اسیره
ثار الله روح الله وجه الله حسین ، ابی عبد الله
چرا به روی زمین مانده جسم اطهر تو
به روی نیزه نشسته سر مطهر تو
ز داغ آن بدن زیر سم مرکبها
طنین فکنده در عالم صدای مادر تو
ای پاره پاره تن زینب برات بمیره
عمری نوکرت در داغ تو اسیره
ثار الله روح الله وجه الله حسین ، ابی عبدالله
زتشنگی همه گلهای باغ پژمردند
سر تو را به روی نیزه از حرم بردند
چگونه زینب مظلومه پیرتر نشود
تمام اهل حرم تازیانه می خوردند
ای رفته بر سنان زینب ب

• یکشنبه
• 13
• مهر
• 1393
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• علی

آنانکه خرج عزای تو می شوند

از زائران کرب و بلای تو می شوند

جاری کوثرند و مباهات فاطمه

این چشمها که نذر ولای تو می شوند

تنها تو قابلی که شهید خدا شوی

هفتاد و دو نفر شهدای تو می شوند

خوشه به خوشه گندم ری بعد کشتنت

اطعام سفره های عزای تو می شوند

مردم به روز حشر که غوغای بی کسی است

دست تهی دخیل گدای تو می شوند

گیرم که خیمه های تو را زیر و رو کنند

این خانه ها حسینیه های تو می شوند

جواد حیدری

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 10:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یک وقت زخانه ات جوابم نکنی

با لفظ برو خانه خاربم نکنی

می ترسم از آن لحظه که روز عرصات

در زمره نوکران حسابم نکنی

پیش نظر سینه زنانت محشر

بیچاره رو سیه خطابم نکنی

نزدیکی درب دوزخ آقای بهشت

با بستن پلک خود عذابم نکنی

سوگند به جان مادرت ای آقا

شرمنده روی بوترابم

فردای قیامت سر حوض کوثر

با هرم نگاه خویش آبم نکنی

ای ساقی تشنه لب دلت می آید

مهمان پیاله ای شرابم نکنی ؟

وحید قاسمی

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بال فرشته که خاک پای حسین است
فرش حسینیۀ عزای حسین است
فاطمه دنبالش هست صبح قیامت
هر که به دنبال دسته های حسین است
شعر من و تو که افتخار ندارد
تا که خدا مرثیه سرای حسین است
رحمت زهرا برای این که ببارد
منتظر گریه ای برای حسین است
در دل مردم چه هست کار نداریم
در دل ما که برو بیای حسین است
دست به سمت کسی دراز نکردیم
هر دو جهان دست ما گدای حسین است
گندم شهر حسین روزی ما شد
باز سر سفره ها غذای حسین است
قیمت اشکِ برای خون خدا هست
دست همان کس که خون بهای حسین است
پرچم کربلا همیشه بلند است
حافظ پرچم اگر خدای حسین است
هر چه که ما خواستیم فاطمه داده
آن چه فقط مانده کربلای حسین است
علی اکبر لطیفیان

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر که مرا به روضه تو راه داده است

تاج محبت تو به فرقم نهاده است

از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما

تصویری از عزای محرم فتاده است

دست کم از شهید ندارد به محضرت

هر کس که پای پرچم تو ایستاده است

همچون رعیت تو کسی سر بلند نیست

ذاتاً غلام عشق تو ارباب زاده است

بی گریه بر تو هر که نفس می کشد دمی

انگار زندگی هخود از دست داده است

احسان محسنی فر

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 11:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مگر بكرببلا آب قيمت جان بود

كه از عطش به فلك ناله يتيمان بود

كفن دريغ مگر بود بهر شاه شهيد

كه تا سه روز تنش روي خاك عريان بود

به زير سايه چتر زر ابن سعد لعين

عزيز فاطمه در آفتاب سوزان بود

زكينه فرقه بي آبرو زدند آتش

سرادقيكه در او جبرئيل دربان بود

بروي نعش علي اكبر جوان ليلا

چون موي خويشتن آشفته و پريشان بود

گلوي جمله تر از آب خوشگوار فرات

بحلق خشك علي اصغر آب پيكان بود

ز آب و نان همه سيرو ز كربلا تا شام

سكينه تشنه آب و گرسنه نان بود

سپاه شام سراسر سوار بر مركب

پياده عابد بيمار زار و نالان بود

به شام جمله خلايق بخواب خوش همه شب

ز شام تا بسحر زينب اندر افغان بود

نهاد خولي بي د

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 17:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در دشت كين چو پا شه دين در ركاب كرد

