شهادت امیرالمومنین علی (ع)

اي كاش بگيرند از امروز سحر را
اي اهل ِ حرم سير ببينيد پدر را
شمشير پُر از زهر گرفته ز طبيبان
بر نسخه ي تو فرصت اما و اگر را
جز تو چه كسي عفو كند قاتل خود را
آن قاتل ِ خوابيده ي عمري دم ِ در را
حتي خودِ قاتل پس از آن ضربه به خود گفت
اي كاش كه برداري از اين سجده كمر را
باور نكند كوفه كه تو اهل ِ نمازي
وامانده دهانش كه شنيده ست خبر را
سخت است ولي باز براي دلِ زينب
يك روز به تأخير بينداز سفر را

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

صدايِ گريه ي اُم المصائبي سخت است
طنين زمزمه اش در يكايك دلهاست
شبيه فاطمه يك دست بر دعا دارد
كه دستِ ديگر او بر محاسن باباست
***
كه ديده است چو زينب دو نيمه از يك سيب
جمالِ زرد من و روي نيلي زهرا
هميشه بسته سر ِ زخمهاي كاري را
شكافِ فرق من و جاي سيلي زهرا
***
نگفته هاي دلش از مدينه پنهان بود
پس از گذشتن عمري براي من رو كرد
نديده بود سرم را خدا دهد صبرش
همينكه زخم مرا ديد يادِ پهلو كرد

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

آه كشتند مولا را ، همسر زهرا را
ديشب فضا را غرق ِ سوز و ساز مي كرد
گه ديده را ميبست و گاهي باز مي كرد
ديشب علي با فرق تا ابرو شكسته
مي رفت نزد همسر پهلو شكسته
ديشب كنار حجره زينب زار مي زد
از فرط غم سر بر در و ديوار مي زد
ديشب علي بوسيد چشم مست عباس
دست حسينش را سپرده دست عباس
ديشب علي با زينبش راز مگو داشت
گويا سخن از بوسه ي زير گلو داشت
ديـشب حكـايت از يزيد و ملك ري بود
صحبت ز قرآن خوانـدنِ بالاي ني بود

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجیب بغض گلوگیر و گریه داری داشت
چقدر غصه، چه غمهای بی شماری داشت
به میهمانی کلثوم خود مشرف بود
به سفره آه چه افطار گریه داری داشت
و پیرمرد محاسن سفید آن شب را
به دل به وسعت سی سال بی قراری داشت
به سینه زیر عبا می فشرد چیزی را
گمان ز یار سفر کرده یادگاری داشت
نه التماس نه ضجه ، نشد جلودارش
شتاب داشت، سحر با کسی قراری داشت
امیر کوفه به محراب زیر تیغ افتاد
به خون نشسته و فریاد رستگاری داشت
عیان شد عاقبت از ناله ي جگر سوزش
برای دیدن زهرا چه انتظاری داشت
رسید پشت در خانه گرچه بر فرقش
ز زهر و ضربت شمشیر زخم کاری داشت
نبیندش به چنین حال و روز تا زینب
ز زانوان خمیده امید یاری داشت
برای زینبش آخر حدیث

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

زمین چه جای غریبی ست وقتی از دنیا، فقط تمام نگاهت به آسمان باشد
خودت بزرگترین علت زمان باشی، ولی تواضعت اندازه ی جهان باشد
خودت غریب ترین بنده ی خدا باشی، به درد بی کسی و عشق مبتلا باشی
نگاه گرم و دل آسمانیت اما، امید خاطر رنجور این و آن باشد
تمام آینه هایِ کنار تو یک بار، درست لحظه ی تنهائیت شکسته شوند
همیشه بغض زمین، ابر آسمان بشوی، همیشه اشکِ تو در چاه ها روان باشد
شبانه نور بپوشی به شهر سر بزنی، شبیه یک پدر ناشناس در بزنی
در انتظار بمانند سفره های سحر، و دست های تو سرشار از عطر نان باشد
به نخل ها بنویسی همیشه دردت را، به آسمان بدهی دست های گرمت را
و بار غصه ی شهری به دوش بگذاری، که باز خند

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدح ابوتراب (ع) یا یعصوب الدین امیرالمومنین علی (ع)

نمک سفره ی ارباب غذای دل ماست

عشق حیدر بخداوند بهای دل ماست

اگر این حب علی هست خطا ای عالم

خود الله گرفتار خطای دل ماست

حب حیدر به درون دل ما جا دارد

سر جبریل به والله فدای دل ماست

کعبه هم دور علی گشت ، خودش شد حاجی

حضرت حیدر کرار خدای دل ماست

نجف اشرف و کعبه چه تفاوت دارد؟

صحن زیبای علی صعی و صفای دل ماست

در شب قدر بجای حرم کرببلا

نجف اشرف او کرب وبلای دل ماست

سروده جعفر ابوالفتحی

حرم شاه - بانک اشعار مذهبی

WWW.HARAME-SHAH.ROZBLOG.COM

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

کوفه امشب چه ساکت و سرده کوفه امشب چقدر پر درده
چهره از فرط گریه ها زرده
از غم حیدر‏ ، از غم حیدر‏
کوفه امشب چه سوت و کوره کوفه امشب چقد بی نوره
بساط اشک و گریه جوره
از غم حیدر‏ ، از غم حیدر‏
خدا ، عالم به غم نشسته خدا ، فرق علی شکسته
آه و واویلا ، آه و واویلا
*‏‏****‏‏*‏
عالم و هستی همه گریون قلب زینب زاره و محزون
چشمان یتیمان پر خون
از غم مولا‏ ، از غم مولا
چشم زینب ابر بهاره دیگه دل توی دل نداره
دنیا واسش تیره و تاره
از غم بابا‏ ، از غم بابا‏
خدا ، سیه پوش گشته دنیا خدا ، حیدر رفت پیش زهرا
آه و واویلا ، آه و واویلا

شاعر : حسین محبی

دانلود سبک

• جمعه
• 11
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 21:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بـاز شـد قـرآن، شـب احیـا ز فـرق نازنینش
زخم عتـرت را همـه دیدند در زخم جبینش
دست شیطان ناگهان از آستین گردید بیرون
کشت مردی را که بودی دست حق در آستینش
صبح دم در دامن محراب خون نقش زمین شد
آن امامی که زمین‌بوس آمدی روح‌الامینش
مـرغ آمینش بـه پرواز آمـد و با روی خونین
خوانـد در آغـوش خود ذات خداونـد مبینش
سال‌ها بود استخوان در حلق و خار غم به چشمش
آن امامی که نبودی در محبت کس قرینش
او که بر خـاک زمیـن افکند گُردان زمان را
آسمـان یکبـاره زد بـا داغ زهـرا بر زمینش
کـو پیمبـر تـا ببینـد در دل محـراب کوفه
بعد عمری خون دل آخر چه شد با جانشینش؟
دیده‌ای سوی حسن چشم دگر سوی حسینش
اشک بر رخسار و خون، ج

• شنبه
• 5
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

در دم آخر، علیّ مرتضی
گفت با زینب به صد شور و نوا
زینبا، عمرم به پایان آمده
وعدۀ دیدار جانان آمده
زینبا دارم وصیّت با تو من
گوش دل بگشا و بشنو این سخن
چون حسینم از جفا، بی سر شود
پیکرش صد پاره از خنجر شود
چون در آن صحرا ندارد مادری
طفل هایش را بکن جمع آوری
با اسیران بلا ای بی پناه
چون رسیدی در میان قتلگاه
جای من روی نکویش را ببوس
گر ندارد سر، گلویش را ببوس
از پس مرگ من ای زار حزین
هستی اندر پردۀ عصمت مکین
لیک اندر کربلا مضطر شوی
از جفا بی چادر و معجر شوی
گوئیا می بینم از آرام جان
در همین کوفه ز جور کوفیان
با دف و چنگ و نی و مضمارها
می برندت بر سر بازارها
دیگر از "ذاکر" مگو از شهر شام
قصّه کوته

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه غم دارم که چون شمع سحر در حال سوسویم
گهی ای تیغ می بوسم تو را و گاه می بویم
اگر بشکافتی فرق مرا ای تیغ تا ابرو
تبسم بر لبم آمد نیامد خم به ابرویم
آز آن روزی که دستم بسته شد من دل به تو بستم
همان روزی که می برند از این سو به آن سویم
منِ از یاد رفته کی رود زهرایم از یادم
ببین با این سر پرخون هنوزم سر به زانویم
ببین خون جگر خوردم تو می دانی کجا مردم
همان روزی که دیدم پشت می سوخت بانویم
به چشم پر ستاره من خسوف ماه خود دیدم
ز ماه در خسوف خود فقط با چاه می گویم

شاعر : سید محسن حسینی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی تو فضای خانه چه دلگیر می شود
زینب ز درد دوری تو پیر می شود
هر شب کنار بستر تو گریه می کند
اشکش ز هجر روی تو تبخیر می شود
در هر زمان که چادر خاکی به سر کند
در دیده ام بلای تو تصویر می شود
ای مونس قدیمی قامت کمان من
حیدر به جرم عشق تو تکفیر می شود
کار علی رسیده به جایی که بعد تو
از طعنه ی عدوی تو تحقیر می شود
وقتی نظر به تیزی مسمار می کنم
در سینه درد و رنج تو تکثیر می شود
با این سکوت طایفه ی قدر ناشناس
حیدر به کنج خانه زمین گیر می شود

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

در شهر كوفه غصه ي مرد غريب را
مرهم نهاده تيغ دل بي شكيب را
مردم دواي درد علي دست فاطمه است
از پيش بسترش ببريد اين طبيب را
بشكسته پر، ديدن بشكسته پر رود
اينگونه بهتر است ببيند حبيب را
آن کوچه با چادر خاکی .... آه فاطمه
اذكار روضه اند دل بي شكيب را
آوای الرحیل علي مي رسد به گوش
پایان بده ناله ي امن يجيب را
اين روز اخري همه ي خانه را گرفت
ذكر حسين حسين ِويُ و بوي سيب را
وقتي حسين را به ابوفاضل اش سپرد
ماندم كه چيست حكمت كار عجيب را ؟
در کربلا که خورد علمدار بر زمین
برني زدند حضرت شيب الخضيب را

شاعر : یاسر مسافر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

درد ها حبس شده در چشمت
نفس سوخته ات پر اه است
اين همه مرد كنارت اما
همنشين تو فقط يك چاه است
دست تو سايه يك شهر ولي
سفره ات نان جو و گندم بود
وسعت دست كريمت تا عرش
جيب تو جيب همه مردم بود
يكي يكدانه حق بودي و
اسمان غير تو دلدار نداشت
در زمين حيف ولي انگاري
حرف هاي تو خريدار نداشت
بعد سي سال از ان روز تلخ
به در و كوچه هنوز حساسي
روضه ات فرق سر منشق نيست
كشته صورت سرخ ياسي
ناگهان فزت و رب الكعبه
بر لب سجده سرخت گل كرد
بعد طوفان شد و محراب افتاد
خون پيشانيتان غل غل كرد

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

با ذکر یاد و نام علی مست میشوم
هر لحظه با کلام علی مست میشوم
دانه ز دست هر کس و ناکس نمیخورم
چون که به روی بام علی مست میشوم
وقتی که نام ساقی کوثر می آورم
آنجا به احترام علی مست میشوم
جمع اند دور نور علی عاشقان و من
همواره با غلام علی مست میشوم
رو میکنم به سمت نجف نیمه های شب
از دور با سلام علی مست میشوم
بعد از نماز موقع تسبیح گفتنم
هوهو کنان ز جام علی مست میشوم
ذکرم شده علی مددی والی الولی
یامظهر العجایب و یا مرتضی علی
عطرش ز کعبه آمد و عالم بهار شد
دنیا برای دیدن او بیقرار شد
از سینه چاک بودن کعبه مشخص است
آئینه صفات خداوندگار شد
وقتی ز کعبه شمس جمالش طلوع کرد
خورشید از ریاست خود برکنار شد
ه

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجب شوری به پا گردیده در دور قمر امشب
الهی کی شود شام هجران را سحر امشب
مکن ای صبح طالع آفتابا سرمکن بیرون
که گردد عالمی را خاک هجر غم بسر امشب
اگر طالع شوی ای صبح تیره ترسم از کینه
شود یک عالمی ازظلم و کینه بی پدر امشب
فلک ویران شوی آخر گلان باغ زهرا را
نمودی از جفا زار و یتیم و خونجگر امشب

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

آمدم مـــــن بــــــر در احـسان تو من گدایم مـن گدا، دستم بگیر
یــــــــــا علی مرتضی دستم بگیر تــــــا نیفتــادم ز پا دستم بگیر
گر بدم من دوست می دارم تو را ای شـه مــلک ولا دستم بگیر
در دم مُــــــــردن به فریادم برس پا بنه بـر سر مرا، دستم بگیر
من ز مرگ و برزخم در وحشتم یاری یم کن از وفا دستم بگیر
دردمـــندم، مـــستمندم، مضطرم ای شـه مشکل گشاه دستم بگیر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

چرا امشب مسجد کوفه ساکت و آرام است و خاموش است
چرا امشب زینب کبری دیده گریان است و سیه پوش است
چرا امشب هر که را بینم با فغان و با غم هم آغوش است
شــد ز خــون رنگــــین روی جـــــانانم، ای علی جانم (2)
عـــــــلی از خـــون جبینش بر خاک مسجد سجاده گسترده
عــــــلی مسجد را ز خون خود رنگ رو داده شستشو کرده
کــــــــــــــــه جبرئیل از درون دل این نوا را با ناله آورده
شد ز خــــــــــــون رنگین روی جانانم، ای علی جانم (2)
بپـــــــرسید از مسجـــــد کــــــــوفه، ســـــــــــرور ما کو؟
امــــــــــــــام مـــــــــــــــا مقتدای ما آشنای ما دلبر ما کو؟
مناجات سوز جـــــــــــــانسوز و خطبه گرم رهبر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

در راه عشق مقصد آئینه ها یکی ست
میعادگاه و قبله‌ی اهل ولا یکی ست
در سیر خلق، راه وصال خدا یکی ست
یعنی حقیقت نجف و کربلا یکی ست
این دو سپیده‌ی ازلی نور واحدند
از ابتدا حسین و علی نور واحدند
الله راز مشترک این دو رهبر است
عرش عروجشان روی دوش پیمبر است
خورشیدشان تبسم زهرای اطهر است
در دستشان زمام تمامی محشر است
از مشرق تجلی توحید سر زدند
از یک افق شبیه دو خورشید سر زدند
بی شک برای خلقت هستی بهانه اند
در عرش و فرش نور خدا را نشانه اند
در قلّه های عزّ و شرف جاودانه اند
بی انتها شبیه خدا بی کرانه اند
کم نیست قبله گاه شهود و یقین شدن
با عشق لا یزال الهی عجین شدن
از خانواده‌ی شرف و استقامتند
همزاد صبر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدینــه آبستـن بیــداد بـود
نقطــۀ انفجــار فریــاد بـود
در شـرر فتنـه فـلک سوخته
بـال و پـر خیل ملک سوخته
فتنه عظیم است و بلا بس عجیب
قرآن، تنهـا شده، عترت غریب
گشته ز همگامـی اهـل ضلال
آیــۀ «اکمَـلْتُ لکم» پایمـال
رفته فقط دو ماه و نیم از غدیر
دین شده در چشم حقیران حقیر
باز بـه شیطان شده آغوششان
قـول نبـی گشتـه فراموششان
کفــر شــده زیــور آیینشان
دیـن شده پیراهن چرکینشان
غدیـر تعطیل شد ای وای من!
سقیفه تشکیل شـده ای وای من!
دشمن مأیـوس شـده از غدیر
کز نفس ختم رسل خورده تیر
امیـر مسلمیـنِ عالـم شــده
آه که قـرآن کمرش خـم شده
سینه پر از ناله و دل پر ز درد
آی محمّـد بـه جهان بـاز گرد
علی که ح

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد از این -بی تو- دگر تشنه ی دست تبرند
نخل هایی كه به دست تو فقط بارورند
ابرهایی كه به پای تو سخاوت مندند
امشب از هر شب دیگر همه پُر بارترند
این چه داغی ست كه نی های نیستان ها را
آن چنان غم زده كرده كه چنین نوحه گرند
كوچه هایی كه قدم گاه عدالت بودند
چون یتیمان عرب چشم به راه پدرند
كیسه های رطب و نان تو را می طلبند
تشنه ی بركت آن نانِ اگر مختصرند
امشب ای ماه مگر واقعه ای رخ داده ست
كه ملائك همه در خانه ی تو رهگذرند؟!
كیست در بستر بیماری این خانه مگر؟
كه یتیمان به عیادت همه در پشت درند
كار از كار گذشته ست... طبیبان گفتند
كه قدح های پر از شیر دگر بی اثرند...

شاعر : مطهره عباسیان

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

هیچ كس غربت خونین تو را درك نكرد
عشق و آئین تو و دین تو را درك نكرد
گر چه بر مردم جاهل تو سلونی گفتی
یك نفر دیدهٔ حق بین تو را درك نكرد
بار برداشتی از دوش همه خلق و كسی
كوله بار غم و سنگین تو را درك نكرد
هر كه دلدادهٔ ایمان و ولای تو نشد
معنی مكتب و آئین تو را درك نكرد
همه دیدند كه خون دلت از فرقت ریخت
یك نفر محنت دیرین تو را درك نكرد
جز تو ای صبح سعادت به خدا هیچ كسی
لذت رفتن شیرین تو را درك نكرد
بعد پرپر شدنت ای گل ایثار، كسی
چمن غرق ریاحین تو را درك نكرد
ره به سرچشمه خورشید نیابد هرگز
هر كسی مصحف زرین تو را درك نكرد
جز تو كز حال «وفائی» همه دم با خبری
هیچ كس حالت مسكین تو را درك نكرد

شاعر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

آماده نمودند حنوط و كفنش را
شُستند به اشك غم و حسرت بدنش را
مظلوم تر از او چه كسی بود كه در شب
مظلوم تر از فاطمه بردند تنش را
در آن شب تاریك و غم آلود سپردند
بر زینب محنت زده بیت الحَزَنش را
با دیده حیرت زده از عرش، ملایك
دیدند غم و حُزن حسین و حسنش را
در بین بیابان نجف عرش نشینان
خواندند حدیثی ز ملال و محنش را
قدسی نفسانِ حرمِ قدس شب قدر
دادند به زهرا خبر آمدنش را
رفت آن كه پس از غُربت طوفانی خود، باز
با فاطمه گوید غم تنها شدنش را
پروانه پرش سوخت و شمع سحری مُرد
گفتند به هم تا غمی از سوختنش را
گویند خطیبان سماوات «وفائی»
بر منبری از نور حدیث سخنش را

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

این کوفه به ابلیس ارادت دارد
با مکر و فریب و حیله بیعت دارد
یک روز علی و روزگاری زینب
این شهر به سر شکستن عادت دارد
×××
جای من مظلوم در این دنیا نیست
دور و بر من به جز اجل پیدا نیست
رنگ رخم از شال سرم زرد تر است
صد شکر میان خانه ام زهرا نیست

شاعر : محمد حسین رحیمیان

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

قتل علی ست خاک مصیبت به سر کنید
هم چون یتیم گریه برای پدر کنید
ای نخل‌‌های کوفه ببارید خون دل
شب را به یاد غربت مولا سحر کنید
ای خاندان وحی خدا صبرتان دهد
امشب به جای خالی مولا نظر کنید
اکنون که زخم فرق علی را طبیب بست
بر زخم سر نه، گریه به زخم جگر کنید
هر چند اشک مرهم زخم سر علی ست
خواهد که یاد فاطمه‌اش بیشتر کنید
آید صدای نالۀ «العفوِ» او به گوش
شب کز کنار نخلۀ خرما گذر کنید
ای اهل کوفه هر چه علی از شما کشید
جبران آن به عترت خیرالبشر کنید
فردا اگر رسد ز در و بام، سنگشان
خود را برای یاری زینب سپر کنید
فردا بر اهل‌بیت تصدّق نیاورید
شرم و حیا ز عترت پیغامبر کنید
خوانید شعر «میثم» و ریزید خون ز

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

در خـانه مـولا نـیست، یـك خــاطر شــــاد امشب
آن قـــامــت هم چون ســرو، از پـاى فـتاد امشب
بر فـــرق ســر عـــالم، خـــاك غـم و ماتم ریخت
از ضـــــربـت ‏شـــمشــیر فرزنــد مراد امشـــــب
در كــوفـــه زخــــم آلـود، هر جـــا كه یتیــــــمى بود
بــــارى ز غـم و حســرت، بر دوش نــهاد امشـــــب
دل ها همـه مـحزون اسـت، هر دیـده پـر از خون است
ایـن محــــنت عظــــــمى را بـر كوفـه كه داد امشب؟
محــراب عـلى از خـون، رنگـین شـده، واویـلا
در سوگ على چشمى، بى اشـك مـباد امشــب

شاعر : جواد محدثی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

نشان آمدنت، روی کعبه حک شده بود
و صبر کعبه که لبریز از ترک شده بود
دوباره کعبه ترک خورد؟! یا سر تو شکافت؟!
از این پدیده ، زمان هم دچار شک شده بود
شکاف کعبه ، فدای سرت ، چه سرّی داشت؟!
نشان مرگ و تولد، که مشترک شده بود !
در شکسته، لـگـد، گـریـه های در کـوچـه،
غمی بــــــزرگ،به اندازه ی فـــــدک شده بود

شاعر : امیر حنایی

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوچه های ساکت کوفه به نام نخل هاست
ابن ملجم در کمین پشت تمام نخل هاست!
ماه تنها ماه باقی مانده از شب های قدر
همچنان تنها چراغ پشت بام نخل هاست
یک نفر در چشم هایش آسمان در جزر و مد
می رسد پژواک هر گامش سلام نخل هاست
*******
می رسد در چشم هایش آسمان در جزر و مد
در صدایش لحن زیبای اذان در جزر و مد
موج در موج نگاهش عارفان و عاشقان
بی زمان و بی مکان و بی نشان در جزر و مد
ناگهان شمشیر بالا رفت و پیغامی رسید
سجده کن فزت و رب... قرآن بخوان در جزر و مد
*******
ناگهان شمشیر بر فرق زمین آمد فرود
ماه در محراب کوفه غرق خون محو سجود
لحظه دیدار نزدیک است یا بنت نبی
لحظه دیدار نزدیک است ای یاس کبود
می رود آهس

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدا در آینه انداخت عكس روی تو را
و خواست من بكشم مستی سبوی تو را
تلاش من همه ترسیم صورتی ز تو بود
ولی نشد بكشم حلقه های موی تو را
هنوز غصهٔ آن چاه در گلویم بود
كه تازه پیرهن من گرفت بوی تو را
و كاشكی شب آخر در آسمان بودم
و می شنیدم از آن دور گفتگوی تو را
تمام بچه یتیمان این حوالی ها
زمن سراغ گرفتند راه كوی تو را
دوباره پرسه بزن سفره های خالی را
كه سایه ها به كمینند جستجوی تو را
و بعد رفتن تو كی جواب خواهد داد
سؤال های پر از اشك رو به سوی تو را
بـگو و اشهـد و ان لا اله الا الله
كـه بشنـوم فـقـط ایـن بـار وحـدهوی تـو را
نه استخوان شكسته، نه ریسمان گسسته
كه باز هم بفشارد تو را، گلوی تو را
همیشه ش

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

خاك محراب شده سرخ ز خون سر تو
لاله گون گشت به محراب دعا بستر تو
مصحف غربت تو باز شد از زخم سرت
كه فرود آمده شمشیر به زخم سر تو
تا كه فریاد زدی فزت و رب الكعبه
مژده ارجعی آمد به تو از داور تو
لرزه افتاد به اركان هدایت ز غمت
سوخت جان همه از غربت غم پرور تو
مسجد و منبر و محراب عزادار شدند
تا كه دیدند به خون شسته شده پیكر تو
كه به فریاد دل زینب كبری برسد
گر كه بر زخم تو افتد نگه دختر تو
ای شهید شرف و عدل، خدا می داند
كه پُر از ناله و افغان شده دور و برتو
عطر توحید پراكند به گلزار جهان
نفس اول تو تا نفس آخر تو
باز در خانه بی فاطمه غوغا بشود
گر كه بسته بشود دیده روشنگر تو
سر سجاده اشك است «وفائی» و

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

سحر است و سحر عمر علی پایان است
این سحر مژدهٔ پایان شب هجران است
این سحرگاه سحرگاه وصال یار است
تا سحر دیده حق بین علی بیدار است
تا سحر زیر لبش زمزمه دارد مولا
زیر لب ناله یا فاطمه دارد مولا
ای سفرکرده ببین همسفرت می آید
یار و همسنگر خونین جگرت می آید
خون دل خوردن و صبر است پس از تو کارم
فاطمه جان هوس روی پیمبر دارم
بی فروغ رخ تو لیل و نهارم تار است
قاتل همسر تو میخ و در و دیوار است
یاد داری که چه سان دست علی را بستند
پیش چشمان ترم پهلوی تو بشکستند
تو الف بودی از جور و ستم دال شدی
بهر یاری من از کینه تو پامال شدی
کاش آن جا وسط کوچه علی جان می داد
یا خدا عمر مرا بعد تو پایان می داد
گویی ایام فر

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:20
• نوشته شده توسط
• یحیی