یقیناً ... جایِ امّا و ولـی نیست
کسی غیر از علی... بر ما ولی نیست
قسم بر بـایِ بـِسـمِ الله.... اسمی
به عالم بهتر از نامِ علــی نیست
عـــــلی...معیارِ برحقِّ گزیـــنش
علــی سر لوحه یِ فرهنگـ وبینش
به هر یک جمله یِ نهج البلاغه
نهفته صد کتابِ آفریـــــنش
بازهم بعد از نمازِ خود شدم
گرمِ قرآن خواندنِ بی قاعده
ناگهان فکرِ مرا مشغول کرد
آیه ی پنجاه و چارِ مائده
غرقِ خود بودم صدوده ثانیه
دین و دنیایَم پُر از ابهام شد
بود غوغایی درونِ سینه ام
یاعلی گفتم دلم آرام شد
آیه مهرومحبت چیست جز
این که ما دورِ وجودِ حیدریم
از محبَّت خارها گُل می شوند
هرکجا نام علی را می بَریم
بر کویرِ سینه ی ما از ازل
بارها باریده بارانِ علی
آن گروهی که خدایَم وعده داد
چیست غیر از وصفِ یارانِ علی
حَق علی ، اوّل علی ، آخر علی
دین علی ، مسجد علی ، منبر علی
دل علی ، دلجو علی ، دلبر علی
مِی علی ، ساقی علی ، ساغَر علی
حَق علی ، کعبه علی ، قرآن علی
سَر علی ، سرور علی ، آقا علی
شبها کویرِ مَحضم و بارانم آرزوست
از گوشه چشمِ یار، فراوانم آرزوست
.
گریه به رَهن، صورتِ من را گرفته است
آمد بهار و چِهره ی خندانم آرزوست
.
دل را به پاره سنگِ ملامت شکسته اند
مرهم زِ آهِ گرمِ طبیبانم آرزوست
.
این اشک های نیمه شَبی کارساز شد
از زندگی، طَریقِ شهیدانم آرزوست
.
هر جا که تاک کاشت علی، مِیکده دَمید
لطفی زِ دستِ شاه، دوچَندانم آرزوست
.
بوسیدنِ ضَریحِ لَبش حُکمِ شَرعِ ماست
فصلِ شَراب چون که رِسد، آنم آرزوست
.
بوییدنِ تُرابِ نجف مستی آور است
در صَحنِ دوست خاتمه ی جانم آرزوست
همیشه جوششِ عشقِ علی ست در کارم
به لطفِ اوست که رونق گرفته بازارم
.
اگر که سلطنتِ این جَهان دَهند به من
جُز آستانِ علی سَر فرو نمی آرَم
.
به هر کسی که مُحبِّ علی ست، مدیونم
زِ هر کسی که علی دوست نیست، بیزارم
.
نجف نرفته، خبردار نیست جَنَّت چیست
به موجِ وادیِ حیرت مَکن تو اِنکارم
.
نمازِ مستِ علی، سوی قِبلَةّالنَّجَف است
جُز این عبادتِ دیگر به شَرع مَشمارم
.
علی ست آنکه خُدا گفته بود با اَحمد؛
به روحِ بندگیِ مُرتَضی بدهکارم!
.
علی ست آنکه مُحبَّت به اهلِ بیتَش را
برای روزِ کَفَن پوشی اَم نِگهدارم
تا زمین قدم برداشت آسمان نوشت علی
آسمان که بر پا شد کهکشان نوشت علی
کهکشان که بر پا شد یک جهان نوشت علی
این جهان که معنا شد بیکران نوشت علی
بیکرانه ها پر شد لامکان نوشت علی
با هر آنچه که می شد با همان نوشت علی
با قلم نوشت علی با زبان نوشت علی
و سپس هر آنچه داشت در توان نوشت علی
روی صورتِ انسان روی جان نوشت علی
با غبار او روی چشممان نوشت علی
آنقدر نوشت از او تا جهان پر از او شد
تا که دست حق رو شد ذکر عاشقان هو شد
پس دو مرتبه روی صورتم نوشت علی
دوست داشت پس روی قسمتم نوشت علی
در رگم که جاری شد غیرتم نوشت علی
پا شدم زمین خوردم همتم نوشت علی
تا کمی ضعیف شدم قوتم نوشت علی
آمدم ذلیل شوم عزتم نوشت عل
در همه ارض و سما شادی و هلهله شده
جشن مدح علی و عید مباهله شده
ترانهٔ عشق و وفا یا حیدر
زمزمهٔ عرش خدا یا حیدر
نَفس و وجودِ مصطفی یا حیدر
نور دو چشمانِ زهرا یا حیدر
یا علی مولا حیدر...مولا مولا یا مرتضیٰ
حِیرت نَجرانیان از هِیبت آل عبا
بُوَد از مشیّت و اراده و لطف خدا
عید خوشِ اهل یقین مبارک
عزّت و اقتدارِ دین مبارک
شور و سُرورِ بی قرین مبارک
مباهله بر مسلمین مبارک
یا علی مولا حیدر...مولا مولا یا مرتضیٰ
به تولّای علی همیشه دل می بازیم
ما به عشق علی و آل علی می نازیم
دست من و دامان تو یا حیدر
چشم من و احسان تو یا حیدر
جرم من و غفران تو یا حیدر
هستی من قربان تو یا حیدر
یا علی مولا حیدر...مولا
بیست و چهارِ ماهِ ذی الحجّه زِ رحمت
شد مسلمین را عید فخر و جشن عزّت
قلب محبّین بس منجلی شد
نور محافل نامِ علی شد
مباهله و گویم مکرّر
اللهُ اکبر اللهُ اکبر...
جانم علی جانم علی جانم علی جان...
در این زمان گشتند از الطاف داور
نَجرانیان مَقهورِ اسلام و پیمبر
یادش نَماییم با احترامی
باید بِداریم آن را گرامی
دل پر سُرور است از عشق حیدر
اللهُ اکبر اللهُ اکبر...
جانم علی جانم علی جانم علی جان...
مباهله عیدِ همه اهل یقین است
فَضیلت و مَدحِ اَمیرُالمؤمنین است
خوانده علی را آن حیّ داور
نَفسِ پیمبر جانِ پیمبر
گویم دمادم با حُبّ حیدر
اللهُ اکبر اللهُ اکبر...
جانم علی جانم علی جانم علی جان...
علی ای میر پهلوان عرب!
زیر تیغت سر یلان عرب
.
ای در خیبر از تو کنده شده!
وز تو لات و هبل فکنده شده!
.
خصم شد هر که کردگار تو را
بوسه زد تیغ ذوالفقار تو را
.
ای مناجاتی شبانه! علی!
ای نماز تو عاشقانه! علی!
.
آن چنانی که تیر وقت دعا
کشد از پا برون طبیب، تو را
.
نیز در وقت سجده بر سر تو
می زند تیغ خصم کافر تو
.
شانه های تو، آه! قامت تو
آن ستون های استقامت تو
.
بار اندوه عالمی می برد
دل تو غصه ی جهان می خورد
.
شب که می شد تو بودی و غمِ تو
عالم رنج و راز، عالمِ تو
.
تا که پنهان ز خلق زیر گلیم
ببری شام کودکان یتیم
.
علی! ای پرّ و بال هم قفسان!
خود پر از درد و دردمند کسان!
.
ای درِ شهر علم مصطفوی!
عَ
در دو عالم شیر حق فرمان رواست
لطف او بر درد بی درمان دواست
.
سرّ حق در سینه ی شیر حق است
شیر حق فرمان روا بر ماسواست
.
آن که ز آدم تا به خاتم هر زمان
انبیا و اولیا را رهنماست
.
آنکه از نور رخش در کسب فیض
ماه و خورشید و دگر ارض و سماست
.
آن که اندر پرده ی لاریب حق
همنشین با ابن عمش مصطفاست
.
آنکه اندر وصف او از قول حق
جمله قرآن از الف تا حرف یاست
.
گفت با احمد سخن ز اسرار غیب
آنکه واقف از همه اسرارهاست
.
چون یدالله فوق ایدیهم بود
دست او الحق فراز دستهاست
.
زد قدم بر دوش پاک مصطفی
آنکه هر جا دست او مشگل گشاست
.
کعبه زینت یافت از مولود او
مفتخر زین رو به عرش کبریاست
.
در قیامت کی به دوزخ می رود
ه
علی ای پرتو ایمان که همه نور و صفائی
چه سرایم به مدیحت که تو برتر زثنائی
.
علی ای جوهر تقوا که به هر حسن، قرینی
علی ای کعبه دلها، که زِ هر عیب، جدائی
.
از ره مردی و رادی تو جوانمرد قرونی
از پی احمد مرسل، تو بهین خلق خدائی
.
علی ای شیر خدا، ایکه به نیروی شجاعت
صفدر و صف شکن و معرکه آرای غزائی
.
علی ای نور هدی ایکه به شبهای عبادت
در خدا فانی و مستغرق دریای بقائی
.
خانه زادی تو خدا را و یکی بنده خاصش
که مقیم حرم قربت وی در دو سرائی
.
مدد از فضل تو جویم، که مرا راهنمونی
فرج از مهر تو خواهم، که مرا راهگشائی
.
تو نگنجی به شرف ظرف زمان را و مکان را
که چو تابنده قمر، بر فلک عزّ و علائی
.
دین و دانش زت
رااز و نیاز من ذکر نماز من
الهی سایه ی تو از سرم هیچ موقع کم نشه
سر من غیر در گهِ تو جای دیگه خم نشه
زائرات راهیه حرمت میشن
همشون گدای جود و کرمت میشن
یاعلی علی علی علی علی مدد
صاحب عطای من روح دعای من
برای حل مشکلم یه گوشه چشم تو بسه
نگن تا مردم این گدای درگاه تو بی کسه
اومدم حاجتمو روا کنی
قاتیِ خوبا منم آقا سوا کنی
آقا گرفتارم تویی فقط یارم
با اینکه از من عمریه همیشه میبینی خطا
ولی ردم نمیکنی منو از درگهت آقا
نمیخوام پیش تو روسیا بشم
کمکم کن آقا دیگه سر به را بشم
ای ساقیِ کوثر ای شافع محشر
آقا ممنونم از تو که منو را دادی تو حرم
منم محتاج یک نگات تویی سلطان ذوالکرم
دل من همیشه با
من که بودم که به این میکده راهم دادند
سینه ای سوخته و مملوِ آهم دادند
گردش چشم علی بود که از ساغر آن
سهم مستی اثر نیم نگاهم دادند
چون که ابلیس ره فتنه گری پیش گرفت
از گزندش به غم عشق پناهم دادند
چشم شیطان صفتان کور که از لطف علی
بر گ بخشایشِ از جرم وگناهم دادند
رانده روز ازل از ملک جنان بودم و حال
با علی پیش خدا یکسره راهم دادند
دیده مجنون رخ لیلی شده گر عاشق او
عشق مولاست که نادیده گواهم دادند
تحت الطاف جهان گستر آن شاه ولاست
گر در این گنبد دوار رفاهم دادند
کسر شان است اگر نوکریِ خلق ولی
چون غلام علیَم عزت و جاهم دادند
از نغمه سرایانِ غمِ یارِ قدیمم
نادیده جمالش به سراپرده ندیمم
مستم ز میِ میکده ی ساقیِ کوثر
عمریست که در گوشه ی میخانه مقیمم
فرزانگی ام در گروِ عشق وجنون است
با مهر علی در طلب عقل سلیمم
هرچند که نالایقم اما ز کرم داد
حب علی و آل علی رب کریمم
بیمار علی از چه پی چاره دردی
درمان مرا عشق علی داده حکیمم
از حکمت اگر دیده شود تار غمی نیست
چشمان علی بین طلبیدم ز نعیمم
آید به مشام دلم از باغ ولایت
بارایحه ی زلف علی طرفه شمیم
با روح جنان گفت بیا ساکن من باش
عطر گل روی علی افشانده نسیمم
میزان عملهای شروخیر خلایق
سنجیده به معیار علی ذات علیمم
در عرش برین فخر کنان حضرت جبریل
باخیل ملک گفت علی گشته
ائو کی محراب عبادتده ائورک قبله سیدی
کعبه مولودی علینین ائو گزل جلوه سیدی
آدینه سجده انون روح مناجات الیور
حیدرین خلقینه خالقده مباحات الیور
مرگ است تولدی دگر، خوش مضمون.
با مرگ اگر رسد به لیلی، مجنون.
حلوای تولد مرا عزرائیل.
خیرات کند میانِ ارواح اکنون.
رسول رشیدی راد(مجتبی) ۱۳۹۸/۰۵/۲۵
پی نوشت:
حدیث معروفی است به نام حدیث حارث بن همدان که از اصحاب حضرت امیر (ع) بوده است و جمله معروف « فَمَن یَمُت یَرِنی » حضرتش، خطاب به وی گفته شده است. این حدیث در کتبی همچون بحارالانوار و نیز امالی شیخ صدوق به صور گوناگون نقل شده است.
ماحصل قضیه این است که امیرالمومنین(ع) به حارث بن همدان فرمودند: هرکس که بمیرد چه دوست من باشد چه دشمن من، مرا در مواطن چندگانه خواهد شناخت. هنگام مرگ، نزد صراط، کنار حوض و هنگام تقسیم کردن بهشت و دوزخ.
برای ثنا خوانی چون تو مولا
سپاس خدا را که داده زبانی
شود صوت جان پرور اهل ایمان
شهادت دهد بر ولایت اذانی
حذر دارد از غیبت وفحش و بهتان
اگر ذکر نام تو دارد دهانی
شود مرکز فیض خلاق عالم
به نام تو باشد اگر هر مکانی
مرا طاق ابروی تو قبله گاه است
نگویم ثنای هر ابرو کمانی
به سوی جنان میرود روز محشر
مطاع ولای تو چون ارمغانی
زیان میکند آن کسی که نباشد
ز بازار عشق تو او را دکانی
تو بر دشمنت هم کریمی اگر او
پشیمان ز عصیان شود هر زمانی
مثال سگ أستان کن قبولم
که داده به او صاحبش استخوانی
به دیوار خانه بوَد نقش نامت
مرا بهترین زینت زندگانی
حیدر شیر خدا صفدر از همه دنیا سر ماهِ جهان گستر مهر تو جان پرور
مولاِ وارث مصطفا زاهدِ بی همتا در یدِ تو دنیا شأنِ شما والا
مینازم من به مقام اکبرت به صفاتِ برترت به وجودِ اطهرت به سخای قنبرت
بعد نبی تو هدایِ امتی تو شهِ ولایتی تو صحابِ رحمتی روحِ معنویتی
جانِ دعا جلوه یِ الطافِ خدا شمسِ جهان تابِ همه اهلِ ولا
جانی مهرِ فروزانی هادیِ انسانی حافظِ قرآنی آیتِ سبحانی
یاری یاور و دلداری سید و سالاری منشأ ایثاری بنده ی داداری
عنایت کن بزنم ز جام تو شنوم پیامِ تو بشوم غلامِ تو به فدای نام تو
محتاجم من به عنایتِ شما به شفاعتِ شما به ولایتِ شما به زیارتِ شما
جانِ دعا جلوه ی الطاف خدا شمسِ جهان تا
اِی شاهِ نَجَف، بیا و دِلشادَم کُن
مُحتاجِ تواَم، بیا و اِمدادَم کُن
.
تَفتیده زِ تِشنِگی... تو بر سینه ی مَن
یک تاک بِکار و نَجَف آبادَم کن
تَفسیرِ فُرات، اَلبَیان، اَلمیزان
تفسیرِ کَبیر و هَرچه شَرح از قُرآن
.
یِک جا همه را به آبِ دَریا ریزَم
گَر نامِ عَلی نَبُرده باشَند دَر آن
.
گُفتیم به ظاهِر و به باطِن: "حِیدَر"
دَر حَشر تویی به خَلق ضامِن، حِیدَر
.
فَریادرَسَم باش دَر آن روزی که
فَریاد زَنَم: "بِحَقِّ مُحسِن... حِیدَر..."
عالَم هَمه زیرِ پای زَهرا و عَلی است
خِلقَت سَبَبَش بَرای زَهرا و عَلی است
.
فَیّاضِ دو عالَم است، آن چَشمی که
گِریه کُنِ بَچّه های زَهرا و عَلی است
در حین رکوع بی ریا داده زکات
والله علیست(ع) اصل میزان و صراط
در عیدغدیر شد «ولایت» ابلاغ؛
در عیدمباهله «فضیلت» اثبات!
ای در نماز ظهر،بِنموده از وفا
در حالت رکوع،بر سائلی عطا
در خاتم بخشی ات ای صفای دل
اِنّما وَلیُکُم شده نازل
مولانا یا علی مولانا یا علی...
در تمثیلِ کلام یاس خشبو تویی
موسیٰ محمّد و هارونِ او تویی
نور حیّ اعلیٰ در طینت توست
خاتم بخشیِ تو فضیلتِ توست
مولانا یا علی مولانا یا علی...
مولا جان ما همه،سائلان تو ایم
محتاج بخششِ،بی کران تو ایم
ای که بر عالمِ امکان پناهی
کن به ما در محشر نیمه نگاهی
مولانا یا علی مولانا یا علی...
نشانی آیه :
سوره مبارکهٔ مائده،آیه شریفهٔ ۵۵
وخدا مستندی ساخت علی اعجازش
مهر تکمیل رسالت سند آغازش
ها علی بشر کیف بشر یعنی که
آسمان جای علی بود وملک سربازش
در افق با قلم نور نوشتند علی
گریه ی شوق گل و آینه لبخند علی
بای بسم لله و خط وقلم و نقطه ونام
واژه در واژه غزلها همه هستند علی
راز سربسته ی چاه وغم نا انسان ها
سالها غرق سکوت و جگر و دندان ها
استخوان بود و گلو غیرت وغربت باهم
نفسی بود،خدا و شب و نخلستانها
عشق از فرط عطش مانده ببیند اورا
لب شمشیر و تبسم و دوتا ابرو را
می رود رود هم آوای کسی باشد که
راه می داد فقط بر لب خود یا هو را
شعر مبافم و دیدی که دلم بیمار است
شب عید است ولی غم به دلم آوار است
من که رسوا شده ی بعد همان کابوسم
یاعلی مدد
آن راه که گفته عشق ما می پوییم
خاک در اهل بیت را می بوییم
پُر می شود از عطر فضای دلمان
هر وقت که "یاعلی مدد" میگوییم
غنچه
گُل دیده ولی نخوانده آواز دلم
با هیچ کسی نبوده دمساز دلم
هروقت که غنچه میشود می گیرد
با ذکر" علی علی" شود باز دلم
حلقه گل
با خود عطر عجیب دارد صلوات
بفرست از این جهت مجدد صلوات
خواهی بدهی هدیه به دست حیدر
یک حلقه ی گل بساز با صد صلوات
بسم الله ما اول هر کار آید
برختم رسل کنیه ی مختار آید
دارد چقدر جلوه!! در این بینا بین
تا نام علی خلقت شاه کار آید
گفتم علی و قفل لبانم وا شد
در مدحت او واژه چه بسیار آید
در وصف علی چه گویم ازاین بهتر
آنجا که براو فاطمه همیار آید
مردی و مروتش بماند!! به به
بر او لقب سید و سالار آید
گرخلق شوند شاعر اوصاف علی
ناقص به برش تمام اشعار آید
آمد که سپاه حضرت حق همه جا
گردد قدر و جلیل و جَبّار آید
هر درد دوا شود بدون تردید
تا نام علی افضل الاذکار آید
ولله که با قوّت دستان علیست
چرخی که اگر به چرخ دَوّار آید
خوشبخت کسی که چون جناب میثم
مجنون علی گردد و بر دار آید
ولله کجا که دیده از مادر خوب
م
بهترین شاه دنیا حیدر
به خدا میرسم با حیدر
عشقم اگه ذکر حسینه
رمز جنونمه یا حیدر
دنیا خاک پاته جونم تو دستاته
آرامش قلبم مرقد زیباته
عرش اعلا عکس ایوونه طلاته
مرد میدان جان جانان
جلوه ی ذات یزدان
در نابم تب و تابم
سائل ابوترابم
یاعلی یاعلی یاحیدر۲
جز تو کسی یل خیبر نیست
صاحب این همه نوکر نیست
عالمو گشتمو دیدم که
هیچکسی از تو آقاتر نیست
شاه بی همتایی دلبر زهرایی
ما همه عبدیم و تو فقط آقایی
میگه عمه زینب بهترین بابایی
ای قرارم اعتبارم
نوکریته افتخارم
شاه لولاک پدر خاک
علت خلقت افلاک
یا علی یا علی یاحیدر۲
هر آن دلی که مصرانه مبتلای تو بود
امیر هر دوجهان شد که خاک پای تو بود
در آن زمان که جهان بود مست غفلت خویش
کسی به عرش خودش مست ربنای تو بود
خدا به دست تو سیبی به دست احمد داد
در آن شبی که صدای خدا صدای تو بود
به غیر پنج نفر یک نفر مسلمان نیست
که فرق مسلم و کافر فقط ولای تو بود
طناب، صبر خدا بود دور دستانت...
وگرنه گردش گردون به دستهای تو بود
چقدر گفتی اناالحق،ولی نفهمیدند...
سکوت کردی و این تازه ابتدای تو بود...!!
بجاست از دل کعبه شکاف برخیزد
بجاست کعبه برای طواف برخیزد
علیست پاسخ هل من مبارز دشمن
که ذوالفقار سه بار از غلاف برخیزد
به عمرو عاص بگو راه چاره عریانیست
اگر علی به هوای مصاف برخیزد
نشسته اند خدا و علی برابر هم
که هرچه هست از این ائتلاف برخیزد
به جای نور همه سمت تیرگی رفتند
چه فتنه ها که از این انحراف برخیزد
چه جای بحث زمانی که از لب دشمن
برای فضل کسی اعتراف برخیزد
که "گر نبود علی من هلاک میگشتم.....!!"
