شهادت امام حسین (ع)

ای یاد تو در عالم آتش زده بر جانها

هر جا ز فراق تو چاک است گریبانها

ای گلشن دین سیراب با اشک محبانت

از خون تو شد رنگین هر لاله به بستانها

بسیار حکایتها گردید کهن اما

جان سوز حدیث تو ثبت است بدورانها

یکجان بره جانان دادی و خدا داند

کز یاد توچون سوزد تا روز جزا جانها

در دفتر آزادی نام تو بخون ثبت است

شد ثبت بهر دفتر با خون تو عنوانها

اینسان که تو جان دادی در راه رضای حق

آدم بتو می­نازد ای اشرف انسانها

قربانی اسلامی با همت مردانه

ای مفتخر از عزمت همواره مسلمانها

ناظر زاده کرمانی

• پنج شنبه
• 13
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:35
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

يك عمر در عزاي تو باران نوشته ايم

اسم "هواللطيف" فراوان نوشته ايم

اسم هو الطیف خدا را یکی یکی

دور و بر حسینه ها مان نوشته ایم

با دست خط گریه عزای حسین را

یک عمر بر کتیبه ایمان نوشته ایم

مومن دلش عزای حسین است و والسلام

این را برای هر چه مسلمان نوشته ایم

ما جمله " حسین و نعم الامیر" را

روی کفن به دیده گریان نوشته ایم

هر قطره می چکیم که پیدایتان کنیم

بر روی پلکمان غم کنعان نوشته ایم

اين گريه اين عبادت شيرين خويش را

نذر كبوتران خراسان نوشته ايم

سرهاي ما اگر چه به نيزه نشد ولي

در پای نیزه گریه فراوان نوشته ایم

رحمان نوازنی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 09:45
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

وقتش رسيده است،كه سلمان مان كني
مجذوب چند آيه ي قرآن مان كني
ما بت پرست كعبه ي عشقيم،ياحسين
قرآن ز ني بخوان كه مسلمان مان كني
ما ذهن مان به درك مقامت نمي رسد
اي كاش مور ملك سليمان مان كني
قدري ز روي نيزه براي خدا بخند
تا آشنا به واژه ي عرفان مان كني
با صوت جانگداز لب سنگ خورده ات
مانند زلف خويش،پريشان مان كني
دنبال نيزه ي تو به هر سو دويده ايم
چيزي نمانده بي سروسامان مان كني
مجنون تان شديم وبه جاي كوير ودشت
مي خواستي كه مرد نيستان مان كني
ما تشنه ايم،حضرت آقا نمي شود؟
مهمان چند قطره ي باران مان كني
ما را گداي خانه ي خود كن،همين بس است
كي گفته ايم حاجي دكان مان كني!؟

شاعر : وحید قاسمی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 09:53
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

شکر خدا تمامی ما سینه زن شدیم

با روضه های آل عبا سینه زن شدیم

اصلاً خدا برای همین آفریدمان

قبل از وجود ارض و سما سینه زن شدیم

با عشق کربلا به حسینیه آمدیم

در فاطمیه های خدا سینه زن شدیم

رفتیم تا کبوتر گنبد طلا شویم

اما درون صحن رضا سینه زن شدیم

دارالولایه های سماوات مال ماست

از آن زمان که ما رفقا سینه زن شدیم

از گوشه های سنگر این فاطمیه ها

برخاستیم و با شهدا سینه زن شدیم

گاه از نجف مدینه گهی سامرا و گاه

تا خیمه گاه کرببلا سینه زن شدیم

یا صاحب الزمان بهخ تسلای قلب توست

گر در عزای جد شما سینه زن شدیم

محسن ناصحی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

حالا که تیره روزم و قلبم مکدر است

شبهای من ز اشک غم تو منور است

تا بوده روزی ام در این خانه بوده است

تا هخست دیده من از این روضه ها تر است

پیراهنم ز کودکی ام تا زمان مرگ

از عطر سرخ سینه زنیها معطر است

حتی کنار جسم کفن پوشم ای حسین

گریه برای تو ز همه کار خوشتر است

وقت طواف هم ز فمت اشک ریختم

آخر طواف و دیده تر با صفا تر است

جانم بگیر،گریه و سوز ما مگیر

این اشگ شور هدیه شیریان مادر است

هر کس مرا شناخت به نام شما شناخت

نوکر به عرش هم برود باز نوکر است

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عشق هر روز به تکرار تو بر می خیزد

اشک هر صح به دیدار تو بر می خیزد

ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست

گرد و خاکی که زرخسار تو بر می خیزد

مگر ای دشت عطش نوش گناهی داری؟

کآسمان نیز به انکار تو بر می خیزد

تو به پا خیز و بخواه از دل من،برخیزد

حتم دارم که به اصرار تو بر می خیزد

شعر می خوانم و یک دشت غم و آهن و آه

از گلوی ترنیزار تو بر می خیزد

مگر آن دست چه بخشید به آغوش فرات

که از آن بوی علمدار تو بر می خیزد

پاس می دارمت ای یاس که هر روز،بهار

به تماشای سپیدار تو بر می خیزد

ای که یک غافله خورشید به خون آغشته

با مداد از لب دیوار تو برمی خیزد

کیستم من که به تکرار غمت بنشینم

عشق هر روز به

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 13:47
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

آن قدر نرفتیم که مرداب شدیم

هرنگ سکوت محوِ مهتاب شدیم

هر بار نشستیم و مرورت کردیم

از شرم لبان تشنه ات آب شدیم

شکوه کرمانشاهی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دریا به طلب از برهوت تو گذشت

یک قافله نعره در سکوت تو گذشت

آن روز ارگ چه تشنه بودی اما

صد رشته قنات در قنوت تو گذشت

سید حسن حسینی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 14:02
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر که مرا به روضه تو راه داده است

تاج محبت تو به فرقم نهاده است

از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما

تصویری از عزای محرم فتاده است

دست کم از شهید ندارد به محضرت

هر کس که پای پرچم تو ایستاده است

همچون رعیت تو کسی سر بلند نیست

ذاتاً غلام عشق تو ارباب زاده است

بی گریه بر تو هر که نفس می کشد دمی

انگار زندگی هخود از دست داده است

احسان محسنی فر

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عشق زند سکه به نام حسین

عقل بود محو قیام حسین

او شجر بارور مصطفی است

لاله باغ علی مرتضی است

رهبر دین اسوه آزادی است

دوستی اش لطف خدادادی است

ای گهر مخزن علم خدا

وی به کفت مشعل راه هدی

گر تو نبودی اثر از دین نبود

مکتب ارزنده آیین نبود

گفت نبی فاتح بدر و حنین

حسین و منی و انا من حسین

گفت پیمبر که منم از حسین

زآن که حسین است مرا نور عین

دین من از خون خود احیا کند

خائن دین را همه رسوا کند

برد ملک از بر گهواره ات

سوی فلک در پی نظّاره ات

خیل ملک محو جمالت شدند

اهل سما غرق وصالت شدند

مظهر حق زینت دوش رسول

پرورشت داد به دامان بتول

ای شده راضی به قضای خدا

هستی تو گشت فدای خدا

آن

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

تو اي آهن كه خود را آلت جور و جفا كردي

نكردي هيچگه جوري كه در دشت بلا كردي

ز حرف اولت اي آهن آه آمد پديد از آن

كه عالم را سياه از ناله خير النساء كردي

حروفت بانوا آمد مقابل زانكه عالم را

ز قتل بينوايان تا قيامت در نوا كردي

سوا گشتي تو تا از سنگ اي سنگين دل از جورت

بجاي اشك خون جاري ز چشم ما سوا كردي

شدي گه خنجر و در دست شمر دون نمودي جاي

بده ضربت جدا راس حسين را از قفا كردي

گهي شمشير كين گشتي و كردي چارده جا شق

سر شاهي كه جا هر دم بدوش مصطفي كردي

گهي گشتي سنان و با سنان همدست گرديدي

دم مردن به پهلوي حسين تا سينه جا كردي

نمودي خويش را گه نعل از ضرب سم مركب

تن فرزند زهرا را بسان ت

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

اين چشمها جز تو براي هيچ كس نيست

جز ماه در اين بركه جاي هيچ كس نيست

در آسمان تو فقط پرواز زيباست

چون در سرم جزتو هواي هيچكس نيست

چشم انتظارم لحظه مرگم بيايي

اين چشم جزتوجاي پاي هيچ كس نيست

هر شب ملائك بر مقامم قبطه خوردند

اين نوكري جز ما براي هيچ كس نيست

اين قلبها اقا سراي توست اما

قلب تو جز زينب سذاي هيچ كس نيست

كي گفته زينب بر اسارت مبتلا شد ؟

او جز تو اقا مبتلاي هيچ كس نيست

موسي عليمرادي

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر كه سوز جگر و اشگ روانش دادند

بر سر كوي مناجات امانش دادند

آن كه گرديد نظر كرده صاحب نظران

جلوه حضرت معشوق نشانش دادند

ديده اي را كه مطهر شده با اشك سحر

جام وصلي ز سبوي رمضانش دادند

آن دلي را كه عيارش به خدا خالص شد

نيمه وقت مناجات زبانش دادند

هر كه خود را برساند حرم كرب و بلا

مستقيما زخدا برگ امانش دادند

نوكري را كه ملقب شده بر نام حسين

ظل رحمانيت عرش مكانش دادند

هر كسي در پي سنخيت با يار بود

جگر ژاره از زخم زبانش دادند

عاشقي را كه تعهد به محرم دارد

دلي آشفته و قلبي نگرانش دادند

با سلامي همه عشاق بريزند به هم

ان كه با دست حسين لقمه نانش دادند

آن گلويي كه دم روضه زينب دارد

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:55
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هرگز گره ام از علمت واشدني نيست

غير از تو كسي در دل من جا شدني نيست

بايد تو به چشمم بدهي اشك وگرنه

اين چشمه خشكيده كه دريا شدني نيست

بايد كه دمي مرثيه خوانت شده باشد

ورنه دم عيسا كه مسيحا شدني نيست

از نوكر بد هم كه بپرسيد بگويد

ارباب به خوبي تو پيدا شدني نيست

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ما سينه زنان رسم جنون باب نموديم

جان و سر خود هديه به ارباب نموديم

از عمق درون ناله و فرياد نموديم

با سينه زدن زلزله ايجاد نموديم

در حزب على اكبر و در خط حسينيم

ديوانه زنجيرى بين الحرمينيم

دارد همه هستى ما بوى گل ياس

شد رهبر ما عشق خدا حضرت عباس

موسى كه به سيناى صفا رفت ز ما بود

منصور كه بر دار بلا رفت ز ما بود

عيسى كه به بيمار شفا داد زما بود

يحيى كه سر از بهر خدا داد ز ما بود

آرى همه عشاق ز ما بوده و هستند

پيمانه شكستند كه پيمان نشكستند

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 16:59
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

اگر از خنجر خونریز لبِ تشنه ببرند سرم را، اگر از تیغ شکافند در این عرصه ی خونین جگرم را، اگر از تیر سه شعبه بدهند آب عوض شیر گل نوثمرم را، اگر از داغ برادر شکند خصم ستمگر کمرم را، اگر از چار طرف خصم زند برجگرم تیر، اگر آید به سر و کتف و تنم ضربت شمشیر، اگر از سنگ شود غرقه به خون روی منیرم، اگر آتش عوض آب دهد خصم شریرم، اگر از داغ پسر سوزم و صد بار بمیرم، به خدایی که مرا خواسته با پیکر صدچاک ببیند به تنم زخم دوصد نیزه وشمشیر نشیند، به ستمگر نکنم کرنش و ذلت نپذیرم، اگر آرند به جنگم همه ی اهل زمین را و سما را

انا مظلوم حسین

منم و عهد الستم، نه گسستم نه شکستم، به خدا غیر خدا را نپرستم، به خدا من

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:34
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

به ياد كربلا افتاده ام باز

عنان طاقت از كف داده ام باز

به من ماهی نشان دادند آنجا

كه تا امروز مستم از تماشا

دلم پر می زند هرشب به بامش

سلامم می كند دارالسلامش

دل عاشق ز معشوقش جدا نيست

برايم هيچ جايی كربلا نيست

چه ميفهميد از حال دل من

شنيدن كی بود مانند ديدن

من مجنون جز اين ليلا ندارم

خدايا تاب تا فردا ندارم

سر عاشق نوازی داشت يارم

دو روزی پرده را برداشت يارم

قرق كرد او حرم را تا بمانم

كنار تربتش شعری بخوانم

نشانم داد مزد نوكری چيست

خريدار دل شيدای من كيست

تهيدستم ولی گنجينه دارم

حسين تازه ای در سينه دارم

محمد فخار زاده

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:37
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ما در ره عشق نقض پيمان نکنيم

گر جان طلبد دريغ از جان نکنيم

دنيا اگر از يزيد لبريز شود

ما پشت به سالار شهيدان نکنيم

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:39
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ای روح نماز بر سجودت سوگند

