اشعار محرم

در کوچه های روضه به اقبال می رسیم

داریم می رسیم اگر کال می رسیم

یک ماه،نه دوماه،نه در گریه برحسین

داریم به نتیجه ی یک سال می رسیم

هرجا که مجلسی ست مُزیّن به اهل بیت

با پا نمی رسیم نه با بال می رسیم

فی الحال با حسین اگر حال ما خوش است

آینده نیز ما به همین حال می رسیم

با هدیه کردن صلواتی، به کردگار؛

اینگونه با محمد و با آل می رسیم

ما "گنگ خواب دیده و عالم تمام کر"

در انتقال روضه چنین لال می رسیم

هرشب برای ما شب عید است باحسین

یعنی به یا محول الاحوال می رسیم

مثل مُخَدَّرات حرم زجر می کشیم

وقتی به گوشواره و خلخال می رسیم

حالا که بین ما سخن دوست خوشتر است

از هرچه بگذریم به گودال می

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قیمت نداشتیم ولی پربها شدیم

اسم حسین آمد و ازخاک پا شدیم

تنگی جای ما خودش اصلا سعادت است

وقتی که زیر خیمه لطف تو جاشدیم

ولله بر بزرگی دنیا نمیدهیم

این فیض را که پشت در تو گدا شدیم

از کیمیای فرش حرم خیر دیده ایم

سنگ آمدیم و موقع رفتن طلا شدیم

داروی ما همین دودمه دادن است وبس

هروقت درد بود دراینجا دوا شدیم

فامیل ما حسین کس و کار ما حسین

غیر از شما زعالم و آدم جدا شدیم

چه زن چه مرد ماهمه مدیون زینبیم

زینب نگاه کرد که ما باحیا شدیم

فرموده اند آب و گل ما زکربلاست

بیخود نبود دربه در کربلا شدیم

از روضه بود راهی مسجد شدیم ما

گفتیم یاحسین و سپس باخدا شدیم

هرجا که حرف خواهر ارباب ما شد

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دیدید اگر که یکسره در کنج خلوتیم

غرق محبتیم...به دنبال وصلتیم

هجران کشیده ایم...گناهی نکرده ایم

از دوری نگار پر از درد غربتیم

گیسوی یار بود که ما را اسیر کرد

لطفش مدام باد ! که خود بی لیاقتیم

سینه زنیم و یکسره معراج می رویم

سرمست،بین میکده گرم عبادتیم

"ما بی حسین معنی دیگر نمی دهیم"

بی عشق یار تیره و تاریم...ظلمتیم

لطف حسین بوده که درهم خریده است

لطف حسین بوده که مشمول رحمتیم

با "یا حسین" مرده ی مان زنده می شود

چون عاشقیم...عارف و صاحب کرامتیم!

ما را علی برای حسینش بزرگ کرد

از کودکی بزرگ شده بین هیأتیم

زهرا اجازه داده که ما گریه می کنیم

در بین روضه ها همه تحت عنایتیم

منصب چه

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

به دل مهر تو از بَدو تولد داریم

به شما عاطفه‌ای رو به تزایُد داریم

روز و شب سلسله جنبان شهادت هستیم

تیغ در دست و به لب ذكر تشهد داریم

زخمی افتادنِ از اسب در اینجا اصل است

اهل دردیم و به این اصل تعهّد داریم

آشناییم به سرتاسر بین الحَرمین

ما كه عمری است در این جاده تردد داریم

با رخ ماه تو منظومۀ دل كامل شد

زهره و مشتری و شمس و عطارد داریم

همه با دست گدایی به رهت بنشینیم

كه زِ ارباب خود امّید تفقّد داریم

بركت هیئت تو مایۀ افزونی ماست

بی تو خردیم ولی با تو تعدد داریم

در زیارت خم ابروی تو با یاد آمد

هم از آن دم دلی از خود شده بی‌خود داریم

شاعر : عباس احمدی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما نوکرت هستیم دیارت،قرن ماست

ما بلبل صحنیم که بامت چمن ماست

هرشب؛ همه محتاجِ همین در زدن هستیم

سینه زدنِ ما همه اش در زدنِ ماست

هر چند؛عجم زاده ولی جلد حسینیم

یعنی که فقط کرببلایت وطن ماست

از مادر خود نام تو را یاد گرفتیم

نامت همه جا تِکه کلامِ دهن ماست

سرمایه ی ما هست که رفته است به بام ات

این پرچم بر گنبد تو پیرهن ماست

خوب است که نوکر خویِ ارباب بگیرد

مانند خودت کهنه حصیری کفن ماست

شاعر : حامد جولا زاده

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا داغدار روضه ی شَیب الخَضیبی ام

یا بی قرار غصه ی خَد التَریبی ام

در هر کجا به کار می آیم برای اشک

در وقت احتیاج مفاتیح جیبی ام

عاشق همیشه ارث ز معشوق می برد

از غربت تو رنگ گرفته غریبی ام

هر آدمی مناسب کاری ست در جهان

من هم به روضه گریه کنِ بی رقیبی ام

از اینکه او دوبار برایت شهید شد

بین صحابه ی تو به شدت حَبیبی ام

تو مادری روضه ای و من حسینی اش

تو بوی یاسی هستی و من بوی سیبی ام

بعد از غروب فرشچیان سالهای سال

من بی قرار روضه ی اسب نجیبی ام

از منظر امام رضا عاشق توام

در بین روضه های تو یابنَ الشَبیبی ام

شاعر : مهدی رحیمی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:02
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هرجا که هست ذکر تو مآوای بهتری ست

دنیای در کنار تو دنیای بهتری ست

بین بهشت و روضه مردد نمیشویم

زیرا که روضه جنت الاعلای بهتری ست

عیسی پرنده کرد اگر خاک مرده را

اقای ما حسین مسیحای بهتری ست

ما کوه حاجتیم ولی بوسه بر ضریح

از حضرت کریم تمنای بهتری ست

در زیر آسمان خدا از تمام خاک

آقای من حسینیه ات جای بهتری ست

دیدم که کفشدار دم هیآتت شده

فرزند خوب نعمت عظمای بهتری ست

با گریه برغمت دلمان آسمانی است

با اشک زنده ایم که تقوای بهتری ست

میلی برای گوهر دنیا نداشتیم

مهر حسین گوهر دنیای بهتری ست

وقتی کنار شمس تو صاحب ضریح شد

یعنی "حبیب" نوکر شیدای بهتری ست

شاعر : حسن کردی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 14:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آنقدر ناله زدم تا که پناهم دادی
بی‌رمق بودم و تو قدرت آهم دادی

کور بودم که مرا روضه‌تان داد شفا
با همین اشک چه نوری به نگاهم دادی

همه‌جا رفتم و خوردم به در بسته حسین
فقط آخر که رسیدم به تو راهم دادی

خیر دنیای منی آخرتم هم با توست
به همه خیر رساندی و به ما هم دادی

من زمین خورده‌ام اما تو بلندم کردی
روی خوش باز به این روی سیاهم دادی

آنقدر پیش خدا دست تو باز است حسین
لب اگر باز کنم هر چه بخواهم دادی

شاعر : مجتبی شکریان همدانی

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شکر خدا که لطفِ تو دست مرا گرفت
مِهرت میان این دلِ ویرانه جا گرفت

امروز نه،که روز الست بربکم
باتو دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت

آواز پر زسوز کسی میرسد ز عرش
ماه محرم آمده باید عزا گرفت

ما فکر می کنیم هنر کرده ایم، نَه
روضه برای بی کسی تو خدا گرفت

از من سیاه تر به خدا نیست مانده ام
چشمت چگونه راه من بی حیا گرفت

اعجاز می کند به خداوندی خدا
شور غمت به سینه ی هر کس که پا گرفت

پس می توان ز دست غلام سیاه تو
در روضه ها حواله ی کرب و بلا گرفت

یاد تمام پیر غلامان به خیر باد
سینه زدن ز گریه ی آنان بقا گرفت

سر می زند به رسم وفا حضرت نگار
گر هیاتی ز یادِ شهیدان صفا گرفت

امشب برایِ روز دهم گریه میکنم

• پنج شنبه
• 15
• مهر
• 1395
• ساعت
• 15:41
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فرود آمده عرشی شب محرّم او
به آیه آیه ز اشکی، ز سوگ و ماتم او

به بیت بیت کلامی که سر دهد تکبیر
بیان عاجز دل شد ز سینه افهم او

قصيده شد،شب محزون ز آه غم نفسی
نفس ز بیت دو شعری نوشت آدم او

دو بیت اشهد آدم که سنگ بردارد
میان خانه خدایی که شد معلم او

حفيظ می شمرد این طنین روح افزا
ببرد حائل جان را خود مسلم او

بریخت خامه،مرکب،دوات علم از حلم
حبیب خانه سراید شب محرّم او

شاعر : سیده مریم جعفری

• یکشنبه
• 2
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بی سر و سامانم و خیلی پریشانم حسین
غرق در عصیانم و خیلی پشیمانم حسین

سفره ی دل را همیشه پیش تو وا میکنم
مونس تنهایی ام... گرمی مژگانم حسین

با همه آلودگی ام دوستت دارم حسین
دوست داری نوکرت را، خوب می دانم حسین

جان من این چند قطره اشک را از من نگیر
چون که با این اشک ها لبریز ایمانم حسین

کشته ی اشکی و من پاره گریبان تو ام
ای تمام حاجت چشمان گریانم حسین

خوش به حال نوکری که پیر این درگاه شد
در حرم یا بین روضه ها بمیرانم حسین

هر شب جمعه که دلتنگ حریمت می شوم
از سر شب تا سحر هر لحظه می خوانم: حسین

"نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم"
کربلایم را بده... دیگر مرنجانم حسین

وقت هر درد و غمی فرمود

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:19
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قسم به حق فلق ؛ چشمه سار ایمان است
هران دوچشم که در بین روضه باران است

خرابه ی دل عُشـّــــاق با تو آباد و
هزارو صد ده آباد بـــی تو ویران است

بِرس به داد دلم حضرت مسیحا دَم
که سخت مرده ام و ظاهرا به تن جان است

بگیر دست مرا خسته ام ز اَقــوامی
که کافرند و فقط نامشان مسلمان است

نژاد و رنگ ملاک است بین این مردم
تویی که جون و حبیبت برات یکسان است

چقدر هَمهَمه اما ، رضای زهـــرا(س) کـو
به اسم نوکری و ، ذات ، نان و دکّان است

بیا دوباره بسازم ز تـــــربتت اربـــاب
وگر نه جنس گِلم بس که نابسامان است

تمام آنچه به اسم ثواب کردم کِشت
نه سود حَشر مرا ، بلکه خُسر و تاوان است

محمد جواد حیدری

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:21
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

به دنيا آمدى تا مطلبى ديگر بياموزم
من از رفتار تو الله را اكبر بياموزم

كلاس درس شد سجاده ات،من روز ميلادت
نشستم تا جهان را پاى اين منبر بياموزم

بريزم دور اين ناعلم هارا و منِ خود را
بدون واسطه از ساقى كوثر بياموزم

سر شب در تَعَلُّم سر به مهر كربلا بگذار
سحر بردار سر از سجده تا از سر بياموزم

دعا در حق دشمن كردن و با دوست سر كردن
مرام شيعه را در سطح بالاتر بياموزم

زبان تائبين وخائفين را پانزده گانه
به هنگام دعا از چهارمين حيدر بياموزم

طريق روضه خواندن را ز تو آموختم،اما؛
طريق نوكرى را بايد از قنبر بياموزم

دعا را از ابوحمزه،مكارم را از اخلاقت
تجافى جهان را از همين منظر بياموزم

هر آن چيزى

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:24
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

قتیل تیغ تو در خون تپید با امید
هرآن شهید تو شد شد شهید با امید

به شوق خنجر تو با زبان الکن نبض
چه حرفها زده حبل ورید با امید

نشد ز شدت شمشیر غم دوتا کمرش
دلی که انس گرفته شدید با امید

به فکر عطر فشانی برای عشاق است
صبا که گیسوی گل را کشید با امید

کبوترانه در این دشت رفتم و دیدم
عقاب از سر سنگی پرید با امید

سرشک رفت بگوید ز غم به یار که چشم
در التماس لبش را گزید با امید

چنان که پیر به مقصد رسد به لطف عصا
دلم چه ساده به منزل رسید با امید

بهانه اییست شفای شمیم پیراهن
بیا که دیده ی یعقوب دید با امید

ز یک درخت میان شراره ها ای دل
شود صدای خدا را شنید با امید

دم از مسیح نخواهم که وامدار بو

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:34
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

اوّل دفتر سالم بنویسید حسین(ع)
برکت روزی و مالم بنویسید حسین(ع)
رازق مردم عالم؟؟ بنویسید حسین(ع)
نام ارباب حلالم... بنویسید حسین(ع)

چه حسینی که جهان عرصهء یکتازیِ اوست
چه حسینی که گهی خلق ملک بازیِ اوست

چه حسینی که قتیل العبراتش خواندند
فَلَک و مُلک و مَلک ، فُلک نجاتش خواندند
جاودانهای جهان آب حیاتش خواندند
بی سبب نیست که اعلا درجاتش خواندند

سجدهء آخر او را چه مقامی دادند
که سماوات ازین سجده به خاک افتادند

به خداوند قسم! روح معاد است حسین(ع)
به کرامات حسن! باب مراد است حسین(ع)
کفر اگر ظلم کند اذن جهاد است حسین(ع)
گرچه امروزه در این شهر زیاد است حسین...

أحدی مثل جگر گوشهء زهرا(س) نشود
مرد

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:37
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

با جان و دل غم تو خریدار می شوم
ابرو گره مزن که گرفتار می شوم

زخم زبان و طعنه شنیدن بجای خود
لازم شود به عشق تو بر دار می شوم

جز تو کسی برای گدایت نمانده است
من را بخر، اگر نخری خوار می شوم

لطف مکررت شده حق مسلّمم
تقصیر لطف توست طلبکار می شوم

فریاد می زنم : " کس و کارم فقط تویی"
ردّم نکن که بی کس و بی کار می شوم

دردم فراقتان و دوا کربلایتان
از دوری ضریح تو بیمار می شوم

تو از یمین عرش دعاگوی زائری
من خاکبوس تک تک زوار می شوم

امسال هم به درد فراق حرم گذشت
چشم انتظار لحظه ی دیدار می شوم

دنیا که جای خود به خدا بعد مرگ هم
دلتنگ روضه های علمدار می شوم
.
.
دشمن به فکر غارت پیراهن من است
بعد ا

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:39
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ذکر لبم روبه حرم لبیک ارباب
تو سَیـّدی من نوکرم لبیک ارباب

من از اهـالی دیار روضه هایم
نذری کوی دلبرم لبیک ارباب

با اِتًکا بر اشکهای روضه ی تو
شد این گدایت محترم لبیک ارباب

وقتی شنیدم روی پیکر سر نداری
نذر سرت کردم سرم لبیک ارباب

پیراهنت را گرگهای دشت بردند
تو تا کـفن کردی کرم لبیک ارباب

لب تشنه ماندی ومرا سیراب کردی
درروضه ات واشد پَرم لبیک ارباب

پای سرِبر نیزه ات زینب به سر زد
شد ندبه خوان تو حرم لبیک ارباب

شاعر : حسین ایمانی

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:49
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

آقا حسین ، عبد سراپا گناه من
شرمنده من ، مانده من و روسیاه من
اوج عطا حسین ، ته کوره راه من
از هر کجا رانده و بی سرپناه من
من را صدا زده که به اینجا نشسته ام
در روضه و مقابل زهرا نشسته ام
من را نگاه کرده فدای نگاه او
جان ریختم ز عشق به پای نگاه او
من گریه می کنم به هوای نگاه او
شاید شوم عبد و گدای نگاه او
دادم هر آنچه بود نگاهم کند حسین
در چشم من اشک فراهم کند حسین
بودم پر از گناه ، لیاقت نداشتم
در دامنم قطره ای طاعت نداشتم
یک روز با حسین رفاقت نداشتم
در سینه ذره ای ز محبت نداشتم
جز بر حسین به هیچ کسی رو نمی زنم
در پشت هیچ خانه ای زانو نمی زنم
آقا اگر که اوست ، گنهکار می شوم
به اهل این خانه بد

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 20:56
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ﺩﻭﺵ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﻭﻧﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻠﮑﯽ ﺑﺴﭙﺮﺩﻧﺪ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻠﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻡ
ﺭﺍﻫﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻡ
ﭼﻪ ﺑﻬﺸﺘﯽ ! ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻫﺎﻟﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ
ﻃﺎﻗﯽ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭ
ﺍﻫﻞ ﺟﻨﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺹ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻫﻤﻪ ﺁﯾﯿﻨﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻝ ﻣﯽﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺳﯿﻨﻪﻫﺎ ﭘﺮ ﺯ ﻣﯽ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﻬﯽ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻮﺩ
ﺣﺠﺮﻩﻫﺎﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻮﺩ
ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﻧﻮﺭ ﮔﺬﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﻣﻠﮑﻢ ﺩﺍﺩ ﻧﺸﺎﻥ، ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﻣﻠﮑﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻃﻠﺒﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮ
ﺗﻮ ﭘﺮﺳﺘﻮﯼ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ ﻻﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮ
ﻫﻤﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﺗﺎ

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:37
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دلتنگ توام دلی که درجان من است

بیچارگی از دوری تو کار من است

ای هستی من تمام هستم نذرت

مهرت به دلم نگین عقبای من است

نوکر کوی تو بودند همه اجدادم

نوکری ارثیه از جانب اجداد من است

این که هستم در این خانه ز لطف زهراست

این هم از مرحمت مادر مولای من است

هر شب از عشق تو بر سینه و بر سر زده ام

گریه و سینه زنی ضامن فردای من است

کاش آن لحظه که آیند نکیر و منکر

تو بیایی و بگویی، که مهمان من است

لحظه ی آخر مرگم که نفس بند آید

بنهی پا به سرم لذت دنیای من است

دل خود ر به کجا برم که آرام شود

خاک کوی تو فقط دارو و درمان من است

خواب دیدم در و دیوار حرم را یکشب

تکه آئینه ای از، این دل تنهای م

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:40
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ای که دادی به دست ما پرچم

با غمت کرده‌ای مرا همدم

لطف خود را بیا و افزون کن

تا شوم با غم دلت مَحرم

چه کنم تا که این دل مستم

نشود از غمت جدا یکدم

ای غریب به خاک افتاده

وی اسیر غمت بنی آدم

لب خشکیده ات فرات حیات

تشنه کام لبت بود زمزم

نظری کن به سوی این وادی

ما همه گمشده تویی هادی

به تو و خاک پای تو سوگند

به تو و کربلای تو سوگند

به دل مهربان تو جانا

به خلوص و صفای تو سوگند

به غریبی کودکان تو و...

به غم ماجرای تو سوگند

به ندای غریب و جانسوزت

به طنین صدای تو سوگند

به تن پاره پاره و بر آن

سر از تن جدای تو سوگند

نبود حاجتی مرا دیگر

غیر اینکه دهم به راهت سر

شاعر : مجتبی روشن رو

• پنج شنبه
• 19
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 21:55
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دیگه وقت غصه و غم رسیده
عزای اشرف آدم رسیده
ذکر یا حسین پیچیده توی شهر
عاشقا ماه محرم رسیده

دوباره خیمه ها رو برا شده
دلامون به سمت کربلا شده
دوباره با بغض و آه و زمزمه
همه ی پیروهنا سیا شده

با تموم حزن و غم گریه کنیم
میون روضه و دم گریه کنیم
مادرش میگه غریب من حسین
نوکرا کنار هم گریه کنیم

وسط روضه بیاید که جون بدیم
به تموم دنیا هم نشون بدیم
راه عاشقاهمینه به خدا
پای اکبرش باید جوون بدیم
…..
میرسه صدای مادرش حسین
نمیشه هیچ کسی باورش حسین
چن روزه دیگه میون قتلگاه
سرتو میبرآخرش حسین

شاعر : جواد قدوسی

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

نشسته ام بنویسم محرمت را باز
هزار نکته ی ناگفته از غمت را باز

خدا کند که امانم دهی و باز کنم
برای خیمه زدن بند پرچمت را باز

کویر خشک گدای دو قطره باران است
بریز بر سر من اشک نم نمت را باز

دلت می آید از این دلشکسته دست کشی
دلی که چنگ زده حبل محکمت را باز

به پشتوانه ی لطفت گناه کردم من
ببخش با کرمت ذنب آدمت را باز

دلم گرفته برای دو دم گرفتن ها
بدم به روح زمینگیر من دمت را باز

اگر که فاطمه در بزم روضه هست،که هست
بگو چگونه کنم شرح ماتمت را باز؟

به سمت گود سرازیر میزدند تو را
به تیر و نیزه و شمشیر میزدند تو را

شاعر : محمد کاظمی نیا

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:21
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

صد شکر که از راه محرم آمد
از هر سر کوچه نوحه و دم آمد
هر کس که رسیده زیر پرچم آمد
لاتی وسط دسته ی ماتم آمد.

ما باز سر کوچه علم آوردیم
ما پیش محبت تو کم آوردیم

یک جلوه ی نوکر تو حاتم ساز است
کوکِ دلِ ما؛ماهِ محرم ساز است…
احوالِ گدا به زیر پرچم ساز است
این مجلس روضه ی تو آدم ساز است
.
ما در طی سال گریه لازم هستیم
مشتاقِ دمِ اکبرِ ناظم هستیم
..
زهرا به غلامی ات مرا خو داده
در روضه به دستم آب و جارو داده
این اشک محرم مرا او داده
این گریه به ما چقدر نیرو داده
.. در روضه خانواده ی کریمان
گفتیم حسین؛؛ فاطمه گفتا..جان

با گریه دوباره روز را شب کردم
هر موقع گرفتار شدم تب کردم
در روضه توسلی به زینب ک

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:22
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

تا نغمه ی حسین نوایش به ما رسید
دادی زدیم و فضل خدایش به ما رسید

مارا نوشته اند شکار کمند یار
شکرخدا که زلف رهایش به ما رسید

کعبه نبرد و قسمت ما کربلا نمود
سنگش به دیگران و طلایش به ما رسید

حتی برات مشهد ما دست کربلاست
سهمیه ی امام رضایش به ما رسید

دستور داده است به ما: فَابْکِ لِلْحُسَیْن
سلطانِ “طوس” توصیه هایش به ما رسید

گرچه گرسنه کشته شد و تشنه ذبح شد
اما همیشه آب و غذایش به ما رسید

زخم هزار نیزه و خنجر به او رسید
اجر طواف کرب و بلایش به ما رسید

میگفت این قبیله عبا شد نصیب ما
میگفت آن قبیله قبایش به ما رسید

جمسش به خاک ماند و کسی دست هم نزد
تا که پس از سه روز زنان بنی اسد…

شاعر :

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:24
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

در خودم مانده بودم و ناگاه تا به خود آمدم محرم شد

چشم بستم درون خود باشم کربلای غمت مجسّم شد

همه ی آنچه روضه خوان می گفت پشت این چشم بسته می دیدم

بی خود از خود سیاه پوشیدم کار ده روزم اشک و ماتم شد

عبد بودن ، غلامتان بودن آرزوی محال و دوری بود

هرکجا سر زدم نشد امّا وسط روضه ی تو کم کم شد

در زمین ما در آسمانها هم جمع پیغمبران عزادارت

سینه زن نوح ، گریه کُن عیسی ، روضه خوان غم تو آدم شد

رشته اتّصال من با تو نخ پرچم سیاه هیأت بود

من که ممنونم از علمدارت باز دستم دخیل پرچم شد

معتقد بودم از همان اول عشق یعنی حسین یعنی تو

وسط روضه ی سه ساله و شام اعتقادم به عشق محکم شد

راستی دخترم همین ا

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:27
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

چگونه شکر بگویم؟ که زنده ماندم و دیدم

رسیده نوبت گریه دمیده ماه محرم

چگونه شکر بگویم؟ که زیر سایه ی پرچم

کنار حضرت زهرا نشانده اند مراهم!

چگونه شکر بگویم؟ چگونه شکر بگویم؟

دوباره گرم گلوی بریده است گلویم!

چگونه شکر بگویم که بنده... نوکرتانم؟

همیشه طالب فیض عظیمِ محضرتانم

تمام سال گدای کنار معبرتانم

غلام لطف لطیفِ نگاه مادرتانم

ستاره های هدایت، موالیان کرامت!

من و هراس قیامت، شما و لطف و عنایت

شما... ولیّ خدا، من شکسته ی غمتانم

شما دلیلِ شفا، من مریض یک دمتانم

شما نسیم صفا، من غبار مقدمتانم

شما امیر وفا، من اسیر پرچمتانم

ز دست عشق شما که زدید شعله به جانم

چرا غزل ننویسم؟ چرا تر

• شنبه
• 21
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 09:30
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

(شور - امام زمان عجل الله تعالی)

صدای پای یار مهربان از ره می آید

سر آمد غصه ی هجران یاران مه می آید

خدا داند که من جز آن صنم یاری ندارم

به غیر از انتظار وصل او کاری ندارم

خدایا پرده بگشا ناز یار اندازه دارد

بیا ای دلنواز من که ناز اندازه دارد

سر آمد عمر من آن دلبر رعنا نیامد

دل مجنون ز غم ویرانه شد لیلا نیامد

----------

میگن یک خال زیبا بر رخ آن نازنینه

کی آید چشم من آن خال زیبا را ببینه

به دنبالش بیابون در بیابون درنوردم

خدا داند که من مجنون دل صحرانوردم

دل من هر نفس در عشق او جان می سپارد

مپندارد کسی لیلای من مجنون ندارد

خوش آن روزی که آن رخسار زیبا را ببینم

ز فردوس نگاه دل

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

آه ای اسیرِ روضه‌‌یِ سربسته کیستی
مردِ غریبِ حجره‌یِ دربسته کیستی

این حجره هم به ناتوانی تو گریه می‌کند
پیری بر این جوانیِ تو گریه می‌کند

در خانه‌ی امام چرا دست می‌زنند
با ناله‌ات مدام چرا دست می‌زنند

ای یاکریم بال و پَرَت را زمین مزن
آه ای جوانِ خانه سرت را زمین مزن

اصلا صدای تو به صدایی نمی‌رسد
این آب آب آب به جایی نمی‌رسد

اُفتاده‌ای زِ دامن زهرا به رویِ خاک
کمتر بکش محاسن خود را به روی خاک

کِل می‌کشند گریه‌ی زهرا در آورند
کف می‌زنند دادِ رضا را در آورند

تو هرچه می‌کنی جگرت را چه می‌کنی
با حال و روزِ خود پسرت را چه می‌کنی

با خود چه داشت زهر ، تنت را کبود کرد
باور نمی کنم دهنت را کبود

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:17
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بزم عزا بر پا شده

در کوچه ها غوغا شده

صاحب عزای تو زهرا شده

پیراهن مشکی تو رو

با اذن زهرا پوشیدمش

کی میشه که مادرت بگه

این نوکر و من خریدمش

مظلوم حسین مظلوم یا حسین

چون سینه ها سینا شده

دارالشفا احیا شده

صاحب عزای تو زهرا شده

تو آبرو بخش عالمی

فیض عزاتم عبادته

هر کی گدای شما بشه

والله کارش سلطنته

تو خون بهای خدایی و

حتی خدا سوگوارته

فردا برای شفاعتم

زهرا پی یک اشارته

مظلوم حسین مظلوم یا حسین

چشمای ما دریا شده

داغ شما عظما شده

صاحب عزای تو زهرا شده

از بارش فیض رحمتت

تو زندگیمون طراوته

چشمام پی بونه ته حسین

دل عمری دیونته حسین

فرش عزات بال ملکه

جنت عزا خونته حسین

مظل

• دوشنبه
• 20
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی