شهادت امام جعفر صادق

به‌گریه گشت به دنبال گوشواره...

به شکِ فقه یقین شد امام جعفر صادق

ثمن صدیق‌ و ثمین شد امام جعفر صادق

پس از پیمبر اکرم به خُلق از نظر خَلق

محمد ششمین شد امام جعفر صادق

به وقت جهل چنان شد اگر پیمبر اکرم

به روز فقه چنین شد امام جعفر صادق

نشست در وسط منبر سَلونی و این سان؛

بر آن رکاب نگین شد امام جعفر صادق

شبیه حضرت زهرا در آن جهنم کوچه

خودش بهشت برین شد امام جعفر صادق

شکست پشت در آن جا،به جای حضرت زهرا

خمید‌ و‌جایگزین شد امام جعفر صادق

شد افتخار برایش که در مصائب مادر

به او شبیه ترین شد امام جعفر صادق

میان معرکه چون شد نگاه شیخ الائمه؟

که صورتش پر چین شد امام جعفر صادق

به‌گریه گش

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شیخ الائمه...
در صور قبل روز قیامت دمیده اند

آنها که باز اشک خدا را ندیده اند

اینها که با لگد در فردوس را زدند

از جانب کدام‌جهنم رسیده اند

تنها به جرم گریه به زهرای مرضیه

آتش به جان خانه و اهلش کشیده اند

نیمه شبی مقابل چشم مخدرات

از پیر مرد پرده ی حرمت دریده اند

ذکر میان هر قدمش نام زینب است

حالا که اسب ها نفسش را بریده اند

فرصت نداده اند بیفتد به روی خاک

انگار که زمین خدا را خریده اند

با حال و روز پای امام آشنا ترند

آنها که طعم تلخ اسارت چشیده اند

اجداد نا مطهر اینها حسین را

پیش نگاه اهل حرم سر بریده اند

ناموس خویش را پس پرده گذاشتند

از دختران فاطمه معجر دریده اند

ای وای از

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یا صادق آل عبا...
بیاموزند تا در مکتبت ، مردم صداقت را

به نام تو سند کردند شش دانگ ولایت را

تورا از شش جهت خواندند مولای ششم چونکه

به دست خویشتن داری زمام کلّ خلقت را

به میلیونها چنان سقراط یا صدها چنان لقمان

عطا کردند از دریای تو یک قطره حکمت را

میان آن همه شاگرد هم باشی غریبی تو

نمیفهمند وقتی این جماعت شأن عصمت را

هَلِ الدّین،غیر حبّ و بغض،مذهب چیست غیر از این ؟

خدا از ما نگیرد این ولایت ، این برائت را

تو از بس از حسین و کربلا رفتن به ما گفتی

به پا کردی درون سینه ها شور قیامت را

گرسنه،تشنه،خاک آلود،غمگین زائرش گشتی

چه خوب آموختی بر شیعیان رسم زیارت را

نمی ماند گنه کاری میان عرص

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

درحسرت یارجان به لب شد

مردی که بزرگ آسمان بود

برروی محاسن سفیدش

اشک دل زخمی اش روان بود

استاد بزرگ مکتب عشق

محنت زده همه دقایق

تنها شده در هزار شاگر

همسایه غم امام صادق(ع)

درهجمه غربت مدینه

بی هم نفسی خمیده اش کرد

شد باعث لحظه رهائیش

زهری که نفس بریده اش کرد

تب ازنفسش زبانه می زد

اشک از دل چاک چاک می ریخت

درحجره میان بستر خود

لاله زلبش به خاک می ریخت

آنقدرکشید بار غصّه

تا مرگ به کامش آرزو شد

مانند تبار غم نصیبش

ازشدّت غم سفید مو شد

اجدا غریب و بی نشانش

صد زخم از این زمانه خوردند

گویا که تمام ارث غم را

بردست دلش همه سپردند

او مثل خلیل شد درآتش

این ارث نژاداطهرش بود

شد

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شیخ الائمه...
میخواهـَم امشَب رُک بگویَم دَردهـا را

پَس خوش نَدارَم دیدنِ نامَردهـا را

هـَرکس که با نامِ عَلی خوش گَشته حالَش

شیرِحَلالِ مادَرَش باشَد حَلالَش

`مِی” دَر رَگِ ما دائماً جاریست ساقی

این مَستیِ ما عینِ هـُشیاریست ساقی

شِش بار پُر کردَم سَبویِ هـَستی ام را

کردَہ ست کامل نامِ صادق مَستی ام را

شُکرِ خُدا نامِ عَلی ذکرِ لَبِ ماست

شُکرِ خُدا صادق رئیسِ مَذهـَبِ ماست

هـَرچَند بینِ روضه هـامان او غَریب است

امّا مُرورِ حِکمَتِ این غَم عَجیب است

بُگذار راحَت تَر بگویَم اوجِ غَم را

خاکی شُدہ شعرَم بسوزان دَفتَرَم را

دَر `شَهـرِ دِل” جُز سُوختَن دَروازہ ای نیست

آتَش به دَربِ خ

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بانی روضه ها...
تو امیر و عزیز و آقایی

صادقی از تبار طاهایی

بانی روضه های سقّایی

بین آتش به یاد زهرایی

کمرِ غصّه از غمِ تو خمید

وقتی آتش میان خانه رسید

مثل ابر بهار می گریی

مضطر و بی قرار می گریی

با دل پر شرار می گریی

از چه اینگونه زار می گریی

گریه هایت چه داغ و جانسوزست

بر دل ما چه شعله افروزست

گریه کم کن، کسی که صدمه ندید

شعله بر اهل خانه ات نرسید

پس چرا اینچنین قد تو خمید

مثل یک شمع سوخته آب شدید

حمدُ لله، کسی نسوخت دگر

نشکسته پری ز ضربه ی در

سیّدی چیست در تب وتابی؟

خسته ای از چه رو نمی خوابی؟

روزه ای یا که تشنه ی آبی؟

یاد هل من معین اربابی

یاد لبهای تشنه یاد حسین

آه،

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شیخ الائمه...
مردم شهر را دعا می کرد

ذکر حق بود، لب که وا می کرد

عمر خود، خرج مکتبِ حق کرد

نفسش ظرفِ مس طلا می کرد

تا که می گفت شیعه جان ندهد

محتضر را ملک رها می کرد

دمِ او صد مسیح زنده کند

نگهش دردها دوا می کرد

حرکتِ کوه در تصرف داشت

بی عصا بحر را دوتا می کرد

خود خلیل است او که می بینید

بین آتش برو بیا می کرد

قدرِ او را کسی ندانست و

شکوه از قوم بی وفا می کرد

نیمه شب بود حمله ور گشتند

در قنوتش خدا خدا می کرد

پا برهنه، بدون عمامه

طلب چند آشنا می کرد

پیش چشم عیال و فرزندش

شرم از فحش و ناسزا می کرد

پشتِ مرکب دواند آقا را

کاش از سن او حیا می کرد

مچ پایش سر گذر پیچید

استخوان

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شیخ الائمه...
دارم هوای تربت شیخ الائمه

چشمم به دست رحمت شیخ الائمه

منت خدایی را که ما را خلق کرده

از خاک پای حضرت شیخ الائمه

اسلام ناب جعفری سرمایه ی ماست

جانم فدای نهضت شیخ الائمه

شاگردهای مکتبش روزی گرفتند

از بحث و علم و حکمت شیخ الائمه

هرکس نمازش را سبک دارد بداند

بی بهره است از رحمت شیخ الائمه

`کونوا لنا زینا...” ولی ای وای بر من

یک عمر گشتم زحمت شیخ الائمه

با اینکه سربارش شدم دیدم کریم است

آقا شدم با عزت شیخ الائمه

می چسبد آخر یک جهادی در مدینه

خادم شدن با دعوت شیخ الائمه

یک روز `دسته” می برم در کوچه هایش

تحت لوای `هیئت شیخ الائمه”

وقتش رسیده باز هم روضه بخوانم

از درده

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 10:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بند اول

شیخ الائمه حضرت صادق امام ما
ذکر ثنای حضرتتان صبح و شام ما
ما از طفیل خاک درت خلق گشته‌ایم
(ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما)
دین را به نام نامیتان تا رقم زدند
از لطف توست در دو جهان شیعه نام ما
احلی من العسل شده نام گرامیت
چون شهد، از ولایتتان گشته کام ما
(مبیضتا وجوه) به محشر در آمدیم
چون نور رویتان شده بدر تمام ما
ما شیعه‌ایم شیعه‌ی آل محمدیم
(بر جمله‌ی خلایق عالم سر آمدیم)

بند دوم
ما را ز خاک پای شما آفریده‌اند
یا اینکه در هوای شما آفریده‌اند
ما شیعه زاده‌ایم ز دست کریمتان
این شیعه را برای شما آفریده‌اند
ما ریزه خوار خوان شمایم از آن سبب
در هر نفس گدای شما آفریده‌اند
عهد و وفای ای

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:45
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

بند اول
پیرمرد قبیله‌ی توحید
نور بخش تلالوءخورشید
آسمان پیش پاش کرده قیام
ناامیدان از او گرفته امید
پیروان تشیع علوی
پیش پایش همه شوند شهید
هر که در راه او قدم برداشت
عاقبت میشود شهید سعید
گوش کن پای درس توحیدش
مکتبش میدهد به شیعه نوید
گر چه از هجر یار میسوزند
حیدریون همیشه پیروزند

بند دوم
باز گویا سقیفه بر پا شد
در مدینه دوباره غوغا شد
خانه‌ای که ملک نگهبانش
باز با آتش غضب وا شد
پیرمرد قبیله‌ی توحید
مثل حیدر دوباره تنهاشد
بازحرفی ز دست بستن شد
چرخ استاده در تماشا شد
سر برهنه، پیاده،شب هنگام
دست بسته، خمیده و تا شد
تا زمین خورد از نفس افتاد
همچو مادر در آن میان جان داد

بند سوم
گفت رحمی نما ش

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:47
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

برای ذهنشان فهمیدنِ اسرار٬ سنگین است
اگر در حقِ تو اذیّت و آزار٬ سنگین است

تو مشغولِ نمازی و نمیدانم چرا دارد-
لگدهایی که بر در می خورَد اینبار٬ سنگین است

کسی سجاده را محکم کشید از زیر پاهایت
برایش ظاهرا درکِ گلِ بی خار٬ سنگین است

عرق می ریخت از پیشانی ات! شرمنده ات بود و
میانِ شعله ها بغض ِ در و دیوار٬ سنگین است

همانجا تا که یاد مادر افتادی زمین خوردی
برایت بسکه داغِ سیلی و مسمار٬ سنگین است

چنین برخوردها با خاندانت بارِ اول نیست
اگر که هتک حرمت ها شود تکرار٬ سنگین است

هجوم و آتش و ردّ طناب و شعله در خیمه
غمت تلفیقِ چندین روضهٔ بسیار-سنگین است

به یاد حضرت زینب(س)٬ میانِ این همه... داغِ؛

• پنج شنبه
• 20
• مهر
• 1396
• ساعت
• 12:48
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

پس از سلام و ادب نزد خالق زهرا
مرا صدا بزنید از خلائق زهرا
کمال بندگی ام خدمت به فاطمه است
خدا کند بشوم عبد لایق زهرا
به غیر غصه ندارد مخالف بانو
غمی به سینه ندارد موافق زهرا
برای اجر محبین او بهشت کم است
چه هدیه ای ست سزاوار عاشق زهرا
بجز علی به کسی رو نمیزنم هرگز
قسم به حرمت قرآن ناطق زهرا
حسین فاطمه بسیار سینه زن دارد
منم اسیر و عزادار صادق زهرا

"بِجَعفَرِ بنِ محمد "نوای هرشب ماست
چه خوب حضرت صادق رئیس مذهب ماست

همینکه ايزد منان قلم به دستش داد
فقط قلم که نه بلکه علم به دستش داد
خدایی اش نه ولی اختیار عالم را
خدای عزوجل دست کم به دستش داد
برای اینکه ببارد مدام بر سرمان
کریم خواندش و ابر ک

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 13:43
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ای مدینه زائرانت کم شده
سهم ما از غربتت ماتم شده

کوچه های تنگ تو گشته خراب
نیست خشتی آشنا بهر ثواب

در فراغت غم درون سینه هاست
قلب شیعه با غریبی آشناست

روضه جای خود؛ نداری زائری
تا بریزد دانه بهر طایری

شمع بسته رخت انگار از برت
از چه رو پروانه گردد همدمت

شد شکسته حرمت نان و نمک
بار دیگر در تلافی فدک

در غریبستان گلزار ولا
ناله زن بر صادق آل ابا

بار دیگر دست مردی بسته شد
قلب او در کوچه هایت خسته شد

خانه سوزی رسم دیرین تو بود
هیزم و خاکستر آیین تو بود

پشت در او دید میخ سرخ را
عکسی از حوریه بین شعله ها

تا که زد سیلی عدو او گفت آه
یاد مادر کرد در آن شامگاه

دست بسته پا برهنه بی خِمار
انبیا

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

زمینه شهادت امام صادق علیه السلام

آتیش گرفته دل توی سینه
آه ای مدینه آه ای مدینه

از غصه ی تو دلها حزینه
آه ای مدینه آه ای مدینه

رو قبر آقام گرد و غباره
گنبد نداره گنبد نداره

بارون اشکم، داره می باره
دل بی قراره دل بی قراره

داری، به سینه غمها
دیدی، تو اشک مولا
با ما ، بگو مدینه
پس کو، مزار زهرا

وای ، تو دیدی مادر ، وای رو خاکا افتاد
وای ، زمین خورد حیدر ، وای تا زهرا افتاد

وای بسوزی دنیا

ذکر رو لبهام امن یجیبه
آقام غریبه آقام غریبه

باز توی سینه دل نوحه خونه
اشکام روونه اشکام روونه

هستم ، گدای صادق
جونم ، فدای صادق
مهدی ، گرفته امشب
تنها، عزای صادق

وای ، غریب و تنها ، وای ، عزیز زهرا

• شنبه
• 9
• تیر
• 1397
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در مدینه شور و غوغایی بپا شد
شهر پیغمبر همه غرق عزا شد

این ندا در شهر پیچید،ایهاالناس
جعفر صادق به راه حق فدا شد

شیعیانش اشک ریزان،دل غمینند
رحلت ماه ششم از اولیا شد

بعد عمری نامرادی های دوران
شد شهادت قسمت وحاجت روا شد

حاکم ظالم به او زهری زکین داد
او جگر پاره مثال مجتبا شد

درد دل میداد او را پیچ وتابش
جان به قربانش قتیل اشقیا شد

حضرت کاظم گرفتش سر بزانو
حال بابا دید وگریان دیده ها شد

بعد ابلاغ وصیت بر وصی اش
روح مولا صادق از پیکر جدا شد

عالمان گشتند جمله بی معلم
خامش اندر این جهان نورالهدا شد

عرش حق بگرفت ماتم در عزایش
خاتم پیغمبران صاحب عزا شد

در کنار جد وبابا وعمویش
دفن شد،خاک بق

• دوشنبه
• 11
• تیر
• 1397
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

غزل مصیب داغ شهادت امام صادق علیه السلام
از حسین رئوفی

یکی می گفت مثل مادرش پشت در افتاده
یکی می گفت بین کوچه ها چون حیدر افتاده

شبیه عمه اش زینب سرِ بازارهای شام
به روی خاک با صورت وَ گاهی با سر افتاده

یکی می گفت همچون مجتبی مسموم شد از زهر
به خود می پیچد و در ذکر مادر مادر افتاده

یکی می گفت تا آتش کشید از خانه اش بالا
به یاد خیمه ها و ماجرای معجر افتاده

یکی می گفت در بزم شراب اشکش برای چیست؟
یکی می گفت شاید یاد یک طشت زر افتاده

یکی می گفت تا شمشیر بر قتلش کشیدند ، او
به یاد کربلا و نحر از پشت سر افتاده

گریزِ گریه اش تا گوشه ی ویرانه رفت آن دم
که او می دید لرزه بر تن یک دختر افتاده

«ر

• دوشنبه
• 11
• تیر
• 1397
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شیعه امشب به تن کن رخت عزا وای وای
بیرق غم به پا کن در همه جا وای وای
از داغ شقایق
ان قران ناطق
از عمق دلت گو
یا حضرت صادق
۲
دل شده پر شراره در غم او وای وای
چشم ما پر ستاره در غم او وای وای
دلهامان غمینه
داغ تو به سینه
قربان غم تو
مولای مدینه
۳
شعله میزد زبانه از حرمش وای وای
اتش کینه افتاد در قدمش وای وای
اتش بسترش بود
محشر در برش بود
در بین شراره
فکر مادرش بود

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زمینه شهادت امام صادق (ع)

امشب احوال من پریشونه
اسمون دل ابر و بارونه
کنج سینه یک مدینه غصه داره دلم خدا
ناله ناله گریه گریه بی قراره دلم خدا
دلم فدا خاک پای مدینه شد
مسافر کوچه های مدینه شد
یه عمریه که گدای مدینه شد
وای غریب اقا غریب اقا
۲
سینه ام امشب صحن غم گردید
زایر مرد بی حرم گردید
داغ داغه بی چراغه
یک بقیع بی سایبون
نه یه زایر بی مسافر
نه صدای یه روضه خون
گریه نکن گریه اینجا ممنوعه
اوردن اسم اقا ممنوعه
کشیدن دست رو سنگا ممنوعه
۳
ای ولی الله ایه ناطق
ابروی دین حضرت صادق
دل شکسته دست بسته
نیمه شب میبرند تو را
زیر شعله پابرهنه
بی عمامه تو کوچه ها
اتیش گرفت دل پاکت از غمها
تو کوچه ها ناله

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میخواهـَم امشَب رُڪ بگویَم دَردهـا را
پَس خوش نَدارَم دیدنِ نامَردهـا را

هـَرڪَس ڪہ با نامِ عَلے خوش گَشتہ حالَش
شیرِحَلالِ مادَرَش باشَد حَلالَش

"مِی" دَر رَگِ ما دائماً جاریست ساقی
این مَستیِ ما عینِ هـُشیاریست ساقی

شِش بار پُر ڪَردَم سَبویِ هـَستے ام را
ڪَردَہ ست ڪامل نامِ صادق مَستے ام را

شُڪرِ خُدا نامِ عَلے ذڪرِ لَبِ ماست
شُڪرِ خُدا صادق رئیسِ مَذهـَبِ ماست

هـَرچَند بینِ روضہ هـامان او غَریب است
امّا مُرورِ حِڪمَتِ این غَم عَجیب است

بُگذار راحَت تَر بگویَم اوجِ غَم را
خاڪے شُدہ شعرَم بسوزان دَفتَرَم را

دَر "شَهـرِ دِل" جُز سُوختَن دَروازہ اے نیست
آتَش بہ دَربِ خانہ چیزِ تازہ اے نی

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:35
• نوشته شده توسط
• جواد

#مرثیه_امام_صادق_علیه_السلام

دینِ خدا را عده ای در دام می بردند
تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند

با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش
حداقل او را کمی آرام می بردند

امامه ی صدق خدا روی تنش باز است
شاید شهید عشق را احرام می بردند

وقتی رأئیس مذهب شیعه ست یعنی که
پخته ترین را جاهلانی خام می بردند

داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست
تطهیر را با گفتن دشنام می بردند

وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست
یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند

با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را
آنان به سمت غربت فرجام می بردند

علی اصغر یزدی

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 20:54
• نوشته شده توسط
• علی اصغر یزدی

◾درمنقبت
◾حضرت امام صادق(ع)

ای امام تمام خوبیها
ای تو یاسین و سوره‌ی طاها
همه مجنون تویی تویی لیلا
فخرت این بس که مادرت زهرا
گشته علت به عالم ایجاد

ششمین حجتی و ما بنده
در تمام وجود تابنده
از دمت عالمی شده زنده
فقه از علم توست شرمنده
عالم از علم تو شده آباد

مکتب تو فقیه‌پرور شد
جابرت در علوم برتر شد
بوبصیر تو از همه سر شد
پای درس تو سنگ گوهرشد
بنده از عشق تو شده آزاد

هرچه عالِم همه غلام توانند
جرعه‌نوش شراب جام توانند
مست یک جرعه از کلام توانند
همچو مرغی اسیر دام توانند
همه صیدند و عشق تو صیاد

تو به قرآن مصطفی صادق
تو به آئین مرتضی صادق
سوز نایی به نینوا صادق
روضه‌خوانی ز کربلا صادق
داده‌ای هستی مرا را بر باد

گفته‌ای کربلا پرت ریزد
غم و غصه چو بر سرت ریزد
خون ز چشمان انورت ریزد
گوهر از لعل اطهرت ریزد
از غم غربت شما فریاد

مرثیه‌خواندی و دلت خون شد
دل‌سرگشته‌ات چو مجنون شو
رویت ازخون‌سر چوگلگون‌ شد
شمر از قتلگه چو بیرون شد
آمده ناله‌ی زنی در یاد

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 20:22
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

آسمانها مرید دستانش

از قنوتش ستاره میبارید

با اجازات چشم او هر روز

نور بر خاک تیره میتابید

حرف هایش همیشه روشن بود

علم با او حیات پیدا کرد

کرسی فقه شیعه را اول

در کلاس زمانه برپا کرد

پیرمردی که سایه ی او هم

باعث وحشت خلیفه بود

درس تاریخ صدر اسلامش

موجب ننگی سقیفه بود

اولین بانی حسینیه ها

روضه در روضه کار هر روزش

السلام علی الحسین غریب

بود تنها شعار هر روزش

در پی یک بهانه ای میگشت

تا شروعی برای روضه شود

دیدن شیرخواره ای کافیست

تا دوباره بنای روضه شود

کاشکی شهر مادری او

شاهد دست بسته اش نشود

سن و سالش گذشته از اینکه

پا برهنه روی زمین بدود

تا که با هر وسیله ای میشد

می شکس

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:28
• نوشته شده توسط
• جواد

بند اول :

آسمان در آسمان خیرِ فرآوان است او

از کران تا بی کران رزق است و احسان است او

در کنارش صد چو افلاطون تلمّذ میکنند

در سپهر علم و دانش ماهِ تابان است او

حوزه علمیه اش عصر بلوغ شیعه است

بهترین استادِ در آرامش جان است او

افقه است و اعلم است و اورع است و ازهد است

شورِ شورانگیز در دیوان ِ إیمان است او

آیت الله مسلم ،آیت العظمای علم

آیتُ الاسلام نابِ کل دوران است او

صادق است و فاضل است و طاهر است و صابر است

در بیان و گفتگو شمس خوش ألحان است او

هیچ آسیبی نخواهد دید اسلام عزیز

بر احادیث محمد تا نگهبان است او

آن چه بر کل علوم این زمانه فائق است

حرف های حضرت شیرین فضائل صادق (ع)اس

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• جواد

دینِ خدا را عده ای در دام می بردند
تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند

با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش
حداقل او را کمی آرام می بردند

امامه ی صدق خدا روی تنش باز است
شاید شهید عشق را احرام می بردند

وقتی رأئیس مذهب شیعه ست یعنی که
پخته ترین را جاهلانی خام می بردند

داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست
تطهیر را با گفتن دشنام می بردند

وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست
یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند

با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را
آنان به سمت غربت فرجام می بردند

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• جواد

دوباره قلب زهرا را شکستند
چوخاری در ره پایت نشستند

مدینه دید سربازان منصور
طناب ظلم بردست تو بستند

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:55
• نوشته شده توسط
• جواد

السلام علیک یامولا
پیرمرد عشیره‌ی لیلا

پدر و مادرم به قربانت
ای غریب مدینه در هر جا

من گدای تو هستم آقاجان
نظری کن که مانده‌ام تنها

ای امام غریب ادرکنی
دست من را بگیر روز جزا

هرچه دارم من از شما دارم
ناله و اشک و روضه را حتی

مددی کن که شیعه‌ات باشم
شیعه‌ی حُب و معرفت آقا

در صفاتِ خدا شریکی تو
جز ربوبیت خدا یکتا

خاک پای تو سرمه‌ی چشمم
یابن الزهرا غریب آل الله

خاک بوس درت همیشه ملک
زنده‌ی یارب شما موسی

حاتم طاعی از غلامانت
هست شاگرد مکتبت عیسی

زائر قبر خاکیَت هستم
جان عالم فدای قبر شما

در غریبی چه شهره‌ای داری
ای به شهر مدینه بی‌ همتا

روضه داریِ تو فراگیر است
بهترین روضه خوانِ خون خد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• جواد

هوای بال و پرم میل کربلا دارد
دویدنم عقب ناقه ماجرا دارد

دلیل اشک مرا اهل اشک می‌فهمد
نمی‌شود بنویسم قلم حیا دارد

حکایتی جگرم را به درد آورده
حکایتی که اشاره به روضه‌ها دارد

میان سجده لگد خورد غیرت سحرم
کسی‌که می‌زندم بغض مرتضی دارد

بریده شد نفسم بارها پیِ ناقه
کجا سه ساله چنین طاقت مرا دارد

دلم شکست و روی خاک با سر افتادم
که پای خسته‌ی من آبله کجا دارد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:08
• نوشته شده توسط
• جواد

جهل بشر از دانش تو كاسته شد
آئینه ی علم از تو پیراسته شد

از گلشن وحی بس كه گُل پاشیدی
گلزار علوم از تو آراسته شد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:10
• نوشته شده توسط
• جواد

شهادت
حضرت صادق (ع)
بند اول

در کوچه‌های شهر نبی در به در شدم

چون مرغ پرشکسته‌ی بی بال و پرشدم

سنی گذشته از من تنها در این قفس

چون شاخه‌ی شکسته‌ی بی بار و بر شدم

زهرا تبارم و نسبم بر نبی رسد

اینگونه بود تا که ز کین دیده تر شدم

آتش به خانه‌ام همه از ارث فاطمه است

از کوچه‌ و ز ضرب لگد با خبر شدم

دشنام تا که داده به من ناصبی پست

چون آتشی گداخته‌ام و پر شرر شدم

سیلی و تازیانه امانم بریده بود

فهمیده‌ام که موسم کوچم رسیده بود
بنددوم

آشفته حالم و جگرم درد میکند

حتی شبانه چشم ترم درد میکند

پهلوی من ز ضرب لگد درد میکند

از ناسزا تمام سرم درد میکند

در سجده بوده‌ام که زد آتش شراره‌ای

زان

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:06
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دوباره آتش کینه به آشیان میزد
به باغ یاس نبی رنگ ارغوان میزد

کدام داغ، جگرسوز تر از این باشد:
رئیس مذهب ما را غلامشان میزد

همیشه بغض به حیدر دلیلشان بوده
به این دلیل قدیمی در آن میان میزد

چگونه روضه بخوانم، چگونه شرح دهم؟
فقط بگویمت اینرا که آنچنان میزد،

که ناله از دل زهرا به عرش حق میرفت
که شعله از دل خانه به آسمان میزد

و بی هوا لگدی زد، امام خورد زمین
همان کسی که شبیه سَنان، سِنان میزد

شبانه برد همان را که صبح صادق بود
و رنگ جهل و شقاوت به این جهان میزد

نه با غلاف به او زخم زد نه با شمشیر
میان کوچه به او زخم با زبان میزد

همیشه در همه جا تیر "با" کمان زده اند
ولی به قدّ خَمَش تیر "بر"

• شنبه
• 16
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• محمدرضا نادعلیان