امام حسین علیه السلام

تا نفس هست و ز الطاف شما دم باقی ست
دل ما می تپد و یاد تو هر دم باقی ست
دم روح القدسی خاص "حسین" گفتن ماست
تا مسیحا بشود عیسی مریم باقی ست
هر کجا می نگرم نام تو بر لب جاری ست
رحمت واسعه ات بر سر عالم باقی ست
زائرانت همه زوار خدا می باشند
تا خداوند بود کرب و بلا هم باقی ست
ذره ای از شرر روضه ی تو کم نشود
تا محبان تو هستند محرم باقی ست
نظر فاطمه معطوف شود بر جایی
که در آن نام تو بر سینه ی پرچم باقی ست
شاعر:رضا رسول زاده

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکر خدا که زندگی ام نذر روضه هاست

شکر خدا که روزی ام از سفره شماست
شکر خدا که پای شما سینه می زنم
شکر خدا که درد مرا نامتان دواست
عمری نفس زدم به هوای نگاهتان
عمری سرم به سایه این بیرق عزاست
قلبم به بزم هر شبتان خو گرفته است
چشمم به خاک خانه تان خوب آشناست
بر روی سنگ قبر من این گونه حک کنید
اینخانه زاد روضه و مجنون کربلاست
روزی اشک چشم مرا مرحمت کنید
روزی دیده ای که نذر کرده شماست
دل را به بال شال عزا بسته ام مگر
یک شب ببینمش که روی گنبد طلاست

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

خون چرا از دوری خاکت نبارم؟ کربلا
مانده‌ام من بی تو از دنیا چه دارم کربلا
گفته‌اند از آسمان‌ها، من ولی از کودکی
در هوای بوی خاکت بی‌قرارم کربلا
روزها را هی شمردم تا که شد وقت سفر
تا بیایم لحظه‌ها را می‌شمارم کربلا
دست خالی آمدن سوی تو خوش اقبالی است
دارم آه و تشنگی در کوله بارم کربلا
خاک ما گِل کرده‌اند از روز اول با فرات
زاده‌ی عشق تواند ایل و تبارم کربلا
بی‌قرار از دیدن سقای تشنه پیش آب
اشک ریزان تا قیامت روزه دارم کربلا
من کبوتر نیستم - حالا بماند چیستم -
هر چه هستم، بسته بر این در مهارم کربلا
با ملائک‌ روضه می‌گیریم بگذارند اگر
ذره‌ای از تربتت را در مزارم کربلا
«عاقبت خاک گِل کوزه گران» هم

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

ده در راه خدا، من به خدا محتاجم
من به بخشندگی آل عبا محتاجم
از قنوت سحر مادرتان جا ماندم
پسر حضرت زهرا به دعا محتاجم
مهربان، کاش زهیری بغلم می کردی
من به آغوش پُر از مِهر شما محتاجم
فطرس نفس مرا گوشه ی چشمی کافیست
با پر و بال شکسته به شفا محتاجم
شوق پرواز بده روح زمین گیر مرا
به جنون سر ایوان طلا محتاجم
دود این شهر مرا از نفس انداخته است
به هوای حرم کرب و بلا محتاجم
چه قدر گریه کنم تا نبری از یادم؟!
در سراشیبی قبرم به شما محتاجم
شاعر:وحید قاسمی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوه صفا کنار صفای شما کم است
ذبح منا به پای منای شما کم است
من از تو پادشاهی عالم نخواستم
این چیزها برای گدای شما کم است
آماده ام که دعبل دربارتان شوم
بر شانه ام هنوز عبای شما کم است
در ثبت اسم نوکریم گیر کرده ام
وقتی که مهر کرب و بلای شما کم است
دیگر نمی شود نفس راحتی کشید
این جا چقدر حال و هوای شما کم است
ماها کجا و دست علمدارتان کجا
سرها به خیر مقدم پای شما کم است
زخم شما که خوب نشد خاک بر سرم
این گریه ها چقدر برای شما کم است
در قتلگاه لحظه ی تقطیع جسمتان
معلوم شد که چند هجای شما کم است
شاعر:حسین رستمی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

جای گله ز فاصله ها گریه می کنم
با نام سیّدالشّهدا گریه می کنم
من که تمام عمر ز داغت گریستم
در بین قبر هم چه بسا گریه می کنم
باید هزار سال برای تو گریه کرد
قدر هزار سال تو را گریه می کنم
من سمت روضه می روم و عابری به من
می گوید: "التماس دعا " گریه می کنم
تو خواستیّ و حاجت من شد روا حسین
بر نذر های گشته ادا گریه می کنم
حالا تو بخش بخش شدی «ح» شدیّ و «سین»
حالا تو را هِجا به هِجا گریه می کنم
تو در ازای اشک به من کربلا بده
من در ازای کرب و بلا گریه می کنم
شاعر:مهدی پورپاک

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر لحظه در مصیبت تو گریه میکنم
بارانم و به غربت تو گریه میکنم
گاهی مرید گریة یعقوب میشوم
از شدت مصیبت تو گریه میکنم
یک شب بدون گریه نخوابیده چشم من
در حسرت زیارت تو گریه میکنم
شب ها ز سوز مقتل تو آه میکشم
تا صبح سر به تربت تو گریه میکنم
ای تکه تکة لب خشکیده ات، دلم
بر قصه شهادت تو گریه میکنم
حتی عدو به لطف عمیمت امید داشت
از این همه محبت تو گریه میکنم
فردا که چشم امت جدت به سمت توست
... بر جلوة قیامت تو گریه میکنم
خواندی به روی منبر نی... کهف و الرَّقیم!
یک عمر بر تلاوت تو گریه میکنم
شاعر:مهدی ععبدالکریمی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

زیباتر از نگاه تو قاتل نمیشود
توفیق بی دعای تو حاصل نمیشود
در اول نماز به تو میدهم سلام
بی تو نماز و نافله کامل نمیشود
تو کیستی که گریه نمودن برای تو
تنها عبادتی است که باطل نمیشود
حتی جماد از غم تو خون گریسته
هرگز غم تو کهنه و زائل نمیشود
پیش از عزا و گریه به یاد غریبیت
بر انبیا ملائکه نازل نمیشود
داغت چه کرده با دل سوزان فاطمه
آن دل دگر به سینه ی او دل نمیشود
جز بر کسی که سوخته از سوز کزبلا
فیض عظیم فاطمه شامل نمیشود
بالاتر از تصور عقل است عشق تو
دیوانه ی نگاه تو عاقل نمیشود
دیوانه ی تو دل زده بر موج حادثات
مستغرق غم تو به ساحل نمیشود
جز حضرت کریم تو ای پادشاه عشق
شاهی پناه دعبل سائل نمیشود

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدای کعبه عزادار سیدالشهداست
مسیح واله وبیمار سیدالشهداست
کلید هفت بهشت خدای حیِّ اَحَد
به دست نوکر دربار سیدالشهداست
چو آیه های خدا تازه است روضاتش
که این حقیقت اسرار سیدالشهداست
شهید او چو نماز است و کشته ی عبرات
که دین تجلی رفتار سیدالشهداست
بروی نیزه به فکر نجات امت بود
ملک به حیرت کردار سیدالشهداست
بروز حشر دلیل شفاعت زهرا
دو دست قطع علمدار سیدالشهداست
علی به حال رکوع و حسین او بی سر
بداد خاتم و این کار سیدالشهداست
تمام آبروی دعبل حزین این است
که دل شکسته زاشعار سیدالشهداست
شاعر:مجید خضرایی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

فقط ز نرگس چشمت نگاه می خواهم
به قدر یک ، دو ، سه لحظه پناه می خواهم
شبیه برکه ی کوچک که دور افتاده است
برای قاب دلم عکس ماه می خواهم
میان راه وصالت همیشه سر گردان
شب چهلم عهد است ، راه می خواهم!
صدای ماه محرم به گوشها خورده است
ز دست های تو شال سیاه می خواهم
دم محرم و آقا کمی دعایم کن.
دعای خیر و کمی سوز و آه می خواهم
شاعر:ماشا الله دهدشتی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی که ذات حق دم و شور و نوا گرفت
با ذکر یا حسین گل ادم جلا گرفت
وقتی خدا خودش می و میخانه افرید
این رمز مستی از پسر مرتضی گرفت
ان فطرس ملک چو که بی بال گشته بود
از خاک بستر و کف پایت شفا گرفت
حاتم اگر که حاتم طایی بگشته است
خود کاسه لیس توست اگر که بها گرفت
سائل به خانه ات چو رسد شاه می رود
این هم نتیجه ای که گدای شما گرفت
هر دم مریض عشق تو هستیم یا حسین
با درد عشق توست که این دل صفا گرفت
اصلا ملاک ادمیت هم ز عشق توست
بیچاره انکه غیر شما مقتدا گرفت
مادر مرا بزاده برای غلامیت
زهراست در این راه که دست مرا گرفت
زهرا شفاعتش که به هر کس نمیرسد
جز انکه هیئتی شد و رنگ عزا گرفت
شاعر:چاوش اکبری

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

نام تو بلند است به هرجا ، خبری هست
هر جا که کریم است ، گدا پشت دری هست
ما مشتری درهم اجناس تو هستیم
در کیسه بریز هرچه غم و خونجگری هست
رمزی است که ما سوی حسینیه دوانیم
از هیئت ارباب خدا را گذری هست
غصه نخور ای فاطمه " ما زنده به عشقیم
آرام نگیریم " که تا چشم تری هست
بازار عزای پسرت گرم نماییم
این قدر که این کهنه گدا را هنری هست
ما مدعی معجزه با قطره ای اشکیم !
کو شعله ی آتش که ببیند اثری هست ؟
تا پرچم اشک غمت افراشته باشد
بی شک جلوی هجمه ی دشمن سپری هست
دل قصد حرم كرده توكلت علي الله
تا کرب و بلا هست امید سفری هست
آقا به رویم باز نما باب شهادت
مرغی که به خونش بزند بال و پری هست
شاعر:رضا رسول ز

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

آقا منم! گدايِ قديميِ اين درم
عمريست گِردِ كرب و بلايت كبوترم
خوبم شناختيد منم بي حيا گدا
رزق از شما گرفتم و بر بام ديگرم
من آبروي نام شما برده ام ولي
گويند مردمان كه دراين خانه نوكرم
اي عاشقان صداي دلِ زار بشنويد
من از تمام خلق جهان بي وفاترم
من هجر يار ديده ام و زنده ام هنوز
اين شرطِ عاشقي نَبُوَد خاك بر سرم
بيچاره عاشقي كه نرفته ست كربلا
بيچاره تر كسي كه نمرده ست در حرم
حق با شماست اذن وصالم نمي دهيد
اما دگر كجا دل وامانده را برم
آقا مرا نگاه كنيد گرچه با غضب
دستي به غير دست شما نيست بر سرم
گر يك نفس زعمر من خسته مانده است
نام حسين مي رسد از آهِ آخرم
شاعر:مهدی بقایی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

من آمدم دوباره به دستم قلم دهي
شاعر شوم به شعر دم محتشم دهي
عطر حرم به پيرهن دفترم دهي
پاداش اين دلانه غبار حرم دهي
ما در حريم تو همه مستيم يا حسين
ما را ببخش عهد شكستيم يا حسین
«ان الحسين..»، بَه كه چراغ تو روشن است
تقدير من حبيب! دوجا جان سپردن است
اين سينه كبود نشاني به اين تن است
مِهر حسين مُهر مسلماني من است
با سجده روي تربتتان من هوايي ام
با هر نمازِ سمت حرم كربلايي ام
نام حسين آمد و ما جان گرفته ايم
ابريم و در هواي تو باران گرفته ايم
از چشم ها براي تو پيمان گرفته ايم
ما تشنه ايم و روضه ي عطشان گرفته ايم
افتاد بر زمين و به رنگ جنون نوشت
حي علي العزای خودش را به خون نوشت
اين بيت ها دوباره

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرکسی خواسته باشد به خدایی برسد
باید از کشتی تو راهنمایی برسد
نه فقط فطرس پر سوخته ی تو حتی
بی تو جبریل محال است به جایی برسد
سر به زیر قدم توست بها میگیرد
پس چه بهتر سر ما نیز به پایی برسد
نیستم عاشق اگر منت درمان بکشم
به روی چشم اگر از تو بلایی برسد
وقت تو وقت شریفی است ولی بین مسیر
منتظر می شوی اینقدر گدایی برسد
بعد از این وقت کرم پشت در خانه مرو
بگذار این دل ما هم به نوایی برسد
ما هنوزم که هنوز است سر کار تواییم
تا ببینیم که از تو چه عطایی برسد
طلب ماست نداریم همین ما را بس
اگر از مادر تو چند دعایی برسد
رحمت واسعه ات کیسه ی ما را پر کرد
این چه لطفی است به هر بی سر و پایی برسد
گریه کن های ت

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز کردم دفتر شعرم و دیدم می گریست
هم زمین هم آسمان با او دمادم می گریست
تاقلم برداشتم دیدم قلم هم می گریست
نه قلم حتی تمام واژه هایم می گریست
بامدد از نام او آغاز کردم شعرخود
سطر اول با خطی خوانا نوشتم "می گریست"
***
حضرت خون خدا پایین پایت انبیا
از قبیل نوح و ابراهیم و آدم می گریست
تا دوباره جان بگیرد در هوای روضه ات
بی تکبر می نشست عیسی بن مریم می گریست
پای مشک پاره ی آب آور مجروح تان
سلسبیل و کوثر و امثال زمزم می گریست
نه صفا و مروه و مشعر که حتی کعبه هم
از مصیبات شهنشاه محرم می گریست
مادری محزون و خسته با دلی زار و حزین
گوشه ی گودال مقتل با قدی خم می گریست
آه...بافرقی شکسته ابروانی غرق خو

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهر تو را به عالم امکان نمی دهم
این گنج پر بهاست من ارزان نمی دهم
گر انتخاب جنت و کویت به من دهند
کوی تو را به جنت و رضوان نمی دهم
نام تو را به نزد اجانب نمی برم
چون اسم اعظم است به دیوان نمی دهم
جان می دهم بشوق وصال تو یا حسین
تا بر سرم قدم ننهی جان نمی دهم
ای خاک کربلای تو مهر نماز من
آن مهر را به ملک سلیمان نمی دهم
مارا غلامی تو بود تاج افتخار
این تاج را به افسر شاهان نمی دهم
دل جایگاه عشق تو باشد نه غیر تو
این خانه خداست به شیطان نمی دهم
گرجرعه ای زآب فراتت شود نصیب
آن جرعه را به چشمه حیوان نمی دهم
تا سر نهاده ام چو مؤید بدرگهت
تن زیر بار منت دونان نمی دهم
شاعر:سیدرضا موید

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

***

ببین جنون تماشاییِّ دل ما را
تلاطم کرم موجهای دریا را
فلک به حال دلم غبطه می خورد امشب
وَ باز کرده لبم با ترنُّم یا رب
برای شرح خیالم حروف می چینم
تمام عشق خودم در لهوف می بینم
پَر خیال دلم را دوباره وا کردم
برای وصل نگارم خدا خدا کردم
مدینه را به هوای کرم قدم به قدم
به لطف چشم دلم خوب دیدم و بلدم
هوا هوای خداییِّ با صفایی بود
صدای زمزمه ها صوت دلربایی بود
نوا و ناله ی أمـَّن یجیب فطرس را
شنید خانه ی وحی و صدا زدَش که بیا
شفای شهپر آتش گرفته ات آمد
بکِش پَرت روی قنداقه عافیَّت آمد
دوباره فطرس پرسوخته هوایی شد
دم از حسین زد و عرش کربلایی شد
حسین ذکر لب احمد و علیُّ و بتول
سلام اوست سر از ه

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

به دست باد صبا زلف خود رها کردی
به تاب گیسوی پرچین خود چه ها کردی
چه شور و ولوله ای شد به دور گهواره
همینکه پلک زدی چشم خود تو واکردی
به ناز و غمزه ربودی دل از دل زهرا
به یک کرشمه خودت را چگونه جا کردی
قیامتی شده برپا درون بیت علی
ز ره نیامده تو محشری بپا کردی
تو آمدی و به همراه خود چه آوردی
محیط دور و برت را پر از صفا کردی
دخیل بسته ام امشب به بند قنداقت
چو فطرسی که پرش را شما عطا کردی
تویی که با نگه پر ز لطف خود ارباب
مس وجود مرا همچنان طلا کردی
تویی که عادت احسان به دیگران داری
هزار حاجت ناگفته را روا کردی
چه گویم از کرم تو که با بدان خوبی
برای عبد گنهکار هم دعا کردی
مرا چراغ هدایت نشان ره

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

تو آمدي كه بگويي ذبيح يعني چه
كه روح خسته و جسم جريح يعني چه
تو خنده مي كني و با كنايه مي گويي
عزيز مصر ببيند مليح يعني چه
نفس زدي كه مسيحي شود مسلمانت
از اين به بعد بدانيد مسيح يعني چه
بناست كعبه شش گوشه ي تو قبله شود
كه كعبه نيز بفهمد ضريح يعني چه
كدام واژه لياقت به مدحتان دارد
حسين فاطمه مدح صحيح يعني چه ؟
شاعر:مسعود یوسف پور

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشم هایت حکایتی دارند
که زُهیر و حبیب می دانند
شاعران حس ناب شعرت را
اثر عطر سیب می دانند
حضرت عشق ای مسیح وهب
من مسلمان معجزات توام
به صلیبم بکش بسوزانم
خضر میخانه فرات توام
از نگاهت بهشتیان سیراب
احتیاجی به سلسبیل که نیست
از لبانت شراب می ریزد
مستی عون بی دلیل که نیست
خون عابس به گردن زلفت
ذکر حب الحسین گویا بود
دل فریبی زلف افشانت
هنر شانه های زهرا بود
چقدر کشته مرده داری تو
وحدت عشق و عقل لازم شد
موی آشفته شما این بار
قاتل جان حُر و مُسلم شد
صوت داوودی تو باعث شد
پیکری غرق خون به رقص آمد
همه دیدند یک غلام سیاه
زیر تیغ جنون به رقص آمد
خنده هایت بُریر می سازد
خنده ات را زما دریغ نکن
یوسفی! م

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

حسین!گوشه ی چشمی٬که حرفها دارم
:دلم گرفته٬فقط شوق "کربلا" دارم
تو سر پناه منی٬یک نگاه کن آقا!
مگر به غیر حسینیه من کجا دارم؟
حرم نرفتم و حال دلم وخیم شده
خدا به خیر کند من هنوز جا دارم
دلم گرفته٬ولی راه کربلا دور است
دلم خوش است که من "مشهد الرضا" دارم
چقدر فاصله افتاد و مشهدی نشدم
دلم شکسته٬ببین که منم خدا دارم!
حسین!ماه محرم شروع عشق من است
وگرنه من همه ی سال را عزادارم
تمام دلخوشی ام این شده که هیئتی ام
قسم به حضرت زهرا س٬فقط تو را دارم.
***
به زیر دین حسینم ولی خدا را شکر
که صاحبی چو ابالفضل با وفا دارم

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

قبولم کرده ای آقا که من هم نوکرت باشم
سگ ولگردی از سگهای کوی خواهرت باشم
میان سینه زنهای محرم هم دعا کردم
که من تا آخر عمرم غلام محضرت باشم
به یک پایین پایی و شب جمعه حوالم کن
که من هم در صفوف زائران اکبرت باشم
و من مردانه آنجا روضه ی اکبر(ع) نمیگویم
که تا داغی برای درد و زخم پیکرت باشم
ولیکن آنقدر آنجا بمانم تا که همراه
زنی با چادر خاکی بشینم زائرت باشم
بگوید او که برخیز و برایم روضه خوانی کن
و زهرا(س) مستمع باشد ومن هم شاعرت باشم
ویک مشت از گل یاسی بریزد روی دامانم
که من خاک گذرگاه عبور مادرت باشم
شاعر:علیرضا آقایی

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

چگونه وصف کنم قطره های باران را
رسیده ام به تو اما هنوز هجران را
بهشت پنجرهء دیگری به قم واکرد
که مست کرده هوایش دل خراسان را
تورا گرفته در آغوش خویش شش گوشه
چنان که جلد طلا کوب متن قرآن را
دلم هوای تو کرده به قدر یک مصرع
ببخش وزن غزل را من پریشان را
"بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا"
چه عطر سیب غریبی گرفته ایران را
سکوت کرده ام و خیره بر ضریح توام
که بشنود دلتان التماس باران را
نگاه منتظرم گریه کرد یک دل سیر
تمام فاصله را دشت را بیابان را
دلم گرفته به قول رفیق شاعرمان
"چقدر سخت گذشتیم مرز مهران را"
دوباره داغ دلم تازه شد کنار ضریح
خداکند که بسازیم قبر پنهان را
برای حضرت مادر ضریح می سازیم
ود

• چهارشنبه
• 15
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق را در سحر نگاه كنيد
ذكر ِ خود را اِله اِله كنيد
گاه تصوير ِ ماه در چاه است
دلِ ما را محيطِ ماه كنيد
عاشقان را بنا نبود اصلاً
اين همه سال زابراه كنيد
سر ِ عاشق شدن فلك شده ام
نكند مثل من گناه كنيد
اگر عاشق شديد يك روزي
بنشينيد و آه آه كنيد
عاشقان را بعيد ميدانم
بتوانيد سر به راه كنيد
هيچ دنبال عاشقي نرويد
حال و روز ِ مرا نگاه كنيد
برده آورده اند تا بخرند
سر و رويِ مرا سياه كنيد
اشتباهاً مرا پذيرفتند
پس بياييد اشتباه كنيد
بنويسيد خويش را سائل
بعد از آن كار ِ پادشاه كنيد
بدنم را شبي كه من مُردم
لحظه اي رو به قتلگاه كنيد
كفنم را در آوريد و سپس
گريه بر بورياي شاه كنيد
در دهانم همين كه تربت رفت

• پنج شنبه
• 16
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

بيشتر از حدِّ انتظار ِ فقير است
آنچه كه در بين ِ كوله بار ِ فقير است
پيش ِ تو افتادنم مقام ِ بلندي است
گاه زمين خوردن اعتبار ِ فقير است
داد زدم خانه يِ تو را بشِناسم
روزيِ يك شهر در هوار ِ فقير است
خير ببيند خودش و ايل و تبارش
هر كه به دنبالِ كار و بار ِ فقير است
بين ِ كرم خانه جايِ اهل كرم نيست
بيشتر ِ وقتها كنار ِ فقير است
گريه يِ من باز كرد قفل ِ كرم را
ريخت و پاش ِ كريم كار ِ فقير است
بيشتر از التماس كردنِ سائل
سفره يِ تو چشم انتظار ِ فقير است
پشتِ در ِ خانه ات مُعَطّلِمان كن
آبرويِ رفته اعتبار ِ فقير است
اهل ِكرم هر كجايِ شهر كه باشند
هر شب جمعه سر ِ مزار ِ فقير است
(علي اكبر لطيفيان)

• پنج شنبه
• 16
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

بویِ فراق میدهد این گریه هایِ من
ماتم گرفته شالِ سیاه عزای من
شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام
آقا ببخش درگذر از این خطای من
با زعفران شهر خراسان نمی شود.
...رنگی دهی امام زمان بر حنای من؟
از بس که پای طشت طلا گریه کرده ام
چیزی نمانده مثل شما از صدای من
با نوحه های این دهه ی آخر صفر
شب ها چقدر سینه زدی پا به پای من
ای خوش حساب مزد مرا زودتر بده
بعد از دو ماه چه شد کربلای من؟!
سر زنده ام به عشق حسن، خضر ِ گریه ام
این چشم خیس،چشمه ی آب بقای من
من غُصه ی بهشت خدا را نمیخورم
جایی گرفته حضرت زهرا برای من
(وحيد قاسمي)

• پنج شنبه
• 16
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

از عشق پاره گريبان شدن به دست آمد
در اين طريق، پريشان شدن به دست آمد
فروختم جگرم را به يوسفي كه خريدم
در اين معامله قربان شدن به دست آمد
كسي كه سوخته شد با غم ِ تو ساخته شد
ميانِ شعله گلستان شدن به دست آمد
نشست سايه يِ لطفِ حسين بر سر ِ ما
چقدر زود سليمان شدن به دست آمد
برايِ ما فقرا بد نشد عبور ِ كريم
مقام ِ دست به دامان شدن به دست آمد
هزار سال براي تو گريه ام كه گرفت
هزار بار مسلمان شدن به دست آمد
صدا زديم تورا مادرت تَفَضُل كرد
براي ماست حسين جان شدن به دست آمد
رسيد و ديد كه خيرات كرده اند تورا
چقدر پيش ِ تو حيران شدن به دست آمد
(علي اكبر لطيفيان)

• پنج شنبه
• 16
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

زیباترین پدیده ی دامان کوثر است
این ماهْ پاره، روشنی چشم حیدر است
در گریه اش مغازله ی ابر و آسمان
در خنده اش طراوت جان پیمبر است
جبریل بال فرش کند پیش پای او
در التیام زخم، مسیحای دیگر است
نام قشنگ او: هوس واژه های شعر
در شاه بیت حادثه مضمون برتر است
آه ای حسین! ای هیجان شکوهمند
تقدیر تو حرارت تقدیر مادر است
افسانه نیستی که بهای حقیقتی
تعبیر سرخ هر چه که در عشق بهتر است
نقش حماسه می زند آفاق چشم را
هر جا خیال کرب و بلایت مصوّر است
دنیا به بوی نام تو تعظیم می کند
آزادگی همیشه ز نامت معطر است
شاعر:پروانه نجاتی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 04:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای گردش چشمان تو سرچشمۀ هستی
ما محو تو هستیم، تو حیران كه هستی؟
خورشید كه سرچشمۀ زیبایی و نور است
از میكدۀ چشم تو آموخته مستی
تا جرعه‌ای از عشق تو ریزند به جامش
هر لاله كند دعوی پیمانه به دستی
از چار طرف محو تماشای تو هستند
هفتاد و دو آیینۀ توحید پرستی
وا كرد درِ مسجدالاقصای یقین را
تكبیرة الاحرامِ نمازی كه تو بستی
تا وا شدن پنجره هرگز نزدی پلك
تا خون شدن حنجره از پا ننشستی
ای كاش كه گل‌های عطشناك نبینند
در دیدۀ خود خار غمی را كه شكستی
یك گوشۀ چشم تو مرا از دو جهان بس
ای گردش چشمان تو سرچشمۀ هستی
شاعر:محمد جواد غفورزاده

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:37
• نوشته شده توسط
• یحیی