ز اشك ملك بساط فلك را خراب كرد

سلطان دين بخانه زين چون گرفت جاي

گفتي مكان ببرج اسد آفتاب كرد

آورد چون سمند بجولان سپهر گفت

قصد هلاك خيل عدو بو تراب كرد

چون ذو الفقار شير خدا از ميان كشيد

شير فلك ز صولت او زهره آب كرد

آمد كنار معركه لب خشك و ديده تر

با آن گروه كفر شعار اين خطاب كرد

كاي قوم من مگرنه حسينم كه جبرئيل

از كائنات خدمت من انتخاب كرد

جدم مگر نه احمد و بابم نه حيدر است

كان مه دو نيم كرده و او فتح باب كرد

من آن نيم كه از غم يكتار موي من

زهرا مدام گريه بسان سحاب كرد

تقصير من چه و گنهم چيست اي گروه

كه امروز تشنگي جگرم را كباب كرد

رحمي ك

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 17:27
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تو اي آهن كه خود را آلت جور و جفا كردي

نكردي هيچگه جوري كه در دشت بلا كردي

ز حرف اولت اي آهن آه آمد پديد از آن

كه عالم را سياه از ناله خير النساء كردي

حروفت بانوا آمد مقابل زانكه عالم را

ز قتل بينوايان تا قيامت در نوا كردي

سوا گشتي تو تا از سنگ اي سنگين دل از جورت

بجاي اشك خون جاري ز چشم ما سوا كردي

شدي گه خنجر و در دست شمر دون نمودي جاي

بده ضربت جدا راس حسين را از قفا كردي

گهي شمشير كين گشتي و كردي چارده جا شق

سر شاهي كه جا هر دم بدوش مصطفي كردي

گهي گشتي سنان و با سنان همدست گرديدي

دم مردن به پهلوي حسين تا سينه جا كردي

نمودي خويش را گه نعل از ضرب سم مركب

تن فرزند زهرا را بسان ت

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 17:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اين چشمها جز تو براي هيچ كس نيست
جز ماه در اين بركه جاي هيچ كس نيست

در آسمان تو فقط پرواز زيباست
چون در سرم جزتو هواي هيچكس نيست

چشم انتظارم لحظه مرگم بيايي
اين چشم جزتوجاي پاي هيچ كس نيست

هر شب ملائك بر مقامم قبطه خوردند
اين نوكري جز ما براي هيچ كس نيست

اين قلبها اقا سراي توست اما
قلب تو جز زينب سذاي هيچ كس نيست

كي گفته زينب بر اسارت مبتلا شد ؟
او جز تو اقا مبتلاي هيچ كس نيست

موسي عليمرادي

• سه شنبه
• 17
• آذر
• 1388
• ساعت
• 18:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یه عمریه رو زدم فقط به ارباب حسین

پا روضه زانو زدم فقط به ارباب حسین

تو موج عشق و صفا، طوفان درد و بلا

همیشه پهلو زدم فقط به ارباب حسین

امیری مولا، مولا، ثارالله

نباشته جایی برم منم شدم نوکرش

گرفته دست منو، شدم گدای درش

زهرا دعا گوم شده، توان بازوم شده

گریه کنم، سینه زن، برا غریب مادرش

امیری مولا، مولا، ثارالله

نفس نفس یا حسین دمامه ذکرمه

شبای هیئت فقط، حرم حرم فکرمه

از این همه شور و حال، به سینه دارم مدال

جون دادن پا ضریح، آرزوی بکرمه

امیری مولا، مولا، ثارالله

تُو عاشقی اولم، تا دلبرم ساقیه

سری تو سرها دارم تا سرورم ساقیه

زندگیمه از عطاش، نبر یه نیمه نگاش

خدا رو شکر می کنم ب

• یکشنبه
• 6
• مهر
• 1393
• ساعت
• 08:12
• نوشته شده توسط
• محمد

یا حسین:

یک قطره اشک را به دو عالم نمی دهم

از لطف فاطمه شده هر قطره اش روان

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

• سه شنبه
• 18
• مهر
• 1391
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

یاحسین

سر زنده ام از عشقِ حسین ثارالله

همناله زینبت کشم از دل، آه

تا روز جزا ناله برآرم،آری

لا یومَ کَیومِکَ اباعبدالله

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

• سه شنبه
• 18
• مهر
• 1391
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

شعر بسیار زیبا و سروده شاعر ارزشمند آقای یوسف رحیمی برای محرم

همه عمر تو محرم بود

امشب از آسمان چشمانت

دسته دسته ستاره مي چينم

در غزل گريه‌ي زلالت آه

سرخي چارپاره مي بينم

زخمهاي دل غريبت را

مرهم و التيام آوردم

باز از محضر رسول الله

به حضورت سلام آوردم

در شب تار تيره فهمي ها

روشني را دوباره آوردي

آسمان را کسي نمي فهميد

تا که با خود ستاره آوردي

ساحت مستجاب سجاده!

بندگي را تو يادمان دادي

دل ما شد اسير چشمانت

دلمان را به آسمان دادي

آيه آيه پيام عاشورا

در احاديث روشنت گل کرد

امتداد قيام عاشورا

در تب اشک و شيونت گل کرد

دم به دم در فرات چشمانت

ماتم کربلا مجسم بود

چشمه تو لحظه

• پنج شنبه
• 20
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:13
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد