شهادت امام جعفر صادق

پس از سلام و ادب نزد خالق زهرا
مرا صدا بزنید از خلائق زهرا
کمال بندگی ام خدمت به فاطمه است
خدا کند بشوم عبد لایق زهرا
به غیر غصه ندارد مخالف بانو
غمی به سینه ندارد موافق زهرا
برای اجر محبین او بهشت کم است
چه هدیه ای ست سزاوار عاشق زهرا
بجز علی به کسی رو نمیزنم هرگز
قسم به حرمت قرآن ناطق زهرا
حسین فاطمه بسیار سینه زن دارد
منم اسیر و عزادار صادق زهرا

"بِجَعفَرِ بنِ محمد "نوای هرشب ماست
چه خوب حضرت صادق رئیس مذهب ماست

همینکه ايزد منان قلم به دستش داد
فقط قلم که نه بلکه علم به دستش داد
خدایی اش نه ولی اختیار عالم را
خدای عزوجل دست کم به دستش داد
برای اینکه ببارد مدام بر سرمان
کریم خواندش و ابر ک

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 13:43
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

ای مدینه زائرانت کم شده
سهم ما از غربتت ماتم شده

کوچه های تنگ تو گشته خراب
نیست خشتی آشنا بهر ثواب

در فراغت غم درون سینه هاست
قلب شیعه با غریبی آشناست

روضه جای خود؛ نداری زائری
تا بریزد دانه بهر طایری

شمع بسته رخت انگار از برت
از چه رو پروانه گردد همدمت

شد شکسته حرمت نان و نمک
بار دیگر در تلافی فدک

در غریبستان گلزار ولا
ناله زن بر صادق آل ابا

بار دیگر دست مردی بسته شد
قلب او در کوچه هایت خسته شد

خانه سوزی رسم دیرین تو بود
هیزم و خاکستر آیین تو بود

پشت در او دید میخ سرخ را
عکسی از حوریه بین شعله ها

تا که زد سیلی عدو او گفت آه
یاد مادر کرد در آن شامگاه

دست بسته پا برهنه بی خِمار
انبیا

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

زمینه شهادت امام صادق علیه السلام

آتیش گرفته دل توی سینه
آه ای مدینه آه ای مدینه

از غصه ی تو دلها حزینه
آه ای مدینه آه ای مدینه

رو قبر آقام گرد و غباره
گنبد نداره گنبد نداره

بارون اشکم، داره می باره
دل بی قراره دل بی قراره

داری، به سینه غمها
دیدی، تو اشک مولا
با ما ، بگو مدینه
پس کو، مزار زهرا

وای ، تو دیدی مادر ، وای رو خاکا افتاد
وای ، زمین خورد حیدر ، وای تا زهرا افتاد

وای بسوزی دنیا

ذکر رو لبهام امن یجیبه
آقام غریبه آقام غریبه

باز توی سینه دل نوحه خونه
اشکام روونه اشکام روونه

هستم ، گدای صادق
جونم ، فدای صادق
مهدی ، گرفته امشب
تنها، عزای صادق

وای ، غریب و تنها ، وای ، عزیز زهرا

• شنبه
• 9
• تیر
• 1397
• ساعت
• 15:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در مدینه شور و غوغایی بپا شد
شهر پیغمبر همه غرق عزا شد

این ندا در شهر پیچید،ایهاالناس
جعفر صادق به راه حق فدا شد

شیعیانش اشک ریزان،دل غمینند
رحلت ماه ششم از اولیا شد

بعد عمری نامرادی های دوران
شد شهادت قسمت وحاجت روا شد

حاکم ظالم به او زهری زکین داد
او جگر پاره مثال مجتبا شد

درد دل میداد او را پیچ وتابش
جان به قربانش قتیل اشقیا شد

حضرت کاظم گرفتش سر بزانو
حال بابا دید وگریان دیده ها شد

بعد ابلاغ وصیت بر وصی اش
روح مولا صادق از پیکر جدا شد

عالمان گشتند جمله بی معلم
خامش اندر این جهان نورالهدا شد

عرش حق بگرفت ماتم در عزایش
خاتم پیغمبران صاحب عزا شد

در کنار جد وبابا وعمویش
دفن شد،خاک بق

• دوشنبه
• 11
• تیر
• 1397
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

غزل مصیب داغ شهادت امام صادق علیه السلام
از حسین رئوفی

یکی می گفت مثل مادرش پشت در افتاده
یکی می گفت بین کوچه ها چون حیدر افتاده

شبیه عمه اش زینب سرِ بازارهای شام
به روی خاک با صورت وَ گاهی با سر افتاده

یکی می گفت همچون مجتبی مسموم شد از زهر
به خود می پیچد و در ذکر مادر مادر افتاده

یکی می گفت تا آتش کشید از خانه اش بالا
به یاد خیمه ها و ماجرای معجر افتاده

یکی می گفت در بزم شراب اشکش برای چیست؟
یکی می گفت شاید یاد یک طشت زر افتاده

یکی می گفت تا شمشیر بر قتلش کشیدند ، او
به یاد کربلا و نحر از پشت سر افتاده

گریزِ گریه اش تا گوشه ی ویرانه رفت آن دم
که او می دید لرزه بر تن یک دختر افتاده

«ر

• دوشنبه
• 11
• تیر
• 1397
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شیعه امشب به تن کن رخت عزا وای وای
بیرق غم به پا کن در همه جا وای وای
از داغ شقایق
ان قران ناطق
از عمق دلت گو
یا حضرت صادق
۲
دل شده پر شراره در غم او وای وای
چشم ما پر ستاره در غم او وای وای
دلهامان غمینه
داغ تو به سینه
قربان غم تو
مولای مدینه
۳
شعله میزد زبانه از حرمش وای وای
اتش کینه افتاد در قدمش وای وای
اتش بسترش بود
محشر در برش بود
در بین شراره
فکر مادرش بود

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زمینه شهادت امام صادق (ع)

امشب احوال من پریشونه
اسمون دل ابر و بارونه
کنج سینه یک مدینه غصه داره دلم خدا
ناله ناله گریه گریه بی قراره دلم خدا
دلم فدا خاک پای مدینه شد
مسافر کوچه های مدینه شد
یه عمریه که گدای مدینه شد
وای غریب اقا غریب اقا
۲
سینه ام امشب صحن غم گردید
زایر مرد بی حرم گردید
داغ داغه بی چراغه
یک بقیع بی سایبون
نه یه زایر بی مسافر
نه صدای یه روضه خون
گریه نکن گریه اینجا ممنوعه
اوردن اسم اقا ممنوعه
کشیدن دست رو سنگا ممنوعه
۳
ای ولی الله ایه ناطق
ابروی دین حضرت صادق
دل شکسته دست بسته
نیمه شب میبرند تو را
زیر شعله پابرهنه
بی عمامه تو کوچه ها
اتیش گرفت دل پاکت از غمها
تو کوچه ها ناله

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:44
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میخواهـَم امشَب رُڪ بگویَم دَردهـا را
پَس خوش نَدارَم دیدنِ نامَردهـا را

هـَرڪَس ڪہ با نامِ عَلے خوش گَشتہ حالَش
شیرِحَلالِ مادَرَش باشَد حَلالَش

"مِی" دَر رَگِ ما دائماً جاریست ساقی
این مَستیِ ما عینِ هـُشیاریست ساقی

شِش بار پُر ڪَردَم سَبویِ هـَستے ام را
ڪَردَہ ست ڪامل نامِ صادق مَستے ام را

شُڪرِ خُدا نامِ عَلے ذڪرِ لَبِ ماست
شُڪرِ خُدا صادق رئیسِ مَذهـَبِ ماست

هـَرچَند بینِ روضہ هـامان او غَریب است
امّا مُرورِ حِڪمَتِ این غَم عَجیب است

بُگذار راحَت تَر بگویَم اوجِ غَم را
خاڪے شُدہ شعرَم بسوزان دَفتَرَم را

دَر "شَهـرِ دِل" جُز سُوختَن دَروازہ اے نیست
آتَش بہ دَربِ خانہ چیزِ تازہ اے نی

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:35
• نوشته شده توسط
• جواد

#مرثیه_امام_صادق_علیه_السلام

دینِ خدا را عده ای در دام می بردند
تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند

با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش
حداقل او را کمی آرام می بردند

امامه ی صدق خدا روی تنش باز است
شاید شهید عشق را احرام می بردند

وقتی رأئیس مذهب شیعه ست یعنی که
پخته ترین را جاهلانی خام می بردند

داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست
تطهیر را با گفتن دشنام می بردند

وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست
یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند

با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را
آنان به سمت غربت فرجام می بردند

علی اصغر یزدی

• چهارشنبه
• 13
• تیر
• 1397
• ساعت
• 20:54
• نوشته شده توسط
• علی اصغر یزدی

◾درمنقبت
◾حضرت امام صادق(ع)

ای امام تمام خوبیها
ای تو یاسین و سوره‌ی طاها
همه مجنون تویی تویی لیلا
فخرت این بس که مادرت زهرا
گشته علت به عالم ایجاد

ششمین حجتی و ما بنده
در تمام وجود تابنده
از دمت عالمی شده زنده
فقه از علم توست شرمنده
عالم از علم تو شده آباد

مکتب تو فقیه‌پرور شد
جابرت در علوم برتر شد
بوبصیر تو از همه سر شد
پای درس تو سنگ گوهرشد
بنده از عشق تو شده آزاد

هرچه عالِم همه غلام توانند
جرعه‌نوش شراب جام توانند
مست یک جرعه از کلام توانند
همچو مرغی اسیر دام توانند
همه صیدند و عشق تو صیاد

تو به قرآن مصطفی صادق
تو به آئین مرتضی صادق
سوز نایی به نینوا صادق
روضه‌خوانی ز کربلا صادق
داده‌ای هستی مرا را بر باد

گفته‌ای کربلا پرت ریزد
غم و غصه چو بر سرت ریزد
خون ز چشمان انورت ریزد
گوهر از لعل اطهرت ریزد
از غم غربت شما فریاد

مرثیه‌خواندی و دلت خون شد
دل‌سرگشته‌ات چو مجنون شو
رویت ازخون‌سر چوگلگون‌ شد
شمر از قتلگه چو بیرون شد
آمده ناله‌ی زنی در یاد

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1399
• ساعت
• 20:22
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

آسمانها مرید دستانش

از قنوتش ستاره میبارید

با اجازات چشم او هر روز

نور بر خاک تیره میتابید

حرف هایش همیشه روشن بود

علم با او حیات پیدا کرد

کرسی فقه شیعه را اول

در کلاس زمانه برپا کرد

پیرمردی که سایه ی او هم

باعث وحشت خلیفه بود

درس تاریخ صدر اسلامش

موجب ننگی سقیفه بود

اولین بانی حسینیه ها

روضه در روضه کار هر روزش

السلام علی الحسین غریب

بود تنها شعار هر روزش

در پی یک بهانه ای میگشت

تا شروعی برای روضه شود

دیدن شیرخواره ای کافیست

تا دوباره بنای روضه شود

کاشکی شهر مادری او

شاهد دست بسته اش نشود

سن و سالش گذشته از اینکه

پا برهنه روی زمین بدود

تا که با هر وسیله ای میشد

می شکس

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:28
• نوشته شده توسط
• جواد

بند اول :

آسمان در آسمان خیرِ فرآوان است او

از کران تا بی کران رزق است و احسان است او

در کنارش صد چو افلاطون تلمّذ میکنند

در سپهر علم و دانش ماهِ تابان است او

حوزه علمیه اش عصر بلوغ شیعه است

بهترین استادِ در آرامش جان است او

افقه است و اعلم است و اورع است و ازهد است

شورِ شورانگیز در دیوان ِ إیمان است او

آیت الله مسلم ،آیت العظمای علم

آیتُ الاسلام نابِ کل دوران است او

صادق است و فاضل است و طاهر است و صابر است

در بیان و گفتگو شمس خوش ألحان است او

هیچ آسیبی نخواهد دید اسلام عزیز

بر احادیث محمد تا نگهبان است او

آن چه بر کل علوم این زمانه فائق است

حرف های حضرت شیرین فضائل صادق (ع)اس

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• جواد

دینِ خدا را عده ای در دام می بردند
تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند

با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش
حداقل او را کمی آرام می بردند

امامه ی صدق خدا روی تنش باز است
شاید شهید عشق را احرام می بردند

وقتی رأئیس مذهب شیعه ست یعنی که
پخته ترین را جاهلانی خام می بردند

داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست
تطهیر را با گفتن دشنام می بردند

وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست
یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند

با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را
آنان به سمت غربت فرجام می بردند

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• جواد

دوباره قلب زهرا را شکستند
چوخاری در ره پایت نشستند

مدینه دید سربازان منصور
طناب ظلم بردست تو بستند

• پنج شنبه
• 14
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:55
• نوشته شده توسط
• جواد

السلام علیک یامولا
پیرمرد عشیره‌ی لیلا

پدر و مادرم به قربانت
ای غریب مدینه در هر جا

من گدای تو هستم آقاجان
نظری کن که مانده‌ام تنها

ای امام غریب ادرکنی
دست من را بگیر روز جزا

هرچه دارم من از شما دارم
ناله و اشک و روضه را حتی

مددی کن که شیعه‌ات باشم
شیعه‌ی حُب و معرفت آقا

در صفاتِ خدا شریکی تو
جز ربوبیت خدا یکتا

خاک پای تو سرمه‌ی چشمم
یابن الزهرا غریب آل الله

خاک بوس درت همیشه ملک
زنده‌ی یارب شما موسی

حاتم طاعی از غلامانت
هست شاگرد مکتبت عیسی

زائر قبر خاکیَت هستم
جان عالم فدای قبر شما

در غریبی چه شهره‌ای داری
ای به شهر مدینه بی‌ همتا

روضه داریِ تو فراگیر است
بهترین روضه خوانِ خون خد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• جواد

هوای بال و پرم میل کربلا دارد
دویدنم عقب ناقه ماجرا دارد

دلیل اشک مرا اهل اشک می‌فهمد
نمی‌شود بنویسم قلم حیا دارد

حکایتی جگرم را به درد آورده
حکایتی که اشاره به روضه‌ها دارد

میان سجده لگد خورد غیرت سحرم
کسی‌که می‌زندم بغض مرتضی دارد

بریده شد نفسم بارها پیِ ناقه
کجا سه ساله چنین طاقت مرا دارد

دلم شکست و روی خاک با سر افتادم
که پای خسته‌ی من آبله کجا دارد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:08
• نوشته شده توسط
• جواد

جهل بشر از دانش تو كاسته شد
آئینه ی علم از تو پیراسته شد

از گلشن وحی بس كه گُل پاشیدی
گلزار علوم از تو آراسته شد

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:10
• نوشته شده توسط
• جواد

شهادت
حضرت صادق (ع)
بند اول

در کوچه‌های شهر نبی در به در شدم

چون مرغ پرشکسته‌ی بی بال و پرشدم

سنی گذشته از من تنها در این قفس

چون شاخه‌ی شکسته‌ی بی بار و بر شدم

زهرا تبارم و نسبم بر نبی رسد

اینگونه بود تا که ز کین دیده تر شدم

آتش به خانه‌ام همه از ارث فاطمه است

از کوچه‌ و ز ضرب لگد با خبر شدم

دشنام تا که داده به من ناصبی پست

چون آتشی گداخته‌ام و پر شرر شدم

سیلی و تازیانه امانم بریده بود

فهمیده‌ام که موسم کوچم رسیده بود
بنددوم

آشفته حالم و جگرم درد میکند

حتی شبانه چشم ترم درد میکند

پهلوی من ز ضرب لگد درد میکند

از ناسزا تمام سرم درد میکند

در سجده بوده‌ام که زد آتش شراره‌ای

زان

• جمعه
• 15
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:06
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دوباره آتش کینه به آشیان میزد
به باغ یاس نبی رنگ ارغوان میزد

کدام داغ، جگرسوز تر از این باشد:
رئیس مذهب ما را غلامشان میزد

همیشه بغض به حیدر دلیلشان بوده
به این دلیل قدیمی در آن میان میزد

چگونه روضه بخوانم، چگونه شرح دهم؟
فقط بگویمت اینرا که آنچنان میزد،

که ناله از دل زهرا به عرش حق میرفت
که شعله از دل خانه به آسمان میزد

و بی هوا لگدی زد، امام خورد زمین
همان کسی که شبیه سَنان، سِنان میزد

شبانه برد همان را که صبح صادق بود
و رنگ جهل و شقاوت به این جهان میزد

نه با غلاف به او زخم زد نه با شمشیر
میان کوچه به او زخم با زبان میزد

همیشه در همه جا تیر "با" کمان زده اند
ولی به قدّ خَمَش تیر "بر"

• شنبه
• 16
• تیر
• 1397
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• محمدرضا نادعلیان

شده امروز دلم
روضه خون بقیع
پر زده رفته تا
اسمون بقیع

یه در بسته و
یه چهار تیکه سنگ
کی میشه صاحب
یه ضریح قشنگ

ما که به این چهار تا قبر مینازیم
با چشم خون بهش نگا میندازیم
یه صحن مثه امام رضا ایشالا
برا امامای بقی میسازیم

دعا کنید همین روزا
برگرده سایه سرم
بیاد و روضه خون بشه
کنار قبر مادرم

اقا بیا اقا بیا اقا بیا ۲
____________________________________

تو خونت ریختن و
نیمه شب بردنت
خنده کردن همه
به زمین خوردنت

در و همسایه ها
همه دیدن تو رو
با چه وضعی رو خاک
میکشیدن تو رو

یه پیر مرد که با لباس ساده
عمامه از روی سرش افتاده
مثل امام حسن تو رو اقاجان
کشیدن از زیر پاهات سجاده

یه پا به سن گذا

• شنبه
• 16
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:30
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در این مدینه هیچ به جز غم خبر نبود
از غصه سوخت دل ولی چون جگر نبود

از بس که آب گشته تنم از جفای خصم
دیگر ز پیکرم اثری غیر سر نبود

صد شکر،گرچه خانه ام آتش گرفته است
ناموس من به خانه دگر پشت در نبود

اطفال من چو جوجه،همه لرزه بر بدن
امّا یکی از آنهمه بشکسته پر نبود

با دست بسته برد مرا دشمنم ولی
در بین کوچه خواهر من دربدر نبود

تیع ستم کشید به رویم عدو ولی
دیگر سخن ز چوب و سر و طشت زر نبود
**********
شائق

• شنبه
• 16
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:32
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

مهلتی تا که مناجات به پایان برسد
صحبتش خاتمه با حضرت یزدان برسد

آتش افروخته اند بر در بیت مولا
تا که دید آتش در زمزمه کرد یا زهرا

یاد آتش زدن خانه ی مادر افتاد
یاد زخم تن از ضربت آن در افتاد

وسط کوچه زمین خورد مثال پدرش
حلقه ای بود ز دشمن همه جا دور و برش

می چشید او وسط کوچه غریبی آن شب
یادش آمد ز غریب همه دوران زینب

ناله زد عمه ی مظلومه ی من جان بفدات
جان به قربان صبوری تو ای باب نجات

تو چه کردی وسط دشت بلا با دشمن
دشمنی که دلش از سنگ بُوَد و از آهن

یوسفت وقت سفر پیرُهنی داشت به تن
ای فدای تو و آن یوسف بی غسل و کفن

وحید زحمت کش شهری

@vahidzahmatkeshshahri

• شنبه
• 16
• تیر
• 1397
• ساعت
• 19:50
• نوشته شده توسط
• وحید زحمت کش شهری

با قلب خون با چشم تر
شهر مدینه نوحه گر

یا فاطمه کشته شده فرزند تو
دلخون بقیع از ماتم دلبند تو

واویلتا......

از خانه ی شعله ورش
شد تازه داغ مادرش

بار دگر مدینه و آتش و دود
فرزند ابراهیم و کینه ی نمرود

واویلتا......

میبرد با حال جانکاه
قاتل او را در قتلگاه

پا برهنه در کوچه این سو به آن سو
شرمی نکردند از موی سپید او

واویلتا

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 02:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هزار مرتبه شکر خدا که شیعه شدیم

به سینه مُهر ولای علی نشانه زدیم

غلام خانه ی اولاد مصطفی هستیم

و دل به ریشه ی خاکی چادری بستیم،

که گفته اید دو عالم گدای مادر ماست

که خلق عالم و آدم برای مادر ماست

به لطف درس تو ما شیعه ایم شکر خدا

به زیر دین شمائیم تا ابد آقا

تو شیعه را نه، که اسلام را بنا کردی

چه مکتبی تو از این درس ها به پا کردی

هزار حوزه و مکتب به پا شده امّا

هنوز هم نرسیده به ابتدای شما

اگر چه این همه عالِم به حوزه ها هستند

هنوز جیره خور سفره ی شما هستند

سلام ما به شما ای سلاله ی پر نور

سلام ما به شما یا مروج العاشور

نشسته ایم در این روضه ها کنار شما

که اشک ما بشود مایه ی ق

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 10:29
• نوشته شده توسط
• جواد

قسم به غربت خاکی که فوق تفسیر است
هوای شعر برای بقیع دلگیر است

نفس کشیدن بین غبارها سخت است
سرودن از حرم بی مزارها سخت است

چگونه شعر بگوید دلی که می گیرد
الا بقیع! چرا شاعرت نمی میرد

قرار نیست تو را بی سبب بهانه کنم
ولی بگو که دلم را کجا روانه کنم

کبوتری که در این خانه لانه داشته است
در آستان رضا آشیانه داشته است

چگونه باخبر از آن سرای درد و غم است
دلش خوش است که نامش کبوتر حرم است

بقیع، سامره و کربلا و مشهد نیست
در این سرا خبری از رواق و گنبد نیست

بقیع مثل نجف نیست تا که مهمانش
به راحتی بنشیند میان ایوانش

ولی بقیع، بهشتی ست با چهار مزار
بقیع مژده سالی ست با چهار بهار

چهار مظهر غربت چ

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 10:32
• نوشته شده توسط
• جواد

در هجره‌ام مقابل چشمان مادرم
در سجده بودم و لگدی بر سرم نشست
این غم کجا برم، به که گویم که بی حیا
با ناسزا به فاطمه، بال و پرم شکست

یک تازیانه سجده‌ی طولانیِ مرا
عمداً مقابل پسر ارشدم شکست
وقتی که خواند مادر من را به ناسزا
دندان من ز بسکه خودم را زدم شکست

آتش کشید بیت مرا، وای از دلم
یاد مدینه کردم و آن کوچه‌های تنگ
وقتی که بست دست مرا بینِ خانه‌ام
خوردم به دربِ خانه و دیوارهای سنگ

پای برهنه، با دلِ پر زخم، نیمه شب
در بینِ سینه‌ام نفسم بارها برید
اِبْنُ الرَّبیعْ بغضِ علی را بروز داد
در پشت ناقه، شیره‌ی جان مرا کشید

موی سفید من به دلش رحم جا نکرد
جسم مرا به روی زمین می‌کشاند و رفت
تنها به

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 10:37
• نوشته شده توسط
• جواد

اسیره عـشـقِ مادری هستم

حرف حساب و مُشتری هستم

مُـعتـقدم به چارده معصـوم

شیعه ی اثنیٰ عشری هستم

منصبه من نوکـریه ، مَـردم

مکتــبه من حـیدریه ، مَـردم

به کوری چشم بنی العبّاس

مذهبه من جـعفـریه ، مَردم

مُریــدم و پـیره منه قـنـبر

گفته از اوّل تو گوشم مادر

ایشالا زندگیت باشه وقفِ

خدمت به اهـل بیت پیغمبر

عشق اگه اینه عشقه عاشق شم

اینجا باید از همه فارق شـم

دلم خوشه که سالی چند روز و

وقـف آقام امام صادق شــم

خُدا رو وقتی که صدا میکرد

تو عـرش ولوله به پا میکرد

زائــرای جَـدّ غریبـش رو

خیلی تو خلوتش دعا میکرد

میگفت که با اشک و عزادارای

به مادرم می رسونید یــاری

می گفت برادره با

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:16
• نوشته شده توسط
• جواد

در مکتب ما هرآنکه لایق باشد
دلشیفته ی حضرت صادق باشد

بر تربت بی شمع و چراغش به بقیع
گوید صلوات هرکه عاشق باشد

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:19
• نوشته شده توسط
• جواد

.
نیمه شب شعله به مهمانی در می آید
اشک آتش به سر هیزم تر می آید
کوچه را دود گرفت و وسط آتش ها
پشت در حضرت زهرا به نظر می آید
روضه خوان کیست؟امامیست که چون ابراهیم
مثل خیری ست که در دامن شر می آید
روضه خوان باش که درک صفحات مقتل
فقط از عهده ی لبهای تو بر می آید
بی وفا شهر مدینه ، بی حیا ای بغداد
سوز این روضه به پابوس جگر می آید
گرچه عمامه نداری و عبایی هم نیست
به تنت نور ولایت چقدر می آید
ماه ، روبند بیانداز ببین در دل شب
مو پریشان وسط کوچه قمر می آید
مو پریشان شدی و زجر کشیدی ، آری
مو پریشان بشود حوصله سر می آید

روضه بر حاشیه ی برگ شقایق بنویس
مثل زهراست غمت ، حضرت صادق بنویس
.

چه رسیده ست ب

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 18:30
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از سرِ شانه عبایش را زمین انداختند
پشتِ مرکب می‌دود

پیرمرد است و عصایش را زمین انداختند
پشت مرکب می‌دود

• یکشنبه
• 17
• تیر
• 1397
• ساعت
• 22:01
• نوشته شده توسط
• جواد