دیده از شوق وصال عشق دریا می شود
زندگی با بوی زلف یار زیبا می شود
عشق دلبر گر درون سینه ای مآوا کند
گر که او خواهد فریبنده فریبا می شود
شاعر : رضا بزرگ نژاد بایی
محزون تر از آنی که به شعرم تو در آیی
ای کاش به بالینِ منِ خسته بیایی
من بی سر و سامان توام حضرتِ ارباب
جانم به لب آمد گلِ زهرا تو کجایی؟
شاعر : سیروس بداغی
چشم بر غیرِ خدا دوخته ای یعنی چه
دلِ مولای مرا سوخته ای یعنی چه
تا شنیدی احدی در پی دیدارِ تو نیست
ناگهان چهره بر افروخته ای یعنی چه
در جهان جایِ فراگیریِ الفاظِ درست
بد و بیراه . . . فقط آموخته ای یعنی چه
شوکت و هیبت و آزادی و ایمانِ به دوست
همه را یک شبه بفروخته ای یعنی چه
غیر شَری که به پا کرده ای ای بنده ی نفس
کارِ خیری که نیندوخته ای یعنی چه؟
شاعر : سیروس بداغی
{بی توئیم گمراه،دلا غرق آه
بگو کجایی،(بَقیَّةَ الله)٢ }2
اُميدِ كُلّ ِ عالَم
ببین شکسته بالم
دعام اینه امسالم
(اِمضا کنی تو،کربوبلامو)٢
نجف تا کربلا پیاده
صفایی داره توی جاده
این اربعین بازم راهیم کُن
میدونم از (سَرَم زیاده)٢
یبن الحسن فداکَ روحی (۴)
شاعر : افشین منصوری فر
دانلود سبک
از بس که تلخی غم هجران چشیده ام
جانی نمانده است برایم…بریده ام
عیب وصال چیست نصیبم نمی شود؟
خیری که از فراق و جدایی ندیده ام
گاهی هم از گدای خودت یک خبر بگیر
رحمی کن ای عزیز بر این اشک دیده ام
نفرین به معصیت که مرا از تو دور کرد
بر باد داده هر چه که زحمت کشیده ام
خیلی دلم شکسته…گرفتار و خسته ام
از بس که در پی هوس خود دویده ام
دارم به راه عاشقی ات پیر می شوم
ناز تو را ببین به چه قیمت خریده ام
بحر العلوم…حلی و فرزند مهزیار
توصیف روی تو ز بزرگان شنیده ام
با این همه گناه به روضه کشاندی ام
با لطف توست که به نوایی رسیده ام
گریان زینبی و پریشان زینبم
من غصه دار عمه ی قامت خمیده ام
د
حس من این است هردم بی وفاتر می شوم
دائما از یوسف زهرا جداتر می شوم
اشک هایش را نمی فهمد دل آلوده ام
هر چه یادم می کند بی اعتناتر می شوم
بنده ای بی دست و پا هستم، زمان معصیت...
... دست و پا گم می کنم، بی دست و پاتر می شوم
جای من العفو می گوید که راهم می دهند
من ولی جای تشکر بی حیاتر می شوم
با همه رسوایی ام وقتی به دادم می رسد
با نگاه مهربانش آشناتر می شوم
هر چه هم بد باشم آخر سائل این خانه ام
با گدایی کریمان پر بهاتر می شوم
بر دل آلوده ی خود آب و جارو می زنم
چون که با این گریه کردن با صفاتر می شوم
در میان روضه از نفسم رهایم می کنند
با سلامی بر حسین از خود رهاتر می شوم
درد من جان
ما گم شدگانیم به دنبال شماییم
دلبسته ی موی سیه و خال شماییم
درهر دو جهان شکر، فقط مال شماییم
ما جمله دخیل نخی از شال شماییم
در سوز و گدازیم ز هجر رخ ماهت
امید که گردیم همه عضو سپاهت
بی غیرتی ماست که هستی تک و تنها
دوریم ز روی تو و مشغول به دنیا
تبعید شدی در اثر فعل بد ما
ما ساکن شهریم، تویی ساکن صحرا
خجلت زده ماییم که قلب تو شکستیم
خسران زده هستیم که عهد تو گسستیم
هر چند که ما ریزه خور خان تو هستیم
غرق نعم از سفره ی احسان تو هستیم
دوریم... ولی باز پریشان تو هستیم
سرمایه ز کف داده و حیران تو هستیم
ما را ز کرامت بخر ای یوسف زهرا
تا خیمه ی سبزت ببر ای یوسف زهرا
کس نیست که مشمول
میخواهی از فردا بگویم یا گذشته؟
یا حال و روزی که در این شبها گذشته؟
در روضه یاد کربلا هستم، غمم را
میفهمد آنکه تشنه از دریا گذشته
گنبد، حرم، گلدسته، تل زینبیه…
چه خاطراتی دارم آقا با گذشته!
در روضه هرکس آمده حاجت گرفته
حتی اگر یکبار از اینجا گذشته
فردای محشر مطمئناً سود کرده
هرکس برای تو از از این دنیا گذشته
من را بزن چون نوکر خوبی نبودم
هرچند دیگر کارم از دعوا گذشته
مثل همیشه چاره‌ی بیچارگان باش
جان رقیه با غلامت مهربان باش
شاعر : محمد زوار
حالی بده همیشه بخوانم دعا فقط
فهمی به من بده که بخواهم تو را فقط
دردی حواله کن که بفهمم چه میکشی؟
بی فایده ست ناله ی آقا بیا فقط
پایی بده که در به در خیمه ات شویم
فانی شویم در جَلَوات شما فقط
هوشی بده که وقت بلایا و فتنه ها
تکیه کنیم بر غم آل عبا فقط
جانی بده به پای نگاهت فدا کنم
پرپر زدن ز عشق تو دارد صفا فقط...
عزمی بده به دغدغه ی تو عمل کنیم
کی میشود وصال تو با ادّعا فقط؟!
شوری بده شرر بزند بر شعور من
آهی بده به سوی تو باشد رها فقط
سوزی بده به سینه ی من تا که روز و شب
روضه بخوانم از شَه کرببلا فقط
روزی خبر بده به غلام سیاه خود...
یک شب بیا به خیمه ی ما... بی صدا فقط
***
ما از کسی به
من را نگاهِ تو اگر از یاد بُرده بود
چیزی نداشتم همه را باد بُرده بود
دیوانه ی حسینم از آن دم که مادرم
من را کنارِ پنجره فولاد بُرده بود
ما را رضا به کرببُلا بُرد و قبل از آن
ما را حسین صحنِ گوهرشاد بُرده بود
ما را حسین دست گرفته تمامِ عُمر
ما را وَگَرنَه این همه بیداد بُرده بود
از شیر مادرم نه که پیش از تولدم
دل را حسین ، خانه اش آباد بُرده بود
مجلس تمام می شود و مادر تو را
از هوش ، روضه هایِ پُر از داد بُرده بود
***
مدیون زینب است امامت وَگَرنَه غَم
جان از وجودِ حضرتِ سجاد بُرده بود
"زینب فرشته بود و پَرِ خویش وا نکرد...
پَر می گشود اگر همه را باد بُرده بود"
شاعر : حسن لطفی
دستی بده تا که بگیرم دست هایت
چشمی بده تا که کنم گریه برایت
دست توسّل دارم و چشم تمنّا_
_ می دوزم امشب بر بلندای عطایت
مثل همیشه دست خالی و غریبم
یعنی نگاهی تازه کن سوی گدایت
خاموشی امروز من از بی غمی نیست
دیشب گریبان پاره کردم... در هوایت
شب های بسیاری غریبانه نمودم
در گوشه ی تنهایی ام آقا صدایت
ای بی پناهی که پناه عالمینی
جا ده دل آواره را زیر عبایت
این گوشه ی دنیا کسی فکر نجات است
با یک نظر دل را ببر تا بی نهایت
اینجا به صبح روشنت ایمان ندارند
کی می نمایی قصد اِعمال ولایت؟
قربان اشک صفحه ی قرآن چشمت
وقت تلاوت کردن تبّت یدایت
ای وارث خون گلوی سر بریده
کی می چکد خون گلویم زیر پایت؟
شبیهِ زُلفِ شما روز و حالِ ما شده است
ببین چقدر پریشان خیال ما شده است
خراب بی تو شدیم و نشد که برخیزیم
خراب تر چقدر ماه و سال ما شده است
پرِ پریدنِ ما را دوباره پس بدهید
عجیب شانه ی خالی وَبالِ ما شده است
بیا به خیمه یِ ما با شما نفس بکشیم
بس است اینکه"کجایی"سوال ما شده است
مریض بودم و از چای روضه نوشیدم
که چایِ روضه شرابِ حلالِ ما شده است
فقط برای شفاعت به حال ما کافی است
کتیبه های سیاهی که شال ما شده است
بخوان به سنگ مزارم حسین زنده شوم
حسین راه خدا تا کمالِ ما شده است
خدا کند در این خانه زندگی بکنیم
نه اینکه نام شما قیل و قال ما شده است
گَهی به سمتِ حسین و گَهی به سمتِ حسن
هوایِ ای
با اشک و آه و زمزمه نوحوا علی الحسین
با اضطراب و واهمه نوحوا علی الحسین
فرموده است حضرت صادق به شیعیان
ای شیعیان من همه نوحوا علی الحسین
باید پس از سلام به تو زود گریه کرد
یعنی که بی مقدمه نوحوا علی الحسین
باید تمام وقت برای تو ضجه زد
ممتد ، بدون خاتمه نوحوا علی الحسین
در مجلس حسین نباید سکوت کرد
در ازدحام و همهمه نوحوا علی الحسین
شب های جمعه فاطمه هم نوحه می کند
با ناله های فاطمه نوحوا علی الحسین
پشت حسین فاطمه در علقمه شکست
پس در کنار علقمه نوحوا علی الحسین
هم ناله ی صدای غم انگیز زینبیم
با زینب مکرّمه نوحوا علی الحسین
آرش براری
بدونِ تو اُمیدِ ما سراب می شود بیا
تمامِ شهر بر سرم خراب می شود بیا
برای حضرتت بگو که مادرت دعا کند
دعای مادر تو مستجاب می شود بیا
بکش به آتش اشک را تو آه کِش میان ما
که دل کنار گریه ات کباب می شود بیا
اگر کمی محبتت نصیب تشنه ای شود
برای او نَفَس فقط عذاب می شود بیا
به سینه می زنم مگر مدافع حرم شوم
به روی سینه‌های ما حساب می شود بیا
رسید روضه‌ی عطش شنیده‌ام برای تو
که آب خوشگوار هم مذاب می شود بیا
کنار خیمه مانده و فقط خدا خدا کند
حرم اسیر گریه ی رباب می شود بیا
شاعر : حسن لطفی
نماز، پشت سرِ تو چه عالمی دارد
نظر به چشم تر تو چه عالمی دارد
ز خواب ناز گذر کردن و تماشایِ-
-نیایش سحرِ تو چه عالمی دارد
نشسته ام به هوای نگاه مرحمتت
که بر دلم نظر تو چه عالمی دارد
چه می شود سفری من ملازمت باشم؟
به کربلا سفر تو چه عالمی دارد
میان روضه ی ارباب بی کفن، شور-
-دم پُر از شرر تو چه عالمی دارد
بیا که زینب کبری تو را صدا میزد
سر بریده ی آقا تو را صدا میزد
تو و غریبی و زاری! خدا مرا بکشد
به آن غمی که تو داری خدا مرا بکشد
چرا به گوشه ی صحرا نموده ای منزل؟
مگر که خانه نداری؟ خدا مرا بکشد
برای معصیت بی شمار من... آقا
همیشه اشک تو جاری، خدا مرا بکشد
میان روضه می آیی ولی
ای بودنت برای عبادت دلیل من
کعبه پر از بت است،کجایی خلیل من؟
دست مرا بگیر که در ابتدای راه
وامانده است نفس ضعیف و ذلیل من
خشکانده است چشمه ی چشم مرا گناه
اینگونه به ثمر نرسیده نخیل من
یا ایها العزیز تصدق علی الذلیل
اصلا امید نیست به بار قلیل من
هرجا که می روم به در بسته می خورم
این بار آمدم که تو باشی کفیل من
چشم امید من به قنوت نماز توست
درمانده از دعاست زبان علیل من
این نامه های عجل و عجل بهانه است
از اهل کوفه اند تمامی ایل من
آقا خودت برای ظهورت دعا بخوان
دل خوش نکن به چند نفر از قبیل من
شاعر : مجتبی خرسندی
مرا شروع کن از ابتدا -که پایانم
چرا که بی تو نمیخواهم و نمیدانم
برای این که مرا یاد تو می اندازد
پر است از گلِ نرگس میان گلدانم
دراین هوای نبودت ببین که یخ کردم
بیا بهار ؛ که از غیبت تو لرزانم
تو نیستی و دلم هر غروب میگیرد
طلوع کن ز پس ابرها به چشمانم
گرفته ام به سرم چتر انتظار تو را
به زیر بارش یک ریزِ اشکِ چشمانم
به باوری که می آیی هنوز شک دارم
مرا ببخش که کُند است نبضِ ایمانم
شبی شمردم و دیدم هنوز کم دارد
که پر شود ز غزل های عشق دیوانم
شاعر : محمد حسن بیاتلو
با "محبت" آمدی، صید کمندم کرده ای
با همین ترفند ساده، پایبندم کرده ای
بی بهاتر از همه هستم ولی با لطف خود
در میان عاشقانت ارجمندم کرده ای
بار سنگین گناهانم ذلیلم کرده بود
با نگاه رحمت خود سربلندم کرده ای
در پناه گرم آغوشت مرا جا داده ای
در پناه خود مصون از هر گزندم کرده ای
بیشتر از دیگران دارم صدایت می زنم
بیشتر از دیگران چون دردمندم کرده ای
راستش این است آقاجان اگر می خواهی ام
چون محب مادرت بودم، پسندم کرده ای
تا قیامت روزی ام از خوان زهرا می رسد
شاکرت هستم که بر او مستمندم کرده ای
شاعر : محمد جواد شیرازی
تاج امامت است به روی سر شما
خیل ملائکند به دور و بر شما
قربان چهره ات که تجلی مصطفاست
قربان آن صلابت چون حیدر شما
ای کاش صبح روز ظهورت صدا کنند
نام مرا عزیز خدا؛ یاور شما
در زیر طاق صحن گوهرشاد حاضر است
از بهر خطبه خوانی تان منبر شما
نفرین فاطمه شده صدشکر مستجاب
لبخند آمده به لب مادر شما
آقا دعا کنید که در زندگی مان
باشیم ای ذخیرۀ حق یاور شما
ای چشمۀ زلال الهی ظهور کن
ماتشنه ایم، تشنه لب کوثر شما
فرموده ای که الگوی من مادر من است
با این حساب فاطمه شد رهبر شما
کی ریشه کن کنی تو تبار یهود را
ای جان فدای طنتنه ء خیبر شما
بیرون بکش زخاک دوتا غاصب فدک
این انتقام گشته به حق باور شما
روز ظه
در دست امام ما زمام عصر است
از حضرت او به پا قوام عصر است
تبريك به شيعيـان عـالـم گــوئيد
آغــاز امــامت امــام عصر است
شاعر : استاد سید هاشم وفایی
شاعر : استاد سید هاشم وفایی
شام فراقت از شب یلدا درازتر
وین قصۀ تو از همه پر سوز و سازتر
صبح ظهورِ این شب یلدای انتظار
تک پرچم تو از همه در احتزازتر
یلدایِ انتظارت اگر با تو سر کنم
صبح ظهورت از همه ام سرفرازتر
دورِ همیم و نام تو نُقل دهان ماست
نام تو می برم که تویی چاره سازتر
لبخند ، بی تو بر لبمان وا نمی شود
یلدا بدون یوسف زهرا نمی شود
امسال جشنمان گره خورده به نام تو
دلهای ما کبوتر بی بالِ بام تو
این روزها سخن همه جا از حضور توست
بر پاست جشنها همه با احترام تو
کافیست ، لب به مدح و سلام تو واکنیم
تا بشنویم زود ، جواب سلام تو
امشب تمام سفرهء ما غرق روزی است
از بس که پشت ماست دعای مدام تو
آقا تویی که حافظ ایرانمان شدی
ام
مردم همه دینشان به باد است اینجا
دكان فروش دین زیاد است اینجا
شرمنده كه كمتر از شما می‌گوییم
بازار شما كمی كساد است اینجا
در هر غم و غصه‌ای ز جان یادم رفت
از لطف خداوند جهان یادم رفت
پیش همه رفتم و زدم رو اما
از مهدی صاحب‌الزمان یادم رفت
من بی‌خبر و تو با خبر از حالم
از تیر گنه شكسته باشد بالم
یك لحظه نمی‌بری مرا از خاطر
با آن كه دلت خون شده از اعمالم
در شعر و ترانه‌ام بگویم از تو
در آه شبانه‌ام بگویم از تو
ای دار و ندار دلِ من آقاجان
دنبال بهانه‌ام بگویم از تو
شاعر : سید مجتبی شجاع
شادی و شعف به جای غم می‌آید
رحمت عوض ظلم و ستم می‌آید
ای‌کاش بگویند در این عید بزرگ
دارد پسر فاطمه هم می‌آید
شاعر : سید مجتبی شجاع
سپیده سر زد از بیت امام عسکری امشب
کرم می‌آید از سوی شما از هر دری امشب
ملائک گرم ذکر یا حسن هستند از ماتم
ولی روح پدر مشغول ذکر دیگری امشب
که ای جان پدر، ای نور امیدم بیا بابا
که در روی تو می‌بینم جمال حیدری امشب
بیا ای منتقم چشم انتظارت حضرت زهراست
اجابت میشود گویا دعای مادری امشب
مگر تکرار می‌گردد به تو معراج پیغمبر
که حتی از پر جبریل هم بالاتری امشب
بیا که با قدم‌هایت بشر بیدار می‌گردد
بیا که بعثت پیغمبران تکرار می‌گردد
تداعی می‌کند لبخند تو لبخند زهرا را
جهانی چشم شد بیند مگر فرزند زهرا را
که او با ذوالفقار مرتضی از راه می‌آید
همان روزی که می‌بندد به سر سربند زهرا را
همه عالم شود دلداده
رنگ از چهره پریده است، خودت می دانی
عرقِ شرم چکیده است، خودت می دانی
پشت این خانه گدا آمده و با گریه
دستِ یاری طلبیده است، خودت می دانی
تو بزرگی و مرام تو نبخشیدن نیست
از شما قهر بعید است... خودت می دانی
مهربانی و به جز لطف تو این قدر کسی
بار ما را نخریده است، خودت می دانی
هر کجا گفت زلیخا پی یوسف هستم
طعنه و خنده شنیده است، خودت می دانی
به غریبی تو سوگند، دل در به درم
از همه جز تو بریده است، خودت می دانی
عمر من رفت، فقط چند صباحی مانده
آخر کار رسیده است، خودت می دانی
سگ دربار خراسان شده ام تا شاید
بر سر من بکشی دست، خودت می دانی
مجلس روضه به پا گشته، بیا که بانی...
... مادری زار و خمی
دستی بگشایید به امداد گداتان
رحمی بنمایید به این بی سر و پاتان
اشکی بفشانید بر این مرده ی احساس
تا زنده شود از اثر فیض دعاتان
دیگر رمقی نیست در این پای شکسته
مانده دل من منتظر دست عطاتان
لطفی، کرمی، گوشه ی چشمی بنمایید
بر گوشه نشینانِ قدیمی سراتان
یک بار بیایید به دیدار کسی که...
یک عمر غریبانه نموده ست صداتان
هر چند شبیه شهدا نیست لیاقت!
تا اینکه دل و دیده نماییم فداتان...
امّا بگذارید که از روی تفضّل
ما را بنشانند کنار رفقاتان
شرمنده! ببخشید که در بازی دنیا
افتاد شبی از لب ما سوزِ نواتان
با سینه زنان حسنی سخت نگیرید
نادیده بگیرید خطای فقراتان
« ما خانه به دوشان، غم سیلاب نداریم»
تا
آقا بگو به درد تو آیا نمی‌خوریم؟
اصلاً بگو به کار تو آقا نمی‌خوریم؟
آیا دروغ بود که با تو هزار بار
ما گفته‌ایم جز غم مولا نمی‌خوریم؟
سنخیّتی کجاست میان مرام ما
آیا هنوز هم به شما ما نمی‌خوریم؟
تا کی هنوز منتظر وعده‌های خویش
تا کی به خُلق و خوی تَوَلّا نمی‌خوریم؟
حتی ز نفسِ خویش برائت نجسته‌ایم
با این حساب ما به تبرّا نمی‌خوریم؟
روزی که تو می‌آیی و اعلام می‌کنی:
ما با تو نیستیم، همه، جا نمی‌خوریم؟
انگار بسکه دل‌نگرانِ خودیم و بس
غصه برای دین خدا را نمی‌خوریم؟
وقتی بدون خمس، ز هر لقمه می‌خوریم
دیگر مگو که لقمه‌ی بیجا نمی‌خوریم؟
حال و هوای نیمه‌شب و گریه می‌رود
وقتی که حرصِ توشه‌ی عقبا نم
آیا شود که گوشه ی چشمی به ماکنی؟
مثل همیشه حاجت ما را روا کنی
از درگه عنایت تو ما کجا رویم؟
وقتی نظر به سائل بی دست وپاکنی
از لطف توست برسرسفره نشسته ایم
ممنونتان ز مرحمتی که به ما کنی
دست محبتی تو بکش بر وجودمان
کی می شود جانب ما هم نگا کنی
بی عشق تو زندگی ما فلج شده
باشد که تو این گره بسته وا کنی
مرتضی شاهمندی
ای جمع در وجود تو کل عصاره ها
درمانده از بیان تواند استعاره ها
بی تو دوباره جمعه و بی تو دوباره، آه...!
از رفت و آمد همه ی این دوباره ها
بی مبتداست هر خبری در نبود تو
پس بی نهاد مانده تمام گزاره ها
ای ماه پشت ابر اگر جلوه ای کنی
پر می کنند دور و برت را ستاره ها
وقتی برای آمدن توست ، بی گمان
خوب است پاسخ همه ی استخاره ها
روزی ظهور می شود اصلی ترین خبر
معطوف می شوند به سمتت اشاره ها
روزی که می رسی و حضور تو می شود
موضوع اول همه ی جشنواره ها
آن روز در سراسر دنیا موذنان
سر می دهند نام تو را از مناره ها
شاعر : مجتبی خرسندی
دوباره صبح جمعه شد تو از سفر نیامدی
قبول کن از این "دوباره" بیشتر نیامدی
شبیه شیشه ای شدم که آتش است بین آن
نیامدی ولی مرا زدی شرر نیامدی
تمام قصه های دفترم به آخرش رسید
به جز تو که حدیث دردی و به سر نیامدی
قرار قبل بین ما دم سحر مگر نبود?
من آمدم ... بگو چرا دم سحر نیامدی?
دم سحر نیامدی ز پشت در نیامدی
چقدر گفتمت پدر... پدر.... پدر ... نیامدی
به قیمت کرامتت به قیمت شهادتم
چقدر گفتمت بیا مرا بخر ... نیامدی...
نیامدی نیامدی نیامدی نیامدی
تو آنقدر نیامدی که "ضربدر نیامد"ی
شاعر : جعفر ابوالفتحی
