چه چیزی را میخواهید جستجو کنید؟
بر مأذنه کن مرثیه خوانی
مؤذّنِ ما بگو اذانی، بگو اذانی
آه دل بی شکیب است
بگو به عالَم
علی غریب است
آه آه و واویلا...
بگو رَهَم شد در کوچه بسته
پهلوی من با لگد شکسته، دلخون و خسته
این غم بی طبیب است
بگو به عالَم
علی غریب است
آه آه و واویلا...
با قامت خم، با چشم گریان
مرثیه خوانم در بیت الاحزان، زار و پریشان
وا مصیبت از این
ظُلمِ تَحمیلی
آتش و سیلی
آه آه و واویلا...
شد بیت الاحزان ویران زِ کینه
رَوَم اُحد هر روز از مدینه، با سوز سینه
گویم ای عمو جان
زهرای تو شد
قامتش کمان
آه آه و واویلا...
ابرها بر سقفِ ما بارانِ نم‌نم ریختند
در میانِ آشیانم یک جهان غم ریختند
خانه‌ام را سیل دارد می‌برد کاری بکن
در نگاهِ بچه‌هایم آب زمزم ریختند
یک بغل واکردی و گفتند مادر خوب شد
چار طفلم بینِ آغوشِ تو باهم ریختند
تو خودت دارالشفایی پس شفایت را طلب
در نفسهایت عزیزم اسم اعظم ریختند
اشکهایم ای شکسته‌سینه رویت خیس کرد
سرفه‌هایت لکه‌خون‌ها را به رویم ریختند
هم نمی‌آید چرا زخمت ، چرا بهتر نشد
فضه و اسماء و زینب هرچه مرحم ریختند
چند روزی هست دارد بچه‌ام جان می‌دهد
چه شده؟ انگار در کامِ حسن سم ریختند
مادرم را در بقیع گفتی چه شد با کودکت
کاش می‌گفتی سرت یکباره باهم ریختند
فاطمه بنت‌اسد حالِ عروست را ببین
بر سرِ شیرخدا چند ابن‌ملجم ریختند
در به رویت فاطمه اُفتاد و از آن رد شدند
بارِ شیشه داشتی با ضرب محکم ریختند
از تو چادرخاکی و از من محاسن روی خاک
تو زمین خوردی سرِ من خاکِ عالم ریختند
ریسمان بر گردنم بود و تو هم در شعله‌ها
تازه وارد‌ها سرِ طفلانِ ما هم ریختند
* *
دادم از حالا برای زینبِ بی مَحرم است
آه می‌بیند که در گودال یکدم ریختند
نیزه‌ها با تیغ‌ها بسیار بسیار آمدند
آب را در پیش آن لب تشنه کم‌کم ریختند
(حسن لطفی۹۹/۱۰/۲۷)
#فاطمیه
شام شهادت، #غسل
روضه حضرت عباس سلام الله علیه
شب بود و از خون‌گریه‌هایش ماه می‌سوخت
عکس علی در چاه بود و چاه می‌سوخت
تنهاست...، دارد می‌کشد آب، آب نه اشک
تا پیش زهرا آب هم در راه می‌سوخت
از بسکه آتش داشت در سینه عرق داشت
می‌خواست تا آهی کشد که آه می‌سوخت
تنها خیالی را میانِ خانه می‌شست
طوری که پیش او رسول‌الله می‌سوخت
اسما بریز آب روان باید بشوید
آن خانمی را که در آن درگاه می‌سوخت
عمداً فرستاده حسن را سوی سلمان
از بسکه با اُماه یا اُماه می‌سوخت
در بینِ دندان آستین را داشت زینب
خود را حسینش گاه میزد گاه می‌سوخت
دستش به پهلو زد ،سرش را زد به دیوار
از زخمهای همسری همراه می‌سوخت
دستش به بازو خورد ای لعنت به قنفذ...
میزد نفُس می‌گفت: یافتاح می‌سوخت
خون می‌چکد از سنگِ غسل، از شانه، تابوت
در زیر کوهِ داغ گویا کاه می‌سوخت
* *
از علقمه هم آب را می‌بُرد عباس
در بین گهواره لبی جانکاه می‌سوخت
با مَشک، سقا در میان راه می‌ریخت
بی آب سقا در میان راه می‌سوخت
با سر عمو اُفتاد زهرا بود و می‌دید
در شعله زُلفِ خیمه‌های شاه می‌سوخت
آتش، حرامی، تازیانه، چنگ، سیلی
گیسوی طفلی رو به قربانگاه می‌سوخت
وقتی سرش را دید کج خورده به نیزه
زینب تمام راه با این ماه می‌سوخت
(حسن لطفی ۴۰۳/۰۸/۲۵)
روز شهادت دارم به لب آه
سَرَت سلامت، یا حُجّةَ الله، بقیة الله
ای فرزند حیدر
شدی عزادار
از غم مادر
آه آه و واویلا...
شد مادر تو نقش زمین و
علیِ مظلوم خانه نشین و، خانه نشین
کینه ی تحمیلی
تازیانه و غلاف و سیلی
آه آه و واویلا...
طَریقي الیکِ
وَ قلبي لَدَیکِ
برات سینه میزنم بلکه
ببینی گدات و
میخوام با دل و جان
به رسمِ شهیدان
مثه حاج قاسم و آرمان
بمیرم برا تو
شهادتِ توو این وادی
سعادته برای ما
توو دستای شماس مادر
برات کربلای ما
دمِ عرشِ اَعلیٰ/یا زهرا یا زهرا
فداییِ مولا/یا زهرا یا زهرا
یا زهرا یا زهرا...
سربند:
السلام ای - قدر و کوثر
حالم با تو - خوبه مادر
ای چادرت - حبل المتین
محشر با تو - میشه تضمین
مادر اسمت گره گشا / مادر ای نورِ هل اتی
از تو چه پنهون که بازم / دلتنگم واسه کربلا
ای مادر بی حرمم ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
این کوچه س یا - قتلگاهه
آخ مادرم - پا به ماهه
آخ مادرم - چشماش تاره
دست خستش - رو دیواره
دستاش رد شد از رو سرم / افتاد رو خاکا مادرم
هر جوری هس مادرمو / باید تا خونه ببرم
ای مادر بی سپرم ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
هر چی کوچه - باریک تر شد
دنیا واسم - تاریک تر شد
هر چی دستاش - می رفت بالا
سیر میشدم - از این دنیا
اومد راه کوچه رو بست / غرورم توو کوچه شکست
یادم مونده که مادرم / روی خاکِ کوچه نشست
ای مادر بی سپرم ۴
سربند:
السلام ای - قدر و کوثر
حالم با تو - خوبه مادر
ای چادرت - حبل المتین
محشر با تو - میشه تضمین
مادر اسمت گره گشا / مادر ای نورِ هل اتی
از تو چه پنهون که بازم / دلتنگم واسه کربلا
ای مادر بی حرمم ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
آب می ریزم ـ رو پیکرت
زخمی شده - بال و پرت
چی می بینم - از این بازو
خورد دستم به - زخم پهلو
تازه می فهمم که چرا/مرگت رو خواستی از خدا
صورت تو نیلی شده/با سیلی های بی هوا
ای زهرای زخمی من۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
سر میذارم - روی دیوار
آه از میخ و - آه از مسمار
با خون دل - غسلت میدم
پاشو از جات -نور دیدم
حیدر بعدِ تو پیر شده/زینب از دنیا سیر شده
تازه می فهمم که چرا /مجتبی ت گوشه گیر شده
ای زهرای زخمی من۴
