بند اول
خیمه‌ی غم بر پا شد کرببلا غوغا شد
آسمون چشمونم در غم تو دریا شد
علم به دوش ساقی آب آوره
علیِ اکبر ثانی پیغمبره(۲)
وای وای وااااااای(۳)
بند دوم
ششماهه در گهواره ببین به بخواب نازه
از تشنه‌کامی امشب لعل لبانش بازه
ذکر لب اهل حرم واعطشا
واعطشا واعطشا به کربلا
وای وای وااااااااای(۳)
شاعر : مرتضی محمودپور
تا ریزه خوار سفره‌ی احسان تو شدم
هر روز و شب به جان تو گریان تو شدم
حرز ترا به گردن من مادرم نهاد
در ذکر روضه بی سر و سامان تو شدم
از من میگیر نوکریت را تمام عمر
شب تا سحر چو مرغ غزلخوان تو شدم
مویم سپید گشته بدرگاه تو حسین
بودم جوان ولیک ز پیران تو شدم
من مرده بودم و تو مسیحای من شدی
شکر خدا که باز به قربان تو شدم
من آمدم به کرببلا بین خیمه‌ها
مات رباب و کودک عطشان تو شدم
مدیون شیر مادرم و روضه‌های تو
پیوسته بین روضه پریشان تو شدم
بر سینه‌ام نوشته که هذا قتیل عشق
من یاد جانفشانی یاران تو شدم
چشمم به آب تا که فتد در تمام عمر
من داغدار کودک عطشان تو شدم
شاعر : مرتضی محمودپور
ارباب بی کفن کفنت شد حصیرها
کشته شدن به پای تو ازبس امیرها
شیران بیشه ی اسد الله غالبند
گشتن فدایی تو همه بچه شیرها
تو کشته ی حقیقت قرآن سرمدی
در پای تو فتاده جوانان و پیرها
شبهای جمعه مادرتان روضه خوان شده
از بس نشسته بر تن پاک تو تیرها
(ای خاک کربلای تو مهر نماز من)
آزاد کرده خاک مزارت اسیرها
سجده کنم به تربت تو در نمازها
آتش گرفته سجده ز سوز و گدازها
**********
حرزه تو را به گردن خود تا نهاده ام
من پای نوکری شما ایستاده ام
هرکس سواره آمده در کربلای تو
در بارگاه قرب تو آقا پیاده ام
آب فرات کرببلا کوثر من است
ساقی بریز جرعه ی آبی به باده ام
من بادیه نشین تو در کربلا شدم
هستم غلام کوی شما گر
بند اول
شد خیمه‌ها برپا در کربلای غم
دیدم به دل آمد دریایی از ماتم
یک سو علی اصغر در سایه‌ی مادر
اشک رباب جاری چون چشمه‌ی زمزم
آه و فغان از دل زینب
جان همه آمده بر لب
گرد حرم حضرت سقا
از سر شب تا سحر امشب
مولا حسین جانم مولا حسین(۳)
بند دوم
یک سو گل نجمه یک سو علی اکبر
یک سو علمدار و ساقی آب آور
اهل حرم یکسر در خیمه‌ی ارباب
پروانه‌ی این جمع زینب چنان مادر
سه ساله‌ای در حرم گوید
به اشک دیده رخش شوید
بین حرم همره بابا
سراغ ششماهه را جوید
مولا حسین جانم مولا حسین(۳)
شاعر : مرتضی محمودپور
شیرین ترین عصارهٔ غم را بیاورید
اذن از ازل گرفته٬ عدَم را بیاورید
«باز این چه رستخیر عظیم است» باز هم-
آمد ندا کتیبهٔ غم را بیاورید
هنگامهٔ سرودنِ ترکیب-بند شد
ای شاعران دوات و قلم را بیاورید
آدم میانِ سجده٬ بحقّ ٱلحسین(ع) گفت
با اشکِ چشم٬ ذکرِ قسَم را بیاورید
با جملهٔ «دخیلکَ یا شاهِ علقمه»
ای لوتیان دوباره علَم را بیاورید
بر پرچم ِ عزا٬ دو سه بوسه به قصد شُکر
حالا به سمتِ روضه قدم را بیاورید
«هیهات منَ ٱلذله» بگویید و باز هم