وی عشق مجسم به وجودت سوگند

آن قصه انگشترو انگشت حسین

بر ما دهد امید به جودت سوگند

سید رضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:47
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در پای حسین سر فشاندن چه خوش است

وز خاک درش بوسه ستاندن چه خوش است

یک روز وضو گرفتن از آب فرات

وندر حرمش نماز خواندن چه خوش است

سید رضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:49
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر کس که حسینیست حقیرش مشمار

در رتبه کبیر است صغیرش مشمار

عنوان گدائی از درش آقائیست

آقاست گدای او فقیرش مشمار

سیدرضا مؤید

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:53
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

سرور آزادگــــان مــــــــــولا حسین
اختر احمــــد نشان مـــــــولا حسین
نور چشمــــــان محمـــــــد یا حسین
جان تو جان محمــــــــــــد یا حسین
زینت دوش نبـــــی مـــــــولا حسین
ای تو نور منجلـــی مـــــــولا حسین
حمله می آری به دشمن چون اســـد
کور گردد چشم ناپاک از حســــــــد
این چه طوفانی ست بر پا مـی کنی
الله الله که تو غوغـــــا مـــــــی کنی
ســــرور آزادگـــــان مـــــولا حسین
اختــــر احمــــــد نشان مــولا حسین
ای همـــــــــــه دار و ندارم یا حسین
ای تو عشق گلعــــــــــذارم یا حسین
در رگت خون علی حیــــــــدر است
هر کلامت چشمــه ای از کوثر است
ما همــــــــه مجنون رویت گشته ایم
وا

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:09
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

حب الحسين رشته تحصيلي شماست

دانش سراي عشق و جنون شهر كربلاست

در مبحث حسين شناسي موفقيد

موضوع بحث سينه زدن پاي روضه هاست

تا روز محشر مدركتان را نميدهند

برگ قبولي همه در پوشه خداست

پايين كارنامه هر شخص نوشته اند

اين مهر سرخ مهر شهنشاه كربلاست

محشر كنار درب جنان داد ميزنيد

مردم نديده ايد كه آقاي ما كجاست؟

تنها به عشق اوست كه به اينجا رسيده ايم

جنت بدون حضرت ارباب بي صفاست

ناگاه جبرئيل امين ناله ميزند

آقايتان حسين همان مرد سر جداست

محشر دوباره از غم او سينه ميزنيد

آنجا خدا به خير كند محشري به پاست

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:17
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دلی که سوخت زغم شمع محفلش سازند

به هم نشینی پروانه نائلش سازند

دل شکسته بباید که ظرف غم گردد

کسی که درد ندارد چه با دلش سازند

کسی که شکر کند در مسیر سختی ها

رسد به آنچه که حلال مشکل اش سازند

خوشا حیای جئانی که چشم می بندد

اگر به آینه رویان مقابلش سازند

حسین ای که به کوی تو عرش سجده برد

خوشا کسی که در این کوچه سائلش سازند

گدائی سر کوی تو کار هر کس نیست

مگر کسی که بسوزند و قابلش سازند

مس وجود محبت همین نه زر نشود

که در شراره عشق تو کاملش سازند

ولایت تو امان نامه همیشگی است

نه صفحه ایست که با مرگ باطلش سازند

هنوز خاک مؤید زاشک نمناک است

زبعد مرگ اگر کوزه از گلش سازند

سید رضا مؤی

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1391
• ساعت
• 18:19
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

هر کسی در پی گم گشته ی ما می گردد

دل جدا می رود و دیده جدا می گردد

بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش

دل هر جائی ما در همه جا می گردد

بر لب تشنه او موج زند اب بقا

خضر هم در پی این آب بقا می گردد

ای گل گلشن این عالم ایجاد حسین

خلق را رحمت تو عقده گشا می گردد

به دعای عرفاتت که چو لب باز کنی

خار و خاشاک همی دست دعا می گردد

ای کریمی که ز سرشاری بحر کرمت

پیک جود تو به دنبال گدا می گردد

دل که بر سلطنت کون ومکان راضی نیست

به غبار سر کوی تو رضا می گردد

باده نوشان همه را مژده که از میلادت

در میخانه احسان تو وا می گردد

سید رضا مؤید

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

باز به جوش آمده دریای عشق

موج زده بهر گهر زای عشق

از دل دریا گهری ساخته

روشن و تابنده و پیراسته

گوهر عشق آمد و عشق آفرید

هر دو جهان را به نگاهی خرید

جلوه چو آن مطلع الانوار کرد

جلوه دادار پدیدار کرد

از اثر حسن صفات و مرام

خواند خداوند حسینش به نام

نام حسن بود که تصغیر شد

راز خدا بود که تفسیر شد

حسن رخش دید و دل از دست داد

روح الامین بر قدمش سر نهاد

امشب از آن ماه که تابان شود

منطقه وحی چراغان شود

چرخ فشاند به زمین اشک شوق

موج زنددر دل جبریل ذوق

چونکه رخ از پرده پدید آورد

سجد به خلاق مجید آورد

حمد خدا را به تقدس کند

لطف به ازادی فطرس کند

ختم رسل بوسه زند بر رخش

رمز شهادت

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:00
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عرش می لرزيد وقتی خاک می شد بسترت
آسمان واکرد چتری از محبت بر سرت
حنجر جبريل هم با نام تو تطهير شد
تا رسيد آن تيغ بی شرم و حيا بر حنجرت
نخلهای تشنه از تنهايی ات خم می شدند
تا شنيدند از لبانت ربنای آخرت
ای همه مظلوميت ، سيمرغ قاف عاشقی!
رنگ غربت داشت از روز ازل بال و پرت
در دل رود فرات از ماهيان بايد شنيد
مرثيه بر آن گلوی تشنه ی از خون ترت
ای خدای زخمهای آشنا و ناگزير
وحی تو شد "هل من ..." و يک قافله پيغمبرت
کوفه کوفه شرمساری مانده در تاريخ و باز
کربلا در کربلا ماييم و زخم پيکرت!

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

گوش فلک حلقه کش یا حسین(ع)
چشم ملک خیره به مولا حسین(ع)
هر که به امروز کند یاد او
می شودش شافع فردا حسین(ع)
ارزش خورشید به تنهایی است
گوی شرف لایق تنها حسین(ع)
دجله ز شرمندگی اش آب شد
پیش زلال دل دریا حسین(ع)
تا به ابد نیزه کند افتخار
چون زده بوسه سر آقا حسین(ع)
اهل حرم بادیه پیما کند
هر که نباشد دل او با حسین(ع)
ز آتش دوزخ دل "دلجو" رهاست
چون که لبش پر شده از وا حسین(ع)

حسین مهر آذین

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

عشق يعني کوچه کوچه انتظار

رؤيت خورشيد در باغ بهار

عشق يعني با جنون تا اوج‌ها

رفتن از ساحل به بام موجها

عشق يعني يک تغزل شعر ناب

مثنوي‌هاي خداي آفتاب

عشق يعني سوختن با شعله‌ها

سبز گشتن در شکوه قله‌ها

عشق يعني هاي هاي اشک‌ها

در فرات بي‌وفا با مشک‌ها

دست‌افشان رقص سرخي واژگون

سعي در محراب با قانون خون

گفتمان مادران داغدار

حسرت ديدار گل‌ها در بهار

يک نماد از قصه جام شراب

رويکردي سبز در تفسير آب

عشق يعني يک شهود بي‌کران

سينه‌اي با وسعت هفت آسمان

در حضور آن فروغ تابناک

سر تاويل شفق در جام تاک

پايکوبي بر فراز دارها

يک غزل با ميثم تمارها

يا قنوتي هم صداي آبها

در نماز صبح با مهتا

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:25
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

درصف کرببلا جان جهان را کشتند

سبب خلقت پیدا و نهان را کشتند

یک جهان اهرمن ازکین به هوای زرو سیم

جمع گردیده سلیمان زمان را کشتند

مردمی سفله ونامرد به دستور یزید

روح مردانگی و عدل امان را کشتند

گردباد ستم انگیخته از هر طرفی

شمع پرتو فکن کون و مکان را کشتند

ره باطل بگزیدند و به نیرنگ وستم

آن زحق بی خبران حق طلبان را کشتند

قامت پیر فلک خم شد از این داغ گران

که علی اکبر و عباس جوان را کشتند

آه از ان قوم مسلمان که پی خواهش نفس

پسر دختر پیغمبرشان را کشتند

عالمی سوخت ازاین غم غم که در آغوش پدر

کودک تشنه بی تاب توان را کشتند

حرم محترمش را به اسارت بردند

بعد از آنیکه همه پیر و جوان را ک

• چهارشنبه
• 12
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان