تا دست خدا آینه را داد به کعبه
ازشدت شهدش ترک افتاد به کعبه*
پیش قدمش سینه درید و همه دیدند
این کار چه قدر وشرفی داد به کعبه
تاریکی بت خانه فرو ریخت به یمن
نوری که خداوند فرستاد به کعبه
وقتی عدد عشق درعالم صدو ده تاست
حرفی نزن از باقی اعداد به کعبه
آمیخته شد جاذبه و دافعه باهم
باآمدن جامع الاضداد! به کعبه
پرمیشود از عطر وجودش همه عالم
هربار می افتد گذر باد به کعبه
برسینه نگه داشته نقش شرفش را
ای عشق بگو دست مریزاد به کعبه
(کجازنی به مقام تونه فلک دارد
زشهدتوست اگر کعبه هم ترک دارد
سیدحسین_سیدی)*
- سه شنبه
- 28
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 11:55
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
