امام حسین علیه السلام

عـــاشق دیوانه را صـــد نكته رسوا می كند
شیعه را تنها حسین این گونه شیدا می كند
چون به تنگ آید دل دیوانه روزی در قفس
می كشــــــــد پر تا نشان از گریه پیدا می كند
سوز عاشورا چو خونی خفته در رگ های ما
در درون می گردد و صد شعله بر پا می كند
جان من قربان آن ماهی كه جسمش كربلاست
نـــورش امّــا جلوه ها بـر گـــرد دنیا می كند
آن حسینی كز شرف بر ننگ دنیا پشت كرد
بـــــهر تــــاوان، سر نثار حــــــیّ یكتا می كند
آن حسینــــی كز شجاعت حــــــیدر ثانی بوَد
از كــــرم امّــــا به دشمـــن هم مدارا می كند
آن حسینی كز كــــرم درس سخاء بر ابر داد
درس او را ابــــــر هم تقدیم دریــــــا می كند
آن حسینی كز نجا

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس میان روضه تان درد می کشم
باور کنید وقت بیان درد می کشم
وقتی نسیم روضه تان می وزد به دل
بی اختیار گریه کنان درد می کشم
آه از دمی که زخمیِ نیزه به روی خاک
تنهاترین شدی، من از آن درد می کشم
سردار سربریده ی سرهای عالمی
بالای نیزه آیه مخوان، درد می کشم
یک ذره درد داغ تو بر سینه ام نشست
اندازه زمین و زمان درد می کشم

شاعر : حسین آذری

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدا را شکر دلدارم حسین است
انیس و مونس و یارم حسین است
به جز در روضه اش کو مأمن امن؟
نخواهم غیر از او،کارم حسین است
ز داغ غربتـش در شـور و شینم
نهــان در نــالۀ زارم حسین است
شود دوزخ ز اشکم سرد و خاموش
پنــاه از شــعلۀ نارم حسین است
فدای او کنم جان در دمِ مرگ
ندا سر می دهم: جانم حسین است
ز ظلمت های عــالم کی هــراسم
به شب شمع دل افروزم حسین است
به خاک تربتش کامم چو بگشود
خوشــا آن دم کـه پایانم حسین است
بـه عــالـم فخـــر دارم زیـن گـدایــی
خـدا را شکــر دلــدارم حسیـن است

شاعر : وحید دکامین

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

آب دیدم و به یاد لب تو افتادم
باز هم روضه تو زنده شده در یادم
باز هم نام تو و اشک تلاقی دارند
باز هم دل به مصیبات مقاتل دادم
بر سر نیزه ای و زمزمه دارم بر لب
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
خیزران بر لب تو آه چه بر دل آورد
که کشیده است به وادی غزل فریادم
سر تو، دختر تو، نیمه شب... می گریم
چه کند با غم تو طبع خراب آبادم
همه آرزویم از تو نگاهت بوده است
نکند بشنوم از چشم شما افتادم
دیر وقتی است اسیر تو و عشقت هستم
من از آن روز که در بند توام آزادم

شاعر : سید محمدرضا شرافت

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای که نام تو شهید الشهداست
تو حسینی و مرامت زیباست
به همه گفته ام و می گویم
صاحب بی کفن من آقاست
هرکه در پای غمت می گرید
سرو کارش به خدا با زهراست
تا کنم خرج و شوم خرج، تو را
نزد حق دست دعایم به سماست
همه ی حاجتم از حق این است
که نبینم دلم از روضه جداست
اشک، سرمایه ی هر سینه زن است
اینکه من گریه کنم کار خداست
جنت بی تو جهنم باشد
با تو بودن همه ی عزت ماست
گراجازه برسد از زهرا
یا حسین ذکر لبم روز جزاست
گرچه محبوبترین آرزویم
آمدن تا حرم کرب وبلاست
چه بیایم چه نیایم حرمت
همه ی زندگی ام وقف شماست
می رود ماه محرم اما
همه شب در دل من روضه به پاست
به رباب و علی اصغر سوگند
تا ابد بر تو بمانم پابند

شاع

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

كسی كه جان عزیزش، عزیز، پیش خداست
به جان هر چه عزیز است، سیّدالشّهدا است
برای مرد خدا نیست، بیم جان هرگز
كه در مصاف، خطر آشنا و بی پرواست
حسین(ع) یاور دین بود و یار مظلومان
حسین(ع) خاطره یی تا همیشه پابرجاست
تو را كه مانده به دل حسرتی ز عاشورا
بیا ببین كه جهان صحنه ای ز عاشوراست
ز خون خلق خدا دست ظلم رنگین است
غریو خلق ستمدیده روز و شب برپاست
كجاست دست رهاننده ی خداجویان؟
كه فتنه های زمان در كمین آدم هاست
اگر تو یاور دینی حسین(ع) را دریاب
كه وقت یاری خورشید كربلا حالاست
ز خدمتی كه برآید ز دست، دست مدار
كه در حمایت خلق خدا، خدا با ماست
برای رونق این دین قیام كرد حسین(ع)
قیام او به حقیقت قوام دی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

بهتر ز نوکری تو نبود سعادتی
برتر ز دوستی نبود عبادتی
از جان و دل غلامی تو کردم اختیار
با کسی مرا به غیر تو نبود ارادتی
شاها اگر مرا نپذیری به نوکری
نبود مرا دگر به جهان هیچ حاجتی
باشم مریض وصل تو در بستر وصال
آیا شود زمن بنمایی عیادتی؟
من دامنت رها نکنم تا بروز حشر
باشد مرا بسوی تو چشم شفاعتی
خواهم به وقت مرگ به فریاد من رسی
آسان کنی تو مشکل من با اشارتی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

خبر پیچید که سقا به هم پیچید
کنار خیمه ها آقا به هم پیچید
قمر افتاد و پشتش آفتاب افتاد
همین جا بود عاشورا به هم پیچید
سرش از سر بلندی بود،بالا بود
عمود آن قدرها زد تا به هم پیچید
نه،این مال زمین افتادن او نیست
دو چشمانش همان بالا به هم پیچید
نمی شد با عبا حتی تکانش داد
ز بسکه آن قد و بالا به هم پیچید
تمام اتفاقاتی که انجامید
همه یکجا شد و یکجا به هم پیچید
چو آن ثقل عظیم افتاد روی خاک
تمام خاک آن صحرا به هم پیچید
هزاران چشم خیره-خیره تر می شد
بساط دختر زهرا به هم پیچید
زخیمه دختری فریاد زد:بابا.
بیا که معجر زنها به هم پیچید

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

به هنگام پیری مرانم ز پیش
که صرف تو کردم جوانی خویش
الا ای جگر گوشه فاطمه
که بردی دل اهل دل را همه
کی ام من؟ که باشم هوادار تو
هوادار تو هست دادار تو
من از کودکی عاشقت بوده ام
قبولم نما گرچه آلوده ام
به عشق تو هرکس که منسوب شد
اگر بد بود عاقبت خوب شد
غمت حاصل زندگانی من
به راه تو طی شد جوانی من
من از ریزه خواران خوان تو ام
اگر چه بدم میهمان توام
به عشقت از آن دم که خو دادی ام
به چشم همه آبرو دادی ام
ز در راندگانت حسابم مکن
گدایم، کرم کن جوابم مکن
به کوی وفا آشیانم بده
سگ خانه ام، استخوانم بده
ازین رو سپیدم بر داورم
که منهم سیاهی این لشگرم
مبادا برانی مرا از درت
به بازوی بشکسته مادرت

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

خسته دل، از رنج هجرانیم، در را باز کن
هر که هستیم از محبانیم، در را باز کن
لطف و احسان بر ضعیفان، عادت دیرین توست
مستمند و، بس پریشانم، در را باز کن
بارگاهت باب رحمت، کربلایت جنت است
تا به کی در پشت در مانیم؟، در را باز کن
زندگی دور از تو، زندان است ما را یا حسین
سالها در کنج زندانیم، در را باز کن
بسته شد این راه اگر، راه گنه مسدود نیست
ما همه محتاج غفرانیم، در را باز کن
بار سنگین گناهان، پشت ما را خرد کرد
خسته دل، افتان و خیزانیم، در را باز کن
جز حریم پاک تو، ما را نباشد ملجأی
گرچه بس آلوده دامانیم، در را باز کن
گر فراق تو، مجازات گنه کاری ماست
حالیا دیگر پشیمانیم، در را باز کن
ای که هستی همچ

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

پیراهن سیاه تو دارم به تن، حسین
روحی دمیده در تنم این پیرهن، حسین
با اشک و روضه شیر به من داده مادرم
تربت گذاشته پدرم در دهن، حسین
قلبی شکسته، دیده تر، سینه ای کبود
دارم نشان عشق تو را در بدن، حسین
از ماتم تو عاقبتم جان سپردن است
پس حک کنید بر لحدم عشق من، حسین
وقتی کنار جسم کفن پوشم آمدید
گریه کنید و ندبه که ای بی کفن، حسین
خورده گره به نام شما انتظار ما
عجل علی ظهورک یابن الحسن، حسین

شاعر : سید حسین خدایار

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما مانده ایم خیل گدایان مادرت
شرمنده از محبت و احسان مادرت
عمری نشسته ایم سر سفره ی شما
ماخورده ایم از نمک ونان مادرت
درد گناه سینه ی ما را به خون کشید
چشم امید ماست به درمان مادرت
هی حرف می زنیم و عمل توی کار نیست
خون می کنیم باز دل وجان مادرت
ای کاش وقت خاکسپاریم می شدم
همسایه با حریم شهیدان مادرت
این شعر ساده ارزش خواندن اگر نداشت
دست توسلی ست به دامان مادرت
مردیم در فراق تو ای کشتی نجات
ما را به کربلا برسان جان مادرت

شاعر : رضا محمدی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

اینجا قدم قدم، همه پیچیده بوی تو
بوی نگاه زینب و بوی گلوی تو
شنهای شعله ور شده را لمس می کنند
انگشت های علقمه در جستجوی تو
اسلام را قدم زده ای سوی کفرشان
کفار قبل از این که بیایند سوی تو!
تو ماندی از زمین و نماندی از آسمان
خون از گلوت رفت و نرفت آبروی تو
من دارم آب می شوم از شرم؛ آن زمان ـ
حتی نبوده آب برای وضوی تو
جز آسمان برای تو جایی نمانده بود
آنجا که کفر می وزد از چارسوی تو
شاعر:صالح دروند

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
گرم ترانه چنگ و سبو نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است
غرض به مسجد و میخانه ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است
مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نه
رمیدن از سر کویت نه رسم و راه من است
از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
ز من مپرس که در کوی ما چه آوردی
تمام هستی من کوه سیئات من است
غم تو را نفروشم به شادی دو جهان
که این وصیت آباء و امهات من است
به موج حیرتم و بیم غرق نیست مرا
که دوستی تو خود کشتی نجات من است
اگر تو وقت وفات از وفا سرم آیی
تمام زندگی ام لحظه وفات من است
مرا مرام

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ز داغ تو روان خون دل از دیده ی حور
بی تو عالم همه ماتم کده تا نفخه ی صور
ز تماشای تجلاّی تو مدهوش کلیم
ای سَرت سِرِّ انا اللّه و سنان نخله ی طور
دیده ها گو همه دریا شو و دریا همه خون
که پس ازقتل تو منسوخ شد آیین سرور
شمع انجُم همه گو اشک عزا باش و بریز
بهر ماتم زده کاشانه چه ظلمات و چه نور
دیرِ ترسا و سَرِ سبط رسول مدنی
آه اگر طعنه به قرآن زند انجیل و زبور
تا جهان باشد و بوده است که داده است نشان
میزبان خفته به کاخ اندر و مهمان به تنور
سر بی تن که شنیده است به لب آیه ی کهف
یا که دیده است به مشکات تنور آیه ی نور
قدسیان سر به گریبان به حجاب ملکوت
حوریان دست به گیسوی پریشان ز قصور
غرق دریای تح

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتش رسیده است،كه سلمان مان كنی
مجذوب چند آیه ی قرآن مان كنی
ما بت پرست كعبه ی عشقیم،یاحسین
قرآن ز نی بخوان كه مسلمان مان كنی
ما ذهن مان به درك مقامت نمی رسد
ای كاش مور ملك سلیمان مان كنی
قدری ز روی نیزه برای خدا بخند
تا آشنا به واژه ی عرفان مان كنی
با صوت جانگداز لب سنگ خورده ات
مانند زلف خویش،پریشان مان كنی
دنبال نیزه ی تو به هر سو دویده ایم
چیزی نمانده بی سروسامان مان كنی
مجنون تان شدیم وبه جای كویر ودشت
می خواستی كه مرد نیستان مان كنی
ما تشنه ایم،حضرت آقا نمی شود؟
مهمان چند قطره ی باران مان كنی
ما را گدای خانه ی خود كن،همین بس است
كی گفته ایم حاجی دكان مان كنی!؟

شاعر : وحید قاسمی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

روضه یعنی یك روایت در عفاف
روضه یعنی تیغ شیعه در غلاف
روضه یعنی سوختن با یك كلام
یك گدایی با شروع السلام
روضه یعنی مجلس آل رسول
ناظر هر جمله زهرای بتول
روضه یعنی اشكِ ماتم ریختن
معرفت را با عزا آمیختن
روضه یعنی پیش مهدی زمزمه
نی كه هر حرفی زدن بی واهمه
روضه یعنی تشنگان، آب حیات
امتیازی نزد ما بعد از ممات
روضه یعنی یك شعار مستند
یك روایت گفتن و ذكر سند
روضه یعنی ناله ای از غم زدن
عاقلانه از وقاع دم زدن
روضه یعنی وصف خوی اهل بیت
روضه خوانی پیش روی اهل بیت
* * *
روضه خوان یعنی تلاوت با وضو
آیه آیه شرح غم ها مو به مو
روضه خوان یعنی كه راوی عزا
مایه ی فخر ائمه در جزا
روضه خوان یعنی حجاب فاطمه
روز م

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار آینه مبهوت بی شماری تو
هزار بادیه مجنون نی سواری تو
بهار آمده با لاله های سینه زنش
پی زیارت باغ بنفشه کاری تو
هلا که جمع نقیضین بوسه و عطشی
ندیده ام لب خشکی به آبداری تو
چه جای نغمه در این روزگار یأس مگر
به روی دست تو پرپر نشد قناری تو ؟
هم او که نامه برایت نوشت , با خنجر
ببین که آمده از پشت سر به یاری تو
دریغ,کاری از این طبع مرده ساخته نیست
به جز شمردن گلزخم های کاری تو
به ما مخند که جای گریستن بر خویش
نشسته ایم دمادم به سوگواری تو

شاعر : سعید بیابانکی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتش شده که هستی خود را فدا کنیم
تا اینکه صرف روضه ی خون خدا کنیم
وقتش شده که مثل حسینیه های اشک
دل را به رنگ پرچم ماه عزا کنیم
وقتش شده که در دل مان با محرمت
آقا دوباره هییت گریه بنا کنیم
چشمی بده که هر شب روضه به پایتان
در آن هزار خیمه ماتم به پا کنیم
اشکی بده که دیده خودرا برایتان
تا روز حشر چشمه آب بقا کنیم
قسمت شده دوباره شب جمعه یا حسین
با نامتان حسینیه را کربلا کنیم

شاعر : یوسف رحیمی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما از این خیمه تمنای تو داریم حسین
از همین جا سر سودای تو داریم حسین
هوس کربوببلا هست به دل بسم اله
چشم امید به امضای تو داریم حسین
آری امشب زمی کربوبلا سرشاریم
عطشی ناب به صهبای تو داریم حسین
آخر این زائر جا مانده خدایی دارد
با دلی خسته تقاضای تو داریم حسین
اربعینی همه را در حرمت مهمان کن
در گلو عقده زغمهای تو داریم حسین
می فروشا نمی از باده ی گلگون برسان
طلب جام تولای تو داریم حسین
هر زمان آب بنوشیم، عطش روضه ی ماست
دیده ای خون زتماشای تو داریم حسین
یادت ای بی کفن تشنه ی بی آب شفاست
چه غمی جز غم عظمای تو داریم حسین
ما همان کشته ی عشقیم که هنگام رحیل
نظری بر قد و بالای تو داریم حسین
به غلامی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

شد محرم همه غمبار حسیننیم حسین
حمدلله که عزادار حسینیم حسین
یازده ماه بود دل نگرانش هستیم
سالیانی است گرفتار حسینیم حسین
مادرش خوب نماید زهمه استقبال
چونکه ما گرمی بازار حسینیم حسین
مجلس روضه نگو، کربوبلای دل ماست
هرشب اینجا همه زوار حسینیم حسین
اشک ارثیه ی فطری است که درمان غم است
بی سبب نیست که بیمار حسینیم حسین
آبرو خرج نموده که گدایش باشیم
همه ی عمر بدهکار حسینیم حسین
روضه اش رحمت موصوله و ممتد خداست
مست از رحمت سرشار حسینیم حسین
ما اگر گریه کنیم از نعمات شهداست
زنده از برکت انصار حسینیم حسین
این دهه فرصت خوبی است کمی فکر کنیم
تاکجا یار و مدد کار حسینیم حسین
گرجدامان بکند فاطمه انشاء اله
ر

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلخوشم من چون گدای این درم
هم گدای فاطمه هم حیدرم
سوی این در هست دائم دست من
نیست حاجت بر سرای دیگرم
آبرویم از در این خانه است
زین سبب از خلق عالم برترم
تا که آید نام زیبای حسین (ع)
اشک آید از دو چشمان ترم
روضه‌هایش چون به گوشم می‌رسد
می‌زند بر سینه و دل آزرم
کاش می‌شد کربلا باشم شبی
تا به برگیرم مزار دلبرم
یاد دارم کودکی بودم ولی
شور عشقی بود دائم در سرم
تا که آیام محرم می‌رسید
می‌نمودم رخت ماتم در برم
یاد دارم مانده در گوشم هنوز
گریه‌های بی صدای مادرم
اینچنین می‌گفت با صد شور و شین
من فدای کام عطشان حسین(ع)

شاعر : حامد کاظمی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدایی گشتن ما با حسین است
که رمز بندگی یکجا حسین است
اگر شیطان سرراه تو آمد
کلید دوری از او یا حسین است
خدا مارا از این آقا نگیرد
که ما چون کودک و بابا حسین است
چو کام ما به تربت بر گرفتند
در آخر در کفن با ما حسین است
برای کودکان ما همیشه
نوای لالایی لالا حسین است
عزاداری ثبات شیعه باشد
قوام دین ما تنها حسین است
پس انداز قیامت کن به هیئت
که اصل وفرع هیئتها حسین است
عزاداران خود را می شناسد
دعا گوی دل شیدا حسین است
سفارش می کند ما را به مهدی
شفیق شیعه چون زهرا حسین است

شاعر : جواد حیدری

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا که در زمره عشاق پناهم دادند
ازدم قدسی شان ناله وآهم دادند
قابل این همه الطاف نبودم هرگز
به دعای چه کسی بود پناهم دادند
با همه رو سیهی لغزش و غفلت هایم
باورم نیست که در میکده راهم دادند
گر نشد وصل رخ یار میسر غم نیست
به محبان تو توفیق نگاهم دادند
خوب وبد نزد کریمان همه یکسان باشند
هر چه را بر همه دادند به ما هم دادند
هر چه گویم زکرم خانه ی دلدار کم است
رعیتی بوده ام و منصب شاهم دادند
لحظه ی روضه به هنگام دم نوحه ی عرش
در حسینه ی دل فیض دمادم دادند
از ازل بوده دلم وقف مصیبات شما
از همان روز که احرام سیاهم دادند
هرچه داریم زاحسان حسین ابن علی
روزی سال مرا بین محرم دادند

شاعر : احسان محسنی فر

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگاه کن پدر بزرگ! به عمق چشم‌های من
که با تو حرف می‌زند نگاهِ من به جای من
کنار رفت پرده‌ها، پدر بزرگ خیره شد
حدود شصت سال بعد ... عراق - کربلای من:
من ایستاده‌ام، ببین چه غرق در نیایشم
که تیر هم نمی‌رسد به قلب ربنای من
چه دید در دلم خدا ، چه چشمه‌ای؟ که اینچنین
کبوتران تشنه را پرانده در هوای من
چه دید در دلم خدا؟ که گفت: «احمد» م بیا
«علیِ» من برای تو، «حسین» تو برای من
همین که حرف می‌زنم «حبیب» گریه می‌کند
دلش بهانه‌ی تو را گرفته از صدای من
چه عاشقانه می‌رسی تو با نگاه «اکبر» م
و پیش از اینکه من شَوَم، تو می‌شوی فدای من
شبیه تو قدم زنان گذشت و روی شن ببین
چه رنجِ دل بریدنی، کشیده رد پای من
و

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

گریه بود اولین صدا، آری! روز اول که چشم وا کردیم
کشته‌ی اشک! همه اسم تو را با همان اشک‌ها صدا کردیم
شیر می‌داد مادر و فکرش پیش شش ماهه‌ی تو بود انگار
شیر مادر اگر که کم خوردیم به «علی اصغر» اقتدا کردیم
داشت کم کم سه سالمان می‌شد، چقدر یک سه ساله شیرین است
با گل خنده در دل بابا خودمان را چه خوب جا کردیم
سیزده ساله... اهل درد شدیم، با تو بار آمدیم و مرد شدیم
زیر یک تانک یا دم شمشیر... ، عهد را موبه مو وفا کردیم
یاد «اکبر» جوان شدن هم داشت، رفتنش قد کمان شدن هم داشت
- کاش می‌شد دوباره برگردد، ... چقدر با تو هی دعا کردیم
تشنه بودیم رفت و آب آوَرد، رفت آب آوَرَد، شراب آوَرد
دل سقا شکست و جاری شد با

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

ساربان غریب می‌خواهی این همه مست را کجا ببری؟
تشنه آورده‌ای که آب دهی، یا به سرچشمه‌ی بقا ببری؟
کعبه‌ی هاج و واج را دیروز، در معمای خود رها کردی
یک قبیله ذبیح آوردی غرق خون تا دل از مِنا ببری
کاش می‌شد که بی‌صدا ... اما تو سرا پا خروش و فریادی
خبر داغ عشق آوردی، نه نمی‌شد که بی صدا ببری
و ستونهای آسمان لرزید لحظه‌ای که قرار شد دل را
از قد و قامت علی ببُری، صاف و یکدست تا خدا ببری
سر و انگشت و پیرهن یک سو، سجده بر خاک کرده تن یک سو
خواستی این چهار رکعت را پیش لیلا جدا جدا ببری
قصه را مادری جوان دیروز در کمرگاه کوچه کرد آغاز
به گلوگاه نی رسیدی تا قصه را تو به انتها ببری
لطف قرآن به طرز خواندن تو

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده‌ایم حسین!
عشق سوغاتِ کربلاست اگر مزه‌اش را چشیده‌ایم حسین!
هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروَری دادند
ما که هر وقت گفته‌ایم خدا، از خدایت شنیده‌ایم: حسین
از خدایت شنیده‌ایم که ‌گفت: نقش‌ها ما کشیده‌ایم اما
«اَحسنُ الخالِقین» از آن روییم که تو را آفریده‌ایم حسین
این عَلَم‌ها و این علامت‌ها اینچنین بی دلیل خم نشدند
همه‌ی ما شریک غم‌های خواهری قد خمیده‌ایم حسین!
زینت شانه‌های پیغمبر! تا شنیدیم ساعت آخر:
دل چگونه بریدی از اکبر، دل از عالم بریده‌ایم حسین!
تن بی دست مانده‌ی سقا دیده‌ای، وای از دلت آقا !
در عوض ما کنار هر آبی عکس دستی کشیده‌ایم حسین

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا للعجب که تشنه آب فرات بود
آن کس که خاک درگهش آب حیات بود
شد تشنه لب شهید میان دو نهر آب
با آنکه مهر مادرش آب فرات بود
قسمت به کائنات کنی کربلای او
افزون بلای او ز همه کائنات بود
آن شه چو رُخ به عرصه جان باختن نمود
روح الامین پیاده در آن عرصه مات بود
با التفات او به سوی بارگاه قُرب
بر جان و مال کی دگرش التفات بود؟
نام حسین چون قلم صنع زد رقم
دندانه اش کلید مراد و نجات بود

شاعر : طرب شیرازی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر خمی از زلف او تنها نه جای صد دل است
جمع دلها را در آن زلف پریشان منزل است
زلف او صد حلقه و هر حلقه ای صد پیچ و خم
زیر هر پیچ و خمی خوابیده دل روی دل است
دل هلاک آن صف مژگان شد و آن چشم لیک
صف به هم خورد و ندانستم کدامین قاتل است
نیست مشکل دادن جان پیش جانان ای دریغ
دادن جان و ندیدن روی جانان مشکل است
ماه پیش طلعت زیبای او سر در هواست
سرو نزد قامت رعنای او سر در گِل است
شاعر:مفتون

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• یحیی