شهادت امام حسین (ع)

اگر از خنجر خونریز لبِ تشنه ببرند سرم را، اگر از تیغ شکافند در این عرصه ی خونین جگرم را، اگر از تیر سه شعبه بدهند آب عوض شیر گل نوثمرم را، اگر از داغ برادر شکند خصم ستمگر کمرم را، اگر از چار طرف خصم زند برجگرم تیر، اگر آید به سر و کتف و تنم ضربت شمشیر، اگر از سنگ شود غرقه به خون روی منیرم، اگر آتش عوض آب دهد خصم شریرم، اگر از داغ پسر سوزم و صد بار بمیرم، به خدایی که مرا خواسته با پیکر صدچاک ببیند به تنم زخم دوصد نیزه وشمشیر نشیند، به ستمگر نکنم کرنش و ذلت نپذیرم، اگر آرند به جنگم همه ی اهل زمین را و سما را

انا مظلوم حسین

منم و عهد الستم، نه گسستم نه شکستم، به خدا غیر خدا را نپرستم، به خدا من

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:34
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

به ياد كربلا افتاده ام باز

عنان طاقت از كف داده ام باز

به من ماهی نشان دادند آنجا

كه تا امروز مستم از تماشا

دلم پر می زند هرشب به بامش

سلامم می كند دارالسلامش

دل عاشق ز معشوقش جدا نيست

برايم هيچ جايی كربلا نيست

چه ميفهميد از حال دل من

شنيدن كی بود مانند ديدن

من مجنون جز اين ليلا ندارم

خدايا تاب تا فردا ندارم

سر عاشق نوازی داشت يارم

دو روزی پرده را برداشت يارم

قرق كرد او حرم را تا بمانم

كنار تربتش شعری بخوانم

نشانم داد مزد نوكری چيست

خريدار دل شيدای من كيست

تهيدستم ولی گنجينه دارم

حسين تازه ای در سينه دارم

محمد فخار زاده

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:37
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ما در ره عشق نقض پيمان نکنيم

گر جان طلبد دريغ از جان نکنيم

دنيا اگر از يزيد لبريز شود

ما پشت به سالار شهيدان نکنيم

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:39
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ای روح نماز بر سجودت سوگند

وی عشق مجسم به وجودت سوگند

آن قصه انگشترو انگشت حسین

بر ما دهد امید به جودت سوگند

سید رضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:47
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در پای حسین سر فشاندن چه خوش است

وز خاک درش بوسه ستاندن چه خوش است

یک روز وضو گرفتن از آب فرات

وندر حرمش نماز خواندن چه خوش است

سید رضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:49
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر کس که حسینیست حقیرش مشمار

در رتبه کبیر است صغیرش مشمار

عنوان گدائی از درش آقائیست

آقاست گدای او فقیرش مشمار

سیدرضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:53
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

سرور آزادگــــان مــــــــــولا حسین
اختر احمــــد نشان مـــــــولا حسین
نور چشمــــــان محمـــــــد یا حسین
جان تو جان محمــــــــــــد یا حسین
زینت دوش نبـــــی مـــــــولا حسین
ای تو نور منجلـــی مـــــــولا حسین
حمله می آری به دشمن چون اســـد
کور گردد چشم ناپاک از حســــــــد
این چه طوفانی ست بر پا مـی کنی
الله الله که تو غوغـــــا مـــــــی کنی
ســــرور آزادگـــــان مـــــولا حسین
اختــــر احمــــــد نشان مــولا حسین
ای همـــــــــــه دار و ندارم یا حسین
ای تو عشق گلعــــــــــذارم یا حسین
در رگت خون علی حیــــــــدر است
هر کلامت چشمــه ای از کوثر است
ما همــــــــه مجنون رویت گشته ایم
وا

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:09
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

حب الحسين رشته تحصيلي شماست

دانش سراي عشق و جنون شهر كربلاست

در مبحث حسين شناسي موفقيد

موضوع بحث سينه زدن پاي روضه هاست

تا روز محشر مدركتان را نميدهند

برگ قبولي همه در پوشه خداست

پايين كارنامه هر شخص نوشته اند

اين مهر سرخ مهر شهنشاه كربلاست

محشر كنار درب جنان داد ميزنيد

مردم نديده ايد كه آقاي ما كجاست؟

تنها به عشق اوست كه به اينجا رسيده ايم

جنت بدون حضرت ارباب بي صفاست

ناگاه جبرئيل امين ناله ميزند

آقايتان حسين همان مرد سر جداست

محشر دوباره از غم او سينه ميزنيد

آنجا خدا به خير كند محشري به پاست

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:17
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دلی که سوخت زغم شمع محفلش سازند

به هم نشینی پروانه نائلش سازند

دل شکسته بباید که ظرف غم گردد

کسی که درد ندارد چه با دلش سازند

کسی که شکر کند در مسیر سختی ها

رسد به آنچه که حلال مشکل اش سازند

خوشا حیای جئانی که چشم می بندد

اگر به آینه رویان مقابلش سازند

حسین ای که به کوی تو عرش سجده برد

خوشا کسی که در این کوچه سائلش سازند

گدائی سر کوی تو کار هر کس نیست

مگر کسی که بسوزند و قابلش سازند

مس وجود محبت همین نه زر نشود

که در شراره عشق تو کاملش سازند

ولایت تو امان نامه همیشگی است

نه صفحه ایست که با مرگ باطلش سازند

هنوز خاک مؤید زاشک نمناک است

زبعد مرگ اگر کوزه از گلش سازند

سید رضا مؤی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:19
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر کسی در پی گم گشته ی ما می گردد

دل جدا می رود و دیده جدا می گردد

بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش

دل هر جائی ما در همه جا می گردد

بر لب تشنه او موج زند اب بقا

خضر هم در پی این آب بقا می گردد

ای گل گلشن این عالم ایجاد حسین

خلق را رحمت تو عقده گشا می گردد

به دعای عرفاتت که چو لب باز کنی

خار و خاشاک همی دست دعا می گردد

ای کریمی که ز سرشاری بحر کرمت

پیک جود تو به دنبال گدا می گردد

دل که بر سلطنت کون ومکان راضی نیست

به غبار سر کوی تو رضا می گردد

باده نوشان همه را مژده که از میلادت

در میخانه احسان تو وا می گردد

سید رضا مؤید

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

باز به جوش آمده دریای عشق

موج زده بهر گهر زای عشق

از دل دریا گهری ساخته

روشن و تابنده و پیراسته

گوهر عشق آمد و عشق آفرید

هر دو جهان را به نگاهی خرید

جلوه چو آن مطلع الانوار کرد

جلوه دادار پدیدار کرد

از اثر حسن صفات و مرام

خواند خداوند حسینش به نام

نام حسن بود که تصغیر شد

راز خدا بود که تفسیر شد

حسن رخش دید و دل از دست داد

روح الامین بر قدمش سر نهاد

امشب از آن ماه که تابان شود

منطقه وحی چراغان شود

چرخ فشاند به زمین اشک شوق

موج زنددر دل جبریل ذوق

چونکه رخ از پرده پدید آورد

سجد به خلاق مجید آورد

حمد خدا را به تقدس کند

لطف به ازادی فطرس کند

ختم رسل بوسه زند بر رخش

رمز شهادت

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:00
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عرش می لرزيد وقتی خاک می شد بسترت
آسمان واکرد چتری از محبت بر سرت
حنجر جبريل هم با نام تو تطهير شد
تا رسيد آن تيغ بی شرم و حيا بر حنجرت
نخلهای تشنه از تنهايی ات خم می شدند
تا شنيدند از لبانت ربنای آخرت
ای همه مظلوميت ، سيمرغ قاف عاشقی!
رنگ غربت داشت از روز ازل بال و پرت
در دل رود فرات از ماهيان بايد شنيد
مرثيه بر آن گلوی تشنه ی از خون ترت
ای خدای زخمهای آشنا و ناگزير
وحی تو شد "هل من ..." و يک قافله پيغمبرت
کوفه کوفه شرمساری مانده در تاريخ و باز
کربلا در کربلا ماييم و زخم پيکرت!

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

گوش فلک حلقه کش یا حسین(ع)
چشم ملک خیره به مولا حسین(ع)
هر که به امروز کند یاد او
می شودش شافع فردا حسین(ع)
ارزش خورشید به تنهایی است
گوی شرف لایق تنها حسین(ع)
دجله ز شرمندگی اش آب شد
پیش زلال دل دریا حسین(ع)
تا به ابد نیزه کند افتخار
چون زده بوسه سر آقا حسین(ع)
اهل حرم بادیه پیما کند
هر که نباشد دل او با حسین(ع)
ز آتش دوزخ دل "دلجو" رهاست
چون که لبش پر شده از وا حسین(ع)

حسین مهر آذین

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عشق يعني کوچه کوچه انتظار

رؤيت خورشيد در باغ بهار

عشق يعني با جنون تا اوج‌ها

رفتن از ساحل به بام موجها

عشق يعني يک تغزل شعر ناب

مثنوي‌هاي خداي آفتاب

عشق يعني سوختن با شعله‌ها

سبز گشتن در شکوه قله‌ها

عشق يعني هاي هاي اشک‌ها

در فرات بي‌وفا با مشک‌ها

دست‌افشان رقص سرخي واژگون

سعي در محراب با قانون خون

گفتمان مادران داغدار

حسرت ديدار گل‌ها در بهار

يک نماد از قصه جام شراب

رويکردي سبز در تفسير آب

عشق يعني يک شهود بي‌کران

سينه‌اي با وسعت هفت آسمان

در حضور آن فروغ تابناک

سر تاويل شفق در جام تاک

پايکوبي بر فراز دارها

يک غزل با ميثم تمارها

يا قنوتي هم صداي آبها

در نماز صبح با مهتا

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:25
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

درصف کرببلا جان جهان را کشتند

سبب خلقت پیدا و نهان را کشتند

یک جهان اهرمن ازکین به هوای زرو سیم

جمع گردیده سلیمان زمان را کشتند

مردمی سفله ونامرد به دستور یزید

روح مردانگی و عدل امان را کشتند

گردباد ستم انگیخته از هر طرفی

شمع پرتو فکن کون و مکان را کشتند

ره باطل بگزیدند و به نیرنگ وستم

آن زحق بی خبران حق طلبان را کشتند

قامت پیر فلک خم شد از این داغ گران

که علی اکبر و عباس جوان را کشتند

آه از ان قوم مسلمان که پی خواهش نفس

پسر دختر پیغمبرشان را کشتند

عالمی سوخت ازاین غم غم که در آغوش پدر

کودک تشنه بی تاب توان را کشتند

حرم محترمش را به اسارت بردند

بعد از آنیکه همه پیر و جوان را ک

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در عزای شه دین کرببلا می لرزد

نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد

گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش

کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

خبر مرگ حسین آمده بر سوی حرم

زین خبر قلب عزیزان خدا می لرزد

ذوالجناح شه دین غرقه به خون شیهه زنان

بسکه خورده به تنش تیر جفا می لرزد

اسب بی صاحب شه چون به در خیمه رسد

زین الم دختر شاه شهدا می لرزد

سر نورانی شه را چو سر نیزه بدید

زینب غمزده با شور و نوا می لرزد

ظالمی سنگ به پیشان یآن حضرت زد

که از ان واقعه قلب اسرا می لرزد

محسن کرببلائی زغم شاه شهید

دلش از واقعه کرببلا می لرزد

ژولیده نیشابوری

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:31
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در عزای شه دین کرببلا می لرزد

نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد

گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش

کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

خبر مرگ حسین آمده بر سوی حرم

زین خبر قلب عزیزان خدا می لرزد

ذوالجناح شه دین غرقه به خون شیهه زنان

بسکه خورده به تنش تیر جفا می لرزد

اسب بی صاحب شه چون به در خیمه رسد

زین الم دختر شاه شهدا می لرزد

سر نورانی شه را چو سر نیزه بدید

زینب غمزده با شور و نوا می لرزد

ظالمی سنگ به پیشان یآن حضرت زد

که از ان واقعه قلب اسرا می لرزد

محسن کرببلائی زغم شاه شهید

دلش از واقعه کرببلا می لرزد

ژولیده نیشابوری

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:33
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دلخوشم من چون گداي اين درم

هم گداي فاطمه هم حيدرم

سوي اين در هست دائم دست من

نيست حاجت بر سراي ديگرم

آبرويم از در اين خانه است

زين سبب از خلق عالم برترم

تا که آيد نام زيباي حسين (ع)

اشک آيد از دو چشمان ترم

روضه‌هايش چون به گوشم مي‌رسد

مي‌زند بر سينه و دل آزرم

کاش مي‌شد کربلا باشم شبي

تا به برگيرم مزار دلبرم

ياد دارم کودکي بودم ولي

شور عشقي بود دائم در سرم

تا که آيام محرم مي‌رسيد

مي‌نمودم رخت ماتم در برم

ياد دارم مانده در گوشم هنوز

گريه‌هاي بي صداي مادرم

اينچنين مي‌گفت با صد شور و شين

من فداي کام عطشان حسين (ع)

حامد کاظمی

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

حسين ، کشته ديروز و رهبر روز است

قيام اوست ، که پيوسته نهضت آموز است

تمام زندگي او ، عقيده بود و جهاد

اگر چه مدت جنگ حسين ، يک روز است

توان لشکر ايمان ، نمي‌رود از بين

ز فيض ياري حق ، چونکه قدرت اندوز است

حسين و ، ذلت تکريم ظالمان هيهات

که آفتاب عدالت ، ازو دل افروز است

به نزد او که شهادت ، بجز سعادت نيست

رداي مرگ ، برايش ، قباي زر دوز است

رهين همت والاي سيد الشهداء است

هر آنکه از غم اسلام ، در تب و سوز است

هماره تازه بود ياد بود عاشورا

که روز حق و عدالت ، هميشه نوروز است

حرارتي که ز عشق حسين در دلهاست

براي ظالم هر عصر ، خانمان سوز است

( حسان ) ، حسين ، به ظاهر ، اگر چه شد مغلو

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دلی دارم که شیدای حسین است

دلی کان دل فقط جای حسین است

سر و جان و دل و دینم به عالم

به حق حق به سودای حسین است

منزه شد حسین از مثل و همتا

به جز احمد که همتای حسین است

چو او عاشق به دنیا کس ندیده

فدای حق سرو پای حسین است

بهشت و جنت و رضوان و کوثر

نثار روی زیبای حسین است

همه فرش و همه عرش الهی

بیا بنگر که در پای حسین است

همه وحی و همه اوصاف یزدان

قبا بر قد و بالای حسین است

دو چشم از طلعت او بر نداریم

که هر چه هست بینای حسین است

بر آن دفتر که از حق گشته نازل

همه آرام و همراه حسین است

هر آنچه در جهان حق کرده خلقت

به اصل ذات رسوای حسین است

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:35
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

تا نفس آید زدل خسته ام

من به در خانه تو بسته ام

تا که در این وادی عشق تو ام

دل به خدا از همه بگسسته ام

با دل بشکسته صدایت کنم

کن نظری بر دل بشکسته ام

هر چه کنم گریه برایت کم است

تا به سر خوان تو بنشسته ام

در کنف ومهر تو مولا حسین

با ید و بیضای تو وارسته ام

برده زکف تاب وتوانم حسین

عشق تو آرام دل خسته ام

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

تا ابد جلوه گه حقّ و حقيقت سرِ تست

معنى مكتب تفويض، على اكبر تست

اى حسينى كه تويى مظهر آيات خداى

اين صفت از پدر و جدّ تو در جوهر تست

درس آزادگى عبّاس به عالم آموخت

زآن كه شد مست از آن باده كه در ساغر تست

طفل شش ماهه تبسّم نكند، پس چه كند؟!

آن كه بر مرگ زند خنده على اصغر تست

اى كه در كربوبلا بى كس و ياور گشتى

چشم بگشا و ببين خلق جهان ياور تست

خواهر غمزده ات ديده سرت بر نى و گفت:

آن كه بايد به اسيرى برود خواهر تست

اى حسينى كه به هر كوى عزاى تو به پاست

عاشقان را نظرى در دَم جانپرور تست

خواست «مهران» بزند بوسه سراپاى تو را

ديد هرجا اثر تير ز پا تا سر تست

احمد مهران

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

باز طوفانی شده دریای دل

موج سر بر ساحل غم میزند

باز هم خورشید رنگ خون گرفت

بر زمین نقشی ز ماتم میزند

باز جام دیده ها لبریز شد

باز زخم سینه ها سر باز کرد

در میان ناله و اندوه و اشک

حنجرم فریادها آغاز کرد

می نویسم شرح این غم نامه را

داستان مشک و اشک و تیر را

می نویسم از سری کز عشق دوست

کرد حیران تیغه شمشیر را

گوئیا با آن همه بیگانگی

آب هم با تشنگان بیگانه بود

در میان آن همه نامردمی

اشک آب و دیده ها پیمانه بود

تیغ ناپاکان برآمد از نیام

خون پاکی دشت را سیراب کرد

خون خورشید است بر روی زمین

کآسمان تشنه را سیراب کرد

می شود خورشید را انکار کرد؟

زیر سم اسبها در خاک کرد؟

می شود آیا

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:45
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ای شه غرق به خون من به فدای سر تو

جان مادر به فدای تو و چشم تر تو

جای مهمان نشنیدست و کسی کنج تنور

مطبخ خولی دون گشته چرا بستر تو

از پی دیدنت ای شه زگلستان بهشت

تا تنور آمده با آه و فغان مادر تو

آخر ای خسرو مظلوم و گناه تو چه بود

که لب تشنه بریدند و سر از پیکر تو

ساربان کرد و جدا دست تو ای دست خدا

بجدل انگشت برید از پی انگشتر تو

سرت اینجا و تن پاک و تو در کربلا

به سرت گریه کنم یا به تن اطهر تو

ای شه تشنه چرا بی کس و تنها شده ای

گوچه شد قاسم ناشاد و علی اکبر تو

گیسوانی که زدم شانه به صد ناز ونیاز

غرق خون کرد چرا قاتل بد اختر تو

من که از بهر تو این گونه پریشان شده ام

وای و بر حا

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:46
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

حسینا کربلایت عرش اعلاست

پذیرای محبان تو زهراست

حسینا هیئت تو باب روضه است

که اسباب خداجویی مهیاست

حسینا بی تو هیچم بی تو پستم

که بی تو نوکر آلوده رسواست

حسینا پیش مردم گر عزیزم

تمام احترامم از تو آقاست

حسینا هر چه خواهم در محرم

برای من مهیا بی تمناست

حسینا شهرما غرق گنه بود

ولی بایاد بنگر چه زیباست

حسینا اشگ را ازمانگیری

که این سرمایه ما هردودنیاست

حسینا هر که زیر خیمه توست

امان دارد که زیر دست سقاست

حسینا با تو خواهم ماند ، ارباب

تورا تا حشر خواهم خواند ارباب

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

به دلم باز هوای تو کند غوغایی

از غمت، گشته درون دل من بلوایی

ای شهنشاه دو عالم یا حسین ابن علی

شعله ور تر بنما این شرر شیدایی

یا حسین ای شرف هستی و هر آنچه که هست

همه جا گشته ام و نیست چو تو مولایی

یک اباالفضل تو لیلا شده، عالم مجنون

چه کسی دیده که لب تشنه بود سقایی

یا حسین! جانم اگر نیست گران لیک پذیر

مردن از داغ تو نبود سخن بی جایی

از غمت حضرت آدم به همه عمر گریست

گریه ی بر تو دهد بر دل و جان پایايی

جاودان هستی و هر آنکه بمیرد از عشق

می دهد نام نکویش به فلک پویایی

ای حسین ای شه لب تشنه تو را می خواهم

زنده کن جان مرا با نفس عیسی یی

کربلا را ز تو می خواهیم و اکنون ای یار

تو بر

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:55
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

مانده بودم غيرت حيدر به فريادم رسيد
در وداعي تلخ پيغمبر به فريادم رسيد
طاقتم را خواهش اكبر در آن ظهر عطش
برده بود از دست انگشتر به فريادم رسيد
انتخابي سخت حالم را پريشان كرده بود
شور ميدان داري اكبر به فريادم رسيد
تا بكوبم پرچم فرياد را بر بام ماه
كودك شش ماهه ام اصغر به فريادم رسيد
تا بماند جاودان در خاك اين فرياد سرخ
خيمه آتش گشت و خاكستر به فريادم رسيد
جبرئيل آمد بخوان، قرآن بخوان، بي سر بخوان
سبزي از نيزار ديدم سر به فريادم رسيد
نيزه ها و تيرها و تيغ ها كاري نكرد
تشنه بودم وصل را خنجر به فريادم رسيد

شاعر: علیرضا قزوه

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

كجاست كعبه اگر مسجدالحرام تويي تو

قسم به كرببلا حج من تمام تويي تو

همه نمازي و نِِيت ، قِِيام توست قِِيامت

شهِِيد ظهر تشهد توِِيِِي ، سلام تويي تو

سر برِِيده و آيات بِِينات ؟ چه حالی !

يقين كه ركن ِِيماني توِِيِِي ، مقام تويي تو

به سعي سجده به گودال قتلگاه تو رفتم

نه سر برآورم از سجده تا امام تويي تو

تو بيت اولي و كربلاست اول بِِيتم

تو بيت آخرِِي و آخر كلام تويي تو

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

بادها عطر خوش سيبِ تنش را بردند

زخمها لاله باغ بدنش را بردند

نيزه‏ها بر عطشش قهقهه سر مى‏دادند

خنده‏ها خطبه گرم دهنش را بردند

اين عطش يوسف معصوم كدامين مصر است

كه روى نيزه بوى پيرهنش را بردند

تا كه معلوم نگردد ز كجا مى‏آيد

اهل صحراى تجرّد كفنش را بردند

دشنه‏ها دوروبر پيكر او حلقه زدند

حلقه‏ها نقش عقيق يمنش را بردند

چهره‏ها يا همه زردند وَ يا نيلى رنگ

شعله‏ها سبزى رنگ چمنش را بردند

بت پرستان ز هراس تبر ابراهيم

جمع گشته تبر بت شكنش را بردند

بادها سينه زنان زودتر از خواهر او

تا مدينه خبر سوختنش را بردند

يوسف، آهسته بگوئيد نميرد يعقوب

گرگها زوزه كشان پيرهنش را بردند

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

منكه هستم سائلى بر خوان انعام شما

از ازل شيرين شده كام من از نام شما

اينكه من ديوانه باشم آن هم از عشق خدا

بوده در آغاز خلقت حُسن اقدام شما

گر شكسته بال مى‏خواهى بيا بنگر مرا

فطرسى بشكسته پر هستم سر بام شما

اى كه گفتى آب كم جو تشنگى آور به دست

اى كه مى‏ريزد عطش از باده جام شما

تشنگى خواهم من امشب اى خداى‏تشنگى

تا كه جان خود فدا سازم براى تشنگى

بى سرو سامان شدم تا كه تو سامانم دهى

كافر محضم من امشب تا كه ايمانم دهى

بى سوادم بهره از قرآن ندارم ذره‏اى

آمدم اى روح قرآن فهم قرآنم دهى

زنده جاويد گردد هر كه باشد كشته‏ات

دوست دارم تا بميرم از دمت جانم دهى

فطرسم، حرّم، گنه كارم، پشيمانم

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 12:04
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان