شهادت امیرالمومنین علی (ع)

من منتظر نشسته ام اما نیامدی
تنهاترین مسافر دنیا! نیامدی
انبان به دوش هر شبه ی کوچه های شهر
دیگر چرا به دیدن ماها نیامدی
اصلا قرار بود که بابای من شوی
این چندمین شب است که بابا نیامدی
من روی دوش تو چقدر تاب خورده ام
رفتم زشانه های تو بالا …! نیامدی
بی دست های گرم تو بدخواب می شوم
کابوس دیده ام همه شبها نیامدی
دیدم شکسته است ستون های آسمان
مسجد ، نماز صبح ، خدایا! … نیامدی
رفتی به سجده ، بارقه ی تیغ و … بعد ازآن
محراب غرق خون شد و بالا نیامدی
کابوس بود … من بخدا باورم نشد!
حتما دلیل داشت که اینجا نیامدی
شب تا به صبح، خیره به در … منتظر شدم
چشمم به در سفید شد اما نیامدی
خاکم به سر، خدا نکند، خوا

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

در خموشی نیمه شب فریاد داشت
زخم هایی در گلوی باد داشت
چاه ها آبستن او بوده اند
از نگاه اش آب می نوشیده اند
نیمه شب ها ناله هایش می شکفت
ناله هایش را فقط خود می شنفت
می دمید از چشم او آئینه گی
می چکید از دست هایش زندگی
سینۀ شب بود از آه اش کباب
غربت اش مهتاب را می کرد آب
هیچ کس نشناخت شب ها کیست او
در غریبی همچنان می زیست او
سال ها جز نانِ جو چیزی نخورد
کاسه شیری به لبریزی نخورد
پادشاهی بود اما در حجاب
بوسه می زد شب به پایش ماهتاب
زندگی در چشم او رنگی نداشت
ناله اش جز آه آهنگی نداشت
آنقدر با بی کسان خو می گرفت
عاقبت از آه شان بو می گرفت
دست هایش از نوازش می شکفت
حرفی از جنس یتیمان می شنفت
کودکی

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست ،مالک اشتر نمانده است
قرآن به نیزه می رودراینجا هزار بار
جز خطبه ی دریغ به منبر نمانده است
یادت که هست شیر خدا، دست بسته بود
جز آه، سهم فاتح خیبر نمانده است!
در کوچه های هاشمی آتش هنوز هست
باور مکن که حادثه دیگر نمانده است!
دشمن خیال کرد کتاب غدیر سوخت
یا جزر و مد سوره ی کوثر نمانده است!
چاه انعکاس غربت پهناور علی ست
وقتی به کوفه، رد برادر نمانده است
دلواپس کدام یتیم است او که در
آشوب هیچ معرکه ای درنمانده است!
شور شراب های ازل با شما چه کرد؟!
دوری گذشت و چشم به ساغر نمانده است
تکفیر می کنند پیاپی امام را
ایمانشان به مصحف و دفتر نمانده است
پشت دَرَس

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

نه این كه بالا برده دست تا دعا بكند
خدا كند دستش بشكند خطا بكند
دلش بسوزد سوگند خورده دل ها را
به سوزناك ترین داغ مبتلا بكند
شبیه صاعقه تیغی فرود می آید
كه جشن هر شب ایتام را عزا بكند
اگر كه پای جهالت وسط نباشد، تیغ
چگونه قله ی یك كوه را دوتا بكند؟!
سپید رویت را سرخ كرده تا خود را
سیاه روی ترین فرد ماجرا بكند
نخواست تا كه جسارت شود و الا در
بعید بود عبای تو را رها بكند
خدای عاشق فرمود: لا فتی الا...
كه تا حساب تو را از همه جدا بكند
برای وصف تو دریای واژه قادر نیست
كه حق مطلب را كاملا ادا بكند
علی كه باشی یعنی مقام تو اعلاست
چرا گروهی باید تو را خدا بكند؟
قریبْ فاصله مان از تو چارده قرن است
یكی

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

این روزها تمام تنم درد می کند
مانند فاطمه بدنم درد می کند
گفتم حسین بر کفنم جوشنی نوشت
در دست بی کفن کفنم درد می کند
زین خجلتی که می کشم از شیر خوردنم
در پیش زینبم دهنم درد می کند
من اهل یثربم دلم آنجاست زیر خاک
بیچاره دل که در وطنم درد می کند
زهرای سوخته به تن من حلول کرد
باور کنید پیروهنم درد می کند
یا زینبی که می کشم از دست کوفیان
چون سنگ خورده ها دهنم درد می کند

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

اینهمه اعتبار و عزّت را از کجا می توان گرفت؟! اینجا
از همین نعره های یا حیدر از همین ناله های یا زهرا
از همین لحظه های زیبایی که در آن می شود خدا را دید
از دم یا علی که در شب قدر می بَرد قدر قلب ما بالا
از همین نغمه ی علیٌ هو از همین نعره ی علیٌ حق
ضجِّه ای که گرفته عرش خدا با توسّل به این نوا اِحیاء
از همین ناله ای که از محراب آمد و گوش نه فلک پر کرد
فــُزت وَ ربِّ کعبه ای که علی گفت و در آسمان شده غوغا
از همین لحظه ای که جبرائیل با نوای تهدّمت وَالله
گفت با ضرب تیغ ملعونی دیگر افتاده از نفس مولا
از همین سجده ای که سجّاده شده با خون مرتضی رنگین
وَ حسن می کند نمازش را ختم با اشک چشم و واویلا
ا

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمی گویم دو تا ؛ فرقش به محراب عبادت شد
علی از استخوان مانده در حلقوم ، راحت شد
شب وصل است و او را خوشترین ساعات و اوقاتست
طبیب عالمی مجروح و ممنوع الملاقات است
علی ساعت به ساعت میرود تا مرز بیهوشی
چراغ عشق و ایمان می گذارد رو به خاموشی
صدای وا علیّا تا به گردون می رود امشب
ز چشم زینب و فرق علی خون می رود امشب
ز فرقش خون دلهایی که مولا خورده بود امد
زمانی را که عمری انتظارش را برده بود آمد
تو کافر ، زاده ملجم ، جهان زیر و زبر کردی
که بعد از مصطفی با تیغ خود شق القمر کردی
تو ای دنیا به زیر گِل علی را با چه دل بردی ؟
تنی را نی ، که دنیای فضیلت را به گِل بردی
غم ؛ امشب از در و دیوارهای کوفه می با

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

فرق علی به خون نشست آه و واویلا

قامت روح دین گسست آه و واویلا

****

امشب یتیمان چشم به در جمله انتظارند

زهجر روی شاه دین جمله بیقرارند

زداغ هجر مرتضی خون زدیده بارند

آه و واویلا، آه و واویلا

امشب که می برد غذا بهر این یتیمان

عمر شریف مرتضی گشته رو به پایان

چشم فلک زداغ او گشته زار و گریان

آه و واویلا، آه و واویلا

امشب شده زکین دوتا فرق پاک حیدر

زتیغ پست ترین خَلق ملجم ستمگر

علی فتاده غرق خون در میان بستر

آه و واویلا، آه و واویلا

زبس زفرق پاک او خون خدا چکیده

ز روی ماه مرتضی رنگ و رو پریده

مظلوم به عالم هم چو او ای خدا که دیده

آه و واویلا، آه و واویلا

گردِ یتیمی به سرِ حسنین ن

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• امین بهاری زاده

پیش از تو کوفه، سجده ی خونین ندیده بود
داغ بزرگ، ماتم سنگین ندیده بود
پیش از تو در سه فصل غریبانه ی سکوت
جز سور و سات سفره ی سنگین ندیده بود
یعنی تو را چنان که تو بودی نمی شناخت
جز سایه های سرد و دروغین ندیده بود
هر شب صدای پای تو در کوچه می دوید
خواب تو را بهانه ی شیرین ندیده بود
پیش از تو مرگ حادثه ای دلخراش بود
در مرگ، رستگاری و تسکین ندیده بود
خون دل تو بود که محراب را گرفت
جز در دل تو دغدغه ی دین ندیده بود
تاریخ کوفه، سر به سر آشوب و فتنه است
حاشا که سهمناک تر از این ندیده بود!

شاعر : پروانه نجاتی

• دوشنبه
• 7
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

سپیده دم به یاد تو،دلم گرفته یا علی
چو مرغکی که دلبرش، به خون تپیده یا علی
مناره های مسجد و اذان عشق و شور تو
که آخرین اذان تو فلک رسیده یا عـــــــــــلی
شنیده ام صدای تو زچاه غربتت رســـــــا
عبای تو گرفته ام دلم شکسته یا علـــــــــی
بیا علی نگاه کن،یتیم کوفه خسته است
زلال اشک او ز غم به رخ خزیده یا علـــــــی
تو اسوه ی حقیقتی تو قله ی ولایتی
تو مرغ باغ عصمتی چون تو ندیده یاعـــــلی
غروب غربت تو شددل خسته ی مدینه ای
کبوتر نگاه ما سویت پریده یا علــــــــــــــلی

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

ببین زخم سرم پیداست ، دیگر بر نمی خیزم
هوای رفتنم زیباست ، دیگر بر نمی خیزم
کنار گریه های دخترش با خنده می گوید
عزیزم ،مادرت اینجاست ، دیگر بر نمی خیزم
عذابی میکشم تا رد شوم از کوچه ای باریک
برام این قصه جانفرساست، دیگر بر نمی خیزم
تمام عمر حسرت خورده ام ، آنروز پشت در
چرا جای علی ، زهراست ،دیگر بر نمی خیزم
چرا سهمم شده دستان بسته، سهم او... ای وای
درون سینه ام غوغاست ، دیگر بر نمی خیزم
که من تنها سرم زخمی شد و او کل اعضایش
دلم درگیر حسرت هاست، دیگر بر نمی خیزم

شاعر : قاسم افرند

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگاه مضطرب آسمان به دنبالت
و گریه های دوعالم کنار اطفالت
حکایتی ست غریبانه از فراقی که
تمام عمر نشسته به روی اقبالت
برای این همه سختی... تصورش سخت است
چگونه شرح دهم ، آیه آیه احوالت
شفای درد تو با دست کینه ای رخ داد
که بین کوچه خروشید بر پر و بالت
تمام دغدغه ام این شده بیاید با
نشانه های کبودی خود به دنبالت
چگونه تاب بیاری،چگونه دق نکند
چه عاشقانه شده حس وحال این حالت
نگو گره زده ای کوفه را به سختی ها
نگو که مسجد و محراب گشته گودالت

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي زخم خنده كن كه شود آب پيكرم
خواهم كه بهر شكوه روم نزد داورم
خونِ دلي كه خورده ام از بعد مصطفي
اي زخم خنده كن كه بريزي تو از سرم
راحت شوم دگر من از اين مردم لعين
سوزد دل حزين من از بهر دخترم
در كوفه اي كه قحطي پاكي و غيرت است
ترسم دوباره باز شود پاي دخترم
خون ريزد از شكاف سرم ليك اي خدا
بيرون نمي رود ز سرم ياد همسرم
يادم نرفته پيش من افتاد فاطمه
در فكر آتش در و افتادن درم

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

سفره دار قديمي ام امشب
شده ام ميهمان دخترمان
شده سي سال كار من يادِ
سفره ي روزهاي آخرمان
***
سفره دار قديمي ام سي سال
تكه نان و نمك مرا بس بود
جاي نان جاي آب هر افطار
غصه هاي فد مرا بس بود
***
يادِ آن روزها كه تا دم صبح
چادرت عطر و نور مي آورد
گرچه دستت شكسته بود اما
نان گرم از تنور مي آورد
***
گندمي آرد ميشد و بعدش
دسته ي آسياب خوني بود
تا كه آبي به درد ميخوردي
لبه ي ظرفِ آب خوني بود
***
سفره اي پهن ميشد و طفلان
غيره نانِ تو را نمي خوردند
بعد روزي كه پشت در ماندي
كودكانم غذا نميخوردند
***
بعد روزي كه پشت در ماندي
ميشنيدم صداي شيشه ي خُرد
ميشد از لكه هاي پيرُهنت
زخمهاي تو را نديده شمُرد
***
شع

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

نيكوست تو را هرچه كه از يار رسيده
خونِ تو رها گشته به دستار رسيده
شمشير چنان بر سر تو خورده كه انگار
در فرق تو دلداده با دلدار رسيده
خونين شده دستار ِ تو آنقدر كه فرقت
مانند اناري ست كه بسيار رسيده
نزديك چهل سال به اندازه ي كافي
هِي غُصه و غم از در و ديوار رسيده
گفتي در و ديوار و علي يادِ گُلش كرد
آن غنچه ي خوشبو كه به مسمار رسيده
نزديك چهل سال نديده ست گُلش را
پس وقت سحر نوبت ديدار رسيده

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي كاش بگيرند از امروز سحر را
اي اهل ِ حرم سير ببينيد پدر را
شمشير پُر از زهر گرفته ز طبيبان
بر نسخه ي تو فرصت اما و اگر را
جز تو چه كسي عفو كند قاتل خود را
آن قاتل ِ خوابيده ي عمري دم ِ در را
حتي خودِ قاتل پس از آن ضربه به خود گفت
اي كاش كه برداري از اين سجده كمر را
باور نكند كوفه كه تو اهل ِ نمازي
وامانده دهانش كه شنيده ست خبر را
سخت است ولي باز براي دلِ زينب
يك روز به تأخير بينداز سفر را

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

صدايِ گريه ي اُم المصائبي سخت است
طنين زمزمه اش در يكايك دلهاست
شبيه فاطمه يك دست بر دعا دارد
كه دستِ ديگر او بر محاسن باباست
***
كه ديده است چو زينب دو نيمه از يك سيب
جمالِ زرد من و روي نيلي زهرا
هميشه بسته سر ِ زخمهاي كاري را
شكافِ فرق من و جاي سيلي زهرا
***
نگفته هاي دلش از مدينه پنهان بود
پس از گذشتن عمري براي من رو كرد
نديده بود سرم را خدا دهد صبرش
همينكه زخم مرا ديد يادِ پهلو كرد

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه كشتند مولا را ، همسر زهرا را
ديشب فضا را غرق ِ سوز و ساز مي كرد
گه ديده را ميبست و گاهي باز مي كرد
ديشب علي با فرق تا ابرو شكسته
مي رفت نزد همسر پهلو شكسته
ديشب كنار حجره زينب زار مي زد
از فرط غم سر بر در و ديوار مي زد
ديشب علي بوسيد چشم مست عباس
دست حسينش را سپرده دست عباس
ديشب علي با زينبش راز مگو داشت
گويا سخن از بوسه ي زير گلو داشت
ديـشب حكـايت از يزيد و ملك ري بود
صحبت ز قرآن خوانـدنِ بالاي ني بود

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجیب بغض گلوگیر و گریه داری داشت
چقدر غصه، چه غمهای بی شماری داشت
به میهمانی کلثوم خود مشرف بود
به سفره آه چه افطار گریه داری داشت
و پیرمرد محاسن سفید آن شب را
به دل به وسعت سی سال بی قراری داشت
به سینه زیر عبا می فشرد چیزی را
گمان ز یار سفر کرده یادگاری داشت
نه التماس نه ضجه ، نشد جلودارش
شتاب داشت، سحر با کسی قراری داشت
امیر کوفه به محراب زیر تیغ افتاد
به خون نشسته و فریاد رستگاری داشت
عیان شد عاقبت از ناله ي جگر سوزش
برای دیدن زهرا چه انتظاری داشت
رسید پشت در خانه گرچه بر فرقش
ز زهر و ضربت شمشیر زخم کاری داشت
نبیندش به چنین حال و روز تا زینب
ز زانوان خمیده امید یاری داشت
برای زینبش آخر حدیث

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

زمین چه جای غریبی ست وقتی از دنیا، فقط تمام نگاهت به آسمان باشد
خودت بزرگترین علت زمان باشی، ولی تواضعت اندازه ی جهان باشد
خودت غریب ترین بنده ی خدا باشی، به درد بی کسی و عشق مبتلا باشی
نگاه گرم و دل آسمانیت اما، امید خاطر رنجور این و آن باشد
تمام آینه هایِ کنار تو یک بار، درست لحظه ی تنهائیت شکسته شوند
همیشه بغض زمین، ابر آسمان بشوی، همیشه اشکِ تو در چاه ها روان باشد
شبانه نور بپوشی به شهر سر بزنی، شبیه یک پدر ناشناس در بزنی
در انتظار بمانند سفره های سحر، و دست های تو سرشار از عطر نان باشد
به نخل ها بنویسی همیشه دردت را، به آسمان بدهی دست های گرمت را
و بار غصه ی شهری به دوش بگذاری، که باز خند

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدح ابوتراب (ع) یا یعصوب الدین امیرالمومنین علی (ع)

نمک سفره ی ارباب غذای دل ماست

عشق حیدر بخداوند بهای دل ماست

اگر این حب علی هست خطا ای عالم

خود الله گرفتار خطای دل ماست

حب حیدر به درون دل ما جا دارد

سر جبریل به والله فدای دل ماست

کعبه هم دور علی گشت ، خودش شد حاجی

حضرت حیدر کرار خدای دل ماست

نجف اشرف و کعبه چه تفاوت دارد؟

صحن زیبای علی صعی و صفای دل ماست

در شب قدر بجای حرم کرببلا

نجف اشرف او کرب وبلای دل ماست

سروده جعفر ابوالفتحی

حرم شاه - بانک اشعار مذهبی

WWW.HARAME-SHAH.ROZBLOG.COM

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

کوفه امشب چه ساکت و سرده کوفه امشب چقدر پر درده
چهره از فرط گریه ها زرده
از غم حیدر‏ ، از غم حیدر‏
کوفه امشب چه سوت و کوره کوفه امشب چقد بی نوره
بساط اشک و گریه جوره
از غم حیدر‏ ، از غم حیدر‏
خدا ، عالم به غم نشسته خدا ، فرق علی شکسته
آه و واویلا ، آه و واویلا
*‏‏****‏‏*‏
عالم و هستی همه گریون قلب زینب زاره و محزون
چشمان یتیمان پر خون
از غم مولا‏ ، از غم مولا
چشم زینب ابر بهاره دیگه دل توی دل نداره
دنیا واسش تیره و تاره
از غم بابا‏ ، از غم بابا‏
خدا ، سیه پوش گشته دنیا خدا ، حیدر رفت پیش زهرا
آه و واویلا ، آه و واویلا

شاعر : حسین محبی

دانلود سبک

• جمعه
• 11
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 21:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بـاز شـد قـرآن، شـب احیـا ز فـرق نازنینش
زخم عتـرت را همـه دیدند در زخم جبینش
دست شیطان ناگهان از آستین گردید بیرون
کشت مردی را که بودی دست حق در آستینش
صبح دم در دامن محراب خون نقش زمین شد
آن امامی که زمین‌بوس آمدی روح‌الامینش
مـرغ آمینش بـه پرواز آمـد و با روی خونین
خوانـد در آغـوش خود ذات خداونـد مبینش
سال‌ها بود استخوان در حلق و خار غم به چشمش
آن امامی که نبودی در محبت کس قرینش
او که بر خـاک زمیـن افکند گُردان زمان را
آسمـان یکبـاره زد بـا داغ زهـرا بر زمینش
کـو پیمبـر تـا ببینـد در دل محـراب کوفه
بعد عمری خون دل آخر چه شد با جانشینش؟
دیده‌ای سوی حسن چشم دگر سوی حسینش
اشک بر رخسار و خون، ج

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دم آخر، علیّ مرتضی
گفت با زینب به صد شور و نوا
زینبا، عمرم به پایان آمده
وعدۀ دیدار جانان آمده
زینبا دارم وصیّت با تو من
گوش دل بگشا و بشنو این سخن
چون حسینم از جفا، بی سر شود
پیکرش صد پاره از خنجر شود
چون در آن صحرا ندارد مادری
طفل هایش را بکن جمع آوری
با اسیران بلا ای بی پناه
چون رسیدی در میان قتلگاه
جای من روی نکویش را ببوس
گر ندارد سر، گلویش را ببوس
از پس مرگ من ای زار حزین
هستی اندر پردۀ عصمت مکین
لیک اندر کربلا مضطر شوی
از جفا بی چادر و معجر شوی
گوئیا می بینم از آرام جان
در همین کوفه ز جور کوفیان
با دف و چنگ و نی و مضمارها
می برندت بر سر بازارها
دیگر از "ذاکر" مگو از شهر شام
قصّه کوته

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه غم دارم که چون شمع سحر در حال سوسویم
گهی ای تیغ می بوسم تو را و گاه می بویم
اگر بشکافتی فرق مرا ای تیغ تا ابرو
تبسم بر لبم آمد نیامد خم به ابرویم
آز آن روزی که دستم بسته شد من دل به تو بستم
همان روزی که می برند از این سو به آن سویم
منِ از یاد رفته کی رود زهرایم از یادم
ببین با این سر پرخون هنوزم سر به زانویم
ببین خون جگر خوردم تو می دانی کجا مردم
همان روزی که دیدم پشت می سوخت بانویم
به چشم پر ستاره من خسوف ماه خود دیدم
ز ماه در خسوف خود فقط با چاه می گویم

شاعر : سید محسن حسینی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی تو فضای خانه چه دلگیر می شود
زینب ز درد دوری تو پیر می شود
هر شب کنار بستر تو گریه می کند
اشکش ز هجر روی تو تبخیر می شود
در هر زمان که چادر خاکی به سر کند
در دیده ام بلای تو تصویر می شود
ای مونس قدیمی قامت کمان من
حیدر به جرم عشق تو تکفیر می شود
کار علی رسیده به جایی که بعد تو
از طعنه ی عدوی تو تحقیر می شود
وقتی نظر به تیزی مسمار می کنم
در سینه درد و رنج تو تکثیر می شود
با این سکوت طایفه ی قدر ناشناس
حیدر به کنج خانه زمین گیر می شود

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

در شهر كوفه غصه ي مرد غريب را
مرهم نهاده تيغ دل بي شكيب را
مردم دواي درد علي دست فاطمه است
از پيش بسترش ببريد اين طبيب را
بشكسته پر، ديدن بشكسته پر رود
اينگونه بهتر است ببيند حبيب را
آن کوچه با چادر خاکی .... آه فاطمه
اذكار روضه اند دل بي شكيب را
آوای الرحیل علي مي رسد به گوش
پایان بده ناله ي امن يجيب را
اين روز اخري همه ي خانه را گرفت
ذكر حسين حسين ِويُ و بوي سيب را
وقتي حسين را به ابوفاضل اش سپرد
ماندم كه چيست حكمت كار عجيب را ؟
در کربلا که خورد علمدار بر زمین
برني زدند حضرت شيب الخضيب را

شاعر : یاسر مسافر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

درد ها حبس شده در چشمت
نفس سوخته ات پر اه است
اين همه مرد كنارت اما
همنشين تو فقط يك چاه است
دست تو سايه يك شهر ولي
سفره ات نان جو و گندم بود
وسعت دست كريمت تا عرش
جيب تو جيب همه مردم بود
يكي يكدانه حق بودي و
اسمان غير تو دلدار نداشت
در زمين حيف ولي انگاري
حرف هاي تو خريدار نداشت
بعد سي سال از ان روز تلخ
به در و كوچه هنوز حساسي
روضه ات فرق سر منشق نيست
كشته صورت سرخ ياسي
ناگهان فزت و رب الكعبه
بر لب سجده سرخت گل كرد
بعد طوفان شد و محراب افتاد
خون پيشانيتان غل غل كرد

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

با ذکر یاد و نام علی مست میشوم
هر لحظه با کلام علی مست میشوم
دانه ز دست هر کس و ناکس نمیخورم
چون که به روی بام علی مست میشوم
وقتی که نام ساقی کوثر می آورم
آنجا به احترام علی مست میشوم
جمع اند دور نور علی عاشقان و من
همواره با غلام علی مست میشوم
رو میکنم به سمت نجف نیمه های شب
از دور با سلام علی مست میشوم
بعد از نماز موقع تسبیح گفتنم
هوهو کنان ز جام علی مست میشوم
ذکرم شده علی مددی والی الولی
یامظهر العجایب و یا مرتضی علی
عطرش ز کعبه آمد و عالم بهار شد
دنیا برای دیدن او بیقرار شد
از سینه چاک بودن کعبه مشخص است
آئینه صفات خداوندگار شد
وقتی ز کعبه شمس جمالش طلوع کرد
خورشید از ریاست خود برکنار شد
ه

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجب شوری به پا گردیده در دور قمر امشب
الهی کی شود شام هجران را سحر امشب
مکن ای صبح طالع آفتابا سرمکن بیرون
که گردد عالمی را خاک هجر غم بسر امشب
اگر طالع شوی ای صبح تیره ترسم از کینه
شود یک عالمی ازظلم و کینه بی پدر امشب
فلک ویران شوی آخر گلان باغ زهرا را
نمودی از جفا زار و یتیم و خونجگر امشب

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• یحیی