شعر امام زمان (عج)

عمری دل از زمانه بریدیم بس نبود ...؟

چون شمع سوختیم و چکیدیم بس نبود ...؟

آقا تو را قسم به در سوخته به عشق

برگرد.... هرچه بی تو کشیدیم.... بس نبود ...؟

آرام از مقابلمان رد شدی دریغ

روی چو ماهتان که ندیدیم بس نبود... ؟

در غفلت و هوا و هوس عمرمان گذشت

تا اوج پرتگاه رسیدیم بس نبود... ؟

گفتند کو نشانی اربابتان که نیست...!

زخم زبان و طعنه شنیدیم بس نبود ...؟

آنقدر دیر کردی و ما... در نبودنت

زهر فراق یار چشیدیم بس نبود ...؟

یک عمر راه گم شد و در حسرت وصال

بیراهه رفته و نرسیدیم بس نبود ...؟

امسال هم گذشت در اندوه انتظار

رنج و بلا و ظلم که دیدیم... بس نبود...؟

شاعر : نعیمه امامی

• شنبه
• 6
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سالهایی ست که بر درد فراقیم دچار
چاره ی درد فراق است نظر بر رخ یار
یارما غایب از انظار پس پرده بود
ای خوشا آمدن پرده نشین در اظهار
همه عالم شده مشتاق که او باز آید
آید وفصل خزان همه گردد چو بهار
همه گویند که او جمعه میاید جمعه
جمعه ها دوخته چشمان همه بر ره یار
سالیانی است که تکرار شده جمعه ولی
مانده برقلب همه حسرت دیدار نگار
آن نگاری که بود حجت حق روزی زمین
آخرین حلقه ز زنجیر امامان کبار
یوسف فاطمه(س) ومنتقم خون حسین(ع)
مصلح عالم واز هرچه ستمگر بیزار
گستراند به جهان عدل خدا رابه یقین
لشگر جمله ضعیفان جهان را سردار
مهدی بن الحسن وعشق هم منتظران
با ظهورش بشود صحنه ی دنیا گلزار
ای خدا قسمت ما کن

• چهارشنبه
• 10
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

به دردت نمی خورم ؟

بال و پر شکسته به دردت نمی خورد؟[1]

قلبی ز غم گسسته به دردت نمی خورد؟

تنهای بی نشان ، قسمت می دهم بگو

این شانه های خسته به دردت نمی خورد‌؟

این سائلی که غرق پشیمانی از گناه

پشت درت نشسته به دردت نمی خورد ؟

می دانم این وجود پر از غفلت و گناه

از بند تن نرسته ، به دردت نمی خورد...

حق با شماست شیعه نبودم برایتان

آنکس که دل نبسته به دردت نمی خورد...

لیلای من... به حق شهیدان مرا ببخش

مجنون سر شکسته به دردت نمی خورد ؟

صد بار توبه کردم و بخشیده ای مرا

این عبد بی حیا که به دردت نمی خورد...

هر جا روم گدای اباالفضلی ام هنوز

آقا دو دست بسته به دردت نمی خورد ؟

2۱خرداد-5رم

• چهارشنبه
• 24
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب دلم هوای تو دارد... هوای تو

با اشک و ندبه پر زده تا سامرای تو

قَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ رَأْيِي لَكُمْ تَبَعٌ[1]

لبریزم از محبت و مهر و ولای تو

چشم‌انتظار آمدنت مادری غریب

تا در طواف کعبه بپیچد صدای تو

دستی برآر و ذکر فرج را خودت بخوان

چون مستجاب می‌شود امشب دعای تو

اَشکو الِیکَ غربتی[2]... آقای من کجاست؟

کی می‌دهد ندای فرج را خدای تو؟

این چشم‌ها لیاقت دیدارتان نداشت

دردا...! نبوده چشم دلم مبتلای تو

دلگیری از سیاهی پرونده‌ام، قبول

شرمنده آمدم... که بیافتم به پای تو

ما را به حق ساقی عطشان قبول کن

یابن الحسن تمام وجودم فدای تو

با روضه‌های فاطمیه قد کشیده‌ام

در آرزوی این ک

• چهارشنبه
• 24
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 16:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دل بیمارمرا جز تو طبیبی نبود
من هجران زده را بی تو حبیبی نبود

اعتنایی توبراین عاشق مسکین نکنی
برمن زار ز مهر تو نصیبی نبود

تاکه جانی به تنم هست بیا دیدارم
برفراغ تو دگر صبر وشکیبی نبود

گرزهجران تو جانم به لب آید نه عجب
مرگ عاشق به جهان چیز غریبی نبود

گر بمردم تو بیا جان به تنم باز آید
فعل اعجاز زتو کار عجیبی نبود

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 24
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سالهایی ست که بر درد فراغیم دچار
چاره ی درد فراق است نظر بر رخ یار
یارما غایب از انظار پس پرده بود
ای خوشا آمدن پرده نشین در اظهار
همه عالم شده مشتاق که او باز آید
آید وفصل خزان همه گردد چو بهار
همه گویند که او جمعه میاید جمعه
جمعه ها دوخته چشمان همه بر ره یار
سالیانی است که تکرار شده جمعه ولی
مانده برقلب همه حسرت دیدار نگار
آن نگاری که بود حجت حق روزی زمین
آخرین حلقه ز زنجیر امامان کبار
یوسف فاطمه(س) ومنتقم خون حسین(ع)
مصلح عالم واز هرچه ستمگر بیزار
گستراند به جهان عدل خدا رابه یقین
لشگر جمله ضعیفان جهان را سردار
مهدی بن الحسن وعشق هم منتظران
با ظهورش بشود صحنه ی دنیا گلزار
ای خدا قسمت ما کن

• چهارشنبه
• 24
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

منتظر مانده ام از راه تو برمی گردی

ازهمان جاده ی دلخواه تو برمی گردی

ای مسافرکه همه چشم به راهت دارند

درشب خاطره چون ماه تو برمی گردی

دوستت دارم و می دانم که اهل دلی

گرگ و میشان سحرگاه تو برمی گردی

ندبه خوان شب آدینه ی موعود ،دلم

شده سرشار غم و آه تو برمی گردی

کرده ام قالی دل نذر که تارش عشقست

خوب دانم که به ناگاه تو بر می گردی

شاعر : سید علمدار ابوطالبی نژاد

• یکشنبه
• 28
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چه خوش است دل ز بند تن و جان رهیده باشد

و به اذن حضرت عشق ، ز قفس پریده باشد

قلمم خیال دارد به هوایتان ببارد

اگر از ریا نباشد ... وگر اشک دیده باشد

دل خسته و صبورم به فرج امید دارد

و مباد روزی آید ، ز تو دل بریده باشد

چه خوش است نم نم عشق ، ز کلامتان ببارد

سحری که عطر نرگس به جهان چکیده باشد

گل من ... ! روا نباشد ، همه یاسهای این باغ

به هوای انتظارت قدشان خمیده باشد

به چه کار آید این چشم،..؟! که نبوده محرم یار

گله دارم از دو چشمی که رخت ندیده باشد

منم آن کبوتری که پر و بال زخمی اش را

به غبار جمکرانت به شفا کشیده باشد

ببرم دو بال خود را شب جمعه های حسرت

به مزار هر شهیدی که به خون

• یکشنبه
• 28
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

عمری دل از زمانه بریدیم ... بس نبود ؟
چون شمع سوختیم و چکیدیم ... بس نبود ؟

آقا تو را قسم به در سوخته به عشق
برگرد.... هر چه بی تو کشیدیم... بس نبود ؟

آرام از مقابلمان رد شدی ، دریغ
روی چو ماهتان که ندیدیم ... بس نبود ؟

در غفلت و هوا و هوس عمرمان گذشت
تا اوج پرتگاه رسیدیم ... بس نبود؟

گفتند کو نشانی اربابتان که نیست...!
زخم زبان و طعنه شنیدیم ... بس نبود؟

آنقدر دیر کردی و ما ... در نبودنت
زهر فراق یار چشیدیم ... بس نبود ؟

یک عمر راه گم شد و در حسرت وصال
بیراه رفته و نرسیدیم ... بس نبود؟

امسال هم گذشت در اندوه انتظار
رنج و بلا و ظلم که دیدیم ... بس نبود ؟

شاعر : نعیمه امامی

• سه شنبه
• 30
• شهریور
• 1395
• ساعت
• 12:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آشفته ام شبیه دلِ بی قرار ها
بی رنگ و روست،روی تمام بهار ها

از آینه نمی شود هیچ انتظار داشت
وقتی نشسته است به رویش غبار ها

شیرینیِ وصال به قدر فراق نیست
خسته نمی شوم من از این انتظار ها

این روزگار کفر مرا در می آورد
وقتی که بی تو می گذرد روزگار ها

در شهر خویش بین همین کوچه ها تو را…
نشناختیم اگر چه که دیدیم بار ها

اصلا قرار بود که جمعه ببینمت
بازم گناه من زده زیر قرار ها

در راه انتظار تو رفتند زیر خاک…
رفتند زیر خاک هزاران هزار ها

حالا که خلوت است حرم،بعد اربعین
ما را ببر زیارت شش گوشه دار ها

شاعر : یاسین قاسمی

• جمعه
• 2
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

یا صاحب الزمان عج

برگرد ای قرار دل بی قرار ما
ما بی کسیم ای همه دار و ندار ما

بت های شرک را شکند زاده علی
طوفان کند اگر برسد ذوالفقار ما

در عشق یار سوخته ایم و غم فراق
سالی گذشت و باز نیامد نگار ما

دارد دوباره می شکفد یاس و نسترن
هرچند نیست رد و نشان از بهار ما

ای کاش می شد ای گل زیبای فاطمه
تحویل سال را بنشینی کنار ما

بگذر ز رو سیاهی این نامه تباه
آقا به روز حشر نینداز کار ما

تطهیر کن قلوب خطاکار و خسته را
نوری بده به دیده ی چشم انتظار ما

با عطر یاس فاطمیه سالمان گذشت
تغییر ده به حق علی ، روزگار ما

ای جمکران این همه آواره ی ظهور
رحمی نما به حال پریشان و زار ما

هیات اگر ولی خدا را ره

• جمعه
• 2
• مهر
• 1395
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

با من از دار مگو. سابقه ام بسیار است
این کَرَت نوبت عصیان کدامین دار است؟
چارده قرن بگو باز فرو بارد تیغ
و برای سر من جایزه بگذارد تیغ
مرد و مردانه سر حرف نخستین هستم
بشکند روزی اگر عهد شکستم دستم

قلمم زخمی زجر است و جراحت دارد

هر سکوتی پس از این زخم قباحت دارد
خواب ماندیم و سحر پشت سفیدی گم شد
فکر نان آمد و سرگرمی ما مردم شد
قحط مرد است و شب از هر چه که سلمان خالی
دستهامان اگر از پینه پر،از نان خالی
ابر و باد و مه و خورشید و فلک سر درگم
همه ی طایفه در باور و شک سر در گم
بخدا سینه ام از جور رفیقان خون است
جگرم خسته از این قریه ی بی قانون است
بغضم این بار دعا کردم و از هم پاشید
تیغ دستم بدهید

• سه شنبه
• 6
• مهر
• 1395
• ساعت
• 09:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خضر چشمانت ،مسیر راه ِ رود

می شود همسایه با دستان ِ آب

عزم ابراهیم گشتی در شبی

تا عیان شد بارگاه ِآفتاب

نیمه شعبان ،شمیم ِچشم ِتو

نور باران می کند هر کوچه را

ای که از نام خدا آکنده ای

شوق باران می دهی هر غنچه را

گوش کردی این خبر را ظهر سرد!

بر دل هر شیعه شد محشری

طعنه ی وهابیان !از روی کین

ما فقط منجی !!نباشد یاوری

گونه های باغبان با صد خراش

شد پر پروانه ها بر روی دار

منتظر!؟تا کی بماند پونه ها

در مسیر چکمه های آبدار!

مرد !می خواهد جهان از فتنه ها

ای لوای لافتی در آستین

در زمان ِ فتنه ی آخر زمان

در امانم کن "هدیً للمتقین"

شاعر : فاطمه خواجویی راد

• سه شنبه
• 6
• مهر
• 1395
• ساعت
• 17:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دیده از شوق وصال عشق دریا می شود
زندگی با بوی زلف یار زیبا می شود
عشق دلبر گر درون سینه ای مآوا کند
گر که او خواهد فریبنده فریبا می شود

شاعر : رضا بزرگ نژاد بایی

• سه شنبه
• 6
• مهر
• 1395
• ساعت
• 19:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

محزون تر از آنی که به شعرم تو در آیی
ای کاش به بالینِ منِ خسته بیایی
من بی سر و سامان توام حضرتِ ارباب
جانم به لب آمد گلِ زهرا تو کجایی؟

شاعر : سیروس بداغی

• پنج شنبه
• 8
• مهر
• 1395
• ساعت
• 04:54
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چشم بر غیرِ خدا دوخته ای یعنی چه
دلِ مولای مرا سوخته ای یعنی چه

تا شنیدی احدی در پی دیدارِ تو نیست
ناگهان چهره بر افروخته ای یعنی چه

در جهان جایِ فراگیریِ الفاظِ درست
بد و بیراه . . . فقط آموخته ای یعنی چه

شوکت و هیبت و آزادی و ایمانِ به دوست
همه را یک شبه بفروخته ای یعنی چه

غیر شَری که به پا کرده ای ای بنده ی نفس
کارِ خیری که نیندوخته ای یعنی چه؟

شاعر : سیروس بداغی

• دوشنبه
• 12
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

{بی توئیم گمراه،دلا غرق آه
بگو کجایی،(بَقیَّةَ الله)٢ }2

اُميدِ كُلّ ِ عالَم
ببین شکسته بالم
دعام اینه امسالم
(اِمضا کنی تو،کربوبلامو)٢

نجف تا کربلا پیاده
صفایی داره توی جاده
این اربعین بازم راهیم کُن
میدونم از (سَرَم زیاده)٢

یبن الحسن فداکَ روحی (۴)

شاعر : افشین منصوری فر

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 14
• مهر
• 1395
• ساعت
• 07:39
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از بس که تلخی غم هجران چشیده ام

جانی نمانده است برایم…بریده ام

عیب وصال چیست نصیبم نمی شود؟

خیری که از فراق و جدایی ندیده ام

گاهی هم از گدای خودت یک خبر بگیر

رحمی کن ای عزیز بر این اشک دیده ام

نفرین به معصیت که مرا از تو دور کرد

بر باد داده هر چه که زحمت کشیده ام

خیلی دلم شکسته…گرفتار و خسته ام

از بس که در پی هوس خود دویده ام

دارم به راه عاشقی ات پیر می شوم

ناز تو را ببین به چه قیمت خریده ام

بحر العلوم…حلی و فرزند مهزیار

توصیف روی تو ز بزرگان شنیده ام

با این همه گناه به روضه کشاندی ام

با لطف توست که به نوایی رسیده ام

گریان زینبی و پریشان زینبم

من غصه دار عمه ی قامت خمیده ام

د

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حس من این است هردم بی وفاتر می شوم

دائما از یوسف زهرا جداتر می شوم

اشک هایش را نمی فهمد دل آلوده ام

هر چه یادم می کند بی اعتناتر می شوم

بنده ای بی دست و پا هستم، زمان معصیت...

... دست و پا گم می کنم، بی دست و پاتر می شوم

جای من العفو می گوید که راهم می دهند

من ولی جای تشکر بی حیاتر می شوم

با همه رسوایی ام وقتی به دادم می رسد

با نگاه مهربانش آشناتر می شوم

هر چه هم بد باشم آخر سائل این خانه ام

با گدایی کریمان پر بهاتر می شوم

بر دل آلوده ی خود آب و جارو می زنم

چون که با این گریه کردن با صفاتر می شوم

در میان روضه از نفسم رهایم می کنند

با سلامی بر حسین از خود رهاتر می شوم

درد من جان

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما گم شدگانیم به دنبال شماییم

دلبسته ی موی سیه و خال شماییم

درهر دو جهان شکر، فقط مال شماییم

ما جمله دخیل نخی از شال شماییم

در سوز و گدازیم ز هجر رخ ماهت

امید که گردیم همه عضو سپاهت

بی غیرتی ماست که هستی تک و تنها

دوریم ز روی تو و مشغول به دنیا

تبعید شدی در اثر فعل بد ما

ما ساکن شهریم، تویی ساکن صحرا

خجلت زده ماییم که قلب تو شکستیم

خسران زده هستیم که عهد تو گسستیم

هر چند که ما ریزه خور خان تو هستیم

غرق نعم از سفره ی احسان تو هستیم

دوریم... ولی باز پریشان تو هستیم

سرمایه ز کف داده و حیران تو هستیم

ما را ز کرامت بخر ای یوسف زهرا

تا خیمه ی سبزت ببر ای یوسف زهرا

کس نیست که مشمول

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

میخواهی از فردا بگویم یا گذشته؟

یا حال و روزی که در این شبها گذشته؟

در روضه یاد کربلا هستم، غمم را

میفهمد آنکه تشنه از دریا گذشته

گنبد، حرم، گلدسته، تل زینبیه…

چه خاطراتی دارم آقا با گذشته!

در روضه هرکس آمده حاجت گرفته

حتی اگر یکبار از اینجا گذشته

فردای محشر مطمئناً سود کرده

هرکس برای تو از از این دنیا گذشته

من را بزن چون نوکر خوبی نبودم

هرچند دیگر کارم از دعوا گذشته

مثل همیشه چاره‌ی بیچارگان باش

جان رقیه با غلامت مهربان باش

شاعر : محمد زوار

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حالی بده همیشه بخوانم دعا فقط
فهمی به من بده که بخواهم تو را فقط

دردی حواله کن که بفهمم چه میکشی؟
بی فایده ست ناله ی آقا بیا فقط

پایی بده که در به در خیمه ات شویم
فانی شویم در جَلَوات شما فقط

هوشی بده که وقت بلایا و فتنه ها
تکیه کنیم بر غم آل عبا فقط

جانی بده به پای نگاهت فدا کنم
پرپر زدن ز عشق تو دارد صفا فقط...

عزمی بده به دغدغه ی تو عمل کنیم
کی میشود وصال تو با ادّعا فقط؟!

شوری بده شرر بزند بر شعور من
آهی بده به سوی تو باشد رها فقط

سوزی بده به سینه ی من تا که روز و شب
روضه بخوانم از شَه کرببلا فقط

روزی خبر بده به غلام سیاه خود...
یک شب بیا به خیمه ی ما... بی صدا فقط
***
ما از کسی به

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

من را نگاهِ تو اگر از یاد بُرده بود
چیزی نداشتم همه را باد بُرده بود

دیوانه ی حسینم از آن دم که مادرم
من را کنارِ پنجره فولاد بُرده بود

ما را رضا به کرببُلا بُرد و قبل از آن
ما را حسین صحنِ گوهرشاد بُرده بود

ما را حسین دست گرفته تمامِ عُمر
ما را وَگَرنَه این همه بیداد بُرده بود

از شیر مادرم نه که پیش از تولدم
دل را حسین ، خانه اش آباد بُرده بود

مجلس تمام می شود و مادر تو را
از هوش ، روضه هایِ پُر از داد بُرده بود
***
مدیون زینب است امامت وَگَرنَه غَم
جان از وجودِ حضرتِ سجاد بُرده بود

"زینب فرشته بود و پَرِ خویش وا نکرد...
پَر می گشود اگر همه را باد بُرده بود"

شاعر : حسن لطفی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دستی بده تا که بگیرم دست هایت
چشمی بده تا که کنم گریه برایت

دست توسّل دارم و چشم تمنّا_
_ می دوزم امشب بر بلندای عطایت

مثل همیشه دست خالی و غریبم
یعنی نگاهی تازه کن سوی گدایت

خاموشی امروز من از بی غمی نیست
دیشب گریبان پاره کردم... در هوایت

شب های بسیاری غریبانه نمودم
در گوشه ی تنهایی ام آقا صدایت

ای بی پناهی که پناه عالمینی
جا ده دل آواره را زیر عبایت

این گوشه ی دنیا کسی فکر نجات است
با یک نظر دل را ببر تا بی نهایت

اینجا به صبح روشنت ایمان ندارند
کی می نمایی قصد اِعمال ولایت؟

قربان اشک صفحه ی قرآن چشمت
وقت تلاوت کردن تبّت یدایت

ای وارث خون گلوی سر بریده
کی می چکد خون گلویم زیر پایت؟

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شبیهِ زُلفِ شما روز و حالِ ما شده است
ببین چقدر پریشان خیال ما شده است

خراب بی تو شدیم و نشد که برخیزیم
خراب تر چقدر ماه و سال ما شده است

پرِ پریدنِ ما را دوباره پس بدهید
عجیب شانه ی خالی وَبالِ ما شده است

بیا به خیمه یِ ما با شما نفس بکشیم
بس است اینکه"کجایی"سوال ما شده است

مریض بودم و از چای روضه نوشیدم
که چایِ روضه شرابِ حلالِ ما شده است

فقط برای شفاعت به حال ما کافی است
کتیبه های سیاهی که شال ما شده است

بخوان به سنگ مزارم حسین زنده شوم
حسین راه خدا تا کمالِ ما شده است

خدا کند در این خانه زندگی بکنیم
نه اینکه نام شما قیل و قال ما شده است

گَهی به سمتِ حسین و گَهی به سمتِ حسن
هوایِ ای

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با اشک و آه و زمزمه نوحوا علی الحسین
با اضطراب و واهمه نوحوا علی الحسین

فرموده است حضرت صادق به شیعیان
ای شیعیان من همه نوحوا علی الحسین

باید پس از سلام به تو زود گریه کرد
یعنی که بی مقدمه نوحوا علی الحسین

باید تمام وقت برای تو ضجه زد
ممتد ، بدون خاتمه نوحوا علی الحسین

در مجلس حسین نباید سکوت کرد
در ازدحام و همهمه نوحوا علی الحسین

شب های جمعه فاطمه هم نوحه می کند
با ناله های فاطمه نوحوا علی الحسین

پشت حسین فاطمه در علقمه شکست
پس در کنار علقمه نوحوا علی الحسین

هم ناله ی صدای غم انگیز زینبیم
با زینب مکرّمه نوحوا علی الحسین

آرش براری

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 16:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بدونِ تو اُمیدِ ما سراب می شود بیا
تمامِ شهر بر سرم خراب می شود بیا

برای حضرتت بگو که مادرت دعا کند
دعای مادر تو مستجاب می شود بیا

بکش به آتش اشک را تو آه کِش میان ما
که دل کنار گریه ات کباب می شود بیا

اگر کمی محبتت نصیب تشنه ای شود
برای او نَفَس فقط عذاب می شود بیا

به سینه می زنم مگر مدافع حرم شوم
به روی سینه‌های ما حساب می شود بیا

رسید روضه‌ی عطش شنیده‌ام برای تو
که آب خوشگوار هم مذاب می شود بیا

کنار خیمه مانده و فقط خدا خدا کند
حرم اسیر گریه ی رباب می شود بیا

شاعر : حسن لطفی

• شنبه
• 17
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نماز، پشت سرِ تو چه عالمی دارد

نظر به چشم تر تو چه عالمی دارد

ز خواب ناز گذر کردن و تماشایِ-

-نیایش سحرِ تو چه عالمی دارد

نشسته ام به هوای نگاه مرحمتت

که بر دلم نظر تو چه عالمی دارد

چه می شود سفری من ملازمت باشم؟

به کربلا سفر تو چه عالمی دارد

میان روضه ی ارباب بی کفن، شور-

-دم پُر از شرر تو چه عالمی دارد

بیا که زینب کبری تو را صدا میزد

سر بریده ی آقا تو را صدا میزد

تو و غریبی و زاری! خدا مرا بکشد

به آن غمی که تو داری خدا مرا بکشد

چرا به گوشه ی صحرا نموده ای منزل؟

مگر که خانه نداری؟ خدا مرا بکشد

برای معصیت بی شمار من... آقا

همیشه اشک تو جاری، خدا مرا بکشد

میان روضه می آیی ولی

• شنبه
• 17
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای بودنت برای عبادت دلیل من
کعبه پر از بت است،کجایی خلیل من؟

دست مرا بگیر که در ابتدای راه
وامانده است نفس ضعیف و ذلیل من

خشکانده است چشمه ی چشم مرا گناه
اینگونه به ثمر نرسیده نخیل من

یا ایها العزیز تصدق علی الذلیل
اصلا امید نیست به بار قلیل من

هرجا که می روم به در بسته می خورم
این بار آمدم که تو باشی کفیل من

چشم امید من به قنوت نماز توست
درمانده از دعاست زبان علیل من

این نامه های عجل و عجل بهانه است
از اهل کوفه اند تمامی ایل من

آقا خودت برای ظهورت دعا بخوان
دل خوش نکن به چند نفر از قبیل من

شاعر : مجتبی خرسندی

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 15:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مرا شروع کن از ابتدا -که پایانم
چرا که بی تو نمیخواهم و نمیدانم

برای این که مرا یاد تو می اندازد
پر است از گلِ نرگس میان گلدانم

دراین هوای نبودت ببین که یخ کردم
بیا بهار ؛ که از غیبت تو لرزانم

تو نیستی و دلم هر غروب میگیرد
طلوع کن ز پس ابرها به چشمانم

گرفته ام به سرم چتر انتظار تو را
به زیر بارش یک ریزِ اشکِ چشمانم

به باوری که می آیی هنوز شک دارم
مرا ببخش که کُند است نبضِ ایمانم

شبی شمردم و دیدم هنوز کم دارد
که پر شود ز غزل های عشق دیوانم

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• شنبه
• 6
• آذر
• 1395
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض