شکر خدا که بر دل من کارگر شدی
مرهم شدی شراره شدی شعله ورشدی
آتش گرفتی عاقبت از سوز و آه من
تا که ز غصه های دلم با خبر شدی
دیگرزمان لحظه شماری به سر رسید
درشام بی کسی و غریبی سحر شدی
دیدی نمانده تاب و توان پریدنم
ای زهر آمدی و مرا بال وپر شدی
گفتم رها ز خاطره ها می شوم ولی
در ذهن من تداعی دیوار و در شدی
شاعر : محمدحسن بیات لو
ای شاه کریمی که کرم در به در توست
حاتم به گدایی همه جا پشت سرتوست
ما شیعه چشمان تو با گوشه نگاهیم
اینها همه از لطف و عطای پدر توست
من ایل و تبارم زقدیم خادمتان بود
این دولت شاهی زقضا و قدر توست
تو سید و سالار جوانان بهشتی
پس سید اشباب جهان گل پسر توست
یک کودک ده ساله شده زینت گودال
این یاور جانباز حسینی ثمر توست
با صلح شما روزی ما کرب و بلا شد
هرجا که حسینیه بپاست بانظر توست
سرفصل گداییِ همه ماه حسین است
پایان عزا و صله اش با صفر توست
آقای اباالفضل تو بخوان ذکر فرج را
چشمم به ره حجت ثانی عشر توست
سعید سلگی
بگیر ای زهر نفسهامو تا که راحت بشم
خدا تنها می دونه که دارم چی می کشم
ای زهر دوباره اومد عطر یاس
ای زهر بیا و من رو کن خلاص
ممنونم ازت لطفی کن به من
بسوزونم و آتیشم بزن
پر از دردم غم غربت امونم و برید
کوچیک بودم یکی پنجه رو قلب من کشید
یادم نمی ره چی اومد سرم
یادم نمی ره اشک مادرم
چاره ای نبود راه و بسته بود
روی مادرم شده بود کبود
شب و روزم فقط اشکه باید زاری کنم
توی کوچه برا مادر نشد کاری کنم
انگار افتاده بودم تو قفس
می زد مادر من نفس نفس
جلوی چشام مادرم رو زد
ولی کاش می زد منو با لگد
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام
شب قتل حسن سبط پیمبر (2)
زند زینب به سر با دیده تر
گل باغ مدینه
شهید ظلم و کینه
حسن جانم حسن جان (2)
********
حسن راحت شد از زخم زبانها (2)
غمش آتش زده بر جسم و جانها
دلی غرق محن داشت
عجب صبری حسن داشت
حسن جانم حسن جان (2)
********
مدینه حق پیغمبر ادا شد (2)
امام مجتبی جانش فدا شد
گرفتار بلا شد
ز درد و غم رها شد
حسن جانم حسن جان (2)
********
ز کینه همسر نامهربانت (2)
زده با زهر کین آتش به ججانت
گل حیدر حسن جان
شدی پرپر حسن جان
حسن جانم حسن جان (2)
********
شهید غصه مادر توی تو (2)
گل پژمرده حیدر تویی تو
به پیش چشم مولا
زدند سیلی به زهرا
حسن جانم حسن جان (2)
***
بند اول
[شهید کوچه هایم
روضه ی بی کلامم
شاهــــــد روی نـیـــلی
تــنـــهاتریــن امــامــــم]
سینه ی خسته ام شد
زخـــمـــیِ زهــــر کـــیــنــه
بسته ام بار هجران
مـیـــــروم از مدیــــنه
من امیری بی سپاه
در میــانِ وطنــــــــــــــــم
زاده ی شـیــــر خــــدا
سبط اکبر حســـــــــنم
[شهید کوچه هایم
روضه ی بی کلامم
شاهــــــد روی نـیـــلی
تــنـــهاتریــن امــامــــم]
یابن الزهرا حسن جان ۴
بند دوم
تشتِ پر خون چه ها کرد
بــــــــا دل خــــواهــــــــــــر مــــــــن
میزند بـــــر ســــــــــر خـــــــــــود
در جـــــنـــان مــــــــــــــــادر مـــن
تا که می بیند به تشت
پــــــــاره هـــــای جـــگـ
سبک ۱ ـ ذکر / ثلاث سنتی ـ ماتم
اي خدا ماتم عالم همه آمد به سرم
زِ غمِ شهرِ مدينه شده خونین جگرم
زهر غربت به تنم
زده آتش بدنم
گل زهرا حسنم(۲)
واویلا ـ واویلا ـ واغربتا(۳)
چه كسي ديده كه يارش بشود قاتلِ او
طشت گلگون، جگرِ خون، بشود حاصلِ او
من همان خونجگرم
خونِ دل شد ثمرم
خم شد از غم كمرم(۲)
واویلا ـ واویلا ـ واغربتا(۳)
شمعِ غربت من و زينب شده پروانه‌ي من
بر سر و سينه زند در دلِ كاشانه‌ي من
من كه در تاب و تبم
نام مادر به لبم
مرگ خود مي‌طلبم(۲)
واویلا ـ واویلا ـ واغربتا(۳)
در همين شهرِ جفا با همه‌ي كوششِ من
در نمازم همه دم بوده زره پوششِ من
مرغكي در قفسم
ناله دارد نفسم
من كه بي يار و كسم(۲)
واویل
حسن، ای غریب جگر پاره ی من
حسن، میری و میبری چاره ی من
حسن، زود بپوشون که طشت و نبینه
حسن، خواهر من به داغت نشینه
وای، بغض غم تو گلومه
وای، قاتلت روبرومه
غارت زده منم، که یاورات کم تعدادن
غارت زده منم، چهل دفه زهرت دادن
غارت زده منم، دشمناتم زیادن
وای...بغض غم تو گلومه
حسن، داغ مادر شکسته غرورت
حسن، چی کشیده چشای غیورت
حسن، هیچ نگفتی تو خونه ت غریبی
حسن، من فدای سکوت صبورت
وای، وقت تشییع جنازه س
وای، خون تابوت چه تازه س
غارت زده منم، که زود تو رو از دست دادم
غارت زده منم، که روی خاکت افتادم
غارت زده منم، غربتت داد به بادم
وای... وقت تشییع جنازه س
حسن، تا ندم جسمتو من طوافش
حسن، دشمنات اومدن به
السلام علی الحسن
و علی اولاد الحسن
و علی اصحاب الحسن
عرش معلا ز غمت گریه کرد (حسن جان)
حضرت زهرا ز غمت گریه کرد (حسن جان)
قلب محبان زغمت سوخته حسن جان
تیر تنت را به کفن دوخته حسن جان
بوسه زند علی به لبهای تو حسن جان
ای به روی دوش نبی جای تو حسن جان
باز به یاد شه لب تشنگان حسن جان
نوحه ی لا یوم کیومک بخوان حسن جان
سوختم از داغ غمت یا حسن حسن جان
کی برسم در حرمت یا حسن حسن جان
تا شود راضی ز اعمالم خدا گفتم حسن
مادرش بر سینه زد! آرام تا گفتم حسن
خود گرسنه ماند و سگ را با غذایش سیر کرد
هرکسی گفت از کرم گفت از سخا گفتم حسن
یاکریم و یارب وقت کمیل من شده
من هم از سوز جگر وقت دعا گفتم حسن
ناامید کوچه ها کی ناامیدم کرده است؟!
زود حل شد مشکل من هرجا گفتم حسن
نام اورا میبری زهرا تفضل میکند
تا بگیرد فاطمه دست مرا گفتم حسن
در شلوغی حرم ناله زدم ای بی حرم!
هرزمان رفتم به پابوس رضا گفتم حسن
کربلاییها همه ذکر حسین گفتند و من
با حسین بن علی در کربلا گفتم حسن
فکر‌کردم در بقیعم گوشه ای کز کردم و
بی صدا مرثیه خواندم بی صدا گفتم حسن
کوچه های تنگ یکروزه حسن را پیر کرد
رد شدم با
سبک 7 ـ ذکر / واحد سنگین ـ زهر
سوزم از سوزِ جگر
در ميانِ خانه‌ام
همسرم زهرِ جفا
كرده در پيمانه‌ام
من شمعم و زينب مي‌شود پروانه‌ام
يا امام مجتبي (2) يا سيدي مولا ـ يا امام مجتبي
جسم من در آتش و
حاصلش چشمِ ترم
دردِ من را مي‌خَرَد
ناله‌هاي خواهرم
آخر مرا كشته انتظارِ مادرم
يا امام مجتبي (2) يا سيدي مولا ـ يا امام مجتبي
قسمتم گردیده تا
دشمنم يارم شده
ديدنِ روي عدو
هر دمي كارم شده
طعنه چو تیری بر قلب خونبارم شده
يا امام مجتبي (2) يا سيدي مولا ـ يا امام مجتبي
چشمِ گریان حسين
روز و شب زارم شده
اين بهارِ زندگي
چون شبِ تارم شده
اين طشت غرقِ خون يار و غمخوارم شده
يا امام مجتبي (2) يا سيدي مولا ـ يا اما
شاهی و مولا ، عزیز زهرا
ارشد اولاده حیدری
روح کرامت، معنای عزت
صاحب شوکت ، تو محشری
یا حسن ترانه ی لبهامه
عشقت دینمو همه دنیامه
محشر هم میگم کریم طاها ، آقامه
نور نیرین، شاه عالمین
تو هستی مولای مولانا حسین
ای عقباحسن، ای دنیاحسن
معز المومنین یا مولا حسن
حسن بن علی ۲
حسن بن علی مدد ، حسن بن علی
منم گداتم ، عبد سراتم
مست نگاتم، یا مجتبی
لطفت زیاده، ای زهرا زاده
ذکرت مراده، بیچاره ها
ما به نوکری تو می نازیم
توی لشگر شما سربازیم
ایشالا حرمتو به زودی، می سازیم
سبط اکبری، جان حیدری
جانا دل از دل عالم می بری
بر دل حاکمی ، ابالقاسمی
مولای زیبای بنی هاشمی
حسن بن علی ۲
حسن بن علی مدد ، حسن بن علی
شاه غ
امید فردامه
مرهمه دردامه
افتادم دردامه
حسن ابن حیدر
آرامش
میده بهم بانامش
همونیکه میخوامش
عزیز زهراس
آقامه
دین منه دنیامه
اونکه دلش باهامه
عزیز زهراس
محول الاحوالم حسن، بخت و اقبالم
به شیعه دادی عزت حسن، به تو میبالم
آقای من ای آقای من
کشته دنیارو با
این اسم دلربا
میشناسن مارو با
حسن ابن حیدر
دلداره
روی سرم جاداره
بخدا که سالاره
عزیز زهرا
دلدادم
نوکر خونه زادم
ای علت ایجادم
عزیز زهرا
ای منتهی الآمالم حسن، دلبر عالم
شیر جمل ایوالله حسن، به تو میبالم
آقای من ای، آقای من
#السلام_علیک_یا_کریم_اهل_بیت_ع
#صفر_90
ای تابوتِ زخمیِ من، برگرد مرو سمتِ حرم
آیا نمی بینی مگر، تیرِ بلا بارد سرم
ای سینه ی پُر خونِ من، با دردِ گوناگون من
زینب تو آگاهی فقط، از ناله ی محزون من
ای تابوتِ زخمیِ من، بر گرد مرو سوی خطر
در جانِ من زهرِ اثر، در قلبِ من آهِ شرر
جدٌم چنین گوید مرا، برگرد تو ای جانِ پسر
اینجا کمین کرده عدو، چون ماجرای پشتِ در
ای میوه جانم حسن، بر گرد به سمتِ مادرت
من دل ندارم تا ببینم، این بلا آید سرت
دیگر برایم کافیه، آتش زدن های درت
دیگر برایم کافیه، روی کبودِ مادرت
دردِ شماتت یک طرف، تیرِ جنایت یک طرف
تنها دویدن در پی ام، تابوتِ غربت یک طرف
بی تابی ات اندر
غریبی منِ غمدیده ، اینجا دیگه معلوم میشه
هر کی پسر علی باشه ، تو مدینه مظلوم میشه
خدا میدونه که از امشب، دیگه خبرم پخش میشه
تشتی برو و بیار زینب، داره جیگرم پخش میشه
داره دلمو غم میگیره، هم تنمو سم میگیره
میریزه توی تشت جگرم ، هر دفه که سرفه م میگیره
(وای دلم، غریبم و تنها حسنم
وای دلم، من پسر زهرا حسنم)
نمیدونه کسی جز من که، غریبی چقد درد داره
تازه اگه مدینه م باشی، شهری که یه نامرد داره
قنفذو تو کوچه میبینم ، دلم واسه مادر میره
بعضی جمعه ها توی مسجد ، مغیره به منبر میره
میسوزم از اعماق دلم، پژمرده شده باغ دلم
کوچه رو که هر وقت میبینم، تازه میشه باز داغ دلم
(وای دلم، غریبم و تنها حسنم
وای دلم
یا حسین باش امانت دارم
می سپارم به تو فرزندانم یا حسین باش امانت دارم
کن نگه باغ گل ریحانم یا حسین باش امانت دارم
******
می روم من دگر از دار جهان
شرری در دلم افتاده نهان
دیده بر روی جهان می بندم
خسته از تیغ نگاه دگران
اهل بیتم همه دست تو دهم
خاطر آسوده روان سوی رهم
می شوم فارغ از این قوم جفا
کودکانم به امید تو نهم
می سپارم به تو فرزندانم یا حسین باش امانت دارم
******
کودکانم بنما دلداری
از دل و دیده امانتداری
سایه ای بر سر یارانم باش
در بیابان بلا غمخواری
می سپارم به تو بستانم را
دسته گل های گلستانم را
بشر و قاسم و عبداله با
حسن و احمد و عثمانم را
می سپارم به تو فرزندانم
شیعه به تو می نازد
یا حسن شیعه به تو می نازد
عاقبت صحن تو را می سازد
دل به مهر و کرَمت می بازد
پرچمت را به بقیع افرازد
بر صف دشمن تو می تازد
******
شیعه نازد به مرامت دهد از فاصلة دور سلامت
به بلندای مقامت به گُلِ حُسن و نکومندیِ نامت
به دلآرایی جامت به شکوفایی بستان کلامت
دل ما بسته به دامت که تویی یوسف و ما جمله غلامت
یا حسن مِهر تو در دل داریم
بذر عشقت به درون می کاریم
در عزای تو به پایان صفر
خونِ دل از دو بصر می باریم
یا حسن شیعه به تو می نازد
******
تو که لبریز صفایی گُلِ خوشبوی گلستان وفایی
تو عزیز مصطفایی به سراپا ادبی ، اهل سخایی
پسرِ شیر خدایی میوة اوّل بستان ولایی
چه ماتمی چه دردی
چه ماتمی چه دردی شده یل نبردی کشته به زهر اسماء
به اشک و آه سردی بگو فلک چه کردی به نور چشم زهرا
******
چه داغ سینه سوزی نشسته بر مدینه
چه آه جانگدازی گرفته راه سینه
امام صبر و ایمان کرامت کریمان
به آخر صفر شد قتیل زهر کینه
صبور آل یاسین غمین ز بی وفائی
شکسته از دو روئی ز لشکر جدائی
درون خانه مظلوم شده شبانه مسموم
به دست یار خانه امان ز بی حیائی
چه ماتمی چه دردی شده یل نبردی کشته به زهر اسماء
******
به کینه امیه به اهل دین جفا شد
شهید آب و الماس عزیز مصطفا شد
درون شهر و خانه جفای ظالمانه
نصیب قلب پاک امام مجتبا شد
حسن همیشه بوده یل نبرد و پیکار
ولی به حیله گ
الوداع ای شهر غربت ای مدینه
این منم من در غریبی بی قرینه
قاتل من عاقبت شد ماجرای زخم سینه
آه..من که آقای بهشتم/ شد غریبی سرنوشتم/ وامصیبت
آه..راحت از غمها شدم من/ زائر زهراشدم من/ وامصیبت
چشم کبودم بستم واویلا واویلا
مهمان مادر هستم واویلا واویلا
اشهدم را در میان کوچه خواندم
مادرم را تا به خانه می کشاندم
دیده گریان خاک روی چادرش را می تکاندم
آه..مادرم یک دفعه افتاد/پیش خود گفتم که جان داد/ وامصیبت
آه..پیش من با چشم خونبار/ صورتش خورده به دیوار / وامصیبت
چشم کبودم بستم واویلا واویلا
مهمان مادر هستم واویلا واویلا
خواهرمن گریه کم کن در کنارم
می نماید ناله هایت بی قرارم
همچو بابا من توان دیدن اشکت
یا امام حسن مجتبی(ع)
شیر جمل بودی ولی مظلوم گشتی
بودی امام خلق و بی مأموم گشتی
گفتند نادانان ُمذلَّ المومنینی
در دیدگان جاهلان محکوم گشتی
یاران نادان زخم بر پایت نشاندند
از جهل آن نامردمان مغموم گشتی
بیرون خانه از تو روگردان خلایق
در خانه از یاری نکو محروم گشتی
بس نقشه ها از بهر قتل تو کشیدند
قربانی آن نقشه های شوم گشتی
ملعونه ای در نقش همسر زهر دادت
زهری جگر سوز آمد ومسموم گشتی
تو اولین مسموم آل ا...بودی
آغاز بر این شیوه ی مذموم گشتی
آندم که تشتی مملو ازخون جگر شد
آتش به جان زینب و کلثوم گشتی
تابوت تو آماج تیر مغرضان شد
از دفن پیش جد خود محروم گشتی
در زندگی مظلوم ووقت مرگ مظلوم
مظلوم
◾هفتم صفر شهادت
◾امام حسن مجتبی(ع)
بازاین‌چه‌غربت‌است که در عرش‌جاشدست
صاحب عزای شور عزا مصطفی شدست
مرثیه خوان ذکر حسن جان شده خدا
پشت فلک ز شورعزایش دو تا شدست
(هرکس برای خویش پناهی گزیده است)
پشت و پناه امت دین مجتبی شدست
در بین خانه همسر او قاتلش ولی
درخانه شورحسین‌جان به‌پاشدست
شهر مدینه شاهد غمهای مجتبی است
در بین کوچه شادی عالم عزا شدست
فرزند ارشد علی و فاطمه حسن
هرکس به سویش آمده حاجت روا شدست
در بین کوچه تا که غرورش شکسته شد
کشته میان خانه به زهر جفا شدست
از پریشان شدنم بستر من ریخت به هم
بنگر از زهر،که بال و پر من ریخت به هم
جگرم پیشتر از زهر جفا سوخته بود
جگرم پاره شد و خواهر من ریخت به هم
جگرم سوخته از خنده ی قنفذ باشد
باورم نیست چنین باور من ریخت به هم
با تو سربسته بگویم که درآن کوچه،چه شد
مادرم پیش دو چشم تر من ریخت به هم
دست من بود به دستش که ره ما سد شد
بی هوا زد به رخ مادر من ریخت به هم
وسط کوچه سر مادرمان پایین بود
تا زمین خورد همه پیکر من ریخت به هم
سر او خورد به دیوار به یک ضربه ولی
تا که دیدم سر او را سر من ریخت به هم
زینبم گریه ی تو قلب مرا می شکند
ار تماشای تو خاکستر من ریخت به هم
پهلویم چکمه نخورده ست چرا بی تابی
فکر کردی
امام آخرینِ ما می آید
علی(ع) باحضرت زهرا(س) می آید
حسن(ع) صاحب-حرم خواهد شد آری
بزودی حالِ شیعه جا می آید
یا حسن جان
ای رأفت تو بی قرینه
غریبِ وادیِ مدینه
داری غمی عُظمیٰ به سینه
وامصیبت
از روضه های یاسِ پرپر
از ناله ها و دیدهٔ تر
دیدی زمین افتاده مادر
از دلت خیزد شراره،روضه را کردی نظاره
کوچه و چادر خاکی،روی نیلی گوشواره
یا حسن غریبِ مادر...
بند اول
آتیش زهر کینه،زده شرر بر سینه
خدانگهدار تو ای،شهر مدینه۲
به یاد کوچه قلبم،گرفته و غمگینه
خدانگهدار تو ای،شهر مدینه۲
یادم نمیره اون روزو
با مادرم تو کوچه ها
بودم و دیدم که زدن
سیلی به مادر بی هوا
دیگه راحت شدم،راحت از غصه ها
غصه ی کوچه و،عده ای بی حیا
(مادر ای مادرم)
بند دوم
با خاطرات کوچه،عمریه کارم آهه
تموم روزام شبه و،تار و سیاهه۲
به ظاهرا همسر شد،قاتل من تو خونه
والله که قاتل من،همون گذرگاهه۲
نمیرسید قدم تا که
بشم برا مادر سپر
یهو دیدم که جدا شد
دست من از دست مادر
دیگه راحت شدم،راحت از غصه ها
غصه ی مادر و،سیلی بی هوا
(مادر ای مادرم)
بند سوم
برای زینب سخته،ببینه خون لخته
ب
اونیکه ديدم -خودم به ديده -نه کسى ديده
نه کس شنيده - حتى امير- خيبر نديده- کسى نديده
يه کوچه تنگ _ يه مرد دلسنگ
صداى سيلى_ صورت نيلى
نميدونم چى شد فقط چشام و بستم
رو خاک نشستم _ زمين نشستم
مادر صدا زد کجایی عصاى دستم
رو شونه مادرو کشوندم _ خاکاى چادرو تکوندم
ضربه به شيشه حيا زد _ مادر ما رو بى هوا زد
واويلتا اه واويلا
يه تشت پر خون - مقابل من - واى از دل من
همسرم اخر - شد قاتل من - واى از دل من
کجایی خواهر _ بيا برادر
اين دم اخر _ شبيه مادر
تموم پيکرم کبود و نيمه جونه- اشکم رونه
لبام شبيه مادرم غرق به خونه - اشکم روونه
گناه مادرم چى بوده _ ديدم که صورتش کبوده
هنوز داره ميلرزه دستام _ مادرم زمي
هیچ شب خواب تو‌جز دلهره تعبیر نشد
دشمن از زخم زبان بر تو زدن سیر نشد
ثبت شد با نوک مسمار به روی دیوار
هیچ کس یک شبه مانند حسن پیر نشد
عمریست که با غمی نهان سر کردم
با زخم زبان این و آن سر کردم
در محضر من سب علی میکردند
با غربت بین شیعیان سر کردم
بی همدم و بی حبیب بودن سخت است
با این همه غم . شکیب بودن سخت است
در مسجد و در کوچه و بازار که هیچ
در خانه خود غریب بودن سخت است
ولله که انتهای غم را دیدم
ولله که مرگ دم به دم را دیدم
این غصه مرا عاقبت از پا انداخت
درکوچه زدند مادرم را .دیدم
آن کس که ز کین زهر جفا داد مرا
اگاه نبود میکند شاد مرا
این کوچه و این مدینه زندان من است
ناخواسته کرد از قفس آزاد مرا
سبک : بزم عزاده گیمیشم ...
.
.
.
گفتا امام مجتبی خواهر ای زینب
طشتی بیاور از وفا خواهر ای زینب
یا زینب یا زینب (2)
.
.
در نیمه شب از خواب خوش شد حسن بیدار
مشغول ذکر و حمد آن خالق غفار
شد تشنه اش نوشید آب از سبو یکبار
گشته ز سوز زهر کین قلب او صد پار
گفتا به صد آه و نوا خواهر ای زینب
.
.
از تخت افتاده بزیر گفت یا اُختی
مسموم گشتم آخر از زهر جانفرسا
امشب شب هجران بود زادۀ زهرا
دار دنی گویم وداع اُف بر این دنیا
بنشین برم حاجت روا خواهر ای زینب
.
.
فرمود ای زینب بیا یکدمی در بر
عمرم تلف گشته از این کوزۀ پر زهر
دیگر نخواهم زندگی گوش ده خواهر
رو کن خبر آید برم شاهدین رهبر
تا گویمش این ماجرا خواهر ای
◾شهادت امام حسن(ع)
◾در ماه صفر
برای خاطر زهرا حسن‌حسن گویم
چوهست زینت لبها حسن‌حسن گویم
خدا گواهست‌حسینی‌شدم به‌نام‌حسن
به یاد زینب کبری حسن‌حسن گویم
برای روضه کوچه چقدر ضجه زدم
میان موج بلاها حسن‌حسن گویم
حسن امام من است و منم غلام حسن
در این‌زمان و به‌هرجا حسن‌حسن گویم
حسن غریب مدینه امام عباس است
به پای روضه‌ی سقا حسن‌حسن گویم
به عشق دیدن کعبه حسن‌حسن گویان
به مشعر و به منا یا حسن‌حسن گویم
حرم برای حسن یا کفن برای حسین
برای‌این‌همه غمها حسن‌حسن گویم
تادین بماند جاودان
خورشید عمرت شد نهان
ببین چه آمد به سرم
شد پاره پاره جگرم
نوایم ناله های آتشین است
که دیدم مادرم نقش زمین است
روز عزای حسن
خون دل هر مرد و زن
یا حجه ابن الحسن
شهید کین شد حسن
زهر جفا شراره زد بر دلت
همسر بیوفاشده قاتلت
قصه ی صبر حسن
بشنو از قبر حسن
تشت پر از خون گلوی حسن
پریده رنگ از گل روی حسن
امام غریبم
غمت شد نصیبم
