چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
هر چند رطب‌های تو شیرین باشد
شیرین‌تر از آن علی علی گفتن توست
آیینه‌اش از غبارها تار نبود
بر لوح دلش به غیر دلدار نبود
بر دار زبان او بریدند ولی
از گفتن عشق دست بردار نبود
امام علی(علیه‌السلام):
«بِبَذْلِ الرَّحْمَةِ تُسْتَنْزَلُ الرَّحْمَةُ»
رحمت و دلسوزی در حق دیگران، موجب نزول رحمت می‌گردد.
? غرر الحِكَم، ص۳۰۵
روشن چو دل از نور محبت گردد
با مهر قرین، دور ز محنت گردد
گر طالب رحمتی، به رحمت رو کن
رحمت سبب نزول رحمت گردد
امام علی(علیه‌السلام):
«ذاکِرُ اللهِ سُبْحَانَهُ، مُجَالِسُهُ»
کسی که به یاد خداست، هم‌صحبت اوست.
? غرر الحِكَم، ص۳۶۹
آغاز سخن به نام حق باید کرد
هم پیروی از مرام حق باید کرد
با ذکر خداوند تعالی، خود را
هم‌صحبت و هم‌کلام حق باید کرد
امام علی(علیه‌السلام):
«بُکاءُ الْعَبْدِ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ یُمَحِّصُ ذُنُوبَهُ»
گریۀ بنده از خوف خدا، گناهانش را از بین می‌برد.
? غرر الحِكَم، ص۳۱۲
گر بنده به حق رسید، مولا گردد
وز بندگی ار گریخت، رسوا گردد
گریان چو شود چشم تو از ترس خدا
دامان تو از گنه مبرّا گردد
روی زمین نگذاشتی شب‌ها سر راحت
وقتی که دیدی مستمندی را سر راهت
در جمع مردم با تبسم می‌نشستی آه
اما نگفتی با کسی جز چاه از آهت
در بین نخلستان عرق می‌ریختی هر روز
تا شب کمی خرما و نان باشد به همراهت
رؤیای زیبایی برای هر یتیمی بود
بین خرابه نیمه‌شب‌ها چهرۀ ماهت
محراب کوفه شاهد راز و نیازت بود
مولای یا مولای نجوای سحرگاهت
هر چند طوفانی میان سینه‌ات جاری‌ست
آرامشی دارد توکلت علی اللّهت
شهری کمیلت می‌شود با هر فرازی از
یا نور و یا قدوس‌های گاه و بی‌گاهت
امروز هم دنیا به مردی چون تو محتاج است...
ای زندۀ نماز و شهید دعا علی
ای جلوۀ جمال تو نور خدا علی
نقشی نشسته در نفس پاک همدلی‌ست
نام تو این همیشه‌ترین آشنا علی
گل کرد با طراوت دست تو ذوالفقار
در مردخیز حادثه «لافتی»، علی
غیر از نبی، تو را به که پیوند جان و تن؟
غیر از خدا، تو را به چه کس اعتنا، علی؟!
قهر تو پشت فتنه شکست و سر نفاق
تیغ تو کرد حق عدالت، ادا علی
شیعه، چهارفصل وجودش بهار توست
در امتداد سبزترین لحظه‌ها علی
گلخانه‌ای که در نفس جان شیعه است
بوی غدیر می‌دهد و کربلا، علی
شاید بهانه‌ای‌ست به دیدار تو، بهشت!
ورنه کم است مهر تو را این بها، علی!
صد کوفه دست عاطفه بر سفرۀ تو بود
وین راز سر به مهر نشد بر ملا، علی
چرخ بخیل،
امام علی(علیه‌السلام):
«كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً»
با ستم‌كار در پيكار و ستم‌ديده را يار باشيد.
? نهج البلاغه، ص۴۲۱، نامه۴۷ (وصیت‌نامه حضرت)
در راه امام حق علمداری کن
ای پیرو مرتضی علی! کاری کن
برخیز به عزمِ رزم با ظلم و ستم
یعنی که ستم‌کشیده را یاری کن
دیر شد امشب برایم نان نیاوردی علی!
کاسه کاسه شیر را پنهان نیاوردی علی!
چاه می‌گوید که دریا می‌شدم هر نیمه‌شب
اشک‌هایت کو؟ چرا طوفان نیاوردی علی!
نخل‌های کوفه را، محراب را، سجّاده را
خاک‌های قبله را باران نیاوردی علی!
می‌رسی از راه، امشب سفره‌ات پهن است، آه
مثل هر شب با خودت مهمان نیاوردی علی!
نان و ظرف شیر را هرگز نمی‌خواهم، بگو:
پس چرا امشب برایم جان نیاوردی علی!
نور چشم ابوطالب
بر همه سید و آقا
حُسنِ تو جلوه ی روی
خالق عالیِ اعلا
مولا علی مولا
شاهان عالَم عبد و گدای تو
یا حجتَ الله جانم فدای تو
ای حجّت حقّ و بحر ایمان
یاور اسلام و یار قرآن
کوثر و تطهیر و حمد و فرقان
یا علی یا علی یا علی جان...
یا علی یا علی یا علی جان...
حاکم مُلک دین هستی
بی مثال و قرین هستی
هم یَلِ خیبری و هم
دلبری نازنین هستی
حقّ الیقین هستی
در مدح تو من چه گویم ای مولا
مدح تو گوید پیمبر و زهرا
شادی قلب تو همه گوییم
ای نورِ قل هو الله احد
سلام خدا بر پدر و هم
مادرت فاطمه بنتِ اسد
یا علی یا علی یا علی جان...
کن دعا یا ولیَ الله
تا ابد با شما باشیم
چون شهیدا
سلام ما سلام ما
به محضر مولا عالمین
یا سیدی ابالحسن
یا سیدی مولا ابالحسین
ولیّ خدا بنده ی داوری
امامُ الهدی جان پیغمبری
مَعَ الحقّی و ساقی کوثری
یا علی یا علی...
ولای تو ولای تو
بُوَد به عالم افتخار من
فدای تو فدای تو
تمامی دار و ندار من
ترابِ رَهَت آسمانها علی
عزیز دل و جان زهرا علی
جمالت بهشت تولّا علی
یا علی یا علی...
در مسیر دین و ایمان
بر مهر علی دل بستیم
شکر حق که همچون خوبان
محبین مولا هستیم
یا حیدر
نور یکتا علی مولا
ای بی همتا علی مولا
یار طاها علی مولا
جان زهرا علی مولا
جان زهرا علی مولا...
کار سائلانه ی ما
در دستان آن کریم است
راه سیّد الوصییّن
خود صراط مستقیم است
یا حیدر
بحر غیرت علی مولا
کوه هیبت علی مولا
فخر و عزّت علی مولا
فجر عصمت علی مولا
جان زهرا علی مولا...
در راه و طریق اسلام
ما هستیم و شرمندگی
او شد کشته ی عدالت
بر سجاده ی بندگی
واویلا
ای بی قرین علی مولا
حق الیقین علی مولا
مجروح کین علی مولا
شهید دین علی مولا
جان زهرا علی مولا...
مولا علی یا حیدر مولا علی یا حیدر...
آبروی عالم ولای تو آقا
دار و ندار من فدای تو آقا
ای که جان جهانی
فخر متقیانی
امیرِ مؤمنانی
هستی ساقی کوثر
مولا علی یا حیدر مولا علی یا حیدر...
نام تو صفای رمضان الکریم
مسیر حبّ تو صراط المستقیم
راهت راه هدایت
قدر تو بی نهایت
بر ما نما عنایت
حقّ مالک و قنبر
مولا علی یا حیدر مولا علی یا حیدر...
دعا کن اربعین با شور عاشورا
از نجف برویم به سوی کربلا
خورشید عالمینی
نبی را نور عینی
گریه کنِ حسینی
تا صبح روز محشر
مولا علی یا حیدر مولا علی یا حیدر...
کجا بودی آقا به روز عاشورا
حسینت لب تشنه گردیده سر جدا
ذکرش اَغِثنی یا رب
جانش آمده ب لب
امان از دل زینب
در ماتم
تو مسجد کوفه شده محشر به پا
آه و واویلا شد کشته مولا
فرق امیر المؤمنین گشته دو تا
آه و واویلا شد کشته مولا
خون جاری از فرق مولای همه
زیر لب ذکرش به اشک و زمزمه
کجایی ای فاطمه ای فاطمه
یا مولا علی علی علی علی...
گر جان دهیم از غربت مولا رواست
آه و واویلا شد کشته مولا
فزت و ربّ الکعبه اوج روضه هاست
آه و واویلا شد کشته مولا
با قلب حزین و خسته می رود
مجروح و در خون نشسته می رود
دیدار پهلو شکسته می رود
یا مولا علی علی علی علی...
تو جان مصطفایی علی جان
تجلّی خدایی علی جان
تو روح انّمایی علی جان
فروغ هل اتایی علی جان
علی علی علی علی
ذکر خلایق و کلّ عالمین
علی علی علی علی
مولا ابالحسن یا ابالحسین
کن دعا تا که من سر به زیرت شوم
پیروِ واقعی در مسیرت شوم
جانم علی جانم علی...
تو آن شهی که در وادی عشق
به هر دمی غم تو فزون شد
میام ذکر و حال مناجات
ز جسم اطهرت جان برون شد
تو دیده ای به کوچه ها اندوه و محنت و رنج بی قرین
به کوچه ها پس از نبی زهرای تو شده نقشِ بر زمین
استخوان در گلو داری و زمزمه
قد کمانِ علی فاطمه فاطمه
یا فاطمه یا فاطمه...
به موقع شهادت تو بودی
به فکر غربت نور عینت
به فکر زینب قد خمیده
به فکر نور چشمت حسینت
به
به اذن حیّ اعلا،مدیحه میخوانیم ما
به محضر مولا
سلام ما،به سَرور اهل آسمان
فضائلش بی حدّ و کران
امیر و مولای مؤمنان
امام مخوقات جهان
یا علی علی علی علی علی علی...
رُخَت جمال داور،برادر پیغمبر
علی علی حیدر
چه گویم از تو که تجلّی ایزدی
وَ عبد معبود سرمدی
پُر از تولّای احمدی
ز کلّ عالم سرآمدی
یا علی علی علی علی علی علی...
شهید عدالتی،تو قبله حاجتی
حقیقت عصمتی
عدالتت،شده بهانه بر کینه ها
به تو رسیده ظلم و جفا
به تیغ فتنه واغربتا
شده به مسجد فرقت دو تا
یا علی علی علی علی علی علی...
مِهر نور عَلَوی،میکشد هر طرفم
مُحرم حجّ ولا،در ایوان نجفم
گرچه از فرط گناه،از معبودم خجلم
همواره شد یا علی،نغمه ی جان و دلم
برتر از همه یا علی علی علی
ذکر و زمزمه یا علی علی علی علی
عدلِ محکمه یا علی علی علی
جان فاطمه
جان فاطمه جان من فدای تو...
با پیغمبر که همه،بودند از صدق و ریا
با تو ماندن با علی،باشد معیار وفا
در راه عدل و شرف،خونین شد پیکر تو
تیغ خَوارجیان،نشسته بر سر تو
لاله گون شدی در سحر گهی مهیب
جانفدا شدی بی حبیب و بی مجیب
وَ شهادت است بهر درد تو طبیب
رهبر غریب
جان فاطمه جان من فدای تو...
رَهن مِی شد خرقه و دستار ما
شد مگر آن یار جانی یار ما
.
خوش بود گر باشد آن زیبا نگار
تا ابد همواره یار غار ما
.
آنچنان کز شوق وصلش سرخوشیم
فرقتش بر دل فزاید بار ما
.
پرتو مهر جهانبخش رخش
روشنی بخشد بشام تار ما
.
چشم مستش پُر ز مِی باشد چه غم
گر نباشد خانۀ خمّار ما
.
محو جانانیم و در غیب و شهود
جان متاعی بود در بازار ما
.
جُز مُحبّت آنکه نابودش مرام
حاش لله کی کند آزار ما
.
شد تُهی مِی از صُراحی و نشد
دجله دجله در خور معیار ما
.
بعد از این ما را بحال خود گذار
رخنه کم کن ناصحا در کار ما
.
تو شنیدی آنچه را ما دیده ایم
نیست شک و شُبهه در گفتار ما
.
بر نمیداری اگر باری ز دوش
باری از چه میشوی سر بار
علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را
که خدا نمود زینت بتو تخت انّما را
.
علی ای محیط وحدت تو چه آیتی خدا را
که محاط تست کثرت چه نهان چه آشکارا
.
علی ای سوار قدرت تو چه قدرتی خدا را
که کشید دست و تیغ تو کمان لافتی را
.
علی ایکه با محمد بدو جسم رفته یک روح
صلوات ختم بنما بنگر یکی دو تا را
.
علی ای سماء وحدت تو چه پرتوی خدا را
که به نه سپهر دادی تو علو و ارتقا را
.
تو به آسمان وحدت چه مهی چه آفتابی
که گرفته نور روی تو ز ارض تا سما را
.
بتو گر قوام هستی ز ازل خدا نبستی
به تمام ملک هستی بکه کردی این عطا را
.
علی ایکه داد احمد بکفت لوای حمدش
که علم کند یدالله بدو عالم آن لوا را
.
علی ایکه در شجاعت بق
فخر خدای داورم که من غلام حیدرم
مست زجام کوثرم که من غلام حیدرم
مهرِ علی سرشته ام روز ازل نوشته ام
عاشقم وقلندرم که من غلام حیدرم
روز جزا صدا زنم ناله مرتضی زنم
روی سفید محشرم که من غلام حیدرم
زنده به نام نامی اش پادشهی غلامی اش
رهرو راه قنبرم که من غلام حیدرم
مستم و پیمانه به کف عاشق ایوان نجف
بر در میخانه سرم که من غلام حیدرم
شکر خدا روز جزا آتش دوزخ و بلا
حرام شد به پیکرم که من غلام حیدرم
عشق علی مرتضی گریه بر خون خدا
فاطمه گشته مادرم که من غلام حیدرم
من و ذکرِ نامِ تو یا علی، که کشانی ام به هدایتی
مگر از تو چشمِ عنایتی، برسانَدَم به ولایتی
.
همه تن خلوص و ارادتم، به مقامِ فضل و کرامتت
که ز جمعِ خاصِ محمّدی، تو نمونه ای تویی آیتی
.
سرِ راهِ بادِ سحر منم، بِنِشسته دیدهٔ تر منم
که ز باغِ فضلِ تو بو برم، به اشارتی به کنایتی
.
سر و پا امیدم و آرزو، سر و پا تپیدن و جست و جو
که از آستانِ جلالِ تو، رسدم پیامِ حمایتی
.
بر و دوشِ بامِ فلک علی، پر و بالِ مرغ و ملَک علی
به سخا و لطف محک علی، چه حدوده ای، چه نهایتی!
ـــــــ
(1) عبدالقهار عاصی (زاده ۱۳۳۵ خورشیدی – درگذشته ۱۳۷۳) از شعرای افغانستان .
آه یا فاطمه یا فاطمه جان...
آه،دلت به درد و غم نشسته
مجروحه ی پهلو شکسته
فروغ و نورِ دیده ی من
جوانِ قد خمیده ی من
بعد از پدر در راه ولایت
شدی فداییِ علی جانم فدایت
چه بی رمق شد دیگر صدایت
شدی فداییِ علی جانم فدایت
آه یا فاطمه یا فاطمه جان...
دلبر هر انجمن از دلبران باشد علی
جلوه زن حقّ، مظهرِ سر مظهر آن باشد علی
.
خواست واجب در ازل تا جلوه بنماید زخود
خلقت احمد نمود و مثل آن باشد علی
.
خواست آرد جلوه ای از حسن خود بر ممکنات
احمد آمد جلوه اش جلوه کنان باشد علی
.
«کنت کنزاً مخفیاً» شد علّت عرفان و خلق
احمد آمد گنج عرفان باب آن باشد علی
.
بود واجب در عیان خود نهان از غیر خود
احمد آمد سرّ او سرگوی آن باشد علی
.
گوش هوش آور بسوی معنی «اللّه نور»
احمدش مشکاة شد مصباح آن باشد علی
.
نور آن باشد به خود ظاهر، ظهور آرد به غیر
احمد آمد از احد نور و چنان باشد علی
.
بود واجب نور چون ظاهر به خود بودی عیان
پس ظهور آورد در احمد و زآن باشد علی
.
ای
گشتم ز لطف حضرت بی چون و ذوالمنن
مدّاح برج مهر امامت ابوالحسن
.
بر لوح دل چو جوهر آیینه خشک باد
باشد به غیر منقبت او اگر سخن
.
شاها شکست قهر تو بال و پر پری
آدم شد از مهابت شمشیرت اهرمن
.
آن را که بسته است لب مدح سنجیش
مانند شمع باد زبان دشمن بدن
.
هرکس نگفت مدح تو جز لخت دل مباد
چون غنچه های لاله زبانیش در دهن
.
خورشید از تنوره قهرت شراره ای
ماه از بهشت خلق تو یک برگِ یاسمن
.
هر غنچه گلی دل آگاه گشته است
تا شد نسیم لطف تو زینتده چمن
.
هرکس که با ولای تو رخت از زمانه بست
زیبد به رنگ غنچهاش از برگ گل کفن
.
پرسند چون ز ملّت من منکر و نکیر
گردد به این دو مصرع رنگین زبان من:
.
کان سخا و بحر عطا مر
ز جور و فتنه دنیای دون ملالی نیست
که نام حیدر کرار تکیه گاه من است
.
به جز سرای علی دولتی مرا نبود
غلام درگه اویم خدا گواه من است
.
به روز حشر هم اندر دلم هراسی نیست
که سرور دو جهان شافع گناه من است
.
چو سائلی به درش حلقه میزنم هر دم
که لطف و مرحمتش مایه رفاه من است
.
به بذل و بخشش و اکرام اغنیا چه نیاز
که روز و شب به دو دست علی نگاه من است
.
از این مسیر به ظلمت نشسته باکی نیست
چرا که ساقی کوثر چراغ راه من است
.
مدال نوکریش را به عالمی ندهم
گدایی در مولایم عز و جاه من است
.
گدای لطف علی بوده ام ز روز ازل
که خیمه کرمش بهترین پناه من است
.
اگرچه غرق خطایی ولیک #فرقانی
بگو به خلق که حیدر پناه گاه
روح و ریحانم روحي لَکَ الْفِدا علی جانم
جانم یا حیدر،وصی و روح و جان پیغمبر
وَجه خدا و ساقی کوثر،ای زِ همه غیر نبی برتر
جانم یا مولا،حقیقت تجلّیِ اعلا
آینهٔ خدای بی همتا،امام و مقتدایِ بر زهرا
روح و ریحانم روحي لَکَ الْفِدا علی جانم...
آقادلتنگم،برای صحن با صفای تو
برای اِیوونِ طلای تو،شور و سُرورِ زائرای تو
آرزو دارم،خاک حریم باصفات باشم
میونِ خِیل نوکرات باشم،همیشه از سینه زنات باشم
روح و ریحانم روحي لَکَ الْفِدا علی جانم...
آرزو دارم،منم شبیه آبرودارا
عزیز و نور عین تو باشم،گریه کن حسین تو باشم
اربعینْ هر سال،منم کبوتر هوایی شم
مثل شهیدای خدایی شم،از حرمت کرببلایی شم
روح و ریحانم روحي لَ
سلامِ اهل دین،به شمسِ مَهجبین
وَصیُ المصطفیٰ،امامُ المتّقین
امیرالمؤمنین...
کِشد عشقش مرا،به هر سویْ و طرف
دل عالَم بُوَد،هواییِ نجف
امیرالمؤمنین...
خوشا آنکه رود،به راهِ مرتضی
کند سِیرِ رَهِ،تقرّب بر خدا
امیرالمؤمنین...
تو و مظلومی و،من و اندوه و آه
زِ جهل مردمان،نمودی سر به چاه
امیرالمؤمنین...
ز داغ غربتت،فلک محزون علی
بخوانم مرثیه،به قلب خون علی
امیرالمؤمنین...
الا ای آنکه بود،به تو رویِ نیاز
شکسته سر شدی،به محراب نماز
امیرالمؤمنین...
همای رحمتی،وَ خورشید عطا
شده نام تو حک،به روح و جان ما
امیرالمؤمنین...
علی جان سائلت،به درگه آمده
به حقّ زینبت،به ما روزی بده
امیرالمؤمنین...
به ذکر یا حسین،غ
علی...یا مرتضیٰ
یا علی یا علی جانم حیدر
منم مبتلایت،شدم بی نوایت
نگاهی کن به منِ ناقابل
که تو سلطان و من تو را سائل
سرشته حبّ تو در آب و گِل
یا علی یا علی جانم حیدر...
تویی شاهِ کریم،صراط المستقیم
جز درِ تو جایی ندارم
ای ولایتت اعتبارم
نام تو را روی لب دارم
یا علی یا علی جانم حیدر...
به من اعتنا کن،دلم کربلا کن
ما زائر نینوا هستیم
سینه زنِ کربلا هستیم
گریه کنِ عاشورا هستیم
سیدی مولا ابی عبدالله...
سیّدنا یا حیدر...
ای سید و مقتدا،به اهل عالَم حیدر
یادت دهد بر دلها،شور دمادم حیدر
عشق تو در دل هدیه،زِ خالقِ رحیم است
راه ولایت بر ما،صراطِ مستقیم است
سیّدنا یا حیدر...
امان زِ قلبِ پُر آه،غفلتِ خَلقِ گمراه
ز جهل مردم گفتی،دردِ دلت را با چاه
گرچه ز تیغ قاتل،بر لبِ تو آوا بود
قاتل تو یا مولا،مصائب زهرا بود
سیّدنا یا حیدر...
به یا علی از اوّل،با عترت و قرآنیم
ما رَهروِ وادیِ،ابوذر و سلمانیم
فدایی و سرباز،راه ولی می مانیم
وَ تا دمِ جان دادن،ما با علی می مانیم
سیّدنا یا حیدر...
ما جملگی عشّاقِ،نورِ دو عینت هستیم
گریه کن و محزونِ،داغ حسینت هستیم
دعا نما یا مولا،شَویم به قلب آگاه
همچو زهیر و عا
مقتدای مظلوم و غریب،ساقیِ کوثر
وصیِ نبی،شیر خدا،مدد یا حیدر
حیدر ای ولیِ خدا،حیدر شمس روز جزا
حیدر دُرّ مهر و وفا،یک دم کن نظر به سوی ما
سیدی یا حیدر...
هر کسی بُوَد مدّعیِ عشق تو آقا
باید رَوَد با یا علی در رَهِ تقویٰ
حیدر کوه درد و غم و،حیدر صاحب عَلَم و
حیدر دشمن ستم و،راهش شد تقرّبِ خدا
سیدی یا حیدر...
السلام ای عالم اسرار رب‌العالمین
وارث علم پیمبر فارس میدان دین
.
السلام ای بارگاهت خلق‌را دارالسلام
آستان رویت بطرف آستین روح‌الامین
.
السلام ای پیکر زایر نوازت زیر خاک
از پی جنت خریدن خلق را گنج زمین
.
السلام ای آهن دیوار تیغت آمده
قبلهٔ اسلام را از چارحد حصن حصین
.
السلام ای نایب پیغمبر آخر زمان
مقتدای اولین و پیشوای آخرین
.
شاه خیبر گیر اژدر در امام بحر و بر
ناصر حق غالب مطلق امیرالمؤمنین
.
ملک دین را پادشاه از نصب سلطان رسل
مصطفی را جانشین از نص قرآن مبین
.
بازوی عونت رسول‌الله را رکن ظفر
رشتهٔ مهرت رجال‌الله را حبل‌المتین
.
هر که در باب تو خواند فضلی از فصل کلام
در مکان مصطفی داند بلا فصل
