آمدم مـــــن بــــــر در احـسان تو من گدایم مـن گدا، دستم بگیر
یــــــــــا علی مرتضی دستم بگیر تــــــا نیفتــادم ز پا دستم بگیر
گر بدم من دوست می دارم تو را ای شـه مــلک ولا دستم بگیر
در دم مُــــــــردن به فریادم برس پا بنه بـر سر مرا، دستم بگیر
من ز مرگ و برزخم در وحشتم یاری یم کن از وفا دستم بگیر
دردمـــندم، مـــستمندم، مضطرم ای شـه مشکل گشاه دستم بگیر
چرا امشب مسجد کوفه ساکت و آرام است و خاموش است
چرا امشب زینب کبری دیده گریان است و سیه پوش است
چرا امشب هر که را بینم با فغان و با غم هم آغوش است
شــد ز خــون رنگــــین روی جـــــانانم، ای علی جانم (2)
عـــــــلی از خـــون جبینش بر خاک مسجد سجاده گسترده
عــــــلی مسجد را ز خون خود رنگ رو داده شستشو کرده
کــــــــــــــــه جبرئیل از درون دل این نوا را با ناله آورده
شد ز خــــــــــــون رنگین روی جانانم، ای علی جانم (2)
بپـــــــرسید از مسجـــــد کــــــــوفه، ســـــــــــرور ما کو؟
امــــــــــــــام مـــــــــــــــا مقتدای ما آشنای ما دلبر ما کو؟
مناجات سوز جـــــــــــــانسوز و خطبه گرم رهبر
در راه عشق مقصد آئینه ها یکی ست
میعادگاه و قبله‌ی اهل ولا یکی ست
در سیر خلق، راه وصال خدا یکی ست
یعنی حقیقت نجف و کربلا یکی ست
این دو سپیده‌ی ازلی نور واحدند
از ابتدا حسین و علی نور واحدند
الله راز مشترک این دو رهبر است
عرش عروجشان روی دوش پیمبر است
خورشیدشان تبسم زهرای اطهر است
در دستشان زمام تمامی محشر است
از مشرق تجلی توحید سر زدند
از یک افق شبیه دو خورشید سر زدند
بی شک برای خلقت هستی بهانه اند
در عرش و فرش نور خدا را نشانه اند
در قلّه های عزّ و شرف جاودانه اند
بی انتها شبیه خدا بی کرانه اند
کم نیست قبله گاه شهود و یقین شدن
با عشق لا یزال الهی عجین شدن
از خانواده‌ی شرف و استقامتند
همزاد صبر
مدینــه آبستـن بیــداد بـود
نقطــۀ انفجــار فریــاد بـود
در شـرر فتنـه فـلک سوخته
بـال و پـر خیل ملک سوخته
فتنه عظیم است و بلا بس عجیب
قرآن، تنهـا شده، عترت غریب
گشته ز همگامـی اهـل ضلال
آیــۀ «اکمَـلْتُ لکم» پایمـال
رفته فقط دو ماه و نیم از غدیر
دین شده در چشم حقیران حقیر
باز بـه شیطان شده آغوششان
قـول نبـی گشتـه فراموششان
کفــر شــده زیــور آیینشان
دیـن شده پیراهن چرکینشان
غدیـر تعطیل شد ای وای من!
سقیفه تشکیل شـده ای وای من!
دشمن مأیـوس شـده از غدیر
کز نفس ختم رسل خورده تیر
امیـر مسلمیـنِ عالـم شــده
آه که قـرآن کمرش خـم شده
سینه پر از ناله و دل پر ز درد
آی محمّـد بـه جهان بـاز گرد
علی که ح
بعد از این -بی تو- دگر تشنه ی دست تبرند
نخل هایی كه به دست تو فقط بارورند
ابرهایی كه به پای تو سخاوت مندند
امشب از هر شب دیگر همه پُر بارترند
این چه داغی ست كه نی های نیستان ها را
آن چنان غم زده كرده كه چنین نوحه گرند
كوچه هایی كه قدم گاه عدالت بودند
چون یتیمان عرب چشم به راه پدرند
كیسه های رطب و نان تو را می طلبند
تشنه ی بركت آن نانِ اگر مختصرند
امشب ای ماه مگر واقعه ای رخ داده ست
كه ملائك همه در خانه ی تو رهگذرند؟!
