بند اول
از جفای هشام، دشمن دین خدا
گشته پرپر گل، گلشن خیر النسا
سید الساجدین/ زینة العابدین
وااماما واشهیدا (2)
بند دوم
مصحف صاعد است، صحیفه آن امام
خطبه ناب او، شب‌شکن شهر شام
شد سلاحش بکا/ تیغ تیز دعا
وااماما واشهیدا (2)
در خیمه بلا دیدی و در تب ماندی
با گریه و با داغِ لبالب ماندی
تنها شد و از تمام دارِ دنیا...
تنها تو برای عمّه زینب(س) ماندی!
كوچه های مدینه و بوی
زخمهای تنی كه می آید
چشم های سپید یعقوب و
بوی پیراهنی كه می آید
مرد سجاده ای كه درك نكرد
هیچ كس آیه ی مقامش را
در هیاهوی شهر كوفه نداد
هیچ كس پاسخ سلامش را
تا عزاداریش شروع شود
دیدن شیرخواره ای كافی ست
تا صدایش به گوش ما برسد
دیدن گوشواره ای كافی ست
وقت افطار كردنش هر شب
تا كه چشمش به آب می افتاد
تشنگی ضریح لب هایش
یاد طفل رباب می افتاد
من نمی دانم این كه خاكستر
چه به روز سر امام آورد
زیر زنجیر پیكر زردش
معجزه بود اگر دوام آورد
گیرم از دست كوفه راحت شد
سنگ طفلان شام را چه كند؟
گیرم از دست كوچه سنگ نخورد
مردم پشت بام را چه كند؟
تا كه این مرد قافله زنده ست
حرفی از طفل كاروان نزنید
پیش این مرد گریه، جانِ حسین
حرفی از چوب خیزران نزنید
من همان یا کریم دام شما
جبرئیل قدیم بام شما
صبح روز نخست خواندمتان
چقدر آشناست نام شما
صبح روز ازل حوالی نور
سجده کردیم بر کدامِ شما؟
من حلالم بود حلال شما
من حرامم بود حرام شما
چهارده قرن دست هیچ کسی
دل ندادم به احترام شما
به شما ساحل کرم گفتند
و به ما سائل حرم گفتند
پر من بال و بال من پر شد
پر و بالی زدم کبوتر شد
به نفس های حضرت زهرا
حالمان خوب بود و بهتر شد
سحر پنجم عبادت بود
کوچه های خدا منوّر شد
مردی از سمت ابرهای دعا
آمد و خشکی دلم تر شد
آمد و با خودش کتاب آورد
او امام آمد و پیمبر شد
مردی از سمت آفتاب آمد
با مفاتیح مستجاب آمد
آمده تا مرا تکان بدهد
چشم گریان به این و آن بدهد
آمده روی پشت بام سحر
با صدای خدا اذان بدهد
آمده بشكند قفس ها را
بال ما را به آسمان بدهد
با خودش نور مصحف آورده
تا خدا را به ما نشان بدهد
به نگاهش دخیل می بندیم
تا مناجات یادمان بدهد
ای مسیح! ای مسیر سبز نجات!
بر مناجات کردنت صلوات
ای مناجات ای نسیم دعا
راه نزدیک ما به سمت خدا
ای که دریا کنار تو قطره
قطره با التفات تو دریا
نذر سجاده ی شبانه ی توست
چارمین رکعت نوافل ما
ای امام علیّ دوم من
ای امام چهارم دنیا
مرد شب زنده دار سجاده
مرد محراب، التماس دعا
از تو بوی نماز می آید
بوی راز و نیاز می آید
مادر تو نگین حجب و حیاست
شرف الشمس سیدالشهداست
مایه ی آبروی ایران است
افتخار همیشه ام به شماست
از تو و مادر تو این دل ما
عاشق خانواده ی زهراست
یک سفر پیش ما نمی آیی؟
وطن مادری تو این جاست
تو عجم زاده ای تو فامیلی
پس حرم سازی ات به گردن ماست
تو در این سرزمین گل کاری
به خدا حق آب و گل داری
آفتابی که حق کشیده تویی
جلوه ای که کسی ندیده تویی
با ظرافت، خدای عزّوجل
بی نظیری که آفریده تویی
آن که با کَفّه ی تولایش
پای میزانمان کشیده تویی
شب اسیر هزار رکعت تو
به خدایم قسم پدیده تویی
نخل های بلند نخلستان
بارش رحمتی که دیده تویی
با دعای غلام تو دارد
آسمان مدینه می بارد
بی تو سجاده ای اگر هم بود
فرش رسوایی دو عالم بود
بی تو یا حرفی از بهشت نبود
یا اگر بود هم جهنم بود
خطبه های گلوی زخمی تو
انعكاس غروب ماتم بود
تو اگر خطبه ای نمی خواندی
خانه هامان بدون پرچم بود
تو اگر روضه ای نمی خواندی
سال ما سال بی محرّم بود
از تو داریم فصل ماتم را
ده شب گریه ی محرم را
احترام تو را سلام نبود
حق تو كوچه های شام نبود
حق آیینه ها شكستن نیست
گیرم این آینه امام نبود
هیچ جایی برای حال شما
بدتر از مجلس حرام نبود
گریه كردی صدا زدی «ای كاش...
هیچ سنگی به روی بام نبود
كاش مادر مرا نمی زایید
من امامم، خرابه جام نبود»
حرفِ ویرانه در میان آمد
دختر شاه، یادمان آمد
در تشنگی سراب به دردی نمی خورد
تنها خیال آب به دردی نمی خورد
حرفی بزن که اشک مرا در بیاوری
این جام بی شراب به دردی نمی خورد
باید به زیر نور بزرگان جلوس کرد
در سایه، آفتاب، به دردی نمی خورد
از این به بعد مَعْطلِ این دل نمی شوم
این خانه ی خراب به دردی نمی خورد
از منظر نگاه شما جلوه دیدنی ست
عکس بدون قاب به دردی نمی خورد
جان مرا بگیر ولی گریه را نگیر
چشمه بدون آب به دردی نمی خورد
چشمی بده که قلب مرا زیر و رو کند
گریه مرا کنار تو با ابرو کند
ما را به جز هوای شما پر نمی دهند
ما را به جز برای شما سر نمی دهند
بال وَبالْ مانع اوج است پس اگر...
...بالم نمی دهند چه بهتر نمی دهند
گاهی کنار دلبریت جبر لازم است
دل را به اختیار به دلبر نمی دهند
جبریل هم به قبّه ی تو ره نیافته
معراج را به غیر پیمبر نمی دهند
آن جا که میل یار اسیری عاشق است
در بند می روند ولی سر نمی دهند
ایرانیان به هیچ بزرگ قبیله ای
جز خاندان فاطمه دختر نمی دهند
تا زنده ایم ترک ولایت نمی کنیم
با غیر آل فاطمه وصلت نمی کنیم
هر دیده ای به دیده ی گریان نمی رسد
فصل خزان به فصل بهاران نمی رسد
در بین گریه حاصل ما رشد می کند
باران بدون سیل به پایان نمی رسد
یک جا اگر تمامی خلقت گدا شود
نقصی به آستان کریمان نمی رسد
روزی ما کم است که مصحف نخوانده ایم
عیب از کریم نیست که مهمان نمی رسد
با دوری از صحیفه سجادیه قسم
علامه هم به معنی قرآن نمی رسد
بفرست سمت دشت غلام سیاه را
یک چند وقتی است که باران نمی رسد
کیسه به دوشی تو اگر کار هر شب است
این پینه های شانه به درمان نمی رسد
ما مستمند کیسه ی خیراتی توایم
ذاتاً فقیر آن کرم ذاتی توایم
آقای من! حریم تو از عرش برتر است
با این که خاکی است بهشت معطر است
عادت نموده ایم به این گنبدی که نیست
حیف از حریم تو که بدون کبوتر است
فرصت غنیمت است ابوحمزه ای بخوان
امشب برای پاکی این قوم بهتر است
با تربت حسین به «تسبیح» می رسیم
این تربت حسین عجب بنده پرور است
اول فدایی قدمت مادر تو بود
پس مادرت به تو ز همه با وفاتر است
تو یادگار فاطمه بودی برای او
حالا که شد فدای تو عالم فدای او
یعقوب کربلا! چه قدر گریه می کنی
از صبح زود تا به سحر گریه می کنی
یعقوب را که غصه ی یوسف شکست و تو
داری برای چند نفر گریه می کنی
وقتی که چشم هات می افتد به معجری
حق داری ای عزیز اگر گریه می کنی
این طفل را به جان خودت آب داده اند
دیگر چرا میان گذر گریه می کنی
از صبح تا غروب فقط نیزه می زدند
داری به «قتل صبر» پدر گریه می کنی
چشمت چرا ضعیف شده بی رمق شده
یعقوب کربلا چقدر گریه می کنی؟!
با دیدن اسیر کجا می رود دلت؟!
با دیدن فقیر کجا می رود دلت؟!
یا زین العابدین(ع)
در کرببلا بسی مصیبت دیدم
با ناله ی عمه زینبم نالیدم
بیمار شدم به بستری افتادم
با هجرت هرشهید، خون گرییدم
خود را به زمین فکنده وسوی پدر
رفتم، چو ندای هل منش بشنیدم
حالات پدر بروی نعش اکبر
دیدم،چو پدر دچار غم گردیدم
شش ماهه چو با تیر عدو کردعروج
شرمنده چو ابر بر زمین باریدم
آن لحظه که عمه سوی گودال برفت
شد قطع چو او تمامی امیدم
ای وای غروب وغارت وتنهایی
آمد بسرم از آنچه می ترسیدم
از جور وجفای شامیان پیر شدم
آنطور که دل ز زندگی ببریدم
شعر:اسماعیل تقوایی
◾نوحه‌ی سینه زنی
◾شهادت امام سجاد(ع)
◾بنداول
ذکر لبهایم الشام الشام
فکر شبهایم الشام الشام
الشام الشام الشام الشام(۲)
مارو به بزم ناکسان بردند
با ناسزاها مارو افسرده‌ند
گلای نیلوفر و پژمرده‌ند
الشام الشام(۲)
◾بنددوم
همراه بابام الشام الشام
طناب به دستام الشام الشام
الشام الشام الشام الشام(۲)
بچه‌ها رو تا به رسن بستند
سرمارو همه بشکستند
روبرومون با خنده بنشستند
الشام الشام(۲)
?سبک زمینه یا واحد روضه ای
شهادت آقا امام زین العابدین علیه السلام
?بند اول
منم که چل سال
با روضه های کربلا سوختم
از غم سرهای جدا سوختم
به هر بهونه با دعا سوختم
سوختم،شبیه خیمه ها
سوختم،زمینگیرم حالا
سوختم،من از زهر جفا،سوختم
غصه ی کرب و بلا آبم کرد
خسته و بی جون و بی تابم کرد
منو با گریه هم آغوشم کرد
منو چل سال سیاه پوشم کرد
واویلا غریب آقا
?بند دوم
سختی و رنج و
دیدم فراوون اما وای از شام
آتیش میبارید رو سرم از بام
یه عده میدادن به من دشنام
تو شام،یه عده بی حیا
کردن،مارو خارجی صدا
ای وای،امون از یهودیا،ای وای
دیدنِ این صحنه ها آبم کرد
خسته و بی حال و بی تابم کرد
منو چل سال زمینگیرم کرد
منو شام پر بلا پیرم کرد
واویلا غریب آقا
مولی تو شمس مشرقینی
بر آل عصمت نور عینی
سجاد فرزند حسینی
مدد مدد امام سجاد۳
مولی امام چارمینی
زینت کل ساجدینی
بر شیعیان حصن حصینی
مدد مدد امام سجاد۳
ای زینت شهر مدینه
چارم امام بی قرینه
ولایتت دارم به سینه
مدد مدد امام سجاد۳
هستی در عالم مقتدایم
کردی تو با حق آشنایم
از لطف تو اهل ولایم
مدد مدد امام سجاد۳
پیغمبر کرب و بلایی
اسیر رنج و ابتلایی
تو نوه ی شیر خدایی
مدد مدد امام سجاد۳
تو دیده ای رنج و بلا را
مصایب کرب و بلا را
سرهای از پیکر جدا را
مدد مدد امام سجاد۳
تو دیده ای گل های پرپر
غلتان به خون پیکر اکبر
پاره ز کین حنجر اصغر
مدد مدد امام سجاد۳
تو دیده ای در کوفه و شام
از دشمنان آزار و آلام
بر اهل بیت سنگ از لب بام
مدد مدد امام سجاد۳
تو دیده ای آزار عدوان
یزید زد با چوب خزران
بر دو لب قاری قرآن
مدد مدد امام سجاد۳
عاقبت ای ماه مدینه
کشته شدی از زهر کینه
دل ها ز داغ تو غمینه
مدد مدد امام سجاد۳
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
در کربلا هر آنچه بلا بود، عرضه شد
تیری دگر قضا و قدر در کمان نداشت
از این شراره خرمن عمر ستاره سوخت
بود آسمان به جای ولی کهکشان نداشت
بعد از عروج حجت رحمان به عرش نی
دیگر زمین سکون و قرار آسمان نداشت
زین‌العباد باز به گیتی قرار داد
ورنه سکون، عوالم کون و مکان نداشت
او شمع راه قافله در شام تار بود
حاجت به نور ماه، دگر کاروان نداشت...
با کوله‌بار درد در آن دشت پر لهیب
جز دود آه بر سر خود سایه‌بان نداشت
گفتند: ماه بود و درخشید و جلوه کرد
دیدم که مه به گردن خود ریسمان نداشت
گفتند: سرو بود و خرامید و ناز کرد
دیدم که سرو، طاقت بند گران نداشت
در انقلاب سرخ حسینی کسی چو او
نقش حماسه‌ساز «ولی» را بیان نداشت
در گیر و دار معرکۀ کفر و شرک نیز
دوران چو او سوار حقیقت‌نشان نداشت...
حق را زیان ز جانب باطل نمی‌رسد
بیمی گل همیشه بهار از خزان نداشت
تنها نه شمع از شرر شعله برفروخت
«پروانه» هم ز شعلۀ آتش امان نداشت
چشم‌هایت دو رود شورانگیز،
سینه‌ی غرق آتشت دریاست
لب خشکت -حدود سی سال است-
وارث داغ‌های کرب و بلاست
کوهی از خاطراتِ شعله‌وری،
آب هم میزند تو را آتش
اشک‌های مدامِ هر روزت،
جلوه‌ی کل یوم عاشوراست
تو علی هستی و شبیه علی،
مرد میدان فتنه‌ها هستی
در هیاهوی کارزار نفاق،
دست‌های تو ذوالفقار دعاست
هر قیامت شکوه افلاک است،
هر قعودت شرافت خاک است
آسمان‌زاده‌ای و سجده‌ی تو
سببِ اتّصالِ ارض و سماست
کربلا اوج لطف معبود است،
پیش چشمان عارفانه‌ی تو
و تو هم مثل عمه‌ات زینب(س)،
هرچه آن روز دیده‌ای زیباست
ای چارُمین نور هُدی آقای گریه
دوم امام کربلا آقای گـــــــــــریه
ای شاهدشمشیرونیزه،تیروخنجر
دائم به افغان و نوا،آقای گریه
ازگوشهٔ خیمه تودیدی که چهاشد
دردشت خونین بلا،آقای گــــــریه
تب کرده بودآنجازمینگیرت وگرنه
جان راتومیکردی فدا،آقای گریه
میدیدقوم دَد٘مَنِش،گرمصلحت بود
طوفانِ شمشیرِتورا،آقای گریه
ناقه سوارِدست بسته،کوه غیرت
محبوسِ زنجیرجفا،آقای گریه
فرمانروای کاروان اشک وناله
یثرب کجا،کوفه کجا،آقای گریه
ازکربلاتاکوفه و ازکوفه تاشام
باتوچه کردنداَشقیا،آقای گریه
بزم شراب و دختران دست بسته
یک عده چشم بیحیا،،آقای گریه
شاه دوعالم بسته ی زنجیرای وای
خون میچکیدازدست وپا،آقای گریه
یک رٲس خونین،زخم دیده،سنگ خورده
میدیدازطشت طلا،آقای گریه
شورطنین خطبه ات غوغابپاکرد
مغلوب شد،قوم دغا،،آقای گریه
ازشام تا شهرمدینه گریه کردی
ورد زبانت نینـــــــــــوا،آقای گریه
خون گریه کردی هرزمان تاآب دیدی
عمری نشستی درعزا،آقای گریه
ازغُصه های کربلا،جان دادی آخر
خون گریه کردارض و سما،آقای گریه
"ناعم"برایت یک غزل باخون دل گفت
کرب وبلایش باشما،آقای گریه...
بند اول
چِهل ساله کارم شده(ناله و افغان3)
ناموسمو دیدم روی(ناقه ی عریان3)
ضجه ی کودکانه تو، ناله ی دخترانه تو
یادم نمیره
من به یاده گهواره ام،لاله ی گوشه پاره ام
دلم میگیره
کابوس من شد شمر ستمگر
پیکره صد چاک ناله ی مادر
(واویلتا2آه وواویلا3)
بند دوم
هر موقعی آب میبینم(دلم میلرزه3)
سره بابامو میدیدم(به روی نیزه3)
جلو چشامه کربلا، لبای خشکه بچه ها
دارم میسوزم
توخاطرم هست قتلگاه، آتیش سوزیه خيمه گاه
هرشب و روزم
بابامو به خاک وخون کشیدن
با مَرکبا رو تَنش دَویدن
(واویلتا2آه وواویلا3)
بند سوم
تمومه زندگیم شده(بلا و محنت3)
از همه دردام بدتره(درده اسارت3)
اَمان اَمان ازشهرشام،آتیش و سنگ روی بام
مجلس اَغیار
همیشه درتاب و تبم، گریونه عمه زینبم
کوچه و بازار
بَزمه شرابه آلِ اُمیه
من جون دادم با داغه رقیه
(واویلتا2آه وواویلا3)
◾به بهانه ی
◾شهادت امام سجاد(ع)
در مسیر کوفه و شام خراب
دست بسته بوده با حال خراب
پیش چشمش در کنار کودکان
هیجده راس به خون گشته خضاب
راس عباس رشید و اکبرش
راس قاسم راس عون و جعفرش
راس ششماهه به روی نیزه ها
پیش چشمان همه با مادرش
من که بودم زینت عرش برین
دست و پایم بسته در زنجیر کین
میزند از بام بر ما سنگها
راس بابایم شده نقش زمین
بسته بودند کودکان را در رسن
کودکان خسته ی دور از وطن
چون بنفشه نیلگون پیکر شده
لاله گون زخمی همه گل پیراهن
◾نوحه ی سینه زنی
◾سبک سنتی حاج اکبر ناظم
◾شهادت امام سجاد(ع)
◾بنداول
من وارث حسین و کرببلام
من فاتح کوفه و شام بلام
سراپا غیرتم
حامل عزتم
نامم زین العابدین شد
خطبه ی من قوام دین شد
واویلتا آه و واویلا(۲)
◾بنددوم
گریه ی من تدوام نهضت است
صحیفه ام نشانه ی عزت است
نگین خاتمم
امام عالمم
نامم علی همنام حیدر
وارث آیین پیمبر
واویلتا آه و اویلا(۲)
آتش گرفته خیمه میسوخت پا به پایش
خورشید شعله ور شد در آسمان برایش
زنجیر می زدند و بزم عزا گرفتند
زنجیرهای بسته بر رویِ دست و پایش
دستان عمه زینب(س) را بسته دید و بی شک
هر آن از این مصیبت شد بیشتر عزایش
در ازدحام شام و در تنگنایِ بازار
در زیر دست و پا رفت در هر قدم عبایش
یک روز داغ دید و یک عمر روضه خوان شد
با لرزشی که افتاد از بغض، در صدایش
میرفت سمت مسجد افتاد یادِ بابا
از دست پیرمردی افتاد تا عصایش
یادِ غروبِ گودال سر میگذاشت بر خاک
آرام گریه میکرد با ذکر سجده هایش
یادِ محاسنی که خون می چکید از آن
یادِ تنی که پُر بود از زخم، جای-جایش
لعنت به تیر و شمشیر، لعنت به ذات نیزه
لعنت به خنجری که شد واردِ قفایش
تصویرِ نعل تازه از خاطرش نمیرفت
یک داغِ بیکران بود سوغاتِ کربلایش!
طعنه شنیدن بی امان یادم نرفته
یا ناسزا از این و آن یادم نرفته
خون از سرم جاری شد و بر صورتم ریخت
با سنگ دست کودکان یادم نرفته
وقتی که میخوردم زمین همراه عمه
هو کردن شمر و سنان یادم نرفته
با پای پاره راهی ویرانه بودیم
آن تپه بی سایبان یادم نرفته
روی تن ما پر شد از جای کبودی
زنجیر دست ساربان یادم نرفته
تیر سه شعبه یادم آم گریه کردم
صیاد و آن تیر و کمان یادم نرفته
من و بودم و یک کاروان زخمی از عشق
بزم شراب و عمه جان یادم نرفته
وقتی سرت آورده شد در بزم کفار
آن خولی نامهربان یادم نرفته
از چوب خشک و چوب تر بیزار هستم
طشت طلا و خیزران یادم نرفته...
◾نوحه ی سینه زنی
◾سبک سنتی (حاج اکبر ناظم)
◾شهادت امام سجاد(ع)
◾بنداول
من وارث حسین و کرببلام
من فاتح کوفه و شام بلام
سراپا غیرتم
حامل عزتم
نامم زین العابدین شد
خطبه ی من قوام دین شد
واویلتا آه و واویلا(۲)
◾بنددوم
گریه ی من تدوام نهضت است
صحیفه ام نشانه ی عزت است
نگین خاتمم
امام عالمم
نامم علی همنام حیدر
وارث آیین پیمبر
واویلتا آه و اویلا(۲)
#مرتضی_محمودپور
haajmorteza@
می نشیند تا زمین با آسمان دور و برت
میشود سرشارِ آهی بیکران دور و برت
بوسه برمیدارد از خاک مزارت آفتاب
میدهد از غربتت آهسته جان دور و برت
میرسد بر گوش، از گلدستهٔ اینجا اذان
نیست یک گلدستهٔ غرقِ اذان دور و برت
جای زائر، جای خادم، جای ایوان و رواق
داشتی ایکاش قدری سایه بان دور و برت
پاکسازی میشود از فتنهٔ وهابیت
میشود با شیعیان امن و امان دور و برت
میشود حک در محرّم «یاعلی بن الحسین(ع)»
بر ضریحی که می آید روضه خوان دور و برت
دور قبرت می نشیند میکشد با گریه آه
یادِ آن ساعت که گریان شد جهان دور و برت
بی عمو عباس(ع) جانِ کاروان آزرده شد
داشتی جای پدر، شمر(لع) و سنان(لع) دور و برت
یاد آن بازار شام و لحظه ای که بعدِ سنگ
از فراز بام ها می ریخت نان دور و برت
گریه میکردی و عمری قلبت از جا کنده شد
بسکه پُر بود از صدای خیزران دور و برت!
سبک قدم قدم با یه علم
----------------------------
بابا حسین،بابا حسین ،شهید بی کفن حسین (2)
---------------------- -----
قدم قدم از کربلا
تا کوفه و شام بلا
یک قافله بچه و زن
با دشمنان عهد شکن
زنجیر و غُل به دست و پا
سرها همه به نیزه ها
از سر شیر خواره بگیر
تا ساقی آ ن میر دلیر
--------------------------
بابا حسین،بابا حسین ،شهید بی کفن حسین (2)
------------------------
من داغ خواهر دیده ام
جسم برادر دیده ام
من غمگسار زینبم
با ناله های یا ربَّم
رقیه را کتک می زد
به زخم دل نمک می زد
امان که دستم بسته بود
عمّه ی ما چه خسته بود
-------------،-------
بابا حسین،بابا حسین ،شهید بی کفن حسین (2)
-----------------------
یه عمریه گریه کنان
بودم ز داغی روضه خوان
به یاد طفل بی قرار
روضه می خوندم از نگار
با لب تشنه غرقه خون
جسم تو را دید عمّه جون
بوسه به رگ های تو زد
دشمن به جاش سیلی میزد
------------------------
بابا حسین،بابا حسین ،شهید بی کفن حسین (2)
-----------------------
یا رحمة للعالمین
مائیم به سوگ ساجدین
امشب بقیع بی زائر است
اینجا عزایش دائر است
هر شیعه شد سینه زنان
زهرا رسید گریه کنان
مهدی سر قبرت رسید
اشک از دو چشمانش چکید
---------------------
مولا امام ساجدین ،آقام زین العابدین(2)
--------------------
موقع غسل بدنت
دیدند جراحات تنت
از گردن و بازو و دست
دشمن به تو زنجیر بست
چهل منزل از کوفه و شام
هر خطبه با صدها پیام
شد راوی کرب و بلا
با اشک و آ ه و ناله ها
--------------------
مولا امام ساجدین ،آقام زین العابدین(2)
ابتا یا حسین ،ابتا یا حسین (2)
---------------------------------
با دلی محزون ،از غمت دل خون
روضه می خوانم ، لیلیِ مجنون
یادم می آ ید ،اشک وخون و آ ه
عمه جان زینب،سوی خیمه گاه
گاه و بر خیمه ، گه به قتلگاه
بر سرو سینه ، عمه زد آن گاه
--------------------------------------
شعله های آ تش ، می زدند زبانه
جسم من میسوخت ،مثل پروانه
گوش و گوشواره ، رفته بر غارت
همه شیرمردان، نوشیدند شهادت
اصغر بی شیر ، گشته شد پرپر
جسم بابایم، شد بر زمین بی سر
---------------------- --------------
سی و پنج ساله کارم ،اشک و آهه
سی و پنج ساله کارم ، یک نگاهه
سی و پنج ساله کارم،اشک و زاری
سی و پنج ساله کارم ، بی قراری
سی وپنج ساله کارم،روضه خوانی
سی وپنج ساله کارم،نوحه خوانی
----------------------------------
پدر من حسین ، پور نبی بوده است
پسر فاطمه و،عشق علی بوده است
چهارمین امام ، عالم و آ دم منم
خارجی خوانده اند،وصی خاتم منم
سوره ی کوثر وآیه ی تطهیر زماست
به خدای حسین خانه ی ماکربلاست
پاسخ فریاد من گشته کف و هلهله
جای گل انداخته به گردنم سلسله
یا ابتا یا حسین
من به تو می‌گریم و تو بهر من گریه کن
من به رگ پاره، تو به زخم تن گریه کن
یکی ز زخم زبان، بر جگرم چنگ زد
یکی مرا کعب نی، یکی به من سنگ زد
پاسخ فریاد من گشته کف و هلهله
جای گل انداخته به گردنم سلسله
یا ابتا یا حسین
یکی تصدّق به ما، در مَلَاءعام داد
یکی سر راه ما، کف زد و دشنام داد
میان نامحرمان خون شده زینب دلش
سر تو باشد درست برابر محملش
گرفتم این شامیان، به ما همه دشمنند
چرا دگر کودکِ سه‌ساله را می‌زنند
یا ابتا یا حسین
پاسخ فریاد من گشته کف و هلهله
جای گل انداخته به گردنم سلسله
یا ابتا یا حسین
شاعر : نادر بختیاری
دان
من بودم و/ عمه زینب و زن و بچه ها
نمیره تا ابد از ذهن من/ خاطره های تلخ کربلا ۲
او می دوید و عمه می دوید
او می برید و عمه می برید
او می نشست و عمه می نشست
از چشماش قطره ی خون می چکید
واویلا واویلا واویلا علیک المظلوم
*****
من بودم و/ عمه زینب و زن و بچه ها
عذابِ هرشبِ عمر منه/ کابوس شهر شام پر بلا
سنگ بر ما بی بهونه می زدند
عمه مو تازیونه می زدند
در ازدحام کوچه و بازار
حرف از کار در خونه می زدند
واویلا واویلا واویلا علیک المظلوم
*****
من بودمو/ عمه زینب و زن و بچه ها
مُردم و زنده شدم مجلسِ/ بد مستی یزید بی حیا
عمه صدا زد با چشم گریون
بسه نزن دیگه نا مسلمون
قاری قرآن و یک خیزران؟
از گوشه ی لب ه
هر لحظه در سكوت، غمت داد می زند
بغضی كه از فراق تو، فریاد می زند
كاشكی قدر بدونیم این گریه كردن ها رو، ناله زدن ها رو،باید لذت ببریم از این منبرها،اشك ریختن ها،بی خود نیست به حبیب بن مظاهر میگن:چه آرزویی داری؟ میگه":آرزو دارم بیام توی دنیا بشینم تو روضه ی امام حسین گریه كنم،گفتند:حبیب با این همه مقامات،اون جایگاه كنار حرم امام حسین،می فرماید:نمی دونید اینجا خدا با گریه كن های حسین چه معامله ای میكنه." تازه ماها نمی دونیم،چیزی نمی دونیم،چیزی نفهمیدیم،نمی دونید مادرش حضرت زهرا چیكار میكنه براتون.
این كه تو نیستی و به ما طعنه می زنند
خیلی ها مارو مسخره می كنند ،میگن:پس كجاست آقاتون؟
این كه تو نیس
توي كاسه آب مي ديد
توی کاسه آب می دید گریه می کرد
بچه ای رو خواب می دید گریه می کرد
یه نگاه به دور دستاش مینداخت
هر موقع طناب می دید گریه می کرد
تا که جنجالی می دید گریه می کرد
رفته از حالی می دید گریه می کرد
دیگه این آخرا طوری شده بود
هر جا گودالی می دید گریه می کرد
آسمون و تار می دید گریه می کرد
باغ می دید بهار می دید گریه می کرد
پاهای رقیه یادش می اومد
توی صحرا خار می دید گریه می کرد
گریبان پاره می دید گریه می کرد
یا که گوشواره می دید گریه می کرد
گریه ی رباب و هم در می آورد
هر جا گهواره می دید گریه می کرد
تا که مهمونی می دید گریه می کرد
پیرهن خونی می دید گریه می کرد
هی می
بدون بال و پر - بودم
بی زره و سپر - بودم
تو خیمه با تن - تب دار
از همه تشنه تر - بودم
مگه یادم میره - غروب عاشورا
مگه یادم میره - به نیزه شد سر ها
مگه یادم میره - تو خیمه شد غوغا
خودم دیدم - ابدان السلبیه
خودم دیدم - عترت القریبه
خودم دیدم - تربت الزکیه
غریب اقا _ اقای غریبم
نمیره از جلو - چشمام
تموم غصه و - غمهام
من با چش خودم - دیدم
نشست رو سینه ء - بابام
مگه یادم میره - صدا میزد مادر
مگه یادم میره - بریده شد حنجر
مگه یادم میره - کشیدن معجر
خودم دیدم - عمتی المضروبه
خودم دیدم - رئوسنا المکشوفه
خودم دیدم - قلوبنا محزونه
غریب اقا _ اقای غریبم
یکی میگفت کجاس - بچم
یکی میگفت نبین - مادر
یکی میگف
[پر میزند دل ما
تا کربلایت آقا
جان و سر و تنِ ما
هر سه فدایت آقا]
جنّتِ ما به دنیاست
محفل روضه هایت
اشک ماتم بریزیم
همچو زینب برایت
نــــوکــــریِ درگـــهـــت
شده افتـــــخار مـــــــــا
نحنُ خدّامُ الحسین ع
تا ابــــــد شـــعار مــــــــــــــا
[پر میزند دل ما
تا کربلایت آقا
جان و سر و تنِ ما
هر سه فدایت آقا]
یابن الزهرا حسین جان (۴)
بند دوم
همچون دلهای ما سوخت
خیمه هایت حسین جان
پُر شد از خارِ صحرا
جسم عطشانِ طفلان
ناله زد مادر تو
یــــــــا بـُنَــیَّ قتـــلــوک
تشنه بودی وَلَدی
لبِ عطشان ذَبَحوک
[پر میزند دل ما
تا کربلایت آقا
جان و سر و تنِ ما
هر سه فدایت آقا]
یابن الزهرا حسین جان (۴)
بند
دیدم هر آنچه چشمی ندیده دیدم کبوتر درخون تپیده
طوری زبابایم سر بریدند که خون حلقش بر نی چکیده
دیدم چو جسم عریان بابا دربوریا من پیچیدم او را
ازپا فتادم آندم که دیدم مرکب به روی جسمش دویده
هم دیده ام جسمی بین گودال ازظلم دشمن گردیده پامال
هم دیده ام باچشمان خونبار برنیزه هجده سرِ بریده
نمانده تاب و توانِ گفتن نرفته هرگز زخاطرِ من
زضربِ دستِ سنگینِ دشمن دیدم که طفلی خورده کشیده
دیدم هماره با اشک وناله روی کبودِ طفل سه ساله
دیدم که در گوشه ی خرابه ره می رود با قدّخمیده
********
شائق
یا نور
من شمع داغدارم و شرح عزا شدم
بعد از پدر به سوز و محن مبتلا شدم
پیر جوانی ام چه بگویم که سوختم
من غصه دار ماتم کرببلا شدم
پیش نگاه من علی اکبر شهید شد
من بیقرار آن تن در خون رها شدم
در علقمه قمر به زمین خورد و بعد از آن
آشوب سوز ناله ی ادرک اخا شدم
با چشم خود تلظّی لب تشنه دیده ام
زخم سه شعبه دیدم و درد آشنا شدم
بردند هر چه بود به غارت حرامیان
ناموس من اسیر و اسیر بلا شدم
پشت و پناه خیمه شکست و دلم شکست
تب دار شعله های غم خیمه ها شدم
پیغمبر حماسه و مبعوث کربلا
میراث دار حضرت خون خدا شدم
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
در پای نیزه حنجره ی نینوا شدم
داغ رقیه قلب مرا پاره پاره کرد
کنج
فارسی
واحسرتا که عالم
شد غرق آه و فریاد
در ماتم وصیِّ
طاها امام سجاد
آخر هشام بی دین با کینه و عداوت
مسموم کرده او را فریاد از این جماعت
شد فاطمه عزادار ای داد از این مصیبت
در حالت شهادت از کربلا کند یاد
این حجّت الهی غوغای نینوا دید
بیداد کوفیان را در دشت کربلا دید
در پنجۀ اسارت اولاد مصطفی دید
کس آل مصطفی را آنجا نکرد امداد
در حفظ دین و قرآن رسم و وفا نشان داد
شد هم قطار زینب شایسته امتحان داد
کاخ ستمگران را با نهضتش تکان داد
از قید غم در عالم هرگز نگشت آزاد
ترکی
گوردی بلا چولونده فریاد و شور و شینی
لب تشنه سو یانندا ئولدوردیلر حسینی
شیر خدانین اولدی آواره نو عینی
کابینۀ محمد اولدی ستم