دخلِ تمامِ ظلم و ستم را بیاورید
چایی که دم کشید به دستانِ فاطمه(س)
مثل قدیم٬ ذکرِ دو دم را بیاورید
با احترام و عرض ادب٬ با وقارِ خاص
نام مخدّراتِ حرم را بیاورید
ميانِ بستر خاكم...بيا كه غمگينم
بيا دوباره سر زانوى تو بنشينم
گمان نميكنم اصلاً مرا تو بشناسى
به باورِ تو نگنجد پدر كه من اينم
شبى به بزمِ شرابى شبى به كنجِ تنور
چه مى شود كه بيايى شبى به بالينم
ز روى ناقه فتادم به خاك و دشمن زد
ز ضربِ ضربه ى ظالم دگر نمى بينم
خدا كند كه بيايى...وگرنه مى ميرم
ميانِ بستر خاكم...بيا كه غمگينم
شاعر : آرمان صائمی
سلامٌ علی ساکن کربلا ؛ غم رسید
دوباره بوی کربلا بر مشامم رسید
دوباره دل آتش گرفت و جگر آب شد
بوی عطر اسفند ماه محرم رسید
خدا بار ما را در این یک دهه بسته است
چه فیض عظیمی به ما زیر پرچم رسید
خوشامد گوی هر شب روضه ها فاطمه ست
خودش زود تر از همه با قد خم رسید
خدایی دم سینه زن های ارباب گرم
خدایی دم عیسوی کِی به این دم رسید ؟
عجب رتبه داده زهرا به این اشک ما
به زخم رگ حنجره تشنه مرهم رسید
صدای بنّی رسید و دل خواهرش پاره شد
به قربانگهش عاقبت ذبح اعظم رسید
همه روضه خوان های دلسوخته آمدند
کمیت آمده ، محتشم با مقرم رسید
سلام ای هلالِ محرم
به صبحِ وصالِ محرم
سلام ای طلوعِ حقیقت
تو ای شور و حالِ محرم
سلام ای امامِ عدالت
شکوه و جلالِ محرم
سلام ای دلِ سردِ زینب
به اشکِ زلالِ محرم
سلام ای قدمگاهِ جانان
بکارد نهالِ محرم
سلام ای بدنهایِ عریان
به آه و ملالِ محرم
سلام ای علمدارِ بی دست
به ماهِ جمالِ محرم
سلام ای گلِ سر بریده
کتابِ کمالِ محرم
سلام ای هلالی که رویش
سیاهیِ فالِ محرم
شاعر : هستی محرابی
آمد محرم باز بویِ عزا آمد
آن شاهِ مظلومان در کربلا آمد
او بهرِ یاریِ دینِ خدا آمد
با کلٌِ هستی اش قلبِ بلا آمد
تا بگذرد از خود با مرگِ جاویدان
اهدافِ او باشد یاریِ مظلومان
دارد شکایت از دستِ هوس رانان
آنان که آلودند در دامنِ شیطان
آمد کَند از بُن تا ریشه ی بیداد
آمد نماید لغو قانونِ استبداد
سازد ضعیفان را از بردگی آزاد
آزادی آموزد بر هِمٌتانِ راد
آئین حق باشد اجرایِ فرمانش
تنها صلاحِ او نیرویِ ایمانش
باشد غمِ جانان بی تابیِ جانش
تا جاودان ماند احکامِ قرآنش
آمد کُند کوته با نهضتِ پُر شور
نقشِ پلیدِ آن مستکبرانِ زور
هفتاد و دو یارِ با غیرت و غیور
دارد قیامِ او برنامه ای از نور
نورِ حقیقت تا
بوی مُحَرم داره میاد، آستین و بالا بزنیم (2)
شراره ی غم داره میاد، آستین و بالا بزنیم (2)
نوایِ ماتم داره میاد، آستین و بالا بزنیم (2)
صیحه ی اعظم داره میاد آستین و بالا بزنیم (2)
دیگه باید عاشقی رو معنا کنیم (2)
دیگه باید علَم آ رو بر پا کنیم (2)
دیگه باید خیمه ها رو آرا کنیم
تو روضه هاش خودمونو پیدا کنیم (2)
غریب وااااغریب واااااغریب وااااغریب وااااا (4)
غریبِ عالَم داره میاد، حسین اباعبدالله (2)
با کوهی از غم داره میاد، حسین اباعبدالله (2)
صاحبِ پرچم داره میاد، حسین اباعبدالله (2)
فرزندِ زمزم داره میاد، حسین اباعبدالله (2)
داره میاد باطل و زیرِ پا کُنه (2)
حقیقتِ آدمی رو معنا کُنه (2)
ت
ببار ای چشمونِ لیلی (2)
ببار دل شده کاسه ی خون (2)
کُنون اومده وصلِ جانان
چه شوری به سر داره مجنون (2)
گرفته دلِ من یه دنیا بهونه
برای
همون که تو دل کرده لونه
برای
فِراقش یه دردِ جنونه، یا مولا، یا مولا
لَکَ الحَمدُ یا خالِقَ کُلٌَ شَئ
لَکَ الشٌُکرِ یا رازِقَ کَلٌَ شَئ
فَاُنٌی لَکَ العَبدُ، عبدُ ذَلیل
اَتانیِ المَصایِبُ غَیرُ القَلیل، یا مظلوم
یا مولا یا مولا یا مولا یا مولا (4)
سلام بر تو که بهترینی (2)
قدمگاهِ اهلِ یقینی (2)
همون تربتِ نازنینی
که فخرِ تمومِ زمینی (2)
بریز اشکِ نم نم رو گونه (حسین جان)
دلِ عاشقان موجِ خونه (حسین جان)
که در حسرتِ کربلا تو
دمادم می گیره بهونه (یا مولا
باز آمد مَهِ غم و مَهِ عزا (2)
اُختی یا زینب، الرٌضا (2)
کن مَحمِل روانه سویِ کربلا (2)
اُختی یا زینب، الرٌضا (2)
تویی تو تسلیمِ قضا (2)
بپوش تو جانِ خواهر (2)
آن کهنه پیرَهن را (2)
یکدم تو جایِ مادر (2)
به قامتِ برادر (2)
از دل و جان طاعت و فرمانم (2)
بر سرِ این عهد و وفا مانم (2)
زمزمه ی قالو بلا خوانم (2)
دل همه یادِ مادرم زهرا (2)
وایِ مَنو ز عصرِ عاشورا (2)
رقیه میگه بابا نرو سفر (2)
اگر میری منم ببر (2)
هر طرف سکینه میزنه به سر (2)
اونم میگه منم ببر (2)
بدونِ ما نرو پدر (2)
خدایا چی می کشم، ز دستِ این کودکان (2)
دیگه نمیگم برات، ز اصغرِ بی زبان (2)
آه همه ی درد و بلام، یارب (2)
خر
آروم آروم داری میای 2 امٌا نمیدونی عدو 2
اینجا کمین کرده برا 2 قصدِ شکارِ یه گلو 2 (اضافه شد)
تو رو فقط به خاطرِ علی برگرد 2
گلوش که نداره، تحمٌلِِ این درد 2
علاوه بر غلاف و نیزه و خنجر
میگن تیرِ سه شعبه هم با خود آوَرد2
وا از غم دردِ رباب 2 وا اصغرِ بی شیر و آب 2
واویلتا، واویلتا، واویلتا، واویلتا 4
اینجا فقط بویِ غمه 2 سر در گریبون عالمه2
تو رو خدا وو کامِ تشنه ی اصغر 2
نزار که تشنه لاله ات بشه پرپر
نزار سکینه وو رقیه وو زینب
که سر نوشتشون بشه مثِ مادر
چیزی نمونده تا تَهِ 2 این مقصدِ پُر ماجرا
چیزی نمونده ای خدا 2 تا سر زمینِ کربلا
یه کاروانِ خسته وو 2 این جاده ی نا آشنا
آخه دیگه چیزی ن
حرکت حضرت سیدالشهداء(ع)
از مکه به سمت کربلای معلی
امام حسین پس از خروج از مدینه مدت چهار ماه و چند روز در جوارخانه امن الهى اقامت گزید و در این مدت با دعوت مسلمانان مبارز برخى از مناطق اسلامى،به ویژه شیعیان کوفه مواجه شد و براى پاسخ گویى به درخواست آنان،پسرعمویش مسلم بن عقیل(ع) را جهت هماهنگى انقلابیون و زمینه سازى نهضت بزرگ، به کوفه ارسال نمود و چون مسلم بن عقیل با استقبال شایان مردم کوفه مواجه شد، براى آن حضرت نامه اى فرستاد و او را براى رفتن به شهر کوفه دعوت کرد.
امام حسین(ع) تصمیم داشت که پس ازپایان مراسم حج، به سوى کوفه رهسپار شود،ولى به وى خبر داده شد که یزید بن معاویه،تعدادى از مزدور
◾با اشک برای
◾محرم آماده شویم
بر سینه‌ی من شور کماکم مانده‌ست
بر صورت من اشک نم نم مانده‌ست
این چند صبا فرصت خودسازیست
هفتاد سه روز تا محرم مانده‌ست
ورودیه محرم
دوباره آمده شور محرم (2)
سراسر عالم هستی پر از غم
عزا هر جا به چا شد
جهان ماتم سرا شد
مصیبت وا مصیبت (2)
********
بود درد و غمی سنگین به سینه (2)
ز ره آمد گل باغ مدینه
پر از غم گشته دنیا
شده خون قلب زهرا
مصیبت وا مصیبت (2)
********
به قلب شیعیان ماتم رسیده (2)
ز ره یک کاروان غم رسیده
بود این ذکر هر لب
امان از دل زینب
مصیبت وا مصیبت (2)
********
دل زینب شده پر غم دوباره (2)
بریزد از دو چشمانش ستاره
کنار نور عینش
بود ذکر حسینش
مصیبت وا مصیبت (2)
********
بود این سرزمین منزلگه عشق (2)
شود کرب و بلا قتلگه عشق
سر خون خدا را
زند بر نیزه اعدا
مصیبت وا مصیبت (2)
********
گینه باشلاندی عزا سسلنر اهل عالم
ساخلیار اوز آناسی شاه ِ شهیده ماتم
گلدی محرم آیی ، اسدی بو قاره پرچم
بزم عزایه سن گل، گلدی مَهِ حُزن غم
جان آقا ، من سنه قربان آقا ۲
السلام ای شهیمیز ای گُل گلزار وفا
یا حسین ثار الله گلدی گینه ماه عزا
اهل عزا گیدی قرا هامی ایدر شور و نوا
دیلده دیر یامولا – جان سنه قربان آقا
جان آقا ، من سنه قربان آقا ۲
گینه گلدیم آقا جان من بو کرملی قاپیا
آدی حلالِ مَشاکل اوزی غملی قاپیا
سینه وورار پیر و جوان ای گُلِ گُلزار جَنان
سسلنر اهل عالم جان – سنه قربان آقا جان
گینه گلدی آقامین ماه پُر از احساسی
آقامین مرثیه سی سسلنروخ عباسی
قلبیده چوخ واردی سوزوم غیرتینه قربان اوزوم
گلدی عاشقان ، موسم عزا
عرشه عرشیان ، چکدیلر قرا
دوتدی عالمی ، صوت وا حسین
شیعۀ علی ، سسله یا حسین
کُر :
(رهبریم حسین
سروریم حسین
شهپریم حسین
دلبریم حسین) ( ۲ )
بو عزاده پیغمبر آغلیور
وای اوغول دیور حیدر آغلیور
علقم آغلیور پرچم آغلیور
زمزم آغلیور کوثر آغلیور
بزم ماتمه - گلدی فاطمه
یازدی یا حسین - قاره پرچمه
(رهبریم حسین
سروریم حسین
شهپریم حسین
دلبریم حسین) ( ۲ )
غصه دن گئنه قلبیم اولدی قان
درد هجردن داد و الامان
اصغرین قانی یئرده دور هله
گل هرایه یا صاحب الزمان
قاره باشلارا - باغلانور آقا
جددوین یاسی - باشلانور آقا
(رهبریم حسین
سروریم حسین
شهپریم حسین
دلبریم حسین) ( ۲ )
توفیق خدادن بو گویول مرغی پر ایستر
صحن و چمن کرب وبلایه گذر ایستر
گوز یاشیمیله بیرجه او صحنی سولاسایدوم
قندیلِ دلی طاق رواقیندن آسایدوم
اول مرقد ششگوشه نی آغوشه باسایدوم