كیست در بستر بیماری این خانه مگر؟
كه یتیمان به عیادت همه در پشت درند
كار از كار گذشته ست... طبیبان گفتند
كه قدح های پر از شیر دگر بی اثرند...
شاعر : مطهره عباسیان
هیچ كس غربت خونین تو را درك نكرد
عشق و آئین تو و دین تو را درك نكرد
گر چه بر مردم جاهل تو سلونی گفتی
یك نفر دیدهٔ حق بین تو را درك نكرد
بار برداشتی از دوش همه خلق و كسی
كوله بار غم و سنگین تو را درك نكرد
هر كه دلدادهٔ ایمان و ولای تو نشد
معنی مكتب و آئین تو را درك نكرد
همه دیدند كه خون دلت از فرقت ریخت
یك نفر محنت دیرین تو را درك نكرد
جز تو ای صبح سعادت به خدا هیچ كسی
لذت رفتن شیرین تو را درك نكرد
بعد پرپر شدنت ای گل ایثار، كسی
چمن غرق ریاحین تو را درك نكرد
ره به سرچشمه خورشید نیابد هرگز
هر كسی مصحف زرین تو را درك نكرد
جز تو كز حال «وفائی» همه دم با خبری
هیچ كس حالت مسكین تو را درك نكرد
شاعر
آماده نمودند حنوط و كفنش را
شُستند به اشك غم و حسرت بدنش را
مظلوم تر از او چه كسی بود كه در شب
مظلوم تر از فاطمه بردند تنش را
در آن شب تاریك و غم آلود سپردند
بر زینب محنت زده بیت الحَزَنش را
با دیده حیرت زده از عرش، ملایك
دیدند غم و حُزن حسین و حسنش را
در بین بیابان نجف عرش نشینان
خواندند حدیثی ز ملال و محنش را
قدسی نفسانِ حرمِ قدس شب قدر
دادند به زهرا خبر آمدنش را
رفت آن كه پس از غُربت طوفانی خود، باز
با فاطمه گوید غم تنها شدنش را
پروانه پرش سوخت و شمع سحری مُرد
گفتند به هم تا غمی از سوختنش را
گویند خطیبان سماوات «وفائی»
بر منبری از نور حدیث سخنش را
شاعر : استاد سید هاشم وفایی
این کوفه به ابلیس ارادت دارد
با مکر و فریب و حیله بیعت دارد
یک روز علی و روزگاری زینب
این شهر به سر شکستن عادت دارد
×××
جای من مظلوم در این دنیا نیست
دور و بر من به جز اجل پیدا نیست
رنگ رخم از شال سرم زرد تر است
صد شکر میان خانه ام زهرا نیست
شاعر : محمد حسین رحیمیان
قتل علی ست خاک مصیبت به سر کنید
هم چون یتیم گریه برای پدر کنید
ای نخل‌‌های کوفه ببارید خون دل
شب را به یاد غربت مولا سحر کنید
ای خاندان وحی خدا صبرتان دهد
امشب به جای خالی مولا نظر کنید
اکنون که زخم فرق علی را طبیب بست
بر زخم سر نه، گریه به زخم جگر کنید
هر چند اشک مرهم زخم سر علی ست
خواهد که یاد فاطمه‌اش بیشتر کنید
آید صدای نالۀ «العفوِ» او به گوش
شب کز کنار نخلۀ خرما گذر کنید
ای اهل کوفه هر چه علی از شما کشید
جبران آن به عترت خیرالبشر کنید
فردا اگر رسد ز در و بام، سنگشان
خود را برای یاری زینب سپر کنید
فردا بر اهل‌بیت تصدّق نیاورید
شرم و حیا ز عترت پیغامبر کنید
خوانید شعر «میثم» و ریزید خون ز
در خـانه مـولا نـیست، یـك خــاطر شــــاد امشب
آن قـــامــت هم چون ســرو، از پـاى فـتاد امشب
بر فـــرق ســر عـــالم، خـــاك غـم و ماتم ریخت
از ضـــــربـت شـــمشــیر فرزنــد مراد امشـــــب
در كــوفـــه زخــــم آلـود، هر جـــا كه یتیــــــمى بود
بــــارى ز غـم و حســرت، بر دوش نــهاد امشـــــب
دل ها همـه مـحزون اسـت، هر دیـده پـر از خون است
ایـن محــــنت عظــــــمى را بـر كوفـه كه داد امشب؟
محــراب عـلى از خـون، رنگـین شـده، واویـلا
در سوگ على چشمى، بى اشـك مـباد امشــب
شاعر : جواد محدثی
نشان آمدنت، روی کعبه حک شده بود
و صبر کعبه که لبریز از ترک شده بود
دوباره کعبه ترک خورد؟! یا سر تو شکافت؟!
از این پدیده ، زمان هم دچار شک شده بود
شکاف کعبه ، فدای سرت ، چه سرّی داشت؟!
نشان مرگ و تولد، که مشترک شده بود !
در شکسته، لـگـد، گـریـه های در کـوچـه،
غمی بــــــزرگ،به اندازه ی فـــــدک شده بود
شاعر : امیر حنایی
کوچه های ساکت کوفه به نام نخل هاست
ابن ملجم در کمین پشت تمام نخل هاست!
ماه تنها ماه باقی مانده از شب های قدر
همچنان تنها چراغ پشت بام نخل هاست
یک نفر در چشم هایش آسمان در جزر و مد
می رسد پژواک هر گامش سلام نخل هاست
*******
می رسد در چشم هایش آسمان در جزر و مد
در صدایش لحن زیبای اذان در جزر و مد
موج در موج نگاهش عارفان و عاشقان
بی زمان و بی مکان و بی نشان در جزر و مد
ناگهان شمشیر بالا رفت و پیغامی رسید
سجده کن فزت و رب... قرآن بخوان در جزر و مد
*******
ناگهان شمشیر بر فرق زمین آمد فرود
ماه در محراب کوفه غرق خون محو سجود
لحظه دیدار نزدیک است یا بنت نبی
لحظه دیدار نزدیک است ای یاس کبود
می رود آهس
خدا در آینه انداخت عكس روی تو را
و خواست من بكشم مستی سبوی تو را
تلاش من همه ترسیم صورتی ز تو بود
ولی نشد بكشم حلقه های موی تو را
هنوز غصهٔ آن چاه در گلویم بود
كه تازه پیرهن من گرفت بوی تو را
و كاشكی شب آخر در آسمان بودم
و می شنیدم از آن دور گفتگوی تو را
تمام بچه یتیمان این حوالی ها
زمن سراغ گرفتند راه كوی تو را
دوباره پرسه بزن سفره های خالی را
كه سایه ها به كمینند جستجوی تو را
و بعد رفتن تو كی جواب خواهد داد
سؤال های پر از اشك رو به سوی تو را
بـگو و اشهـد و ان لا اله الا الله
كـه بشنـوم فـقـط ایـن بـار وحـدهوی تـو را
نه استخوان شكسته، نه ریسمان گسسته
كه باز هم بفشارد تو را، گلوی تو را
همیشه ش
خاك محراب شده سرخ ز خون سر تو
لاله گون گشت به محراب دعا بستر تو
مصحف غربت تو باز شد از زخم سرت
كه فرود آمده شمشیر به زخم سر تو
تا كه فریاد زدی فزت و رب الكعبه
مژده ارجعی آمد به تو از داور تو
لرزه افتاد به اركان هدایت ز غمت
سوخت جان همه از غربت غم پرور تو
مسجد و منبر و محراب عزادار شدند
تا كه دیدند به خون شسته شده پیكر تو
كه به فریاد دل زینب كبری برسد
گر كه بر زخم تو افتد نگه دختر تو
ای شهید شرف و عدل، خدا می داند
كه پُر از ناله و افغان شده دور و برتو
عطر توحید پراكند به گلزار جهان
نفس اول تو تا نفس آخر تو
باز در خانه بی فاطمه غوغا بشود
گر كه بسته بشود دیده روشنگر تو
سر سجاده اشك است «وفائی» و
سحر است و سحر عمر علی پایان است
این سحر مژدهٔ پایان شب هجران است
این سحرگاه سحرگاه وصال یار است
تا سحر دیده حق بین علی بیدار است
تا سحر زیر لبش زمزمه دارد مولا
زیر لب ناله یا فاطمه دارد مولا
ای سفرکرده ببین همسفرت می آید
یار و همسنگر خونین جگرت می آید
خون دل خوردن و صبر است پس از تو کارم
فاطمه جان هوس روی پیمبر دارم
بی فروغ رخ تو لیل و نهارم تار است
قاتل همسر تو میخ و در و دیوار است
یاد داری که چه سان دست علی را بستند
پیش چشمان ترم پهلوی تو بشکستند
تو الف بودی از جور و ستم دال شدی
بهر یاری من از کینه تو پامال شدی
کاش آن جا وسط کوچه علی جان می داد
یا خدا عمر مرا بعد تو پایان می داد
گویی ایام فر
چون مـــــاه که در چـــاه به پایان نرسیده
در ســـینۀ او آه بــــــه پـــایـــان نرسیده
هرچند که در پنجــــــــــره منشق شده اما
زیبـــــایی این مــــــــاه بــه پایان نرسیده
تا خواند بزرگ است خدا تیغ به پا خاست
والله که الله... بـــــه پـــــایـــــان نرسیده
تا تیغ به پـا خاست یکی گفت که فزت...
این آیـــۀ کوتـــــــاه بــه پــایـان نرسیده
این سجده پر از لذت وصل است درنگی!
چــــــــون لحظۀ دلخواه به پایان نرسیده
سر در قــــــدم دوست اگــر رفت بدانید !
بعد از ســـر او راه بـــه پـایـان نرسـیده
شاعر : مهدی پرویز
امشب چه سینه‌سوز است بانگ اذان مولا
خیزد صدای تکبیر از عمق جان مولا
از لحظه‌های افطار در شوق وصل دلدار
بر چهره می‌درخشید اشک روان مولا
مولا گشوده آغوش بهر وصال جانان
قاتل به مسجد آید بر قصد جان مولا
زهرا کنار محراب با ذکرِ واعلیّا
یا فاطمه است امشب ورد زبان مولا
زخم سرعلی را دیدند اهل مسجد
دردا که نیست پیدا زخم نهان مولا
ای نخل‌ها بگریید ای چاه‌ها بنالید
دیگر علی ندارید ای دوستان مولا
حق علی ادا شد فرق علی دو تا شد
سرهایتان سلامت ای خاندان مولا
ای دوستان بیایید با من به شهر کوفه
تا سر نهیم امشب بر آستان مولا
ریزید ای یتیمان در سفره‌های خالی
خون جگر به جای خرما و نان مولا
«میثم» دگر امیدی در ما
سحر است و سحر عمر علی پایان است
این سحر مژده پایان شب هجران است
این سحرگاه سحرگاه وصال یار است
تا سحر دیده حق بین علی بیدار است
تا سحر زیر لبش زمزمه دارد مولا
زیر لب ناله یا فاطمه دارد مولا
ای سفرکرده ببین همسفرت می آید
یار و همسنگر خونین جگرت می آید
خون دل خوردن و صبر است پس از تو کارم
فاطمه جان هوس روی پیمبر دارم
بی فروغ رخ تو لیل و نهارم تار است
قاتل همسر تو میخ و در و دیوار است
یاد داری که چسان دست علی را بستند
پیش چشمان ترم پهلوی تو بشکستند
تو الف بودی از جور و ستم دال شدی
بهر یاری من از کینه تو پامال شدی
کاش آن جا وسط کوچه علی جان می داد
یا خدا عمر مرا بعد تو پایان می داد
گویی ایام فراغ
دیوانه ی تو هــر که شد عاقل نمی شود
یک لحظه هم ز عشق تو غافل نمی شود
مـــولا جـواز نوکریم چــون به دســت تو
امضاء و مهر خورده که باطل نمی شود
باشــد رضـای حــضــرت حـقّ آروزی دل
امــا بــدون حـبّ تو حـــاصل نمی شود
نامردمان کـــــوفه عجب بی وفــا شدند
آدم چنین سیه دل و جــاهل نمی شود
عدل و کــرم برای هــمه دایر است وبس
لطف تـو کم ز مـحــضر قاتل نمی شود
حالا که این غزل شده مشغول مدح تو
پس ناتـمام مـانده و کامـل نمی شود
"شاعر : محسن زعفرانیه"
کیسه های نان و خرما خواب راحت می کنند
دست های پینه دارش استراحت می کنند
نخل ها از غربت و بغض گلو راحت شدند
مردم از دستِ عدالت های او راحت شدند
ای خوارج، بهترین فرصت برای دشمنی ست
شمع بیت المال را روشن کنید، او رفتنی ست
درد را با گریه های بی صدا آزار داد
با لباس نخ نمایش، کوفه را آزار داد
مهربانی نگاهش حیف مشگل ساز بود!
روی مسکین ها درِ دارالخلافه باز بود
...دشمنانش درلباسِ دوست بسیارند و او
...بندگان کیسه های سرخ دینارند و او
ساده گی سفره اش خاری به چشم شهر بود
مرتضی با زرق و برق زندگی شان قهر بود
نیمه شب ها کوچه ها را عطرآگین می کند
درعوض، درحقِ او هر خانه نفرین می کند
حرص اهل مکر، از بنده نو
دلم از شب نشینی های زلفت دیر می آید
مسیرش پیچ در پیچ است و با تأخیر می آید
غزل گل می کند در من اگر آیینه ام باشی
که طوطی در سخن از دیدن تصویر می آید
به بوی آن که جای من ز دامانت در آویزد
برون از تربت من خار دامنگیر می آید
ملول از عقل بی پیرم که سرمستی نمی داند
من و عشقی که از او کار صدها پیر می آید
به دور از نام و از ننگم، جدا از هر چه نیرنگم
مرید پیر یکرنگم که بی تزویر می آید
جنون هنگامه ای در این حوالی عشق می کارد
که از هر سو صدای شیون زنجیر می آید
سکوت تلخ نخلستان غریبی تازه می جوید
که امشب بر ملاقات علی شمشیر می آید
به هر ویرانه ای فانوس اشکی می کند روشن
که بزم با صفایی این چنین کم گیر می
ای دست کریم همچو باران
ی روح لطیف سبزه زاران
ای آینه ی جمال یزدان
مولای شهید حق پرستان
تفسیر بلند آیه عشق
ای سرو بلند پایه عشق
ای شاه شهید سرفرازان
معنای بلند حق و میزان
ای تیغ نشسته بر نگاهت
بشکسته چرا دو ابروانت
محراب مکان اعتلایت
لولاک جواز ارتقایت
در همهمه ی و تزویر
امید همه به کاسه ای شیر
شاعر : مهدی عظیمی
علی از حقّ و حق از/علی ِ اعلا باشد
هرکه دل بر او داده/دلبر دلها باشد
کاسه ای به کفم/سائل نجفم
با ولای علی/غرق ِ در شعفم
عشق ما یا/مرتضی یا/اسد الله الغالب
جان ِ زهرا/سیدی یا/علی بن ابیطالب
علی...اقام آقام علی مولا یا حیدر...
همیشه هر جا گفتیم/که محبّ مولاییم
با نوای یا حیدر/ما عزیز زهراییم
بردن ِ نام تو/عشق سینه زنه
ایوون ِ طلای ِ/تو بهشت منه
آرزومه/مثل خوبا/عبد ِ زهرایی شم من
کن دعا یا/سیدی تا/کرببلایی شم من
حسین...آقام آقام یبن زهرا یا مولا...
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
علی یا علی یا علی یا علی...
سلام خدا بر تو یا مرتضی/الا ای خدا بر رضایت رضا
ز عشقت دل ِ عالمی بی قرار/ز تو جاودان هیبت ذولفقار
روایات تو هادی ِ راه عشق/ولای تو بر شام دل ماه عشق
به سرّ خدا مَحرمی یا علی/ولیُ الّه ِ اعظمی یا علی
مرا، ای تو مولای هر روزگار/گدایت شدن برترین افتخار
بُوَد نام تو ذکر ما دم به دم/اَنا سائلُک،ای خدای کرم
اگر چه شده عادت ِ من گناه/گرفتی تو دست ِ من ِ رو سیاه
ببین که ندارم به غیر تو کَس/دم ِ حشر و میزان به دادم برَس
بُوَد وادی ات بحر نور و شعف/مرا قبله ی جان،حریم نجف
مسیر خدا هر کجا تا علی/نما قسمت ما نجف یا علی
مس ِ آرزو را کن آقا طلا/رویم دسته جمع،از نجف کربلا
دعا کن
ای ولیّ اعلا،علی یا مولا آه علی یا مولا
امام دو دنیا،علی یا مولا آه علی یا مولا
مولا یا حیدر/آقا یا حیدر
دار و ندار ِ/زهرا یا حیدر
حیدر یا حیدر...
****
شام دل روشن از ماه تو باشد آه ماه تو باشد
صراط المستقیم راه تو باشد آه راه تو باشد
وجه ِ خدایی/نور الهُدایی
جانان طاها/جان زهرایی
حیدر یا حیدر...
****
گواه ِ عشق ما چشم تر ما آه چشم تر ما
نشود سایه ات کم از سر ما آه کم از سر ما
تو بی نظیری/اَنت الامیری
دست گنهکار را/را هم می گیری
حیدر یا حیدر...
****
یاور رسالت شدی یا مولا آه شدی یا مولا
کشته عدالت شدی یا مولا آه شدی یا مولا
محشر به پا شد/فرقت دو تا شد
حاجت ِ قلبت/آخر روا شد
حیدر یا حیدر...
***
راه تو پوییم/عشق تو جوییم
از ازل تا به ابد ما یا علی گوییم
ز شمیم تو/جمله خوشبوییم
از ازل تا به ابد ما یا علی گوییم
یا حجت الله/علی اسد الله/علی اُذن الله
علی ولی الله/علی ولی الله...
اوّل مظلوم یا،علی علی حیدر...
****
عالَم ِ اسلام/داده از کف تاب
شیعیانت را تو دریاب،مهربان ارباب
ای ولای تو/گوهر نایاب
شیعیانت را تو دریاب،مهربان ارباب
تو جان مایی/ولیّ خدایی/بهشت ولایی
تو هستی ید الله/علی ولیُ الله...
اوّل مظلوم یا،علی علی حیدر...
****
سَیّد و مولا/با همه غمها
گشته ای مهمان زهرا،آه و واویلا
نوحه می خواند/زینب کبری
گشته ای مهمان زهرا،آه و واویلا
کوفه بی مولا/شد آه و واویلا/ز ماتم مولا
وای از دل ز
ای همه ی زندگی ما علی یا علی علی یا علی
ای بهار بندگی ما علی یا علی علی یا علی
ما دل به ولای تو بستیم/خاک زیر پای تو هستیم
ابوتراب آقا یا حیدر...
****
ای رحمن الرّحیم ِ دلها علی یا علی علی یا علی
صراط المستقیم دلها علی یا علی علی یا علی
جون ما بر تو فداییه/راه تو راه ِ خداییه
ابوتراب آقا یا حیدر...
****
مددی یا ابا الزّینبین علی یا علی علی یا علی
به حقّ حسن حقّ حسین علی یا علی علی یا علی
مارو شیعه ی با وفا کن/اهل نجف و کربلا کن
ابوتراب آقا یا حیدر...
****
کربلایی شدن حاجت وجود منه وجود منه
تربت پاکش خاک مُهر ِ سجود منه سجود منه
با ارباب خوبم چه ها شد/با لب ِ تشنه سر جدا شد
غریب کربلا یا حسین..
ایشالا یک عمر علی علی باشه نوای وجود عاشقا
از خدا میخوام که روزی ِ ما شه،پیاده نجف تا کربلا
عشق حیدر،آرزوی عالم،آبروی عالم،ولایت او
ذکر نامش،به لب ِ هرعاشق،یاور خلایق،عنایت او
یا علی یا علی یا علی مولا مولا مولا...
****
از لطف داور،به مدد حیدر،نوکر شه عالمینیم
اگر چه ما ها،خیلی روسیاهیم،سینه زن ِ داغ ِ،حسینیم
یا ثارالله،ای لاله صحرا،سیدی یا مولا،عزیز زهرا
بهشت ما،صحن وسرات آقا،ای غریب و تنها،عزیز زهرا
یا حسین یا حسین یا حسین یا ابا عبدالله...
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
آبروی دنیا علی علی مولا
ای مهربون آقا علی علی مولا
به عشق تو رفتم ، به هر طرف آقا
پر زده قلبم به ، سوی نجف آقا
تلاطم عالم ، شور ولای تو
قلبه ی آمالم ، ایوون طلای تو
شکر خدا که ما ، محبّ تو هستیم
با دعای زهرا ، ما اینجا نشستیم
به راه ما نور ِ ، هدایت زهراس
سینه زنی ِ ما ، عنایت زهراس
برامون از رحمت ، دعا کن ای آقا
باشیم همیشه از ، اهالی تقوی
دعا کن آقا تا ، که ما هدایت شیم
مثل شهیدامون ، یار ولایت شیم
دعا کن ای آقا ، تا که خدایی شیم
مثل شهیدامون ، کرببلایی شیم
چه کربلا که شد ، حسین تو کشته
تو مقتل غربت ، به خونش آغشته
شاعر : حاج امیر عباسی
دانلود سبک
علی جانم علی جانم علی جان...
شب قدر وشب دلهای عاشق
ولی بر خون شد آغشته شقایق
گل گلزار قرآن غرقه خون شد
غم قلب فلک از حد فزون شد
شده فُزتُ وَربّ ِ الکعبه ذکرش
فقط دیدار زهرا گشته فکرش
امیر المؤمنین با قلب خسته
رَوَد دیدار ِ آن پهلو شکسته
بُوَد این نوحه ی هر قلب عاشق
علی شد کشته ی جهل خلایق
امان از این همه اندوه و غربت
علی شد کشته ی تزویر و بدعت
علی هست خدا ، دست خدا بود
کجا راهش ز راه ِ حق جدا بود
خوشا آنانکه در راه ولی اند
همیشه یار و سرباز علی اند
علی جان ما اگر چه روسیاهیم
اگر چه اهل عصیان و گناهیم
ولیکن از محبان تو هستیم
غلامان غلامان تو هستیم
رحیم ما ، کریم ما تو هستی
صراط المستقیم ما تو ه
