شهادت امام جعفر صادق

گشته دل از عاشقان در تب و تاب از بقیع
مرغ دلم پر زند تا لب باب از بقیع
چار گل از باغ عشق رفته ز گلزار عشق
هر دل جویای عشق مست گلاب از بقیع
خون دل از مصطفی می چکد از دیده ها
باز مگر فتنه ای برده نقاب از بقیع
شعله دیوار و در کرده در این جا اثر
سوخته شد از ستم هر گل ناب از بقیع
گنبد ایشان خراب شد جگر از شیعه آب
گشته مگر عرش حق خانه خراب از بقیع
خم شده ارکان عرش در غم سکان عرش
خون چکد از باب عرش بر لب باب از بقیع
نور و (ضیا) در جهان پرتو آن اختران
جن و ملک را نگر سر به تراب از بقیع

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 09:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام

لاله ی باغِ پیمبر صادقِ آلِ رسول(ص)
وارثِ محراب و منبر صادقِ آلِ رسول
سینه ات گنجینه ی اسرارِ قرآنِ مبین
ای شفیعِ روزِ محشر صادقِ آلِ رسول

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 12:33
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام
#قصیده

صادق ای آیینه ی صدق و صفا، واغربتا
ای غریب ای کشته ی زهر جفا وا غربتا

روضه های جانگدازت بر دلم آتش زده
ای که دردت بر دل و جان آشنا، واغربتا

حضرتِ موسی به بالینِ پدر با اشک و آه
می زند با گریه بابا را صدا، واغربتا

زهرِ منصور آتشی بر خرمنِ جانش زده
وه چه شوری گشته در عالم به پا واغربتا

سینه ی عرشِ خدا از این غمِ عظما کباب
بر زمین نازل شده تیرِ بلا، واغربتا

چشم در خون می نشیند سینه مالامالِ غم
سیلِ غم می بارد از ارض و سما واغربتا

با سر و پای برهنه از سرِ سجاده اش
می بَرندَش بی عمامه بی عبا واغربتا

شهرِ یثرب از غمش در تاب و تب افتاده است
در ملال و ماتم آمد سینه ها واغربتا

خاک تا افلاک امشب غرقِ اشک و ماتم است
عرشیان یکسر همه سر در عزا واغربتا

چار سوی این جهان تحتِ لوای عزتش
لیک او در هاله ی غم مبتلا واغربتا

هم مجوسی هم مسیحی می رسد در محضرش
می درخشد چون مَهِ بَدرالدجی، واغربتا

می فشارد بغضِ سنگینی گلوی خسته را
در عزا و ماتمِ شاهِ ولا واغربتا

ساغرِ جانش شده امشب پر از زهرِ جفا
بر سرِ سجاده اش سر در ثنا واغربتا

جانِ پاکش در شرر از کینه ی عباسیان
ناله ی شیخ الائمه تا خدا واغربتا

ظالمی خود روی مرکب لیک او را می کشید
رحم بر حالش ندارد بی حیا، واغربتا

تا زمین افتاد یادِ گودیِ گودال کرد
با سنان افتاد جدش بی هوا واغربتا

پشتِ مرکب یادِ آن ده نعلِ اسب افتاده بود
پیکرِ جدش شد آنجا جابجا واغربتا

هر چه شد آقا تو را شب بینِ کوچه برده اند
روز بردند عمه را در کوچه ها واغربتا

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 12:45
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#نذر_غربت_ائمه_بقیع

روزی این جا بارگاه و قلبِ عالم می شود
زینتِ نقشِ ضریحش اسمِ اعظم می شود!

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 12:51
• نوشته شده توسط
• 09113526529

◾نوحه،زمینه، شور،و واحد سینه‌زنی
◾سبک نوشته شهادت امام صادق(ع)

◾ بنداول

لاله ی باغِ پیمبر
صادقِ آلِ رسول
وارثِ محراب و منبر
صادق آل رسول
سینه‌ات گنجینه‌ی اسرارِ قرآنِ مبین
ای شفیع روز محشر
صادق آل رسول
پاره‌ی قلب بتول
صادق آل رسول(۲)

◾بنددوم

نیمه‌ شب در بینِ کوچه یادِ مادر می کنی
همچو مرغی زین مصیبت زیر پَر سر می کنی
بر زمین افتادی و یاد سه ساله کرده‌ای
با لبِ خشکیده‌ی خود یادِ اصغر می کنی
پاره‌ی قلبِ بتول
صادقِ آل رسول(۲)

◾بندسوم

دستهایت بسته بود و پا برهنه می کشید
هر نفس‌ یادِ حسین‌ بودی‌ و جان‌ بر لب رسید
زیرِ لب گفتی بمیرم‌ بهرِ جدم مرتضی
بد دهن دشنام داد و رنگ و روی تو پرید
پاره‌ی قلبِ بتول
صادقِ آل رسول(۲)

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام

ما مانده ایم و این همه میراثِ فاخِر
گنجینه ای از قال صادق، قال باقر
شرحی حدیثِ ناب و زیبا و نفیس از
آن جویبارانِ زلال و پاک و طاهر

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#نذر_غربت_ائمه_بقیع

روزی این جا بارگاه و قلبِ عالم می شود
زینتِ نقشِ ضریحش اسمِ اعظم می شود

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 20
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• 09113526529

◾شهادت امام صادق(ع)

به‌پیش‌سیل‌دشمن گرچو سَّدم
دو دستم بسته شد مانند جَّدم
شبانه در مدینه بین کوچه
به مثل فاطمه بشکسته قَّدم

سیه کردند از کین شانه‌ام را
زدند آتش در کاشانه‌ام را
سواره بود و من پای پیاده
شکستند از جفا پیمانه‌ام را

• پنج شنبه
• 22
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شعر را دست بر روی سینه
می نویسم به احترام شما
جعفری مذهبم که دنیا هم
می شناسد مرا به نام شما

پای درس تو درس پس دادند
عالمانی شبیه جابر ها
با نگاه تو میشود جاری
شعر در سینه های شاعر ها

نور صدقِ کلام تو تابید
این دلم صادقانه عاشق شد
شیعه ی واقعی شده هرکس
شیعه با نور"قال صادق" شد

نیست بی شک اصول دینم جز
جزء جزء اصول زندگیت
من مرید مرام تو هستم
بنده ی راه و رسم بندگیت

ای گره های بسته ی عالم
مانده بسته به یک دعای شما
شده سجاده محترم وقتی
پهن گشته به زیر پای شما

چقَدَر شبهه،بدعت و تزویر
که زدودی ز پیکر اسلام
داده ای جان تو با احادیثت
به نفس های آخر اسلام

تو به من یاد داده ای آقا
گریه کردن برای ثارالله
چقدر روضه ی شما سخت است
بانی روضه های ثارالله

بی حیایی رسید و ناغافل
جانمازت کشید و افتادی
دست هایت سپر شد و گفتی:
ای عمو جان چگونه جان دادی؟

به سفیدی موی تو نگُذاشت
احترام آنکه بست دست تورا
خواست تا حرمتت شکسته شود
پا برهنه تو را کشاند آقا

رد شدی تا که از در خانه
بغض تو در میان جمع شکست
یادت آمد که پیش چشم همه
مادرت روی خاک کوچه نشست

بین کوچه صدای بازویی
که شکست از غلاف می آمد
مادری بود و لشکری کافر
گوییا به مصاف می آمد

پشت مرکب ز بسکه افتادی
پهلویت بین راه خورده به سنگ
صورت تو کشیده شد به زمین
خورده انگار روی ماهت سنگ

باز شکر خدا کسی دیگر
از تنت پیروهن نبرد آقا
روی لب های تشنه و خشکت
چکمه ای بی هوا نخورد آقا

سیدی غِیبَتُک...بخوان تا دل
بیشتر بیقرار تر باشد
شب و روز از غم امام زمان
این دلم خون و دیده تر باشد

#شاعر_محمدداوری

• شنبه
• 24
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 16:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

#نوحه
#واحد
#شهادت_امام_صادق
صادق آل مصطفی به جنان پرکشیده است
مرغ دلهای شیعیان به بقیعش پریده است
روی لبش این زمزمه
یامرتضی یافاطمه
واویلا واویلا۴
__________
ازجفاهای روزگار میکند یادمادرش
وای ازین داغ بی امان درنفسهای آخرش
یاداشک دانه دانه
یادطفل و تازیانه
واویلا واویلا۴
_____________
اوکه عمر پرازغمش هرزمان یادکربلاست
روضه خوان غمی عظیم سینه زن برخون خداست

اوکه دربزم درس وبحث بزم روضه به پا کند
هرکجا مینهدقدم حق روضه ادا کند
دارد غمها بین سینه
شدمسموم از زهرکینه
واویلا واویلا۴
___________
#نوحه
#شهادت
#امام_صادق

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 11:49
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب به دلم آمده زائر بشوم
بر غربت تربت تو شاعر بشوم
ای کاش که با دیده ی بارانی خود
یک لحظه فقط با تو مجاور بشوم

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 17:45
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#نذر_شهادت_امام_جعفر_صادق_ع
#مرثیه_با_سبک_سنتی

ای جلوه ی حقایق، مولا امامِ صادق
گشتی ز کینه پرپر، ای لاله ی شقایق

رنگِ عزا گرفته، امشب تمامِ عالم
از داغِ این مصیبت، در آه و شور و ماتم
شد کشته ی عداوت، از زهرِ بغض و کینه
آقا امامِ صادق، سبطِ رسولِ خاتم

شهرِ مدینه یکسر، در اوجِ غم به سر شد
شال عزا به سر کن، چون شیعه بی پدر شد
خورشیدِ دین و عترت، یکباره گشته خاموش
آقا امامِ کاظم، زین غصه نوحه گر شد

ای جلوه ی حقایق، مولا امامِ صادق
گشتی ز کینه پرپر، ای لاله ی شقایق

صادق همان طلوعِ خورشیدِ کائنات است
حقا که هر دو عالم او کشتیِ نجات است
جانِ تمام عالم قربانِ آن گلی که
هر پرتو جمالش آیینه ی حیات است

روحی دوباره بخشد، بر اقتدارِ شیعه
باشد ز بعدِ جدٌش، دین نزدِ او ودیعه
با جان و دل بها داد، بر مکتبِ شریعت
بر شیعیان عطا کرد او بهترین هدیه

ای جلوه ی حقایق، مولا امامِ صادق
گشتی ز کینه پرپر، ای لاله ی شقایق

پشتِ امامِ کاظم از داغِ او شکسته
سرتاسرِ وجودش آوارِ غم نشسته
آلاله ای خزان شد، از باغِ آلِ طاها
از داغِ این مصیبت، حبل المتین گسسته

امشب نوا وُ ناله، لبریز شد به سینه
بویِ عزا گرفته، سرتاسرِ مدینه
زهرِ عدو چِه کرده، با جسمِ مهربانش
جان مےدهد به جانان، آن ماهِ بی قرینه

چشم از جهان فرو بست، آن آفتابِ ثانی
جز رنج و غم ندیده در دارِ زندگانی
بس که ز دست کافر، او رنجها کشیده
رفت و دگر وداع کرد با این جهانِ فانی

در گلشنِ امامت، پرپر شده شقایق
شد کشته ی عداوت، مولا امام صادق

◼پیشاپیش شهادت جانگداز رئیس مذهب فقهِ جعفری ششمین پیشوا و مقتدای شیعیان جهان بر محبانش تسلیت و تعزیت باد◼
#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 17:51
• نوشته شده توسط
• 09113526529

#السلام_علیک_یا_صادق_آل_محمد_ص

خاک غم بر سر کنید قتل امام جعفر است
روضه خوان در عرش اعلا حضرت پیغمبر است
زهر کینه جان پاکش را نشانه رفته است
هستی کون و مکان در سوگ او نوحه گر است
آمده بر سر زنان زهرا ز جنات النعیم
امشب از داغ عزیزش خاک ماتم بر سر است
آنچنان شعله کشیده داغ حزنش در جهان
گوئیا روی زمین غوغای شور محشر است

آسمان شد تیره و مهتاب گردیده خموش
بین که خالی آسمان از نور ماه و اختر است
صادق آل محمد(ص) نور چشم فاطمه(س )
روضه های او شبیه روضه های مادر است
بس که خوانده روضه ی کرببلا و کوچه را
سالها سال آتش غم در دلش شعله ور است
جان فدای جد مظلومش که در دشت بلا
در میان خاک و خون جسم غریبش بی سر است
لاله های فاطمه مقتول شمشیراند و زهر
از ازل این قرعه در تقدیر نسل کوثر است

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 23:53
• نوشته شده توسط
• 09113526529

از رویِ دیوار ، از دور و بر او ریختند
نیمه شب با ریسمانی بر سر او ریختند

کاش در آن نیمه‌شب زهرا نمی‌دیدش چه شد
بر سرِ او در قنوتِ آخرِ او ریختند

خانه‌اش شد خیمه‌گاه و چوب‌های شعله‌ور
بِینِ خانه پیشِ چشم دختر او ریختند

فاطمه نالید مادر پهلویت را حفظ کن
تا که با آتش جماعت بر در او ریختند

آنقدر او را کشیدند و به هر سویش زدند
سنگهای کوچه قدری از پَرِ او ریختند

شهر آنشب کربلا بود و زمینش قتلگاه
تشنه‌ای را دید قومی بر سر او ریختند

قوَتش را جمع کرد و گفت آبی سوختم...
نیزه هاشان را ولی بر حنجر او ریختند

• چهارشنبه
• 28
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 02:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

#السلام_علیک_یا_جعفر‌_ابن_محمد_ص

شیعه از خورشید عالمتاب روحی تازه یافت
مکتب ما تا ابد مرهون قال الصادق است

#هستی_محرابی

• پنج شنبه
• 29
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 00:09
• نوشته شده توسط
• 09113526529

کسی نداند که چها دیدم
هر لحظه محنت وبلا دیدم
در این مدینه کربلا دیدم
امون از این دل
عدو به خانه ام شرر افروخت
دیدم در کاشانه ام می سوخت
چشم مرا به کودکان می دوخت
امون از این دل
دیدم به خیمه شعله را ای وای
بودم به یاد خیمه ها ای وای

بدون عمامه مرا بردند
مرا میان کوچه ها بردند
با کینه و غضب چرا بردند
امون از این دل
با دست بسته نیمه های شب
وقتی دویدم در پی مرکب
بودم به یاد عمه ام زینب
امون از این دل
خون دلم از دیده ی تر ریخت
از سر عمه خون به معجر ریخت
******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج

• سه شنبه
• 17
• تیر
• 1399
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

باز هم آهنگ قلب شیعیان ماتم شده
حرف از یک کوچه مشهور و قد خم شده
باز هم حرف از در و از آتش و از حمله است
خانه ای در ازدحام قوم نامحرم شده
باز هم در خانه ای که بوی زهرا می دهد
زخم سیلی تازیانه با لگد توام شده
بازهم در کوچه ای که شهره بی حرمتی است
ریسمان بر دست شیخ الاوصیا محکم شده
سر برهنه پا برهنه بر زمین افتاده بود
پیرمردی که وجودش فخر این عالم شده
می کشیدنش زمین و ناله میزد مادرم
بوی خون تو فقط در کوچه ها مرهم شده

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آتش شکست حرمتِ بیت‌الحرام را
تا خلوتِ امام، کشید ازدحام را

دستِ طنابِ روضه به حبل‌المتین رسید
آخر شکست، حرمتِ دستِ امام را

شیخ‌الکبیر، پای پیاده حقیر کرد
در کوچه‌های شهر، سواره نظام را

موی سپید، مصحفِ نوح‌الائمه بود
هر بی‌وضو رسید، شکست احترام را

آتش در این مجادله «بَرداً سلام» نیست
با شعله زد خلیل علیه‌السلام را

با دو گریز، داغِ حسینیه تازه شد
از شعله‌های روضه بگویم کدام را ؟!

آتش؛ نمازِ مادرمان را شکست و رفت
با میخِ در رساند، به سجده قیام را

آتش؛ وبالِ دامنِ طفلی سه ساله شد
آتش؛ گرفت، معجرِ اهل خیام را

از آتشی که هیزمِ این روضه‌ها شده
ای چشم تر! ببار و بگیر انتقام را

• چهارشنبه
• 1
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:55
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

تویی تجلّی ایمان، امام جعفر صادق
تویی پناه یتیمان، امام جعفر صادق

دلیل رویش گل‌ها؛ دلیل تابش خورشید
دلیل بارش باران، امام جعفر صادق

تو فاضلی، تو صبوری، تو صادقی، تو طَهوری
نِمود کامل انسان، امام جعفر صادق

پرنده با تو غزل‌خوان، قمَر کنار تو تابان
ستاره با تو درخشان، امام جعفر صادق

درون مکتبتان مالکِ اَنَس زده زانو
کنار جابرِ حیّان، امام جعفر صادق

چه نام‌های بزرگی، اَبان، مَعاذ، مُفَضَّل
هشامِ صاحب برهان، امام جعفر صادق

شبیه بحری و شاگردهای مکتب فضلت
شبیه لؤلؤ و مرجان، امام جعفر صادق

تو نور اهل زمینی، اگرچه عرش نشینی
کنار حضرت سبحان، امام جعفر صادق

تو مروه‌ای، تو صفایی، تو مشعری، تو مِنایی
تویی برادر قرآن، امام جعفر صادق

صدا زدند شما را، میان آتش نمرود
میان هجمه‌ی طوفان، امام جعفر صادق

تو فوق مدح و ثنایی، درون وصف نیایی
به وصفتان همه حیران، امام جعفر صادق

دوباره ماه عزا شد، دوباره ماتم شوّال
دوباره حزن فراوان، امام جعفر صادق

به جرم موی سپیدت، تو را محاکمه کردند
به جرم نیکی و احسان، امام جعفر صادق

تو را بدون قبا، پا برهنه، سرزده بردند
شبیه سیّد عریان، امام جعفر صادق

پیامبر سپرت شد، میان مجلس منصور
همیشه اوست نگهبان، امام جعفر صادق

تویی غریب مدینه، که از فراقِ تو آقا
بقیع گشته پریشان، امام جعفر صادق

شبیه جدّ کریمت، به زهر کین جگرت سوخت
به جرمِ ذکر حسن جان، امام‌ جعفر صادق

به آب لب نزدی گرچه بر لب تو ترَک بود
شبیه ساقی عطشان، امام جعفر صادق

از این مصیبت عظمی، زمینیان همه محزون
در آسمان همه گریان، امام جعفر صادق

تو پر کشیدی و رفتی، پس از وجود عزیزت
شدیم بی‌سر و سامان، امام جعفر صادق

وصیّت تو نماز است، آه! من چه بگویم
ز مکر و حیله‌ی شیطان، امام جعفر صادق

به درد عشق تو آقا، خداکند که بمیرم
چه احتیاج به درمان؟ امام جعفر صادق

شاعر:علی رفیعی وردنجانی

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 19:18
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

الدخیل ای صادق آل محمد الدخیل
نوکر جد غریبت هستم آن جد عتیل

ای رئیس مذهب ما مظهر اسلام ناب
ریشه ی نخل تشیع معنی حُسن المَآب

چشم تو آرایه ی وحی است ، بر ما کن نظر
حضرت صادق ، تویی فرماندهِ عرش زِبَر

تا نگاهت را به روی قرص ماه انداختی
ماه را در فهم خود در اشتباه انداختی

جد منجی دو عالم ، افتخار مصطفی !
حاکم شیعه تویی‌ ای زینت دین خدا

جلوه ی روی محمد ای فروغ سرمدی
درد من را کن دوا ای دافع درد و بدی

ای ستون محکم دین ، حضرت صادق ، مدد
ای که هستی بر تمام دشمنان فائق ، مدد

اشک چشمم را منِ بیچاره مدیون توام
یا امام المومنین ! همواره ممنون توام

ای فراتر از تصور ناشر آیات حق
روشنی مشعل دانش ولیّ ذات حق

جابرت از چهره های ماندگار شیعه است
در حقیقت مکتب تو اعتبار شیعه است

"از مسیحایی دمت هر درد درمان می شود
با نفس های شما آدم مسلمان می شود"

یثربی ها جملگی در فکر تو بعد از فراغ
من بمیرم از برای قبر بی شمع و چراغ

کاش می شد در کنار قبرت آقا سینه زد
عاقبت مهدی به این تقدیر پایان می دهد

حامی آن نهضت حقِّ حسین ابن علی !
تو دعایی کن بیاید آن امامِ منجلی
شاعر:علی ساعتچی خورشید

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

پیری شکسته مانده و دستانِ بسته
از هم گسسته مانده و دستانِ بسته
پیری که باشد آبرو دارِ قبیله
از پا نشسته مانده و دستانِ بسته
حرمت نگه دارید آقا دل شکسته ست
پاهای خسته مانده و دستانِ بسته

«مانند جدّش مرتضی در بند کردند»
«این کوچه را با پشت در پیوندکردند»

بردند آقا را ز خانه پا برهنه
مرغی شکسته پر ز لانه پا برهنه
پیشانی اش دارد عَرَق از شدّتِ غم
بردند خیلی وحشیانه پا برهنه
این بی حیاها بدتر از قومِ یهودند
بردند او‌ را بی بهانه پا برهنه

«القصّه که آتش زدند باب العطا را»
«بازم تجّسم کرده اند خیرالنسا را»

تکرار شد تاریخِ غم از جایِ دیگر
پهلو شکسته شد ولی با پایِ دیگر
خاموش شد آتش ولی با اشکِ چشمش
خاموش شد آتش به یک دریایِ دیگر
اینجا فقط هول و هراس و پیرمرد است
آتش نخورده دامنِ زهرای دیگر

«صدیقه ی کبرا ولی آتش ز کین خورد»
«پشتِ درِ کاشانه ای بی بی زمین خورد»

اینجا کسی از دیدگانش آب می ریخت
بر آتش از اشکِ روانش آب می ریخت
با حفظِ جانش،رویِ هُرمِ داغدیده
با قامتِ مثلِ کمانش آب می ریخت
ای کاش می شد حیدر کّرار آنروز
با اشک هایش بر جوانش آب می ریخت

«سوزانده شد صدیقه ی کبرا ز کینه»
«ای وای از تکرار غمها در مدینه»

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

پرورده ی دامن شقایق هستیم
از خیل بلا کشان عاشق هستیم

قرآن محمدی ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻝ ﻣﺎﺳﺖ
در مکتب شیعیان صادق هستیم

• سه شنبه
• 7
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:25
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

مولای من سلام خدا هدیه محضرت
گلبوسه ی ملايکة الله بر درت

یا صادق الائمه که قران ناطقی
عالم فدای آن نفس روح پرورت

تا از تو کسب فیض کنند ای شکوه علم
زانو زنند خیل ملک پای منبرت

بر کرسی خطابه لبت چونکه باز شد
باغ بهشت مصطفوی شد معطرت

از تو گرفت درس بصیرت ابوبصیر
صدها زراره کاتب و اندیشه گسترت

سرچشمه ی زلال حقیقت کلام توست
شد جرعه نوش ، علم و فضیلت ز کوثرت

معراج توست علم و در آن سیر نور شد
هفت آسمان عالم معنا مسخرت

تنها جهاد ، عرصه ی شمشیر و تیغ نیست
روز ازل جهاد سخن شد مقدّرت

در دست تو کتاب خدا بود ذوالفقار
فقه و اصول ، نیزه و شمشیر دیگرت

مدیون توست مکتب شیعه الی الأبد
در این جهاد ، لطف خدا بود یاورت

دشمن که بست دست یداللهی تو را
رد شد تمام خاطره ها از برابرت

رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک
سیلی نخورد پیش تو در کوچه همسرت

در طول عمر ، داغ فدک با دل تو بود
می زد حدیث حادثه زخم مکررت

باشد برای اهل ولا ، جلوه ی حضور
در گوشه ی بقیع ، مزار مطهرت

گاهی نگاه کن به دل بیقرار من
دست «کمیل » دامن تو ، جان مادرت

• سه شنبه
• 7
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را

همان‌هایی که قرآن بر سر نی کرده، می‌بردند
به دستِ بسته، پای نیزه‌ها قرآن ناطق را

و در بیت ولایت بار دیگر آتش افکندند
مگر آتش کند خاموش خورشید حقایق را؟

به نام سوره‌های «فجر» و «والعصر» و «اذا جاءَ»
بشارت داده او در شام غیبت، صبح صادق را

چو شمعی آب شد جسم شریفش تا برافروزد
به مصباح‌الشریعه تا ابد جان‌های عاشق را
شاعر:مرتضی مولوی

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:48
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بنداول
مهدی دلش درماتمه
اشکای چشماش زمزمه
داره میسوزه از غم
امام صادق

رنجور دردومحنه
دل توی سینش میزنه
امشب شده سینه زنه امام صادق

شال عزا برگردنش
یادش میاد که جدشو آزردنش
شال عزا برگردنش
یادش میادتوکوچه ها کشوندنش
شال عزا برگردنش
یه پیرمردو با چه وضعی بردنش

پای پیاده
دشمن سواره
بارون چشماش
داره میباره

آه وواویلا

بنددوم
خیل عدو دوروبرش
دستاشو برده روسرش
افتاده یاد مادرش
امام صادق٢
افتاده یاد کوچه ها
آتیش ودودو شعله ها
محنت کشیده از جفا
امام صادق٢ن

میخوره هردفعه زمین
میرسه دشمن از یسارو از یمین
میخوره هر دفعه زمین
دلش میشه به یاد مادرش حزین
میخوره هر دفعه زمین
میبینه تو ی کوچه قنفذه لعین

دشمن رسیده
با تازیونه
از هتک حرمت
دلپریشونه

اه وواویلا

بندسوم
تو لحظه های آخره
روضه میخونه یکسره
یادگلووحنجره
امام صادق٢
یادش میاد از کربلا
سرهای روی نیزه ها
میسوزه از این روضه ها
امام صادق٢

رولبش آه حسرته
میبینه دشمنو پی جسارته
رولبش آه حسرته
به یاد عمه زینب واسارته
رولبش آه حسرته
یاد آتیش خیمه ها وغارته

اشکش روونه
بادل پرتب
دایم میخونه
وای عمه زینب
آه وواویلا

• پنج شنبه
• 24
• مهر
• 1399
• ساعت
• 22:57
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

دست بسته و . ای وای
دلشکسته و . ای وای
پای خسته و . ای وای . ای وای

نه که عبایی . نه که ردایی . نه که عمامه ای داره روی سر
افتاده انگار . دوباره بازم . یاد غصه ها و غمای حیدر
وسط کوچه . میریزه اشکاش . دائما میخونه روضه ی مادر

تو کوچه غوغا . بی یارو تنها
میُفته رو خاک . آه و واویلا
(آه و واویلا)

رنگش پریده . ای وای
قدش خمیده . ای وای
نفس بریده . ای وای . ای وای

خدایی سخته . با سن و سالش . باپاهای برهنه پشت مرکب
یه پیرمرده . تَوُون نداره . میخوره رو زمین باسر مرتب
روضه میخونه . به زیر لبهاش . از حسین و از کربلا وزینب

بی پر و بی بال .هی میره از حال
افتاده یاد . روضه ی گودال
(آه و واویلا)

سمت تو بلند . دستام
خیره به دستات . چشمام
رزق اشک من . با تو . اقام

نگاه کن اقا . به حال و روزم . شما رو به جون حضرت زهرا
نزدیکه دیگه . ماه محرم . سیدی وَتَصَدقَ عَلَینا
بگو که میدی . ناله و سوزم. کاسه ی خالیمو تو پر کن اقا

ته حاجاتو . ختم کلامم
کربلاییم کن . ماه محرم

• چهارشنبه
• 19
• آذر
• 1399
• ساعت
• 10:31
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

▪️بنداول▪️

پر زد دلم سوی سرای تو،گریه کنم آقا برای تو
من شیعه ی مکتب شمام،محتاجه لطف و عطای تو

بقیع آباد میشه ای گله زهرا
به کوریه چشمه همه اعدا
گنبد و بارگاه برات میسازیم
با فرجه مهدیه آله طاها

《غریب آقام امام صادق》

♦️♦️♦️
▪️بنددوم▪️

میسوزم از جوره زمونه، از درده سیلی تازیونه
شبونه ریختن توی خونم،بردن منو بی عذر و بهونه

پای برهنه خسته ی خسته
باقلبی مجروح دلی شکسته
سره برهنه حاله پریشون
می دویدم با دستای بسته

《غریب آقام امام صادق》

♦️♦️♦️
▪️بندسوم▪️

رسیده لحظه های آخرم،غرغه غم و زار و مضطرم
اون کوچه اومد جلو چشام،ای وای مادرم ای وای مادرم

رشته های الفت رو گسستند
دستای بابام علی رو بستند
با ضربه های قنفذ و مغیره
زدند بازوی مادر رو شکستند

《غریب آقام امام صادق》

♦️♦️♦️
▪️بندچهارم▪️

با اشک و سوز و آه و گریه
هستم یاده بی بی رقیه
به زیره لب هی می گفتم
لعن الله بنی امیه

دختر سه ساله کجا و آزار
حرفه کنیزی کوچه و بازار
چهل منزل با سره بریده
بزم حرام و مجلس اغیار

《بی بی رقیه،بی بی رقیه》

• شنبه
• 2
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 18:46
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

مرغ دل می زند غمگین پروبال
می رود تامدینه ماه شوال
می نشیند کنارقبر صادق
می کند یاد عاشورا وگودال
آه و واویلا(۲)
غریب آقام غریب آقام آقام وای(۴)

سوز دل از غریبی بقیع است
آستان امامانش رفیع است
هرکه برحضرت صادق بگرید
حضرت فاطمه اورا شفیع است
آه وواویلا(۲)
غریب آقام غریب آقام آقام وای(۴)

این مکان درمدینه چون نگین است
تربت حضرت ام البنین است
روز شهادت شیخ الائمه
روزعزای کل مومنین است
آه وواویلا(۲)
غریب آقام غریب آقام آقام وای(۴)

کشته شد ازجفا قرآن ناطق
دربقیع شدنهان کنز الحقایق
برسروسینه زن ای شیعه امروز
گشته مسموم زهرامام صادق
آه وواویلا(۲)
غریب آقام غریب آقام غریب وای(۴)

دشمن اورا همیشه زجرداده
پشت مرکب دویده پا پیاده
دشمن پست او ازکینه حتی
اذن عمامه را بر سرنداده
آه وواویلا(۲)
غریب آقام غریب آقام غریب وای(۴)

اهل کینه زده آتش درش را
کرده آب آن جسارت پیکرش را
روضه خوان ها بگوییدم که ثانی
درمدینه کتک زدمادرش را
آه وواویلا (۲)
غریب آقام غریب آقام آقام وای(۴)

• سه شنبه
• 21
• اردیبهشت
• 1400
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

دارم می‌میرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری

نه یه خادم و زائر
ای رئیس مذهب کاش
گنبدت طلا می‌شد

با مراجعِ تقلید دسته عزاداری
تو بقیع به پا می‌شد

حوزه‌های علمیه زیر دینت‌اند
زیر دینِ یک عُمری یا حسینت‌اند

اشک غمی نبود اگر تو نبودی
مُحَرمی نبود اگر تو نبودی

دارم می‌میرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری

دوباره تو مدینه
مثلِ خونه ی زهرا
خونه‌اتُ سوزوندن

مثه دستای مولا
دستایِ تو رو بستن
تو کوچه کِشوندن

شُکر حق گُلِ یاسِ پرپری نبود
پُشتِ در تویِ آتیش مادری نبود

دیدی می‌بُردنت پیاده دلِ شب
بی‌عبا و رَدا تو رو پِیِ مرکب

دارم می‌میرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری

بمیرم برات آقا
دیدی که سه بار شمشیر
رو سرت کشیدن

ولی کِی مثه جَدِّت
تشنه لب تویِ گودال
رأسِ تو بریدن

تو مدینه با زهرِ کینه کُشتنت
شُکرِ حق نشد غارت دیگه پیرهنت

حالا رویِ لبِ تو شهادتینِ
ناله ی آخرت روضه ی حسینِ

دارم می‌میرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری

• شنبه
• 8
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 16:45
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

آتش شکست، حرمتِ بیت‌الحرام را
تا خلوتِ امام، کشید ازدحام را

دستِ طنابِ روضه به حبل‌المتین رسید
آخر شکست، حرمتِ دستِ امام را

شیخ‌الکبیر، پای پیاده حقیر کرد
در کوچه‌های شهر، سواره نظام را

موی سپید، مصحفِ نوح‌الائمه بود
هر بی‌وضو رسید، شکست احترام را

آتش؛ در این مجادله «بَرداً سلام» نیست
با شعله زد خلیل، علیه‌السلام را

با دو گریز، داغِ حسینیه تازه شد
از شعله‌های روضه بگویم کدام را ؟!

آتش؛ نمازِ مادرمان را شکست و رفت
با میخِ در رساند، به سجده قیام را

آتش؛ وبالِ دامنِ طفلی سه ساله شد
آتش؛ گرفت، معجرِ اهل خیام را

از آتشی که هیزمِ این روضه‌ها شده
ای چشم تر !؛ ببار و بگیر انتقام را

• شنبه
• 8
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 17:14
• نوشته شده توسط
• taherehsadat