با چشم های خیس خود از چاه می کشد
یک دلو آب سرد و سپس آه می کشد
این دلو آب سرد چه سنگین شده که او
گاهی نهد به روی زمین گاه می کشد
هر قطره اشک را به زمین می فشاند و
تا جای غسل فاطمه اش راه می کشد
تنها، به دور پیکر زهرا طواف کرد
گویا به دور کعبه قدمگاه می کشد
اسماء بریز آب روان ورنه کار غسل
از بس که خسته ام به سحرگاه می کشد
ناگه نشست و دست به دیوار غم گذاشت
هق هق نگو که صیحه ی جانکاه می کشد
این راز سر به مهر چه بوده که این چنین
حیدر کنار پیکر او آه می کشد
چون چاره نیست علی بی اراده، دست
از شست و شوی یاس به اکراه می کشد
خورشید عالم است ولی باورش نبود
دارد کفن به صورت آن ماه می کشد
روضه سربسته بخونم - آخه سادات نشستن
ببینین از غم مادر - که چجوری شکستن
با اجازه از تموم صاحبای این عزا
مخصوصا امام رضا
حلالم کنن همه سینه زنا و سیّدا
مخصوصا امام رضا
گل یاس افتاده توو آتیش / بماند باقی اش 2
نگم دیگه از میخ و داغی اش / بماند باقی اش 2
آسمون زیر و زبر شد
هر چی ناگفتنیِ پشت در شد
آسمون زیر و زبر شد
مرتضی هم روز غسلش با خبر شد
وای مادر ، ای وای مادر 2
خبرایی که شنیدیم - خبرایی که رسیده
همگی خلاصه ش اینه - مادر ما شد شهیده
یه سوال دارم میخوام بپرسم از صاحب عزا
کی میدونه رازشو؟
واسه چی مرگشو مادرم میخواسته از خدا
کی میدونه رازشو؟
به ما گفتن که چل تا نامرد / امون از این درد2
نمیگم در رو چجوری وا کرد / امون از این درد2
توی خونه بوی دوده
مگه جرم مادر ماها چی بوده؟
توی خونه بوی دوده
هنوزم صورت مادرم کبوده
وای مادر ، ای وای مادر 2
آه ای دل شکسته / چشمات اگه میباره
غم توو دلت نباشه / مادر هواتو داره
عالم دخیل هر روز / بر گوشه نگاهش
روزی ما رو میده / سجاده ی نمازش
مادر همه شیعه ها مولاتنا یا فاطمه2
ذکر روی سربندای رزمنده ها یا فاطمه2
فاطمه / اغیثینی یا فاطمه 3
حس میکنم که دنیا / روی سرم خرابه
چشم توو چشم مغیره م / این بدترین عذابه
اون خاطرات تلخش / پیش چشامه هر شب
دستامو بست و بعدش / میزد تو رو مرتب
روی خاک کوچه تن تو نیمه جون یا فاطمه2
بگذریم از این غصه ها پیشم بمون یا فاطمه 2
فاطمه / کلمینی یا فاطمه 3
این خونه بی تو زهرا / رنگ خوشی ندیده
زینب میپرسه بابا / مادر چرا خوابیده؟
حال حسن عجیبه / کز کرده خیره خیره
یک لحظه پاشو زهرا / الانه که بمیره
رفتی و عزا شد برام این زندگی یا فاطمه 2
رفتی و نشد راز پهلوتو بگی یا فاطمه2
فاطمه / کلمینی یا فاطمه 3
شعر: #رضا_تاجیک
سبک: #محسن_عرب_خالقی
بدم الزهرا
این شعله ی شور انگیز خاموش نخواهد شد
بدم الزهرا
با دست ستم تاریخ مخدوش نخواهد شد
(در دل محبت زهراست
این گریه ها پی اثبات
اصل شهادت زهراست) ۲
حسن وارانه تقرب داریم
ز نسل عشقیم ز نسل غیرت
به نام مادر تعصب داریم
هستیم اسیر فاطمیه / بین مسیر فاطمیه
