محب حیدرم و افتخار من این است
نفس کشیدن بی مهر او چه! ننگین است
ندای من ز ازل تا ابد همین باشد
فقط علی ولی الله و اصل این دین است
یولج الیل والنهار تویی
مرکب عرش را سوار تویی
خارج از درک روزگار تویی
صاحب جبر و اختیار تویی
قدرت محشرت مرا کشته
گنج پنهان انعم اللهی
معنی اهدنای گمراهی
ای امیدی که نیستی واهی
مرتضی صفدری یداللهی
لقب حیدرت مرا کشته
کفرمان را ولایتت برده
فقرمان را کرامتت برده
ترسمان را شفاعتت برده
ای که دل را سخاوتت برده
سائلان درت مرا کشته
با خضوع و خشوع می بخشی
در اصول و فروع می بخشی
شب مان را طلوع می بخشی
ای که وقت رکوع می بخشی
ساقیا ساغرت مرا کشته
عقل در چند وچونی ات مانده
درکـ ان تفقدونی ات مانده
خلق لال از سلونی ات مانده
ای غم اشک خونی ات مانده
روضه ی همسرت مرا کشته
جلوه ی محشر تورا دیدم
چشمه ی کوثر ت
زمین لبخند زد صد شاخه گل از خار بالا رفت
کنار برکه وقتی از بلندی یار بالا رفت
خودش را باخت خورشید از خجالت آب شد وقتی
علی(ع) با نور فوق العاده و سرشار بالا رفت
جهازِ خوش سرانجام شترها منبرش میشد
وقار آورده! با زیباییِ بسیار بالا رفت
به دستش آیۀ «ألیوم أکملتُ لکُم» گل داد
عیار شیعه از آن روز در بازار بالا رفت
چنان ماهی که حتی منکرش طاقت نیاورد و
برای دیدنش رندانه از دیوار بالا رفت
پر از«مَن کُنت»مولا شد تمام دشت و سمت کوه
نوای تهنیت یا حیدر کرار بالا رفت
یقین دارم نبی خود جانشینش را معمّم کرد
گمانم از همانجا حرمت دستار بالا رفت
¤
الهی بشکند دستی که دل دل کرد و با کینه-
برای بیعتِ با او کم
اعیاد همه مبارک و برتر بود غدیر
عیدی به وسع واژه ی حیدر بود غدیر
.
تندیسی از قداست آن امر لایزال
تکمیل آنچه گفته پیمبر ، بود غدیر
.
تاج ولایتی که سر مرتضی نشست
پاداش یوم خندق و خیبر بود غدیر
.
تثبیت حب آن پدر و یازده پسر
بر انس و جان دلیل مظفر بود غدیر
.
بر بنده گان عاشق میثم مرام ،حق
دری ز کنز حضرت داور بود غدیر
.
قرآن به مائده اگرش از غدیر گفت
انعام و دهر و فاطر و کوثر بود غدیر
.
در وادی غدیرخم آن ریگزار داغ
بر لاله های سر زده مصدر بود غدیر
.
دانشگهی فراتر از حد زمان ،مکان
بر اصغر رضیع و ابوذر بود غدیر
.
تبریک گفته آنکه ازل بهر مرتضی
شاهد به ظلم آن خدم شر بود غدیر
.
آتش ز درب خانه رسیده به خ
دارد به لب پیام تبسّم غدیر خم
کی می شود ز خاطره ها گم غدیر خم
.
آمد دوباره، تا ز دل شیعیان کند
رفع ملال و دفع تألّم غدیر خم
.
هر دم که بر دو سرو بیافتد نگاه من
آن دم شود به دیده تجسّم غدیر خم
.
شد مرتضی وصیّ بلا فصل مصطفی
با ما کند همیشه تکلّم غدیر خم
.
اعیاد در سپهر مثل، چون ستاره اند
ماه است در میانه ی انجم غدیر خم
.
ما شیعیان شیر خدائیم و خم پرست
مانند ساقی است به کف خم غدیر خم
.
از باب شأن و مرتبه ز اعیاد مسلمین
مبعث شده ست اوّل و دوّم غدیر خم
.
بر مرغ دل به عشق علی شاه اولیاء
داده ست شور و شوق ترنّم غدیر خم
.
بر خیز ای «بشیر»! به صوت جلی بگو
تبریک باد بر همه مردم غدیر خم
.
در سجده ی شکر آفتاب افتاده
جای قدم ابوتراب افتاده
عمریست که از حلاوت نام علی
حتی دهن کویر آب افتاده
یک بادیه بود و کل دنیا شده است
یک قافله بود و حال صدها شده است
آن برکه ی کوچکی که در صحرا بود
جاری شده در زمان و دریا شده است
یک سیب بهشت بود و گردید دو نیم
یک روح که در دو جسم گردید مقیم
بر این دو ابوالبشر به فرمان خدا
هر کس که نکرد سجده گردید رجیم
نزنم دم ز کسی جز دم سلطان نجف
نکشم پای دل از سفرهء احسان نجف
روز آغاز ، خدا نقش زده بر دل ما
جان تو جان جهان بسته به جانان نجف
لذتی در دو جهان هم قدِ بینایی نیست
گر که بینی به جهان شوکت ایوان نجف
نشود فاش کسی آنچه میان من و اوست
پای جان است میان ، بر سر پیمان نجف
رفع حاجات محال از منِ آلوده بخواه
از منِ مست و خرابِ سگ دربان نجف
یوسف و نوح و مسیحا و کلیم و دگران
همه جاروکشِ ایوانِ سلیمان نجف
کاش روزی که شوم خاک گل کوزه گران
بِبَرَد باد مرا سوی گلستان نجف
`نشد از نام سگ کهف کتاب آلوده
نام ما را بنویسید به ایوان نجف”
سپاه پلکهایش چند لشکر را تکان می داد
علی با خطبه خوانی قلب منبر را تکان می داد
به وقت زُهد سلمان را کرم می کرد و حاتم را؛
عیار راستگویی اش اباذر را تکان می داد
خودش نه پلک بر هم می زد و اینگونه بی پیکار
دل هر مالکی مانند اشتر را تکان می داد
به یک ضربه سرش را می بُرید از تن به آسانی
به سختی آن که وقت جنگ پیکر را تکان می داد
و جبرائیل درسش را به حیدر چون که پس می داد
علی بن ابیطالب فقط سر را تکان می داد
همیشه بعد دیدار علی از بس تحیُر داشت
یکی باید می آمد دوش قنبر را تکان می داد
میان گرد و خاک جنگ تا او را ببیند هم
علی بود آن که از جایش پیمبر را تکان می داد
نه در دنیا دل ما را که ن
خاک خندید , بوتراب رسید
قفل لبخند زد , کلید آمد
درک حق , مشکل و `مفصّل” بود
تا `خلاصه” علی پدید آمد
فتح خیبر فقط علی میخواست
از فلانی که بر نمی آید
هر که گوید خداست , حق دارد
آدم از کعبه در نمی آید
با خدا حرف زد نبی در عرش
دید گویا صدا صدای علیست
دید حبل المتین که میگویند
نخی از بند کفشهای علیست
دید دروازه ایست جنت را
نام دروازه را علی زده اند
دید فوج ملائکی هستند
همه سر بندِ یا علی زده اند
یک نفر گفت : یا نبی , جنّت
سالیانیست جا به جا شده است
طبق در خواست ها , بجای بهشت
آن طرف تر نجف بنا شده است
درست وقت اذان بود ؛ وحی نازل شد
که دین حضرت خورشید تازه کامل شد
به لطف حضرت خورشید جان تازه گرفت
دلی که پای نفس های آسمان دل شد
شکست ظرف بُلورین ظلمت شب را
نگاه صبح ؛ وَ فرمود ظلم باطل شد
هنوز دین خداوند در تلاطم بود
که ذوالفقار علی آمدو حمایل شد
و تیغ حضرت حیدر به خلق ثابت کرد
که لحظه های زمین خوردن اراذل شد
قسم به خلقت هفت آسمان و `”مافیهم””
فقط علیست `”یدالله فوق ایدیهم””
خلاصه ؛ حضرت خورشید میزند فریاد
غدیر خم پس از امروز شد علی آباد
نسیم , راه خودش را به زلف او کج کرد
اگر که عطر علی پخش میشود در باد
و مادر تو خودش بارها شهادت داد
فقط تویی که شدی شیر مرد مادرزاد
همیشه حضر
شبِ نورِ شبِ شور
شده عرش خدا گلبارون
دل اسيره. چون غديره
تاج گذاريِ علي مولامون
مولا علي علي
خدا امشب چه جشني داره
رحمت حق داره ميباره
همه ديدن غدير پيغمبر
دست مولا رو بالا مياره
واسه حيدر شاهِ خيبر
همه لبيك ميگن با مولا
عيديامون. كربلامون
با خوده مادرمون زهرا
مولا علي علي
خوده جبريل. واسه مولا
مياره تاج شاهنشاهى
نبي ميگه. به علي كه
يا علي تو ولي اللهى
مولا علي علي مولا علي علي
با علي من خيالم تخته
بي علي هرچي كاره سخته
توي كل جهان واللهِ
شيعه ى توست فقط خوشبخته
توي دنيا. بي پناها
حرمت جمع ميشن آقاجون
كِي ميشه ما. كه بشيم باز
توي ايوون طلاتون مهمون
مولا علي علي
شبِ اميد و رحمته ، علي يا علي علي ياعلي
شبِ نزولِ نعمته ، علي ياعلي علي ياعلي
خوده خدا عيدي ميده ، علي ياعلي علي ياعلي
عيد بزرگِ ولايته ، علي يا علي علي يا علي
بَلِّغْ نازل شده از توو
عرشِ حق واسه پيغمبر
ديدن سينه سِپَر فرمود
مولاتونه فقط حيدر
به حيدر حسّاسيم
كسي نشناسيم
بترس اي وهابي
مابا عباسيم
حيدر حيدر حيدر ، مدد يا حيدر ٣
اميره ما يلِ خيبره ، علي يا علي علي ياعلي
مولاي سلمان و قنبره ، علي يا علي علي ياعلي
صدقه اي كه ميده فقير ، علي ياعلي علي ياعلي
تو ركوعش انگشتره ، علي ياعلي علي ياعلي
پشتش بي زِرِهِ چونكه
گرمه به فاطمه پشتش
محشرشد تا درِ خيبر
كَندِه شد با يه انگشتش
شنيد تو معراجش
خ
ای خوب ترین های جهان بنده تو
ای راه بهشت راه پاینده تو
ای نایب پیغمبر اسلام شدن
در ارض و سما فقط برازنده تو
محمد حسین رحیمیان
۲۳ اردیبهشت ۹۸
ای شیعه نشان بده ارادت را باز
گردیده دوباره امتحانت آغاز
هر جور شده فاطمه را یاری کن
تبلیغ غدیر واجب است عین نماز
دستان خدا همین که بالا آمد
لبیک علی ، به روی لب ها آمد
هم فاطمه لاحول و لا ... بر لب داشت
هم حال حلال زادگان جا آمد
بر اهل سقیفه تا قیامت لعنت
بر دشمن این بیت کرامت لعنت
فریاد بزن فاطمه خوشحال شود
بر منکر این عید ولایت لعنت
ره به مقصد نبرد هیچ رهی جز این راه
با علی نیست به پیمانه ی ما هرگز آه
هر که تبلیغ غدیر است همه هم و غمش
اربعین کرببلایی شود انشاءالله
محمد حسین رحیمیان
مرداد ۹۸
آنسان که دست گل سر دست بهار رفت
آن روز دست یار سر دست یار رفت
در پرده او ولی خدا بود از ازل
بخت غدیر بود که پرده کنار رفت
قبل از علی(ع) شراب کجا بود در جهان
عمری لب ملائکه خشک و خمار رفت
حق گفت: یا علی(ع) و شراب از فلک چکید
وز آن شراب در گل آدم بکار رفت
این آسمان که بار امانت نمی کشید
مردانه شانه های علی(ع) زیر بار رفت
از هر دو راهه ای به علی(ع) می رسد دلش
راهی برو دلا که دل ذوالفقار رفت
ذکر علی(ع) به حق و حقیقت انالحق است
میثم دم از علی(ع) زدو بالای دار رفت
می خواستم زادمیان دلبری کنم
گفتم که یا علی(ع) دل پروردگار رفت
نه اعتنا به می و نه خمار می کردند
علی نبود، خلایق چه کار می کردند؟
علی اگر که نمی بود، شاعران در شعر
چه استفاده ای از ذوالفقار می کردند؟
به دار باقی مولا شتافتند آنان
کز عشق یار تمنای دار می کردند
ز هیبت سخنش، پایه های منبر نیز
زمان خطبه، سکوت اختیار می کردند
به دست حیدری اش بوسه زد در خیبر
و اهل کوفه به این افتخار می کردند
برای علم علی تازگی ندارد، هر
حقیقتی که بر او آشکار می کردند
همه مناظر کوفه ز خویش می رفتند
اگر نگاهی از آن رخ شکار می کردند
بگو به منکر مولا که در شب هجرت
خلیفه های دروغین چه کار می کردند؟
در آن زمان که علی ذوالفقار می چرخاند
ز معرکه دو خلیفه فرار می کردند!
غدیر با علی غدیر می شود
نبی! بگو وگر نه دیر می شود
علی حقیقتا خود پیمبر است
اگر چه ظاهرا وزیر می شود
میان این همه صحابه رسول
چرا فقط علی امیر می شود
علی شدن که کار هر کسی نبود
علیست آنکه بی نظیر می شود
غدیر، مصطفی عجب دمی گرفت
میان دست خود چه پرچمی گرفت
در آسمان شب سیزده، که ماه دوتاست
سحر یکی ست، ولی لحظه ی پگاه دوتاست
تو هم خدایی و هم نیستی خدای جهان
یکی ست چشم در این صورت و نگاه دوتاست
یکی به سمت نجف می رود یکی کعبه
خدا در اصل یکی هست و طرز راه دوتاست
اگر که کعبه نشین بوده ای نجف پس چیست؟
فقط برای تو انگار بارگاه دوتاست
برای کعبه علی و برای من پسرش
دلیل ماندن پیراهن سیاه دوتاست
یکی به صلح،حسن شد یکی به جنگ،حسین
کمان یکی ست ولی تیر های شاه دوتاست
خدا بخیر کند جنگ چشمهایت را
در این نبرد که فرمانده ی سپاه دوتاست
نسیم باد صبا بی خبر چه فایده دارد
درخت میوه بدون ثمر چه فایده دارد
اگر به غیر علی یاعلی دمد ز نوایش
نوای دلخوش شانه به سر چه فایده دارد
بدون دست توسل به دامن کرم تو
جهاد راه خدا ای قمر، چه فایده دارد
نبی به همره تو شد نبی، وگرنه علی جان
خلیل بت شکنم بی تبر چه فایده دارد
هرآنکه حب تو را در دلش نداشته باشد
نماز صبح و شبش تا سحر چه فایده دارد
بگو که اَشْهَدُ اَنَّ علی ولیِ خدایی
ولایت تو نباشد سپر چه فایده دارد
مقابل حرمت کآمدم به طعنه نوشتم
هنرنماییِ اهل هنر چه فایده دارد
ز چارچوب، درِ قلعه کنده شد که بگویی
بدون اذن خدا هم، ظفر چه فایده دارد
مگر نگاهِ تو از ما کمی زُراره بسازد
وگرنه سجده
یک ذره از احسان علی خیر کثیر است
اکملت لکم دین خدا روز غدیر است
بی شک ز همه جن و ملک جمله کبیر است
الحق که برازنده ی او شاه و امیر است
#شاعر_علی_اکبر_غلامپور
۹۹/۲/۲
پرچم عید غدیر به دست مولا علی ست
شاه و گدا و وزیر که مست مولا علی ست
در خم خم غدیر نشسته عالم اسیر
نام و نوای غدیر الست مولا علی ست
صاحب خم غدیر ساقی کوثر علی ست
جام بزرگ غدیر ز هست مولا علی ست
جن و ملک شد اسیر اسیر عشق امیر
جمله مگر چرخ پیر به شست مولا علی ست
نور رخ مهوشان ز روی مولای من
دیده شاه و فقیر به دست مولا علی ست
نور و (ضیاء) دلم ز مهر مولا علی ست
دل بردم آن کسی که مست مولا علی ست
اگرچه رتبه‌ی او در غدیر معنا شد
ولی حقیقتِ این مرد دیر معنا شد
قسم به معنیِ آیاتِ "هَلْ أَتى" با او
همیشه حقِ یتیم و اسیر معنا شد
همین که دستِ علی در غدیر بالا رفت
برای بارِ نخستین "امیر" معنا شد
کسی مطابقِ هارون برای موسی بود
برای حضرتِ طه وزیر معنا شد
کسی که وقتِ رکوعِ نماز می‌بخشد
فقط به دستِ علی دستگیر معنا شد
همان علی که ابرمردِ فتحِ خیبر بود
همان که وقت نبردش "دلیر" معنا شد
کتابِ فضلِ علی قرنها نوشته شده
ولی حقیقتِ این مرد دیر معنا شد
تکیه گاهِ مؤمنات و مؤمنینِ خویش کرد
دست هایش را گرفت و اصل دینِ خویش کرد
گفت قطعاً جملۂ «من کُنتُ مولا» را بلند
خطبه را خواند و علی(ع) را جانشینِ خویش کرد
آیۂ «ألیوم أکملتُ لکُم» را تا ابد
شاهد عینی دین راستینِ خویش کرد
در غدیرخم ولی الله معنی شد! سپس
دستِ بالا رفته را حبل المتینِ خویش کرد
عشق حیدر در دلش بود و همه دیدند که
دور او می گشت و حجّ آخرینِ خویش کرد
خود ملقّب به «امین» بود و علی(ع) را سال ها
کاتب وحی خداوند و امینِ خویش کرد
خوش بحال آن که با قران ناطق یار شد
محو آیاتش شد و عینُ الیقینِ خویش کرد
ذره ای خیر از دو دنیایش ندید آنکه کسی-
غیر حیدر را أمیرالمؤمنینِ خویش کرد!
#فقط_حیدر_أمیرٱلمومنین_است
#أشهد_ان_علیا_ولی_الله
#عیدغدیر_مبارکباد
#مدح_امیرالمومنین_علی_ع
سند دینِ خدا گر که فقط قرآن است
احمد آیینه ی وحی است و علی برهان است
مرتضی جلوه ای از صورتِ عرفانِ خداست
گلِ بستانِ بهشت و به همه قبله‌نماست
نبضِ هستی ز وجودش به قیام و به قعود
فلک از شوقِ تمنای علی(ع) سر به سجود
آدم و جِنّ و مَلک آمده در پیمانش
خضر و داوود و سلیمان همگی دربانش
دل پُر از مِهرو نگاهش همه لبریزِ صفاست
که خدا عشقِ علی هست و علی عشقِ خداست
مرتضی منبری از نور و ملائک پایش
همه ذرات جهان شیفته ی سیمایش
شده اعجازِ ولایش به یقین باورِ ما
وَ همین بس که شده شاهِ نجف سرورِ ما
علی آن کوکبِ دریِِّ خدای ازلی ست
بعدِ احمد بخدا بر همه‌ی خلق ولی ست
ظاهر و باطنِ قرآنِ محمد(ص) علی است
به دو عالم به همه خلق سرآمد علی است
صاحبِ ذکر سلونی بخدا شیرِ خداست
فاتحِ بدر و حنین است که شمشیرِ خداست
رفته شامِ سیه و صبحِ سپید آمده است
بر همه اهلِ ولا عید سعید آمده است
شاهدِ وحیِ نبی و به همه اسرارش
لعنتِ حق به هر آنکس که کند انکارش
مرتضی شانِ نزولِ همه آیاتِ خداست
معنیِ سوره‌ی توحید وَ مرآتِ خداست
پایه ی عرش به اقرارِ علی پا برجاست
چرخه ی فرش به ایثارِ علی پابرجاست
بی بدیل است دو عالم چو نبی بی همتاست
کرسی و لوح و قلم از نفسش پا برجاست
او که از قبلِ تولد به خدا ایمان داشت
وقتِ میلاد به لب زمزمه ی قرآن داشت
با خطِ نور خداوند به افلاک نوشت
که علی جانِ نبی حافظِ درهای بهشت
بر دلِ ما همه این عید مبارک باشد
سندش سوره ی یاسین و تبارک باشد
#عیدسعید_غدیرخم_مبارکباد
#هستی_محرابی
غدیر عید ستم دیده گان دوران هاست
به حق رسیدن حق دار و مزد انسان هاست
غدیر عرش خدا در دل بیابان هاست
قسم به صبح که روشن ترینِ پیمان هاست
غدیر ختم به خیری دین و اسلام است
بدون باورش اسلام بی سرانجام است
غدیر آمده تا اینکه راه گم نشود
از آسمان شرف نقش ماه گم نشود
پس از رسول خدا تکیه گاه گم نشود
و تا قیامت حق راه و چاه گم نشود
غدیر مرز حیات نفاق و ایمان است
غدیر ماه ترین اتفاق دوران است
غدیر آمده تا پایه های دین باشد
صراط روشن دل های مؤمنین باشد
کلام قاطع وحی است و بالیقین باشد
رسالت نبوی مقصدش همین باشد
بگو نبی خداوند با دلی آگاه
بگو برای همیشه علی ولی الله
فروغ چشم جهان است روشنای علی
دمی نفس نکشیدیم بی ولای علی
چکامه ای نسرودیم جز برای علی
بمیرد آن دل اگر نیست خاک پای علی
نوشته بر دل من با حروف لم یزلی
"علی امام من است و منم غلام علی"
اذان بدون علی از اساس مردود است
نماز دشمن حیدر گناه آلود است
عبادتی که علی را نداشت نابود است
بگو به منکر او در مسیر نمرود است
ضلالت است نمازی که بی علی برپاست
عبادت است علی یا علی که بر لب ماست
جهان جهان شده از فیض نور همسر او
نوشته اند حیا را ز حجب دختر او
منور است زمین از حضور قنبر او
هراس مرگ ندارد حیات نوکر او
"رواق منظر چشم من آشیانه ی اوست"
بگو به کعبه که این عشق خانه، خانه ی اوست
خدا غزل نسروده مگر برای علی
سخن نگفته مگر اینکه با صدای علی
چه سینه چاک شده کعبه در هوای علی
به روی شانه ی احمد نشسته پای علی
فقط ولایت حیدر کمال دین گردید
علی امیر سرافراز مؤمنین گردید
کسی که یک نفسش را ثواب دنیا بود
کسی که هم نفس بی قرار زهرا بود
کسی که روشنی جان و نفس طاها بود
علی امیر جهان مقتدا و مولا بود
چو ذولفقار که خم گشته از جلال علی
مگر بخواب ببیند کسی زوال علی
خدای خالق منان علی علی گوید
به صفحه صفحه ی قرآن علی علی گوید
نبی زمانه ی بحران علی علی گوید
حسین در دل میدان علی علی گوید
قسم به کعبه علی سرپناه عرش خداست
و شانه های نجف تکیه گاه عرش خداست
قسم به لقمه ی پاکی که ارثم از پدر است
نجف همیشه برایم ز قبله قبله تر است
جهان بدون نجف آسمان بی قمر است
دلم ز دشمن حیدر همیشه بر حذر است
اگر چه نام علی روح بر تنم داده ست
"فَمن يَمُت يَرَني"شوق رفتنم داده ست
