شهادت امیرالمومنین علی (ع)

قـــــــــــــــبله حاجات
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
روح مـــــــــــــناجات
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
ســــــــــــــــاقی کوثر
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
شـــــــــــــــافع محشر
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
بــــــــــــــــه نزد داور
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
ز مــــــــــــــا تو بگذر
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
بـــــــــــــــرس به دادم
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
صــــــــــــوم و صلاتم
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
فُــــــــــــــــــلک نجاتم
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
تـــــــــــــــــوئی مرادم
عـــــلی یـــــــا عـــــلی
ز پــــــــــــــــــــا فتادم
عـــــلی یـــــــا عـــــ

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

به لطف حیّ ازلی
علی علی علی
به رغم دشمن ولی
علی علی علی
بگو تو با صوت جلی
علی علی علی
اگر که خواهی از خدا
علی علی علی
تو قلب پاک و باصفا
علی علی علی
بگو بدون هر ریا
علی علی علی
رضای او رضای حق
علی علی علی
عطای او عطای حق
علی علی علی
ثنای او ثنای حق
علی علی علی
حرم توئی منا توئی
علی علی علی
تو مروه و صفا توئی
علی علی علی
کلام کبریا توئی
علی علی علی
توئی وصی مصطفی
علی علی علی
توئی حدیث لا فتی
علی علی علی
توئی دلیل هل اتی
علی علی علی
نصیر انبیاء توئی
علی علی علی
امیر اولیاء توئی
علی علی علی
دلیل و راهنما توئی
علی علی علی
منم غلام قنبرت
علی علی علی
تو را بجان همسرت
علی علی علی
مرا مرا نرانی از درت

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بابا سلام ،سلام بابا،سلام بابای خوبم
بابا حیدر بابا حیدر
بابا سلام،چرا رنگت پریده
بابا سلام،چرا قدت خمیده
تو مرد خواب نبودی ای قلندر
بابا نخواب پاشو غربت كشیده
دیدی چه خوابی برامون، بگو اذون دوباره
میگن حالت اینقدر بده،حرفات شده اشاره
جواب سلام ناقابله،تا پای جون می ایستیم
ما كه نمردیم یا علی،ما اهل كوفه نیستیم
بابا سلام ،سلام بابا،سلام بابای خوبم
بابا حیدر بابا حیدر
بابا سلام،خدا بد نده امیرم
بابا سلام،برا زخمات بمیرم
ای دل گشا چرا رنگ خزونی
تا خوب بشی نذرت روزه میگیرم
درسته كه باباجون،زخمهات زده شكوفه
پاشو بگیر كیسه به دوش،قدم بزن تو كوفه
ای روزگار بردی زكف، صبر و قرار حیدر
آتش زدی تو ای فلك

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

خداحافظ ای تنهایی ها
سلام ای بانوی خوبی ها
چه سخته دنیای بی زهرا
واویلا
وای
سه روزه بیدارن یتیما، وای
سه روزه نخوابیده مولا ،وای
سه روزه علی دم گرفته، یازهرا
خداحافظ ای تنهایی ها
سلام ای بانوی خوبی ها
چه سخته دنیای بی زهرا
واویلا
سر زینب به زانوشه
حسن تكیه اش به دیواره
سر ارباب تو آغوشه ،علمداره
وای
سه روزه بیدارن یتیما، وای
سه روزه نخوابیده مولا، وای
سه روزه علی دم گرفته، یازهرا
خداحافظ ای تنهایی ها
سلام ای بانوی خوبی ها
چه سخته دنیای بی زهرا
واویلا
می گه زینب كه ای بابا
چه زخمی روی ابروته
چرا باز گوشه ی خونه، یه تابوته
وای
سه روز خزونه بهارش، وای
سه روزه شده روضه كارش، وای
سه روزه فقط اشك و

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب وصل برای من
در آغوش خدای من
سوی یار قدم های من
پس از عمری شکیبایی
شده اکنون تماشایی
هوای این دل زهرایی
می روم به خاطر دلم
می روم به سوی حاصلم
می روم ولی شکسته بالم
می روم به دامن سحر
می روم به آخرین سفر
می روم به سمت اوج عالم
می روم به خاطر دلم
می روم به سوی حاصلم
می روم ولی شکسته بالم
کسی از من نپرسیده
دل قلبم که خشکیده
از این عالم چرا رنجیده
چنان داغی به دل دارم
که عمری را عزادارم
همه شب ها به یاد یارم
می میرم به شوق روی او
می میرم برای بوی او
می میرم به یاد زخم پهلو
می میرم ز یاد کوچه ها
می میرم ز داغ شعله ها
می میرم ز یاد دست و بازو
می روم به خاطر دلم
می روم به سوی حاصلم
می روم ولی شکست

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل کبابم شده گل پرپر
دیگه سحر شد شب غم حیدر
یاد تو هستم تا نفس آخر
جانم بر لبم رسیده
رنگ چهره ام پریده
کجایی کجایی یار قد خمیده
حیدر علی علی علی جان
زخم عمیق سر پر خونم
آتش کشیده به همه جونم
نگید بمونم دیگه نمی تونم
گرچه فرق من دو تا شد
دل من درد و غم رها شد
خدایا خدایا حاجتم روا شد
حیدر علی علی علی جان
دست هام رو بستند پیش پای زهرا
چیزی نگفتم به هوای زهرا
کاشکی می مردم تو عزای زهرا
دیدم شعله های کینه
آه از غصه های سینه
می میرم می میرم با غم مدینه
حیدر علی علی علی جان
مداح:حمید علیمی

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

روزام شده مثل شب ها زندگی بی رنگه
یه عمریه بعد زهرا به خدا دلم تنگه
من دیگه رفتنیم کارم تمومه
وای که به سینه ی من نفس حرومه
اون که منو می کشه بغض گلومه
خدا نگهدار که من مسافرم ای روزگار
زمزمه کردم نماز آخرم ای روزگار
بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار
یا علی یا علی
ستاره دلواپس این غروب سنگینه
بگو به خورشید که فردا علیو نمیبینه
من که میرم با هزار راز نگفته
از همه یخاطره ها یادم می افته
از غم این روزگار دلم گرفته
وفا نکردی با من که حیدرم ای روزگار
امون ندادی به چشمای ترم ای روزگار
بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار
خدا نگهدار که من مسافرم ای روزگار
زمزمه کردم نماز آخرم ای روزگار
بساز از امشب

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

حیدر امیرالمومنین حق علی یا علی
زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی کن
مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی کن
تمام زندگی من شد وقف علی علی
ذکر لبم به روز هر شب شده ذکر یا علی
حیدر امیرالمومنین حق علی یا علی

• پنج شنبه
• 17
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر شکسته ولی گوهری بها داری
که قدر و قیمت خود را تو از خدا داری
تو یاسی و به کبودی نمی رسد نَسبت
چه نسبتی است که باغ لاله ها داری
بگو تمام غمت را کمی سبک تر شو
چقدر بانوی مجروح من حیا داری
پدر که رفت چرا اینقدر شکسته شدی
مگو غریبم عزیزم، ببین مرا داری
غریبه ها که بماند خودم خبر دارم
هزار غصّه به سینه ز آشنا داری
چقدر فکر حسینی چقدر بیتابی
صبور باش که زینب به کربلا داری
سه ماه روی لبانت ندیده ام لبخند
ببخش، من به تو حق می دهم عزاداری
شاعر:سید محمد جوادی

• یکشنبه
• 18
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

قلبش گرفته بود و یک گوشه ای نشست
یک جرعه از طهور و بشد بعد آن چو مست
با عاشقی که مرصیه ها را به شعر بست
ناگـــه میان خلـــوت او بغـــض او شکست
حـال و هـواش حال و هوایی عـجـیـب بـود
عطر اتاق بوی خوش یاس و سیب بود
*
یک لحظه بعد بهر وضوع سمت آب رفت
همچون خمار سمت سبوی شراب رفت
در ورطـــــه ی خیـــال پی آفــتاب رفت
بهــــــر زیـــــــارت نگــه بو تـــراب رفت
در سجده گاه عشق چو دریای خون بدید
بی اختیار شد و گریبان خود درید
*
یک باره در وجود خودش خانقاه دید
خود را درون خانه آن دخت شاه دید
شه را خراب و مست خوش باراله دید
رویش به آسمان و دو چشمش به ماه دید
مرغابیا نو حلقه ی در دست به دامنش
باشد چو عرش

• دوشنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

در زیـــر زلــف، روی تو بینــد گـر آفـــــتاب
بـــی پـــــرده جلـــوه گــر نشود دیگر آفــــتاب
روزی کـــه در درون دل مــــــن درآمــــــدی
بــیرون نــکرده بـود سـر از خــاور آفــــــتاب
بــی پــرده وقـــت صــبح بیـــــا بـر کنــار بـام
تــا بـاز پـس کـشد سـر از ایـن مـنظـر آفـــتاب
در محـــفلــی کــه شــمع رخــت جـلوه می کند
پـــروانـــه وار مـــی زنـــد آنــجا پــر آفتـــاب
هــر روز مـی نــهد بـه زمـیـن روی تـابنــاک
گــــویـا بـه بـوی عــاطـفــــت داور آفـــــــتاب
جـویـای کـوی کـیست که در طـی ایـن بـروج
هــــــر روز مـی رود بـه ره دیـــگـر آفــــتـاب
تــا ره بــرد بـه خـاکـــــ در شـحنــه ی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

کنار من، صدف ديده پر گهر نکنيد
به پيش چشم يتيمان، پدر پدر نکنيد
توان ديدن اشک يتيم در من نيست
نثار خرمن جان علي، شرر نکنيد
اگر چه قاتل من کرده سخت بي مهري
به چشم خشم، به مهمان من نظر نکنيد
اگر چه بال و پرکودکان کوفه شکست
شما چو مرغ، سر خود به زير پر نکنيد
از آن خرابه که شب ها گذر گه من بود
بدون سفره خرما و نان گذر نکنيد
به پيرمرد جذامي سلام من ببريد
ولي ز مرگ من او را شما خبر نکنيد

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

به خدا شکند دلِ عالمی، ز تحمّلِ داغ گران تو
که تو می‌روی و همه فلک، شده آینۀ نگران تو
چو زمانه نجسته قرین تو، چه کمان کشد از پی کین تو؟!
که زمین شده داغ نشینِ تو، که فلک همه ناله‌نشان تو
که رسد به حقیقت ذات تو، به مکاشفۀ کلماتِ تو؟
به کتاب خدا، حسنات تو، سخنانِ خدا به زبان تو
!تو مرادی و پیر و پدر،علی، دو جهان صدف و تو گهر، علی
به خدای علی که مگر علی، نرسد به علوِّ جهان تو
چو زمین شده گرد رهت زمان، نرسد به در تو ره گمان
که طبق به طبق نهد آسمان، به تصوّر رفعتِ ‌شان تو
دو جهان شده صید کمند تو، دل ما همه بستۀ بند تو
به شفاعت نام بلند تو، به ضمانتِ لطف و ضِمان تو
به قیام قیامت قامتت، که رها نکنم ب

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ز هجران من دلی افسرده دارم
دل غم دیده و آزرده دارم
بیا ای تیغ امشب راحتم کن
که داغ یار سیلی خورده دارم
×××
پرستویم که پر از دست دادم
پر و بال سفر از دست دادم
بیائید ای همه غم های عالم
که من امشب پدر از دست دادم
×××
نمی گویم دلم چون گریه می کرد
که از داغ تو گردون گریه می کرد
خودم دیدم به همراه پیمبر
کنارت فاطمه خون گریه می کرد
×××
الهی خاطرم غم ناک کردند
نهان در خاک جسمی پاک کردند
گریبان دلم را چاک دادند
دل من را به زیر خاک کردند

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• سه شنبه
• 1
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

آسمان دل غربت کده ام بارانی است
ابری ام دیدۀ ماتم زده ام بارانی است
مثـل پروانـه پـرم در به در سـوختن اسـت
گریۀ شمع همه زیر سر سوختن است
این چه داغیست که جان همه را سوزانده
در دل قــــبر دل فاطــــمه را ســـوزانده
حسـن از هـیبت نامش جملی را انداخت
باورم نیست که یک ضربه علی را انداخت
باورم نیـست که خیبر شـکن از پا افتاد
حضـرت واژۀ برخـواستن از پا افــتاد
کم نمکدان تو را هر که نمک خورد شکست
باز با زخم سرت کعبه ترک خورد شکست

شاعر : صابر خراسانی

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب از ناله‌ی طفلان خبری می‌آید
از برِ خانه‌ی حیدر شرری می‌آید
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
در برش بستر بابا به کفش سجاده
زینب از داغ پدر از تب و تاب افتاده
پدرش گاه به هوش است گهی بی‌هوش است
کار زینب همه دم اشک و شرر، فریاده
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
وای از بغض حسن گریه و سوز و آهش
وای از اشک حسین، غربت روی ماهش
غم عباس فزون شد ز فراق بابا
دل بسوزد ز غم و آهِ دلِ جانکاهش
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
در جنان حضرت زهرا به دو دست خسته
زخمِ کاریِ علی را به نگاهی بسته
گوئیا عرش و زمین از حرکت وا مانده
شیشه‌ی عمر زمان سنگ جفا بشکسته
یا حیدر ـ یا حیدر (2)

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

.کوفیا جنگ با علی بهونه داشتن نمی‌خواد
علیِ خانه نشین این همه دشمن نمی‌خواد
کوفیا چرا علی دیگه به مسجد نمی‌آد؟
چرا از گوشه‌‌ی محراب قطره‌های خون می‌آد؟
کوفیا چرا حسین تو کوچه فریاد می‌زنه؟
بین خونه‌ی علی حسن داره داد می‌زنه؟
کوفیا چرا صدای گریه‌های زینبین؟
به دل آتیش می‌زنه ناله‌ی غمبارِ حسین؟
کوفیا کاسه‌ی شیر دستِ یتیمان چرا؟
کوفیا خبر دارید علی چه غمها کشیده؟
برا اسلامِ شما چه درد و زجرایی دیده
کوفیا جایی که زخمِ حیدر و نمک زدند
وقتی بود که مدینه فاطمه‌اش و کتک زدند
وقتی بود به گردن علی طناب بسته بودند
دل‌های آل علی به شکسته و خسته بودند
نه فقط تو مدینه فاطمه رو سیلی زدند
بلکه با غلافِ کین ب

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

می وزد باد غریبی ز سرای حیدر
همه خُفتند و یکی قصد عزای حیدر
نَم نَمَک می رود و چشم به بالا دارد
" العجل مرگ علی " ذکر دعای حیدر
مثل زهرا دگر از زندگی اش سیر شده
یل خیبر شکن افتاده قوای حیدر
آن کسی که خودحیدربه صلاتش برخاست
بسته شمشیر به پشتش ز برای حیدر
فاطمه چشم به راهو "بزنش" تیغ و کنون
که خدا داده به او خواسته های حیدر
ضربه ای زد به علی قبل سلام آخر
چشمه فرق علی ریخت به پای حیدر
هرچه نامردی عدو داشت به حیدر کرد و
شاهد ظلم عدو فرق دوتای حیدر

شاعر : علیرضا عنصری

• چهارشنبه
• 2
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

ساقي به پياله باده كم مي ريزي
اين ميكده را چرا به هم مي ريزي؟!
از گردش ساغرت شكايت دارم
آسوده بريز! بنده عادت دارم
با خستگي آمدم؛ فرح مي خواهم
سجاده و تسبيح و قدح مي خواهم
ما قوم عجم به باده عادت داريم
بر پير مغان «علي» ارادت داريم
بر طايفه مان نگاه حق معطوف است
ميخانه ي شهر طوس ما معروف است
من اهل ري ام؛ مست ولي اللهم
يك خمره ميِ سفارشي مي خواهم
در روز ازل كه دل به آدم دادند
فرياد زدم؛ پياله دستم دادند
فرياد زدم: علي - پناهم دادند
اين گونه به اين ميكده راهم دادند
با ديدن اين شوق عناياتي كرد
لبخند علي مرا خراباتي كرد
من مستِ مِي ابوترابم يك عمر
سر زنده به نشئه ي شرابم يك عمر
يك ثانيه بي شراب ن

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوفه شده در ماتمت شام غريبان يا علي
چون گيسوي زينب بوَد عالم پريشان يا علي
دردا که همچون فاطمه آرام و مخفي از همه
شب گشت درخاک زمين جسم تو پنهان ياعلي
تو روح قرآني علي، تو شاه مرداني ولي
مردي نديده مثل تو ظلم فراوان يا علي
طفل يتيم بي‌غذا قوتش شده اشک عزا
امشب صدايت مي‌زند با چشم گريان يا علي
ديدم به اشک غربتت بنوشته روي تربتت
عمر تو با خون جگر آمد به پايان يا علي
سر بر زمين بگذاشتي اي کاش زهرا داشتي
بودند بالاي سرت عمار و سلمان يا علي
فرقت دو تا شد غم مخور از هم جدا شد غم مخور
با اشک زهرا مي‌شود زخم تو درمان يا علي
رويت تو از خون لاله‌گون محراب شد درياي خون
فرق تو از هم باز شد مانند قرآن يا ع

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟
به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد
سوى انبيا، سوى اوليا، ز طريق حب و ولا بيا
كه به جايى ار برسد كسى، ز طريق حب و ولا رسد
ز خودى برون ننهاده پا، نرسيده است به هيچ جا
چو كسى ز راه دگر سزد، سر او به عرش علا رسد
ز ره طلب به ولى برس، ز ره ولى به على برس
كه به خضر تا نرسد كسى، نتوان به آب بقا رسد
ز در على به در دگر، منه پا، كه مى ‏ندهد ثمر
نرسد كسى به على اگر، به هدر رود، به هبا رسد
در كس به غير على مزن، ره كس به جز ره او متن
كه ازين در و ره اگر كسى، برسد به نور هدى رسد
نبود چو غير على كسى، ز درش به عرش علا رسى
كه به اوج عزت اگر كسى، برسد به فر

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

دردل محراب خون جای من است
نغمه تکبیر آوای من است
روزه ام را در سحر قاتل گشود
زان بخون آغشته لبهای من است
بر خدای کعبه گشتم رستگار
با شهادت چون تمنای من است
خون دلهایی که خوردم سالها
از سرم جاری به سیمای من است
ای عدالت می شوی دیگر یتیم
کز جفا بگسسته اعضای من است
هر چه می خواهی ببین زینب مرا
کآخرین ساعات دنیای من است
گر چه ضرب تیغ زهر الود خصم
آتش افکن بر سراپای من است
سرد می اید که بر جانم هنوز
شعله ها از داغ زهرای من است
گر چه زخم سر شهیدم می کند
قاتل من داغ دلهای من است

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

ديوان قضا خطي ز ديوان علي است
سُکان قدر، در يَدِ فرمان علي است
طبع من و مدح مرتضي، شرمم باد
آنجا که خداي من ثنا خوان علي است
***
تا حُبّ علي بُود مرا در رگ و پوست
رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
جز نام علي لب به سخن وا نکنم
«از کوزه همان برون تراود که در اوست»
***
چون گاه ولادت ولّي حق شد
در خانه حق، علي به حق ملحق شد
گر مظهر حق ذات علي نيست چرا
از نام خدا نام علي مشتق شد؟
***
در برج ولا مهر جهانتاب علي است
در شهر علوم سرمدي، باب علي است
از اول خلقت جهان تا محشر
مظلوم ترين شهيد محراب، علي است
***
آنجا که علي واسطه ي فيض خداست
برغير علي هر که کند تکيه خطاست
با مدعيّان کور باطن گوئـيـد
آنجا که خدا ه

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

سری که هر دل شب درد سر به بالین داشت
شکاف خورد و همه دردها فرو بگذاشت
میان سجده ی خونین میان سجّاده
شکاف سر به شکاف حرم تبسّم داشت
دل از اصابت خورشید بر دل محراب
دوباره خوردن مه را به کوچه ها پنداشت
اگر چه خانه نشین مدینه بود امّا
به کوفه پرچم پهلو شکسته را افراشت
قدِ خمیده ی هجده بهار کوثر بود
که مرتضی به خم ذوالفقار تکیه نداشت
چو جبرئیل پریشانه قَد قُتِل سر داد
علی سرودِ لقای خدای کعبه نگاشت
رسیدن پسر و روی لاله گون پدر
دوباره داغ دگر گوشه ی جگر انباشت
علی شهید عدالت شد و شهید نماز
نهال مهدویت را به گلشن دین کاشت

شاعر : محمود ژولیده

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوش بر فرق تو شمشیر فرود آمده بود
سنگ بر آینۀ اصل وجود آمده بود
شب تودیع تو از جوش ملک غوغا شد
وحی نازل شده و روح فرود آمده بود
به تمنّای حضور تو ز بام ملکوت
پیک قدسی به سلام و به درود آمده بود
آن شب از سرخی خون تو شفق رنگین شد
فجر حیرت زده با روی کبود آمده بود
جان ما بودی و بدرود جهان می گفتی
آن شب قدر که مسجد به سجود آمده بود
به امید کرمی پیک اجل این همه راه
به گدائی به در خانۀ جود آمده بود
ای گره خورده حیات دو جهان با نفَسَت
مرگ آن شب به سراغ تو چه زود آمده بود
غمت این بود که در خانۀ بی فاطمه باز
محشر تازه ای آن شب به وجود آمده بود
می شنید از گل لب های تو الله الله
شاهد غیب که از بزم شهود آ

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماه می تابد از خم کوچه، چهره ای دائم الوضو دارد
پینه بر دست هاش و نعلینش اثر وصله و رفو دارد
مرد تنهاست، مرد غمگین است کمرش از فراق خم شده است
ساغر شادی اش اگر خالی ست بادۀ غم سبو سبو دارد
ضربان صدای او جاری ست: با یتیمی به خنده مشغول است
سر تقیسم سهم بیت المال با صحابه بگو مگو دارد
باز امروز بغض نخلستان تا به سر حد انفجار رسید
باز امشب به استناد کمیل، ماه با چاه گفتگو دارد
کاهگل های کوچه مرطوبند اشک دیوار را در آورده است
نالۀ خانم جوانی که هر چه دارد علی از او دارد
از دو دستش طناب بگشایید، مبریدش به مسلخ بیعت
دیگر او را کشان کشان مبرید ایّها النّاس! آبرو دارد
گر چه در بند غربت از این شیر، گرگ

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

ادا کردنـد هنگـام عبــادت حـق مـولا را
ز خـونش آبـرو دادنـد بیـت حـق‌تعالی را
از آن فزت برب الکعبه گفت و چشم خود را بست
که بعد از فاطمه زندان خود می‌دید دنیا را
میـان دوستـان هـم انفـرادی بود زندانش
چو شمع انجمن کشتنـد آن تنهای تنها را
ز جبریل امین برخواست این فریاد بر گردون
الا یا اهـل عالـم تسلیت، کشتند مـولا را
علی بی‌هوش در محراب خون افتاده بود اما
به زخم خویش حس می‌کرد اشک چشم زهرا را
دوباره از درون زخم او فـواره مـی‌زد خون
ز رویش هرچه یاران پاک می‌کردند خون‌ها را
الهی تا قیـامت خـون بگرید چشم زیبایی
که از خون لاله‌گون کردند آن رخسار زیبا را
حسن جان! فرق مولا را بپوشان پاسداری کن
کـه چشـم

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

فضاى كوفه غمبار است امشب
غم از هرسو پديدار است امشب
سحاب غم گرفته روى مه را
زمين و آسمان تار است امشب
همه ذرّات عالم بى قرارند
هراسان چرخ دوّار است امشب
همه افلاك در سوز و گدازند
شب افشاى اسرار است امشب
سرشگ از ديده جبريل جارى
بسان درّ شهوار است امشب
ملايك در سما سر در گريبان
نبى را ديده خونبار است امشب
نداى قَدقُتل مى آيد از عرش
جهان مبهوت و افگار است امشب
چه در سر دارد آيا ابن ملجم
كه لرزان عرش دادار است امشب
به محراب عبادت شاه مردان
قتيل تيغ اشرار است امشب
ميان خاك و خون چون مرغ بسمل
على سلطان احرار است امشب
عدالت را به خاك و خون كشيدند
ز خون محراب گلزار است امشب
براى بهترين فرزند آدم
همه ع

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

گذر دارد زمان بر جاده شب ، سوگوار امشب
مه از غم کرده روی خویش پنهان در غبار امشب
چه افتاده است یارب در حریم گنبد گردون
که می ریزند انجم اشک حسرت در کنار امشب
مگر کشتند در محراب آن دلداده حق را
که دل در سینه می گرید ز ماتم زار زار امشب
نسیم مویه گر در گوش نخلستان چه می گوید
دو تا شد پشت چرخ از سوگ آن یکتا سوار امشب
ز تیغ شب پرستان در حریم مسجد کوفه
رخ فرزند قرآن شد زخون سر ، نگار امشب
علی مولد کعبه ، حجت حق ، یار محرومان
به خون غلتید و شد فارغ ز رنج روزگار امشب
سوی معبود شد زندانی زندان آب و گل ؛
شد از فزت و رب الکعبه این راز آشکار امشب
علی در چاه غم فریاد زد تنهایی خود را
شنو پژواک آن را از ور

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

گذر دارد زمان بر جاده شب ، سوگوار امشب
مه از غم کرده روی خویش پنهان در غبار امشب
چه افتاده است یارب در حریم گنبد گردون
که می ریزند انجم اشک حسرت در کنار امشب
مگر کشتند در محراب آن دلداده حق را
که دل در سینه می گرید ز ماتم زار زار امشب
نسیم مویه گر در گوش نخلستان چه می گوید
دو تا شد پشت چرخ از سوگ آن یکتا سوار امشب
ز تیغ شب پرستان در حریم مسجد کوفه
رخ فرزند قرآن شد زخون سر ، نگار امشب
علی مولد کعبه ، حجت حق ، یار محرومان
به خون غلتید و شد فارغ ز رنج روزگار امشب
سوی معبود شد زندانی زندان آب و گل ؛
شد از فزت و رب الکعبه این راز آشکار امشب
علی در چاه غم فریاد زد تنهایی خود را
شنو پژواک آن را از ور

• پنج شنبه
• 3
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• یحیی