جیم جمعه جان بر لبهای ما
میم میل وافر دلهای ما
عین باشد عاشقان منتظر
ها تویی ای هادی وآقای ما
جمعه ها آیند وبی تو می روند
کی میایی سرور ومولای ما
شاعر : اسماعیل تقوایی
با آمدنت جانِ جهان جور شود
از روحِ زمین سردیِ غم دور شود
از سایه ی غربتت برون آی آقا
تا چشمِ تمامِ دشمنان کور شود
شاعر : جواد مزنگی
ای کاش زمان عزت آغاز شود
هر پنجره با صدایتان بازشود
در نشریه ها عکس شما را بزنند
این جمعه ظهورتان خبرساز شود
شاعر : جواد مزنگی
دعایم کن که بر خود جز دعا درمان نمی یابم
امیر عشق، دستم گیر و بیرون کن از این خوابم
مرا تنها دعای چون تویی زین ورطه برهاند
ز نو ای هادی دلسوز ده تعلیم آدابم
وجودم را بدی ها در نوردیدست کاری کن
بکاه از پستی نفسم ، به گاه خشم دریابم
به القاب جهان دل بستم و این شد نصیب من
کنون بیزارم از عنوان بیا برگیر القابم
همی دانم که جان علم دارد ریشه در جانت
بیا پر کن سبویم را ، الا ای لب البابم
نباشد ایمن این دنیا ز بهر کاهلی چون من
ز تو خواهم سرای امن و همت، بهر پایابم
بود عمری که از هجر تو جان را نیست آرامی
بیا آرام جان برهان مرا از این تب و تابم
چو شب تار است این دل ،لیک سوسو میزند نوری
بیا روشن ن
دعایم کن که بر خود جز دعا درمان نمی یابم
امیر عشق، دستم گیر و بیرون کن از این خوابم
مرا تنها دعای چون تویی زین ورطه برهاند
ز نو ای هادی دلسوز ده تعلیم آدابم
وجودم را بدی ها در نوردیدست کاری کن
بکاه از پستی نفسم ، به گاه خشم دریابم
به القاب جهان دل بستم و این شد نصیب من
کنون بیزارم از عنوان بیا برگیر القابم
همی دانم که جان علم دارد ریشه در جانت
بیا پر کن سبویم را ، الا ای لب البابم
نباشد ایمن این دنیا ز بهر کاهلی چون من
ز تو خواهم سرای امن و همت، بهر پایابم
بود عمری که از هجر تو جان را نیست آرامی
بیا آرام جان برهان مرا از این تب و تابم
چو شب تار است این دل ،لیک سوسو میزند نوری
بیا روشن ن
از دیده پنهانی ولی در دل عیانی
توصاحب دلهای ما و جان جانی
در انتظار دیدن روی تو جانا
رفته ست عمر وقامت ما شد کمانی
هرجمعه چشمانم بره تا که بیایی
آهنگ هجران سردهم با ندبه خوانی
چشمان یعقوب دلم سو داده از دست
یوسف بده از بوی پیراهن نشانی
آه ای نگار پرده پوشم پرده بردار
با دیدن رویت نمایم جان فشانی
هرشیعه ای با نغمه عجل ظهورک
خواهد که آیی ونمایی دلستانی
ای یوسف زهرا به جان مادرخود
جانا مبادا این گدا از در برانی
مستضعفان عالم اندر انتظارند
تادستشان گیری امیر مهربانی
آقا بیا تا عدل هم معنا بگیرد
آقا بیا از قبر زهرا(س) ده نشانی
شاعر : اسماعیل تقوایی
حاضرم صدبیستون را برکنم فر هاد وش
تاکه شیرین گردد از دیدار رویت کام من
حاضرم مجنون صفت در هجررویت جان دهم
تا که خوانی در صف عشاق نیکت نام من
منتظر باشم که آیی از می وصلت دهی
سالها باشد که خالی مانده جانا جام من
نیستم لایق به وصلت لیک دارم آرزو
ازخطایم بگذری تا خوش شود فرجام من
روز وشب دارم دعا در امر تعجیل ظهور
شافعم شو استجابت گردد این پیغام من
شاعر : اسماعیل تقوایی
سالها منتظر هستیم بیایی جانا
دیدگانی هوس خاک قدومت دارند
درفراغ تو چو فرمان بدهد دلهامان
ملتمس بهرظهور توفراوان بارند
ای که آمال همه منتظرانی بازآ
شیعیان در غم هجر تو به حالی زارند
اول هفته به یادتو و آن جمعه ی ناب
بذرامید ظهور تو به دل می کارند
هفته ها می رود وباز زتو نیست خبر
یوسفا چشم براهان تو در بازارند
سالها هست که این واقعه تکرا رشده
عاشقانت همگی عاشق این تکرارند
حسرت سیر رخت بر دل بسیاری ماند
نام زیبات به لب برده وجان بسپارند
حسرت دیدن رویت به دل ما مگذار
زود بازآ که همه منتظر دلدارند
شاعر : اسماعیل تقوایی
تقدیم به ساحت مقدس قائم آل محمّدحضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف وبی بی بزرگوار ایشان حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها
نادیده دل سپردم و دیوانه ات شدم
محتاج یک نگاه صمیمانه ات شدم
من می نخورده ام رخ ساقی ندیده ام
ناخورده مست باده و پیمانه ات شدم
ای صاحب دقایق پنهان و آشکار
بی ادعا خراب در خانه ات شدم
ای قائم یگانهء موعود شیعیان
من پایبند پند حکیمانه ات شدم
ای فاطمه فرشتهء درد اًشنای حق
دل بیقرار یوسف دْردانه ات شدم
یارب سپاس مرغ دلم آشیان گرفت
من مفتخربه لطف کریمانه ات شدم
۱۳۹۵/۲/۲۲جلال پورسلیمانی
بنده ی نفسم شدم، سوز و نوایم رفت... رفت
از نفس افتادم و حال دعایم رفت... رفت
غفلتم توفیق توبه کردنم را برده است
از قنوتم رَبَّنٰا إغْفِرْ لَنٰایم رفت... رفت
بار من را آتش ناشکری ام سوزانده است
از کفم سرمایه ی روز جزایم رفت... رفت
عبد رسوایم... فقط دردسر مولا شدم
آبرویم پیش او وقتی حیایم رفت، رفت
در سحرها خلوتی با دلستانم داشتم
آن قدر بد کردم آخر از سرایم رفت... رفت
سوی نامحرم نظر کردن سلاحم را گرفت
برکت از این زندگی تا اشک هایم رفت، رفت
دل خوشم "صحن دلم" وقف علی و فاطمه است
گیرم اصلا جای دیگر دست و پایم رفت... رفت
کعبه، بی حیدر فقط سنگ است پس با این حساب
سوی "نی جف" هم اگر قبله
گناه، پشتِ گناه و گناه، پشت گناه
چه توبه ای؟! که فقط هست آه، پشت گناه
جوانی است زمان رسیدن به خدا
جوانی ام همه اش شد تباه، پشت گناه
رجب گذشت... یکی هم به داد من برسد
چرا که نیست دلم رو به راه، پشت گناه
رسید سوی من آقا و رفت از دستم
دوباره روزی دیدار ماه، پشت گناه
حکایتی است پر از دردِ خنده عاشقی ام
دو چشم خیسِ نشسته به راه... پشت گناه!!!
دلیل دارد اگر سر به زیر و غمگینم
به پیش یار شدم رو سیاه، پشت گناه
گناه هیچ کسی نیست، با خودم قهرم
همیشه رفته سر من کلاه، پشت گناه
چقدر گفتمت ای دل برو به کرب و بلا
حرم نرفته شدی بی پناه پشت گناه
شاعر : محمد جواد شیرازی
شب جمعه ست، گوتو با آداب
السلام علیک یا ارباب
السلام علی حسین(ع)وعلی(ع)
هم بر اولاد وبعد براصحاب
خوان زیارت به یاد عاشورا
روز خون روز قلبهای کباب
ده سلامی به ساقی عطشان
آن که شرمنده شد زرویش آب
باب حاجات ما بود عباس(ع)
کن طلب تا خدا دهد به جواب
یاد کن از مصایب زینب(س)
ناله از جان بزن،دودیده پرآب
یاد کن از گلوی طفل رضیع
مادری منتظر به نام رباب
خاطر آور حسین وقتلگهش
زینبی که دگر ندارد تاب
لعن کن دشمنان خون خدا
بهرشان از خدا بخواه عذاب
مرغ دل را به کربلا بفرست
سر به سجده گذار در محراب
طلبی کن برای روز ورود
از خدایت شفاعت ارباب
شب جمعه ست گو در این شب ناب
پسر فاطمه(س)مرا دریاب
شاعر : محمد حسین تق
جمعه ی دیگری بشد سپری
سرنزد آن ستاره ی سحری
اونیامد که تا شود روشن
شام تاریک وتارمنتظری
صاحب عصر والزمان آقا
صدف روزگار را گهری
کی شود آیی ومن مسکین
به جمالت کنم دمی نظری
یوسف فاطمه زمصر وجود
کی به کنعان ما کنی گذری
ذکر ما شام وروز العجل است
این بود ذکر هر بنی بشری
نیست طاقت براین فراغ دگر
هجر تو بر دلم رده شرری
ترسم آخر به لب بیاید جان
نشود از ظهور تو خبری
پسر فاطمه بیا، بی تو
زندگی گشته کار بی ثمری
شاعر : اسماعیل تقوایی
چهارده قرن است ما بی صاحبیم
بسکه بر دوری ز دلبر راغبیم
از چه غائب میکنی او را خطاب
یار پنهان نیست ماها غائبیم!
شاعر : سیروس بداغی
عالم پر از غم است و دلتنگ دیدنت
در انتظار لحظه ی سبز رسیدنت
خون می چکد ز پنجه ی کفتارهای کفر
حلاج های عشق تو ، بر دارهای کفر
هر روز قتل و غارت و کشتار شیعیان
هر روز اشک و حال گرفتار شیعیان
آتش به قد و قامت هر لاله می زنند
ویرانه های درد یمن ناله می زنند
سیصد سوار تشنه ی یک یا حسینتان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
دارد دوباره حرمله تکرار می شود
نوزاد و تیر و حنجره تکرار می شود
گهواره های خالی و فریاد مادران
این زخم های بی حد و غم های بی کران
چشمان زینبیه شده غرق اشک و آه
کی می رسد به صبح ظفر این شب سیاه..!
کشتی بساز نوح زمان و قیام کن
فکری به حال دیده ی گریان شام کن
ای وعده ی خدا، عَلَم
به مشک حضرت ساقی دوباره رو زدم امشب
و همراه قلم در محضرت زانو زدم امشب
قلم امشب هوای جمکران در سینه اش دارد
و ذکر العجل مولا به اشک دیده اش دارد
سلام ای داعی الله، ای دلیل و حجت و ایمان
سلام ای محی الاموات ، ای احیاگر قرآن
سلام ای وعده ی حق، آخرین فرزند پیغمبر
سلام ای ذوالفقار در نیام حضرت حیدر
سلام ای از تبار عادیات و سوره ی یس
تویی بر زخم ها مرهم ، تویی بر قلب ها تسکین
کجایی یابن طه ...یابن یس ... سوره ی اعلی
فدایت... یابن اقمار المنیره ...مهدی زهرا
شده کنعان نشین عطر آن پیراهنت عالم
نمی خواهی بیایی نور چشم حضرت خاتم ؟
*
خدا با خلقتت در این جهان محشر به پا کرده
و مجنون های عالم را به
من همسفر قافلهء مقصد نورم
عمریست در این راهم و درحال عبورم
این قافله میتازد و من دلنگرانم
از موعد دیدار و ملاقات و حضورم
عمریست مسلمانم و کاشانه ام اینجاست
نه قوم نثارا و نه از اهل زبورم
من زادهء گرگان و نگهبان شبانم
زائیدهء سنگم ولی از جنس بلورم
او میرود و میروم از سمت شمیمش
باگامی از او فاصله تا آخرِ دورم
یک حس غریبی خبرم داد همینجاست
احساس خوشی دارم و در جشن و سرورم
دلدار پذیرفت به من رخ بنماید
آشفته و حیرانم وهم غرق غرورم
آن لحظه که دلدار عیان گشت صدافسوس
ازشوق فروبست نهان دیدهء کورم
مایار ندیدیم و به مقصد نرسیدیم
شرمندهء احساسم و این قلب صبورم
تا لحظهء بوسیدن سجّادهء عقبا
من منتظر حادثهء
امید آمده امیدوار می مانم
به ذوق آمدنش بی قرار می مانم
نوید صبح رسیده ، شبیه دست سحر
برای بدرقۀ شام تار می مانم
چنان به شوق عبورش نشسته ام که اگر
جهان خزان بشود ، من بهار می مانم
کنار می کشم از هرچه غیر اوست ولی
میان معرکه ی انتظار می مانم
خبر رسیده شبیه حسین می آید
شبیه "جون" ، چنان پا به کار می مانم
دهید مژده به یاران ، بهار نزدیک است
به سر رسیدن این انتظار نزدیک است
نگاه فاطمه از چشم های او پیداست
نبی خصال و حسن سیرت و علی سیماست
صدای خون خدا می رسد ز حنجره اش
شکوهمند شبیه شهید کرب و بلاست
اگرچه همنفس ذوالفقار می آید
ولی به رنگ لطافت ، به رنگ مهر و وفاست
درست عین علی رحمتی
شور امام زمان (عج)
******
بی تو سرده هوای شهرامون
نمی گیره بی تو حتی بارون
بسه دیگه بیا ای آقا جون
بی تو آفتاب نداره گرمایی
تو دوا و درمون دردایی
ما ها تنها تو اقا تنهایی
میای یک روز میای ای صاحب صمصام
برافراشته میشه باز پرچم اسلام
میای حتما به زودی تو میای آقام
اباصالح اباصالح (عج)
*******
گل نرگس کجایی یا مهدی
می دونم که آقا جون خوش عهدی
گل یاس ما،دره و تو شهدی
اینه ذکر روزای جمعه ها
نیومد پس چرا بازم آقا
کی میاد پس منتقم زهرا
کجایی ای نوشته ی رو سربندا
کجایی آبروی آبرومندا
کجایی آرزوی آرزومندا
اباصالح اباصالح (عج)
*******
یعنی هستم زنده وقت ظهور
در کنارت داشته باشم حضور
یا که هستم جز
یا صاحب الزمان (عج)
دم دکانم ایستادم و خبر فروختم
برای هر خبر هزارتا جگر فروختم
فضول گشته قاصدت... به قیمت نگاه تو
نخوانده نامه ی تو را به نامه بر فروختم
در این همیشه باختن دمی ضرر نداده ام
اگرچه بهر یک نگاه ، کوه زر فروختم
دوباره بعد آخرین تشرفم به محضرت
دو شیشه عطر خاوری به باختر فروختم
به عشق دام دانه را رها نمودم ای دریغ
فراغ بال خویش را به درد سر فروختم
دغل نموده ام به خاطر تو با تمام شهر
به جای دل به اهل شهرمان حجَر فروختم
نیامدی و خاک ها میان خانه باد کرد
به جای زر به اهل شهرمان ضرر فروختم
شاعر : جعفر ابوالفتحی
وقت ظهور
ازآن دمی که توغایب شدی زهر دیده
در انتظار، جهانی بود که باز آیی
قلوب منتظران می تپد به شوق وصال
چه وقت می رسد آن وقت خوب رویایی
چه عاشقان که به رویای وصل تو مردند
بیابیا که به جان داده گان نیفزایی
دمی نظر به رخت را به عالمی ندهیم
گرفته ایم به کف جان که روی بنمایی
بیا که نیست دگر طاقت فراق جهان
بیا که عقده زدلهای خسته بگشایی
رسیده جمعه دیگرخدا کند اینبار
رود فراغ به پایان، ظهور بنمایی
شاعر : اسماعیل تقوایی
مناجات با صاحب الزمان (عج)
گریز روضه حضرت زهرا (س)
چه عشق قشنگی
چه آغوش گرمی
برا نوکری که
نکرد از تو شرمی
تو کارت درسته
تو کارت ثوابه
می زاری که بندت
رو پاهات بخوابه
الهی رو پلکِ
تو آروم بگیرم
الهی رو پاهات
بیفتم بمیرم
همیشه نفس هام
تو سینه میفته
زمانی که یاد
مدینه میفته
مدینه یه کوچه
مدینه یه مادر
مدینه یه آتیش
به پشت همون در
همون در که جبریل
برای ورودش
اجازه میخواس از
خدای ودودش
همون در شکستش
با پاهای چل مرد
امون از غریبی
امون از غم و درد
تو شبهای غربت
حسن گریه داره
حسین جای بالش
رو در سر میزاره
شاعر : جعفر ابوالفتحی
یا صاحب الزمان عج
ببخش اگر برای کار تو ثمر نداشتم
هوای عشق داشتم ، ولی جگر نداشتم
برای راهت ای گلم تمام هستی دلم
همین دو قطره اشک بود و بیشتر نداشتم
به صبح جمعه آمدی درخت های کوچه هم
تمام با خبر شدند و من خبر نداشتم
به بام سبز جمکران ... قرار من ... قرار بود
دل مرا تو پر دهی ... خودم که پر نداشتم
بگو هر آنچه دیده ای ز من در این هزار سال
فقط نگو ... نگو که حال محتضر نداشتم
به خاک زیر پای تو اگر که سر نزاشتم
به جان خویش میخورم قسم که سر نداشتم
کبوتر تو بودم و هوای عشق داشتم
ولی جگر نداشتم ، ببخش اگر نداشتم
شاعر : جعفر ابوالفتحی
هرمِ پر پروانه ی پر سوخته دارم
داغ دل یک مرد جگر سوخته دارم
دل هرچه کشید از غم هجران رخت بود
من شکوه از این هجر پدر سوخته دارم
جز سنگ در این سینه نپرورده ام اما
در گوشه ی دلخانه حجَر سوخته دارم
آتش ز دل شعله ورم تا به سرم رفت
مژگان تر از شعله ی سر، سوخته دارم
هر نقش ز روی تو کشیدم ز کفم رفت
آوازه به نقاش هنر سوخته دارم
در خانه ی ما پای نهادی و حدوداً
هر روز هزار و سه نفر سوخته دارم
شاعر : جعفر ابوالفتحی
یا صاحب الزمان (عج)
نگو چرا ز نخل غم ثمر درست می کنم
برای تیر هجر تو جگر درست می کنم
تمام روز را تو زخم می زنی به بال من
و من ز صبح تا به شام ، پَر درست می کنم
نهفته رو قدم نزن فضول شهر غیبتم
ز رو اگر نشد ز بو خبر درست می کنم
تو پای لب شوی قدم نهی به روی این لبم
ز کام خشک خویش بوسِ تر درست می کنم
هزار سال ، شامِ تیره ام سحر نگشته است
اگر تو ماه من شوی سحر درست می کنم
نیامدی و من چو شمع کسر می شوم گَلم
فقط از این نیامدن ، ضرر درست می کنم
میان جاده می نشینم و تکان نمی خورم
برای شهر خود دوباره شر درست میکنم
همه جهان ز نیشکر ، شکر درست می کنند
من از نی نگاه تو ، شکَر درست می کنم
تو لطف کن
یاصاحب الزمان
ای که جان شیعیانی کی میایی
کی تو پایان می دهی فصل جدایی
چشمهامان مانده هر جمعه براهت
تارسد هجران تو پایان، بیایی
کی کنی بیت خدایی را منور
ازکنارش کی دهی ما را ندایی
غایبا بس کن دگر در پرده بودن
وقت آن باشد که برما رخ نمایی
طعنه برما آید از نا باورانت
کوری چشمانشان، کن خودنمایی
آخرین دلدار حق از آل نیکان
نیک دانی آخرین امید مایی
توبیاجانا عدالت گستری کن
ازدل شیعه نما عقده گشایی
شاعر : اسماعیل تقوایی
غم هجران
غم هجران تو آخر کشد چشم انتظاران
بیا جانا که پاییز همه گردد بهاران
فسرده قلبهامان بی تو ای روح خدایی
بیا تا بردل شیعه بتابد نور ایمان
دوباره جمعه ای دیگر سرآمد بی حضورت
خدا را جمعه ی دیگر به ما رویت نمایان
تو امید همه مستضعفان وشیعیانی
بیا نور وجودت را به جانهامان بتابان
بیا عدل خدا در این جهان معنا بگیرد
الا ای آنکه بر عدل خدایی گشته میزان
بیا ای یوسف زهرا که در پای رکابت
کنم سربازی ودر راه تو بخشم سر وجان
شاعر : اسماعیل تقوایی
یوسف گم گشته
یوسف گم گشته کی آیی به کنعان حضور
کی دهی پایان، غم هجران به شادی ظهور
نوح کشتیبان ما در سیل وطوفانهای ظلم
موسی عمران ما کی باز می گردی زطور
قلبها خون شد زظلم این خدا ناباوران
ازپس پرده برون آ، شیعه را آید سرور
سالیانی سال بگذشته ست بر هر منتظر
عمرهایی سر شده، بس دیدگانی گشته کور
قصه تکراری جمعه،غروب وباز هجر
جمعه ی موعود کی آید ای مرد صبور
یوسف زهرا(س) شنو این ناله های انتظار
رخ نما ما را تو ای برشیعه اسباب غرور
شاعر : اسماعیل تقوایی
یا صاحب الزمان ( عج)
بیچاره کسی که چون تو دلدار ندارد
عاشق نشد و شوقِ سرِ دار ندارد
بیچاره کسی که نشده محرم اسرار
در غربت عالم خبر از یار ندارد
یک عمر نظر کرده به اغیار ولی حیف
در محضر تو دیده ی بیدار ندارد
بیچاره تر آن مدعی بی کس و کاری
کز چشم تو افتاد و خریدار ندارد
شد بی خبر از حضرت لیلا و ز غفلت
مجنون نشد و حال گرفتار ندارد
یک عمر خطا کرد و نیافتاد به پایت
بر غفلت و عصیان خود اقرار ندارد
دلبسته ی خورشید وجودت نشد افسوس
بر سوختن از عشق تو اصرار ندارد
بیچاره گدایی که نیاموخت گدایی
با خیمه ی ارباب کرم کار ندارد
-
بیچاره تر آن قلم که در دفتر شعر
یک قافیه در وصف علمدار ندارد
ای تجلی گاه رب العالمین
جلوه هفت آسمان روی زمین
روشنی بخش سحر شب های تو
راز بسم الله با لبهای تو
دست تو در دست رحمن الرحیم
چشم بینای صراط المستقیم
با تو تنها ، با تو بی خود می شویم
تشنه ی ایاک نعبد می شویم
ای شکوه قل هو الله احد
نغمه ی شیرین الله الصمد
شب پرستان با رسوا می شوند
شرک های تازه افشا می شوند
مثل روزی جلوه گر در هر کجا
بس که پیدایی نمی بینم تو را
با خیالت زندگانی می کنیم
بی غم پیری جوانی می کنیم
پشت ابر گریه پنهان خنده ام
تا در آید دولت پاینده ام
بر مدار غربت و غم گردشم
نام مهدی می دهد آرامشم
خاک هم با تو تبسم می کند
بر لبت باران تیمم می کند
ای صفای آسمان نفره
