امام حسین علیه السلام

مدهوشم و سرمست ز مینای غم و رنج
گلگون شده زان بادهٔ نابم رخ نارنج
افتاده­ام از اسب در این عرصهٔ شطرنج
بنگر كه: سر و كتف و دل و ساعد و آرنج
رفت از نظرم در هوس روی تو هر پنج
ای شاه مرا كرده غلام تو خداوند
گر سر برود نگسلم از بندگیت بند
هرگز نروم از سر پیمان به تو سوگند
گو: مكنت و ملك و حرم و خانه و فرزند
گردند فدای سر گیسوی تو هر پنج
ای پایۀ ­عرش از نفس گرم تو قائم
سر در خط فرمان تو ذرات عوالم
مخدوم توئی در دو جهان ما همه خادم
مفتی و فقیه و ثقه و عارف و عالم
جاروب كش مسند سكوی تو هر پنج
در مكتب تعلیم طریقت تویی استاد
از فیض تو یابند خلایق همه ارشاد
هرگز چو تو فرزانه ندارد دو جهان یاد
روح و ملك و

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

از لحظه نخست، خداداد عاشقم
از ساعتی که روح به من داد عاشقم
خورشید... در حرارت عشق تو آتشم
گرم توام به شدت مرداد، عاشقم
با تیشه تیشه اشک شدم بیستون شکن
"شیرین" ببین به شیوه "فرهاد" عاشقم
از داستان صبح ازل در تحیرم
تا اینکه چشم تو به من افتاد... عاشقم
شیرین شهد لعل لب تو عسل ترین
یوسف ترین عزیزی و ضرب المثل ترین
×××
از آن زمان که شور زن این علم شده
با کیمیای عشق دلم هم قسم شده
آوردنم به قصر تو با چهره ای سیاه
آری سگی به حرمت تو محترم شده
از بس که محض تشنگی ات گریه کرده ایم
مظلومی قیام تو "بار دلم" شده
نوح نجات، "تشنه لبیک ها" ببین
از شدت علاقه دلم هم حرم شده
آقایی و به عشق قسم دوست دارمت
ای زندگ

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

زنده در هر دو جهان نیست به جز کشته ی دوست
کشته ام کشته ی او را که جهان زنده به اوست
از در دوست در آ، جلوه گه دوست ببین
که رخ دوست نبینی مگر از دیده ی دوست
خضر ما تشنه ی دریا شد و ما تشنه ی وی
وین زلال از دل دریاست که ما را به سبوست
چشمه ها چشم مرا هر سر مو از غم توست
ای که در باغ تنت، چشمه ی خون هر سر موست
پیش ما از همه سو قبله به جز روی تو نیست
وجه اللهی و روی تو عیان از همه سوست
تیر باران چو تنت از همه سو گشت حسین
سوی حق روی دلت از همه و از همه سوست
گشت از خون تنت کرب و بلا دشت ختن
اینک از تربت او صورت من غالیه بوست
سجده بر خاک تو شایسته بُود وقت نماز
ای که از خون جبینت به جبین آب وضوست
هر ک

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب هم به حیرت از تو و این خطّ سِیر شد
آمد کسی به خیمه‌ی نورت «زُهیر» شد
مردی میان مسجد خود نرد عشق باخت
شد خطبه‌ی حماسه و نامش «بُریر» شد
مشتِ شریرِ فتنه ز خون تو باز شد
شکر خدا که مسئله ختم به خیر شد
مهمانی‌ات به کوفه که با سر شتافتی
یک روز بین مسجد و یک شب به دِیر شد
تا عطر اسم اعظم تو در نسیم رفت
انگشتری که بود به تاراج غیر شد
پاداش سجده‌ی شب و روز فرشتگان
دیدار تو، وَ گفتن «صبحت به خیر» شد
شاعر:حجت الاسلام جواد محمد زمانی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

گر كربلا نبود، زمین عزتی نداشت
دیر و كنشت و صومعه هم، حرمتی نداشت
روزی كه آدم از غم ارباب گریه كرد
دیگر به باغ های جنان رغبتی نداشت
نور جمال حضرت آقا اگر نبود
عرش خدای عزوجل زینتی نداشت
دارم یقین به عرش دعایم نمی رسید
سجاده ی نماز اگر تربتی نداشت
بدعت تمام دین خدا را گرفته بود
در كربلا حسین اگر نهضتی نداشت
ما را برای نوكریت آفریده اند
دنیا بدون سینه زدن لذتی نداشت
بی شك عذاب دامن مان را گرفته بود
این شهر پُر گناه اگر هیئتی نداشت
صد مرده را نگاه شما زنده می كند
عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت
شاعر:وحید قاسمی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

مولای ما حسین غمش فرق می کند
بزم عزای محترمش فرق می کند
بار سفر ببند از این جا به نینوا
این نی نوای زیر و بمش فرق می کند
شش گوشه است کعبۀ آزادگی و عشق
سعی و صفای هر قدمش فرق می کند
اجر هزار عمره و حج در طواف اوست
این قبله گاه حرمش فرق می کند
با چشم دل به پرچم سرخش نگاه کن
این گنبد طلا علمش فرق می کند
غرق ستاره است چرا چشم آفتاب
اینجا غروب و صبح دمش فرق می کند
وقتی نماز مردم عاشق شکسته نیست
یعنی که حائر و حرمش فرق می کند
اشک غم حسین به ما داده آبرو
باور کنید بیش و کمش فرق می کند
آدم که در مصیبت او می گریست گفت
اصلا حسین جنس غمش فرق می کند
ما را تمام عمر نمک گیر کرده است
این سفره سابق النعمش فرق

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

شرار سینهٔ دل ها حسین است
بهار دامن صحرا حسین است
به هر زخمش بود ذکر سلامی
زیارتنامة زهرا حسین است
مگو در گوشۀ گودال تنهاست
تمام خلق عالم با حسین است
امامی که شفا در تربت اوست
به پیغمبر قسم، تنها حسین است
نجات کل خلقت روز محشر
به فریاد رسا یک یا حسین است
شهیدی که وضو بگرفت از خون
به مقتل ظهر عاشورا حسین است
به روی قلب هر مؤمن نوشته
که بر هر مؤمنی، مولا حسین است
خدا داده به شیعه بال معراج
عروج شیعه از خون تا حسین است
هراسی نیست از تاریکی حشر
چراغ سبز این صحرا حسین است
بدانید ای تمام اهل عالم
مرا دنیا حسین، عقبا حسین است
امام و رهبر و مولای "میثم"
در این دنیا و آن دنیا حسین است
شاعر:غلامرضا سازگ

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل را که گفته اند حریم خدای توست 1
آری مقدس است اگر مبتلای توست
اشکی که پاک می کند آثار جرم را
آن گریه های بر غم و بر روضه های توست
ما را هوای جنت و حور و قصور نیست
وقتی بهشتِ روی زمین کربلای توست
وقف تو کرده است خدا هستِ خویش را
کون و مکان و عالم امکان سرای توست
وقتی که خون قلب تو بذل هدایت است 2
انسان برای توست، مسلمان برای توست
روز جزا کُمیت همه لنگ می زند
غیر از کسی که در همه عمرش گدای توست
دُرّ وصال دوست به هر کس نمی دهند
موسی شکست خورده ی آن (لن ترا)ی توست
آری رسول هستی و از وحی گفته ای
گودال قتلگاه تو غار حرای توست
شاعر:حسین ایزدی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

در جوانی بی حسین احساس پیری می كنم
بگذر از پیری كه احساس حقیری می كنم
دولتِ عشقش بنازم با لباس نوكری
در سفارت خانه ی دل ها سفیری می كنم
من فقیر اهل بیتم لیك كَشكولم پُر است
فخر بر تاجِ شهان با این فقیری می كنم
گفت زاهد: از چه رو بر سینه محكم می زنی؟
گفتم از آئینه ی دل گَردگیری می كنم
من اسیر رشته ی زلف حسینم، مدعی
ناز بر آزادگان با این اسیری می كنم
گر امیرالعاشقین این عشق را امضاء كند
می روم عرش و ملائك را امیری می كنم
در حرم ناخوانده رفتم حضرت معشوق گفت
خود بیا، بی خود بیا مهمان پذیری می كنم
شاعر:ولی الله کلامی زنجانی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

شور به پا می کند، خون تو در هر مقام
می شکنم بی صدا در خود هر صبح و شام
باده به دست تو کیست؟ طفل شهید جنون
پیر غلام تو کیست؟ عشق علیه السلام
در رگ عطشان تان، شهد شهادت به جوش
می شکند تیغ را، خندۀ خون در نیام
ساقی، بی دست شد، خاک ز می مست شد
میکده آتش گرفت، سوخت می و سوخت جام
بر سر نی می برند، ماه مرا از عراق
کوفه شود شامتان، کوفه مرامان شام
از خود بیرون زدم در طلب خون تو
بندۀ حر توأم، اذن بده یا امام!
عشق به پایان رسید، خون تو پایان نداشت
آنک پایان من، در غزلی ناتمام
شاعر:علیرضا قزوه

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمی دانم چه سوزی بود از عشق تو در سرها
که دل ها می زند پر در هوایت چون کبوترها
به خون پاک خود خطی نوشتی از فداکاری
کز آن حرفی نمی گنجد به دیوان ها و دفترها
اگر هر منبر از وصف تو زینت یافت، جا دارد
که از خون تو پا بر جای شد محراب و منبرها
بنازم همرهانت را که افتادند چون از پا
طریق عشق را مردانه طی کردند با سرها
نمی دانم چه آیینی ست دنیای محبت را
که خواهرها نمی گریند بر مرگ برادرها
پدرها شسته دست از جان به آب دیدۀ طفلان
خضاب از خون فرزندان خود کردند مادرها
فدای پرچم سرخ تو ای سردار مظلومان
که می لرزد ز بیمش تا ابد کاخ ستمگرها
شاعر:ذبیح الله صابکار

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

«کشتی شکست خورده ی» موج فرات ها
ارکان آسمان به تو دارد ثبات ها
ای مبتدا بهِ همه ی خیرها حسین
ای منتهی الیهِ تمام نجات ها
باید که در کتابت شأنت درخت ها
مثل قلم شوند و سواحل دوات ها
کردند تعبیه به سر شیعه در ازل
با لطف چشم های تو عین الحیات ها
وقتی سه بار روی زبان برده می شوی
تغییر می دهی همه ی التفات ها
من تشنه ی همیشگی روضه ی توام
بیزارم از شنیدن لاتائلات ها
«صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین»
عیسی دمش به لطف تو دارد حیات ها
بی روضه و عزای تو بر باد می روند
«آتوا الزکوة» ها و «أقیموا الصلوة» ها
شاعر:مجید لشکری

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین
این چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسین
این چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوز
روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین
تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیر
حیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین
گر چه شد جوهر عشق از قلم عاطفه پاک
رقم مِهر تو بر صفحه دل هاست حسین
دامن از شوق تمنّای تو، گلزار صفا
سینه از آتش سودای تو سیناست حسین
راهیان حرم قدس تو با شهپر عشق
همه رفتند و جهان محو تماشاست حسین
گر نه خون تو ثمر داد به میدان بلا
این همه شور شهادت به چه معناست حسین
تا به محراب محبت تو امامی، پیداست
خاک هر وادی گلرنگ، مصلاست حسین
غرق در موج مکافات کن اقلیم ضلال
قطره در قطره خونت ه

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

چنگ دل آهنگ دل کش می‌زند
نالۀ عشق است و آتش می‌زند
قصۀ دل، دل کش است و خواندنی ست
تا ابد این عشق و این دل ماندنی ست
مرکز درد است و کانون شرار
شعله ساز و شعله‌سوز و شعله‌ کار
خفته یک صحرا جنون در چنگ او
یک نیستان ناله در آهنگ او
ناله را گه زیر و گه بم می‌کند
خرمنی آتش فراهم می‌کند
در دل من داغ‌ها از لاله‌هاست
همچو نی در بند بندش ناله‌هاست
با خیال لاله‌ها صحرا نورد
راه می‌پوید ولی با پای درد
می‌رود تا سرزمین عشق و خون
تا ببیند حالشان چون ست، چون؟
گفت: ای در خون تپیده کیستی؟
تو حبیب ابن مظاهر نیستی؟
شاعر:محمد علی مجاهدی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

زهیر باش دلم! تا به کربلا برسی
به کاروان شهیدان نینوا برسی
امام پیک فرستاده در پی ات... برخیز
در انتظار جوابت نشسته... تا برسی
چه شام باشی و کوفه... چه کربلا ای دل
مقیم عشق که باشی... به مقتدا برسی
زهیر باش! بزن خیمه در جوار امام
که عاشقانه به آن متن ماجرا برسی
مرید حضرت ارباب باش و عاشق باش!
که در مقام ارادت به مدعا برسی
تمام خاک جهان کربلاست... پس بشتاب
درست در وسط آتش بلا برسی.
زهیر باش دلم! با یزید نفس بجنگ!
که تا به اجر شهیدان نی نوا برسی
شاعر:مریم سقلاطونی

شاعر : مریم سقلاطونی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

با تو شروع می کنم ای ابتدای من!
ای جلوۀ خدایی بی منتهای من
پایان راه تو به خدا ختم می شود
از راه کربلاست مسیر خدای من
لحظه به لحظه محضر زهرا رسیده است
رنگ خدا گرفته اگر گریه های من
از روی فرش های حسینیۀ عزا
تا عرش می رود اثر ردپای من
شکر خدا که در دهۀ آخر الزمان
خرج تو می شود نفس من صدای من
این گریه‌ی برای تو کفاره‌ی من است
این راه توبه ایست برای خطای من
از من نیاز می رسد و از تو ناز-عجب
دردسری شده سفر کربلای من
شاعر:علی اکبر لطیفیان

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر ای دوست تو را عقده ی عالم به گلوست

داستان تو غم صحبت سنگ و سبوست
آستان بوس حرم باش و بپرس از در دوست
این حسین كیست كه عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی است كه جان ها همه پروانه ی اوست
دل هر كس كه حسینی ست ز خود بی خبر است
كشته ی عشق حسین از همه كس زنده تر است
بس كه آن جلوه ی توحید مرا در نظر است
هر كجا می نگرم نور رخش جلوه گر است
هر كجا می گذرم جلوه ی مستانه ی اوست
هر خدا جوی تمسك به ولایش دارد
هر گرفتار غمی سر به هوایش دارد
هر سری آرزوی بوسه پایش دارد
هر دلی میل سوی كرب و بلایش دارد
ما ندانیم چه سِرّی ست كه در خانه ی اوست

شاعر : محمد جواد غفورزاده

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا ابد كوثر توحید ز پیمانه ی اوست
سینه ی سوختگان شمع عزاخانه ی اوست
شعله های عطشش در نفسِ خسته ی ما
كوه سنگین غم ما به روی شانه ی اوست
حرم اوست حریمی كه بُود كعبه ی جان
دل بشكسته بهشتی ست كه ویرانه ی اوست
دل آتش زده ی ما كه جهانی را سوخت
شعله اش از شرر دامن ریحانه ی اوست
گوهری را كه خدا قیمت آن داند و بس
درّ اشكی ست كه تقدیم به دردانه ی اوست
طرفه بیتی ست از آن شاعر شیرین سخنش
یك جهان عاطفه در ساغر و پیمانه ی اوست
این حسین كیست كه عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی ست كه جان ها همه پروانه ی اوست
هر كجا حكم الهی ست سخن گو، سرِ توست
شاخه و نخل و نی و طشت طلا منبر توست
به قیامت قسم از صبح قیامت تا

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

من سوگوار عشقم پیراهنم سیاه است
چشمم همیشه گریان قلبم انیس آه است
هر صبح و شام گفتم یا مرگ یا محبت
یاران به این شعارم عشق حسین گواه است
بس طعنه ها شنفتم بهتان به کس نکفتم
چون داوری به محشر با حضرت اله است
سیلی زدم به صورت تا زرد رو نباشم
پروندهام سیه نیست رویم اگر سیاه است
باشد حسین حسینم ذکر شهادتینم
جان و سرم فدای آن شاه بی سپاه است
من اگر چه بینوایم چاووش نینوایم
در کاروان زینب آهم چراغ راه است
ارباب ما که جان داد این راه را نشان داد
فرمود در راه شریعت خود کامگی گناه است

شاعر : ولی الله کلامی زنجانی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکر خدا که بال و پری داده ای مرا
نام و نشان معتبری داده ای مرا
من یک گدای بی سر و پا بودم و شما
یک آبروی مختصری داده ای مرا
اصلاً گدا خجالتی اش هیچ خوب نیست
شکر خدا شما جگری داده ای مرا
نان و نوای من همه از روضۀ شماست
از عشق، قلب شعله وری داده ای مرا
امسال هم که هیئت تان پا گرفته است
شکر خدا که چشم تری داده ای مرا
من آمدم که گریه کن غربتت شوم
در گوش جان من خبری داده ای مرا
ای روی نیزه رفته به جان خودت قسم
در روضه مژدۀ سفری داده ای مرا
ذاکر گریز زد به لب چوب خورده ات
شکر خدا که گوشِ کری داده ای مرا
من طاقتم کجاست که گودال می بری؟
اصلاً خدا، عجب جگری داده ای مرا

شاعر : مهدی صفی یاری

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر روز پای هر محنت گریه می کنم
بر هر هزار زخم تنت گریه می کنم
با نوحه های هر شب تو گریه می کنم
با روضه های دل شکنت گریه می کنم
یعقوب های چشم من از دست رفته اند
از بس برای پیرهنت گریه می کنم
در بین قبر هم کفن کربلا به تن
از داغ جسم بی کفنت گریه می کنم
گاهی شبیه روز دهم سرخ می شوم
بر لحظه ی به نی شدنت گریه می کنم
ای سوخته ترین بدنِ زیر آفتاب
بر زخم تاول بدنت گریه می کنم

شاعر : محسن عرب خالقی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل نیست این که دارم، گنجینه ی غم توست
بیگانه باد با غیر این دل که مَحرم توست
ورد زبانم امسال ذکر مصیبتت بود
امسال عالَم من، در فکر عالَم توست
تصویر کربلایت جاری ست در سرشتم
تا زنده ام نگاهم، کانون ماتم توست
خون تو تا قیامت، می جوشد از دل خاک
سر سبز، خاک این دشت، از خون خرّم توست
سرشار کرد خونت، امسال تشنگی را
این کربلای تفته، سیراب از دم توست
یا رب سَر حسین است، بر روی نیزه آیا؟
یا سِرّ آفرینش؟ یا اسم اعظم توست؟
بگذار تا بگردم، دور تو، کعبه ی من!
ذی الحجّه ی من امسال، ماه مُحرّم توست

شاعر : مرتضی امیری اسفندقه

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوست دارم با سوز دل همش صدات کنم حسین
این جون ناقابلو می خوام فدات کنم حسین
از برای کربلات مرغ دلم پر می زنه
کی می شه منم سفر به کربلات کنم حسین
دوست دارم جاروکش صحن و سرای تو باشم
تا که جارو خاک پای زوارات کنم حسین
دوست دارم با مادرت فاطمه هم نوا بشم
شب و روز تو حرمت گریه برات کنم حسین
بر لب تو فاطمه بوسه زده منم می خوام
وقت جون دادن نگاه به اون لبات کنم حسین

شاعر : احمد آرونی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی همه جا شُهره به عنوان تو باشیم
باید که فقط ریزه خور خوان تو باشیم
دامن نکش از دست گداهای گرفتار
بگذار کمی دست به دامان تو باشیم
خیرالعمل این است که ارباب تو باشی
ما هم یکی از مُزد بگیران تو باشیم
فردای قیامت خبر از دربدری نیست
امروز اگر بی سر و سامان تو باشیم
در سیر مقامات پی گوهر اشکیم
ما چله نشستیم که گریان تو باشیم
اسلام بنا بر «لک لبیک حسین» است
ما نیز بنا شد که مسلمان تو باشیم
گویی که ابالفضل دعاگوی لب ماست
هر جا که به یاد لب عطشان تو باشیم
ما یاد گرفتیم که در روضۀ گودال
آشفته تر از زلف پریشان تو باشیم

شاعر : مصطفی متولی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک شعلۀ داغت از پر جبریل پا گرفت
آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت
الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد
این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت
موسی هم از دیار تو یک روز می گذشت
دستی به سر نهاد و به دستی عصا گرفت
عیسی شبی به مجلس تو رفت و دم گرفت
می گفت روح تازه ای از این عزا گرفت
جسم تو بی کفن چو سلیمان به دشت دید
قالیچه وا نَهاد و سر بوریا گرفت
حتی پیامبر به پیامت امید داشت
آن روز که تو را به سرِ شانه ها گرفت

شاعر : حجه الاسلام والمسلمین جواد محمد زمانی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر که مرا به روضۀ تو راه داده است
تاج محبت تو به فرقم نهاده است
از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما
تصویری از عزای محرم فتاده است
دست کم از شهید ندارد به محضرت
هر کس که پای پرچم تو ایستاده است
همچون رعیت تو کسی سر بلند نیست
ذاتاً غلام عشق تو ارباب زاده است
بی گریه بر تو هر که نفس می کشد دمی
انگار زندگیِّ خود از دست داده است

شاعر : احسان محسنی فر

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوست دارم تا تو در خود محو و حیرانم کنی
قطره ام، واصل به دریای خروشانم کنی
دوست دارم ذرّه باشم تا که در امواج نور
در بغل گیری و خورشید فروزانم کنی
دوست دارم پای تا سر قطعۀ ابری شوم
تا به خاک لاله های خویش، بارانم کنی
دوست دارم تا دم رفتن بگریم در غمت
کز کرامت، خنده ای بر چشم گریانم کنی
دوست دارم دور عبّاست بگردانی مرا
یا که همچون طرۀ اکبر پریشانم کنی
دوست دارم تا شود قلبم، چو جسمت چاک چاک
در کنار قتلگاه خویش، مهمانم کنی
دوست دارم تا که با یاد لب عطشان خود
سوزی و آبم کنی، یکباره طوفانم کنی
دوست دارم خار صحرا و بیابانت شوم
تا به رویم پاگذاری، سرو بستانم کنی
دوست دارم در منای عشق همچون گوسفند
پیش

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

پر از شراب شهودم قصیده می خواهم
غزل غزل دلِ در خون تپیده می خواهم
من از قبیله ی کوران زده سوا شده ام
برای دیدن خورشید، دیده می خواهم
به نهصد و نود و نه جهاد محتاجم
هزار سر به ره یار چیده می خواهم
هزار و یک شب اگر عمر باشدم تا وصل
هزار پیرهن از غم دریده می خواهم
به حرف ماست اگر، عکس هر چه عاشق را
کنار عکس شهیدان کشیده می خواهم
چو سر ز پیکر ارباب آسمان بردند
سر تمام خلائق بریده می خواهم
چو گشت طعمه ی گرگان بی حیا بدنش
مدار نُه فلک از هم دریده می خواهم
بخوان به رسم وفا اسم نوکرانت را
دلی به اوج نگاهت پریده می خواهم

شاعر : حامد اهور

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

پسر فاطمه دل را طلب آموخته ای
معرفت بر عجم و هم عرب آموخته ای
در کلاسی که گشودی به شب عاشورا
عارفان را تو مناجات شب آموخته ای
داده ای دل به خدا تا همه دل بر تو دهند
بر مریدان محبت ادب آموخته ای
کربلا مدرسه عشق و تو استاد بزرگ
درس غیرت به زهیر و وهب آموخته ای
تو چگونه بشری ای پسر ختم رسل
بر ملک گفتن "سبحان رب" آموخته ای
شامیان تیغ کشیدند و نمی دانستند
نطق بر زینب والا نسب آموخته ای
سایۀ خون تو بالای سر زینب بود
شیوۀ معرفت او را عجب آموخته ای
مرگ بر غصه، به خواهر تو چه گفتی که بگفت
"ما رایت الا جمیلا"، طرب آموخته ای
سنگ می زد به سرت خصم و لبت می خندید
صبر بر شیعه به حال غضب آموخته ای
ذلت از منزل

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماه اندوه و ماتمی دیگر
می شود باز سفره ی روضه
باز، رزق فراهمی دیگر
باز دارد هوای چشمانم
حال باران نم نمی دیگر
شور عشق تو بسکه شیرین است
نیست با آن مرا غمی دیگر
غم تو جنس دیگری دارد
عالمت هست عالمی دیگر
داروی درد بی دوا، نامت
گریه ی بر تو مرهمی دیگر
بوده دستم به بیرقت عمری
نروم پای پرچمی دیگر
هر که تر دامن است و آلوده
می شود با تو آدمی دیگر
تا بمیرم ز داغ عاشورا
فرصتم ده، فقط کمی دیگر
***

شاعر : رضا فراهانی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• یحیی