خیلی ساله به ما رسیده / خیر کثیر فاطمیه
مادر یا زهرا / اشفعی لنا ۳
هجوم_به_خانه_وحی
مهدی_نظری
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
آتیش و هیزم آوردن / آقای عالمو بردن
گلهای توی این خونه / دونه به دونه پژمردن
شعله به عرش اعلا رفت / دست مغیره بالا رفت
قنفذ غلافشو برداشت / با کینه سمت حورا رفت
مادرمو - مسمار می زد
دیوار می زد
پسر یک زن بدکار می زد
مادرمو - هر بار می زد
بسیار می زد
پسر یک زن بدکار می زد
خدا نیامرزه // اونایی که حق مادر منو خوردن
خدا نیامرزه // اونایی که بابامو کشون کشون بردن ۲
واویلا واویلا - وای مادر ۳
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
آتیش به معجرش افتاد / دیدن که دخترش افتاد
پیش چشای نامحرم / زن پیش شوهرش افتاد
دشمن چی توی سر داره / توو پنجه هاش تبر داره
آخ چی گذشته به زهرا / فضه فقط خبر داره
مادرمو - بیمار کردند
بیزار کردند
خونه رو رو سرش آوار کردند
مادرمو - بی تاب کردند
بی خواب کردند
آخه چی به مادر آب کردند
خدا نیامرزه // اونایی که بی هوا حمله به در کردند
خدا نیامرزه // اونایی که مادرم رو بی پسر کردند
واویلا واویلا - وای مادر ۳
.
با که گویم غم دل را
جهنم است بهشتی که جز عذاب ندارد
که جز عذاب ندارد دلی که تاب ندارد
چگونه آن‌که زنش بر زمین نخورده بفهمد؟
که گاه غُصه‌ی یک مرد احتساب ندارد
سوالِ اینکه چه بوده گناهِ مادرِ سادات
درست مثل سلامِ علی جواب ندارد
چه انتظاری از اعجازِ دربِ سوخته داری؟
گلی که له شده در زیرِ پا، گلاب ندارد
گُلی که میخ، در آتش گرفته پیرهنش را
میانِ مُردن و پژمردن انتخاب ندارد
همین که بوی تو پیچید ای عصاره‌ی یاسین
سویِ تو خادمه کاری به جز شتاب ندارد
بگو به آن‌که تو را زد به قصدِ قُرب در اینجا
دگر شنیدنِ فریادِ زن ثواب ندارد
به آن‌کسی که لگد زد، بگو که سینه‌ی گندم
میانِ شعله دگر تابِ آسیاب ندارد
در آن میانه که قنفذ به ما بلند بخندد
مغیره از زدنت هیچ اجتناب ندارد
تمامِ شهر چنین که تو را زدند حسابی
حساب کردم و دیدم کسی حساب ندارد
غرورِ من سرِ دستِ شکسته‌ی تو شکسته
وگرنه دستِ علی غُصه‌ی طناب ندارد
شبی که سیلیِ شلاق سرمه ریخت به چشمت
از آن به بعد نگاهِ تو میلِ خواب ندارد
کم است دنده‌ای از پهلویت وگرنه عزیزم
ز جا بلند شدن این‌همه عذاب ندارد
کجا برم غمِ ناموس و درد دل به که گویم؟
کسی شبیه دلم خانه‌ی خراب ندارد
از آن جمال، همین چند استخوانِ شکسته
به جز جلالتِ یک اسم بین قاب ندارد
به خاکِ خونیِ کوچه قسم که هیچ امیدی
به ماندنِ تو بدین وضع، بوتراب ندارد
فرات، مهریه‌ات بود، ای دریغ که سهمی
از آن، حسین به قدرِ دو قطره آب ندارد
اگرچه سوخته بعد از حسین صورتش، اما
گلایه مادرِ اصغر از آفتاب ندارد
به بی‌کسیِ حسن گریه می‌کنی دمِ آخر
که همسری به وفاداریِ رباب ندارد
ظهیر مومنی
احراق باب
افتاد گره پشت در خانه به کارم
در نقطه آغاز خزان گشت بهارم
از بار فشار در و دیوار نشد تا
یک بار تو را تنگ در آغوش فشارم
حالا که نشد از رخ تو بوسه بچینم
در مقتلت از خون جگر لاله بکارم
هر قدر نگه داشتم این در که نیایند
...پهلوم شکستندو تو رفتی ز کنارم
تشییع ،تو را با عجله خادمه ام کرد
فهمید که بر دیدن تو تاب ندارم
اینگونه که داغ تو بر این سینه تنگ است
لاله شکفد یاد تو از سنگ مزارم
رختی که نشد قسمت تو تا که بپوشی
باید که برای علی اصغر بگذارم
موسی علیمرادی
بعد از پیمبر
عجیب بعد پیمبر ، علی مصیبت داشت
میان اهل مدینه چقدر غربت داشت
تمام غربت و غم های بیشمارِ علی
از انحرافِ درونِ سقیفه نشأت داشت
خیانتی که نمودند اهل ظلم به او
به ذات اقدس حق ریشه در حسادت داشت
اگر به صبر نبود آن یل عرب ملزم
کسی برای ورود به خانه جرئت داشت؟
ببین چگونه زند نعره پشت در آن کس
که در فرار ز میدان ، فقط مهارت داشت !
به پاک طینت عالم لگد زده آن که ...
به استناد روایات ، خبث طینت داشت
قسم به ذات خداوند ، فاطمه هر بار
پس از نماز از آن دو نفر برائت داشت
وَ روح فاطمه درحالی از تنش پر زد
که از سقیفه و اهل سقیفه نفرت داشت
علی به خاک سپرد آن امانتی را که
نشانِ ضربه ی سیلی به روی صورت داشت
یونس وصالی
شدی آشفته و من هم ز تو آشفته‌ترم
پشت در سوختی و سوخته من هم جگرم
زخم شد پلک تو از بس که به من پلک زدی
با اشاره تو سلامم کنی ای محتضرم
بس که ضربه به سرت خورد سرت را بستی
تو سرت بستی و من بر سر زانوست سرم
پیش چشمم چه بلایی سر چشمت آمد
با همین چشم کبودت بنگر چشم ترم
همه تقصیر مغیره است خودم می‌دانم
قوت بازوی من بازوی تو کرده ورم
مُردم آندم که صدای تو شنیدم زهرا
گفتی ای فضه بیا زود،که من زیر درم
بس که از روی در سوخته دشمن رد شد
از تو و سینه‌ی خونین شده‌ات باخبرم
می‌کشیدند مرا تا که نگاهم افتاد
دیدم از ضربه پا له شده محسن پسرم
یا زهرا(س)
دری سوزان وبا یک ضربه بر در
گل افتاد و کنارش غنچه پرپر
در آنجا باغبانی دست بسته
نگاهش می کند با دیده ی تر
بود گل فاطمه(س) محبوب طاها
عزیز جان و پشتیبان حیدر
فداییِ ولی اش گشته زهرا
پر از واویلتا شد عرش داور
از او فریاد وا بابا بلند است
یل خیبر شکن، درمانده، مضطر
امان از گریه ی طفلان زهرا
امان از ناله های وای مادر
شعر :اسماعیل تقوایی
دنیام زهرا جان، تنهام زهرا جان
تلخه این روز و، شب هام زهرا جان
ببین چه کرده با علی این دنیا
جواب سلاممو نمیدن اینجا
نمی دونی چقد دلم می سوزه
جلو چشام تو رو زدن نامردا
عجب روزایی شده عجب شب هایی
عجب امروزی شده عجب فردایی
عجب دنیایی شده عجب دنیایی
نرو زهرا جان نرو نرو زهرا جان
ـــــــــــــــــــــ
این وضع بازوت، این زخم ابروت
داری میجنگی، با درد پهلوت
هوای خونمون چقد دلگیره
نفس که می کشی صدات می گیره
میون خس خس نفس هات زهرا
حرفی بزن علی داره می میره
عجب تقدیری شده عجب تقدیری
دیگه اصرارم نداره هیچ تأثیری
چرا از من تووی خونه روو می گیری؟
نرو زهرا جان نرو نرو زهرا جان
ـــــــــــــــــــــ
بستر گل گونه، چشمات بارونه
دستات می لرزه، دستات بی جونه
دوباره باز که بدتر از دیروزی
همش داری میون تب می سوزی
از یه طرف توو فکر تابوتی و
داری برا حسین کفن می دوزی
عجب اوضاعی شده عجب احوالی
عجب اوصافی شده چقد بی حالی
چرا از حالا توو فکر اون گودالی؟؟
نرو زهرا جان نرو نرو زهرا جان
وحید محمدی
آبان ۱۴٠۳
نوحه عزای حضرت زهرا(س)
گل به زمین فتاده در پشت در
حیدر مظلوم شده بی پسر) ٢
یا ابتا گفتا، فاطمه ی زهرا
ناله او این بود، فضه بیا اینجا
فاطمه یا زهرا، فاطمه یا زهرا ٢
_______________________________
چون به زمین آن گل لاله افتاد
عرش خداوند به ناله افتاد) ٢
در آسمان پیچید، ندای واویلا
گریید پیغمبر، در جنت الاعلی
فاطمه....
______________________________
دست علی بسته وبا چشم تر
می نگرد فاطمه را خونجگر) ٢
زمانه چه کرده، با فاتح خیبر
در پیش چشمانش، زخمی شده همسر
یا فاطمه...
_______________________________
فاطمه در بستر بیماری است
ضربه میخ در بر او کاری است) ٢
جان‌ها بسوزد بر، حال پریشانش
رحمی خدایا بر، علی وطفلانش
یا فاطمه...
شعر:اسماعیل تقوایی
◾زمزمه و نوحه سینه زنی فاطمیه
◾بنداول
من حامی ولایم (پشت در پهلوی من شکستند)
من حامی ولایم(پیش من دست علی رو بستند
من حامی ولایم(گل نشکفته‌ی من خزون شد)
من حامی ولایم(زینبم ز غصه نیمه جون شد)
فتاده‌ام من ز پا پشت دیوار و در
مرغ گرفتارم گشته بی بال و پر
فضه بیا کمک کن من شدم بی پسر
امان از دل حیدر(۳)
◾بنددوم
ام ابیهایم و(بین کوچه من ز پا فتادم)
ام ابیهایم و(پیش چشم حسنم جون دادم)
ام ابیهایم و(سینه از ضرب لگد شکسته)
ام ابیهایم و(بین کوچه راه من ببسته)
بیا برس بدادم فضه خذینی
بشنو کنون فریادم فضه‌خذینی
به زانو سر نهادم فضه‌خذینی
امان از دل حیدر(۳)
#التماس_دعا
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
آه/ای بهار علی/ بی قرار علی
بوده ای تو تنها/ طرفدار علی
از غمت رزقم ناله و آه است
بعد از تو زهرا، روزم سیاه است
بی تو بی پناهم فاطمه فاطمه
تنها تکیه گاهم فاطمه فاطمه
فاطمه یا فاطمه...
آه/نور دو دیده ام/یار شهیده ام
من هم مانند تو/ قامت خمیده ام
واویلا از آن ظلمِ تحمیلی
به راه اسلام خوردی تو سیلی
یاس کبود من فاطمه فاطمه
بود و نبود من فاطمه فاطمه
فاطمه یا فاطمه...
آه/ای عزیز دلم/ داغت شد قاتلم
به خدا فاطمه/ از رویت خِجلم
اهل دو عالَم عزادارت شد
پیش چَشمم بر تو جسارت شد
نمازت نشسته فاطمه یا فاطمه
ای پهلو شکسته فاطمه یا فاطمه
فاطمه فاطمه...
آه/ مدینه شروعِ/ غربت و بلا شد
شروعِ روضه ی/ سخت کربلا شد
مدینه ستم ها از جفا شد
کربلا سر ها از تن جدا شد
قامتِ خمیده واویلا واویلا
سرهای بریده واویلا واویلا
واویلا واویلتا...
دیروز بود انگار عشقت در گلم رفت
گفتی علی!غم‌های عالم از دلم رفت..
دیروز بود انگار با تو پا گرفتم
خندیدی و آرام دستت را گرفتم
دیروز بود انگار شب را کور کردیم
یک خانه کوچک به زحمت جور کردیم
دیروز بود انگار رونق داشت باغم
با بودن تو غم نمیامد سراغم
دیروز بود انگار گل با شمع بودیم
شب‌ها سر یک سفره باهم جمع بودیم
دیروز بود انگار دنیا کام من بود
در شهر عنوانم علی صف شکن بود
دیروز بود انگار دادم این خبر را
گفتم که زهرا هست بفروشم سپر را
دیروز بود انگار فکرم ماندنت بود
زیباترین اوقات من نان پختنت بود
دیروز بود انگار با شور جوانی
می ایستادی تا نماز شب بخوانی
امروز اما غم گرفته خانه ام را
سر درد اذیت میکند ریحانه ام را
امروز اما هر نمازش بی قنوت است
هرچیز میگویم جواب او سکوت است
امروز اما راه من بن بست خورده
بانوی من سیلی ز مردی پست خورده
امروز اما بخت حیدر واژگون است
هرجای بستر را که میبینیم خون است
امروز اما سوخت مغز استخوانم
با من وصیت کرد بانوی جوانم
امروز اما غم دلم را زیرو رو کرد
از حال زهرایم مغیره پرس و جو کرد
امروز اما کوثر من در مدینه
زخم عمیق میخ در دارد به سینه
امروز اما خاک شسته جامه ام را
گم کرده ام در کوچه ها عمامه ام را..
امروز اما سر به زیر شهر هستم
دنیا بدان من با تو دیگر قهر هستم
امروز اما داغ زد بر روی داغم
فرمود وای از کشته ی خاک عراقم..
گفتم حسین دیدم دو چشمان ترش را
فرمود میبرند لب تشنه سرش را
قطره قطره می سوزم _ لاله لاله دلخونم
سرو قامت شکسته _ از وفایت ممنونم
از علی دفع خطر شد
دست و بازویت سپر شد
غریبم زهرا.......
در میان کوچه من _ کعبه و تو در طواف
عاقبت حجت شکست _ ضربه ی تیغ و غلاف
دستت از دستم جدا شد
هر چه شد در کوچه ها شد
غریبم زهرا......
خسته شد بازوی تو _ بسته شد بازوی من
من خجل از روی تو _ تو خجل از روی من
ای کبودی در کبودی
یاورم تنها تو بودی
غریبم زهرا......
ای خوش آن روزی که ما در خانه مادر داشتیم
دیـــده از دیـــدار رخسارش منور داشتیم
هــر کـــسی جـــسـم عــزیزش روز بردارد ولی
ما که نعش مادر خود را به شب برداشتیم
کــــــاش آن روزی کـــــــه تنها مادر ما را زدند
مـــا یکی را در مـــــیان کوچه یاور داشتیم
کاش محسن را نمی کشتند اعدا تا ما غنچه ای
یــــــادرگار از آن گــــل رعنای پرپر داشتیم
کــــــــاش آن ساعت که دانستیم بی مادر شدیم
جـــــــــای آغـــوشش بخاک تیره بستر داشتیم
این در و دیــــــــــوار می گرید بحال ما که ما
مــــــــادری بشکسته پهلو پشت این در داشتیم
مادر مــــــــا رفت از دنیا، در آن حالی که ما
گـــــــریه بـــــــر حــالش سر قبر پ
الهی هیچ کسی تو این زمونه
بدون سایه ی مادر نمونه
مادرم رفته و یتیم شدم من
سخته بی مادری خدا میدونه
بدون مادر خونه تاریک وسرده
مادرم رفته دیگه بر نمیگرده
دل ما از این غصه پر اندوه و درده
بابام چه خون جگره
گاش همش به دره
چه بی صدا داره میسوزه
میگه با دیده ی تر امون ز آتیش در
نگاش و به در میدوزه
وای مادرم وای مادرم
وای مادر قامت کمونم
ای پرستوی من خدا نگهدار
گل خوشبوی من خدا نگهدار
بعد تو غصه و تموم غمها
آمده سوی من خدا نگهدار
فاتح خیبر گر چه بوده و هستم
دیدی آخر از داغت ازپا نشستم
ای همه بود و هستم رفتی زدستم
اگر که خون جگرم نمیره از نظرم
ذکر رکوعت و سجودم
به وقت دادن غسل دیدم با دیده ی تر
صورت
این فرشته ست و بالی ندارد
چند روز است حالی ندارد
نه خدا...نه خدا... نه... نه... زود است
فاطمه سن و سالی ندارد
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
استخوان بشکسته را سیلی زدن دیگر چرا؟
این چنین رفتار با مادر برِ دختر چرا؟
دست بانویی که عادت بهر احسان کرده بود
با غلاف کین شکستن در بر همسر چرا؟
آن که شمشیرش امان از دشمن کافر گرفت
گرید اکنون در کنار قبر پیغمبر چرا؟
کاش می شد قسمت محسن که لب را وا کند
تا بگوید لطمه بر یک غنچه پر پر چرا؟
آن که درمان تمام دردها نامش بود
پیش چشم کودکان افتاده در بستر چرا؟
آن رشیده بانویی که قامت مردانه داشت
همچو نخل خشک باشد بر زمین مضطر چرا؟
شب به شب باید برایش فضه آرد پیرهن
ای خدا خون می چکد از پهلوی کوثر چرا؟
شاعر:جواد حیدری
بیمارم و من جز تو پرستار ندارم
جز ناله ی پیوسته دگر کار ندارم
ای باغ وبهارم ، شد فصل خزانم
من می روم امشب ، با قد کمانم
مظلوم علی جان ، مظلوم علی جان
******
از حادثه ی کوچه به کس لب نگوشدم
بین در و دیوار دعاگوی تو بودم
ای من به فدای ، چشمان تر تو
تاهستم علی جان ، هستم سپر تو
مظلوم علی جان ، مظلوم علی جان
******
سوزانده مرا اشک غریبانه ات ای یار
تو شمعی و من سوخته پروانه ات ای یار
گرچه همه سوزم ، گرچه همه دردم
تا لحظه آخر ، دور تو بگردم
مظلوم علی جان ، مظلوم علی جان
******
بیمار تو را سجده آخر بود امشب
با دست خودم شانه زدم بر سر زینب
پر گشته مشامم ، از بوی حسینم
من بوسه بگیرم ، از روی حسینم
مظل
ای پرستوی من مرو از لانه ام
بانوی خانه ام مرو از خانه ام
ای طرفدارم بی طرفدارم چشم خود وا کن یار بیمارم
فاطمه جانم فاطمه جانم
******
می کنم التماس ای جوان علی
قدکمان علی ای کمان علی
دیده بگشا و کن تماشایم یار تنهایم بی تو تنهایم
فاطمه جانم فاطمه جانم
******
عمر من می شود بی تو عمرم تمام
با اشاره مکن به علی تو سلام
خداحافظ ای لاله پرپر خداحافظ ای سوره کوثر
فاطمه جانم فاطمه جانم
******
ای جوان علی شده ای از چه پیر
جان زینب دگر تو زمن رو نگیر
من که در ذکر ام یجیبم ای طبیب من بی تو غریبم
فاطمه جانم فاطمه جانم
شاعر : سید محسن حسینی
دانلود سبک