گویلوم یته بو مقصده شام و سحر ایستر
جان بلبلی اولموش رَغَنِ نفسه گرفتار
دائم قفس سینه ده ایلر اونا آزار
بو لایق فردوس او نیرانه سزاوار
عُلوی طلبی سُفلده اول حیله گر ایستر
توفیقیوی یارب بیزه همواره رفیق ائت
دَعوّیِ تَولاّی حسینینده صدیق ائت
لطفون بو رهِ عشقیده همراه طریق ائت
دل وادی حیرتده دی بیر راهبر ایستر
هرکیمسه که ایستراولا عاشقلیقا لایق
البته خلایقدن ایدر قطع علایق
قطع نظر اونداندا گرک عاشق صادق
هر ما ملکیندن ائده قطع
به استقبال محرم
میاید موسم سوگ وعزا آهسته آهسته
محرم کرده قصد کوی ما آهسته آهسته
دوباره می شود برپا بساط هیئت وپرچم
سیه پوشد تمام شهر ما آهسته آهسته
دوباره عشق ثارا...وزاری کردن عشاق
روان از دیده ما اشکها آهسته آهسته
صدای زنگهای کاروان بر گوش می آید
حسین آید بسوی کربلا آهسته آهسته
دوباره کربلا وناگرانی دل زینب
هجوم غم به دخت مرتضی آهسته آهسته
دوباره ذکر زیبای حسین جانم حسین جانم
شدن بر غصه ی او مبتلا آهسته آهسته
دوباره قصه عشق عمیق خواهری مضطر
که افتد از برادر او جدا آهسته آهسته
الا ای نوکران عطر حسینی بر مشام آید
که آید همره باد صبا آهسته آهسته
دلت کن مامن درد وغم زینب سلام ا
عاشقان اهل بیت هنگامۀ غم آمده
باردیگرماه خون ماه محرّم آمده
**
از غم کرب وبلا عالم بود در شور وشِین
درزمین وآسمان ذکر ملائک یا حسین
**
هرکجا را بنگری گشته سیه پوش غمش
در همه ارض و سما برپاست بزم ماتمش
**
مادرش زهرا به جنّت بهر اودارد عزا
برسر و سینه زند بانالۀ واویلتا
**
ماه بگذشتن ز هستی در ره دین خدا
ماه جانبازی اصحاب شهید کربلا
**
درهمین مه نور حق آید حسین در کربلا
همرهش سجاد و زینب خواهرش با اقربا
**
درهمین مه ارباً اربا پیکر اکبر شود
درهمین مه غرقه در خون حنجر اصغر شود
**
درهمین مه قاسم ابن مجتبی گردد شهید
مادرش نجمه شود در نزد زهرا رو سپید
**
درهمین مه میدهد جان در ره دین خدا
هردودستان ا
آمد دوباره ماه ماتم (۲)
ماه پر از داغ محرّم
دلهای ما در شور و شین است
هرلحظه بین الحرمین است
این ماه غم ماه حسین است
عزیز زهرا یا حسین جان (۳)
***
بزم عزا گردیده برپا (۲)
صاحب عزا حضرت زهرا
دلها گرفته شور ماتم
اشک تمام اهل عالم
ریزد در این ماه محرّم
عزیز زهرا یا حسین جان (۳)
***
عالم پراز شور و نوا شد (۲)
هستی ز ماتم کربلا شد
برپا شده بزم عزایی
دلها شده کرب و بلایی
این مه حسین گردد فدایی
عزیز زهرا یا حسین جان (۳)
****
در کربلا با زینب آید (۲)
با ذکر یا رب یارب آید
آید که دین پاینده گردد
دین محمّد زنده گردد
دشمن دین شرمنده گردد
عزیز زهرا یا حسین جان (۳)
***
این مه گلان باغ حیدر(۲)
جمله شوند از
مه غم ماه ماتم مه شور محرّم
مه افغان و ناله مه اشک دمادم
باردیگرآمد محرّم
ماه عشق و ایثار ماه غم
**
مه فرزند حیدر مه گلهای پرپر
مه ناله مه سوز مه اشک مکرّر
بار دیگر آمد محرّم
ماه عشق و ایثار، ماه غم
**
مه عشق و ارادت مه صبرو رشادت
مه شور و عبادت مه خون و شهادت
بار دیگر آمد محرّم
ماه عشق و ایثار، ماه غم
**
مه حقّ ، ماه ابراز سوی حق اوج پرواز
هرکه سوزد دراین ماه می شود مَحرم راز
بار دیگر آمد محرّم
ماه عشق و ایثار ماه غم
**
مه ایثارو تدبیر مه یاران چون شیر
ماه پیروزی خون بر همه تیغ و شمشیر
باردیگر آمد محرّم
ماه عشق و ایثار ماه غم
**
مه ناله مه شور ماه دلهای غمگین
مه ایثار جانها ماه یک داغ سنگین
ب
هستی ختم رسالت گلبن باغ ولا
نور چشم فاطمه جان علّی مرتضی
**
همنشین زینب و کلثوم و عباس و حسین
پنجم آل کسا آیینه ایزد نما
**
با تمام اهل بیت خود حسین بن علی
آمد از شهر مدینه سوی دشت کربلا
**
آمده با دعوت آن کوفیان بی وفا
کربلا با اهل بیتش خامس آل عبا
**
این زمین خیمه گاه و قتلگاه کربلاست
خیمه های آل عصمت می شود اینجا به پا
**
بر رضای حق بود راضی و در این سرزمین
در ره اسلام و قران میکند جانش فدا
**
در میان موج خون در این زمین غلطان شود
تاکه پاینده بماند دین جدّش مصطفی
**
آنکه جان داد و رضای حق به جان خود خرید
درهمین جا میشود تنها خریدارش خدا
**
درهمین جا ازمیان خیمه های تشنگان
می رسد بر عرش گردو
#نذر_محرم
️نے نوا کن کربلا معنا شود
سینه هاے عاشقان شیدا شود
نے نوا کن از صبوری ها بگو
کی صبوری مرهمِ دلها شود؟
نی نوا کن در وداعِ اکبرش
تا همه نا گفته ها گویا شود
نے نوا کن تا رقیه دخترش
در خرابه گم شد و پیدا شود
نے نوا کن روی جسمِ بے سرش
مرثیه خوان مادرش زهرا شود
نے نوایت را کمے آهستہ زن
اصغر آغوشِ پدر لالا شود
نے نوا کن سینه را آتش بزن
شامِ غم در کربلا بر پا شود
نے نوا کن روے نعشِ کشتہ ها
تا که زینب با تو هم آوا شود
نی نوا کن تا که در تاریخ ما
این یزیدِ بد گهر رسوا شود
نی بگو از ظلم و جور شامیان
تا که رازِ تیرگی افشا شود
نی نوا کن از اسیرانِ غریب
تا زبانِ عاشقی معنا ش
باید برای زخم کاری زود مرهم بُرد
پس زود باید این دلم را تا محرم بُرد
اصلاً بساط روضه‌ی تو روسفیدم کرد
این روسیاهیِ مرا شال سیاهم برد
پای عَلَم هرکس نیامد هر دو عالم باخت
پای عَلَم هرکس که آمد هر دو عالم برد
گریه برای تو گره از کارها وا کرد
وقتی مَلَک این اشک را تا عرش اعظم برد
از کودکی در آتش عشق تو میسوزیم
«باید» کسی را که نمیسوزد، جهنم برد
ما که همیشه بیشتر از حقمان بردیم...
بیچاره آنکه از سر این سفره‌ها کم برد
آیه به آیه پیکرت، قرآنِ بر نیزه است
پس نامی از تو بی‌وضو، هرگز نخواهم برد
من هرچه دارم از سه ساله دخترت دارم
رحمت به آنکه بین این روضه مرا هم برد
وقت عاشق شدنم عقل سرم را ببرید
میل پروازم اگر بود ، پرم را ببرید
آمده پشت در خیمه که جان بستاند
مرکب و تیغ چه سود است سرم را ببرید
جگرى سوخته دارم که پر از حرف دل است
سر بازار نگارم جگرم را ببرید
ناز چشمان خمارش پى خون مى گردد
وقت قربانى اگر شد پسرم را ببرید
من که دینم به تماشاى رخش تاق زدم
خبر معامله ى سر به سرم را ببرید
بلکه در راه بیفتم تو بلندم بکنى
زودتر خرجى راه سفرم را ببرید
گریه ام گر ثمرى داشت تو را مى آورد
پس همین مختصر بى ثمرم را ببرید
خبر این است که پروانه برایش جان داد
محضر شعله اگر شد خبرم را ببرید
پدر کرب و بلا از سر ناچارى گفت
که بیایید جوانان پسرم را ببرید
وقت برگشت به خیمه چق
هرموقعی که پایم تا روضه ها رسیده
روی لبم نوای یا لیتنا رسیده
هم دست دوز زهراست هم دستبوس زینب
پیراهن سیاهم از کربلا رسیده
ماهیچکاره هستیم روزی رسان رقیه ست
از دستهای خانم خیلی به ما رسیده
چکمه به دوش دارم شرمنده ام‌حسین جان
راهم‌بده به خیمه آقا گدا رسیده
هرجا که روضه ای هست اهل محله سیرند
از خانه فقیران بوی غذا رسیده
ما گریه کن نبودیم این اشک ها حواله ست
زینب اشاره کرده حال بکا رسیده
باید به کربلا رفت حتی به قیمت جان
وقتی که کنار شش گوش حتی خدا رسیده
دربین یک خرابه سرروی خشت دارد
بالا نشین یثرب حالا کجا رسیده
قبل از شروع خلقت تابیده آفتابش..
لب تشنه ای که عمریست دلها شده کبابش
گفتیم السلام و فورا علیکم آمد
جانم به این سلام و جانم به این جوابش
تکلیف را ادا کرد با نفس مطمئنه
پس میکند خداوند با ارجعی خطابش
هرکس که عمر خود را خرج‌حسین کرده
یوم‌الحساب پاک‌است پیش خدا حسابش
حرف امام خیر است حتی زمان نفرین
حر دُرِّ کربلا شد تنها به یک عتابش
راه هزار ساله طی میشود به آنی
از برکت حسین و کشتی پر شتابش
کم از حرم ندارد این روضه های آقا
ما در حرم نشستیم در محضر جنابش
پیش نگاه اطفال مستانه موج میزد
ما با فرات قهریم با قطره های آبش..
یا رب چه بود حکمت کز داغ این مصیبت
ارباب رفت گودال آواره شد ربابش
شفق به نیزه نظر کرد و رنگ او غم شد
نسیمِ صبح به زلفش چو خورد ماتم شد
به عرش پیرهنی پاره گشت، آویزان
بساط گریهٔ عالم دگر فراهم شد
دوباره مقتل ارباب کشته می خواهد
دوباره نان شبِ خانه های ما غم شد
به دربِ روضهٔ فرزند ، مادر اِستاده
و هر که آمده اینجا یقین که مَحرم شد
اگر به پرچم آقا زدی تو سنجاقی
بدان که روزی عمرت به پایِ پرچم شد
برای یاری عباسِ او علم بردار
و بین که رشته عشقت به او چه محکم شد
اگر محرم و این شور گشته عالمتاب
به سومین شب آن چون رسید، اعظم شد
