امام حسین علیه السلام

من آمدم دوباره به دستم قلم دهي
شاعر شوم به شعر دم محتشم دهي
عطر حرم به پيرهن دفترم دهي
پاداش اين دلانه غبار حرم دهي
ما در حريم تو همه مستيم يا حسين
ما را ببخش عهد شكستيم يا حسین
«ان الحسين..»، بَه كه چراغ تو روشن است
تقدير من حبيب! دوجا جان سپردن است
اين سينه كبود نشاني به اين تن است
مِهر حسين مُهر مسلماني من است
با سجده روي تربتتان من هوايي ام
با هر نمازِ سمت حرم كربلايي ام
نام حسين آمد و ما جان گرفته ايم
ابريم و در هواي تو باران گرفته ايم
از چشم ها براي تو پيمان گرفته ايم
ما تشنه ايم و روضه ي عطشان گرفته ايم
افتاد بر زمين و به رنگ جنون نوشت
حي علي العزای خودش را به خون نوشت
اين بيت ها دوباره

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۰۶
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرکسی خواسته باشد به خدایی برسد
باید از کشتی تو راهنمایی برسد
نه فقط فطرس پر سوخته ی تو حتی
بی تو جبریل محال است به جایی برسد
سر به زیر قدم توست بها میگیرد
پس چه بهتر سر ما نیز به پایی برسد
نیستم عاشق اگر منت درمان بکشم
به روی چشم اگر از تو بلایی برسد
وقت تو وقت شریفی است ولی بین مسیر
منتظر می شوی اینقدر گدایی برسد
بعد از این وقت کرم پشت در خانه مرو
بگذار این دل ما هم به نوایی برسد
ما هنوزم که هنوز است سر کار تواییم
تا ببینیم که از تو چه عطایی برسد
طلب ماست نداریم همین ما را بس
اگر از مادر تو چند دعایی برسد
رحمت واسعه ات کیسه ی ما را پر کرد
این چه لطفی است به هر بی سر و پایی برسد
گریه کن های ت

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۱۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز کردم دفتر شعرم و دیدم می گریست
هم زمین هم آسمان با او دمادم می گریست
تاقلم برداشتم دیدم قلم هم می گریست
نه قلم حتی تمام واژه هایم می گریست
بامدد از نام او آغاز کردم شعرخود
سطر اول با خطی خوانا نوشتم "می گریست"
***
حضرت خون خدا پایین پایت انبیا
از قبیل نوح و ابراهیم و آدم می گریست
تا دوباره جان بگیرد در هوای روضه ات
بی تکبر می نشست عیسی بن مریم می گریست
پای مشک پاره ی آب آور مجروح تان
سلسبیل و کوثر و امثال زمزم می گریست
نه صفا و مروه و مشعر که حتی کعبه هم
از مصیبات شهنشاه محرم می گریست
مادری محزون و خسته با دلی زار و حزین
گوشه ی گودال مقتل با قدی خم می گریست
آه...بافرقی شکسته ابروانی غرق خو

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۱۸
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهر تو را به عالم امکان نمی دهم
این گنج پر بهاست من ارزان نمی دهم
گر انتخاب جنت و کویت به من دهند
کوی تو را به جنت و رضوان نمی دهم
نام تو را به نزد اجانب نمی برم
چون اسم اعظم است به دیوان نمی دهم
جان می دهم بشوق وصال تو یا حسین
تا بر سرم قدم ننهی جان نمی دهم
ای خاک کربلای تو مهر نماز من
آن مهر را به ملک سلیمان نمی دهم
مارا غلامی تو بود تاج افتخار
این تاج را به افسر شاهان نمی دهم
دل جایگاه عشق تو باشد نه غیر تو
این خانه خداست به شیطان نمی دهم
گرجرعه ای زآب فراتت شود نصیب
آن جرعه را به چشمه حیوان نمی دهم
تا سر نهاده ام چو مؤید بدرگهت
تن زیر بار منت دونان نمی دهم
شاعر:سیدرضا موید

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۱۹
• نوشته شده توسط
• یحیی

***

ببین جنون تماشاییِّ دل ما را
تلاطم کرم موجهای دریا را
فلک به حال دلم غبطه می خورد امشب
وَ باز کرده لبم با ترنُّم یا رب
برای شرح خیالم حروف می چینم
تمام عشق خودم در لهوف می بینم
پَر خیال دلم را دوباره وا کردم
برای وصل نگارم خدا خدا کردم
مدینه را به هوای کرم قدم به قدم
به لطف چشم دلم خوب دیدم و بلدم
هوا هوای خداییِّ با صفایی بود
صدای زمزمه ها صوت دلربایی بود
نوا و ناله ی أمـَّن یجیب فطرس را
شنید خانه ی وحی و صدا زدَش که بیا
شفای شهپر آتش گرفته ات آمد
بکِش پَرت روی قنداقه عافیَّت آمد
دوباره فطرس پرسوخته هوایی شد
دم از حسین زد و عرش کربلایی شد
حسین ذکر لب احمد و علیُّ و بتول
سلام اوست سر از ه

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۲۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

به دست باد صبا زلف خود رها کردی
به تاب گیسوی پرچین خود چه ها کردی
چه شور و ولوله ای شد به دور گهواره
همینکه پلک زدی چشم خود تو واکردی
به ناز و غمزه ربودی دل از دل زهرا
به یک کرشمه خودت را چگونه جا کردی
قیامتی شده برپا درون بیت علی
ز ره نیامده تو محشری بپا کردی
تو آمدی و به همراه خود چه آوردی
محیط دور و برت را پر از صفا کردی
دخیل بسته ام امشب به بند قنداقت
چو فطرسی که پرش را شما عطا کردی
تویی که با نگه پر ز لطف خود ارباب
مس وجود مرا همچنان طلا کردی
تویی که عادت احسان به دیگران داری
هزار حاجت ناگفته را روا کردی
چه گویم از کرم تو که با بدان خوبی
برای عبد گنهکار هم دعا کردی
مرا چراغ هدایت نشان ره

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۴۰
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو آمدي كه بگويي ذبيح يعني چه
كه روح خسته و جسم جريح يعني چه
تو خنده مي كني و با كنايه مي گويي
عزيز مصر ببيند مليح يعني چه
نفس زدي كه مسيحي شود مسلمانت
از اين به بعد بدانيد مسيح يعني چه
بناست كعبه شش گوشه ي تو قبله شود
كه كعبه نيز بفهمد ضريح يعني چه
كدام واژه لياقت به مدحتان دارد
حسين فاطمه مدح صحيح يعني چه ؟
شاعر:مسعود یوسف پور

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۵۵
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشم هایت حکایتی دارند
که زُهیر و حبیب می دانند
شاعران حس ناب شعرت را
اثر عطر سیب می دانند
حضرت عشق ای مسیح وهب
من مسلمان معجزات توام
به صلیبم بکش بسوزانم
خضر میخانه فرات توام
از نگاهت بهشتیان سیراب
احتیاجی به سلسبیل که نیست
از لبانت شراب می ریزد
مستی عون بی دلیل که نیست
خون عابس به گردن زلفت
ذکر حب الحسین گویا بود
دل فریبی زلف افشانت
هنر شانه های زهرا بود
چقدر کشته مرده داری تو
وحدت عشق و عقل لازم شد
موی آشفته شما این بار
قاتل جان حُر و مُسلم شد
صوت داوودی تو باعث شد
پیکری غرق خون به رقص آمد
همه دیدند یک غلام سیاه
زیر تیغ جنون به رقص آمد
خنده هایت بُریر می سازد
خنده ات را زما دریغ نکن
یوسفی! م

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۵:۱۰
• نوشته شده توسط
• یحیی

حسین!گوشه ی چشمی٬که حرفها دارم
:دلم گرفته٬فقط شوق "کربلا" دارم
تو سر پناه منی٬یک نگاه کن آقا!
مگر به غیر حسینیه من کجا دارم؟
حرم نرفتم و حال دلم وخیم شده
خدا به خیر کند من هنوز جا دارم
دلم گرفته٬ولی راه کربلا دور است
دلم خوش است که من "مشهد الرضا" دارم
چقدر فاصله افتاد و مشهدی نشدم
دلم شکسته٬ببین که منم خدا دارم!
حسین!ماه محرم شروع عشق من است
وگرنه من همه ی سال را عزادارم
تمام دلخوشی ام این شده که هیئتی ام
قسم به حضرت زهرا س٬فقط تو را دارم.
***
به زیر دین حسینم ولی خدا را شکر
که صاحبی چو ابالفضل با وفا دارم

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۵:۱۶
• نوشته شده توسط
• یحیی

قبولم کرده ای آقا که من هم نوکرت باشم
سگ ولگردی از سگهای کوی خواهرت باشم
میان سینه زنهای محرم هم دعا کردم
که من تا آخر عمرم غلام محضرت باشم
به یک پایین پایی و شب جمعه حوالم کن
که من هم در صفوف زائران اکبرت باشم
و من مردانه آنجا روضه ی اکبر(ع) نمیگویم
که تا داغی برای درد و زخم پیکرت باشم
ولیکن آنقدر آنجا بمانم تا که همراه
زنی با چادر خاکی بشینم زائرت باشم
بگوید او که برخیز و برایم روضه خوانی کن
و زهرا(س) مستمع باشد ومن هم شاعرت باشم
ویک مشت از گل یاسی بریزد روی دامانم
که من خاک گذرگاه عبور مادرت باشم
شاعر:علیرضا آقایی

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۵:۲۱
• نوشته شده توسط
• یحیی

چگونه وصف کنم قطره های باران را
رسیده ام به تو اما هنوز هجران را
بهشت پنجرهء دیگری به قم واکرد
که مست کرده هوایش دل خراسان را
تورا گرفته در آغوش خویش شش گوشه
چنان که جلد طلا کوب متن قرآن را
دلم هوای تو کرده به قدر یک مصرع
ببخش وزن غزل را من پریشان را
"بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا"
چه عطر سیب غریبی گرفته ایران را
سکوت کرده ام و خیره بر ضریح توام
که بشنود دلتان التماس باران را
نگاه منتظرم گریه کرد یک دل سیر
تمام فاصله را دشت را بیابان را
دلم گرفته به قول رفیق شاعرمان
"چقدر سخت گذشتیم مرز مهران را"
دوباره داغ دلم تازه شد کنار ضریح
خداکند که بسازیم قبر پنهان را
برای حضرت مادر ضریح می سازیم
ود

• چهارشنبه
• ۱۵
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۵:۲۶
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق را در سحر نگاه كنيد
ذكر ِ خود را اِله اِله كنيد
گاه تصوير ِ ماه در چاه است
دلِ ما را محيطِ ماه كنيد
عاشقان را بنا نبود اصلاً
اين همه سال زابراه كنيد
سر ِ عاشق شدن فلك شده ام
نكند مثل من گناه كنيد
اگر عاشق شديد يك روزي
بنشينيد و آه آه كنيد
عاشقان را بعيد ميدانم
بتوانيد سر به راه كنيد
هيچ دنبال عاشقي نرويد
حال و روز ِ مرا نگاه كنيد
برده آورده اند تا بخرند
سر و رويِ مرا سياه كنيد
اشتباهاً مرا پذيرفتند
پس بياييد اشتباه كنيد
بنويسيد خويش را سائل
بعد از آن كار ِ پادشاه كنيد
بدنم را شبي كه من مُردم
لحظه اي رو به قتلگاه كنيد
كفنم را در آوريد و سپس
گريه بر بورياي شاه كنيد
در دهانم همين كه تربت رفت

• پنج شنبه
• ۱۶
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۱۳
• نوشته شده توسط
• یحیی

بيشتر از حدِّ انتظار ِ فقير است
آنچه كه در بين ِ كوله بار ِ فقير است
پيش ِ تو افتادنم مقام ِ بلندي است
گاه زمين خوردن اعتبار ِ فقير است
داد زدم خانه يِ تو را بشِناسم
روزيِ يك شهر در هوار ِ فقير است
خير ببيند خودش و ايل و تبارش
هر كه به دنبالِ كار و بار ِ فقير است
بين ِ كرم خانه جايِ اهل كرم نيست
بيشتر ِ وقتها كنار ِ فقير است
گريه يِ من باز كرد قفل ِ كرم را
ريخت و پاش ِ كريم كار ِ فقير است
بيشتر از التماس كردنِ سائل
سفره يِ تو چشم انتظار ِ فقير است
پشتِ در ِ خانه ات مُعَطّلِمان كن
آبرويِ رفته اعتبار ِ فقير است
اهل ِكرم هر كجايِ شهر كه باشند
هر شب جمعه سر ِ مزار ِ فقير است
(علي اكبر لطيفيان)

• پنج شنبه
• ۱۶
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۱۵
• نوشته شده توسط
• یحیی

بویِ فراق میدهد این گریه هایِ من
ماتم گرفته شالِ سیاه عزای من
شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام
آقا ببخش درگذر از این خطای من
با زعفران شهر خراسان نمی شود.
...رنگی دهی امام زمان بر حنای من؟
از بس که پای طشت طلا گریه کرده ام
چیزی نمانده مثل شما از صدای من
با نوحه های این دهه ی آخر صفر
شب ها چقدر سینه زدی پا به پای من
ای خوش حساب مزد مرا زودتر بده
بعد از دو ماه چه شد کربلای من؟!
سر زنده ام به عشق حسن، خضر ِ گریه ام
این چشم خیس،چشمه ی آب بقای من
من غُصه ی بهشت خدا را نمیخورم
جایی گرفته حضرت زهرا برای من
(وحيد قاسمي)

• پنج شنبه
• ۱۶
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۳۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

از عشق پاره گريبان شدن به دست آمد
در اين طريق، پريشان شدن به دست آمد
فروختم جگرم را به يوسفي كه خريدم
در اين معامله قربان شدن به دست آمد
كسي كه سوخته شد با غم ِ تو ساخته شد
ميانِ شعله گلستان شدن به دست آمد
نشست سايه يِ لطفِ حسين بر سر ِ ما
چقدر زود سليمان شدن به دست آمد
برايِ ما فقرا بد نشد عبور ِ كريم
مقام ِ دست به دامان شدن به دست آمد
هزار سال براي تو گريه ام كه گرفت
هزار بار مسلمان شدن به دست آمد
صدا زديم تورا مادرت تَفَضُل كرد
براي ماست حسين جان شدن به دست آمد
رسيد و ديد كه خيرات كرده اند تورا
چقدر پيش ِ تو حيران شدن به دست آمد
(علي اكبر لطيفيان)

• پنج شنبه
• ۱۶
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۴۱
• نوشته شده توسط
• یحیی

زیباترین پدیده ی دامان کوثر است
این ماهْ پاره، روشنی چشم حیدر است
در گریه اش مغازله ی ابر و آسمان
در خنده اش طراوت جان پیمبر است
جبریل بال فرش کند پیش پای او
در التیام زخم، مسیحای دیگر است
نام قشنگ او: هوس واژه های شعر
در شاه بیت حادثه مضمون برتر است
آه ای حسین! ای هیجان شکوهمند
تقدیر تو حرارت تقدیر مادر است
افسانه نیستی که بهای حقیقتی
تعبیر سرخ هر چه که در عشق بهتر است
نقش حماسه می زند آفاق چشم را
هر جا خیال کرب و بلایت مصوّر است
دنیا به بوی نام تو تعظیم می کند
آزادگی همیشه ز نامت معطر است
شاعر:پروانه نجاتی

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۰۴:۴۹
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای گردش چشمان تو سرچشمۀ هستی
ما محو تو هستیم، تو حیران كه هستی؟
خورشید كه سرچشمۀ زیبایی و نور است
از میكدۀ چشم تو آموخته مستی
تا جرعه‌ای از عشق تو ریزند به جامش
هر لاله كند دعوی پیمانه به دستی
از چار طرف محو تماشای تو هستند
هفتاد و دو آیینۀ توحید پرستی
وا كرد درِ مسجدالاقصای یقین را
تكبیرة الاحرامِ نمازی كه تو بستی
تا وا شدن پنجره هرگز نزدی پلك
تا خون شدن حنجره از پا ننشستی
ای كاش كه گل‌های عطشناك نبینند
در دیدۀ خود خار غمی را كه شكستی
یك گوشۀ چشم تو مرا از دو جهان بس
ای گردش چشمان تو سرچشمۀ هستی
شاعر:محمد جواد غفورزاده

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۰۵:۳۷
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدهوشم و سرمست ز مینای غم و رنج
گلگون شده زان بادهٔ نابم رخ نارنج
افتاده­ام از اسب در این عرصهٔ شطرنج
بنگر كه: سر و كتف و دل و ساعد و آرنج
رفت از نظرم در هوس روی تو هر پنج
ای شاه مرا كرده غلام تو خداوند
گر سر برود نگسلم از بندگیت بند
هرگز نروم از سر پیمان به تو سوگند
گو: مكنت و ملك و حرم و خانه و فرزند
گردند فدای سر گیسوی تو هر پنج
ای پایۀ ­عرش از نفس گرم تو قائم
سر در خط فرمان تو ذرات عوالم
مخدوم توئی در دو جهان ما همه خادم
مفتی و فقیه و ثقه و عارف و عالم
جاروب كش مسند سكوی تو هر پنج
در مكتب تعلیم طریقت تویی استاد
از فیض تو یابند خلایق همه ارشاد
هرگز چو تو فرزانه ندارد دو جهان یاد
روح و ملك و

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۰۵:۴۰
• نوشته شده توسط
• یحیی

از لحظه نخست، خداداد عاشقم
از ساعتی که روح به من داد عاشقم
خورشید... در حرارت عشق تو آتشم
گرم توام به شدت مرداد، عاشقم
با تیشه تیشه اشک شدم بیستون شکن
"شیرین" ببین به شیوه "فرهاد" عاشقم
از داستان صبح ازل در تحیرم
تا اینکه چشم تو به من افتاد... عاشقم
شیرین شهد لعل لب تو عسل ترین
یوسف ترین عزیزی و ضرب المثل ترین
×××
از آن زمان که شور زن این علم شده
با کیمیای عشق دلم هم قسم شده
آوردنم به قصر تو با چهره ای سیاه
آری سگی به حرمت تو محترم شده
از بس که محض تشنگی ات گریه کرده ایم
مظلومی قیام تو "بار دلم" شده
نوح نجات، "تشنه لبیک ها" ببین
از شدت علاقه دلم هم حرم شده
آقایی و به عشق قسم دوست دارمت
ای زندگ

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۰۵:۴۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

زنده در هر دو جهان نیست به جز کشته ی دوست
کشته ام کشته ی او را که جهان زنده به اوست
از در دوست در آ، جلوه گه دوست ببین
که رخ دوست نبینی مگر از دیده ی دوست
خضر ما تشنه ی دریا شد و ما تشنه ی وی
وین زلال از دل دریاست که ما را به سبوست
چشمه ها چشم مرا هر سر مو از غم توست
ای که در باغ تنت، چشمه ی خون هر سر موست
پیش ما از همه سو قبله به جز روی تو نیست
وجه اللهی و روی تو عیان از همه سوست
تیر باران چو تنت از همه سو گشت حسین
سوی حق روی دلت از همه و از همه سوست
گشت از خون تنت کرب و بلا دشت ختن
اینک از تربت او صورت من غالیه بوست
سجده بر خاک تو شایسته بُود وقت نماز
ای که از خون جبینت به جبین آب وضوست
هر ک

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۲۶
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب هم به حیرت از تو و این خطّ سِیر شد
آمد کسی به خیمه‌ی نورت «زُهیر» شد
مردی میان مسجد خود نرد عشق باخت
شد خطبه‌ی حماسه و نامش «بُریر» شد
مشتِ شریرِ فتنه ز خون تو باز شد
شکر خدا که مسئله ختم به خیر شد
مهمانی‌ات به کوفه که با سر شتافتی
یک روز بین مسجد و یک شب به دِیر شد
تا عطر اسم اعظم تو در نسیم رفت
انگشتری که بود به تاراج غیر شد
پاداش سجده‌ی شب و روز فرشتگان
دیدار تو، وَ گفتن «صبحت به خیر» شد
شاعر:حجت الاسلام جواد محمد زمانی

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۲۹
• نوشته شده توسط
• یحیی

گر كربلا نبود، زمین عزتی نداشت
دیر و كنشت و صومعه هم، حرمتی نداشت
روزی كه آدم از غم ارباب گریه كرد
دیگر به باغ های جنان رغبتی نداشت
نور جمال حضرت آقا اگر نبود
عرش خدای عزوجل زینتی نداشت
دارم یقین به عرش دعایم نمی رسید
سجاده ی نماز اگر تربتی نداشت
بدعت تمام دین خدا را گرفته بود
در كربلا حسین اگر نهضتی نداشت
ما را برای نوكریت آفریده اند
دنیا بدون سینه زدن لذتی نداشت
بی شك عذاب دامن مان را گرفته بود
این شهر پُر گناه اگر هیئتی نداشت
صد مرده را نگاه شما زنده می كند
عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت
شاعر:وحید قاسمی

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۳۷
• نوشته شده توسط
• یحیی

مولای ما حسین غمش فرق می کند
بزم عزای محترمش فرق می کند
بار سفر ببند از این جا به نینوا
این نی نوای زیر و بمش فرق می کند
شش گوشه است کعبۀ آزادگی و عشق
سعی و صفای هر قدمش فرق می کند
اجر هزار عمره و حج در طواف اوست
این قبله گاه حرمش فرق می کند
با چشم دل به پرچم سرخش نگاه کن
این گنبد طلا علمش فرق می کند
غرق ستاره است چرا چشم آفتاب
اینجا غروب و صبح دمش فرق می کند
وقتی نماز مردم عاشق شکسته نیست
یعنی که حائر و حرمش فرق می کند
اشک غم حسین به ما داده آبرو
باور کنید بیش و کمش فرق می کند
آدم که در مصیبت او می گریست گفت
اصلا حسین جنس غمش فرق می کند
ما را تمام عمر نمک گیر کرده است
این سفره سابق النعمش فرق

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۳۹
• نوشته شده توسط
• یحیی

شرار سینهٔ دل ها حسین است
بهار دامن صحرا حسین است
به هر زخمش بود ذکر سلامی
زیارتنامة زهرا حسین است
مگو در گوشۀ گودال تنهاست
تمام خلق عالم با حسین است
امامی که شفا در تربت اوست
به پیغمبر قسم، تنها حسین است
نجات کل خلقت روز محشر
به فریاد رسا یک یا حسین است
شهیدی که وضو بگرفت از خون
به مقتل ظهر عاشورا حسین است
به روی قلب هر مؤمن نوشته
که بر هر مؤمنی، مولا حسین است
خدا داده به شیعه بال معراج
عروج شیعه از خون تا حسین است
هراسی نیست از تاریکی حشر
چراغ سبز این صحرا حسین است
بدانید ای تمام اهل عالم
مرا دنیا حسین، عقبا حسین است
امام و رهبر و مولای "میثم"
در این دنیا و آن دنیا حسین است
شاعر:غلامرضا سازگ

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۴۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل را که گفته اند حریم خدای توست ۱
آری مقدس است اگر مبتلای توست
اشکی که پاک می کند آثار جرم را
آن گریه های بر غم و بر روضه های توست
ما را هوای جنت و حور و قصور نیست
وقتی بهشتِ روی زمین کربلای توست
وقف تو کرده است خدا هستِ خویش را
کون و مکان و عالم امکان سرای توست
وقتی که خون قلب تو بذل هدایت است ۲
انسان برای توست، مسلمان برای توست
روز جزا کُمیت همه لنگ می زند
غیر از کسی که در همه عمرش گدای توست
دُرّ وصال دوست به هر کس نمی دهند
موسی شکست خورده ی آن (لن ترا)ی توست
آری رسول هستی و از وحی گفته ای
گودال قتلگاه تو غار حرای توست
شاعر:حسین ایزدی

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۴۹
• نوشته شده توسط
• یحیی

در جوانی بی حسین احساس پیری می كنم
بگذر از پیری كه احساس حقیری می كنم
دولتِ عشقش بنازم با لباس نوكری
در سفارت خانه ی دل ها سفیری می كنم
من فقیر اهل بیتم لیك كَشكولم پُر است
فخر بر تاجِ شهان با این فقیری می كنم
گفت زاهد: از چه رو بر سینه محكم می زنی؟
گفتم از آئینه ی دل گَردگیری می كنم
من اسیر رشته ی زلف حسینم، مدعی
ناز بر آزادگان با این اسیری می كنم
گر امیرالعاشقین این عشق را امضاء كند
می روم عرش و ملائك را امیری می كنم
در حرم ناخوانده رفتم حضرت معشوق گفت
خود بیا، بی خود بیا مهمان پذیری می كنم
شاعر:ولی الله کلامی زنجانی

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۵۲
• نوشته شده توسط
• یحیی

شور به پا می کند، خون تو در هر مقام
می شکنم بی صدا در خود هر صبح و شام
باده به دست تو کیست؟ طفل شهید جنون
پیر غلام تو کیست؟ عشق علیه السلام
در رگ عطشان تان، شهد شهادت به جوش
می شکند تیغ را، خندۀ خون در نیام
ساقی، بی دست شد، خاک ز می مست شد
میکده آتش گرفت، سوخت می و سوخت جام
بر سر نی می برند، ماه مرا از عراق
کوفه شود شامتان، کوفه مرامان شام
از خود بیرون زدم در طلب خون تو
بندۀ حر توأم، اذن بده یا امام!
عشق به پایان رسید، خون تو پایان نداشت
آنک پایان من، در غزلی ناتمام
شاعر:علیرضا قزوه

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۳:۵۸
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمی دانم چه سوزی بود از عشق تو در سرها
که دل ها می زند پر در هوایت چون کبوترها
به خون پاک خود خطی نوشتی از فداکاری
کز آن حرفی نمی گنجد به دیوان ها و دفترها
اگر هر منبر از وصف تو زینت یافت، جا دارد
که از خون تو پا بر جای شد محراب و منبرها
بنازم همرهانت را که افتادند چون از پا
طریق عشق را مردانه طی کردند با سرها
نمی دانم چه آیینی ست دنیای محبت را
که خواهرها نمی گریند بر مرگ برادرها
پدرها شسته دست از جان به آب دیدۀ طفلان
خضاب از خون فرزندان خود کردند مادرها
فدای پرچم سرخ تو ای سردار مظلومان
که می لرزد ز بیمش تا ابد کاخ ستمگرها
شاعر:ذبیح الله صابکار

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۰۰
• نوشته شده توسط
• یحیی

«کشتی شکست خورده ی» موج فرات ها
ارکان آسمان به تو دارد ثبات ها
ای مبتدا بهِ همه ی خیرها حسین
ای منتهی الیهِ تمام نجات ها
باید که در کتابت شأنت درخت ها
مثل قلم شوند و سواحل دوات ها
کردند تعبیه به سر شیعه در ازل
با لطف چشم های تو عین الحیات ها
وقتی سه بار روی زبان برده می شوی
تغییر می دهی همه ی التفات ها
من تشنه ی همیشگی روضه ی توام
بیزارم از شنیدن لاتائلات ها
«صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین»
عیسی دمش به لطف تو دارد حیات ها
بی روضه و عزای تو بر باد می روند
«آتوا الزکوة» ها و «أقیموا الصلوة» ها
شاعر:مجید لشکری

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۰۳
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین
این چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسین
این چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوز
روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین
تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیر
حیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین
گر چه شد جوهر عشق از قلم عاطفه پاک
رقم مِهر تو بر صفحه دل هاست حسین
دامن از شوق تمنّای تو، گلزار صفا
سینه از آتش سودای تو سیناست حسین
راهیان حرم قدس تو با شهپر عشق
همه رفتند و جهان محو تماشاست حسین
گر نه خون تو ثمر داد به میدان بلا
این همه شور شهادت به چه معناست حسین
تا به محراب محبت تو امامی، پیداست
خاک هر وادی گلرنگ، مصلاست حسین
غرق در موج مکافات کن اقلیم ضلال
قطره در قطره خونت ه

• شنبه
• ۱۸
• خرداد
• ۱۳۹۲
• ساعت
• ۱۴:۲۳
• نوشته شده توسط
• یحیی